Chapter 129: As Seen by Duanmu Duanmu Huanghun was sleeping when he suddenly heard some activity outside
บทที่ 129: เมื่อ Duanmu Duanmu Huanghun นอนหลับเมื่อเขาได้ยินกิจกรรมนอกบ้านเล็กน้อย
 Fatty’s voice pierced his ears like demonic music
เสียงของ Fatty แทงหูของเขาเหมือนเพลงปีศาจ
Talking about debts again!In his semi-conscious state, the voices plucked at the delicate strings of his sanity, making the corner of his eye twitch wildly
พูดคุยเกี่ยวกับหนี้อีกครั้ง! ในรัฐกึ่งสติของเขาเสียงดึงที่สตริงที่ละเอียดอ่อนของสติของเขาทำให้มุมของดวงตาของเขาชักดุเดือด
Just what was this Ai Hui up to? Going around collecting debts? Is he a loanshark?Duanmu Huanghun pulled the sheets over his head in an attempt to block the noise
นี่คืออะไร Ai Hui ถึง? 
 He decided to restrain his curiosity and stay inside—he’d only be asking for trouble if he went out now
เขาตัดสินใจที่จะยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นของเขาและอยู่ภายใน - เขาจะต้องถามว่าเขาจะออกไปเดี๋ยวนี้หรือเปล่า
 It hadn’t been easy for them to finally get to safety, so why were these people not resting?Duanmu Huanghun was determined to continue sleeping in a bid to repair his damaged psyche
มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะได้รับความปลอดภัยในที่สุดดังนั้นทำไมคนเหล่านี้ไม่ได้พัก? Duanmu Huanghun ตั้งใจแน่วแน่ที่จะนอนหลับต่อไปในราคาที่จะซ่อมจิตใจที่เสียหายของเขา
 The six days that they were trapped in the mound felt like a nightmare
หกวันที่พวกเขาถูกขังอยู่ในกองเป็นเหมือนฝันร้าย
 Although he had appeared to be very calm during those six days, he had actually been terrified
ถึงแม้เขาจะสงบมากในช่วงหกวันที่ผ่านมา แต่เขาก็กลัวมาก
 The tension only began to subside after they returned to safety, but by then the post-trauma stress had started to kick in
ความตึงเครียดเริ่มทรุดลงหลังจากที่พวกเขากลับมาสู่ความปลอดภัย แต่เมื่อความเครียดจากบาดแผลได้เริ่มเข้ามาแล้ว
Duanmu Huanghun had felt very muddled throughout the next few days
Duanmu Huanghun รู้สึกสับสนมากในช่วง 2-3 วันถัดไป
 He had slept lightly and was awakened by even the slightest noise
เขานอนหลับเบา ๆ และตื่นจากเสียงแม้แต่น้อย
 He would have nightmares all through the night, sometimes waking up from one in fear, unable to discern if he was really awake
เขาจะมีฝันร้ายตลอดทั้งคืนบางครั้งตื่นขึ้นมาจากคนที่กลัวไม่สามารถมองเห็นได้ถ้าเขาตื่นขึ้นมาจริงๆ
 Consecutive days of poor sleep left Duanmu Huanghun severely dispirited and devoid of energy
วันติดต่อกันของการนอนหลับที่ไม่ดีทิ้ง Duanmu Huanghun อย่างรุนแรง dispirited และปราศจากพลังงาน
He wasn’t the only one experiencing this; the others were going through the same as well
เขาไม่ใช่คนเดียวที่ประสบปัญหานี้ 
 Even Teacher Xu went about with a dazed expression on his face
แม้แต่ครูซูก็โกรธไปกับการแสดงออกมึนงงบนใบหน้าของเขา
However, Duanmu Huanghun was unable to go back to sleep as the noise outside was simply too loud
อย่างไรก็ตาม Duanmu Huanghun ไม่สามารถกลับไปนอนขณะที่เสียงข้างนอกดังเกินไป
 Having had enough of it, he promptly erupted in anger, jumping off the bed and dashing towards the door
พอมีขึ้นแล้วเขาก็โกรธขึ้นทันทีกระโดดลงจากเตียงและรีบไปที่ประตู
What are these two jokers trying to pull? Can’t they just let the rest of us have some peace?When he rushed out of the room, he saw two figures drenched in sweat, standing in the middle of an empty training ground
นักเลงสองคนเหล่านี้กำลังพยายามดึงอะไรอยู่? 
