Chapter 16 Chapter 16: Meeting of Rivals Translator: YH  Editor: Pranav The faint silver glow gently lingered around Ai Hui as smoke-like spirals, gradually transforming into hazy, sword-shaped forms that flitted about
บทที่ 16 บทที่ 16: Meeting of Rivals นักแปล: YH Editor: Pranav แสงระยิบระยับที่จาง ๆ เบา ๆ อ้อยอิ่งอยู่รอบ ๆ Ai Hui เป็นรูปวงกลมคล้ายควันและค่อยๆแปรเปลี่ยนไปเป็นรูปแบบที่มีหมอก
 Suddenly, everything vanished with a flash
ทันใดนั้นทุกอย่างก็หายไปพร้อมกับกระพริบ
   Ai Hui was entirely immersed in his cultivation, completely unaware of what had just occurred
Ai Hui ถูกฝังอยู่ในการเพาะปลูกของเขาโดยสิ้นเชิงโดยไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น
   An hour later, he finally opened his eyes, which were filled with an incomparable joy
ชั่วโมงต่อมาในที่สุดเขาก็ลืมตาขึ้นซึ่งเต็มไปด้วยความสุขที่หาตัวจับยาก
 He had never experienced such a marked improvement in his past three years of arduous practice
เขาไม่เคยประสบกับการปรับปรุงที่โดดเด่นในช่วงสามปีที่ผ่านมาของการปฏิบัติที่ลำบาก
 Ai Hui could barely contain his excitement; after all, he had persevered for three years before now finally glimpsing the light
Ai Hui แทบจะไม่มีความตื่นเต้นของเขา 
   What else could make one happier?   Although he ultimately absorbed only five percent of the metal elemental energy, the total elemental energy within his body had been tripled; an unimaginable improvement for him
อะไรที่จะทำให้คนอื่นมีความสุขมากขึ้น? 
   Even though Ai Hui had a low absorption efficiency, it did not particularly concern him, as this shortcoming could be overcome with persistent practice and perseverance
ถึงแม้ Ai Hui จะมีประสิทธิภาพในการดูดซับต่ำ แต่ก็ไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้มากนักเนื่องจากข้อบกพร่องนี้สามารถเอาชนะได้ด้วยการปฏิบัติและความเพียรที่ยั่งยืน
 To him, any visible improvement—no matter how little—was an achievement
กับเขาการปรับปรุงที่มองไม่เห็นได้ไม่ว่าความสำเร็จจะน้อยแค่ไหน
 He was most afraid of staying utterly stagnant despite practicing for many years
เขากลัวมากที่สุดที่จะอยู่อย่างซบเซาอย่างเต็มที่แม้ว่าจะฝึกซ้อมมานานหลายปี
   Ai Hui carefully reflected on his training
Ai Hui สะท้อนการฝึกของเขาอย่างรอบคอบ
 Lou Lan's soup had fulfilled a crucial function; without it, Ai Hui would not have been able to absorb such a relatively large amount of metal elemental energy
ซุปของ Lou Lan ทำหน้าที่สำคัญอย่างหนึ่ง 
 Without its aid, however, Ai Hui did not know how much energy he could have absorbed, but he sensed that the result would have been drastically different
หากไม่ได้รับความช่วยเหลือ แต่ Ai Hui ก็ไม่รู้ว่าเขาจะดูดซึมพลังงานได้มากแค่ไหน แต่เขารู้สึกว่าผลลัพธ์ที่ได้จะแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด
   Ai Hui shook his head and banished these distracting thoughts to the back of his mind
Ai Hui ส่ายหัวและระงับความคิดที่ทำให้ไขว้เขวไปยังด้านหลังของจิตใจของเขา
   The wealthy had their own practice methods, but the less-affluent had theirs too
คนร่ำรวยมีวิธีการปฏิบัติของตนเอง แต่คนรวยน้อยก็มีพวกเขาด้วย
   While the metal elemental energy that was infused into his body was exceedingly harsh, it was, at the same time, much more condensed and pure
ในขณะที่พลังงานธาตุโลหะที่ถูก infused ลงในร่างกายของเขาได้รุนแรงเหลือเกินก็คือในเวลาเดียวกันมากขึ้นควบแน่นและบริสุทธิ์
