Chapter 125: Solution Ai Hui felt that he really was a jinx
บทที่ 125: คำตอบ Ai Hui รู้สึกว่าเขาเป็นคนกินเจ
Upon hearing that long beast howl, he knew that they were at the most critical moment
เมื่อได้ยินว่าสัตว์ร้ายดังกล่าวหอนยาวเขารู้ว่าพวกเขาอยู่ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด
 The points that he had mentioned to Duanmu Huanghun were not casual opinions but the things that he was most puzzled about
จุดที่เขากล่าวถึง Duanmu Huanghun ไม่ใช่ความคิดเห็นที่ไม่เป็นทางการ แต่เป็นเรื่องที่ทำให้เขางงงวยมากที่สุด
 He still had many doubts that he hadn’t mentioned, but at this juncture, all of them were unimportant
เขายังมีข้อสงสัยหลายอย่างที่เขาไม่ได้กล่าวถึง แต่ในช่วงเวลานี้ทุกคนก็ไม่สำคัญ
 Although he was unable to identify the wild beast’s type from its howl, he was sure that they were unable to defeat it
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถระบุชนิดของสัตว์ร้ายจากเสียงหอนได้เขาก็มั่นใจว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะได้
 Perhaps only Instructor Zhou could
บางทีอาจารย์โจวเท่านั้นที่สามารถทำได้
 He had seen many dire beasts in the Wilderness, and every single mighty dire beast definitely had an imposing manner
เขาได้เห็นสัตว์เลวร้ายมากมายในถิ่นทุรกันดารและสัตว์ร้ายที่น่ากลัวที่สุดทุกตัวก็มีลักษณะที่น่าประทับใจ
 Just like people who held high positions, they had gestures and mannerisms that were different from ordinary folk
เช่นเดียวกับคนที่ดำรงตำแหน่งสูงพวกเขามีท่าทางและท่าทางที่แตกต่างจากคนธรรมดา
 The law of the jungle was, obviously, even crueler and prevalent in the jungle
กฎหมายของป่าเห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องโหดร้ายและแพร่หลายในป่า
 Battles between wild beasts were more straightforward, and in order to protect their own territory, wild beasts didn’t know what it meant to keep a low profile—the king of the beasts must be cruel, vicious, and warlike
การต่อสู้ระหว่างสัตว์ป่าได้ง่ายขึ้นและเพื่อปกป้องดินแดนของตัวเองสัตว์ป่าไม่ทราบว่ามันหมายถึงอะไรเพื่อให้รายละเอียดต่ำ - กษัตริย์ของสัตว์ต้องโหดเหี้ยมหินและสงคราม
 Only then would they be able to achieve success and attain the title of king of the beasts
แล้วพวกเขาก็จะสามารถบรรลุความสำเร็จและบรรลุชื่อของกษัตริย์แห่งสัตว์
 Those who managed to survive the law of the jungle had the instinct to fear danger and cower in front of those who were stronger
บรรดาผู้ที่รอดชีวิตตามกฎหมายของป่ามีสัญชาตญาณที่จะต้องกลัวอันตรายและยืนอยู่ข้างหน้าผู้ที่แข็งแกร่งขึ้น
 Ai Hui had clearly noticed the panic of the surrounding wild beasts after hearing the beast howl
Ai Hui ได้สังเกตเห็นความตื่นตระหนกของสัตว์ป่าโดยรอบหลังจากได้ยินเสียงสัตว์ร้ายดังกล่าว
And he instantly knew that the distant wild beast was not something they could compete against
และทันทีที่รู้ว่าสัตว์ป่าที่ห่างไกลไม่ได้เป็นสิ่งที่พวกเขาสามารถแข่งขันได้
 Furthermore, the flock of wild beasts that was rushing up suddenly scattered, as if there was an opening at the other end
นอกจากนี้ฝูงสัตว์ป่าที่กำลังวิ่งขึ้นกระจัดกระจายไปราวกับมีช่องเปิดอยู่อีกปลายหนึ่ง
 They left the rubble and dispersed into the distance
พวกเขาทิ้งซากปรักหักพังและแยกย้ายกันไปในระยะไกล
 While there was joy on the other students’ faces, Ai Hui’s pupils constricted, and his hair stood on end
ขณะที่นักเรียนคนอื่น ๆ มีใบหน้าที่ร่าเริงนักเรียนของ Ai Hui หดตัวและผมของเขายืนอยู่ตรงปลาย
Pieces of flesh were scattered on the ground
เศษเนื้อที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นดิน
 Those wild beasts had run for their lives without even bothering about the flesh that they initially could not resist
บรรดาสัตว์ป่าได้ดำเนินชีวิตของพวกเขาโดยไม่ต้องรำคาญกับเนื้อที่พวกเขาเริ่มต้นไม่สามารถต้านทาน
 This was the first time Ai Hui had seen such bloody chunks of the flesh on the ground
นี่เป็นครั้งแรกที่ Ai Hui ได้เห็นก้อนเนื้อเลือดดังกล่าวบนพื้น
 There was only one possibility—that ferocious beast was approaching! Damn it! The intensified fear stimulated all of Ai Hui’s brain’s nerves
มีเพียงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งที่สัตว์ร้ายโหดกำลังใกล้เข้ามา! 
