Chapter 13 Chapter 13: Wind of the Suspending Golden Pagoda Translator: Cynthia  Editor: Pranav The world inside the door was entirely different
บทที่ 13 บทที่ 13: Wind of the Suspending Golden Pagoda ผู้แปล: Cynthia Editor: Pranav โลกภายในประตูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
   After spitting out the blade of grass he had been chewing, Ai Hui had just stepped into the Suspending Golden Pagoda before he was battered and overwhelmed by intense gales
หลังจากถ่มน้ำลายออกจากใบหญ้าที่เคี้ยวเขา Ai Hui เพิ่งก้าวเข้าสู่เจดีย์ทองคำแขวนชั่วคราวก่อนที่เขาจะโกรธและถูกครอบงำโดยพายุรุนแรง
   All he could hear were the deafening roars of the wind—a fierce sound that he had never heard before
ทุกสิ่งที่เขาได้ยินคือเสียงคำรามของลมที่ทำให้เสียสติ - เสียงที่รุนแรงซึ่งเขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
 Beneath him were iron fences, and violent metal winds that spewed from the depths swirled into a turbulent vortex that stormed throughout the pagoda
ด้านล่างเขามีรั้วเหล็กและลมโลหะที่รุนแรงที่พุ่งจากที่ลึกเข้าไปในกระแสน้ำวนที่ไหลเวียนไปทั่วเจดีย์
   Yet before he could gain his footing, Ai Hui was sent flying into the air by the wind
แต่ก่อนที่เขาจะสามารถเดินเท้าได้ Ai Hui ก็ถูกส่งไปในอากาศโดยลม
 Like a lone leaf swaying in a storm, all he could sense was the world spinning around him
เช่นเดียวกับใบเดี่ยวที่แกว่งไปแกว่งมาเป็นพายุทุกสิ่งที่เขารู้สึกได้ก็คือโลกหมุนรอบตัวเขา
   Bang!   Ai Hui grimaced with severe pain as his back forcefully slammed into a wall
ปัง 
 The metal wind was so severe that he could not even open his eyes
ลมโลหะรุนแรงจนเขาไม่สามารถเปิดตาได้
 Even worse, it felt like innumerable small needles were pricking through his muscles and piercing deep into his bones
แม้แต่เลวร้ายยิ่งกว่านั้นก็รู้สึกราวกับเข็มเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนทะลุผ่านกล้ามเนื้อและเจาะเข้าไปในกระดูกของเขา
   Ai Hui's face turned pale as the unspeakable pain instantly spread all over his body
ใบหน้าของ Ai Hui เปลี่ยนเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจอธิบายได้ทันทีที่แผ่กระจายไปทั่วร่างของเขา
 He had underestimated the pagoda
เขาได้ประเมินเจดีย์ต่ำเกินไป
   However, thanks to Ai Hui's extensive experience in life-and-death situations, the second he realized his mistake, his body reacted instinctively
อย่างไรก็ตามด้วยประสบการณ์อันยาวนานของ Ai Hui ในสถานการณ์ความเป็นอยู่และความตายประการที่สองเขาตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัญชาตญาณ
 Under such a circumstance—which was completely out of his control—the first thing he had to do was protect himself
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ซึ่งสิ่งแรกที่เขาต้องทำคือปกป้องตัวเอง
   He huddled himself up with his arms on his head
เขากอดตัวเองขึ้นกับแขนของเขาบนศีรษะของเขา
   Bang! Bang! Bang!   He was like a ball bouncing around the pagoda
ปัง 
   The penetrative metal wind continued to submerge him in a flood of pricking pain
ลมโลหะที่ทะลุทะลวงยังคงจมลงไปในน้ำท่วม
 Ai Hui felt powerless—a familiar feeling that seemed to bring him back to his initial days in the Wilderness
Ai Hui รู้สึกไร้อำนาจ - ความรู้สึกคุ้นเคยที่ดูเหมือนจะพาเขากลับไปสู่วันแรกในถิ่นทุรกันดาร
 As the seconds passed, the pain became increasingly severe, to the point that it almost exceeded what he could bear; he felt as if his bones were being rasped by millions of files
เมื่อวินาทีที่ผ่านมาความเจ็บปวดรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเกือบจะเกินกว่าที่เขาจะทนได้ 
   When was the last time he was in such a fluster? He could not really remember; even in the Wilderness, he had never been in such a state for long
เมื่อครั้งสุดท้ายที่เขาอยู่ในความฟุ่มเฟือยดังกล่าว? 
