Chapter 116: Barrier Ai Hui heard a faint sound
บทที่ 116: Barrier Ai Hui ได้ยินเสียงเบา
He raised his head and looked around, listening attentively
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ และฟังอย่างตั้งใจ
The bonfire was burning brightly, and the students were recovering from that wild wagon ride
กองไฟสว่างไสวและนักเรียนฟื้นตัวจากการนั่งรถม้าป่า
 The freshness of it all significantly improved their moods as they settled down around the fierce flames and chatted
ความสดชื่นของมันทั้งหมดดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญอารมณ์ของพวกเขาขณะที่พวกเขาตัดสินลงรอบเปลวไฟที่รุนแรงและการพูดคุย
 Some of the more lively and outgoing students even started singing and dancing
บางส่วนของนักเรียนที่มีชีวิตชีวาและขาออกมากยิ่งขึ้นก็เริ่มร้องเพลงและเต้น
 Teacher Xu was also infected by everyone’s enthusiasm and could be seen full of smiles
ครูซูยังติดเชื้อจากความกระตือรือร้นของทุกคนและสามารถมองเห็นรอยยิ้มได้เต็มตา
Ai Hui did not join them, and instead, he quietly sat under a big tree about forty meters away from the bonfire
อ้ายฮุไม่ได้เข้าร่วมกับพวกเขาและแทนที่เขาเงียบ ๆ นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ประมาณ 40 เมตรจากกองไฟ
A fire in the countryside at night was the most eye-catching target
ไฟในชนบทในเวลากลางคืนเป็นเป้าหมายที่สะดุดตาที่สุด
 It was too easy to attract wild beasts
มันง่ายเกินไปที่จะดึงดูดสัตว์ป่า
Ai Hui was aware that the Induction Ground was devoid of violent beasts and that there was an expert like Instructor Zhou to protect them—there wouldn’t be much danger in this excursion
Ai Hui ทราบดีว่า Induction Ground ปราศจากสัตว์รุนแรงและมีผู้เชี่ยวชาญเช่น Instructor Zhou คอยปกป้องพวกเขาซึ่งจะไม่มีอันตรายมากนักในการเดินทางครั้งนี้
 However, due to habit, hiding in the dark had already been ingrained as an instinct
อย่างไรก็ตามเนื่องจากนิสัยซ่อนตัวอยู่ในความมืดได้ถูกฝังไว้เป็นสัญชาตญาณแล้ว
 He always felt safer that way
เขารู้สึกปลอดภัยในแบบนั้นเสมอ
Upon entering the countryside, it was as if Ai Hui had returned to the Wilderness—to the land of cold slaughter
เมื่อเข้าสู่ชนบทมันก็เหมือนกับว่า Ai Hui ได้กลับเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร - ไปยังดินแดนแห่งการฆ่าฟันเย็น
 However, he was shocked to find out that he wasn’t the least bit repelled by this; he was, in fact, faintly excited
อย่างไรก็ตามเขารู้สึกตกใจที่พบว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างน้อยที่ถูกเนรเทศโดยเรื่องนี้; 
 The moment he had stepped into the forest, he felt like a fish back in water
ตอนที่เขาก้าวเข้ามาในป่าเขารู้สึกเหมือนปลาในน้ำ
 Perhaps he had been a jungle beast in his previous life
บางทีเขาอาจเคยเป็นสัตว์ป่าในชีวิตก่อนหน้านี้
Humans are ignoble!Ai Hui mocked himself
Ai Hui เยาะเย้ยตัวเอง
 It had only been a few good days, and he was already starting to reminisce about the past
มีเพียงไม่กี่วันที่ดีเท่านั้นและเขาก็เริ่มทวนระลึกถึงอดีต
Leaves rustled as the wind swept by, but the ground remained still
ใบสลัวเป็นลมพัดผ่าน แต่พื้นดินยังคงนิ่ง
 There were no sounds of people trampling on dead leaves, no abnormal noises from the bushes, and no sounds of flapping wings breaking through the air