 Although Ai Hui could only absorb a tiny fragment of the energy, it was countless of times purer than what the average novice could achieve
ถึงแม้ Ai Hui จะดูดซับพลังงานชิ้นเล็ก ๆ ได้ แต่ก็นับไม่ถ้วนที่มีความบริสุทธิ์มากกว่าที่สามเณรเฉลี่ยสามารถบรรลุได้
 Because he was aware of this, Ai Hui did not stop cultivating the elemental energy, even when most of it had already dispersed
เพราะเขาตระหนักถึงเรื่องนี้อัยฮุ่ยไม่ได้หยุดการใช้พลังงานจากธาตุแม้ว่าจะมีการแพร่ระบาดไปแล้วก็ตาม
   Most students pursued a higher cultivation level and hence vigorously strived to strengthen their elemental energy
นักเรียนส่วนใหญ่ติดตามระดับการเพาะปลูกที่สูงขึ้นและด้วยเหตุนี้จึงมุ่งมั่นในการเสริมสร้างพลังธาตุ
 Ai Hui, who had an abundance of combat experience, had encountered all types of powerful individuals
Ai Hui ผู้ซึ่งมีประสบการณ์ในการสู้รบมากมายพบกับบุคคลทรงพลังทุกประเภท
 He had come across many elementalists who had similar cultivation levels but vastly different fighting strengths
เขาได้พบกับกลุ่มผู้คลั่งไคล้หลายคนที่มีระดับการเพาะปลูกเหมือนกัน แต่มีจุดแข็งในการต่อสู้แตกต่างกันอย่างมากมาย
 Ai Hui had long since comprehended that the purer the elemental energy, the easier it was to manipulate, thus allowing one to have greater efficacy in their attacks
Ai Hui ได้รับความสนใจมานานแล้วว่าการทำให้ธาตุอาหารมีพลังงานที่บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นเท่าใดง่ายกว่าที่จะจัดการได้จึงทำให้หนึ่งในนั้นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการโจมตีของพวกเขา
   Ai Hui had also understood that although the silver of elemental energy in his body was weak, it was extremely pure, and because it was also highly versatile in his hands, this elemental energy had repeatedly saved his life
ไอฮุยเข้าใจดีว่าถึงแม้ว่าเงินในร่างกายของเขาจะอ่อนแอ แต่มันก็บริสุทธิ์มากและเพราะมันยังมีความสามารถหลากหลายในมือของเขาพลังธาตุนี้ช่วยชีวิตของเขาไว้ได้เรื่อย ๆ
 Several of his tricks had even been praised by elder elementalists
หลายเทคนิคของเขาได้รับการยกย่องจากผู้สูงอายุผู้สูงอายุ
   Powerful weapons are no match for those readily on hand!   When Ai Hui stepped out of the room and saw a pristine, completely clean training hall, he was shocked
อาวุธที่มีประสิทธิภาพจะไม่ตรงกับผู้ที่อยู่ในมือ! 
   Noticing Aui Hui's expression, Lou Lan explained, “I had some spare time on my hands and so conveniently cleaned up the place
สังเกตเห็นการแสดงออกของ Aui Hui Lou Lan อธิบายว่า "ฉันมีเวลาว่างในมือของฉันและเพื่อทำความสะอาดสถานที่
 If you aren’t happy, though, I will not do it again
ถ้าคุณไม่พอใจ แต่ฉันจะไม่ทำอีก
”   “You did a way better job than me,” Ai Hui stammered with embarrassment
"คุณทำงานได้ดีกว่าฉัน" Ai Hui ตะแคงขึ้นมาด้วยความอับอาย
 The hall looked as if it was thoroughly washed clean, and even the remote corners were totally free of dust
ห้องโถงดูราวกับว่าได้รับการล้างทำความสะอาดอย่างทั่วถึงและแม้แต่มุมที่ห่างไกลก็ปราศจากฝุ่น
 Ai Hui had always claimed that he was a hall-cleaning specialist; never did he imagine that there would be someone who was several times better
Ai Hui เคยอ้างว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการทำความสะอาดห้อง 
