Chapter 115: The Detached Bystander Holding his Sawtooth Grass Sword, Ai Hui cooly watched on as his surrounding classmates vomited continuously
บทที่ 115: ผู้เฒ่าคนเดียวที่ถือดาบหญ้าฟันแฝงไอฮีโมเย็นจับตาดูเพื่อนร่วมชั้นโดยรอบ
 During his first ride on the Clover Transport Wagon, he, too, had vomited—even more, in fact, than these students, so he did not sympathize with them at all
ในระหว่างการเดินทางครั้งแรกบนรถบรรทุก Clover Transport Wagon เขาได้อาเจียนมากยิ่งขึ้นกว่าที่เป็นจริงมากกว่านักเรียนเหล่านี้ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นด้วยกับพวกเขาเลย
 It was obvious that the wood elementalist controlling the vehicle was being lenient
เป็นที่ประจักษ์ชัดว่าผู้ควบคุมธาตุไม้ที่ควบคุมยานพาหนะได้รับการผ่อนปรน
 Compared to the Three Leaves Bamboo Cart within the cities, a ride on the Clover Transport Wagon was much wilder
เมื่อเทียบกับ Three Leaves Bamboo Cart ภายในเมืองการขี่รถบรรทุก Clover Transport Wagon เป็นสิ่งที่น่ากลัวมาก
 It was wilder in all aspects
มันเป็นสิ่งที่เป็นล้นพ้นในทุกด้าน
With a tougher stem and leaves, if the clover of the Three Leaves Bamboo Cart was a delicate and tender beauty, the Clover Transport Wagon would be a muscular, iron giant
ด้วยลำต้นและใบที่ยากขึ้นถ้าไม้จำพวกไม้สามตระกูลไม้ไผ่เป็นความงามที่อ่อนโยนและอ่อนโยน Clover Transport Wagon จะเป็นกล้ามเนื้อเหล็กยักษ์
 Grass stems as thick as calves were not easily damaged by swords, and every leaf was like a blade and half the size of a door
ก้านหญ้าหนาเหมือนลูกวัวไม่ได้รับความเสียหายได้ง่ายจากดาบและทุกใบก็เหมือนใบมีดและขนาดครึ่งหนึ่งของประตู
 As the wagon moved, they produced a scalp-tingling sound
ขณะที่เกวียนเคลื่อนตัวพวกเขาก็ทำให้เกิดอาการหนังศีรษะ - รู้สึกเสียวซ่า
Not only did the Clover Transport Wagon have to be able to transport enough goods, it had to provide sufficient protection and also had to have a certain flexibility
ไม่เพียง แต่ Clover Transport Wagon จะสามารถขนส่งสินค้าได้เพียงพอ แต่ก็ต้องให้การป้องกันอย่างเพียงพอและต้องมีความยืดหยุ่นบางอย่าง
 Colorful plants dotted the outside of the vehicle, and there was a different significance for each flower bud, thistle, and thorn
พืชสีสันจุดด้านนอกของยานพาหนะและมีความสำคัญแตกต่างกันสำหรับแต่ละดอกตูมดอกธิสเซิลและหนาม
 For example, some could spray a steady stream of toxic vapor to chase away flying dire beasts, helping pave a path of escape for the wagon in desperate situations
ตัวอย่างเช่นบางคนสามารถพ่นไอน้ำที่เป็นพิษเพื่อขับไล่สัตว์ร้ายที่บินออกมาได้อย่างต่อเนื่องช่วยปูทางหนีให้กับรถบรรทุกในสถานการณ์ที่หมดหวัง
However, the flying dire beasts were resilient, and the effectiveness of the toxins was limited
อย่างไรก็ตามสัตว์บินที่หายนะมีความยืดหยุ่นและประสิทธิภาพของสารพิษถูก จำกัด
