Chapter 130: A Flash Ai Hui had no idea that someone was secretly observing them, but he wouldn’t really care even if he knew
บทที่ 130: Flash Ai Hui ไม่รู้ว่ามีใครแอบแอบดูพวกเขา แต่เขาก็ไม่สนหรอก
He was exceptionally focused right now; all his attention was on the grass sword in his hand
ตอนนี้เขาสนใจเป็นพิเศษ 
Never had he imagined that there would come a day when he could experience the world through the “eyes” of a sword
ไม่เคยคิดว่าจะมีวันเกิดขึ้นเมื่อเขาได้สัมผัสกับโลกผ่าน "ดวงตา" ของดาบ
 He felt as if he had possessed the grass sword, turning it from an inanimate object into a living thing
เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้ครอบครองดาบหญ้าเปลี่ยนจากวัตถุไม่มีชีวิตเป็นสิ่งมีชีวิต
If he hadn’t bought it from Manager Li’s shop himself, Ai Hui would probably have thought that this grass sword was some kind of legendary weapon
ถ้าเขาไม่ได้ซื้อมันจากร้านค้าของผู้จัดการร้านตัวเอง Ai Hui อาจจะคิดว่าดาบหญ้านี้เป็นอาวุธตำนานบางอย่าง
Back when he was reading swordplay manuals in the swordsman school, Ai Hui would often chance upon passages discussing the mythical sword souls
ย้อนกลับไปเมื่อเขากำลังอ่านคำแนะนำการใช้ดาบในโรงเรียนดาบนายอ้ายฮุ่ยมักจะมีโอกาสพูดถึงเรื่องวิญญาณของดาบในตำนาน
 These were, of course, legends of old, and now that the swordsmen were long gone, there was no longer anyone who could verify such things
ตำนานเหล่านี้เป็นตำนานเก่า ๆ และตอนนี้นักดาบก็หายไปนานแล้วไม่มีใครสามารถตรวจสอบสิ่งเหล่านี้ได้
Ai Hui had treated these passages as mere stories
ไอฮุยได้ถือเอาข้อความเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องเท่านั้น
The cultivators of the past had left behind many bizarre accounts, but even those were no match for the seemingly exaggerated topics of the swordsmen
ผู้เพาะปลูกในอดีตได้ทิ้งร่องรอยบัญชีที่แปลกประหลาดไว้หลายชิ้น แต่แม้กระทั่งเรื่องเหล่านี้ก็ไม่สามารถเทียบเคียงได้กับหัวข้อดาบของยุ้ย
 He had read accounts of swordsmen who were too embarrassed to even leave their homes without first achieving a certain skill level
เขาได้อ่านเรื่องราวของนักดาบผู้ที่อายมากเกินไปที่จะได้จากบ้านของตนโดยไม่ได้รับระดับทักษะขั้นแรก
Ai Hui was initially astonished by the things he had read, but the sheer number of such accounts soon left him numb
Ai Hui เริ่มรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เขาอ่าน แต่ตัวเลขที่แท้จริงของบัญชีดังกล่าวทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
 Yes, indeed, today you put out the sun, tomorrow you shattered the moon, and the day after you could only destroy the stars
ใช่วันนี้คุณวางดวงอาทิตย์พรุ่งนี้คุณแตกดวงจันทร์และวันหลังจากที่คุณสามารถทำลายดาวได้เท่านั้น
 Oh, did you say that there were too many stars?The more he read, the more accustomed he became to these oddities
โอ้คุณบอกว่ามีดาวมากเกินไปหรือ? ยิ่งอ่านมากเท่าไหร่ก็ยิ่งคุ้นเคยมากขึ้นเท่านั้น
 Eventually, these stories no longer made him feel any shock or surprise
ในที่สุดเรื่องราวเหล่านี้ไม่ทำให้เขารู้สึกช็อกหรือแปลกใจอีกต่อไป
 But, today, the grass sword he was wielding seemed to be alive
แต่วันนี้ดาบหญ้าที่เขาใช้อยู่ดูเหมือนจะยังมีชีวิตอยู่
 The feeling wasn’t particularly intense, but it was exceptionally clear
