Chapter 109 Chapter 109: Bunny Hair Arrows Translator: TYZ  Editor: Pranav It must be a large sum of money; otherwise, Mingxiu wouldn’t have bothered to talk about it
บทที่ 109 บทที่ 109: ลูกศรกระต่ายผมนักแปล: TYZ Editor: Pranav มันต้องเป็นเงินก้อนโต 
 Ai Hui was now as poor as a church mouse
ไอฮุยตอนนี้แย่พอ ๆ กับเมาส์ของคริสตจักร
 He didn’t even remember how much money he owed, and even worse, daily consumables such as Twilight Cocoons, herbs, materials, and manpower were driving up his costs every day
เขาจำไม่ได้ว่าเขามีหนี้มากแค่ไหนและยิ่งไปกว่านั้นสิ่งของเครื่องใช้ประจำวันเช่นทไวไลท์โคโคนัทสมุนไพรสารเคมีและกำลังคนกำลังขับรถขึ้นค่าใช้จ่ายทุกวัน
   He strongly felt that training was akin to burning money
เขารู้สึกว่าการฝึกอบรมนั้นคล้ายกับการเผาไหม้เงิน
   Why didn’t he feel so before? Well…that was probably because his previous so-called training was far from the standard
ทำไมเขาไม่รู้สึกเช่นนั้นมาก่อน? 
   If so, then life was hard for elementalists, too
ถ้าเป็นอย่างนั้นชีวิตก็ยากสำหรับนักฟิสิกส์ด้วย
 Hmmm… maybe not
อืม ... อาจจะไม่
 Not everyone was as poor as him
ทุกคนไม่น่าสงสารเหมือนเขา
   If one had too many debts, then they would no longer worry about it
ถ้ามีหนี้สินมากเกินไปพวกเขาก็จะไม่ต้องกังวลอีกต่อไป
 Ai Hui didn’t bother to think about his debts further—rather, he didn’t dare think about it
ไอฮุยไม่ได้คิดถึงเรื่องหนี้ของเขามากกว่านี้หรอกเขาไม่กล้าคิดอะไร
   The reason why he had just refused Mingxiu’s proposal was that he wanted to study his hand palaces further
เหตุผลที่เขาเพิ่งปฏิเสธข้อเสนอของ Mingxiu ก็คือเขาอยากจะศึกษาพระราชวังของเขาต่อไป
 Ai Hui was still excited about the fact that both his hand palaces were activated at the same time, and he didn’t want to waste time extracting more Twilight Silk
อ้ายฮุยรู้สึกตื่นเต้นกับความจริงที่ว่าทั้งสองมือของเขาถูกเปิดใช้งานในเวลาเดียวกันและเขาก็ไม่ต้องการเสียเวลาในการดึงทไวไลท์ไหม
 Money? No one cared about money!   Except himself!   Ai Hui’s eyes were wide; they were twinkling like stars in the sky
เงิน? 
   Mingxiu tittered
Mingxiu ขำ
 Ai Hui’s facial expression was pretty much the same as that of a money-grubber
การแสดงออกทางสีหน้าของเอไอฮุ่ยเหมือนกับการแสดงออกของเงิน
 Mingxiu didn’t know that Ai Hui was so greedy for money—she only realized it now
Mingxiu ไม่ทราบว่า Ai Hui เป็นคนโลภเงิน - เธอก็ตระหนักว่าตอนนี้
 Who did he learn it from?   It was a pity that he was Uncle’s disciple—Uncle really was poor, but he always held himself aloof
เขาเรียนรู้อะไรจาก? 