 He knew that they had to quickly come up with a response
เขารู้ดีว่าพวกเขาต้องตอบโต้อย่างรวดเร็ว
 It would be too late when the ferocious beast discovered them
มันจะสายเกินไปเมื่อสัตว์ป่าที่ดุร้ายค้นพบพวกมัน
 What should he do? He forced himself to calm down
เขาควรทำอย่างไร? 
 He repeated to himself that it was not the first time he had encountered such a situation
เขาย้ำกับตัวเองว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เจอสถานการณ์เช่นนี้
 He had experienced much worse in the Wilderness
เขามีประสบการณ์แย่กว่ามากในถิ่นทุรกันดาร
 Back then, he did not have any support, and the elementalists also did not care if he was dead or alive
กลับมาแล้วเขาไม่ได้รับการสนับสนุนใด ๆ เลยและพวก elementalists ยังไม่สนใจว่าเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่
 However, now, the teachers would not be callous and make him fight his own battles
อย่างไรก็ตามตอนนี้ครูคงจะไม่ใจน้อยและทำให้เขาต่อสู้กับการต่อสู้ของตัวเอง
How did he hide previously? Ai Hui jolted
เขาซ่อนก่อนหน้านี้ได้อย่างไร? 
 Hide…
ซ่อน ...
Yes! Hide! Only if they hide would there be a possibility to survive
ใช่ 
 Hide……hide…… hide…… The wheels in Ai Hui’s head spun furiously as he recalled that at the most dangerous juncture, he had covered himself in mud and had hidden in the sludge, thus having a narrow escape
ซ่อนตัว ...... ซ่อน ...... ซ่อนตัวอยู่ในหัวของ Ai Hui ค่อยๆพลิกตัวอย่างฉับพลันขณะที่เขานึกขึ้นได้ว่าในช่วงเวลาที่อันตรายที่สุดเขาได้ปกคลุมตัวเองอยู่ในโคลนและซ่อนตัวอยู่ในตะกอนซึ่งทำให้หลบหนีได้ยาก
His gaze swept over the surroundings, but there were only rocks
สายตาของเขากวาดไปรอบ ๆ แต่มีเพียงก้อนหิน
 There was no mud here
ไม่มีโคลนอยู่ที่นี่
 Rocks……His gaze fell onto the largest one
ก้อนหิน ...... สายตาของเขาตกลงมาสู่ที่ใหญ่ที่สุด
 That rock was about ten meters tall and was slanted at a certain angle
หินมีความสูงประมาณสิบเมตรและเอียงไปตามมุมที่กำหนด
 Ai Hui’s eyes brightened as he shouted, “Everyone, hide beneath that piece of rock!” Everyone looked bewildered
สายตาของ Ai Hui สว่างขึ้นขณะที่เขาตะโกนว่า "ทุกคนซ่อนตัวอยู่ใต้หินก้อนนั้น!" ทุกคนดูงุนงง
 Duanmu Huanghun’s brain had been filled to the brim with Ai Hui’s predictions when one of them had come true
สมองของ Duanmu Huanghun เต็มไปด้วยการคาดการณ์ของ Ai Hui เมื่อหนึ่งในนั้นเป็นจริง
 This had heightened his uneasiness
เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจ
 And when he saw the calm Ai Hui have such an intense reaction, he instantly became alert
และเมื่อเขาเห็นความสงบที่ Ai Hui ทำปฏิกิริยารุนแรงเขาก็เริ่มตื่นตัว
 “Move over everyone! Listen to Ai Hui’s commands!” Teacher Xu’s voice rang out
"ย้ายทุกคน! 
