Chapter 17 Chapter 17: Conveniently Translator: YH  Editor: X Ai Hui felt that he did not have a good disposition and in the Wilderness, it was unnecessary
บทที่ 17 บทที่ 17: นักแปลที่สะดวก: YH Editor: X Ai Hui รู้สึกว่าเขาไม่มีความรู้สึกดีและในถิ่นทุรกันดารมันไม่จำเป็น
 Instead, traits like strength, aggression, and perseverance were required
แต่ต้องมีลักษณะเช่นความแข็งแกร่งการรุกรานและความเพียรพยายาม
 Even in the most desperate of times, one must be able to put everything on the line in exchange for a chance to survive
แม้ในเวลาหมดหวังมากที่สุดคนหนึ่งจะต้องสามารถที่จะนำทุกอย่างบนเส้นในการแลกเปลี่ยนสำหรับโอกาสที่จะอยู่รอด
 Those with a delicate disposition were the first to be eliminated
ผู้ที่มีความละเอียดอ่อนเป็นคนแรกที่ถูกตัดออก
   Besides, who wouldn’t get riled up after being beaten up all the way till five in the morning?   Ai Hui was like a volcano that was ready to explode, but he could not find an outlet
นอกจากนี้ใครจะไม่ได้รับการรังแกขึ้นหลังจากที่ถูกทำร้ายจนถึงห้าในตอนเช้า? 
 Lou Lan wore his naivety like armor, so his sincerity exposed no openings
Lou Lan สวมความรู้สึกไร้เดียงสาเหมือนเกราะของเขาดังนั้นความจริงใจของเขาจึงไม่มีช่องเปิด
 Fatty was still the best since Ai Hui could beat him up whenever he felt like it
ไขมันยังคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดตั้งแต่ Ai Hui สามารถเอาชนะเขาได้ทุกเมื่อที่เขารู้สึกเช่นนั้น
   Here, someone had served up a sandbag just when Ai Hui felt like beating someone up
ที่นี่มีใครบางคนเสิร์ฟขึ้นกระสอบทรายเมื่อ Ai Hui รู้สึกเหมือนกำลังเต้นแรงขึ้น
   Squinting his swollen eyes, a cold murderous intent surged through Ai Hui’s heavily bruised body
ค่อยๆจ้องมองดวงตาบวมของเขาเจตนาฆาตกรรมที่หนาวเย็นทะลุผ่านร่างที่ช้ำของ Ai Hui
 He promptly threw the stuff that he had bought on the floor, clearly not caring if they shattered
เขารีบโยนสิ่งที่เขาซื้อไว้บนพื้นโดยไม่ต้องกังวลว่าจะแตกหรือไม่
   Zhao Zhibao saw the other person walk towards him and the anger he felt rose to another level
Zhao Zhibao เห็นคนอื่นเดินไปหาเขาและความโกรธที่เขารู้สึกว่าลุกขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง
 He had no choice except to endure his loss to Duanmu Huanghun, but he simply could not accept having some random person from the streets challenging him
เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอดทนกับ Duanmu Huanghun แต่เขาก็ไม่อาจยอมรับได้ว่าใครบางคนจากถนนที่ท้าทายเขา
 How could he not be angry?   With an evil grin on his face, Zhao Zhibao lunged at Ai Hui with his hands extended
เขาจะไม่โกรธได้อย่างไร? 
