Chapter 23 Chapter 23: The Backless Armor Translator: TYZ Editor: X As Duanmu Huanghun’s roar faded into the wind, Ai Hui never even heard a whisper
บทที่ 23 บทที่ 23 นักรบเกราะแบ็คแพ็คผู้แปล: TYZ Editor: X เมื่อเสียงคำรามของ Duanmu Huanghun จางหายไปในสายลม Ai Hui ไม่เคยได้ยินเสียงกระซิบ
If he remembered anything from that incident, it was most likely the part where he recalled the time he spent in the Wilderness
ถ้าเขาจำอะไรได้จากเหตุการณ์นั้นน่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่เขาเล่าถึงช่วงเวลาที่เขาใช้เวลาอยู่ในถิ่นทุรกันดาร
Outside the Suspending Golden Pagoda, custom-made pieces of armor were scattered all over the ground
ด้านนอกเจดีย์โกลเด้นที่หยุดพักชั่วคราวชุดเกราะที่กำหนดเองได้ถูกกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นดิน
Ai Hui picked them up and equipped them piece by piece
ไอฮุยหยิบมันขึ้นมาและติดตั้งทีละชิ้น
This was his custom-made “armor
นี่เป็นเกราะของเขาเอง
” Although everything was made out of steel, the appearance was simple and unrefined without any etched designs due to the lack of time spent on the construction
"แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะทำมาจากเหล็กการปรากฏตัวก็เรียบง่ายและไร้การกลั่นโดยไม่มีการแกะสลักเนื่องจากไม่มีเวลาที่ใช้ในการก่อสร้าง
The helmet looked like an inverted bucket, simply having two slits that served as eyeholes
หมวกกันน็อกดูคล้ายถังคว่ำเพียงแค่มีสองช่องที่ทำหน้าที่เป็น eyeholes
The front torso was protected by a piece of steel plate while the rest of the body parts were crudely made
เนื้อตัวด้านหน้าได้รับการป้องกันโดยชิ้นส่วนของแผ่นเหล็กในขณะที่ส่วนที่เหลือของร่างกายได้รับการทำ crudely
Unexpectedly, the joints were rather flexible, displaying the skillfulness of the blacksmith who forged it
อย่างไม่คาดคิดข้อต่อค่อนข้างยืดหยุ่นแสดงความชำนาญของช่างตีเหล็กที่ปลอมแปลงไว้
The most peculiar part of the “armor” was its back
ส่วนที่แปลกที่สุดของ "เกราะ" คือด้านหลัง
The entire dorsal section of this suit of armor was uncovered
ทั้งส่วนหลังของชุดเกราะนี้ถูกค้นพบ
This Backless Armor was specially prepared by Ai Hui for his training in the Suspending Golden Pagoda
ชุดเกราะสำรองนี้ถูกจัดทำขึ้นโดย Ai Hui สำหรับการฝึกซ้อมในเจดีย์ Golden Suspending
After wearing the full set of armor, Ai Hui moved around to test his mobility
หลังจากสวมชุดเกราะเต็มรูปแบบแล้วไอฮูเดินไปรอบ ๆ เพื่อทดสอบความคล่องตัว
It felt pretty good
รู้สึกว่าสวยดี
Since Ai Hui had repeatedly stressed to the blacksmith to make it firm and solid, the armor was exceptionally sturdy and weighed around a hundred kilograms
นับตั้งแต่ที่ Ai Hui ได้ให้ความสำคัญกับช่างตีเหล็กเพื่อให้แน่นและมั่นคงเกราะมีน้ำหนักแข็งแรงและหนักประมาณ 100 กิโลกรัม
Even though Ai Hui was used to hauling heavy loads in the Wilderness, he was still exhausted from carrying the armor to the Suspending Golden Pagoda
ถึงแม้ว่า Ai Hui เคยถูกลากหนักมาในถิ่นทุรกันดารเขาก็ยังเหน็ดเหนื่อยจากการถือเกราะให้กับเจดีย์ Golden Suspending
Luckily, Ai Hui’s body was used to long-term, arduous jobs, and his physique was rather strong
โชคดีที่ร่างกายของ Ai Hui ใช้ในระยะยาวงานลำบากและรูปร่างค่อนข้างแข็งแรง
However, after donning the armor, he could still feel that his movements were somewhat restricted
อย่างไรก็ตามหลังจากสวมเกราะแล้วเขายังคงรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้าง จำกัด
After fastening his armor, the neatly-dressed Ai Hui entered the Suspending Golden Pagoda once more
หลังจากที่ได้ยึดชุดเกราะของเขาแล้ว Ai Hui ที่แต่งตัวเรียบร้อยใส่เจดีย์ทองคำระงับอีกครั้ง
Clang clang clang! The collision between Ai Hui’s armor and the walls of the pagoda was much more spectacular than before
Clang clang clang!
