Chapter 113: A Strange Message Ai Hui had been certain that Mistress would give him a scolding, but he did not expect her to just throw him a new pair of Sword Rattan Gloves without saying a word
บทที่ 113: ข้อความที่แปลกประหลาด Ai Hui ได้รับการยืนยันว่า Mistress จะทำให้เขาด่า แต่เขาไม่คาดหวังว่าเธอจะโยนหวี Sword Rattan Gloves ใหม่โดยไม่พูดอะไรสักคำ
 The embroidery workshop did not sell Sword Rattan Gloves, and it was only he who used them
เวิร์กช็อปเย็บปักถักร้อยไม่ได้ขายถุงมือหวายดาบและเป็นเพียงผู้ที่ใช้พวกเขาเท่านั้น
It was likely that Mistress had spent the whole night weaving it for him
เป็นไปได้ว่านายหญิงได้ใช้เวลาทั้งคืนในการทอผ้าให้เขา
 Ai Hui was touched
Ai Hui ได้สัมผัส
 Mistress was the perfect example of ‘all bark and no bite
นางสาวเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของ "เปลือกไม้และไม่มีกัด"
’ She treated him as if he were her own disciple
"เธอปฏิบัติกับเขาราวกับว่าเขาเป็นศิษย์ของตัวเอง
 The workshop’s ruins had already been sorted out
ซากปรักหักพังของห้องปฏิบัติการได้ถูกแยกออกแล้ว
 However, it was still not suitable for Ai Hui to train in the embroidery workshop, so he took the Sword Rattan Gloves and returned to the training hall
อย่างไรก็ตามเขายังคงไม่เหมาะกับ Ai Hui ในการฝึกอบรมเย็บปักถักร้อยดังนั้นเขาจึงเอา Sword Rattan Gloves และกลับไปที่ห้องฝึกอบรม
 Ai Hui could only feel the effect of the Sword Rattan Gloves when he trained
Ai Hui สามารถรู้สึกได้ถึงผลกระทบของ Sword Rattan Gloves เมื่อเขาได้รับการฝึกฝน
After a deep breath, Ai Hui began
หลังจากหายใจลึก ๆ Ai Hui ก็เริ่มขึ้น
 The Sword Rattan Gloves worked very well indeed
ถุงมือหวาย Sword ทำงานได้เป็นอย่างดีแน่นอน
 The instant he removed the Sword Rattan Gloves and untied the Blood Bandage, he immediately felt the trembling of the elemental energy mass within his natal residence, and a slender thread of elemental energy drifted out from it
ทันทีที่เขาเอาถุงมือหวายดาบและ untied ผ้าพันแผลเลือดเขาทันทีรู้สึกสั่นสะเทือนของมวลพลังงานธาตุในถิ่นที่อยู่อาศัยของเขาและด้ายเรียวของพลังงานธาตุลอยออกมาจากมัน
However, what made Ai Hui surprised was that the Sword Rattan Gloves were not the reason why the silver balls in his hand palaces rotated at a fast speed
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้ Ai Hui ประหลาดใจก็คือ Sword Rattan Gloves ไม่ใช่เหตุผลที่ลูกบอลเงินในมือของเขาหมุนไปด้วยความเร็วที่รวดเร็ว
 The fine thread of elemental energy drifted away and entered the hand palace’s silver ball, like a tired bird returning to its nest
เส้นด้ายหยดของพลังงานธาตุหนึ่งลอยไปและเข้าไปในลูกบอลเงินของพระราชวังซึ่งเป็นเหมือนนกที่อ่อนกำลังกลับมาที่รังของมัน
 Ai Hui’s body jolted and both his hand palaces suddenly heated up—it was as if his hands were about to burn
ร่างกายของ Ai Hui งงและทั้งสองมือของเขาก็อุ่นขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับมือของเขากำลังจะไหม้
 Before Ai Hui could even react, a steady flow of elemental energy started trickling out of the elemental energy mass in his natal residence and into Ai Hui’s hand palaces
ก่อนที่ Ai Hui จะสามารถตอบสนองได้การไหลเวียนของพลังงานธาตุจะเริ่มหลุดออกจากมวลพลังงานธาตุในถิ่นที่อยู่อาศัยของเขาและเข้าไปในพระราชวังของ Ai Hui