 His palms gave off dense, red flames
ฝ่ามือของเขาทำให้เปลวไฟสีแดงทึบ
   The red-hot tongues of flame lashed out as the hollow of his right palm flashed radiantly, raising the surrounding temperature
ลิ้นสีแดงที่เปลวไฟเปล่งประกายออกมาขณะที่กลวงของฝ่ามือขวากระพริบเป็นประกายทำให้อุณหภูมิโดยรอบเพิ่มขึ้น
 Zhao Zhibao was extremely satisfied
Zhao Zhibao พอใจมาก
 Duanmu Huanghun had knocked him down before he could even utilize his elemental energy, then humiliated him by trampling him for five whole minutes
Duanmu Huanghun ได้เคาะเขาลงก่อนที่เขาจะสามารถใช้พลังธาตุของเขาแล้วทำให้เขาอัปยศโดยเหยียบย่ำเขาเป็นเวลาห้านาที
 Now, his thoroughly damaged self-confidence soared with his flames, making Zhao Zhibao feel mighty again
ตอนนี้ความมั่นใจในตัวเองที่ได้รับความเสียหายอย่างมากเพิ่มขึ้นด้วยเปลวไฟของเขาทำให้ Zhao Zhibao รู้สึกอีกครั้ง
   His carelessness had led to his defeat at Duanmu Huanghun’s hands
ความประมาทของเขานำไปสู่ความพ่ายแพ้ของเขาที่มือของ Duanmu Huanghun
 Yes, it must have been so
ใช่มันต้องเป็นเช่นนั้น
 If he had circulated his elemental energy earlier, the outcome of the battle might have been different
ถ้าเขาได้เผยแพร่พลังงานธาตุก่อนหน้านี้ผลของการรบอาจแตกต่างออกไป
   His opponent’s silhouette was distorted by the flames
เงาของฝ่ายตรงข้ามของเขาถูกบิดเบี้ยวด้วยเปลวไฟ
 It had become tiny and insignificant, just like the countless other opponents he had defeated in the past
มันกลายเป็นเล็กและไม่มีนัยสำคัญเช่นเดียวกับฝ่ายตรงข้ามอื่น ๆ นับไม่ถ้วนที่เขาแพ้ในอดีต
   Blame it on your bad luck!   Zhao Zhibao let loose an explosive cry
ตำหนิโชคร้ายของคุณ! 
 With an expert step forward, the streams of fire emanating from his right hand appeared to be molded by an invisible force, with two flame pillars spreading out like wings
ด้วยขั้นตอนผู้เชี่ยวชาญไปข้างหน้าลำธารแห่งไฟที่เล็ดลอดออกมาจากมือขวาของเขาดูเหมือนจะถูกหล่อหลอมด้วยแรงที่มองไม่เห็นมีเสาเปลวไฟสองอันกระจายตัวออกมาเหมือนปีก
 The sharp overbearing cry of a crow rang out from amid the flames, creating the awe-inspiring image of a flaming crow spreading its wings
เสียงแหบห้าวของคนโหนกโกรธออกมาจากท่ามกลางเปลวเพลิงสร้างภาพลักษณ์ที่น่ากลัวของกาเปลวไฟที่กางปีก
   Zhao Zhibao’s heart filled with ecstasy
หัวใจของ Zhao Zhibao เต็มไปด้วยความปีติยินดี
   [Crow’s Wings of Ice and Fire] was a move employed by both fire and water elementalists
[Crow 's Wings of Ice and Fire] เป็นรูปแบบการเคลื่อนที่ที่ใช้ทั้งกองไฟและธาตุน้ำ
 Being a fire elementalist, Zhao Zhibao naturally practiced the Fire Crow
Zhao Zhibao ได้รับการฝึกฝนให้เป็น Fire Crow โดยธรรมชาติ
 The first skill he learned upon opening his right hand palace was the Fire Crow
ทักษะแรกที่เขาเรียนรู้เมื่อเปิดพระราชวังด้านขวาคือ Fire Crow
 The form manipulation involved was not difficult for him, but manipulating its form was only the first stage of the skill
การจัดการรูปแบบที่เกี่ยวข้องไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา แต่การจัดการรูปแบบของมันเป็นเพียงขั้นตอนแรกของสกิล
 The crow’s cry was the next level and the elemental energy’s resonance with the skill signaled a sharp increase in its power
การร้องไห้ของอีกาเป็นระดับถัดไปและการสะท้อนเสียงของธาตุกับสกิลทำให้สัญญาณมีพลังเพิ่มมากขึ้น
   Zhao Zhibao did not expect himself to make a breakthrough at this moment
Zhao Zhibao ไม่ได้คาดหวังให้ตัวเองสร้างความก้าวหน้าขึ้นในขณะนี้
 He felt it was a pity that such a magnificent skill was wasted on such an unworthy opponent