 He could accept Master’s help with tiny issues, but he would become unhappy if she wanted to spend more money for him
เขาสามารถยอมรับความช่วยเหลือของอาจารย์เกี่ยวกับประเด็นเล็ก ๆ แต่เขาก็จะไม่มีความสุขหากต้องการใช้เงินให้เขามากขึ้น
   For so many years, Master had always wanted to financially sponsor Uncle’s research, but Uncle never agreed
หลายปีที่ผ่านมาเจ้านายต้องการสนับสนุนการวิจัยของลุงเสมอ แต่ลุงไม่เคยเห็นด้วย
 He would rather do it himself without extra help in his small courtyard filled with waste products
เขาค่อนข้างจะทำมันเองโดยไม่ต้องให้ความช่วยเหลือพิเศษในลานเล็ก ๆ ของเขาที่เต็มไปด้วยของเสีย
   Uncle was always stubborn, and Master couldn’t do anything but give up
ลุงเป็นคนดื้อดึงเสมอไปและนายก็ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่ยอมแพ้
   This was his only shortcoming— he would never give in to money, which was respectable but exasperating
นี่เป็นข้อบกพร่องเดียวของเขาที่เขาไม่เคยให้เงินซึ่งเป็นที่น่านับถือ แต่ทำให้โกรธ
   In this aspect, Ai Hui was entirely different
ในแง่นี้ Ai Hui แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
 He was always keen for money, and his eyes would light up every time he heard the word “money
เขามักกระตือรือร้นที่จะได้เงินและดวงตาของเขาก็จะสว่างขึ้นทุกครั้งที่เขาได้ยินคำว่า "เงิน"
” Master had complained several times about this to Mingxiu, saying that Ai Hui was wasting his talent and that he was vulgar without any proper plans for his future
"นายบ่นหลายต่อหลายครั้งเกี่ยวกับเรื่องนี้กับหมิงซูบอกว่าไอฮุ่ยสูญเสียความสามารถของเขาและบอกว่าเขาหยาบคายโดยไม่มีแผนการที่เหมาะสมสำหรับอนาคตของเขา
 And next, she would complain about Uncle, saying he was terrible at teaching his own disciple
และต่อมาเธอจะบ่นเกี่ยวกับลุงบอกว่าเขาเป็นคนที่น่ากลัวในการสอนศิษย์ของตัวเอง
   But Mingxiu thought it was all right
แต่ Mingxiu คิดว่าถูกต้อง
 Uncle was unyielding like a steel plate; however, a steel plate could be broken
ลุงไม่แข็งแรงเหมือนแผ่นเหล็ก 
 On the other hand, Ai Hui was persistent yet resilient, just like the Twilight Silk he extracted
ในทางกลับกันอ้ายฮุ่ยยังคงยืดหยุ่นได้ดีเช่นเดียวกับ Twilight Silk ที่เขาดึงมา
 Every time Mingxiu saw his hard work and thought about his experience, she would sincerely feel admiration
ทุกครั้งที่ Mingxiu เห็นการทำงานหนักและคิดถึงประสบการณ์ของเขาเธอก็จะรู้สึกชื่นชมอย่างจริงใจ
 At the same time, though, she couldn’t help but feel protective towards him
ในเวลาเดียวกันแม้ว่าเธอไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกปลอดภัยต่อเขา
 She herself had nothing to worry about since she was young—she had never experienced or even imagined that kind of life
ตัวเธอเองไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงตั้งแต่ยังเด็กเธอไม่เคยมีประสบการณ์หรือแม้กระทั่งจินตนาการถึงชีวิตแบบนั้น
   “Each arrow is made of ten pieces of Twilight Silk and is sold for thirty thousand yuan
ลูกศรแต่ละตัวทำจากทไวไลท์ไหมสิบชิ้นและขายได้สามหมื่นหยวน
 You will provide Twilight Silk to Manager Li, and in return, you get thirty percent of the profit
คุณจะจัดหา Twilight Silk ให้กับ Manager Li และคุณจะได้รับกำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์
 Manager Li will provide the Twilight Cocoons and herbs
ผู้จัดการหลี่จะให้รังสีแกมมาและสมุนไพร
” Mingxiu explained everything clearly and concisely
Mingxiu อธิบายทุกอย่างชัดเจนและรัดกุม
   Thirty thousand yuan for each arrow!   This was daylight robbery!   Ai Hui almost blurted out loud, but the next second, he realized that part of the money would belong to him!   This was daylight robbery! But why not?   He bit his tongue and proceeded to ask the key question
สามหมื่นหยวนสำหรับลูกศรแต่ละอัน! 
