Chapter 40: Eight Million Worth Of Rage Shi Xueman could hardly believe her eyes
บทที่ 40: แปดสิบล้านมูลค่าของ Rage Shi Xueman แทบจะไม่เชื่อสายตาของเธอ
 The Calming Indigo Silk on Ai Hui’s wrist was like a candle placed above a fire grill, gradually melting into gluey liquid, as it unceasingly penetrated into Ai Hui’s skin
ผ้าไหม Indigo Silicon บนผ้าขี้ริ้วของ Ai Hui เปรียบเหมือนเทียนที่วางอยู่เหนือเตาย่างไฟค่อยๆละลายเป็นของเหลวที่เหนียวเหนอะหนะเนื่องจากซึมซับเข้าสู่ผิวของ Ai Hui อย่างไม่หยุดยั้ง
 It was as if she had experienced a mental blow—her mind went blank
ราวกับว่าเธอได้รับความรู้สึกที่ไม่ดีจิตใจของเธอก็ว่างเปล่า
 That was the treasure that her deceased grandmother had given her! She had been wearing it ever since she was young and hardly took it off
นั่นคือสมบัติที่ยายของเธอเสียชีวิต! 
 Looking at it was akin to looking back at her loving grandmother who would constantly dote on her
มองไปที่มันก็คล้ายกับมองย้อนกลับไปที่ย่าที่รักของเธอที่จะให้รางวัลอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับเธอ
 She still remembered the time her grandmother had given her the bracelet
เธอยังจำได้ว่ายายของเธอได้มอบสร้อยข้อมือไว้
 Her grandmother had smiled while saying, “My darling granddaughter, you must take good care of this Calming Indigo Silk
ยายของเธอยิ้มขณะพูดว่า "หลานสาวที่รักของฉันคุณต้องดูแลผ้าไหมอินดิโก้อันเงียบสงบนี้
 When you grow up and meet your Mr
เมื่อคุณเติบโตขึ้นและได้พบกับนายของคุณ
 Right, give this string of Calming Indigo Silk to him
ขวาให้สายของ Calming Indigo Silk นี้กับเขา
 This is the best token of love that you can give
นี่เป็นสัญลักษณ์ที่ดีที่สุดของความรักที่คุณสามารถให้ได้
 It was produced by the Winged Indigo Silk Bird
มันถูกผลิตโดยนกอินทรีสีขาวปีก
” But… Shi Xueman regained her senses and bolted forward
"แต่ ... Shi Xueman ฟื้นความรู้สึกของเธอและขยับไปข้างหน้า
 Her voice laced with tears, she cried out, “My beads!” Ai Hui quivered and was immediately jolted out of the sword embryo’s state
เสียงของเธอร้องไห้น้ำตาเธอร้องไห้ออกมาว่า "ลูกปัดของฉัน!" ไอฮุยสั่นและคลานออกมาจากสภาพของตัวอ่อนของดาบ
 He realized that it was the young girl from the noodle shop and remarked, “Oh, it’s you
เขาตระหนักว่าเป็นเด็กสาวจากร้านก๋วยเตี๋ยวและตั้งข้อสังเกตว่า "โอ้คุณของคุณ
 Why are you crying? Give me one hundred and fifty yuan and I will return the beads
ทำไมคุณถึงร้องไห้? 
” Following which, Ai Hui touched his wrist and was instantly shocked motionless
"หลังจากนั้นไอฮุงจับข้อมือของเขาและตกใจทันทีที่เคลื่อนไหว
 Something doesn’t feel right… Pausing momentarily, he looked down at his wrist and became flabbergasted
บางสิ่งบางอย่างไม่รู้สึกถูกต้อง ... หยุดชั่วครู่หนึ่งเขามองลงมาที่ข้อมือของเขาและรู้สึกหงุดหงิด
 There was only a bare string on his wrist
มีข้อมือเพียงข้อมือเดียวเท่านั้น
 Where were the beads? He looked to the floor but there were no signs of the beads anywhere
ลูกปัดอยู่ตรงไหน? 