Every crash sent sparks flying everywhere and the impacts were several times louder than before, creating ringing echoes in Ai Hui’s brain
ความผิดพลาดทุกครั้งส่งประกายบินไปทั่วทุกแห่งและผลกระทบหลายต่อหลายครั้งดังกว่าก่อนสร้างเสียงก้องในสมองของ Ai Hui
After a while, Ai Hui acclimated to the deafening clashing sounds and started to experience the benefits of wearing the Backless Armor
หลังจากที่ไหร่ Ai Hui เคยชินกับเสียงปะทะกันที่ทำให้เสียสละและเริ่มได้สัมผัสกับประโยชน์ของการสวมชุดเกราะ Backless Armor
The metal elemental energy within the metal wind was unable to penetrate Ai Hui’s armor, allowing all of the needle-piercing pain to converge on his back
พลังงานธาตุโลหะภายในลมโลหะไม่สามารถเจาะเกราะของ Ai Hui ทำให้ทุกความเจ็บปวดของเข็มเจาะเข้าหากันบนหลังของเขา
Ai Hui rallied himself
ไอฮุยช่วยตัวเอง
He had spent a lot of time on the Backless Armor, and he derived this idea from the iron chain
เขาใช้เวลาอยู่กับเกราะแบ็คเก้นและเขาก็ได้รับความคิดนี้จากโซ่เหล็ก
Since the metal wind could not destroy the chain, it implied that the metal wind would not be able to destroy the steel armor either
ตั้งแต่ลมโลหะไม่สามารถทำลายโซ่มันก็ส่อให้เห็นว่าลมโลหะจะไม่สามารถที่จะทำลายเกราะเหล็กอย่างใดอย่างหนึ่ง
This improved training method proved that his conjecture was correct, and nothing motivated Ai Hui more than this discovery
วิธีการฝึกอบรมที่ดีขึ้นนี้พิสูจน์ให้เห็นว่าการคาดคะเนของเขาถูกต้องและไม่มีอะไรกระตุ้นให้ Ai Hui มากกว่าการค้นพบครั้งนี้
When Ai Hui felt the pain in his back had reached his limit, he grabbed the iron chain and pulled himself out
เมื่อ Ai Hui รู้สึกว่าอาการปวดหลังเขาถึงขีด จำกัด แล้วเขาคว้าโซ่เหล็กและดึงตัวเองออกมา
After exiting, Ai Hui was too lazy to take off the armor and went straight to his usual practice of executing the [Arching Fish Back] on the external wall
หลังจากออกจากห้องแล้วไอฮุยก็ขี้เกียจที่จะถอดชุดเกราะและเดินตรงไปที่การปฏิบัติตามปกติของ [Arching Fish Back] บนผนังด้านนอก
Clang! From the first collision, Ai Hui could feel the difference
เสียงดังกราว!