 The temperature of his hand palaces began increasing rapidly
อุณหภูมิของมือของเขาเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
 Ai Hui felt as if his palms were pork knuckles on a hot stove—he had almost jumped up, but he managed to forcibly restrain himself
Ai Hui รู้สึกราวกับว่าฝ่ามือของเขาเป็นขาหมูบนเตาร้อนเขาเกือบจะกระโดดขึ้น แต่เขาก็บังคับให้ยั้งตัวเอง
 He could feel the silver balls in his hand palaces expanding rapidly
เขารู้สึกได้ว่าลูกบอลสีเงินในมือของเขามีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว
Not only was the silver balls’ elemental energy increasing, but the balls were also changing in shape
พลังงานจากธาตุเงินไม่เพียง แต่เพิ่มขึ้น แต่ลูกบอลก็มีการเปลี่ยนแปลงรูปร่าง
 The silver balls began to collapse towards the middle, and gradually, Ai Hui could perceive some development
ลูกบอลสีเงินเริ่มทรุดลงตรงกลางและค่อยๆ Ai Hui สามารถรับรู้การพัฒนาได้
 Vortex!The silver balls continued to expand, gradually transforming into a silver vortex
Vortex ลูกเงินยังคงขยายตัวค่อยๆเปลี่ยนเป็นน้ำวนเงิน
 The silver elemental vortex was continuously growing at a slow speed, and Ai Hui was more than happy with such a change
น้ำวนของธาตุเงินเติบโตอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วที่ต่ำและ Ai Hui ก็มีความสุขมากกว่ากับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว
 In general, when a student just activated a hand palace, it was impossible to it fill it up with elemental energy in just a day or two
โดยทั่วไปเมื่อนักเรียนเพียงแค่เปิดใช้งานมือวังมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเติมมันขึ้นกับพลังงานธาตุในเพียงวันหรือสองวัน
 After all, elemental energy was extremely sparse in the natural world, and even with the aid of elemental food, it would still take time
หลังจากที่ทุกพลังงานธาตุเป็นอย่างมากเบาบางในโลกธรรมชาติและแม้จะด้วยความช่วยเหลือของอาหารธาตุก็ยังคงต้องใช้เวลา
 Ai Hui’s situation was slightly special as his body already had an astonishing amount of elemental energy
สถานการณ์ของ Ai Hui มีความพิเศษเพียงเล็กน้อยเนื่องจากร่างกายของเขามีพลังงานธาตุอยู่อย่างน่าอัศจรรย์
 Not only was the elemental energy vortex in both his hand palaces unceasingly expanding, but its elemental energy absorption speed was also constantly increasing
ไม่เพียง แต่พลังกระแสน้ำวนของธาตุในมือทั้งสองของเขามีการขยายตัวอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ความเร็วในการดูดกลืนพลังงานของธาตุก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ
 However, Ai Hui soon started to feel that something was wrong
อย่างไรก็ตาม Ai Hui เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาด
 Not only was the absorption speed increasing, but the speed of the elemental energy’s circulation in his body was also rising as well
ไม่เพียง แต่ความเร็วในการดูดซับเพิ่มขึ้น แต่ความเร็วของการไหลเวียนของพลังงานธาตุในร่างกายของเขาก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
 Such a high concentration of elemental energy brought about a burden to Ai Hui
ความเข้มข้นสูงของพลังงานธาตุจึงเป็นภาระแก่ Ai Hui