 “How many arrows can you sell in one month?”   Manager Li thought for a while before saying, “The ten arrows I made last time have already been sold out
"คุณสามารถขายลูกศรได้กี่ครั้งในหนึ่งเดือน?" ผู้จัดการลีนึกครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "ลูกศรสิบที่ฉันทำเมื่อครั้งที่แล้วได้ถูกขายหมดแล้ว
 I’m not exactly sure how many arrows I can sell in one month, but since it’s a consumable, I believe we can sell quite a lot although it’s not cheap
ฉันไม่แน่ใจว่ามีกี่ลูกศรที่ฉันสามารถขายได้ในหนึ่งเดือน แต่เนื่องจากเป็นของที่บริโภคฉันเชื่อว่าเราสามารถขายได้ค่อนข้างมากแม้ว่าจะไม่ถูก
 If we look at the sales records of similar goods, after the market opens up, I think we can sell three to five hundred arrows every month
ถ้าเรามองไปที่ยอดขายของสินค้าที่คล้ายกันหลังจากที่ตลาดเปิดขึ้นผมคิดว่าเราสามารถขายลูกศรสามถึงห้าร้อยทุกเดือน
”   Ai Hui’s eyes widened with a glittering light
ตาของเอไอฮุ่ยกว้างขึ้นด้วยแสงระยิบระยับ
 “Five hundred! That is fifteen million yuan, and thirty percent is four million five hundred thousand?”   Manager Li began to sweat
"ห้าร้อย! 
 “Not that much
"ไม่มากนัก
 First, we have to consider the cost, including the cost of cocoons, manpower, materials, and the rent for the shop
อันดับแรกเราต้องพิจารณาค่าใช้จ่ายรวมทั้งต้นทุนรังไหมบุคลากรวัสดุและค่าเช่าสำหรับร้านค้า
 At least twenty percent of the price goes there
อย่างน้อยยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของราคาไปที่นั่น
 I think Mingxiu can figure this out too
ฉันคิดว่า Mingxiu สามารถคิดออกได้เช่นกัน
” He turned to Mingxiu
"เขาหันไปหา Mingxiu
 “You know I’m not lying
"คุณรู้ฉันไม่ได้โกหก
”   Mingxiu nodded as she knew that Manager Li was speaking the truth
Mingxiu พยักหน้าตามที่เธอรู้ว่า Manager Li กำลังพูดความจริง
   “Next, in the beginning, we can hardly sell five hundred arrows
"ต่อไปในตอนแรกเราแทบจะไม่สามารถขายลูกศรห้าร้อยได้
 Before the power of the arrow is proved, no one will buy it on a large scale
ก่อนที่พลังของลูกศรจะได้รับการพิสูจน์แล้วไม่มีใครจะซื้อได้ในขนาดใหญ่
 I’ll reach out to my regular customers first, and I estimate that dozens of arrows can be sold out
ฉันจะติดต่อลูกค้ารายเดิมของฉันเป็นครั้งแรกและคาดว่าหลายสิบลูกศรสามารถขายออกได้
 Once it’s accepted by most people, the sales will increase
เมื่อได้รับการยอมรับจากคนส่วนใหญ่ยอดขายจะเพิ่มขึ้น
 Earlier on, I think at most we can sell thirty to fifty arrows within a month
ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเราสามารถขายได้สูงสุดสามสิบถึงห้าสิบลูกศรภายในหนึ่งเดือน
”   Manager Li was conservative, which was something he had to be
ผู้จัดการลี่เป็นคนหัวโบราณซึ่งเป็นสิ่งที่เขาต้องเป็น
 If he exaggerated the possible income but failed to reach the target, then he would get himself into trouble, because the boy in front of him would definitely not let him off easily
ถ้าเขายุ้ยรายได้ที่เป็นไปได้ แต่ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้แล้วเขาก็จะกลายเป็นเรื่องลำบากเพราะเด็กชายหน้าเขาจะไม่ปล่อยให้เขาออกไปได้ง่ายๆ
   From three or five hundred to thirty or fifty…the gap was big, and the money he could earn was far less than he had imagined
จากสามหรือห้าร้อยสามสิบห้าสิบ ... ช่องว่างขนาดใหญ่และเงินที่เขาสามารถหาได้น้อยกว่าที่เขาคิด
   Ai Hui stared at him with dissatisfaction, but he still told himself, “Anyway, it’s better than nothing