 It was, in fact, the smell of the vapor that would allow the wagon to dodge a bullet—a majority of the flying dire beasts detested the odor
มันเป็นความจริงกลิ่นของไอที่จะช่วยให้เกวียนเพื่อหลบกระสุน - ส่วนใหญ่ของสัตว์ที่น่ากลัวบินหงุดหงิดกลิ่น
Although it was a wagon, going in and out of the Wilderness required it to be more flexible and nimble than the Three Leaves Bamboo Cart in the cities
แม้ว่าจะเป็นเกวียนก็ตามการเข้าและออกจากพื้นที่รกร้างทำให้ต้องยืดหยุ่นและว่องไวกว่ารถเข็นไม้สามใบในเมือง
 It was similar to a massive but agile and robust man
มันคล้ายกับชายร่างใหญ่ แต่แข็งแรงและแข็งแรง
 The wood elementalist controlling the wagon usually loved to gift rookies a tough flight experience
ผู้ควบคุมธาตุไม้ที่ควบคุมเกวียนมักชอบของขวัญจากประสบการณ์แปลกใหม่
Ai Hui, however, was enjoying the ride
ไอฮุยชอบนั่งรถ
The wood elementalist in front had obviously taken care to not overdo it
นักฟิสิกส์ธาตุจากไม้ได้ให้ความสำคัญอย่างยิ่งที่จะไม่หักโหม
 This level of bumpiness was practically sleep inducing
ระดับความอึกทึกครึกโครมนี้ทำให้เกิดการกระตุ้นการนอนหลับ
Other students were badly battered
นักเรียนคนอื่น ๆ ถูกทารุณ
 Throughout their lives, they had traveled in stable vehicles like the Fiery Floating Cloud and the Three Leaves Bamboo Cart
ตลอดชีวิตของพวกเขาพวกเขาได้เดินทางไปในรถที่มั่นคงเช่นเมฆลอยลุกเป็นไฟและรถเข็นไม้สามใบ
 Where would they have experienced such a wild ride?Ai Hui took a sideward glance at the ingrate
พวกเขาจะได้ขี่ช้างป่าแบบไหน? Ai Hui เหลือบมองไปที่คนโง่ ๆ
The ingrate had been arranged to sit beside him
คนโง่ถูกจัดให้นั่งข้างเขา
 However, compared to others, Duanmu Huanghun was performing well
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับคนอื่น Duanmu Huanghun กำลังทำงานได้ดี
 He sat motionless on his seat
เขานั่งนิ่งอยู่บนที่นั่ง
 Although his expression didn’t look too good, he hadn’t vomited
แม้ว่าการแสดงออกของเขาดูไม่ค่อยดี แต่เขาไม่ได้อาเจียน
Ai Hui suddenly noticed that Duanmu’s whole body was tensed up, so he leaned over and advised him nonchalantly, “Puke if you feel like, don’t hold it back
Ai Hui ก็สังเกตเห็นว่าร่างกายของ Duanmu ถูกทำให้หมดแรงดังนั้นเขาจึงโน้มตัวและให้คำแนะนำแก่เขาอย่างอ่อนโยนว่า "หากคุณรู้สึกอึดอัดใจอย่าถือมันไว้
 You’ll feel much better after…”Wow!Duanmu Huanghun, who had been resisting all along, instantly felt his throat become dry and itchy—he couldn’t keep it in any longer! Duanmu bent over and let it all out, like a flood breaking through a dam
คุณจะรู้สึกดีขึ้นมากหลังจาก ... "ว้าว Duanmu Huanghun ผู้ซึ่งต่อต้านได้ทั้งหมดในทันทีรู้สึกว่าคอของเขาแห้งและคัน - เขาไม่สามารถเก็บไว้ได้อีก! 
 “Got vomit on your body? How careless
"มีอาการอาเจียนในร่างกายของคุณ? 