 He had also picked up on Ai Hui’s nervousness
เขาหยิบขึ้นมาด้วยความกังวลใจของไอฮุย
 In his memory, Ai Hui had never been this anxious
ในความทรงจำของเขา Ai Hui ไม่เคยกังวลเรื่องนี้มาก่อน
 “Teacher, could you move that piece of rock?” Ai Hui pointed to a horizontal, rectangular rock
"ครูคุณสามารถย้ายหินก้อนนั้นได้หรือไม่?" Ai Hui ชี้ไปที่แนวหินสี่เหลี่ยมผืนผ้า
 “Let me do it
"ปล่อยให้ฉันทำมัน
” Cui Xianzi did not question his intentions, and a red satin cloth flew out from her hand and coiled around the rectangular rock like a snake
"Cui Xianzi ไม่ได้ถามความตั้งใจของเขาและผ้าซาตินสีแดงบินออกมาจากมือของเธอและขดรอบหินสี่เหลี่ยมเหมือนงู
 Hu!The rectangular rock flew upwards and was slotted into the bottom of the huge rock, forming an empty, partially closed-off space, like a small shelter
หินรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าพุ่งสูงขึ้นและถูกเจาะเข้าไปในก้นก้อนหินขนาดใหญ่สร้างพื้นที่ว่างเปล่าปิดสนิทบางส่วนเช่นที่พักพิงเล็ก ๆ
 At that moment, all the wild beasts in their surroundings had vanished
ในขณะนั้นสัตว์ทุกตัวในสภาพแวดล้อมของพวกเขาก็หายวับไป
 By now, even those with slower reactions could tell that something was wrong
ถึงตอนนี้แม้แต่คนที่มีปฏิกิริยาช้าอาจบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
 “Everyone, go in!” Ai Hui urged the students
"ทุกคนไป!" Ai Hui กระตุ้นให้นักเรียน
 While the students started to hide in panic, he asked Teacher Xu, “Is it possible to use mud to seal up the cracks?”“I know how to; I am an earth elementalist
ขณะที่นักเรียนเริ่มตื่นตระหนกเขาถามครูซูว่า "จะสามารถใช้โคลนในการปิดผนึกรอยแตกได้หรือไม่" "ฉันรู้วิธีการ; 
” A student whom Ai Hui did not know raised his hand
"นักเรียนที่ Ai Hui ไม่รู้ก็ยกมือขึ้น
 He continued, “But how do we breathe?” “Just hold your breath! Speed up! It’s going to be here soon!” Ai Hui replied with an agitated tone
เขากล่าวต่อ "แต่เราหายใจได้อย่างไร?" "แค่กลั้นหายใจ! 
Ai Hui’s hand that was clutching the grass sword was trembling, but it was barely perceptible
มือของ Ai Hui ที่กำมือดาบหญ้ากำลังสั่น แต่แทบจะไม่สามารถมองเห็นได้
 He was in his sword embryo state, and all his six senses had been heightened
เขาอยู่ในสถานะของตัวอ่อนดาบของเขาและความรู้สึกทั้งหกของเขาก็ได้รับความสนใจมากขึ้น
 But it was also due to this that he was more than able to comprehend the frightfulness of the unknown beast that was approaching their group
แต่ก็เป็นเช่นนั้นด้วยเหตุนี้เองที่ทำให้เขาสามารถเข้าใจถึงความน่าสะพรึงกลัวของสัตว์ร้ายที่ไม่รู้จักซึ่งกำลังเข้าใกล้กลุ่มของพวกเขา
 “The thicker the mud, the better it is! It would be even better if it's like a mountain; it would be able to cover us!"The earth elementalist set about his task immediately
"โคลนหนาขึ้นดีกว่า! 