   Although he was aware that the Suspending Golden Pagoda was for those who had opened their natal residences, he assumed that he could persist because he was confident in his own endurance
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเจดีย์ทองคำแขวนอยู่สำหรับบรรดาผู้ที่ได้เปิดบ้านพักตากอากาศของพวกเขาเขาสันนิษฐานว่าเขาคงอยู่ได้เพราะเขามั่นใจในความอดทนของตัวเอง
   The extremely concentrated metal energy in the wind permeated into his flesh and blood without showing any signs of diffusion, which indicated that this metal energy could not be absorbed by his muscles
พลังงานโลหะที่เข้มข้นมากในสายลมแทรกซึมเข้าไปในเนื้อและเลือดของเขาโดยไม่แสดงสัญญาณการแพร่กระจายซึ่งแสดงให้เห็นว่าพลังงานโลหะนี้ไม่สามารถดูดซึมโดยกล้ามเนื้อของเขาได้
   Underestimating your rivals can put yourself in a terrible state, just like Ai Hui's situation at the moment—it could not be more disastrous
การประเมินความต่ำต้อยคู่แข่งของคุณอาจทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพแย่มากเช่นเดียวกับสถานการณ์ของ Ai Hui ในขณะนี้ไม่อาจเป็นเรื่องร้ายแรงได้
   The first step for elemental energy cultivation was to absorb elemental energy into the muscles
ขั้นตอนแรกสำหรับการเพาะปลูกพลังงานธาตุคือการดูดซับพลังงานธาตุเข้าไปในกล้ามเนื้อ
 One of the quickest methods was to consume elemental soup because a dire beast’s meat was rich in elemental energy
หนึ่งในวิธีที่เร็วที่สุดคือกินซุปธาตุเนื่องจากเนื้อสัตว์ร้ายกาจมีพลังงานมากมาย
 This was best for beginners to absorb and was how Ai Hui had cultivated his own meager amount of elemental energy
นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับผู้เริ่มต้นในการซึมซับและเป็นวิธีการที่ Ai Hui ได้ปลูกฝังค่าพลังงานธาตุให้น้อยมากของตัวเอง
   This method was excellent but expensive
วิธีนี้เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยม แต่แพง
 Evidently, a poor wretch like Ai Hui could hardly afford it
เห็นได้ชัดว่าคนยากจนเช่น Ai Hui แทบจะไม่สามารถจ่ายได้
   Another conventional cultivation method was to absorb elemental energy from outside and was referred to as Elemental Energy Input
อีกวิธีหนึ่งคือการดูดซับพลังงานจากภายนอกและถูกเรียกว่า Elemental Energy Input
 In this approach, the type of elemental energy could not be chosen casually, and most people would prefer a mild type for easier absorption
ในวิธีนี้ประเภทของพลังงานธาตุไม่สามารถเลือกลวกและคนส่วนใหญ่ต้องการประเภทอ่อนสำหรับการดูดซึมได้ง่ายขึ้น
   The needle-like elemental energy contained in the metal wind of the pagoda, however, was not moderate at all
พลังงานธาตุโลหะเหมือนที่มีอยู่ในลมโลหะของเจดีย์ แต่ไม่ปานกลางเลย
 The prickling pain indicated that it could not be easily absorbed and was hence hurting his muscles
อาการปวดกรามแสดงให้เห็นว่ามันไม่สามารถดูดซึมได้ง่ายและทำให้กล้ามเนื้อของเขาทำร้าย
   Ai Hui tried to assimilate the energy into his own, but soon realized that he was being too naive
ไอฮุยพยายามดูดซึมพลังงานของตัวเอง แต่ไม่ช้าก็รู้ว่าเขาไร้เดียงสา
   Although the metal elemental energy appeared to be as thin as a strand of hair, it was much more concentrated than his own
แม้ว่าพลังงานธาตุโลหะจะมีลักษณะบางเหมือนเส้นผม แต่มันก็เข้มข้นกว่าของมันเอง
   It was only at this moment that he finally realized why the Suspending Golden Pagoda was only for those who had opened their natal residences
ตอนนี้เองที่เขารู้ว่าทำไมเจดีย์ทองคำระงับไว้สำหรับเฉพาะผู้ที่เปิดที่อยู่อาศัยของพวกเขา
   Bang!   Striking into something violently, Ai Hui was suddenly jerked back into reality, but he soon felt as if all his bones were broken
ปัง 
 Although that collision had been unpleasant, he could now discern that the prickling sensation in his back had weakened
ถึงแม้ว่าการปะทะกันครั้งนี้เป็นเรื่องที่น่ารังเกียจ แต่ตอนนี้เขาก็สามารถมองเห็นได้ว่าความรู้สึกที่เต็มไปด้วยริ้วอยู่ที่หลังของเขาอ่อนแอลง
   Ai Hui suddenly realized something
ไอฮุยรู้ทันที
 Maybe
อาจจะ