ความรู้สึกไม่รุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แต่มันก็ชัดเจนเป็นพิเศษ
 Could it be that swords really were alive?Ai Hui was still unsure
มันอาจเป็นดาบที่ยังมีชีวิตอยู่หรือ Ai Hui ยังไม่แน่ใจ
Every swordplay manual would mention at least once that swords had essences within them
คู่มือดาบทุกครั้งจะพูดถึงอย่างน้อยหนึ่งครั้งที่ดาบมีสาระสำคัญอยู่ภายใน
 What they meant was that every sword, when cast, was bestowed with its own spiritual characteristics
สิ่งที่พวกเขาหมายถึงคือดาบทุกตัวเมื่อหล่อถูกมอบให้กับลักษณะทางจิตวิญญาณของตัวเอง
Sword essences varied in strength, and some were even able to grow along with their owners, further evolving into sword spirits and sword souls
สาระสำคัญของดาบต่างกันไปในความแข็งแรงและบางคนก็สามารถที่จะเติบโตไปพร้อมกับเจ้าของของพวกเขาพัฒนาต่อไปในวิญญาณดาบและวิญญาณดาบ
Since this was written in practically all the swordplay manuals, Ai Hui believed that it wasn’t all nonsense and might have been actually true during the Cultivation Era
ตั้งแต่นี้ถูกเขียนขึ้นในคู่มือการใช้ดาบเกือบทั้งหมด Ai Hui เชื่อว่าไม่ใช่เรื่องไร้สาระทั้งหมดและอาจเป็นความจริงในช่วงยุคการเพาะปลูก
 But the times had since changed, with elemental energy becoming dominant after the disintegration of spiritual force
แต่เวลามีการเปลี่ยนแปลงไปด้วยพลังธาตุกลายเป็นจุดเด่นหลังจากการสลายตัวของพลังทางจิตวิญญาณ
 Now that even the swordsmen were gone, how could there still be sword essences?Ai Hui suppressed these distracting thoughts and executed a simple sword stroke
ตอนนี้แม้แต่ดาบก็หายไปแล้วยังมีสาระสำคัญของดาบอย่างไร Ai Hui ระดมความคิดที่ทำให้เสียสมาธิและดำเนินการจังหวะดาบง่ายๆ
He had read countless swordplay manuals and had an understanding of swordplay that few today could match
เขาได้อ่านคู่มือการใช้ดาบด้วยตัวเองนับไม่ถ้วนและมีความเข้าใจในเรื่องดาบที่น้อยมากในปัจจุบันสามารถจับคู่ได้
 His actions were accurate and well-controlled
การกระทำของเขาถูกต้องและควบคุมได้ดี
When he had just planted the sword embryo, the only literature that he could seek help from were the swordplay manuals
เมื่อเขาเพิ่งปลูกดาบเล่มหนึ่งวรรณกรรมเพียงอย่างเดียวที่เขาสามารถขอความช่วยเหลือได้คือคู่มือการใช้ดาบ
 Strangely, it was the low-level manuals that were of use to him
แปลกมันเป็นคู่มือระดับต่ำที่มีการใช้งานกับเขา
 The more advanced the manual, the less applicable they were
ขั้นสูงกว่าคู่มือที่ใช้น้อยกว่าพวกเขาได้
 Brandishing a grass sword was usually effortless for Ai Hui
การแต่งแต้มดาบหญ้าเป็นเรื่องง่ายสำหรับ Ai Hui
Today, however, this feat could hardly be said to be effortless
อย่างไรก็ตามวันนี้ความสำเร็จนี้แทบจะไม่สามารถกล่าวได้ว่าง่ายดาย
Ai Hui seemed to have become one with the grass sword; he felt as though he was bound by the surrounding air
Ai Hui ดูเหมือนจะกลายเป็นหนึ่งเดียวกับดาบหญ้า; 
 He was not accustomed to this restrictive sensation, and Ai Hui felt like he was trapped under water, repressed by forces all around him
เขาไม่ค่อยคุ้นเคยกับความรู้สึกที่ จำกัด และ Ai Hui รู้สึกราวกับว่าเขาถูกขังอยู่ใต้น้ำโดยถูกบังคับโดยรอบ
 He knew that this was merely an illusion, but the experience was too intense
เขารู้ว่านี่เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น แต่ประสบการณ์นี้รุนแรงเกินไป
