Chapter 124: Ai Hui’s Conjecture Nightfall was gradually approaching
บทที่ 124: การคาดเดาของ Ai Hui Nightfall กำลังค่อยๆเข้าใกล้
 The black rocks were sturdy
หินสีดำแข็งแรง
 With the aid of the rubble and by alternating between passively guarding and actively rebuffing the attack of the wild beasts, the situation was finally under control
ด้วยความช่วยเหลือของเศษหินหรืออิฐและโดยการสลับระหว่างการป้องกันอย่างอดทนและการปฏิเสธการโจมตีสัตว์ป่าอย่างไม่หยุดยั้ง
 “Huanghun, I will take over for you
"หวงแฮน, ฉันจะเข้ารับหน้าที่คุณ
 You should have a good rest
คุณควรพักผ่อนให้ดี
” Teacher Xu’s voice was filled with concern
"เสียงของครูซูก็เต็มไปด้วยความห่วงใย
Apart from Teacher Xu and Cui Xianzi, Duanmu Huanghun was the third in importance
นอกเหนือจากครูซูและซูยิเนียนแล้ว Duanmu Huanghun มีความสำคัญเป็นอันดับสาม
 The amount of time he spent guarding was the same as the two teachers
ระยะเวลาที่เขาใช้ในการเฝ้าระวังเป็นเช่นเดียวกับครูสองคน
 The rest of the students looked at Duanmu Huanghun with admiring and respectful gazes
นักเรียนคนอื่น ๆ มองไปที่ Duanmu Huanghun ด้วยทัศนะที่น่าชื่นชมและน่ายกย่อง
 Furthermore, Duanmu Huanghun was one of the youngest here, yet he held such great responsibility
นอกจากนี้ Duanmu Huanghun ยังเป็นหนึ่งในคนสุดท้องที่นี่ แต่เขาก็มีความรับผิดชอบอย่างมาก
 How could they not respect him? “Yes, Teacher,” Duanmu Huanghun replied courteously
พวกเขาจะไม่เคารพเขาได้อย่างไร? 
 Even at this point in time, he did not forget his manners
แม้ในเวลานี้เขาก็ไม่ลืมมารยาทของเขา
 Jumping down from the rocks, he was exhausted
กระโดดลงมาจากโขดหินเขาก็หมดแรง
 He found a clean spot among the stones and sat down
เขาค้นพบจุดที่สะอาดท่ามกลางก้อนหินและนั่งลง
 Duanmu Huanghun realized that the person resting next to him was Ai Hui only after sitting down
Duanmu Huanghun ตระหนักว่าคนที่อยู่ข้างๆเขาคือ Ai Hui หลังจากนั่งลง
 Had the fellow already made his move? It was a pity he had not seen it
ถ้าเพื่อนของเขาย้ายไปแล้ว? 
 The intensity of the battle had been at another level
ความรุนแรงของการรบอยู่ในระดับอื่น
 The wild beasts seemed to have gone crazy and came one after another
สัตว์ป่าดูเหมือนจะบ้าไปแล้ว
 Guarding was a serious affair as he was holding down the fort, so he had no time to bother with other stuff
การเฝ้าระวังเป็นเรื่องที่จริงจังในขณะที่เขากำลังถือป้อมไว้ดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาที่จะต้องกังวลกับเรื่องอื่น ๆ
 “What do you think of the situation now?” Duanmu Huanghun suddenly asked
"คุณคิดอย่างไรกับสถานการณ์ตอนนี้?" Duanmu Huanghun ถามโดยฉับพลัน
 Ai Hui was somewhat surprised and shot a glance at Duanmu Huanghun
Ai Hui รู้สึกประหลาดใจบ้างและยิงประตูไปที่ Duanmu Huanghun
 He did not expect Duanmu Huanghun to suddenly talk to him
เขาไม่ได้คาดหวัง Duanmu Huanghun เพื่อพูดคุยกับเขาอย่างฉับพลัน
 However, at this point in time, it was not worth it to bring up the previous grievances
อย่างไรก็ตามในเวลานี้มันไม่คุ้มค่าที่จะนำมาขึ้นข้องใจก่อนหน้านี้
 Regardless of whether he was willing or not, all of them were in the same boat now
ไม่ว่าเขาจะเต็มใจหรือไม่ก็ตามทุกคนก็อยู่ในเรือลำเดียวกัน
 Also, Duanmu Huanghun performed significant deeds and had not proved to be an obstruction
นอกจากนี้ Duanmu Huanghun ยังทำหน้าที่สำคัญและไม่ได้พิสูจน์ว่าเป็นอุปสรรค
 If they were able to make it out alive, Duanmu Huanghun would have played a huge part in making it happen
ถ้าพวกเขาสามารถทำให้มันมีชีวิตชีวาได้ Duanmu Huanghun จะมีส่วนสำคัญในการทำให้มันเกิดขึ้น
 The malice Ai Hui felt toward him lessened
ความอาฆาตพยาบาทของเอไอฮุยทำให้เขารู้สึกแย่ลง
 He shook his head
เขาส่ายหัว
 “Disastrous
"หายนะ
” Duanmu Huanghun frowned ever so slightly
"Duanmu Huanghun ขมวดคิ้วไปเรื่อย ๆ
 “Why is that? Hasn’t the situation stabilized?” Looking at the situation before his eyes, Duanmu Huanghun felt that the situation had improved
"ทำไมล่ะ? 