เขารู้สึกสงสารว่าทักษะที่เยี่ยมยอดนี้เสียไปกับคู่ต่อสู้ที่ไม่คู่ควร
 Not using this skill in the fight against Duanmu Huanghun left him filled with regret
ไม่ได้ใช้สกิลนี้ในการต่อสู้กับ Duanmu Huanghun ทำให้เขาเสียใจ
   Ai Hui was unconcerned
ไอฮุยไม่แยแส
   [Crow’s Wings of Ice and Fire] was a commonly seen move and was nothing to make a fuss about
[Crow 's Wings of Ice and Fire] เป็นการเคลื่อนไหวที่เห็นโดยทั่วไปและไม่มีอะไรที่จะเอะอะ
 It was certainly not easy for him to achieve the crow’s cry at his age, but that was about it
มันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะทำให้เขาร้องไห้เมื่ออายุของเขา แต่นั่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับเรื่องนี้
   In the moment that Zhao Zhibao lunged forward, a glimmer of light flickered in Ai Hui’s pupil
ในขณะที่ Zhao Zhibao พุ่งไปข้างหน้าแสงประกายระยิบระยับในลูกศิษย์ของ Ai Hui
   Almost simultaneously, he brazenly dashed toward his opponent
เกือบพร้อม ๆ กันเขารีบวิ่งไปทางฝ่ายตรงข้าม
   Ai Hui’s actions gave Zhao Zhibao a slight shock
การกระทำของ Ai Hui ทำให้ Zhao Zhibao ตกใจเล็กน้อย
 Rather than hide, Ai Hui had unexpectedly rushed toward him
แทนที่จะซ่อนตัวอ้ายฮุ่ยรีบวิ่งไปหาเขา
 Was his brain not functioning normally? Since his opponent had a death wish, Zhao Zhibao was most certainly not going to go easy on him
สมองไม่ทำงานปกติหรือไม่? 
   As the distance between the two rapidly grew closer, Zhao Zhibao became more and more excited
เมื่อระยะห่างระหว่างสองพี่น้องเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว Zhao Zhibao เริ่มรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น
 His eyes grew wide with excitement as an evil grin emerged upon his face
ดวงตาของเขาโตขึ้นด้วยความตื่นเต้นขณะที่ยิ้มร้ายโผล่ขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
 Ready to knock his opponent down with one blow, he prepared to raise his right palm
พร้อมที่จะเคาะฝ่ายตรงข้ามของเขาลงด้วยการเป่าเดียวเขาเตรียมที่จะยกปาล์มขวาของเขา
   Just as his opponent was about to collide into Zhao Zhibao’s palm technique, Ai Hui swerved his body, disrupting Zhao Zhibao’s rhythm
ขณะที่ฝ่ายตรงข้ามของเขากำลังจะเข้าปะทะกับเทคนิคการปาล์มของ Zhao Zhibao Ai Hui เลี้ยวร่างของเขาซึ่งขัดขวางจังหวะของ Zhao Zhibao
   His opponent’s maneuver left Zhao Zhibao feeling unspeakably annoyed
การซ้อมรบของฝ่ายตรงข้ามทำให้ Zhao Zhibao รู้สึกหงุดหงิด
 Any moment later, Zhao Zhibao could have blindly accelerated his palm at his opponent
ครู่ต่อมา Zhao Zhibao อาจจะเร่งปาล์มของเขาไว้ที่ฝ่ายตรงข้ามของเขา
 Any moment earlier,he would have time to make the necessary adjustments
ช่วงเวลาก่อนหน้านี้เขาจะมีเวลาในการปรับตัวที่จำเป็น
 This maneuver, however, was perfectly timed and completely stopped him in his tracks
การซ้อมรบครั้งนี้อย่างไรก็ตามเวลาที่ดีที่สุดและทำให้เขาหยุดยั้งได้อย่างสมบูรณ์
 The resulting discomfort left him reeling
ความรู้สึกไม่สบายที่ทำให้เขาไม่สบายใจ
   Both parties were extremely close, so Zhao Zhibao had no time to alter his move
ทั้งสองฝ่ายใกล้กันมากดังนั้น Zhao Zhibao จึงไม่มีเวลาที่จะเปลี่ยนแปลงการเคลื่อนไหวของเขา
 All he could do was twist his palm toward its side, sweeping at Ai Hui in a chopping motion
ทั้งหมดที่เขาสามารถทำได้คือบิดปาล์มของเขาไปทางด้านข้างของมันกวาดที่ Ai Hui ในการสับ
   Wait a minute, where did he go?   Zhao Zhibao’s eyes suddenly grew wide, as if he had seen a ghost
รอสักครู่เขาไปที่ไหน? 