   When he received the praise, Lou Lan was obviously elated, and he cheerfully remarked, “I am a sand puppet, and we are better at such things
เมื่อเขาได้รับการยกย่อง Lou Lan เห็นได้ชัดว่ามีความสุขและเขาก็กล่าวอย่างสนุกสนานว่า "ฉันเป็นหุ่นเชิดทรายและเราก็ยังดีกับสิ่งต่างๆ
"   Who would remember a sand puppet?   Ai Hui wondered why this phrase had suddenly popped into his mind
"ใครจะจำได้ว่าเป็นหุ่นเชิดทราย? Ai Hui สงสัยว่าทำไมวลีนี้พุ่งเข้ามาในใจของเขา
 He glanced at Lou Lan, and then said out of the blue, “Thank you for the elemental energy replenishing soup
เขาเหลือบมอง Lou Lan แล้วพูดออกมาจากสีน้ำเงินว่า "ขอขอบคุณสำหรับซุปเติมพลังธาตุอาหาร
 It was very useful
มันมีประโยชน์มาก
”   Ai Hui rarely praised people in the same way; in fact, towards others, he was usually much more guarded and distant
"Ai Hui ไม่ค่อยให้คำชมในแบบเดียวกัน 
 In front of Lou Lan, however, he was evidently much more relaxed
หน้า Lou Lan เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
 Was it perhaps because Lou Lan was a sand puppet? It certainly seemed to be the case
อาจเป็นเพราะ Lou Lan เป็นหุ่นเชิดทราย 
   When he heard that his soup was effective, Lou Lan felt even more pleased
เมื่อเขาได้ยินว่าซุปของเขามีประสิทธิภาพ Lou Lan รู้สึกยินดีมากยิ่งขึ้น
 Suddenly, his eyes started to glow with a rather demonic yellow light as he earnestly began to scrutinize Ai Hui
ทันใดนั้นดวงตาของเขาเริ่มเรืองแสงด้วยแสงสีเหลืองที่ชั่วร้ายในขณะที่เขาเริ่มพิจารณากลั่นกรอง Ai Hui อย่างจริงจัง
   Ai Hui felt his hair stand on end
ไอฮิวรู้สึกว่าผมยืนตรง
   “The bruises and swelling require some time to recover, but the muscle damage has largely healed,” Lou Lan unexpectedly reported, as the glow in his eyes disappeared
"รอยฟกช้ำและบวมต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว แต่ความเสียหายของกล้ามเนื้อส่วนใหญ่ได้รับการเยียวยา" Lou Lan รายงานโดยไม่ได้คาดหมายว่าเรืองแสงในดวงตาของเขาหายไป
   After listening to Lou Lan's report, the uneasiness that Ai Hui was feeling had completely vanished
หลังจากฟังรายงานของ Lou Lan ความวิตกกังวลที่ Ai Hui รู้สึกได้หายไปอย่างสมบูรณ์
 He also started to feel that Lou Lan, with his unusual set of abilities, was becoming stranger by the day
นอกจากนี้เขายังเริ่มรู้สึกว่าลูลันมีความสามารถที่ผิดปกติอยู่ในแต่ละวัน
 Lou Lan was proficient in preparing meals, brewing soup, cleaning and even appeared to be well-versed in medical treatment
Lou Lan มีความชำนาญในการเตรียมอาหารการต้มน้ำซุปทำความสะอาดและแม้กระทั่งดูเหมือนจะมีความรอบรู้ในการรักษาพยาบาล
 Just what kind of combination was this?   “I am going off to practice,” said Ai Hui, as he prepared to leave
เพียงแค่การรวมกันแบบนี้? 
 He planned to make necessary preparations and purchase a few things before heading back to the Suspending Golden Pagoda
เขาวางแผนที่จะเตรียมการที่จำเป็นและซื้อของเล็ก ๆ น้อย ๆ ก่อนที่จะมุ่งหน้ากลับไปที่เจดีย์ทองคำแขวนชั่วคราว
   “I should head back to work too, then
"ฉันควรกลับไปทำงานด้วยเช่นกัน
 Goodbye, Ai Hui,” Lou Lan replied as he waved farewell
ลาฮวน "ลูลันตอบขณะที่เขาโบกมืออำลา
 Immediately after, his body transformed into a pile of sand, before seeping into the ground and completely disappearing from the training hall
ทันทีหลังจากที่ร่างกายของเขากลายเป็นกองทรายก่อนที่จะซึมลงสู่พื้นดินและหายตัวไปจากห้องฝึกอบรมอย่างสมบูรณ์