ไม่มีเสียงของผู้คนที่เหยียบย่ำบนใบที่ตายแล้วไม่มีเสียงที่ผิดปกติจากพุ่มไม้และไม่มีเสียงปีกกระพือปีกทะลุผ่านอากาศ
Was it an illusion?Ai Hui saw Instructor Zhou standing not far away
เป็นภาพลวงตาหรือ Ai Hui เห็นอาจารย์โจวยืนอยู่ไม่ไกล
 He had shown no reaction and was currently bragging about his past military successes, basking in the students’ worshipping gazes
เขาไม่ได้แสดงปฏิกิริยาใด ๆ และกำลังคุยโวเกี่ยวกับความสำเร็จทางทหารที่ผ่านมาของเขาซึ่งเป็นผลมาจากการบูชาของนักศึกษา
Ai Hui’s pursed his lips as they turned upwards to form an arc
ไอฮุยจับริมฝีปากของเขาขณะที่พวกเขาหันขึ้นเพื่อสร้างส่วนโค้ง
How great!Yes, this was not the Wilderness
นี่มันไม่ใช่ความรกร้าง
 There were no dire beasts, only peace, and tranquility
ไม่มีสัตว์ร้ายแรงเพียงสันติสุขและความเงียบสงบเท่านั้น
Ai Hui shook his head
Ai Hui ส่ายหัว
 He was overreacting
เขาทำปฏิกิริยามากเกินไป
 He thought back to how he had almost slipped up and killed some people a few times when he had first entered the Induction Ground; adapting had taken a long time
เขาคิดย้อนกลับไปว่าเขาแทบลื่นขึ้นและฆ่าคนบางครั้งสักสองสามครั้งตอนที่เขาเข้ามาในสนามเหนี่ยวนำ 
 But being in the countryside easily roused memories of the Wilderness
แต่อยู่ในชนบทได้อย่างง่ายดาย roused ความทรงจำของ Wilderness
 This was not the Wilderness
นี่ไม่ใช่ถิ่นทุรกันดาร
Ai Hui reminded himself once more
Ai Hui เตือนตัวเองอีกครั้ง
 He hadn’t done so for a long time
เขาไม่ได้ทำมาเป็นเวลานาน
However, when he thought of the ingrate, Ai Hui felt like gloating
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดถึงการกินเจ Ai Hui ก็รู้สึกหดหู่
 He must be feeling quite satisfied right now!Duanmu Huanghun was feeling terrible
ตอนนี้เขาต้องรู้สึกพอใจจริงๆ Duanmu Huanghun รู้สึกแย่มาก
 Not only was the wind at the treetop much stronger than on the ground, but he was also receiving its full bore
ลมที่ยอดเขาไม่เพียง แต่แรงกว่าพื้น แต่เขาก็ยังได้รับความเบื่อเต็ม ๆ
 He must have had a mental lapse when he had offered to take over guard duty
เขาต้องมีอาการผิดปกติทางจิตเมื่อเขาเสนอที่จะเข้ารับการคุ้มกัน
Instructor Zhou had explained in detail about the necessary requirements of a sentry
ผู้สอนโจวได้อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับความต้องการที่จำเป็นของยาม
Duanmu Huanghun had never tolerated half-hearted work, and so he operated according to Instructor Zhou’s orders and warnings
Duanmu Huanghun ไม่เคยยอมให้ทำงานครึ่งต่อน์และเขาก็ทำตามคำสั่งของอาจารย์โจวและคำเตือน
 For example, he had to always be on alert and pay attention to every single movement in his surroundings
ตัวอย่างเช่นเขาต้องตื่นตัวอยู่เสมอและใส่ใจกับทุกๆการเคลื่อนไหวในสภาพแวดล้อมของเขา
In the beginning, Duanmu Huanghun did not see much difficulty in it, but as time passed, the uneventfulness of it all made his eyelids grow heavy
ในช่วงต้น Duanmu Huanghun ไม่เห็นความยากลำบากมากในเรื่องนี้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปความไม่เป็นระเบียบของมันทำให้เปลือกตาของเขาโตขึ้น
 The sounds of the trees swaying in the wind were hypnotizing
เสียงของต้นไม้ที่แกว่งไปแกว่งมาในสายลมกำลังสะกดจิต
Eh? What was that sound?He suddenly quivered
ใช่มั้ย? 