   Bang! Although he had struck himself on the wall yet again, Ai Hui rejoiced excitedly
ปัง 
   He could still clearly perceive the pain in his muscles, but the prickling sensation had been considerably reduced
เขายังสามารถมองเห็นความเจ็บปวดของกล้ามเนื้อได้ชัดเจน แต่ความรู้สึกที่เต็มไปด้วยหนามนั้นลดลงอย่างมาก
 Even though he was amidst such chaos and was unarmed, Ai Hui was calm enough to observe the slightest changes of his body
แม้ว่าเขาจะอยู่ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายดังกล่าวและไม่มีอาวุธ แต่ Ai Hui ก็สงบพอที่จะสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยของร่างกาย
   Whenever his body was knocked into something, the metal elemental energy scattered and was more easily absorbed than the energy in the wind, hence decreasing the pain
เมื่อใดก็ตามที่ร่างกายของเขาถูกเคาะลงไปในสิ่งอื่น ๆ พลังงานธาตุโลหะกระจัดกระจายและถูกดูดซึมได้ง่ายกว่าพลังงานในลมทำให้ความเจ็บปวดลดลง
   Nevertheless, Ai Hui's luck didn't last long before his expression abruptly changed
อย่างไรก็ตามความโชคของ Ai Hui ไม่นานก่อนที่การแสดงของเขาจะเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
   The scattered energy had not even been completely absorbed before additional elemental energy permeated into his body, intensifying the pain while causing him to feel as if he had a severe case of dropsy
พลังงานกระจัดกระจายยังไม่ถูกดูดซึมได้อย่างเต็มที่ก่อนที่พลังงานของธาตุอื่น ๆ จะแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเขาทำให้เกิดอาการปวดมากขึ้นในขณะที่ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาเป็นโรคท้องมาน
   Although in theory, those who had opened their natal residences could choose to train at the Suspending Golden Pagoda, Ai Hui did not know that there were actually very few students who would decide to do so
แม้ว่าในทางทฤษฎีบรรดาผู้ที่ได้เปิดสถานที่อยู่อาศัยของพวกเขาสามารถเลือกที่จะฝึกที่เจดีย์ทองคำแขวนชั่วคราว Ai Hui ไม่ทราบว่ามีนักเรียนน้อยมากที่จะตัดสินใจทำเช่นนั้น
 This was because the metal wind was too wild and the elemental energy—despite being extremely concentrated—was incredibly difficult to absorb
นี่เป็นเพราะลมโลหะพองและพลังธาตุแม้ว่าจะมีความเข้มข้นมากก็ตามก็ยากที่จะดูดซับได้อย่างเหลือเชื่อ
   Worse still, there were endless amounts of energy in the pagoda
ยิ่งกว่านั้นยังมีปริมาณพลังงานที่ไม่มีที่สิ้นสุดในเจดีย์
   The moment he thought of this, Ai Hui realized the danger of his situation
ขณะที่เขาคิดอย่างนี้ Ai Hui ตระหนักถึงอันตรายของสถานการณ์ของเขา
 If he stayed for any longer, the growing pain will dull his mind and consciousness, finally resulting in the explosion of his body
ถ้าเขาอยู่ต่อไปอีกความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นจะทำให้จิตใจและจิตสำนึกของเขาจางหายไปจนส่งผลให้เกิดการระเบิดของร่างกาย
   He had to leave RIGHT NOW!   Ai Hui stretched his body as he carefully guided his own little bit of elemental energy to his eyes
เขาต้องจากไป! 
 He could not possibly escape such a perilous environment with the strong wind preventing his eyes from opening
เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยอันตรายอันเนื่องมาจากลมแรงช่วยป้องกันดวงตาของเขาจากการเปิด
   Under his meticulous control, the elemental energy inside his body was infused into his eyes for the first time
ภายใต้การควบคุมอย่างพิถีพิถันของเขา, พลังงานธาตุในร่างกายของเขาถูก infused ลงในดวงตาของเขาเป็นครั้งแรก
   Perhaps because his body was experiencing an indescribable prickling pain, Ai Hui felt only a slight discomfort in his eyes before immediately overcoming it
บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของเขากำลังประสบกับอาการปวดหัวที่พรรณนาได้ยาก Ai Hui รู้สึกไม่สบายเพียงเล็กน้อยในสายตาของเขาก่อนที่จะเอาชนะได้ทันที
   As his vision returned , Ai Hui was able to view the interiors of the pagoda for the first time
เมื่อวิสัยทัศน์ของเขากลับมา Ai Hui สามารถมองเห็นการตกแต่งภายในของเจดีย์ได้เป็นครั้งแรก
   Ai Hui swirled along with the wind like a dead leaf