 “Ai Hui, the pearls have been absorbed into your skin,” Lou Lan said honestly
"Ai Hui ไข่มุกถูกดูดซึมเข้าสู่ผิวหนังของคุณ" Lou Lan กล่าวอย่างสุจริต
 Absorbed into my skin? Ai Hui was struck dumb
ดูดซึมเข้าสู่ผิวของฉันได้อย่างไร? 
 What sort of situation was this? How could it be absorbed? He hurriedly checked his body
อะไรคือสถานการณ์แบบนี้? 
 When he noticed that the surrounding of the sword embryo’s seed had an additional circle of blue mist, he could not help but take in a deep breath
เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเมล็ดของตัวอ่อนของดาบนั้นมีวงกลมสีน้ำเงินเพิ่มขึ้นเขาไม่สามารถช่วยหายใจลึก ๆ ได้
 Indeed, it had been absorbed by him
แท้จริงมันถูกดูดซึมโดยเขา
 Ai Hui felt as if his heart had been trampled by a herd of running wild cows
Ai Hui รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกเหยียบย่ำโดยฝูงวัวป่าวิ่ง
 Looking at the young girl from the noodle store, whose eyes were filled with tears, Ai Hui was at loss
มองไปที่หญิงสาวจากร้านก๋วยเตี๋ยวที่มีตาเต็มไปด้วยน้ำตา, Ai Hui เป็นที่สูญเสีย
 “I
"ผม
I am sorry
ฉันขอโทษ
 I did not mean to do it
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำ
 You need not give me the hundred and fifty…” The moment the words left his mouth, Ai Hui knew he said the wrong thing
คุณไม่จำเป็นต้องให้ฉันร้อยห้าสิบ ... "ขณะที่คำออกจากปากของเขา Ai Hui รู้ว่าเขากล่าวว่าสิ่งที่ผิด
 Instantly, the teary eyes of the girl became menacing
ทันทีที่น้ำตาของหญิงสาวกลายเป็นอันตราย
 Ai Hui hurriedly added, “I will pay! I will pay!” “That was a treasure that belonged to my deceased grandmother,” Shi Xueman cried out
Ai Hui รีบเพิ่ม "ฉันจะจ่าย! 
 Ai Hui was completely nonplussed; his intestines turned green with regret
ไอฮุยกำลังมึนงง 
 If he had known that earlier, he would not have asked for a collateral and would have instead freely treated her to that bowl of noodles
ถ้าเขารู้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะไม่ขอให้มีหลักประกันและจะได้รับการเลี้ยงดูอย่างอิสระให้กับชามก๋วยเตี๋ยวนั้น
 This was indeed his fault
นี่เป็นความผิดของเขาจริงๆ
 He could only say meekly, “This was my fault, I’m sorry, I am really sorry
เขาพูดได้อย่างสุภาพว่า "นี่เป็นความผิดของฉันฉันขอโทษฉันเสียใจจริงๆ
 I truly did not know things would turn out this way
ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
 I have no idea how I managed to absorb this item
ฉันไม่มีความคิดว่าฉันสามารถดูดซับรายการนี้ได้อย่างไร
 Would it be alright if I compensate you?” Shi Xueman gradually calmed down a little
จะชดเชยได้หรือไม่ "Shi Xueman ค่อยๆสงบลงเล็กน้อย
 “How will you compensate?” She had witnessed the whole process for herself
"คุณจะชดเชยได้อย่างไร?" เธอได้เห็นกระบวนการทั้งหมดของตัวเอง
 In her mind, she knew that the other party did it unintentionally, and she, too, had never heard of Calming Indigo Silk being absorbed before
ในใจของเธอเธอรู้ว่าอีกฝ่ายทำมันโดยไม่เจตนาและเธอก็ไม่เคยได้ยินเรื่อง Calming Indigo Silk ที่ถูกดูดซึมมาก่อน
 “I have two hundred and fifty thousand yuan
ฉันมีเงินสองแสนห้าหมื่นหยวน
 I will give it all to you
ฉันจะให้ทุกอย่างแก่คุณ
” While Ai Hui was unwilling to part with his money, he knew that he did not have other alternatives
"ในขณะที่อ้ายฮุ่ยไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมกับเงินของเขาเขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
 This was indeed his fault and he could not bring himself to put the blame on others
นี่เป็นความผิดของเขาและเขาไม่สามารถพาตัวเองไปโทษคนอื่นได้
 “Two hundred and fifty thousand yuan?” Shi Xueman laughed coldly
"สองแสนห้าหมื่นหยวน?" Shi Xueman หัวเราะอย่างเย็นชา
 “Is it not sufficient?” Ai Hui was momentarily struck dumb
"มันไม่เพียงพอหรือไม่?" ไอฮุยก็โง่ไปชั่วขณะ
 A hefty amount of two hundred and fifty thousand was not sufficient for that string of worn-out, blue pearls? Lou Lan, who was standing nearby, interjected, “Ai Hui, the average starting price of Calming Indigo Silk is usually three million yuan
จำนวนเงินที่หนักหน่วงของสองแสนห้าหมื่นไม่เพียงพอสำหรับสตริงของไข่มุกสีฟ้าที่ใส่แล้ว? 