“Two hundred sets of Fluttering Butterfly Steps! If you can’t complete it, I’ll thrash you!”“No, please
"สองร้อยชุดของ Butterflies กระพือ! 
 Please spare me, Ai Hui
ช่วยกันเถอะ Ai Hui
 Duanmu Huanghun owes you one hundred and fifty million yuan, yet he’s allowed to sleep peacefully
Duanmu Huanghun เป็นหนี้คุณหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน แต่เขาอนุญาตให้นอนหลับได้อย่างสงบ
 I owe you so much less so please stop torturing me…”Upon hearing this, Duanmu Huanghun felt the urge to quickly return to his room
ฉันเป็นหนี้คุณมากน้อยดังนั้นกรุณาหยุดการทรมานฉัน ... "เมื่อได้ยินเรื่องนี้ Duanmu Huanghun รู้สึกเร่งด่วนที่จะกลับไปที่ห้องของเขา
This is too…humiliating!His face turned bright red
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงสด
 That despicable scoundrel had been going around and smearing his reputation! How hateful! Duanmu Huanghun wasn’t sleepy anymore—all he felt was an overwhelming impulse to go out and fervently earn money
ความน่ารังเกียจที่น่ารังเกียจดังกล่าวได้รับไปรอบ ๆ และ smearing ชื่อเสียงของเขา! 
How was he going to reclaim his reputation if he couldn’t pay up this one hundred fifty million yuan?Duanmu Huanghun glared intensely at Ai Hui
เขาจะเรียกคืนชื่อเสียงของเขาได้อย่างไรหากเขาไม่สามารถจ่ายเงินได้ห้าสิบล้านหยวน Duanmu Huanghun จ้องมองอย่างรุนแรงที่ Ai Hui
“It’s three hundred steps now
"มันสามร้อยขั้นตอนตอนนี้
 I don’t want to hear any more nonsense coming out of your mouth!”Ai Hui’s words made the Fatty explode with anger
ฉันไม่อยากได้ยินเรื่องไร้สาระใด ๆ ที่ออกมาจากปากของคุณ "คำพูดของ Ai Hui ทำให้ไขมันขุ่นเคืองด้วยความโกรธ
 An unyielding and enraged expression was plastered across his face as he leaned forward, ready to confront Ai Hui
การแสดงออกที่ไม่ยอมแพ้และโกรธถูกฉาบทั่วใบหน้าของเขาขณะที่เขาเอนตัวไปข้างหน้าพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับ Ai Hui
Duanmu Huanghun looked on in disdain
Duanmu Huanghun มองดูด้วยความรังเกียจ
Does he really think that everyone’s going to just listen to him? Humph
เขาคิดจริงๆหรือไม่ว่าทุกคนจะฟังเขา? 
 Even a teacher wouldn’t say something this fierce
แม้ครูจะไม่พูดอะไรที่รุนแรง
 How can he treat his friends with such disrespect? A civil war was bound to erupt at this rate
เขาจะรักษาเพื่อนของเขาด้วยความเคารพเช่นไร? 
Looks like there’s going to be a show! Duanmu Huanghun was taking delight in the impending disaster
ดูเหมือนว่าจะมีการแสดง! 
Ai Hui remained expressionless and said, “Come at me if you dare
ไอฮุยยังไม่แสดงออกและพูดว่า "มาหาฉันถ้าคุณกล้า
”However, Fatty stared at Ai Hui with rage and suddenly barked
"อย่างไรก็ตาม Fatty จ้องที่ Ai Hui ด้วยความโกรธและก็เห่า
 “Woof!”“Weren’t you all full of gusto earlier? Weren’t you going to play the hero? Come on, say something vicious to my face!”“Woof!”“Don’t dare to argue anymore? Tsk tsk, where’s your backbone? Are you terrified now? A hero! Weren’t you acting all brave a moment ago? Where has that bravery gone?”“Woof! Woof! Woof!”“Bark again and you’ll have to do five hundred more steps!”Fatty hopped away from Ai Hui like a bouncy ball of meat, glaring angrily at him the whole time
"Woof!" "คุณไม่ได้ทั้งหมดเต็มไปด้วยความเอร็ดอร่อยก่อนหน้านี้หรือไม่? 