His back felt as if it was going to fracture, requiring him to rest for a good five minutes before his strength recovered
หลังของเขารู้สึกราวกับกำลังจะแตกหักทำให้เขาต้องพักผ่อนได้ดีห้านาทีก่อนที่ความแข็งแรงของเขาจะฟื้นตัว
A bitter smile appeared on his face
รอยยิ้มขมปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
The dissipating effect of the metal elemental energy was superb and a lot better than its power
ผลการสลายของพลังงานธาตุโลหะเป็นเลิศและดีกว่าพลังงานมาก
However, with the addition of the armor, the [Arching Fish Back]’s overall strength increased dramatically and caused some light bruises to appear on back muscles
อย่างไรก็ตามด้วยการเพิ่มเกราะความแข็งแรงโดยรวมของ [Arching Fish Back] เพิ่มขึ้นอย่างมากและทำให้เกิดอาการฟกช้ำบางอย่างเกิดขึ้นที่กล้ามเนื้อหลัง
The [Arching Fish Back]’s strength might be great, but this improvement in strength was due to the armor
แรงดึงดูดของ [Arching Fish Back] อาจดีมาก แต่ความแข็งแกร่งในการปรับตัวนี้ก็ขึ้นอยู่กับเกราะ
Looking at it from an overall perspective, the power of the technique itself had actually decreased dramatically, Due to the weight of the armor, even though the power released might be strong and ferocious, but it was somewhat scattered instead of focused
เมื่อมองจากมุมมองโดยรวมพลังของเทคนิคเองก็ลดลงอย่างมากเนื่องจากน้ำหนักของเกราะแม้ว่าพลังที่ปล่อยออกมาอาจแข็งแรงและดุร้าย แต่มันค่อนข้างกระจัดกระจายแทนที่จะเน้น
Upon feeling that he had recovered his strength, Ai Hui contemplated for a while before he began to practise the [Arching Fish Back] again
เมื่อรู้สึกว่าเขาฟื้นตัวขึ้นแล้ว Ai Hui ได้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกซ้อม [Arching Fish Back] อีกครั้ง
Clang! This time around, Ai Hui shot forward and smashed onto the ground with a boom, filling the air with dirt and dust
เสียงดังกราว!
As the cloud of debris dispersed, Ai Hui struggled to stand up
เมื่อเมฆกระจายตัวออกไป Ai Hui พยายามลุกขึ้นยืน
Spitting out the dirt in his mouth, he strode towards the Suspending Golden Pagoda with raging determination in his heart
คายออกสิ่งสกปรกในปากของเขาเขาเดินไปที่เจดีย์โกลเด้นระงับความโกรธความมุ่งมั่นในหัวใจของเขา
Clang clang clang! A tin-can man collided tirelessly against the iron pagoda
Clang clang clang!
The nightfall arrived as stars rose over the dome of the night sky
ค่ำคืนมาถึงเมื่อดวงดาวลอยขึ้นเหนือโดมแห่งท้องฟ้ายามราตรี
It seemed like the night breeze had scattered resplendent stars all over the heavens
ดูเหมือนสายลมในตอนกลางคืนมีดาวฤกษ์ที่กระจายอยู่ทั่วท้องฟ้า
Shortly after, the horizon was splashed with cyan skies while the clouds were dyed orange
หลังจากนั้นไม่นานท้องฟ้าก็สาดส่องกับท้องฟ้าสีฟ้าในขณะที่เมฆถูกย้อมสีส้ม
The first glimmer of the rising sun shined upon the sleeping tin man propped against the wall of the pagoda
แสงแรกที่ดวงอาทิตย์กำลังส่องขึ้นเมื่อชายคนหนึ่งนอนหลับอยู่บนกำแพงเจดีย์
Glittering dewdrops coalesced on his metal armor
แวววาวที่แวววาวผสานกับเกราะโลหะของเขา
Soon, the scorching sun hung high above in the sky, causing the perspiration within the tin man to boil and steam
เร็ว ๆ นี้ดวงอาทิตย์ที่ไหม้เกรียมที่แขวนสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าทำให้เกิดเหงื่อภายในคนที่มีกระป๋องเดือดและไอน้ำ
Day by day, time gradually passed
ทุกวันค่อยๆผ่านไป
Intense, continuous, and monotonous training posed a great challenge to the psyche
การฝึกอบรมอย่างเข้มข้นต่อเนื่องและน่าเบื่อถือเป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ในจิตใจ
When his exhaustion hit the limit, Ai Hui plopped down on his butt to sit