 He seemed to have heard a faint sound, different from the rustling of the leaves
เขาดูเหมือนจะได้ยินเสียงลมที่แตกต่างจากเสียงกระเพื่อมของใบไม้
But when he pricked up his ears, all he heard was the familiar rustling
แต่เมื่อเขาแทงหูของเขาสิ่งที่เขาได้ยินก็คือเสียงสับสนที่คุ้นเคย
Was it an illusion?Duanmu Huanghun was uncertain; he had just been in a daze
เป็นภาพลวงตาหรือไม่ Duanmu Huanghun ไม่แน่ใจ 
He collected his thoughts
เขารวบรวมความคิดของเขา
 Although he was inexperienced, he knew the importance of standing guard in areas outside the city
แม้ว่าเขาจะไม่มีประสบการณ์ แต่เขาก็รู้ถึงความสำคัญของการยืนเฝ้าในพื้นที่นอกเมือง
 This involved the safety of everyone so he couldn’t slack off
นี้เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของทุกคนดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหย่อนลง
 Since he was the one who had snatched the job, he had better do it well—better than that bastard Ai Hui at least
ตั้งแต่เขาเป็นคนหนึ่งที่คว้างานเขาทำได้ดีกว่าดีกว่าไอ้ที่ Ai Hui อย่างน้อย
 The raging flames of the bonfire eventually calmed down
เปลวไฟที่โกรธของกองไฟในที่สุดสงบลง
 A day’s worth of toil and torment had knocked everyone out, and silence quickly pervaded the camp as the students fell into deep sleep
ความทุกข์ทรมานและความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นในแต่ละวันได้ทำให้ทุกคนสะดุ้งและความเงียบก็แผ่ซ่านไปทั่วค่ายอย่างรวดเร็วขณะที่นักเรียนหลับลึก
Nothing happened throughout the night
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นตลอดทั้งคืน
Ai Hui opened his eyes and caught sight of the curling embers of the bonfire under the light of the morning sky
ไออึ๋มเปิดตาและมองเห็นแสงไฟของกองไฟใต้แสงไฟในยามเช้า
Zhou Xiaoxi was on patrol when he noticed that Ai Hui had woken up
โจว Xiaoxi กำลังลาดตระเวนเมื่อเขาสังเกตเห็นว่า Ai Hui ตื่นขึ้น
 He nodded as a hint of admiration flashed across his eyes before he continued with his rounds
เขาพยักหน้าด้วยความชื่นชมจากดวงตาของเขาก่อนที่เขาจะเดินต่อไป
 Bringing a bunch of rookies brought him a lot of stress
การนำมาซึ่งกลุ่มคนรุ่นใหม่ทำให้เขาเครียดมาก
 Bragging was one thing, but when it came to proper business, he was never careless
การคุยโม้เป็นสิ่งหนึ่ง แต่เมื่อมันมาถึงธุรกิจที่เหมาะสมเขาไม่เคยประมาท
 He was well aware of the severity of the situation
เขาตระหนักดีถึงความรุนแรงของสถานการณ์
An elite indeed!Ai Hui was full of respect for Zhou Xiaoxi
Ai Hui เต็มไปด้วยความเคารพต่อ Zhou Xiaoxi
 He was stronger than many elementalists that Ai Hui had seen
เขาแข็งแกร่งกว่าหลาย ๆ คนซึ่ง Ai Hui เคยเห็นมาก่อน
 As an elite of the Thirteen Divisions, he was on another level from those elementalists of the hunting teams in the Wilderness
ในฐานะที่เป็นชนชั้นสูงของสิบสามฝ่ายเขาอยู่ในระดับอื่นจากบรรดานักล่าของทีมล่าสัตว์ในถิ่นทุรกันดาร
The students gradually started to stir from their sleep, and by sunrise, everyone had awoken
นักเรียนเริ่มค่อยๆสับสนจากการนอนหลับของพวกเขาและโดยพระอาทิตย์ขึ้นทุกคนได้ตื่นขึ้นมา
 After a simple washing and cleaning up, they were ready to be on their way
หลังจากทำความสะอาดง่ายและทำความสะอาดแล้วพวกเขาก็พร้อมที่จะเดินทางไปด้วย
Duanmu Huanghun returned with two clearly visible dark eye circles
Duanmu Huanghun กลับมาพร้อมวงกลมสีดำสองดวงที่มองเห็นได้ชัดเจน
The white-eyed wolf [1] was now a white-eyed husky…Ai Hui was moved
หมาป่าตาสีขาว [1] ตอนนี้เป็นสีขาวตาแหบ ... Ai Hui ถูกย้าย
 It wasn’t an easy job, after all
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
 He did well!The team gathered and started to trek towards their next destination
ทีมงานได้รวบรวมและเริ่มเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป
Listening to his classmates’ chit-chat and seeing many of them take out their packed snacks gave Ai Hui the feeling that they were on a picnic
การฟังเพื่อนร่วมชั้นของคุณพูดคุยและเห็นหลายคนพาขนมขบเคี้ยวของพวกเขาออกไปทำให้ Ai Hui รู้สึกว่าพวกเขากำลังปิกนิก