   Duanmu Huanghun occasionally scanned the crowd as he marched alone on the streets
Duanmu Huanghun ได้สแกนฝูงชนเป็นครั้งคราวในขณะที่เดินตามลำพังบนท้องถนน
 Ai Hui had not attended class for the past several days, leaving Duanmu Huanghun with no choice but to bring himself outside and try his luck in finding him
ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา Ai Hui ไม่ได้เข้าชั้นเรียนทิ้ง Duanmu Huanghun โดยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพาตัวเองออกไปข้างนอกและพยายามหาเงินของเขา
 He knew that trying to find someone like that was like trying to find a needle in a haystack
เขารู้ว่าการพยายามหาคนอย่างนั้นก็เหมือนกับการพยายามหาเข็มในกองหญ้า
 However, if he was to tell Teacher Xu that he wanted to give up, that would be very embarrassing for him
อย่างไรก็ตามถ้าเขาบอกครูซูว่าเขาอยากจะยอมแพ้นั่นน่าจะทำให้เขารู้สึกอายมาก
   Just thinking about that scoundrel, Ai Hui, made him tremble with anger
แค่คิดถึงคนโกหกคนนั้น Ai Hui ทำให้เขาสั่นด้วยความโกรธ
   His devilishly charming yet refined, good looks attracted the attention of many who passed by
รูปลักษณ์ที่ดูสง่างามและกลมกลืนของเขาดูน่าสนใจดึงดูดผู้คนมากมายที่เดินผ่านไป
 However, a good number of beautiful women had tried to approach him, only to be scared off by a furious, ice-cold gaze
อย่างไรก็ตามจำนวนผู้หญิงที่สวย ๆ หลายคนพยายามจะเข้ามาใกล้เขาเพียงเพื่อจะตื่นกลัวด้วยความโกรธความเกลียดชังของน้ำแข็งเย็น
 After finding a camphor tree by the road, he leaned his slender body against it and started to leisurely eat a skewer of candied fruits
หลังจากค้นพบต้นไม้การบูรตามถนนเขาเอนตัวลงบนร่างที่เรียวยาวและเริ่มกินขนมที่มีขนมหวาน
 The bright crimson of the candied fruits contrasted sharply with his pale face, painting a dazzling, striking image
ลูกกวาดสีแดงเข้มของผลไม้หวานตัดกันอย่างคมชัดกับใบหน้าซีดของเขาภาพวาดภาพพราวและน่าทึ่ง
   The young ladies were afraid to approach Duanmu Huanghun, so they flocked together nearby to gaze at him
หญิงสาวกลัวที่จะเข้าใกล้ Duanmu Huanghun ดังนั้นพวกเขาจึงแหย่เข้ามาใกล้ ๆ เพื่อจ้องมองเขา
 Oh, how they longed to be that skewer of candied fruits that he held in his hands!   Duanmu Huanghun, however, continued to stand with an elegant air of nonchalance
โอ้ว้าวพวกเขาปรารถนาที่จะเป็นลูกกรงของผลไม้หวานที่เขาถืออยู่ในมือของเขา! 
 He had long been accustomed to being stared at and could care less about others were watching him
เขาคุ้นเคยกับการจ้องมองและไม่สนใจเรื่องอื่น ๆ กำลังเฝ้าดูเขา
   “Duanmu Huanghun! Let’s see how you’re going to escape now!”   A yell suddenly rang out from the opposite side of the street
"Duanmu Huanghun! 
 After a quick glance, Duanmu Huanghun promptly chose to ignore the situation and continued to leisurely eat his candied fruits
หลังจากดูอย่างรวดเร็ว Duanmu Huanghun ทันทีเลือกที่จะละเว้นสถานการณ์และยังคงกินผลไม้หวานของเขาอย่างสบาย
   A well-built, young man appeared not too far away from Duanmu Huanghun
ชายหนุ่มที่สร้างตัวได้ดีไม่ได้อยู่ห่างไกลจาก Duanmu Huanghun
 With gleaming eyes and a mocking glare, he taunted, “Did you go into hiding after finding out that I, Zhao Zhibao, want to challenge you? Are you terrified? You disappoint me
ด้วยดวงตาอันสุกใสและแสงจ้าที่เยาะเย้ยเขาล้อเลียนว่า "คุณเข้าไปหลบซ่อนหลังจากพบว่าฉัน Zhao Zhibao อยากจะท้าทายคุณหรือ? 