 There’s no place for you to wash up in the countryside
ไม่มีที่สำหรับซักผ้าในชนบท
 But it’s not a big deal, just smell it for a few days at most
แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่เพียงแค่กลิ่นมันไม่กี่วันที่มากที่สุด
” Ai Hui’s devilish voice sounded from above
เสียงที่ชั่วร้ายของ Ai Hui ดังขึ้นจากข้างบน
 Duanmu Huanghun saw the filth that covered his pants and shirt
Duanmu Huanghun เห็นสิ่งสกปรกที่ปกคลุมกางเกงและเสื้อของเขา
 His pupils shrank and his mysophobia finally acted up, causing him to puke wildly again
ลูกศิษย์ของเขาหดตัวลงและความรู้สึกของเขาในที่สุดก็ทำให้เขาคลั่งไคล้อีกครั้ง
Ai Hui couldn’t bear to keep looking, and he shifted a little away
ไอฮุยไม่สามารถทนต่อไปได้และเขาก็ขยับไปเล็กน้อย
He really didn’t know what Teacher Xu was thinking by teaming this ingrate with him and having them sit together
เขาไม่รู้จริงๆว่าครูซูคิดอะไรด้วยการจับกลุ่มกับเขาและให้พวกเขานั่งอยู่ด้วยกัน
 How suffocating
หิวมากแค่ไหน
Zhou Xiaoxi glanced over at Teacher Xu and couldn’t help but shake his head
โจว Xiaoxi เหลือบมองไปที่ครูซูและไม่สามารถช่วยได้ แต่เขย่าหัว
 Teacher Xu’s face was pale, and it was evident that he was making an extreme effort to endure
ใบหน้าครูซูซีซีและเห็นได้ชัดว่าเขากำลังพยายามอย่างมากที่จะอดทน
 Luckily, they were traveling within the Induction Ground; if they were heading for the Wilderness, he would definitely not have agreed to babysit these rookies
โชคดีที่พวกเขากำลังเดินทางอยู่ในบริเวณการเหนี่ยวนำ 
 Among these people, Ai Hui was the most eye-catching
ในบรรดาคนเหล่านี้ Ai Hui เป็นคนที่สะดุดตามากที่สุด
 He was also the only one Zhou Xiaoxi did not have to worry much about
เขายังเป็นคนเดียวที่โจว Xiaoxi ไม่ต้องกังวลมาก
 He could tell from Ai Hui’s posture that he was a veteran
เขาสามารถบอกได้จากท่าทางของอ้ายฮุ่ยว่าเขาเป็นทหารผ่านศึก
 His body was relaxed, and he moved up and down along with the wagon’s movements
ร่างกายของเขาผ่อนคลายและเขาเดินขึ้นและลงพร้อมกับการเคลื่อนไหวของเกวียน
 His hands were gripped onto his weapon, and he had a steady gaze, both of which would allow him to respond to any possible dangers
มือของเขาจับอาวุธของเขาและเขาก็จ้องมองอย่างมั่นคงซึ่งทั้งสองอย่างนี้จะทำให้เขาสามารถตอบสนองต่ออันตรายที่เป็นไปได้
 His mind was alert, with his eyes constantly paying attention to his surroundings
จิตใจของเขาตื่นตัวโดยนัยน์ตาของเขาให้ความสนใจกับสภาพแวดล้อมรอบตัวตลอดเวลา
Even an experienced person like Zhou Xiaoxi couldn’t find any fault
แม้แต่คนที่มีประสบการณ์เช่นโจว Xiaoxi ไม่พบข้อบกพร่องใด ๆ
 He thought about what Li Wei had mentioned before, that Ai Hui had worked in the Wilderness as a laborer for three years
เขาคิดถึงสิ่งที่ลีเหว่ยเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่าไอฮิวเคยทำงานในถิ่นทุรกันดารมาเป็นเวลาสามปีแล้ว
 Seemed like he wasn’t talking nonsense
ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้พูดไร้สาระ
It was always better to have at least one reliable person
ดีกว่าเสมอที่มีบุคคลที่เชื่อถือได้อย่างน้อยหนึ่งคน
“Haha, we’re about to reach!” The wood elementalist whistled
"เฮ้ย! พวกเรากำลังจะไปถึง!" นักเล่นฟุ่มเฟือยของไม้ผิวปาก
There was a sudden change in the engine’s noise as the wagon started to swiftly pull up
มีการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในเสียงเครื่องยนต์ขณะที่เกวียนเริ่มพลิกตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว
Among the shocked gazes, Ai Hui couldn’t help but shake his head
ท่ามกลางสายตาที่ตกใจ Ai Hui ไม่สามารถช่วย แต่เขย่าหัวได้
 These fellows sure had similar bad habits! Couldn’t they do something new?The raised wagon gave a terrible jerk, and in the next instant, it dove down fast
คนเหล่านี้แน่ใจว่ามีนิสัยไม่ดีเหมือนกัน! 