Ai Hui and his teammates were somewhat inharmonious, so he stayed at the back of the group
เอไอฮุยและเพื่อนร่วมทีมของเขาค่อนข้างไม่ค่อยเข้าด้วยกันดังนั้นเขาจึงอยู่ที่ด้านหลังของกลุ่ม
 As they hiked, Teacher Xu was responsible for explaining
ขณะที่พวกเขาไต่เขาครูซูเป็นผู้รับผิดชอบในการอธิบาย
“We are heading for the Old Territory
"เรากำลังมุ่งหน้าไปยังดินแดนเก่า
 Many of you have come from there, so, that is to say, we are heading towards your hometown
พวกคุณหลายคนได้มาจากที่นั่นดังนั้นนั่นคือเรากำลังมุ่งหน้าไปยังบ้านเกิดของคุณ
 The Old Territory is not only home to some students, but it is the native place for us all
The Old Territory ไม่เพียง แต่เป็นที่ตั้งของนักเรียนเท่านั้น แต่เป็นสถานที่พื้นเมืองสำหรับเราทุกคน
 The construction of the Avalon of Five Elements is closely linked to the Old Territory
การก่อสร้าง Avalon of Five Elements มีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับ Old Territory
 They have the same origin, and we are all family
พวกเขามีต้นกำเนิดเดียวกันและเราทุกคนในครอบครัว
 Many of our future students will join the Avalon of Five Elements, too
นักเรียนในอนาคตจำนวนมากของเราจะเข้าร่วม Avalon of Five Elements ด้วย
 We are fighting so hard today not just for the Avalon or the Old Territory, but for our future
วันนี้เรากำลังต่อสู้อย่างหนักเพื่อไม่เพียง แต่สำหรับ Avalon หรือ Old Territory แต่สำหรับอนาคตของเรา
”Under the sunlight, the students were engrossed in Teacher Xu’s speech, which was spoken with much dignity
"ภายใต้แสงแดดนักเรียนได้หมกมุ่นอยู่กับสุนทรพจน์ของครูซูซึ่งพูดได้อย่างมีศักดิ์ศรีมาก
Zhou Xiaoxi said nothing
โจว Xiaoxi กล่าวว่าไม่มีอะไร
 He glanced at Teacher Xu before moving forward with his head down
เขาเหลือบไปที่ครูซูก่อนที่จะก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับศีรษะลง
 AI Hui noticed that Instructor Zhou was in low spirits, but he did not know why
AI Hui สังเกตเห็นว่า Instructor Zhou อยู่ในระดับต่ำ แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม
 At the front line, the barrier between the Avalon of Five Elements and the Old Territory was like an invisible wall, unseen but everywhere
ที่แนวหน้าอุปสรรคระหว่าง Avalon of Five Elements และ Old Territory เป็นเหมือนกำแพงที่มองไม่เห็นซึ่งมองไม่เห็น แต่ทุกแห่ง
However, Ai Hui didn’t feel that Teacher Xu’s words were wrong because regardless of whether it was the Old Territory or the Wilderness, the dire beasts were the real, important enemies
อย่างไรก็ตาม Ai Hui ไม่รู้สึกว่าคำศัพท์ของครูซูไม่ถูกต้องเพราะไม่ว่าจะเป็นดินแดนเก่าหรือถิ่นทุรกันดารสัตว์ร้ายเป็นศัตรูที่สำคัญ
 Plus, he respected Teacher Xu a lot
นอกจากนี้เขายังนับถือครูซูเป็นอย่างมาก
 All the teachers within the Induction Ground had opinions about this issue, but few would openly discuss them
ครูผู้สอนทุกคนภายในเขตการเหนี่ยวนำมีความคิดเห็นเกี่ยวกับปัญหานี้ แต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะกล่าวถึงเรื่องนี้อย่างเปิดเผย
 Teacher Xu had courage
ครูซูมีความกล้าหาญ
Of course, Ai Hui could only face it indifferently because he felt that a topic so noble had nothing to do with him
แน่นอนว่า Ai Hui สามารถเผชิญหน้ากับมันได้ไม่แยแสเพราะเขารู้สึกว่าหัวข้อที่มีเกียรติไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา
His own world was very tiny, to the point where it had no room for such large ambitions
โลกของเขาเองเล็กมากจนถึงจุดที่ไม่มีที่ว่างสำหรับความทะเยอทะยานที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
Surviving and becoming strong enough to protect the people he cared about were perfectly sufficient
การรอดชีวิตและความเข้มแข็งพอที่จะปกป้องผู้คนที่เขาห่วงใยนั้นเพียงพอแล้ว
Ai Hui’s eyes scanned the surroundings and suddenly landed on a tree stump nearby, causing him to stop in his tracks
สายตาของ Ai Hui สแกนสภาพแวดล้อมรอบ ๆ ตัวและจู่ๆก็ลงจอดบนตอไม้ใกล้ ๆ ทำให้เขาหยุดเดิน
He walked towards it and squatted down
เขาเดินไปทางนั้นและก้มลง