 Controlling mud was not difficult to an earth elementalist
การควบคุมโคลนไม่ใช่เรื่องยากที่จะเป็นนักโลกธาตุ
 The nearby mud and sandstone started to slowly ascend the rectangular rock like an ugly monster wriggling its way upwards
โคลนและหินทรายในบริเวณใกล้เคียงเริ่มค่อยๆยกตัวขึ้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าเหมือนก้อนหินที่น่าเกลียดที่พลิกตัวขึ้น
Ai Hui’s gaze swept over the discarded torn body parts that were near them
สายตาของ Ai Hui กวาดไปทั่วร่างกายที่ถูกฉีกขาดที่อยู่ใกล้ ๆ
 He had a sudden idea
เขามีความคิดที่ฉับพลัน
 “Is it possible to put those torn parts on the topmost layer of the mud?” Duanmu Huanghun somewhat understood Ai Hui’s intentions
"มันเป็นไปได้หรือไม่ที่จะเอาส่วนที่ฉีกขาดเหล่านี้ลงบนชั้นบนสุดของโคลน" Duanmu Huanghun เข้าใจความตั้งใจของ Ai Hui บ้าง
 A blue and white slender rattan flew out from his hand
หวายสีฟ้าและสีขาวหลุดออกจากมือ
 When it reached the top of a piece of flesh, it suddenly split into ten different blue and white rattans that were even more slender than the first rattan
เมื่อมันมาถึงด้านบนของชิ้นเนื้อมันก็แยกออกเป็นสิบแร็กแมนสีฟ้าและสีขาวที่แตกต่างกันที่มีมากยิ่งขึ้นเรียวกว่าหวายแรก
 Each of the slender rattans rolled up a piece of flesh
ไม้ระแนงแต่ละอันเรียงตัวกันเป็นชิ้นเนื้อ
 Duanmu Huanghun controlled the rattans and brought the flesh to the top of the rock
Duanmu Huanghun ควบคุมแร็กแมนและนำเนื้อมาไว้ด้านบนสุดของหิน
 When the last crack was sealed, the rattans faded away, and all the torn pieces of flesh lost their support and scattered around the huge rock and sandstones
เมื่อรอยแตกครั้งสุดท้ายถูกปิดผนึกไม้ระแนงจางหายไปและชิ้นส่วนที่ขาดหายไปของเนื้อสูญเสียการสนับสนุนของพวกเขาและกระจัดกระจายอยู่รอบ ๆ หินขนาดใหญ่และหินทราย
 Darkness engulfed everyone
ความมืดปกคลุมทุกคน
The wood elementalist student collapsed on the ground
นักเรียนนักฟิสิกส์ไม้ล้มลงบนพื้น
 In order to create a thick layer of mud as Ai Hui had requested, he had exhausted all his energy
เพื่อที่จะสร้างโคลนหนาขึ้นอย่างที่ Ai Hui ร้องขอเขาใช้กำลังหมดสิ้น
 From the outside, one could see the tremendous changes that the rubble had undergone
จากด้านนอกสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ที่กองขยะได้รับ
 The massive rock that had initially had half its body inclined into the air was now completely buried under the sandstones, forming a small barrow
หินขนาดใหญ่ที่มีต้นครึ่งหนึ่งของร่างกายเอียงลงไปในอากาศตอนนี้ถูกฝังไว้อย่างสมบูรณ์ภายใต้หินทรายไว้รถเข็นขนาดเล็ก
“It is here
"มันอยู่ที่นี่
 Do not make any noise
อย่าทำให้เกิดเสียงดัง
”In the dark, Ai Hui’s lowered his voice to deliberately contribute to everyone’s tension
"ในที่มืด Ai Hui ก็ลดเสียงของเขาลงโดยเจตนาเพื่อให้ทุกคนเครียด
 Pa…Da…Pa…Da…Unhurried footsteps could be distinctly heard in the dark