The screeching of the wagon drowned the high-pitched screams, but Ai Hui was indifferent to it all
การร้องเสียงกรี๊ดของเกวียนจมน้ำเสียงแหลมสูง แต่ Ai Hui ไม่แยแสกับทุกอย่าง
 He was only inwardly ridiculing those wood elementalists for not having any creativity
เขาเป็นเพียงการเยาะเย้ยถากถางชาวบ้านธาตุไม้เหล่านั้นที่ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ใด ๆ
 The familiar feeling of that drop brought Ai Hui back to the time he spent in the Wilderness
ความรู้สึกที่คุ้นเคยของการลดลงนั้นทำให้ Ai Hui กลับมาใช้เวลาที่เขาอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
He missed Fatty all the more now
เขาพลาดไขมันมากขึ้นในขณะนี้
 If Fatty were here, he would be talking non-stop; he always became long-winded when nervous
ถ้าไขมันอยู่ที่นี่เขาจะพูดไม่หยุดนิ่ง 
Ai Hui was the first to jump off as he couldn’t stand the smell inside
ไอฮุยเป็นคนแรกที่กระโดดลงไปเพราะไม่สามารถรับกลิ่นภายในได้
 But the others’ legs had turned soft; they were practically rolling and crawling out
แต่ขาของคนอื่น ๆ ก็อ่อนลง 
 Some of the timid girls couldn’t even dare to jump, and they had to be thrown out of the wagon by Zhou Xiaoxi
บางส่วนของสาวขี้ขลาดไม่กล้าที่จะกระโดดและพวกเขาต้องถูกโยนออกจากเกวียนโดย Zhou Xiaoxi
The wood elementalist was singing at the top of his voice, either in a satisfied or mocking tone, as the wagon whizzed away
นักเล่นดนตรีที่ทำจากไม้กำลังร้องเพลงอยู่ด้านบนสุดของเสียงไม่ว่าจะเป็นเสียงพอใจหรือเสียงล้อเลียน
 The group of students left behind was similar to helpless sheep within the Wilderness
กลุ่มนักเรียนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังก็คล้ายกับแกะที่ไม่มีกำพร้าในเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า Wilderness
Teacher Xu had considered the kids’ lack of experience while planning the itinerary
ครูซูได้พิจารณาการขาดประสบการณ์ของเด็กในขณะที่วางแผนกำหนดการเดินทาง
 They were merely first-year students and were weak to begin with, so this long journey was purposefully organized for them to just experience a little
พวกเขาเป็นเพียงนักเรียนปีแรกและอ่อนแอในการเริ่มต้นด้วยดังนั้นการเดินทางอันยาวนานนี้จึงจัดขึ้นโดยเฉพาะเพื่อให้พวกเขาได้สัมผัสกับประสบการณ์เพียงเล็กน้อย
 “We’ll rest here tonight and continue tomorrow
"เราจะพักที่นี่คืนนี้และดำเนินการต่อในวันพรุ่งนี้
 First, though, you must all learn how to pitch camp! It is an essential skill, and you will discover its importance upon graduating! Instructor Zhou from the Society of Excellence will guide us on how to do it
อันดับแรกแม้ว่าคุณจะต้องเรียนรู้วิธีการค่ายพักแรม! 