Thrusting the sword just a little bit faster made it feel as though he had slammed into a large wave, causing the blade to wobble
การดันดาบเพียงเร็วขึ้นเล็กน้อยทำให้รู้สึกราวกับว่าเขากระแทกเข้ากับคลื่นขนาดใหญ่ทำให้ใบมีดสั่นสะเทือน
Ai Hui had no choice but to increase his effort as each stroke became heavier than the last
Ai Hui ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการเพิ่มความพยายามของเขาเพราะแต่ละจังหวะหนักกว่าที่ผ่านมา
 His muscles were bulging and trembling from the effort, like a heavy-duty belt driving a huge wheel
กล้ามเนื้อของเขาพองและตัวสั่นจากความพยายามเช่นเข็มขัดที่มีแรงขับเป็นวงล้อใหญ่
Ai Hui’s sword strokes slowed down as the sword became heavier and the air resistance increased
ดาบของ Ai Hui ชะลอตัวลงเมื่อดาบกลายเป็นหนักขึ้นและความต้านทานของอากาศเพิ่มขึ้น
Beads of sweat rolled down Ai Hui’s body as his muscles continued to churn out massive amounts of power
ลูกปัดของเหงื่อกลิ้งตัวลงบนร่างของ Ai Hui เนื่องจากกล้ามเนื้อของเขายังคงปั่นออกมาเป็นจำนวนมาก
 All of a sudden, he felt as if he had finally pierced through that invisible resistive force
ในทันทีทันใดเขารู้สึกราวกับว่าเขาได้เจาะทะลุผ่านแรงต้านทานที่มองไม่เห็นได้
With a sudden jolt, the grass sword in his hand spontaneously emitted dazzling rays of light
ด้วยการกระแทกอย่างกะทันหันดาบหญ้าในมือของเขาได้เปล่งประกายแสงพราวพร่างพราย
 Its brightness was so intense that not even the scorching midday sun could mask its brilliance
ความสว่างของมันรุนแรงมากจนไม่สามารถแม้แต่ดวงอาทิตย์ช่วงบ่ายที่ไหม้เกรียมได้
The light that had burst forth from the grass sword blinded Ai Hui
แสงที่ระเบิดออกมาจากดาบหญ้าตาบอดไอฮุย
 He noticed that the grass sword had become much lighter
เขาสังเกตเห็นว่าดาบหญ้ากลายเป็นไฟแช็กมาก
A loud boom followed!A powerful earth-rending force sent Ai Hui flying through the air before he could even react
การบูมดังกล่าวเกิดขึ้นแรงแผ่นดินไหวที่ทรงพลังได้ส่ง Ai Hui บินผ่านอากาศก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนองได้
The massive blunt force left Ai Hui thoroughly concussed, his ears ringing
แรงกดทื่อใหญ่ทำให้ Ai Hui กระทบกระเทือนต่อหูของเขา
 An unknown amount of time had passed before he heard Fatty’s anxious voice coming from what seemed like quite a distance away
ช่วงเวลาที่ไม่รู้จักได้ผ่านไปแล้วก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงกังวลของ Fatty มาจากสิ่งที่ดูเหมือนจะห่างไกล
 “Ai Hui…Ai Hui, are you all right? How are you feeling?”The surreal sounds gradually became clearer as Ai Hui’s pupils began to focus
"Ai Hui ... Ai Hui, คุณทั้งหมดถูก? 
Fatty anxiously let out a stream of words
ไขมันกระตือรือร้นปล่อยออกมาเป็นคำพูด
 “Ai Hui, can you not scare me like that? What kind of training is this? It looks more like you’re committing suicide! Here I had thought that you became more tranquil, but it seems like you’re as violent as ever—no, you’re even more violent now
"ไอฮุยคุณไม่กลัวฉันเหรอ? 
 I don’t get it, aren’t you doing just fine? What’s more, I’m the one who owes money, not you…”Fatty’s long-winded nagging reminded Ai Hui of their time in the Wilderness
ฉันไม่ได้รับมันไม่ได้คุณทำเพียงแค่ปรับ? 