เมื่อความอ่อนเพลียของเขาถึงขีด จำกัด Ai Hui ก็ล้มลงบนก้นของเขา
He was too lazy to take off the armor, so he only took off his helmet
เขาขี้เกียจเกินไปที่จะถอดชุดเกราะออกดังนั้นเขาจึงถอดหมวกนิรภัยเท่านั้น
It was taxing to wear this suit for a long period
การเดินทางโดยรถแท็กซี่เป็นเวลานาน
Ever since he first put on the Backless Armor, even when he was sleeping or having his meals, he had not taken it off
ตั้งแต่แรกที่เขาใส่ชุดเกราะ Backless แม้ในขณะที่เขากำลังนอนหลับหรือมีอาหารของเขาเขาไม่ได้เอามันออก
His facial expression was slightly distracted, which had always been the case whenever he trained up to his limit
การแสดงออกทางสีหน้าของเขาเบื่อหน่ายเล็กน้อยซึ่งเป็นกรณีที่เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาได้รับการฝึกฝนตามขีด จำกัด ของเขา
After sitting for around twenty minutes, some vitality finally returned to his absentminded face as he began to return to his senses
หลังจากนั่งประมาณยี่สิบนาทีพลังชีวิตบางอย่างก็กลับมาสู่ใบหน้าที่ขาดหายไปในขณะที่เขาเริ่มรู้สึกถึงความรู้สึกของเขา
Upon regaining his awareness, Ai Hui immediately felt a powerful stab of hunger in his stomach
เมื่อฟื้นการรับรู้ของเขาแล้วไอฮูทันทีที่รู้สึกหิวกระหายในท้องของเขา
He quickly took out a flatbread from his bag
เขารีบหยิบขนมปังจากกระเป๋าของเขา
Ai Hui did not mind the dryness and hardness of bread, finishing it in an instant
Ai Hui ไม่ได้รู้สึกถึงความแห้งกร้านและความแข็งของขนมปังจบในทันที
He reached into the bag once more, but failed to grab anything this time around
เขาเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าอีกครั้ง แต่ไม่สามารถคว้าอะไรก็ได้คราวนี้
No more? He was momentarily stunned
ไม่มีอะไรอีกแล้ว
After recovering, he flipped the bag over and searched through it thoroughly, but the bag was empty
หลังจากกลับคืนมาแล้วเขาก็พลิกถุงไปและค้นหามันอย่างละเอียด แต่ถุงก็ว่างเปล่า
How long had it been? He could not remember, but he knew it was time to go back
มันนานแค่ไหน?
As he prepared to leave, he paused for a moment before removing the armor from his body and hid it nearby
ขณะที่เขาเตรียมพร้อมที่จะออกไปเขาหยุดชั่วคราวก่อนถอดชุดเกราะออกจากร่างกายและซ่อนตัวอยู่ใกล้ ๆ
Since this thing was not worth much, no one would covet it
ตั้งแต่สิ่งนี้ไม่คุ้มค่ามากไม่มีใครอยากโลภมัน
After he replenished his rations, he would be back shortly
หลังจากเติมเต็มอาหารแล้วเขาก็จะกลับมาในไม่ช้า
Without the armor, he could afford to bring more rations
ถ้าไม่มีเกราะเขาก็จะสามารถหาอาหารได้มากขึ้น
After removing the armor, Ai Hui felt as nimble as a swallow
หลังจากถอดชุดเกราะ Ai Hui รู้สึกว่องไวเหมือนกลืน
It was as if he stepped into a sea of cotton—moving felt light and airy
มันเหมือนกับว่าเขาก้าวเข้าไปในทะเลที่มีฝ้ายเคลื่อนไหวรู้สึกเบาและโปร่งสบาย
The spirited Ai Hui surged forward and was shocked by his speed
อัยฮุยกล้าได้กล้าเสียพุ่งไปข้างหน้าและตกใจกับความเร็วของเขา
Immediately, his eyes lit up
ทันทีดวงตาของเขาสว่างขึ้น
It turned out that wearing the Backless Armor nonstop while training produced such a benefit
ผลปรากฏว่าการสวมชุดเกราะป้องกันหลังแบบไม่หยุดนิ่งทำให้การฝึกอบรมเป็นไปอย่างต่อเนื่อง
Without a word, he broke into a run and ran in the direction of Central Pine City
โดยไม่ใส่คำใด ๆ เขารีบวิ่งหนีและวิ่งไปในทิศทางของ Central Pine City
Li Wei had a short stature, and he wore a very plain green garment
Li Wei มีรูปร่างสั้นและสวมชุดสีเขียวธรรมดา
Unlike Zhou Xiaoxi, who had a robust build, Li Wei appeared scholarly and looked like the teachers in school
แตกต่างจากโจว Xiaoxi ที่มีการสร้างที่แข็งแกร่ง Li Wei ปรากฏทางวิชาการและดูเหมือนครูในโรงเรียน