 They had a favorable defensive position and also figured out the pattern of alternating defenders
พวกเขามีตำแหน่งที่ดีในการป้องกันและคิดออกรูปแบบของการสลับผู้พิทักษ์
 The available rations and water was also sufficient to last for a period of time
ปันส่วนที่มีอยู่และน้ำก็เพียงพอที่จะมีอายุการใช้งานเป็นระยะเวลาหนึ่ง
 Where was the danger? Duanmu Huanghun believed that Ai Hui would not have spoken without thinking
อันตรายอยู่ที่ไหน? 
 Just as Duanmu Huanghun’s capability had obtained the stamp of approval from everyone, Ai Hui’s acute judgement has also obtained the same stamp of approval
เช่นเดียวกับความสามารถของ Duanmu Huanghun ได้รับการอนุมัติจากทุกคนการตัดสินอย่างเฉียบพลันของ Ai Hui ได้รับการอนุมัติเหมือนกัน
 Although this result made Duanmu Huanghun uncomfortable, he had to admit that while he was confident of winning in a personal battle, he was indeed lacking in other aspects
แม้ว่าผลนี้ทำให้ Duanmu Huanghun อึดอัดเขาต้องยอมรับว่าในขณะที่เขามั่นใจในการชนะในการต่อสู้ส่วนตัวเขาก็ขาดในด้านอื่น ๆ
 Many times, Ai Hui’s experience and skills reminded him of Instructor Zhou
หลายครั้งประสบการณ์และทักษะของ Ai Hui ทำให้เขานึกถึง Instructor Zhou
 “Didn’t you notice? Those wild beasts that attacked us were herbivores
"คุณไม่สังเกตเห็น? 
” While Ai Hui’s tone was calm, it was still a shock for Duanmu Huanghun when he heard it
"ในขณะที่เสียงของ Ai Hui สงบก็ยังคงช็อกเมื่อ Duanmu Huanghun เมื่อได้ยิน
 Recalling the previous battles, the animals that he met with were mostly small animals that fed on plants
การระลึกถึงการต่อสู้ก่อนหน้านี้สัตว์ที่เขาพบคือส่วนใหญ่เป็นสัตว์ขนาดเล็กที่กินพืช
 He pondered for awhile
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
 “Are you implying that there are even more ferocious wild beasts that were poisoned? Or only those that fed on plants would be poisoned?” “The red water underground has a very weak delicate fragrance
"คุณหมายความว่ามีสัตว์ป่ารุนแรงมากขึ้นที่ถูกวางยาพิษหรือไม่? 
 If you pull a blade of grass, the fragrance of the grass is more intense than the red water
ถ้าคุณดึงใบหญ้ากลิ่นหอมของหญ้าจะรุนแรงกว่าน้ำสีแดง
 Do you still remember the red-haired rabbit? The blood of the red-haired rabbit was even more fragrant than the grass
คุณยังจำลูกกระต่ายแดงได้ไหม? 
 I killed a mosquito previously and the blood from the mosquito was even sweeter and more fragrant than the red-haired rabbit’s blood
ฉันฆ่ายุงก่อนหน้านี้และเลือดจากยุงก็ยิ่งหวานและมีกลิ่นหอมมากขึ้นกว่าเลือดของกระต่ายที่มีขนแดง
 What do you think this means?” “You are implying…” Duanmu Huanghun’s expression became very worried
คุณคิดว่านี่หมายถึงอะไร? "" คุณหมายถึง ... "การแสดงออกของ Duanmu Huanghun กลายเป็นกังวลมาก
 “The concentration of the blood poison is increasing progressively,” Ai Hui said straightforwardly
"ความเข้มข้นของสารพิษในเลือดเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ " Ai Hui กล่าวอย่างตรงไปตรงมา
 He continued, “Look at those wild beasts that were killed by us
เขากล่าวต่อว่า "จงดูสัตว์ร้ายเหล่านั้นที่ถูกสังหารโดยพวกเรา
 Their corpses were gobbled up cleanly, right? Have you seen a drop of blood on the ground yet?” “This proves that those wild beasts that were poisoned were very bloodthirsty
ซากศพของพวกเขาถูกล้างให้สะอาดขึ้นใช่มั้ย? 