ไอฮุงมองเขาด้วยความไม่พอใจ แต่เขาก็ยังบอกด้วยว่า "อย่างไรก็ตามก็ดีกว่าไม่มีอะไร
”   “Fifty arrows with a profit of twenty-four thousand for each
"" ห้าสิบลูกศรมีกำไรสองหมื่นสี่พันสำหรับแต่ละคน
 Thirty percent is three hundred and sixty thousand yuan
สามสิบสามร้อยหกหมื่นหยวน
”   Mingxiu told Ai Hui gently, “Don’t worry
Mingxiu บอก Ai Hui เบา ๆ ว่า "อย่ากังวล
 There may not be much profit in the beginning, but it’s a long-term business
ในตอนต้นอาจไม่มีผลกำไร แต่เป็นธุรกิจระยะยาว
 Besides, it doesn’t require much silk, so it won’t influence your training
นอกจากนี้ยังไม่จำเป็นต้องใช้ไหมมากดังนั้นจึงไม่มีผลต่อการฝึกอบรมของคุณ
 I think you can do it
ฉันคิดว่าคุณสามารถทำมันได้
”   “Three hundred and sixty thousand yuan is already a lot of money to me,” Ai Hui said happily
"" สามแสนหกหมื่นหยวนมีเงินเยอะเยอะแล้ว "Ai Hui กล่าวอย่างมีความสุข
   Yet Manager Li didn’t take him seriously
แต่ผู้จัดการลี่ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขา
 As the disciple of a master, three hundred and sixty thousand could barely be enough for his pocket money
เป็นศิษย์ของนายสามแสนหกหมื่นคนแทบจะไม่เพียงพอสำหรับเงินกระเป๋าของเขา
 He quickly replied, “As soon as we open up the market, the sales will increase
เขารีบตอบว่า "ทันทีที่เราเปิดตลาดยอดขายจะเพิ่มขึ้น
 By the way, we need to give the material a new name so that no one will know it is actually Twilight Silk
โดยวิธีการที่เราจำเป็นต้องให้วัสดุชื่อใหม่เพื่อให้ไม่มีใครจะรู้ว่ามันเป็นจริงผ้าไหมทไวไลท์
”   “That’s right
"   "ถูกตัอง
” Mingxiu nodded
Mingxiu พยักหน้า
 “You can give it a name, Ai Hui
"คุณสามารถให้ชื่อ Ai Hui ได้
 It deserves a new name
สมควรได้รับชื่อใหม่
 If I hadn’t seen it for myself, I could never have related it to Twilight Silk
ถ้าฉันไม่ได้เห็นตัวเองฉันจะไม่เคยเกี่ยวข้องกับ Twilight Silk
”   “Yes, yes
"   "ใช่ ๆ
 I’ve been making weapons for so many years, but I’ve also never seen Twilight Silk like this,” Manager Li said
ฉันเคยทำอาวุธเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่ฉันยังไม่เคยเห็น Twilight Silk แบบนี้ "ผู้จัดการ Li กล่าว
   Ai Hui didn’t refuse them
ไอฮุยไม่ยอมปฏิเสธ
 He thought for a while and said, “Let’s call the silk ‘Snow Silver Bunny Hair’ and the arrow ‘Bunny Hair,’ shall we?”   Manager Li was a bit confused at first, but then after a minute, he realized Ai Hui’s intention
"ลองเรียกไหม 'Snow Silver Bunny Hair' และลูกศร 'Bunny Hair' ใช่ไหมล่ะ?" ผู้จัดการลีเริ่มงงงวยในตอนแรก แต่หลังจากนั้นสักครู่เขาก็ตระหนักถึงเรื่อง Ai Hui's 
 He couldn’t help give him a thumbs-up
เขาไม่สามารถช่วยยกนิ้วให้เขาได้
 “That’s smart
"มันฉลาดนะ
”   The name itself wasn’t that smart, but in this way, the customers would think that it was made from the hair of some kind of rabbit
"ชื่อตัวเองไม่ได้ฉลาด แต่ด้วยวิธีนี้ลูกค้าจะคิดว่ามันถูกสร้างขึ้นมาจากเส้นผมของกระต่ายบางชนิด
 As a result, no one would know that the snow-white, silvery thread was actually Twilight Silk
เป็นผลให้ไม่มีใครจะรู้ว่าเกล็ดสีขาวหิมะสีขาวเป็นผ้าไหมทไวไลท์
 When he thought of those imitators who would start chasing all kinds of rabbits to find the material, Manager Li couldn’t help but let out a laugh
เมื่อเขาคิดถึงบรรดาผู้ลอกเลียนแบบที่จะไล่ตามกระต่ายทุกชนิดเพื่อหาวัตถุดิบ Manager Li ไม่สามารถช่วยได้ แต่ให้หัวเราะออกมา
   This boy was really cunning!   Manager Li made a mental note to be careful and not irritate this fellow
เด็กคนนี้เป็นคนฉลาดแกมโกงจริงๆ! 