“……” Duanmu Huanghun was at a loss for words
"...... " Duanmu Huanghun กำลังสูญเสียคำพูด
Out of the corner of his eyes, Ai Hui noticed Duanmu Huanghun standing under the eave
จากมุมหนึ่งของเขา Ai Hui สังเกตเห็น Duanmu Huanghun ยืนอยู่ใต้บันไดเลื่อน
 He was suddenly reminded of the “fellow who owes you a hundred and fifty million” that Fatty had spoken of earlier
เขาเตือนทันทีว่า "เพื่อนที่เป็นหนี้คุณหนึ่งแสนห้าหมื่นบาท" ที่ Fatty เคยพูดมาก่อนหน้านี้
One hundred and fifty million yuan!Ai Hui was greatly annoyed by that damned ingrate!He turned his head away and started his own training
หนึ่งร้อยห้าสิบล้านหยวน! ไอ้ฮุ่ยรู้สึกหงุดหงิดอย่างสุดซึ้งต่อสิ่งที่เขาสาปแช่ง! เขาหันศีรษะไปและเริ่มฝึกของตัวเอง
Ai Hui was keeping an eye on Fatty’s training because he didn’t want him to die so easily
Ai Hui กำลังเฝ้าดูการฝึกอบรม Fatty เพราะเขาไม่ต้องการให้เขาเสียชีวิตอย่างง่ายดาย
 It was okay to be weak if he hid well, but Fatty was weak and loved to meddle in others’ affairs
มันก็โอเคที่จะอ่อนแอถ้าเขาซ่อนตัวได้ดี แต่ไขมันก็อ่อนแอและชอบที่จะเข้าไปแทรกแซงกิจการของคนอื่น
 Fatty may be a cheap person, but Ai Hui didn’t want him to die
ไขมันอาจเป็นคนราคาถูก แต่ Ai Hui ไม่ต้องการให้เขาตาย
 After all, who was going to return Ai Hui the money if he did?He was all too familiar with Fatty’s character
หลังจากที่ทุกคนที่จะกลับ Ai Hui เงินถ้าเขาได้หรือไม่เขาเป็นคนคุ้นเคยเกินไปกับตัวอักษรของไขมัน
 That guy was lazy, timid, and looked really sleazy
ผู้ชายคนนี้ขี้เกียจขี้อายและมองไม่ค่อยเก่ง
 In actual fact, however, he was a sentimental person who always tried to be on good terms with everyone
ในความเป็นจริงแล้วเขาเป็นคนที่มีอารมณ์อ่อนไหวที่มักจะพยายามทำดีกับทุกคน
Ai Hui never knew that Fatty had done so many things behind his back, but he was aware that Fatty had come to the Induction Ground to look out for him
เอไอฮุไม่เคยรู้มาก่อนว่า Fatty ได้ทำอะไรหลายอย่างไว้ข้างหลังเขา แต่เขารู้ดีว่า Fatty มาที่ Induction Ground เพื่อมองหาเขา
Ai Hui knew that he couldn’t change Fatty’s character; he just didn’t want him to die
Ai Hui รู้ว่าเขาไม่สามารถเปลี่ยนลักษณะของ Fatty ได้ 
Being stronger should help him even when he’s running for his life
ความแข็งแรงจะช่วยให้เขาได้แม้กระทั่งเมื่อเขาใช้ชีวิตของเขา
Ai Hui had always felt that he was more selfish than Fatty
ไอฮุยเคยรู้สึกว่าเขาเป็นคนเห็นแก่ตัวมากกว่าไขมัน
 He would always look out for himself first and find a path that was suitable for himself before proceeding with something
เขามักจะมองหาตัวเองก่อนเสมอและหาเส้นทางที่เหมาะกับตัวเองก่อนที่จะดำเนินการต่อไป
If Fatty was killed by someone, Ai Hui would definitely seek revenge
ถ้าไขมันถูกคนตาย Ai Hui ย่อมต้องการแก้แค้น
 If the killer was too strong, then perhaps he would train for a few years before seeking revenge
ถ้านักฆ่าคนนั้นแข็งแรงเกินไปบางทีอาจจะฝึกฝนมาสักสองสามปีก่อนที่จะหาทางแก้แค้น
 But if the other party was so much more powerful that Ai Hui felt that there was no chance of winning, he would put his utmost effort…to burn incense and pay his respects
แต่ถ้าอีกฝ่ายมีอำนาจมากขึ้นกว่าที่ Ai Hui รู้สึกว่าไม่มีโอกาสชนะเขาจะพยายามอย่างสุดกำลัง ... เพื่อเผาเครื่องหอมและเคารพในตัวเขา