His whole body was unbearably numb—an aftereffect of that enormous impact he had just suffered
ร่างกายของเขารู้สึกไม่สบายเหลือเกินที่ส่งผลกระทบต่อผลกระทบมหาศาลที่เขาเพิ่งประสบ
 Although it had disrupted the flow of his blood and qi, it could heal in moments
ถึงแม้ว่าจะทำให้เลือดและชิของเขากระจัดกระจาย แต่ก็สามารถรักษาได้ในช่วงเวลาต่างๆ
 After ten seconds, he finally recovered some movement, and he struggled to stand up
หลังจากสิบวินาทีแล้วเขาก็ฟื้นตัวขึ้นและเขาก็พยายามที่จะยืนขึ้น
He spat out the sand in his mouth, still feeling dizzy
เขาถ่มทรายออกจากปากของเขายังรู้สึกเวียนหัว
What… just happened?Ai Hui’s gaze fell onto where he had previously stood
เกิดอะไรขึ้นบ้าง? Ai Hui จ้องมองที่เขาเคยยืนอยู่
 What he saw shook him deeply, his reaction similar to a deer in headlights
สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาส่ายอย่างรุนแรงปฏิกิริยาของเขาคล้ายกับกวางในไฟหน้า
A large pit, which was six meters in diameter and three meters deep, appeared where he had last stood
หลุมขนาดใหญ่ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางหกเมตรและลึกสามเมตรปรากฏตัวขึ้นที่ซึ่งเขายืนอยู่
Duanmu Huanghun stared blankly at the pit
Duanmu Huanghun จ้องมองที่หลุมอย่างไม่เต็มใจ
 Not even the sudden influx of figures and noise could rouse him from his daze
แม้แต่การไหลบ่าเข้ามาของตัวเลขและเสียงรบกวนก็อาจทำให้เขาตื่นตะลึงได้
“What happened? What’s going on?”“Did a wild beast get in?”“Wasn’t this place supposed to be safe?”“Heavens…what just happened here?”The commotion brought even more students out of their rooms
"เกิดอะไรขึ้น? 
 Everyone was still on edge from the incident in the Garden of Life, and they were all easily startled
ทุกคนยังคงอยู่ห่างจากเหตุการณ์ในสวนแห่งชีวิตและพวกเขาทั้งหมดก็ตกใจ
 That massive blast had definitely thrown their instincts into overdrive
ระเบิดขนาดใหญ่ที่ได้โยนแน่นอนสัญชาตญาณของพวกเขาเป็น overdrive
The guards in the area soon came over to investigate
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในพื้นที่มาตรวจสอบเร็ว ๆ นี้
“What a large pit!”“What is going on? Did a wild beast attack?”“Did anyone witness the events that transpired?” asked a man, who appeared to be the head of the guards
"สิ่งที่หลุมขนาดใหญ่!" "สิ่งที่เกิดขึ้น? 
“I—I—I…
“ผม-I-I ...
” stammered the guard that gave Ai Hui directions
"ตะโกนใส่ยามที่ให้ทิศทาง Ai Hui
“What is it?” the head asked softly
"มันคืออะไร?" หัวถามเบา ๆ
The guard gulped and replied, “One of the students was practicing when suddenly…”“A student was practicing?” the head responded with suspicion
"นักเรียนคนหนึ่งกำลังฝึกซ้อมทันทีทันใด ... " "นักเรียนกำลังฝึกซ้อมหรือเปล่า?" หัวหน้าตอบด้วยความสงสัย
 He glanced at the large pit in the training ground
เขาเหลือบไปที่หลุมขนาดใหญ่ในสนามฝึกซ้อม
 “Do you mean to say that this deep pit was the result of a student practicing?”Everyone else was filled with disbelief
"คุณหมายถึงว่าหลุมฝังศพนี้เป็นผลมาจากการฝึกซ้อมของนักเรียนหรือไม่?" คนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
 How could a student possibly create such a huge pit?“What he said was true,” said Duanmu Huanghun out of nowhere
นักเรียนสามารถสร้างหลุมขนาดใหญ่ได้อย่างไร? "สิ่งที่เขากล่าวว่าเป็นความจริง" Duanmu Huanghun ออกจากไม่มีที่ไหนเลย
 He inevitably stared at Ai Hui’s dazed face, unable to calm down
เขาจ้องที่ใบหน้าของ Ai Hui ที่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้
He now realized just how wrong he was to have underestimated Ai Hui
ตอนนี้เขารู้ว่าผิดพลาดแค่ไหนที่เขาได้ประเมินไออูฮุ
Duanmu Huanghun could understand why the head guard wasn’t convinced