Pa ... Da ... Pa ... Da ... เสียงฝีเท้าที่ไม่ค่อยจะได้ยินชัดในที่มืด
 Everyone’s hearts were in their throats
หัวใจของทุกคนอยู่ในลำคอของพวกเขา
A dark red wolf appeared at the perimeter of the rubble
มีหมาป่าสีแดงเข้มปรากฏอยู่ที่ขอบด้านนอกของซากปรักหักพัง
 Its nose twitched as if it had some suspicion
จมูกของมันขดตัวราวกับว่ามันมีข้อสงสัย
 It was puzzled by the sight in front of him—the barrow that was scattered with huge amounts of flesh
มันทำให้งงกับสายตาข้างหน้าเขา - รถเข็นที่กระจัดกระจายอยู่กับเนื้อจำนวนมาก
 The atmosphere was filled with the delicate fragrance of blood and flesh
บรรยากาศเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเลือดและเนื้อ
The wolf soon threw its doubt to the back of its mind
หมาป่าเร็ว ๆ นี้โยนความสงสัยไปยังด้านหลังของจิตใจของ
 The pieces of flesh in front of it had caught its attention, and it started to greedily devour them
ชิ้นส่วนของเนื้อด้านหน้ามันได้รับความสนใจจากมันและมันเริ่มที่จะกินอย่างตะกละตะกลามพวกเขา
 Although the flesh couldn’t be said to be the best food, it wasn’t too bad either
ถึงแม้ว่าเนื้อไม่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นอาหารที่ดีที่สุด แต่ก็ไม่เลวเกินไปด้วยเช่นกัน
 Previously, the wolf was not considered a powerful wild beast in the Garden of Life, and even after its transformation, it still retained its previous instincts to not waste food
ก่อนหน้านี้หมาป่าไม่ถือว่าเป็นสัตว์ป่าอันทรงพลังในสวนแห่งชีวิตและแม้กระทั่งหลังจากการเปลี่ยนแปลงมันยังคงรักษาสัญชาตญาณเดิมไว้เพื่อไม่ให้เสียอาหาร
Beneath its feet, the students who were waiting felt each second to be years
ใต้เท้านักเรียนที่กำลังรอคอยรู้สึกว่าแต่ละวินาทีจะเป็นปี
 Goosebumps crawled up everyone’s arms upon hearing the crunching of bones coming from the top of their heads
Goosebumps คลานขึ้นแขนของทุกคนเมื่อได้ยินการกระทืบกระดูกมาจากด้านบนของศีรษะของพวกเขา
 The blood wolf cleared all the body parts, but it did not have the least bit of contentment
หมาป่าเลือดล้างส่วนต่างๆของร่างกายทั้งหมด แต่มันไม่ได้มีความพึงพอใจน้อยนัก
 Instead, it became even more hungry
แต่มันก็ยิ่งหิวมากขึ้น
 Suddenly, its eyes lit up with a blood-thirsty glare as it gazed deep into the forest
ทันใดนั้นดวงตาของมันก็สว่างขึ้นด้วยแสงสะท้อนกระหายเลือดขณะที่มันจ้องมองลึกลงไปในป่า
 A howl sounded out from afar, causing the blood wolf to turn its head
เสียงเห่าหอนออกมาจากที่ห่างไกลทำให้หมาป่าเลือดพลิกหัวของมัน
 There was now another large beast like it in the vicinity
ตอนนี้มีสัตว์ขนาดใหญ่อื่น ๆ เช่นนี้อยู่ใกล้ ๆ
It wasn’t sure how that was possible, but right now, it just wanted to have a good meal
ไม่แน่ใจว่ามันเป็นไปได้อย่างไร แต่ตอนนี้ก็แค่อยากจะมีอาหารที่ดี
It retracted its gaze, turned around, and headed into the forest
มันหดเกร็งหันกลับไปและเดินเข้าไปในป่า