ไอฮุยหมุนไปพร้อม ๆ กับลมเหมือนใบที่ตายแล้ว
 Due to long periods of erosion and metallization by the metal wind, the surrounding cross-grained walls glimmered with a dark metallic luster
เนื่องจากมีการกัดกร่อนและ metallization เป็นระยะเวลานานโดยลมโลหะผนังรอบ ๆ เม็ดเล็ก ๆ ที่ปกคลุมไปด้วยกำมะหยี่สีเข้มเป็นประกาย
   The inside of the pagoda was empty; everything, including the staircases, was long gone
ด้านในของเจดีย์ว่างเปล่า; 
   To Ai Hui’s surprise, as the metal wind spiraled higher, its strength did not weaken, but instead, grew stronger
ความประหลาดใจของ Ai Hui เมื่อลมโลหะพุ่งแรงขึ้นความแรงของมันไม่ได้ลดลง แต่กลับแข็งแรงขึ้น
   Yet he had no time to look up
แต่เขาก็ไม่มีเวลามองขึ้น
 Time was very tight, and he had to escape before the energy surpassed his body's limit
เวลาแน่นมากและเขาต้องหลบหนีก่อนที่พลังงานจะเกินขีด จำกัด ของร่างกาย
   Ai Hui was intensely focused as he prepared himself by carefully adjusting his position
เอไอฮุ่ยมุ่งความสนใจอย่างมากในขณะที่เขาเตรียมตัวเองโดยการปรับตำแหน่งของเขาอย่างระมัดระวัง
 With his entire body tingling with pain, it was exceedingly strenuous to maintain a state of concentration; but this was not a difficult problem to the experienced Ai Hui
กับร่างกายของเขารู้สึกเสียวซ่ากับความเจ็บปวดมันเป็นพลังเหลือเกินที่จะรักษาสถานะของความเข้มข้น; 
   Seeing the gate of the pagoda rapidly approaching, Ai Hui twisted his waist and stretched his body like a spring, as he slightly touched his toes to the ground
เมื่อเห็นประตูของเจดีย์ใกล้ ๆ อย่างรวดเร็ว Ai Hui บิดเอวของเขาและยืดร่างของเขาเหมือนฤดูใบไม้ผลิขณะที่เขาสัมผัสเท้าของเขาลงกับพื้นเล็กน้อย
   Pow!   Forcefully pushing his toes, Ai Hui folded his body into a strange angle—as if his waist was broken—and placed his hands on the ground, resembling a large cat arching its back
Pow! 
   Using both his hands and feet, he frantically scrambled out of the Suspending Golden Pagoda
ใช้ทั้งมือและเท้าของเขาเขาตะลึงกับเจดีย์ทองคำแขวน
   The instant he exited, all of his strength dissipated, making him feel pain so severe that he felt like he was dropped onto thousands of needles
ทันทีที่เขาออกมาความแข็งแรงของเขาหมดไปทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงจนรู้สึกว่าเขาถูกทิ้งลงบนเข็มหลายพันเข็ม
   Ahhh!   The anguished cry frightened away a mass of birds from the nearby woods
Ahhh! 
   Ai Hui screamed for 20 minutes before he recovered from the pain
Ai Hui ร้องไห้เป็นเวลา 20 นาทีก่อนที่เขาจะฟื้นตัวจากความเจ็บปวด
   It was really unbearable!   Even with his face contorted in pain, tears in his eyes, and non-existent strength, Ai Hui struggled and eventually managed to get on his feet
มันเหลือทนจริงๆ! 
   There was a significant surplus of metal element in his body—even lying still could not stop the bone-stabbing pain
มีส่วนเกินที่สำคัญของธาตุโลหะในร่างกายของเขาแม้กระทั่งการโกหกก็ยังไม่สามารถหยุดความเจ็บปวดจากกระดูกได้
   Long-lasting pain is no better than short-term pain!   Remembering that the bumping had helped ease the pain, Ai Hui quickly made up his mind
อาการปวดในระยะยาวไม่ดีไปกว่าอาการปวดในระยะสั้น! 
   He hastily rushed to the nearest tree
เขารีบวิ่งไปที่ต้นไม้ที่ใกล้ที่สุด
 Pow! The tree snapped
Pow! 
   Next, he crashed into a large stone in front of him
ต่อมาเขาชนเข้ากับก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเขา
 Bang! The stone shattered
ปัง 
   Ai Hui anxiously searched around
ไอฮุนกังวลไปเที่ยวรอบ ๆ
 What else can he crash against?   Ahhh!   The birds and beasts of the woods fled in panic
เขาสามารถทำอะไรได้บ้าง? 
 Behind them, a miserable cry lingered along with the sand and dust in the air, while countless trees fell down one after another as if there was a horrible, mad ancient beast running amok
เบื้องหลังเสียงร้องอันน่าสยดสยองอ้อยอิ่งอยู่กับทรายและฝุ่นละอองในอากาศขณะที่ต้นไม้นับไม่ถ้วนพังทลายลงมาอีกเช่นเดียวกับที่มีสัตว์ร้ายที่น่ากลัว