 His opponent had completely disappeared right in front of him
ฝ่ายตรงข้ามของเขาได้หายตัวไปอย่างสมบูรณ์ตรงหน้าเขา
   Just what was happening?   Bang!   Zhao Zhibao felt an intense pain in his right ribs, which slowly spread to the rest of his body in a flash
แค่เกิดอะไรขึ้น? 
 His body began to stiffen
ร่างกายของเขาเริ่มฟุ้งขึ้น
 How was this possible…
นี่เป็นไปได้อย่างไร ...
   His mind was a blank, unsure if the intense pain or the sudden shock had rendered him incapable of thought
จิตใจของเขาว่างเปล่าไม่แน่ใจว่าความเจ็บปวดรุนแรงหรือความตกใจอย่างฉับพลันทำให้เขาไม่สามารถคิดได้
   After swaying aside, Ai Hui had bent over like a limber cat toward Zhao Zhibao’s right ribs
หลังจากเหวี่ยงไหล่แล้วไอฮุงก็งอตัวเหมือนแมวป่าชนิดหนึ่งไปทางซี่โครงขวาของ Zhao Zhibao
 He did not even use elemental energy for this blow
เขาไม่ได้ใช้พลังธาตุสำหรับการระเบิดครั้งนี้
 The nerves in this area were bundled densely such that any strong strike was enough to momentarily stun someone
เส้นประสาทในบริเวณนี้มีการรวมกลุ่มกันอย่างหนาแน่นเช่นการโจมตีที่แรงพอที่จะทำให้ใครบางคนสามารถทุบได้ชั่วขณะ
   After having gotten the upper hand with just one move, Ai Hui seized the opportunity, turned to his side, and infused elemental energy into the soles of his feet
หลังจากที่ได้รับชัยชนะด้วยการย้ายเพียงครั้งเดียว Ai Hui คว้าโอกาสหันไปด้านข้างของเขาและเติมพลังธาตุเข้าไปในฝ่าเท้าของเขา
 A silver light flashed as Ai Hui quietly pressed his back onto Zhao Zhibao’s chest
แสงสีเงินกระพริบเป็น Ai Hui ค่อยๆกดหลังของเขาลงบนหน้าอกของ Zhao Zhibao
 Ai Hui’s arched back was like a compressed spring
ด้านหลังโค้งของ Ai Hui เหมือนสปริงที่บีบอัด
 Upon release, a powerful force exploded from his back, hitting Zhao Zhibao’s chest like a wild rhinoceros
เมื่อปลดปล่อยพลังแรงกระเด็นออกมาจากด้านหลังของเขาและกดทับหน้าอก Zhao Zhibao เหมือนแรดป่า
   With a loud thud, Zhao Zhibao was sent flying backward in an arc
เมื่อมีเสียงดัง Zhao Zhibao ถูกส่งไปข้างหลังในส่วนโค้ง
   Bang!   Zhao Zhibao landed heavily on the ground
ปัง 
 Instantly, Ai Hui appeared beside Zhao Zhibao, relentlessly pursuing him in a demonic manner
ทันทีที่ Ai Hui ปรากฏตัวพร้อมกับ Zhao Zhibao โดยไม่ละเลยตามเขาในลักษณะที่ชั่วร้าย
 Without any hesitation, Ai Hui pressed his right knee into Zhao Zhibao’s back while his left hand gripped onto his opponent’s head
เออิฮุ่ยใส่เข่าขวาเข้ากับหลังของ Zhao Zhibao ขณะที่มือซ้ายจับมือบนศีรษะของฝ่ายตรงข้าม
 His right hand conveniently grabbed the bamboo skewer stuck in the ground, then viciously stabbed Zhao Zhibao in the back of his neck
มือขวาของเขาคว้าเสียบไม้ไผ่ที่ติดอยู่ในพื้นแล้วควั่น Zhao Zhibao ไว้ที่ด้านหลังของคอ
   Ai Hui could easily stab a wild beast in the throat with a blunt chopstick, let alone with a bamboo skewer that had such a sharp edge
Ai Hui สามารถแทงสัตว์ป่าในลำคอได้อย่างง่ายดายด้วยตะเกียบทื่อให้นับประสากับไม้ไผ่ที่มีคมคม
   The whole process happened smoothly, as fast as lightning
กระบวนการทั้งหมดเกิดขึ้นได้อย่างราบรื่นเร็วเท่าฟ้าผ่า
   At the instant that the bamboo skewer was just about to pierce through Zhao Zhibao’s skin, Ai Hui had a sudden realization—this was not the Wilderness! He forcefully stopped the bamboo skewer
ในขณะที่ไม้ไผ่เสียบเพิ่งจะเจาะผ่านผิวของ Zhao Zhibao, Ai Hui ได้ตระหนักถึงฉับพลัน - นี้ไม่ได้เป็นป่า! 