 Although Ai Hui didn’t look the part, he was actually very shrewd
ถึงแม้ Ai Hui จะมองไม่เห็นเขาก็เก่งมาก
   Even Mingxiu couldn’t help but say, “This name is cruel to rabbits
แม้ Mingxiu ไม่สามารถช่วยได้ แต่พูดว่า "ชื่อนี้เป็นเรื่องที่โหดร้ายต่อกระต่าย
”   Ai Hui chuckled
"Ai Hui หัวเราะเบา ๆ
 Neither of them had understood his real intention
ทั้งสองคนไม่เข้าใจความตั้งใจจริงของเขา
 The word “bunny” sounded similar to “money
คำว่า "กระต่าย" ฟังคล้ายกับ "เงิน"
” Once the arrows were sold and profits were earned, he would be a man with money!   “But can bunny hair be this long?” Mingxiu asked curiously
"เมื่อลูกศรถูกขายและผลกำไรที่ได้รับเขาจะเป็นคนที่มีเงิน! 
   “You don’t know?” Ai Hui was surprised
"คุณไม่รู้หรือ" Ai Hui รู้สึกประหลาดใจ
 “I’ve seen rabbits with hair much longer than this in the Wilderness
"ฉันเคยเห็นกระต่ายกับผมนานกว่านี้ใน Wilderness
 They are very fierce, and they can bite off a chunk from a tree trunk that’s as thick as a bowl
พวกเขามีความรุนแรงและพวกเขาสามารถกัดชิ้นจากลำต้นของต้นไม้ที่หนาเหมือนชาม
 They like to eat shrubs, leaves, and meat, and their hair is also pretty much the same as Twilight Silk—it’s snow-white with a silvery sheen, but it’s much thicker, though
พวกเขาชอบที่จะกินพุ่มไม้ใบไม้และเนื้อสัตว์และผมของพวกเขาก็ดูสวยมากเช่นเดียวกับ Twilight Silk สีขาว - ส่องกับเงาสีเงิน แต่หนาขึ้นมาก
”   Looking at Ai Hui’s extremely low base level, Manager Li was astonished when he heard that Ai Hui had been in the Wilderness before
"มองไปที่ระดับฐานต่ำสุดของ Ai Hui Manager Li รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินว่า Ai Hui เคยอยู่ในพื้นที่รกร้างก่อน
 None of the disciples of the master seemed to be normal
ไม่มีสาวกของนายดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติ
   The Wilderness…   Mingxiu remembered the various amazing details and weird species of the Wilderness that Li Wei had told her about, and she couldn’t help but be enchanted with this mysterious place
ที่รกร้างว่างเปล่า ... Mingxiu จำรายละเอียดที่น่าตื่นตาตื่นใจต่างๆและสายพันธุ์แปลก ๆ ของถิ่นทุรกันดารที่ Li Wei เล่าให้เธอฟังและเธอก็ไม่สามารถจะหลงเสน่ห์ได้ด้วยสถานที่ลึกลับนี้