Duanmu Huanghun เข้าใจว่าทำไมหัวหน้ายามไม่มั่นใจ
 He probably wouldn’t believe it if he hadn’t seen it himself either
เขาอาจจะไม่เชื่อว่าถ้าเขาไม่ได้เห็นมันด้วยตัวเองอย่างใดอย่างหนึ่ง
 His [Viridescent Flower Dance] was unpredictable and vicious, but creating a pit this large would take up every last shred of his strength
การเต้นรำดอกไม้ของเขา (Viridescent Flower Dance) ไม่อาจคาดเดาได้และเป็นหิน แต่การสร้างหลุมขนาดใหญ่นี้จะใช้เวลาทุกชิ้นสุดท้ายของความแข็งแรงของเขา
 Causing an explosion like this didn’t actually require skill
การก่อให้เกิดการระเบิดแบบนี้ไม่ได้ต้องการทักษะจริงๆ
 What was more important was the quality of one’s elemental energy
สิ่งที่สำคัญกว่าคือคุณภาพของพลังงานธาตุหนึ่ง ๆ
Fire elemental energy was the most explosive of them all, but to create a pit of this size would still require the activation of at least four palaces
ธาตุไฟเป็นส่วนใหญ่ที่ระเบิดได้ทั้งหมด แต่การสร้างหลุมขนาดนี้จะต้องมีการเปิดใช้งานอย่างน้อยสี่พระราชวัง
 Students with an affinity for other elements would probably need something upwards of six palaces to achieve the same effect
นักเรียนที่มีความใกล้ชิดกับองค์ประกอบอื่น ๆ อาจต้องการบางสิ่งที่มากกว่าหกแห่งเพื่อให้บรรลุผลเช่นเดียวกัน
Ai Hui here wasn’t using fire elemental energy but the non-explosive metal elemental energy!What’s more, he had only activated two palaces
เอไอฮุ่ยไม่ได้ใช้พลังงานจากธาตุไฟ แต่เป็นธาตุโลหะที่ไม่ระเบิด! ยิ่งไปกว่านั้นเขายังเปิดใช้งานพระราชวังเพียงสองแห่งเท่านั้น
Duanmu Huanghun had already found it hard to believe that Ai Hui could activate two palaces in such a short time
Duanmu Huanghun ได้พบว่ายากที่จะเชื่อว่า Ai Hui สามารถเปิดใช้งานพระราชวังสองแห่งได้ในเวลาอันสั้น
 After all, that guy had such a pathetic aptitude
หลังจากที่ทุกคนที่แต่งตัวประหลาดที่มีความเอื้ออำนวยน่าสงสาร
Although terribly shocking, Duanmu Huanghun could still accept it
ถึงแม้จะตกใจมากก็ตาม Duanmu Huanghun ยังสามารถยอมรับได้
 When it came to training, elementalists with poorer aptitudes could at times have sudden bursts of progress
เมื่อมาถึงการฝึกอบรมนัก elementalists ที่มีพรสวรรค์ที่ด้อยกว่าอาจมีความคืบหน้าอย่างกะทันหัน
This sight in front of him, though
ภาพนี้อยู่ตรงหน้าเขา
It was completely beyond his understanding
มันสมบูรณ์เกินกว่าความเข้าใจของเขา
The head guard recognized Duanmu Huanghun, especially since he was the only person here that required extra protection
หัวหน้ายามได้รับการยอมรับ Duanmu Huanghun โดยเฉพาะตั้งแต่เขาเป็นคนเดียวที่นี่ที่ต้องได้รับการคุ้มครองเป็นพิเศษ
 He nodded towards Duanmu Huanghun
เขาพยักหน้าต่อ Duanmu Huanghun
 Now that he knew his subordinate was telling the truth, an intense feeling of curiosity arose within him
ตอนนี้เขารู้ว่าลูกน้องของเขาบอกความจริงแล้วความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกิดขึ้นภายในตัวเขา
 Could it be that… there was another genius among them?He slowly walked towards Ai Hui, inspecting the pit as he went past it
เป็นไปได้ไหมว่า ... มีอัจฉริยะอีกแห่งหนึ่งอยู่ท่ามกลางพวกเขาหรือ? เขาค่อยๆเดินไปทาง Ai Hui ตรวจสอบหลุมในขณะที่เดินผ่านไป
 It was only upon closer inspection that he fully realized the complete magnitude of the blast
มันเป็นเพียงเมื่อการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดว่าเขาได้ตระหนักถึงอย่างเต็มที่ขนาดที่สมบูรณ์ของระเบิด
 The head guard’s expression turned grave
การแสดงออกของหัวหน้ายามกลายเป็นหลุมฝังศพ
 He’d probably be dead from an impact this powerful
เขาอาจจะตายจากผลกระทบที่มีประสิทธิภาพนี้
“Young man, how may I address you?” the head guard asked amiably
"ชายหนุ่มฉันจะพูดกับคุณได้อย่างไร?" หัวยามถามด้วยความรัก
Ai Hui had regained his composure by then, and his eyes were glowing with a strong luster