 On Zhao Zhibao’s neck, a fresh red dot the size of a needle prick emerged and a drop of crimson blood seeped out of the wound
บนคอของ Zhao Zhibao จุดสีแดงสดขนาดของเข็มแหย่โผล่ออกมาและการลดลงของเลือดสีเลือดหมูซึมออกมาจากบาดแผล
   Zhao Zhibao, who had been knocked silly, had no idea that he had just narrowly missed death
Zhao Zhibao ที่ได้รับการโง่เขลาไม่มีความคิดที่ว่าเขาเพิ่งพลาดความตาย
   This was not the Wilderness!   Ai Hui reminded himself once more, as his gaze became solemn and withdrawn
นี่ไม่ใช่รกร้าง! 
 Ai Hui then conveniently threw the bamboo skewer back to the ground
ไอฮุนก็โยนไม้ไผ่กลับเข้าที่พื้นได้อย่างสะดวก
   “Ah!”   Zhao Zhibao let out a mournful cry that abruptly stopped
"อา!" Zhao Zhibao ปล่อยเสียงร้องโหยหวนที่หยุดลงอย่างฉับพลัน
   Ai Hui withdrew his hand from Zhao Zhibao’s nape without taking so much as a glance at the now-unconscious Zhao Zhibao
ไอฮุงดึงมือของเขาออกจากศีรษะของเจียวซุเบียโดยไม่ได้มองดู Zhao Zhibao มากนัก
 Winning against such an opponent did not give him any thrill or excitement
ชนะกับฝ่ายตรงข้ามดังกล่าวไม่ได้ให้เขาตื่นเต้นหรือตื่นเต้นใด ๆ
 Without any concept of timing, Zhao Zhibao’s attacks were utterly superficial
โดยปราศจากแนวคิดเรื่องเวลาการโจมตีของ Zhao Zhibao เป็นเรื่องไม่สำคัญ
 Moreover, this opponent became distracted in the middle of the fight
นอกจากนี้ฝ่ายตรงข้ามก็กลายเป็นฟุ้งซ่านในช่วงกลางของการต่อสู้
 Such a lackluster performance left Ai Hui feeling unsatisfied
การแสดงที่น่าเบื่อดังกล่าวทำให้ Ai Hui รู้สึกไม่พอใจ
   As a result of his strong occupational habits, Ai Hui certainly did not forget to rake in his rewards
อันเป็นผลมาจากพฤติกรรมการทำงานที่แข็งแกร่งของเขา Ai Hui แน่นอนไม่ลืมที่จะเสาะหาในรางวัลของเขา
   Zhao Zhibao was stripped bare of his possessions and even his armor was not spared
Zhao Zhibao ถูกปลดออกจากสมบัติของเขาและแม้แต่ชุดเกราะของเขาก็ไม่ได้ไว้ชีวิต
 Such thoroughness had long been ingrained into Ai Hui’s basic instincts
ความรอบคอบดังกล่าวได้รับการฝังแน่นในสัญชาตญาณขั้นพื้นฐานของ Ai Hui แล้ว
   Earning twenty thousand yuan put Ai Hui in a good mood
มีรายได้ 20,000 หยวนใส่ Ai Hui ในอารมณ์ดี
 His opponent’s clothes and materials were of good quality, so Ai Hui put them on without any hesitation
เสื้อผ้าและวัสดุของฝ่ายตรงข้ามของเขามีคุณภาพดีดังนั้น Ai Hui จึงใส่มันไว้โดยไม่ลังเลเลย
   Picking up his belongings, Ai Hui continued toward the city gate
หยิบข้าวของขึ้นไอฮุยเดินต่อประตูเมือง
   Duanmu Huanghun had yet to give up