 This string of high-quality silk should be more than five million
เส้นไหมที่มีคุณภาพสูงควรมีมากกว่า 5 ล้านชิ้น
” Shi Xueman glanced at Lou Lan
"Shi Xueman เหลือบไปที่ Lou Lan
 She was clearly aware that sand puppets who knew the market price of Calming Indigo Silk were quite rare
เธอรู้ดีว่าหุ่นเชิดทรายที่รู้ราคาตลาดของ Calming Indigo Silk ค่อนข้างน้อย
 She replied expressionlessly, “This string of Calming Indigo Silk was of the utmost quality and thus, the bracelet was worth eighty million yuan
เธอตอบกลับไปอย่างไม่เจตนา "สตริงอินดิโกสีชมพูของ Calming นี้มีคุณภาพสูงสุดและสร้อยข้อมือมีมูลค่าแปดสิบล้านหยวน
 Eighty
แปดสิบ
Eighty million yuan! Ai Hui felt as if he was struck by a lightning bolt that was as thick as a water bucket
แปดสิบล้านหยวน! 
 He was utterly devastated
เขาเสียใจอย่างสุดซึ้ง
 His mouth dropped open and his eyeballs almost popped out of his sockets
ปากของเขาหลุดออกและดวงตาของเขาแทบจะโผล่ออกมาจากซ็อกเก็ตของเขา
 Every single muscle on his body was as rigid as steel
ทุกกล้ามเนื้อเดียวในร่างกายของเขาก็แข็งเหมือนเหล็ก
 Ai Hui felt like countless somber shadows were cast upon his life
Ai Hui รู้สึกราวกับเงาเงามืดนับไม่ถ้วนที่ถูกทิ้งลงไปในชีวิตของเขา
 Eighty million! Oh, Grandaunt, what were you trying to accomplish by parading across the city with beads worth eighty million yuan? Oh, Grandaunt, you had brought out pearls worth eighty million yuan but why could you not even bring out a hundred and fifty yuan in cash? How big of an amount do you think one hundred and fifty yuan was, for you to use an eighty million yuan bead bracelet as collateral? Sword embryo, you disgraceful fellow! How dare you absorb that string of beads that were worth eighty million yuan? How black-hearted are you? You are even worse than Fatty! Eighty million, my…my…my… Ai Hui did not know what to do
แปดสิบล้าน! 