He strolled through the street in high spirits
เขาเดินผ่านถนนด้วยความสุภาพสูง
Very few people knew that he studied in Central Pine City 15 years ago
มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเขาเรียนที่ Central Pine City เมื่อ 15 ปีที่แล้ว
Nonetheless, when he was free, he would come back to visit his old haunts
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเป็นอิสระเขาก็จะกลับไปเยี่ยมเยือนสถานที่เก่าแก่ของเขา
Upon seeing the familiar yet modified landscape, he reminisced about the good old times
เมื่อได้เห็นภูมิประเทศที่คุ้นเคยยังปรับเปลี่ยนเขาระลึกถึงช่วงเวลาดีๆ
Numerous vague memories flashed through his mind
ความทรงจำที่คลุมเครือมากมายกระพริบผ่านใจของเขา
The surrounding scenery changed as he strolled idly through the street
ทัศนียภาพโดยรอบเปลี่ยนไปขณะที่เขาเดินเล่นอย่างไร้เหตุผลผ่านถนน
He knew for a fact that he had been to this place before, but he was currently unsure of his exact location
เขารู้ความจริงว่าเขาเคยมาที่นี่มาก่อน แต่เขาไม่แน่ใจในตำแหน่งที่แน่นอนของเขา
After all, he had not been to this place in fifteen years
เพราะเขาไม่ได้มาถึงที่แห่งนี้ในอีกสิบห้าปี
He did not realize where he was until a towering pagoda appeared in his line of sight
เขาไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนจนกระทั่งเจดีย์สูงตระหง่านปรากฏตัวขึ้นในสายตาของเขา
It was the Suspending Golden Pagoda! Immediately, Li Wei became excited, and his walking pace increased subconsciously
มันเป็นเจดีย์ทองคำระงับ!
The Suspending Golden Pagoda was a place where he frequently trained in the past
เจดีย์ทองคำระงับเป็นสถานที่ที่เขาได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีในอดีต
He remembered he even wrote a book just to depict his experience in the Suspending Golden Pagoda
เขาจำได้ว่าเขายังเขียนหนังสือเพื่อบรรยายถึงประสบการณ์ของเขาในเจดีย์ทองคำแขวน
The number of people here was still so scant! He could not help but heave a rueful sigh
จำนวนคนที่นี่ยังคงขาดแคลน!
It was just like fifteen years ago
มันก็เหมือนกับเมื่อสิบห้าปีก่อน
The Suspending Golden Pagoda had never been a popular training site
เจดีย์ทองคำระงับไม่เคยเป็นสถานที่ฝึกอบรมยอดนิยม
In the past, he chose the Suspending Golden Pagoda as his main training ground because it was much quieter than the other places
ในอดีตเขาเลือก Pagoda Golden Suspending เป็นสนามฝึกหลักของเขาเนื่องจากเงียบกว่าสถานที่อื่นมาก
After fifteen years, the Suspending Golden Pagoda remained the same without many changes
หลังจากสิบห้าปีเจดีย์โกลเด้นยังคงเหมือนเดิมโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย
He knew as long as the metal wind continued to blow in the tower, the Suspending Golden Pagoda would not collapse
เขารู้ว่าตราบเท่าที่ลมโลหะยังคงพัดกระหน่ำอยู่ในหอเจดีย์ทองคำระงับไม่ยุบ
Li Wei walked up the flight of stairs
Li Wei เดินขึ้นบันไดไป
He was extremely familiar with everything here
เขาคุ้นเคยกับทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่
He continued forward while feeling the wall of the pagoda with his hands
เขาเดินหน้าต่อไปในขณะที่รู้สึกถึงกำแพงเจดีย์ด้วยมือ
Numerous memories of the days and nights he spent there cascaded through his mind
ความทรงจำที่มากมายของวันและคืนที่เขาใช้อยู่ที่นั่นล่มสลายผ่านความคิดของเขา
A nostalgic smile appeared on his face
รอยยิ้มที่โหยหาขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
His hands suddenly stopped
มือของเขาหยุดนิ่ง
Startled, he let out a soft yelp upon noticing what his hands had touched
งงงวยเขาปล่อยให้เสียงคำรามอ่อนเมื่อสังเกตเห็นว่ามือของเขาได้สัมผัส