 I was under the impression that Duanmu Huanghun was some type of genius, but it seems like he’s just a coward!”   Duanmu Huanghun did not even bat an eyelid
ฉันรู้สึกประทับใจที่ Duanmu Huanghun เป็นอัจฉริยะบางอย่าง แต่ดูเหมือนว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด "ดัวมุนหวงแฮนไม่ได้แม้แต่เปลือกตา
The enchanting sight of his long eyelashes, which gracefully stood against the glowing backdrop of his pale complexion, was enough to invoke jealousy from all the young women present
ภาพที่น่าหลงใหลของขนตายาวซึ่งยืนอยู่ตรงข้ามกับฉากหลังอันเร่าร้อนของผิวซีดของเขาก็เพียงพอที่จะเรียกความอิจฉาจากหญิงสาวทุกคนที่มีอยู่
   The onlooking group of young ladies started to go wild with excitement
กลุ่มสตรีที่มองเห็นได้เริ่มตื่นตระหนกด้วยความตื่นเต้น
   “Zhao Zhibao! How can you simply shoot your mouth off like that? You’re not even qualified enough to challenge our Huanghun!”   “Exactly! Do you think that any random Tom, Dick or Harry can challenge our Huanghun?”   “Take a good look at yourself, with your long hair, boxy torso, and equally boxy legs
"Zhao Zhibao! 
 Hehe! Are you trying to act like a wooden trunk with a mop stuck on top?"   Hearing the taunts and jeers of the young women, Zhao Zhibao's face flushed crimson as he flew into a rage
ฮิฮิ! 
 He had always considered himself to be a cut above the rest, and hearing of Duanmu Huanghun’s talent did not instill even the slightest amount of fear in him
เขาเคยคิดว่าตัวเองถูกตัดขาดเหนือส่วนที่เหลือและการได้ฟังความสามารถของ Duanmu Huanghun ไม่ได้ทำให้เกิดความกลัวในตัวเขา
 Since he was a student that ranked in the top five of his class, Zhao Zhibao was particularly confident in his own extraordinary strength and had hence openly issued a challenge to Duanmu Huanghun
เนื่องจากเขาเป็นนักเรียนที่ติดอันดับห้าอันดับแรกของชั้นเรียนของเขา Zhao Zhibao จึงมั่นใจอย่างยิ่งต่อความสามารถพิเศษของตัวเองและได้ออกคำท้าให้กับ Duanmu Huanghun อย่างเปิดเผย
   “So this is our talented Duanmu Huanghun, but his talent is in hiding behind a bunch of girls! Ha!”   Duanmu Huanghun, however, still did not lift a single eyelid
"ดังนั้นนี่คือ Duanmu Huanghun ที่มีพรสวรรค์ของเรา แต่พรสวรรค์ของเขาซ่อนอยู่เบื้องหลังกลุ่มสาว ๆ ! 
 He then spat out the rosehip seeds that he was chewing, and said flatly, “I’m not in a good mood today, so you’d better scram
จากนั้นเขาก็ถ่มน้ำลายเมล็ดพันธุ์กุหลาบที่เขากำลังเคี้ยวและพูดอย่างเรียบๆว่า "ฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่ดีในวันนี้ดังนั้นคุณจึงควรรีบออกไป
”   “Not in a good mood? Ha! Come on, beat me up!” Zhao Zhibao teased
"" ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดี? 
   Five minutes later
ห้านาทีต่อมา
   Without even a minute ripple in his expression, Duanmu Huanghun elegantly withdrew his leg
โดยไม่ต้องกระเพื่อมเล็กน้อยในการแสดงออกของเขา Duanmu Huanghun อย่างหรูหราดึงขาของเขา
 Zhao Zhibao's beaten body could be seen lying pitifully on the ground; not even his face was left untouched
ร่างกายที่ถูกสังหารของ Zhao Zhibao สามารถมองเห็นได้อย่างน่าสงสารบนพื้นดิน 
 Finishing his last rosehip seed, Duanmu Huanghun tossed his bamboo stick aside before finally walking away indifferently
เมื่อเสร็จสิ้นเมล็ดพันธุ์กุหลาบล่าสุดของเขา Duanmu Huanghun โยนไม้ไผ่ออกก่อนที่จะเดินห่างออกไปอย่างเฉยเมย
   “Pop!”   Zhao Zibhao's gaze froze; he was too scared to move
"Pop!" Zhao Zibhao จ้องมองแข็ง; 
 The bamboo pick had forcefully dug into the earth barely two centimeters away from his nose
ไม้ไผ่ได้ขุดลงไปในดินห่างจากจมูกเพียงสองเซนติเมตร
   The girls who were watching cheered and screamed while they trailed behind Duanmu Huanghun like a swarm of bees   A lady inconspicuously stood at a nearby street corner, wearing a light veil over her face
สาว ๆ ที่กำลังเฝ้าดูกำลังโห่ร้องและกรีดร้องขณะที่พวกเขาเดินตามหลัง Duanmu Huanghun เหมือนฝูงผึ้งผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เด่นชัดก็ยืนอยู่ที่มุมถนนใกล้ ๆ สวมผ้าคลุมหน้าบนใบหน้าของเธอ
 If one could look closely, however, they would see a glint in her eyes
ถ้าใครจะมองอย่างใกล้ชิดอย่างไรก็ดีพวกเขาจะเห็นแววตาของเธอ
 Shi Xueman had unobtrusively come to Central Pine City to explicitly visit her clan’s training hall, but little did she expect to witness such a scene
Shi Xueman เข้ามาที่ Central Pine City เพื่อเยี่ยมชมห้องฝึกอบรมของตระกูลอย่างชัดเจน แต่เธอไม่ค่อยคาดหวังที่จะได้เห็นฉากนี้
 She had long heard of Duanmu Huanghun’s renowned name, but she had not anticipated that he would be here in Central Pine City as well
เธอได้ยินชื่อยาวนานของ Duanmu Huanghun แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะอยู่ที่นี่ที่ Central Pine City เช่นกัน
 Furthermore, he had displayed his exceptional prowess
นอกจากนี้เขาได้แสดงความสามารถพิเศษของเขา
   Could it have been him?   Shi Xueman quickly shook her head
มันเป็นได้ไหม? 