 He had gone through a lot in his life, having experienced many life-threatening incidents in his time in the Wilderness, but those experiences were thoroughly useless for the current situation
เขาได้ผ่านมากในชีวิตของเขาที่มีประสบการณ์หลายเหตุการณ์ที่คุกคามชีวิตในช่วงเวลาของเขาในถิ่นทุรกันดาร แต่ประสบการณ์เหล่านั้นได้อย่างไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิงสำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน
 He would rather face every single wild beast in the Wilderness than face this young girl from the noodle shop
เขาค่อนข้างจะเผชิญหน้ากับสัตว์ป่าทุกตัวในถิ่นทุรกันดารมากกว่าที่จะต้องเผชิญกับเด็กสาวคนนี้จากร้านก๋วยเตี๋ยว
 One thing was sure, though, that even if he sold himself, he would still be unable to earn eighty million yuan
มีอย่างหนึ่งก็คือแม้ว่าแม้ว่าเขาจะขายตัวเอง แต่เขาก็ยังไม่สามารถหาเงินได้ถึงแปดสิบล้านหยวน
 Well, Ai Hui had nothing to lose now
อ่าฮุ่ยไม่มีอะไรต้องเสียไปแล้ว
 “I have no idea what to do
"ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไง
 Even if you put me for sale, I am not worth eighty million yuan
แม้ว่าคุณจะขายให้ฉัน แต่ฉันไม่ได้มีมูลค่าถึงแปดสิบล้านหยวน
 Noodle shop girl, I will do whatever you say
ร้านก๋วยเตี๋ยวสาวผมจะทำทุกอย่างที่คุณพูด
 I will definitely not renege on this debt
แน่นอนฉันจะไม่ยอมแพ้กับหนี้นี้
” “Humph
"" ฮัมเฟม
 If it wasn’t for the fact that you did it unintentionally, you would have been dead today,” Shi Xueman said coldly
ถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าคุณทำมันโดยไม่ได้ตั้งใจคุณคงตายไปแล้ววันนี้ "Shi Xueman กล่าวอย่างหนาวเย็น
 Ai Hui glared at Shi Xueman in fury and wanted to say, “A gentleman can be killed but not humiliated
ไอฮุยจ้องที่ Shi Xueman ด้วยความโกรธและอยากจะพูดว่า "สุภาพบุรุษสามารถถูกฆ่าตายได้ แต่ไม่รู้สึกอับอาย
” However, under the direct, ominous gaze of Shi Xueman, he simply muttered under his breath and turned around
"อย่างไรก็ตามภายใต้จ้องมองโดยตรง Shi Xueman เขาเพียงแค่พึมพำภายใต้ลมหายใจของเขาและหันไปรอบ ๆ
 That damned sword embryo
ที่ดาบด้วงนั้น
 Why couldn’t he be like Fatty? If he was Fatty, he would have said something pretentiously, like, “If I owe you money, I am your master
ทำไมเขาถึงไม่ชอบไขมัน? 
 Given that I owe you eighty million yuan, I am the master of masters
เพราะฉันเป็นหนี้คุณแปดหมื่นหยวนฉันเป็นเจ้านายของนาย
 You should wait upon me…
คุณควรรอฉัน ...
” Fine
" ละเอียด
 He had some morals after all and was unable to commit such a shameless act
เขามีศีลธรรมหลังจากทั้งหมดและไม่สามารถกระทำเช่นกระทำ shameless
 Ai Hui was crestfallen
ไอฮุยกำลังตกต่ำ
 For a moment, Shi Xueman was also at a loss
สักครู่ Shi Xueman ก็สูญเสีย
 The Calming Indigo Silk was gone
ผ้าไหม Indigo Silk จาก Calming หายไป
 Should she kill this person? No matter what had happened, the person did help her out of goodwill at the noodle house
เธอควรจะฆ่าคนนี้หรือไม่? 
 She had also observed the entire process of the Calming Indigo Silk being absorbed and she knew that it was unintentional
เธอได้สังเกตเห็นกระบวนการทั้งหมดของผ้าไหมครามสติกถูกดูดซึมและเธอรู้ว่ามันเป็นโดยไม่ได้ตั้งใจ
 Make him pay? Even if she sold this chap, the amount she would get would definitely not be sufficient to cover the eighty million yuan worth Calming Indigo Silk
ทำให้เขาต้องจ่ายเงิน? 
 Bash him? That would be letting him off too easily
ทุบตีเขา? 