” Duanmu Huanghun thought of the most plausible reason
Duanmu Huanghun คิดว่าเหตุผลที่เป็นไปได้มากที่สุด
 “No
“ไม่มี
” Ai Hui shook his head
"Ai Hui ส่ายหัว
 “They were attracted by the blood poison
"พวกเขาถูกดึงดูดโดยพิษเลือด
 I suspect they are transforming
ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะเปลี่ยนไป
” “What do you think of the battle ability of these small animals that feed on plants? Did it increase substantially?” Ai Hui continued to ask
"คุณคิดยังไงกับความสามารถในการสู้รบของสัตว์ตัวเล็ก ๆ ที่กินพืชเหล่านี้? 
 “Very much so
"มากอย่างนั้น
” Duanmu Huanghun nodded his head
"Duanmu Huanghun พยักหน้ารับศีรษะ
 “What has changed them? The blood poison
"สิ่งที่ได้เปลี่ยนพวกเขา? 
 It enabled them to become stronger
ช่วยให้พวกเขาแข็งแรงขึ้น
 Do you still remember the progressive trend? For the carnivorous wild beasts, the blood poison is more concentrated, so their change would be even greater and more dangerous,” Ai Hui said gravely
คุณยังจำความก้าวหน้าได้หรือไม่? 
 Duanmu Huanghun had actually missed that small detail
Duanmu Huanghun เคยพลาดรายละเอียดเล็ก ๆ
 A chill that was hard to put in words ascended from his spine, and he shivered
หนาวเหน็บที่ยากที่จะใส่คำขึ้นจากกระดูกสันหลังของเขาและเขา shivered
 “For the time being, we still do not know what change it will bring
"ในตอนนี้เรายังไม่ทราบว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง
 However, the mosquito i killed previously was also very weak
อย่างไรก็ตามยุงที่ฉันฆ่าก่อนหน้านี้ก็อ่อนแอมาก
 As such, I suspect that it is possible for the carnivorous wild beasts to have to undergo a transformation period
เช่นฉันสงสัยว่าเป็นไปได้สำหรับสัตว์ป่าที่กินเนื้อเป็นอาหารจะต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงระยะเวลา
 Thus, the reason why we have yet to meet with these carnivorous wild beasts might be because they have not completed the transformation
ดังนั้นเหตุผลที่เรายังไม่ได้พบกับสัตว์ป่าที่กินเนื้อเป็นอาหารเหล่านี้อาจเป็นเพราะพวกมันยังไม่เสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลง
” Duanmu Huanghun’s face turned as white as sheet
ใบหน้า Duanmu Huanghun หันเป็นสีขาวเป็นแผ่น
 “This… This is just your conjecture…”“If I am not wrong, the wild beasts we are going to encounter subsequently will be harder to deal with
"นี่ ... นี่เป็นแค่การคาดเดาของคุณ ... " "ถ้าฉันไม่ผิดสัตว์ป่าที่เราจะเจอในภายหลังจะยากกว่าที่จะจัดการกับมัน
” Ai Hui was as cool as a cucumber, like he was narrating an incident that had nothing to do with him
"ไอฮุยเย็นเหมือนแตงกวาราวกับว่าเขาเล่าเหตุการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา
 “I hope my guess is wrong
"ฉันหวังว่าการคาดเดาของฉันผิด
 Otherwise, we can only wish for the early arrival of the support team
มิฉะนั้นเราสามารถต้องการให้ทีมสนับสนุนมาถึงในช่วงต้นเท่านั้น
” Duanmu Huanghun stared blankly at Ai Hui
Duanmu Huanghun จ้องมองที่อ้ายฮุ่ย
 He could not imagine how Ai Hui could be so indifferent to their dire state
เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าไห่ฮุ่ยอาจไม่แยแสต่อรัฐที่น่ากลัวของพวกเขา
 Ai Hui did not take note of Duanmu Huanghun’s gaze
Ai Hui ไม่ได้จดจำสายตาของ Duanmu Huanghun
 He continued to mutter, “Also, why would the wild beasts attack us? And why didn’t they attack us previously? Did you notice that the wild beasts would gobble up the corpses of their own kind but would not attack those that were alive
เขายังคงพูดพึมพำอีกว่า "ทำไมสัตว์ป่าถึงทำร้ายเรา? 