Duanmu Huanghun ยังไม่ยอมแพ้
 He picked out a high ground near the city gate, waiting idly for his target to show up
เขาหยิบขึ้นมาที่พื้นสูงใกล้ประตูเมืองรออย่างไร้ความหวังสำหรับเป้าหมายของเขาที่จะแสดงขึ้น
 He plucked another skewer of candied fruits seemingly out of nowhere and began leisurely eating it
เขาหยิบไม้ตีลูกกวาดอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากที่อื่นและเริ่มรับประทานอาหารอย่างสบาย
   Since he’s not in the city, could he be outside?   After giving Zhao Zhibao a good beating, Duanmu Huanghun felt himself becoming more placid
เนื่องจากเขาไม่ได้อยู่ในเมืองเขาจะอยู่ข้างนอกได้หรือไม่? 
 This was the only way into or out of the city
นี่คือทางเดียวที่เข้าหรือออกจากเมือง
   A group of young ladies hovered nearby, their eyes gazed upon Duanmu Huanghun passionately
กลุ่มหญิงสาวโผล่ขึ้นมาใกล้ ๆ ดวงตาของพวกเขาจ้องไปที่ Duanmu Huanghun หลงใหล
 They suddenly became agitated
พวกเขาก็เริ่มตื่นตระหนก
   “Look! Zhao Zhibao!”   “He looks so pitiful! His face and body are all out of shape!”   “He deserves it! How dare he challenge our Huanghun, this is already letting him off easily…”   Duanmu Huanghun, who was standing on high ground, shot a quick glance at Zhao Zhibao before looking away
"ดู! 
 He had no interest in those he defeated
เขาไม่มีความสนใจในตัวเขาที่แพ้
 Duanmu Huanghun had not looked Zhao Zhibao in the eye even once during the entire encounter
Duanmu Huanghun ไม่ได้มอง Zhao Zhibao ในสายตาแม้แต่ครั้งเดียวในระหว่างการเผชิญหน้าทั้งหมด
 He did not care what Zhao Zhibao looked like before and cared even less now that the man was all battered
เขาไม่สนใจว่า Zhao Zhibao จะเป็นแบบไหนก่อนและให้ความสนใจน้อยลงในขณะนี้ที่ชายคนนี้กำลังซึ้งอยู่
   Ai Hui spotted Duanmu Huanghun before quickly retracting his gaze
ไอฮุยดูก่อนหวงแฮนหยิบออกมาอย่างรวดเร็ว
 Eating candied fruits instead of attending lessons or practicing, the whims of a spoiled brat were indeed strange
การรับประทานผลไม้หวานแทนการเข้าร่วมการเรียนการสอนหรือการฝึกฝนเจตนารมณ์ของลูกครึ่งนิสัยเสียเป็นเรื่องแปลก
   He too heard the chatter coming from the group of ladies, but he had no inkling of who Zhao Zhibao was
เขาก็ได้ยินเสียงพูดดังมาจากกลุ่มผู้หญิง แต่เขาก็ไม่รู้ว่าใครเป็น Zhao Zhibao
   Noting that it had nothing to do with him, Ai Hui disregarded the commotion and walked toward the Suspending Golden Pagoda
สังเกตว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขา Ai Hui ละทิ้งความสับสนวุ่นวายและเดินไปทางเจดีย์ Golden Suspending