 At that moment, Shi Xueman was feeling sullen and down; in truth, she did not care about that eighty million, but her heart was broken beyond repair over losing her grandmother’s treasure
ในขณะนั้น Shi Xueman รู้สึกท้อแท้และลง; 
 Hence, Shi Xueman could not bring herself to just let him go either
ดังนั้น Shi Xueman ไม่สามารถพาตัวเองไปเพียงแค่ปล่อยให้เขาไปอย่างใดอย่างหนึ่ง
 The two of them silently faced each other, rigidly standing
ทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันอย่างเงียบ ๆ แข็งตัว
 Lou Lan was speechless as looked at the two of them
Lou Lan พูดไม่ออกเมื่อมองทั้งสองคน
 He added weakly, “While it might not be of much use, I have two hundred and fifty thousand yuan
เขาเพิ่มอย่างอ่อนโยนว่า "ในขณะที่มันอาจไม่ค่อยมีประโยชน์ฉันมีเงินสองแสนห้าหมื่นหยวน
” Ai Hui shook his head
"Ai Hui ส่ายหัว
 “I should own up to my own wrongdoings, Lou Lan
"ฉันควรเป็นเจ้าของความผิดพลาดของตัวเอง Lou Lan
 I do not need your money
ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ
” Shi Xueman gave a cold ‘humph’ again and kept silent
"Shi Xueman ให้ความรู้สึก" เย็นสบาย "อีกครั้งและเงียบไป
 Suddenly, Ai Hui violently turned and looked upwards to the fence
ทันใดนั้นไอฮุยพลิกกลับอย่างรุนแรงและมองขึ้นไปที่รั้ว
 “Who’s there?” At the very same moment, Shi Xueman fiercely turned towards the fence and asked, “Who’s there?” The two of them had spoken in unison
"ใครอยู่ที่นั่น?" ในเวลาเดียวกัน Shi Xueman หันไปทางรั้วอย่างรุนแรงและถามว่า "ใครอยู่ที่นั่น?" ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
 “Heh heh!” An evil cackle was heard as a black figure appeared on top of the fence
"Heh heh!" คนโหดร้ายที่ได้ยินเป็นร่างสีดำปรากฏตัวขึ้นที่ด้านบนของรั้ว
 Shi Xueman had sharp eyes and instantly recognized that the opposite party was wearing an elemental energy mask
Shi Xueman มีสายตาที่คมชัดและตระหนักทันทีว่าฝ่ายตรงข้ามสวมหน้ากากพลังงานธาตุ
 With a voice that sounded like she was forcing the words through her teeth, she indignantly asked, “Why are you acting so mysterious?” She had completely forgotten that she, too, was wearing an elemental energy mask
ด้วยเสียงที่ฟังเหมือนเธอกำลังบังคับคำพูดผ่านฟันของเธอเธอถามอย่างขุ่นเคืองว่า "ทำไมเธอถึงได้ลึกลับมาก ๆ ?" เธอลืมไปแล้วอย่างสิ้นเชิงแล้วว่าเธอก็สวมหน้ากากพลังงานด้วยธาตุ
 “Ai Hui, I can’t believe you actually have a sweetheart!” the dark figure on the fence exclaimed eerily
"อ้ายฮุ่ยฉันไม่อยากเชื่อว่าคุณจะมีรักจริงๆ!" รูปที่มืด ๆ บนรั้วก็โห่ร้อง
 Sweetheart! Ai Hui and Shi Xueman simultaneously furrowed their brows
ที่รัก! 
 Pfft! Was this chap worthy to be called my sweetheart? The rage, which had been restrained by Shi Xueman the entire night, instantly erupted
pfft! 
 Pfft! I do not want a sweetheart who doesn’t even bring out a hundred and fifty yuan! She resulted in me being extorted by that damned sword embryo of a hefty amount of eighty million yuan! The fury that Ai Hui had been holding back also exploded
pfft! 
 Shi Xueman’s figure turned green as it disappeared from its position
รูป Shi Xueman เปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อมันหายไปจากตำแหน่ง
 With a gloomy expression, Ai Hui wordlessly charged forward with his sword
ด้วยท่าทางมืดมน Ai Hui พุ่งเข้าหาด้วยดาบ
 Rate Translation Quality No comments
คุณภาพการแปลราคาไม่มีความคิดเห็น
 Be the first! googletag
เป็นคนแรก! 
cmd
cmd
push(function() { googletag
push (function () {googletag
display('chapter-ad-40'); });
จอแสดงผล ( 'บทโฆษณา-40');