Ai Hui was supervising Fatty’s training because he wanted to train as well
Ai Hui ดูแลการฝึกอบรม Fatty เพราะเขาต้องการฝึกเช่นกัน
 He was killing two birds with one stone
เขาฆ่านกสองตัวด้วยก้อนหิน
After resting, Ai Hui immediately began his training preparations
หลังจากพักผ่อน Ai Hui เริ่มฝึกเตรียมตัวทันที
 There was no time to waste
ไม่มีเวลาที่จะเสีย
 The six days spent in the mound may have been the most terrifying event of the other students’ lives, but to Ai Hui, it had only helped him understand that life in the Induction Ground was no fairy tale either
หกวันที่ใช้เวลาในกองนี้น่าจะเป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวที่สุดสำหรับชีวิตของนักเรียนคนอื่น ๆ แต่สำหรับ Ai Hui มันช่วยให้เขาเข้าใจว่าชีวิตในสนาม Induction Ground ไม่ใช่เรื่องเทพนิยาย
Life in the Induction Ground was amazing, but there was an unrealistic quality to it that always made Ai Hui wonder if he was just dreaming
ชีวิตในพื้นเหนี่ยวนำเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ แต่มีคุณภาพที่ไม่สมจริงกับมันที่เคยทำ Ai Hui สงสัยว่าเขาเป็นเพียงความฝัน
 The recent incident had lifted a veil from his eyes, serving as a timely reminder of the potential dangers that lurked about even in the Induction Ground
เหตุการณ์ล่าสุดได้ยกม่านขึ้นจากดวงตาของเขาทำหน้าที่เป็นคำเตือนทันใดของอันตรายที่อาจเกิดขึ้นที่แฝงตัวอยู่แม้กระทั่งในพื้น Induction
 This was the reality that had eluded him
นี่คือความจริงที่เขาได้ซ่อนไว้
Not only did the danger not make him panic, but it had also helped him find inner peace
อันตรายไม่เพียง แต่ไม่ทำให้เขาตื่นตระหนก แต่มันก็ช่วยให้เขาพบความสงบภายใน
 No matter how perfect his life in the Induction Ground would appear, it wasn’t a life that Ai Hui was used to
ไม่ว่าชีวิตของเขาจะดีแค่ไหนใน Induction Ground จะปรากฏขึ้นมันไม่ใช่ชีวิตที่ Ai Hui เคยชิน
 He had always felt a nagging uneasiness
เขารู้สึกอึดอัดเสมอ
 Now that the Induction Ground had become more dangerous in reality, he was back to a familiar way of life
ตอนนี้ที่พื้น Induction กลายเป็นอันตรายมากขึ้นในความเป็นจริงแล้วเขาก็กลับมามีชีวิตที่คุ้นเคย
 He truly felt comfortable in his new surroundings
เขารู้สึกสบายใจในสภาพแวดล้อมใหม่ของเขา
Ai Hui quickly adapted to the changes since it was an experience he was already familiar with
Ai Hui ปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็วเนื่องจากเป็นประสบการณ์ที่เขาคุ้นเคย
 In the Wilderness, he would always train whenever he had time
ในถิ่นทุรกันดารเขามักจะฝึกฝนทุกครั้งที่มีเวลา
This manor had once been an army camp, so it had excellent facilities for training
คฤหาสน์ครั้งนี้เคยเป็นค่ายทหารแล้วจึงมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ยอดเยี่ยมสำหรับการฝึกอบรม
 It would be a waste to not practice in such an excellent location, especially since he had so much free time
มันจะเสียไปไม่ได้ปฏิบัติในสถานที่ดังกล่าวที่ดีเยี่ยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เขามีเวลาว่างมาก
Ai Hui was very mindful of his time and would never tolerate wasting it
อ้ายฮุ่ยตระหนักถึงเวลาของเขามากและคงจะไม่ยอมทนทุกข์กับมัน
Furthermore, exchanging blows with Fatty gave Ai Hui a surge of motivation
นอกจากนี้การแลกเปลี่ยนความรู้สึกกับ Fatty ทำให้ Ai Hui มีแรงจูงใจเพิ่มมากขึ้น