 Even though it was a blind battle, that scoundrel’s fighting style was completely different from Duanmu Huanghun’s; it was more violent and ferocious, much like that of a wild beast
แม้ว่าจะเป็นสงครามที่คนตาบอด แต่สไตล์การต่อสู้ของนักเยาะเย้ยนั้นก็ต่างจาก Duanmu Huanghun; 
   She shortly turned around and left in the direction of her clan’s training hall
เธอหันไปรอบ ๆ และเลี้ยวซ้ายไปในห้องฝึกอบรมของตระกูลของเธอ
   After twenty whole minutes, Zhao Zhibao finally recovered some of his energy and started to effortfully struggle to get himself off the ground
หลังจากผ่านไปยี่สิบนาที Zhao Zhibao ก็ได้ฟื้นตัวขึ้นมาและเริ่มพยายามต่อสู้เพื่อเอาตัวรอดจากพื้นดิน
   However, when he lifted his head, he saw something that stunned him
อย่างไรก็ตามเมื่อเขายกศีรษะขึ้นเขาก็เห็นบางสิ่งที่ทำให้เขาตะลึง
   Someone with a similarly battered face was walking towards him
คนที่มีใบหน้าทารุณในทำนองเดียวกันกำลังเดินไปหาเขา
   When Ai Hui, who had just finished buying his things, saw Zhao Zhibao in the middle of the street, he too was completely taken aback
เมื่อ Ai Hui ผู้ซึ่งเพิ่งซื้อสิ่งต่างๆของเขาเห็น Zhao Zhibao อยู่ตรงกลางถนนเขาก็รู้สึกหดหู่ใจ
   The two of them looked far too alike; they both had bloody noses, swollen faces, and bruises covering every inch of their bodies
ทั้งสองคนมองเหมือนกันมากเกินไป 
 Even their facial features were similarly disfigured, and both of their clothes were tattered as well
แม้แต่ลักษณะใบหน้าของพวกเขาก็ถูกบิดเบือนในทำนองเดียวกันและทั้งเสื้อผ้าของพวกเขาก็ถูกร่อนลงด้วยเช่นกัน
   When Zhao Zhibao, who had just been beaten to a pulp, saw Ai Hui as a reflection of his miserable state, he believed that the situation itself had appeared to ridicule and humiliate him
เมื่อ Zhao Zhibao ผู้ซึ่งเพิ่งถูกตีให้เป็นเยื่อกระดาษเห็น Ai Hui เป็นภาพสะท้อนของรัฐที่น่าสังเวชของเขาเขาเชื่อว่าสถานการณ์นั้นดูเหมือนจะเยาะเย้ยและทำให้เขาเสียพระทัย
 He felt a sudden rush of inexplicable anger, which propelled him off the ground, and he viciously barked, “I am not in a good mood today, you’d better scram!”   Ai Hui narrowed his bruised, swollen eyes
เขารู้สึกกระเจิดกระเจิงอย่างฉับพลันจากความโกรธที่ไม่อาจอธิบายได้ซึ่งทำให้เขาพังทลายลงและกราดเกรี้ยวโห่ร้องว่า "วันนี้ฉันไม่อยู่ในอารมณ์ที่ดีคุณควรจะรีบ!" ไอฮุยหดนัยน์ตาบวมของเขาลง