While the rotation of the elemental energy was not as fast as it was during battle, it had been rotating for an extended period of time, which brought about obvious changes to his body
ในขณะที่การหมุนของพลังงานธาตุไม่ได้เร็วเท่าที่มันเป็นในระหว่างการต่อสู้ก็ได้รับการหมุนเป็นระยะเวลานานของเวลาซึ่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดในร่างกายของเขา
 Ai Hui’s muscles started to swell, and he began to tremble
กล้ามเนื้อของ Ai Hui เริ่มบวมและเขาก็เริ่มสั่น
 Large droplets of sweat appeared, flowing down in streams
หยดละอองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นไหลลงสู่ลำธาร
 At the last moment, just before he could hold on no longer, Ai Hui managed to tie a knot on the Sword Rattan Gloves
ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะไม่หยุดยั้งอีกต่อไปไอฮี่ก็สามารถผูกปมของ Sword Rattan Gloves
 The connection between his hand palace and his natal residence was suddenly cut off, granting him immediate relief from the fluster
การเชื่อมต่อระหว่างพระหัตถ์ของพระองค์และที่อยู่อาศัยของเขาถูกตัดขาดโดยฉับพลันให้เขาโล่งใจทันทีจากความวุ่นวาย
 Ai Hui desperately gasped for breath, as if he had just drowned and had been rescued
ไอฮุนหายใจถี่อย่างสิ้นหวังราวกับว่าเขาเพิ่งจะจมน้ำตายและได้รับการช่วยเหลือ
 With a slackened gaze, he laid straight out on the floor
เขาจ้องมองตรงๆบนพื้น
After a long moment, his glazed eyes began to recover, and the bright, starry sky soon came into focus
หลังจากช่วงเวลาอันยาวนานแววตาของเขาก็เริ่มฟื้นตัวและท้องฟ้าเต็มไปด้วยแสงจ้าในเวลาไม่นานก็เข้ามาโฟกัส
 While he was still panting and his body was weak, his mind was no longer blank
ในขณะที่เขายังหอบและร่างกายของเขาอ่อนแอจิตใจของเขาก็ไม่ว่าง
 Although he didn’t feel like moving even an inch, he still struggled to push himself up
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ค่อยรู้สึกราวกับว่ากำลังเดินนิ้วแม้แต่นิดหน่อย แต่เขาก็พยายามดิ้นรน
 Checking his hand palace, he realized that the elemental energy vortex was rotating automatically, and it had become very stable
การตรวจสอบที่พระราชวังของเขาเขาได้ตระหนักว่ากระแสน้ำวนพลังงานธาตุถูกหมุนโดยอัตโนมัติและมันได้กลายเป็นที่มั่นคงมาก
 A faint silver glow could be seen through the gaps of the Sword Rattan Gloves
แสงสีเงินจาง ๆ สามารถมองเห็นได้ผ่านช่องว่างของ Sword Rattan Gloves
 If he removed the Sword Rattan Gloves, the vortexes, which were emitting the silver rays from each his hand palaces, would be clearly visible
ถ้าเขาถอด Sword Rattan Gloves ออกไปจะเห็นได้ชัดเจนว่า Vortexes ซึ่งเปล่งประกายรังสีเงินจากแต่ละพระราชวังของเขา
 It was fortunate that the Sword Rattan Gloves blocked the glow, as it would otherwise be too eye-catching
โชคดีที่ Sword Rattan Gloves ปิดกั้นการเรืองแสงเพราะมันอาจจะสะดุดตาเกินไป
 Ai Hui did not like anything that was conspicuous
Ai Hui ไม่ชอบอะไรที่เด่นชัด
 The more attention-grabbing something was, the easier it would be to become the main target during an attack
สิ่งที่ดึงดูดความสนใจมากขึ้นก็ยิ่งง่ายกว่าที่จะกลายเป็นเป้าหมายหลักในระหว่างการโจมตี
 The mass of elemental energy in his natal residence had slightly decreased in size
มวลของพลังงานธาตุในถิ่นที่อยู่ของเขาได้ลดลงเล็กน้อย
 While it wasn’t a significant difference, it was definitely a good start