 He is an elite veteran from the North Sea Division!”Zhou Xiaoxi didn’t decline; this was one of their missions anyway
เขาเป็นทหารผ่านศึกยอดเยี่ยมจากกองเหนือทะเล! "โจว Xiaoxi ไม่ปฏิเสธ; 
 It was a tradition in the Avalon of Five Elements for seasoned frontline soldiers to return and impart their knowledge to students as it was extremely beneficial to their growth
เป็นประเพณีใน Avalon of Five Elements สำหรับทหารแนวหน้าที่ได้รับการฝึกฝนเพื่อตอบแทนและบอกเล่าความรู้ของพวกเขาให้กับนักเรียนเนื่องจากเป็นประโยชน์อย่างมากต่อการเติบโตของพวกเขา
 Zhou Xiaoxi did not start immediately, but he instead instructed, “Ai Hui, you’re in charge of standing guard
โจว Xiaoxi ไม่ได้เริ่มต้นทันที แต่เขาสั่งคำสั่ง "Ai Hui คุณเป็นผู้คุ้มกันยามยืนอยู่
”“Okay
““โอเค
” Ai Hui nodded as he walked towards the forest, sword in hand
"ไอฮุนพยักหน้าขณะที่เดินไปทางป่าดาบอยู่ในมือ
Zhou Xiaoxi began, “Let’s start pitching ca—”“Why does he get to stand guard?” Duanmu Huanghun interrupted
โจว Xiaoxi เริ่ม "ขอเริ่มต้นทอย ca -" "ทำไมเขาถึงยืนยาม?" Duanmu Huanghun ขัดจังหวะ
 “Instructor Zhou, shouldn’t the strongest go?”He had been made a fool by Ai Hui earlier and was waiting for an opportunity to get back at him
"อาจารย์โจวไม่ควรไปหาอะไรมากที่สุด?" เขาเคยทำร้ายคนโง่ก่อนหน้านี้และกำลังรอโอกาสที่จะกลับมาหาเขา
“Generally, yes
"โดยทั่วไปใช่
” Zhou Xiaoxi gave an amiable smile
โจว Xiaoxi ให้รอยยิ้มน่ารัก
 “You think you’re the strongest?”“That’s correct!” Duanmu Huanghun was unwilling to pass his responsibilities
"คุณคิดว่าคุณเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด?" "ถูกต้อง!" Duanmu Huanghun ไม่เต็มใจที่จะผ่านความรับผิดชอบของเขา
 “I’m stronger, and I’ve also learned how to guard
"ฉันแข็งแกร่งขึ้นและฉันได้เรียนรู้วิธีการป้องกัน
 I’m more experienced
ฉันมีประสบการณ์มากขึ้น
”“Sure
““แน่นอน
” Contrary to his expectations, Zhou Xiaoxi was straightforward
"ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของโจว Xiaoxi ตรงไปตรงมา
 “Then you shall stand guard, and Ai Hui will pitch camp
"แล้วเจ้าจะเฝ้าระวังและอัยฮุยจะตั้งค่ายอยู่
”Feeling that his plan was a success, Duanmu sneered and dashed into the forest, looking for Ai Hui
"รู้สึกว่าแผนของเขาประสบความสำเร็จ Duanmu หัวเราะเยาะและพรวดพราดเข้าไปในป่ามองหาไอฮุย
Ai Hui did not mind
Ai Hui ไม่รังเกียจ
 He had frequently stood guard and knew that it was tougher than ordinary work
เขาเคยยืนเฝ้าและรู้ว่ามันยากกว่างานธรรมดา
 He was more than happy to hand it over to Duanmu Huanghun, who was, moreover, willing to handle the job
เขายินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะมอบให้กับ Duanmu Huanghun ซึ่งเป็นผู้ที่เต็มใจที่จะรับงานนี้
Under Zhou Xiaoxi’s guidance, the students quickly learned how to pitch camp and the discomfort from the wagon ride was soon forgotten
ภายใต้การนำของโจว Xiaoxi นักเรียนได้เรียนรู้วิธีการค่ายและความรู้สึกไม่สบายจากการนั่งรถเก๋งก็ถูกลืมไปเร็ว ๆ นี้
 Work was now proceeding in full swing
ขณะนี้งานกำลังดำเนินการอย่างเต็มรูปแบบ
As the sky darkened and the winds grew stronger, a bonfire was lit
เมื่อท้องฟ้ามืดลงและลมก็ค่อยๆสุกขึ้นกองไฟก็สว่างขึ้น
Ai Hui suddenly raised his head
ไอฮุยก็ยกศีรษะขึ้น