ไอยอได้ฟื้นความสงบไว้แล้วดวงตาของเขาเรืองแสงด้วยความมันวาว
 He had sensed immense changes within his body and couldn’t wait to resume his practice
เขารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงอันยิ่งใหญ่ภายในร่างกายของเขาและไม่สามารถรอเพื่อกลับมาปฏิบัติอีกครั้งได้
“My name is Ai Hui,” he answered hurriedly
"ชื่อของฉันคือไอฮุย" เขาตอบอย่างรีบด่วน
 “Can you lend me a sword?”His Sawtooth Grass Sword had been completely destroyed
"คุณช่วยยืมดาบได้ไหม?" ดาบหญ้าฟันเลื่อยของเขาถูกทำลายหมดแล้ว
 All that was left was the hilt that Ai Hui was holding on to
สิ่งที่เหลือก็คือด้ามที่ Ai Hui ยึดไว้
 The thoughts in his head urged him to get on with his practice, distracting him from feeling sorry for the loss of his sword
ความคิดในหัวของเขากระตุ้นให้เขาได้รับกับการปฏิบัติของเขาเสียสมาธิเขาจากความรู้สึกเสียใจสำหรับการสูญเสียดาบของเขา
The head guard was stunned for a moment, but he quickly responded, “No problem!”He turned around and shouted, “Someone toss me a sword!”One of the guards brought his sword forward, and the head guard grabbed it and handed it over to Ai Hui
หัวหน้ายามตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขารีบตอบว่า "ไม่มีปัญหา!" เขาหันกลับมาและตะโกนว่า "มีคนโยนฉันดาบ!" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งนำดาบของเขาไปข้างหน้าและหัวหน้ายามได้จับมันและส่งมอบ 
 His tone was friendly as he instructed, “Use it as you please, Ai Hui
เสียงของเขาเป็นมิตรในขณะที่เขาสั่ง "ใช้มันตามที่คุณต้องการ Ai Hui
 Everyone else, kindly step away from the immediate area
ทุกคนกรุณาเดินจากบริเวณใกล้ ๆ
”He was experienced enough to notice that Ai Hui had just had a revelation
"เขามีประสบการณ์มากพอที่จะสังเกตเห็นว่า Ai Hui เพิ่งได้รับการเปิดเผย
 He knew that it was horribly annoying to be disturbed at times like these
เขารู้ดีว่าน่ารำคาญอย่างน่ากลัวที่จะถูกรบกวนในเวลาเช่นนี้
 After all, inspiration seldom knocked twice
หลังจากที่ทุกแรงบันดาลใจไม่ค่อยเคาะสองครั้ง
Ai Hui sincerely thanked the head guard
Ai Hui ขอบคุณหัวหน้ายาม
Everyone kept quiet as they looked on curiously
ทุกคนเงียบ ๆ ขณะมองซึ้ง
 Seeing Ai Hui all ready to start anew kept them fixated
การได้เห็น Ai Hui พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่ทำให้พวกเขาตรึง
 They might have missed his performance earlier but not this next attempt!Ai Hui couldn’t be bothered about the onlookers
พวกเขาอาจพลาดการแสดงของเขาก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่ใช่ความพยายามครั้งต่อไปนี้ Ai Hui ไม่สามารถใส่ใจเกี่ยวกับผู้ชม
 He took the sword and began to assume the same stance as before
เขาหยิบดาบและเริ่มท่าทางเหมือนเดิม
Duanmu Huanghun stared at Ai Hui with his eyes wide; he recognized the same stance from before
Duanmu Huanghun จ้องมองที่ Ai Hui ด้วยสายตาของเขากว้าง; 
 Was Ai Hui going to repeat that move? He focused hard, afraid he’d miss any details
Ai Hui จะทำซ้ำการย้ายนี้หรือไม่? 
All he had seen before was an exceptionally brilliant burst of light that had obscured Ai Hui’s silhouette
ทั้งหมดที่เขาได้เห็นมาก่อนคือแสงที่ส่องประกายเด่นชัดซึ่งบดบังเงาของ Ai Hui
 Right after that came the earth-splitting sensation
หลังจากนั้นก็เกิดความรู้สึกแตกแยกในแผ่นดิน
This time, he had to see the technique that enabled a student with only two activated palaces to generate such explosive strength
เวลานี้เขาต้องเห็นเทคนิคที่ทำให้นักเรียนมีเพียงสองห้องใช้งานเพื่อสร้างความแรงระเบิดดังกล่าว
Everyone, not only Duanmu Huanghun, kept their eyes peeled and held their breaths
ทุกคนไม่เพียง แต่ Duanmu Huanghun เก็บตาของพวกเขาปอกเปลือกและกลั้นหายใจของพวกเขา