แม้ว่าจะไม่ใช่ความแตกต่าง แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดี
 Ai Hui could sense that he was able to recover his energy much more swiftly than before
Ai Hui รู้สึกว่าเขาสามารถกู้คืนพลังงานได้เร็วกว่าเดิม
 This was was due to the activation of a new palace; when a palace was activated, various bodily functions would be raised by varying degrees
นี่คือการเปิดใช้งานของพระราชวังใหม่; 
 According to Teacher’s explanation, it was an indicator that his vitality had been strengthened, and the higher the base level, the higher the vitality
ตามคำอธิบายของครูมันเป็นตัวบ่งชี้ว่าความมีชีวิตชีวาของเขาได้รับความเข้มแข็งและระดับฐานสูงขึ้น
 Ai Hui felt that his teacher’s description was apt
Ai Hui รู้สึกว่าคำอธิบายของครูเป็นประโยชน์
 He planned to soak in the hot spring in the training hall’s backyard, as this would enable him to recover faster
เขาวางแผนที่จะแช่น้ำพุร้อนในสนามหลังบ้านของห้องฝึกซ้อมเพราะจะทำให้เขาสามารถฟื้นตัวได้เร็วขึ้น
 And when he fully recovered, he would be able to resume his training
และเมื่อฟื้นตัวเต็มที่แล้วเขาจะสามารถฝึกซ้อมได้
Ai Hui suddenly started, and he looked towards the message tree
ไอฮุยเริ่มทันทีและมองไปที่ต้นข้อความ
 A leaf of the message tree was emitting a gentle ray of light
ใบของต้นไม้ข้อความเปล่งประกายแสงอ่อนโยน
 The young girl from the noodle shop? Ai Hui’s spirit lifted
เด็กสาวจากร้านก๋วยเตี๋ยว? 
 It had been a while since he had received news from that girl; she seemed to have disappeared recently
เป็นเวลานานแล้วที่เขาได้รับข่าวจากผู้หญิงคนนั้น 
 However, after a moment’s thought, Ai Hui felt a tad suspicious
อย่างไรก็ตามหลังจากช่วงเวลาที่คิดว่า Ai Hui รู้สึกแย่มาก
 Why would the young girl from the noodle shop send news at such an hour? Only when he approached the message tree did he realize that the glowing leaf was not the same leaf that the young girl from the noodle store had shown before
ทำไมเด็กสาวจากร้านก๋วยเตี๋ยวจะส่งข่าวในเวลาดังกล่าว? 
 Who could it be?Ai Hui was baffled
ใครจะเป็นได้ Ai Hui ก็งงงวย
 He didn’t know anyone from the Induction Ground
เขาไม่เคยรู้จักใครมาจาก Induction Ground
 However, after some thought, he shook his head
อย่างไรก็ตามหลังจากที่คิดว่าเขาส่ายหัว
 He had been taking things for granted; he almost forgot that he was just a lowly janitor
เขาได้รับสิ่งที่ได้รับ; 
It should be a friend of the owner of the Vanguard Training Hall
ควรเป็นเพื่อนของเจ้าของ Vanguard Training Hall
 After he came to this conclusion, Ai Hui decided to leave, and he turned around
หลังจากที่เขามาถึงข้อสรุปนี้ไอฮุตัดสินใจทิ้งและหันกลับไป
 Suddenly, though, he had a second thought
ทันใดนั้นแม้ว่าเขาจะมีความคิดที่สอง
 It had been twenty years since the owner had last visited the training hall
เมื่อยี่สิบปีที่ผ่านมาเจ้าของเคยเข้าเยี่ยมชมห้องฝึกอบรมครั้งล่าสุด
 Ai Hui reckoned that the message came from a friend who had not been in touch for a very long time
Ai Hui คิดว่าข้อความนี้มาจากเพื่อนที่ไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลานาน
 But what if it was an emergency? Perhaps he should let the opposite party know that the owner hadn't been back for years
แต่ถ้าเป็นกรณีฉุกเฉิน? 