 Why was that the case?” Duanmu Huanghun felt dumbstruck
เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น? "Duanmu Huanghun รู้สึกกระด้าง
 He had always thought that he was truly a genius and felt that he had a nimble mind
เขาเคยคิดว่าเขาเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริงและรู้สึกว่าเขามีจิตใจที่ว่องไว
 He was able to think of a reason whenever there was a problem
เขาสามารถคิดถึงเหตุผลเมื่อมีปัญหา
 But now, listening to Ai Hui’s consecutive “why’s”, he felt that his brain was not substantial enough
แต่ตอนนี้การฟังเพลงของ Ai Hui ต่อเนื่องว่า "ทำไมถึงเกิด" เขารู้สึกว่าสมองของเขายังไม่พอ
 Had everyone not walked the same route? Why did the things they saw differ so much?The expression Duanmu Huanghun had while looking at Ai Hui was like he had seen a ghost
ทุกคนไม่ได้เดินเส้นทางเดียวกับที่? 
 Every detail that Ai Hui mentioned was something that Duanmu Huanghun had not noticed
รายละเอียดทุกอย่างที่ Ai Hui กล่าวถึงคือสิ่งที่ Duanmu Huanghun ไม่ได้สังเกตเห็น
 Thinking about it closely, every problem seemed to have a profound theory behind it
คิดอย่างใกล้ชิดทุกปัญหาดูเหมือนจะมีทฤษฎีที่ลึกซึ้งอยู่เบื้องหลัง
 At that moment, Duanmu Huanghun saw Ai Hui in a new light
ในขณะนั้น Duanmu Huanghun ได้เห็น Ai Hui ในแสงใหม่
 He finally understood why Ai Hui always managed to gain the trust of other people
ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมอ้ายฮุจึงได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่น
 This fellow’s insight was simply too scary
ความเข้าใจของเพื่อนคนนี้ช่างน่ากลัวเกินไป
 Furthermore, his calm and cool-headed thinking always managed to point directly to the crux of the problem
นอกจากนี้ความคิดสงบและเย็นหัวของเขาเสมอชี้ไปที่ปมของปัญหา
 Moreover, no matter how bad the situation, Ai Hui seemed to never panic
ไม่ว่าสถานการณ์จะแย่เท่าไหร่ Ai Hui ก็ไม่เคยตกใจเลย
 For example, if Ai Hui’s conjecture was true, then they were going to be in a dire situation
ตัวอย่างเช่นถ้าการคาดเดาของ Ai Hui เป็นความจริงแล้วพวกเขาก็กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย
 When Ai Hui used his exclusively strange tone, yes that’s right, that sort of strange tone that had nothing to do with him
เมื่อ Ai Hui ใช้โทนแปลก ๆ ของเขาใช่แล้วถูกต้องนั่นเป็นเสียงแปลก ๆ ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา
 To Duanmu Huanghun, the tone was weird to an extreme degree
เมื่อ Duanmu Huanghun โทนเสียงนั้นแปลกมาก
 Seems like he was not very worried now…What sort of weird mindset was this? Duanmu Huanghun, himself, was also rather speechless
ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาไม่ได้เป็นห่วงมากแล้ว ... ความคิดแปลก ๆ แบบนี้ล่ะ? 
 “Ah Hui, it is our turn now
"อาหู่ฮุ่ยตอนนี้เรามาถึงแล้ว
” Fatty’s shout broke Ai Hui’s train of thoughts
เสียงตะโกนของ Fatty ทำให้ไอเดียของ Ai Hui แย่ลง
 Ai Hui gathered his senses, grabbed his grass sword, and, together with Fatty, took over Cui Xianzi’s post
Ai Hui รวบรวมความรู้สึกของเขาคว้าดาบหญ้าของเขาและร่วมกับ Fatty เข้ารับตำแหน่ง Cui Xianzi
 Duanmu Huanghun’s eyes brightened
ดวงตาของ Duanmu Huanghun สว่างขึ้น
 He was filled with curiosity toward Ai Hui’s battle ability since he had never witnessed it before
เขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นต่อความสามารถในการต่อสู้ของ Ai Hui นับตั้งแต่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
 Now he would be able to observe it
ตอนนี้เขาจะสามารถสังเกตดูได้
 At that moment, a long beast howl sounded out from a distant place
ในขณะนั้นเสียงสัตว์ร้ายยาวโผล่ออกมาจากที่ไกล ๆ
 In unison, Ai Hui and Duanmu Huanghun changed their expressions
ในเวลาเดียวกัน Ai Hui และ Duanmu Huanghun เปลี่ยนการแสดงออกของพวกเขา