Fatty had only activated his right hand palace but was able to execute recoil and drifting techniques quite beautifully
ไขมันได้เปิดใช้งานเพียงมือขวาของเขา แต่ก็สามารถที่จะใช้เทคนิคการหดตัวและล่องลอยได้อย่างสวยงาม
 Ai Hui had specially asked Fatty about this, and he learned that Fatty had grasped the techniques on his own through repeated attempts
Ai Hui ได้ถาม Fatty เกี่ยวกับเรื่องนี้บ่อยๆและเขาก็ได้เรียนรู้ว่า Fatty ได้ใช้เทคนิคนี้ในการพยายามทำซ้ำ
 Learning how to escape more effectively had always been Fatty’s biggest priority when it came to training
การเรียนรู้วิธีการหลบหนีอย่างมีประสิทธิภาพได้รับความสำคัญมากที่สุดของไขมันเมื่อมันมาถึงการฝึกอบรม
Ai Hui approved of Fatty’s thinking
Ai Hui ยอมรับความคิดของ Fatty
His own thirst for more power stemmed out of his desire to survive
ความกระหายของตัวเองที่มีต่ออำนาจมากขึ้นเกิดขึ้นจากความปรารถนาของเขาที่จะมีชีวิตรอด
 Fatty’s focus on escaping was also for survival
การที่ Fatty มุ่งเน้นไปที่การหลบหนีก็เพื่อความอยู่รอด
 The two of them were, in essence, pretty similar
ทั้งสองคนมีความคล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก
Beating Fatty in those last few rounds helped Ai Hui understand Fatty’s thought process
การเต้นไขมันในรอบไม่กี่ครั้งที่ผ่านมาช่วยให้ Ai Hui เข้าใจกระบวนการคิดของ Fatty
 Besides that, he also discovered some changes within himself
นอกจากนี้เขายังค้นพบการเปลี่ยนแปลงบางอย่างภายในตัวเขา
The sword embryo seed’s transformation
ดัดแปลงพันธุกรรมของตัวอ่อน
During the six days spent in the mound, Ai Hui had never once let go of his sword and was constantly in the sword embryo’s state
ในช่วงหกวันที่ใช้เวลาในกองดิน Ai Hui ไม่เคยปล่อยมือจากดาบของเขามาก่อนและอยู่ในสถานะของตัวอ่อนดาบ
 At that point in time, his focus was on self-preservation, but he now realized that activating the state for six days had caused the sword embryo to undergo a change
เมื่อถึงจุดนั้นเขามุ่งความสนใจไปที่การเก็บรักษาตนเอง แต่ตอนนี้เขาตระหนักว่าการเปิดใช้งานของรัฐเป็นเวลาหกวันทำให้ทารกในครรภ์ได้รับการเปลี่ยนแปลง
 His sixth sense had become even sharper than before
ความรู้สึกที่หกของเขากลายเป็นเรื่องที่คมชัดกว่าก่อน
 Even when he wasn’t in the sword embryo’s state, Ai Hui’s sixth sense was now as keen as it was in his previous sword embryo’s state
แม้ว่าตอนที่เขาไม่ได้อยู่ในสถานะของตัวอ่อนของดาบความรู้สึกที่หกของ Ai Hui ก็ดีเท่าที่เคยอยู่ในสถานะของตัวอ่อนดาบก่อนหน้านี้
If he were to wield a sword now
ถ้าตอนนี้เขาใช้ดาบแล้ว
Ai Hui lifted his sword and slowly closed his eyes
ไอฮุยยกดาบขึ้นและหลับตาลง
He felt as if the grass sword had become an extension of his body
เขารู้สึกราวกับว่าดาบหญ้ากลายเป็นส่วนขยายของร่างกายของเขา
 He was able to feel the ambient temperature and airflow around the sword through the sword itself—this was something that he couldn’t possibly have done before
เขาสามารถที่จะรู้สึกถึงอุณหภูมิรอบตัวและการไหลเวียนของอากาศรอบ ๆ ดาบผ่านดาบเองนั่นคือสิ่งที่เขาไม่เคยทำได้มาก่อน
As Ai Hui started to circulate the elemental energy within his body, he was amazed to discover that the grass sword in his hand had an extremely high affinity with his elemental energy
เมื่อ Ai Hui เริ่มหมุนเวียนพลังธาตุภายในร่างกายของเขาเขาประหลาดใจที่พบว่าดาบหญ้าอยู่ในมือของเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพลังธาตุ
 Before Ai Hui could fully grasp what was happening, his elemental energy was already pouring into the grass sword
ก่อนที่เอไอฮุ่ยสามารถเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างเต็มที่พลังธาตุของมันก็ล้นเข้าไปในดาบหญ้า
The sawtooth grass sword in Ai Hui’s hand started to faintly glow
ดาบฟันแอ้งในมือของเอไอฮุยเริ่มเรืองแสงเล็กน้อย
 The understated shine of this grass sword meant that it wouldn’t reflect much light when brandished, something Ai Hui liked very much as it gave him an advantage when fighting at night
ความเงางามของดาบหญ้านี้หมายความว่ามันจะไม่สะท้อนแสงมากนักเมื่อไหร่สิ่งที่ Ai Hui ชอบมากเพราะมันทำให้เขาได้เปรียบในการต่อสู้ในเวลากลางคืน
 His biggest concern wasn’t how dazzling or brilliant a sword was, but whether it could pierce his enemy
ความห่วงใยที่ใหญ่ที่สุดของเขาไม่ได้เป็นดาบที่สุกใสหรือฉลาด แต่ไม่ว่าจะเป็นการเจาะทะลุศัตรูของเขา
This time, however, the faint glow emerging from the grass sword could be seen even under the strong sunlight
คราวนี้อย่างไรก็ตามแสงจาง ๆ ที่โผล่ออกมาจากดาบหญ้าอาจเห็นได้แม้ภายใต้แสงแดดที่แรง
Ai Hui discovered that he could actually sense that the grass sword had a saturated feeling to it, but he was unsure why
Ai Hui ค้นพบว่าเขารู้สึกได้ว่าดาบหญ้ามีอารมณ์อิ่มตัว แต่เขาไม่แน่ใจว่าทำไม
It was similar…it was similar to the feeling he had at the noodle shop when he ate ten bowls of noodles in one go
มันคล้าย ๆ กัน ... มันคล้ายกับความรู้สึกที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเมื่อตอนที่เขากินก๋วยเตี๋ยว 10 ชามในครั้งเดียว
Can a sword feel full?Ai Hui couldn’t help but laugh, but the feeling was very sharp and distinct
สามารถดาบรู้สึกเต็มอิ่มได้หรือไม่ Ai Hui ไม่สามารถช่วยได้ แต่หัวเราะ แต่ความรู้สึกนั้นคมและแตกต่าง
 Like a big fellow who needed to take a stroll after eating a lot, Ai Hui subconsciously thrust out the sword in his hand
เหมือนเพื่อนตัวใหญ่ที่ต้องการเดินเล่นหลังจากทานอาหารเป็นจำนวนมาก Ai Hui แอบจับดาบไว้ในมือ
One stroke after another
หนึ่งจังหวะหลังจากที่อื่น
Every stroke was simple and unadorned
ทุกจังหวะก็เรียบง่ายและปราศจากเครื่องตกแต่ง
 Ai Hui soon noticed that the sword’s point was experiencing some sort of resistance—it felt as if he was stabbing the sword through water
Ai Hui สังเกตเห็นว่าจุดดาบกำลังประสบกับความต้านทานบางอย่าง - มันรู้สึกราวกับว่าเขาแทงดาบผ่านน้ำ
This feeling became more and more intense with each stroke becoming ever more laborious
ความรู้สึกนี้เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
 The sun at noon was ferocious, and Ai Hui’s forehead was now drenched in sweat
ดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงเป็นที่ดุร้ายและหน้าผาของ Ai Hui ก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
 Beneath the bandages, his muscles were all trembling
ภายใต้ผ้าพันแผลกล้ามเนื้อของเขากำลังสั่นเทา
Standing under the eave, Duanmu Huanghun blankly watched the two of them dripping with sweat under the scorching sun
ยืนอยู่ใต้กำบัง Duanmu Huanghun blankly เฝ้าดูทั้งสองของพวกเขาหยดกับเหงื่อภายใต้ดวงอาทิตย์แผดจ้า
These two people…He initially thought that Ai Hui was only tormenting Fatty on purpose to vent his anger