 Ai Hui ran back inside to get a pen
ไอฮูวิ่งกลับเข้าไปข้างในเพื่อรับปากกา
 Luckily, Lou Lan was a good sand puppet who loved to learn, and he thus kept a few pens
โชคดีที่ลูลานเป็นหุ่นเชิดทรายที่ชอบเรียนรู้และเขายังเก็บปากกาไว้สักสองสาม
 He walked towards the luminous leaf and glanced at it curiously
เขาเดินไปทางใบส่องสว่างและเหลือบมองอย่างฉาบฉวย
 This was his first time using the message tree
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้ต้นไม้ข้อความ
 The country bumpkin in him was filled with curiosity, and he felt that it was magical
ประเทศที่เต็มไปด้วยฝุ่นละอองอยู่ในตัวเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและเขารู้สึกว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์
 Eh? Ai Hui frowned
ใช่มั้ย? 
 The leaf had only four sentences that did not make any sense
ใบมีเพียงสี่ประโยคที่ไม่ได้ทำให้รู้สึกใด ๆ
 “I have no idea who among you are still alive, but I know that no one can stop them
"ฉันไม่รู้ว่าใครในหมู่พวกคุณยังมีชีวิตอยู่ แต่ฉันรู้ว่าไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้
 They have already completed the necessary preparations
พวกเขาได้เสร็จสิ้นการเตรียมการที่จำเป็นแล้ว
 Everything will change in sixty days
ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในหกสิบวัน
 Who will protect the Avalon of Five Elements?”Ai Hui read it over a few times, but he felt that it didn’t make any sense
ใครจะเป็นผู้ปกป้อง Avalon of Five Elements? "Ai Hui อ่านมันสักสองสามครั้ง แต่เขารู้สึกว่ามันไม่มีเหตุผลอะไร
 Them? Sixty days later? Everything would change? Ai Hui, who had been prepared to write, put his pen down
พวกเขา? 
 The message made his blood run cold
ข้อความทำให้เลือดของเขาเย็นลง
 It looked like the owner of the training hall had low standards—he actually had such an eccentric friend!And who would be able to protect the Avalon of Five Elements? Ai Hui was dumbfounded
ดูเหมือนเจ้าของห้องฝึกอบรมมีมาตรฐานต่ำ - เขามีเพื่อนที่แปลกประหลาดและผู้ที่จะสามารถปกป้อง Avalon of Five Elements ได้? 
 The Avalon of Five Elements had a very firm foundation, and he had never heard anything about the Avalon of Five Elements being unstable during his time in the Wilderness
Avalon of Five Elements มีรากฐานที่มั่นคงมากและเขาไม่เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับ Avalon of Five Elements ที่ไม่แน่นอนในช่วงเวลาที่เขาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
 And this belief was reinforced when he arrived at the Induction Ground
และความเชื่อนี้ได้รับการเสริมแรงเมื่อเขามาถึงที่บริเวณ Induction Ground
 Compared to the Wilderness, the Avalon of Five Elements was like a paradise; there were no battles, and the environment was secure and peaceful
เมื่อเทียบกับถิ่นทุรกันดาร Avalon of Five Elements ก็เหมือนสวรรค์ 
 After pondering for a while, Ai Hui wrote on the leaf, “Maybe you should see a doctor
หลังจากที่ไตร่ตรองไว้สักครู่ Ai Hui เขียนลงบนใบไม้ว่า "บางทีคุณอาจจะไปหาหมอ
”Looking at the fading letters, Ai Hui felt that the message tree was fascinating
"มองไปที่ตัวอักษรซีดจาง Ai Hui รู้สึกว่าต้นไม้ข้อความเป็นที่น่าสนใจ
 Ai Hui was satisfied, and he then dashed to the backyard to take a hot soak
ไอฮุยพอใจแล้วก็รีบไปที่สนามหลังบ้านเพื่ออาบน้ำร้อน
However, a moment after Ai Hui left, the leaf lit up once again
อย่างไรก็ตามหลังจากที่ไอฮุยทิ้งไว้ใบก็สว่างขึ้นอีกครั้ง