คนสองคนนี้ ... ในตอนแรกเขาคิดว่า Ai Hui กำลังทรมานไขมันเพียงอย่างเดียวเพื่อขจัดความโกรธของเขา
 Duanmu Huanghun didn’t expect Ai Hui to actually start training as well
Duanmu Huanghun ไม่ได้คาดหวังว่า Ai Hui จะเริ่มฝึกซ้อมกันเช่นกัน
He didn’t anticipate this at all
เขาไม่ได้คาดหวังเรื่องนี้เลย
The harrowing experience in the Garden of Life was like a recurring nightmare, draining him of his vitality
ประสบการณ์ที่บาดใจในสวนแห่งชีวิตเป็นเหมือนฝันร้ายที่เกิดขึ้นบ่อยๆทำให้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่า
 Being placed here under quarantine only made his imagination run wild, causing him to become even more uncertain of what was going to happen
ถูกวางไว้ที่นี่ภายใต้การกักกันเท่านั้นทำให้จินตนาการของเขาวิ่งป่าทำให้เขากลายเป็นยิ่งไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
 Under such circumstances, how could anyone possibly still want to train?It wasn’t just him—the other students were the same
ในสถานการณ์เช่นนี้ทุกคนอาจยังต้องการฝึกฝนได้หรือไม่ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น แต่นักเรียนคนอื่น ๆ ก็เหมือนกัน
 Everyone was dispirited and listless, clearly still affected by the traumatic incident
ทุกคนรู้สึกท้อแท้และไม่เต็มใจที่เห็นได้ชัดว่ายังคงได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ
Yet these two jokers had already started training
ทั้งสองคนนี้ได้เริ่มฝึกซ้อมแล้ว
The midday sun was so vicious that it was hard to even open one’s eyes
ดวงอาทิตย์ตอนเที่ยงเป็นสิ่งที่เลวร้ายจนยากที่จะเปิดตา
 The rest of the students were hiding in their dark, shady rooms while Ai Hui and Fatty were busy with their practice in the otherwise empty training ground
ส่วนที่เหลือของนักเรียนซ่อนตัวอยู่ในห้องมืดและร่มรื่นของพวกเขาขณะที่ Ai Hui และ Fatty ยุ่งกับการฝึกซ้อมในสนามฝึกที่ว่างเปล่า
Duanmu Huanghun thought of just how much they were sweating
Duanmu Huanghun คิดเพียงเท่าไหร่ที่พวกเขากำลังขับเหงื่อ
Fatty’s entire body was drenched with sweat—it was almost as if he had just gone for a swim
ร่างกายของไขมันเต็มไปด้วยเหงื่อ - เกือบจะเหมือนกับว่าเขาเพิ่งไปเล่นน้ำ
 His clothes were completely soaked and were clinging onto his body
เสื้อผ้าของเขาถูกแช่อย่างสมบูรณ์และยึดติดกับร่างกายของเขา
Ai Hui was experiencing the same thing; the grass sword in his hand felt like it weighed a ton
Ai Hui กำลังประสบปัญหาเช่นเดียวกัน 
 Every stroke of his sword had substantially slowed down, and even Duanmu Huanghun could see that Ai Hui was using every last ounce of his strength
จังหวะของดาบของเขาได้ชะลอตัวลงอย่างมากและแม้แต่ Duanmu Huanghun ก็สามารถมองเห็นว่า Ai Hui กำลังใช้กำลังที่แรงที่สุดของเขา
Duanmu Huanghun snapped out of his daze feeling ashamed of himself
Duanmu Huanghun snapped จากความรู้สึกงุนงงของเขารู้สึกละอายใจของตัวเอง
 He was so frail when compared to them!Just as he was about to return to his room to start practicing, he glimpsed Ai Hui’s figure out of the corner of his eyes
เมื่อเขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเพื่อเริ่มฝึกซ้อมเขาก็เหลือบมองรูปของ Ai Hui จากมุมหนึ่งของดวงตาของเขา
 Duanmu Huanghun’s body immediately froze as his eyes opened wide
ร่างกาย Duanmu Huanghun แช่แข็งทันทีที่ตาของเขาเปิดกว้าง