Chapter 55 Chapter 55: Old Friend Translator: JL  Editor: Lis It was already noon the next day when Ai Hui woke, struggling to open his eyes in the glaring sun
บทที่ 55 บทที่ 55: เพื่อนเก่าเพื่อนนักแปล: JL Editor: Lis วันนี้เป็นวันเที่ยงวันที่ Ai Hui ตื่นขึ้นมาพยายามดิ้นรนเพื่อเปิดตาของเขาในดวงอาทิตย์ที่จ้องมอง
 It was rare for him to sleep in so late
มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะนอนดึก
   Last night, he barely managed to crawl back to the training hall before flopping into his rattan chair and nodding off, only to wake up now
เมื่อคืนที่ผ่านมาเขาแทบจะไม่สามารถรวบรวมข้อมูลกลับไปที่ห้องฝึกซ้อมได้ก่อนที่จะล้มลงในเก้าอี้หวายของเขาและพยักหน้าออกเพียงเพื่อที่จะตื่นขึ้นมาในขณะนี้
 He preferred sleeping in the courtyard with the calming starry sky before him
เขาชอบนอนหลับอยู่ในลานที่มีท้องฟ้าเต็มไปด้วยความสงบก่อนเขา
 This way, he was able to rise with the morning sun, its gentle warmth the best start to the day
ด้วยวิธีนี้เขาสามารถลุกขึ้นได้ด้วยแสงแดดยามเช้าความอบอุ่นอ่อนโยนเริ่มต้นที่ดีที่สุดในแต่ละวัน
   The afternoon sun was so much more scorching
ดวงอาทิตย์ตอนบ่ายก็ยิ่งเปรี้ยงมากขึ้น
   Come to think of it, his body’s aches, soreness, and swelling were gone
มาคิดถึงความเจ็บปวดความเจ็บปวดและอาการบวมของตัวเขาหายไป
 Not only did his body’s ailments mysteriously disappear, but after a good night’s rest, he also woke up feeling invigorated and brimming with energy
อาการของร่างกายของเขาไม่เพียง แต่หายตัวไปอย่างลึกลับ แต่หลังจากพักผ่อนในคืนที่ดีแล้วเขาก็ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกชุ่มชื่นและเต็มไปด้วยพลัง
   Ai Hui’s spirits lifted immediately
วิญญาณของ Ai Hui ยกขึ้นทันที
 With renewed energy, he felt able to welcome any challenges that came his way
ด้วยพลังงานใหม่เขารู้สึกยินดีที่ได้รับความท้าทายใด ๆ ที่เกิดขึ้น
   He decided he would have noodles before setting off to find the mysterious blind battler
เขาตัดสินใจว่าเขาจะมีก๋วยเตี๋ยวก่อนที่จะออกไปหาผู้สังหารคนลึกลับคนตาบอด
   Embarrassingly enough, even though so much time had passed since his promise to the young girl, he had yet to start on the task
ถึงแม้ว่าจะมีเวลามากพอที่จะผ่านไปนับตั้งแต่ที่เขาได้สัญญากับเด็กสาวคนนั้นเขาก็ยังไม่เริ่มทำงาน
 He wasn’t like Fatty who could be so openly shameless
เขาไม่ชอบไขมันที่อาจจะไร้ยางอาย
 It was a truly enviable skill and a legitimate talent to have
มันเป็นทักษะที่น่าอิจฉาอย่างแท้จริงและความสามารถที่ถูกต้องตามกฎหมายที่จะมี
 
 As soon as he reached the noodle store, he aggressively ordered five bowls of noodles once more
ทันทีที่มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเขาก็สั่งให้อีก 5 ชามก๋วยเตี๋ยวอีกครั้ง
   After coming to the noodle store a few times, the owner was able to recognize him, especially after the previous incident
หลังจากที่มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวไม่กี่ครั้งเจ้าของก็สามารถที่จะรู้จักเขาได้โดยเฉพาะหลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
 As the owner served the noodles, he asked concernedly, “It’s been a while, sir
ในฐานะเจ้าของร้านอาหารก๋วยเตี๋ยวเขาถามอย่างขยันขันแข็งว่า "คงจะเป็นยังไงครับ
 Oh yes, did the girl from last time return the one hundred fifty yuan yet?”   Ai Hui, who was about to devour his noodles, froze, the chopsticks on-route to his mouth coming to a halt
โอ้ใช่แล้วผู้หญิงคนนั้นจากช่วงเวลาสุดท้ายคืนหนึ่งร้อยห้าสิบหยวนหรือยัง "Ai Hui ที่กำลังจะกินก๋วยเตี๋ยวของเขาแช่แข็งตะเกียบบนเส้นทางไปยังปากของเขาจะหยุดชะงัก
   Not only did the owner touch a sore spot, he also proceeded to rub salt into the wound
เจ้าของไม่เพียง แต่สัมผัสจุดเจ็บแล้วเขาก็ยังถูเกลือลงในแผล
 Did he not know how to conduct a business?   What could he say? That he had an overbearing debt of eighty million yuan because of an inconsequential loan of one hundred fifty yuan? That a bowl of noodles led to his life’s tragedy, or that one hundred fifty yuan effectively smothered his desires in life?   Ah, this bizarre world, why did he still feel that he was in a dream…   In his heart, Ai Hui gave a helpless sigh and started in on his noodles silently
เขาไม่ทราบวิธีดำเนินธุรกิจ? 
   Seeing his troubled expression, the owner sighed and placed a plate of beef before Ai Hui
เจ้าของเห็นด้วยกับการแสดงออกของเขาเจ้าของได้ถอนหายใจและวางแผ่นเนื้อก่อนที่ Ai Hui
 He clapped his hands on Ai Hui’s shoulder and consoled him, “There isn’t any road that you cannot get through in life
เขาตบมือบนไหล่ของไอฮุยและปลอบโยนเขา "ไม่มีถนนใดที่คุณไม่สามารถผ่านเข้ามาได้
 Even if she did not return the one hundred and fifty yuan, it doesn’t matter
แม้ว่าเธอจะไม่ได้คืนเงินหนึ่งแสนห้าสิบหยวน แต่ก็ไม่สำคัญหรอก
 You should still be the better person
คุณควรจะเป็นคนที่ดีกว่า
 Come, let Uncle treat you to a beef dish!”   Ai Hui’s mood immediately brightened at the plate of mouth-watering beef in front of him
มาเถอะให้ลุงทำอาหารจานเนื้อ! "อารมณ์ของอ้ายฮุ่ยสว่างขึ้นทันทีที่จานเนื้อวัวรดน้ำอยู่ข้างหน้าเขา
     “Thank you, Uncle!”   He began to devour the noodles and exceptionally fragrant beef in large mouthfuls
"ขอบคุณลุง!" เขาเริ่มกินก๋วยเตี๋ยวและเนื้อวัวที่มีกลิ่นหอมเป็นพิเศษในคำพูดขนาดใหญ่
   After five bowls of noodles, he waved to the owner of the noodle store
หลังจากบะหมี่ห้าชามเขาโบกมือให้เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยว
 “Goodbye, Uncle!”   Ai Hui started visiting various training halls, trying to find the target based on the clues provided by the girl from the noodle store
"ลาก่อนลุง!" ไอฮุยเริ่มไปที่ห้องฝึกอบรมต่างๆพยายามหาเป้าหมายตามคำใบ้จากเด็กหญิงจากร้านก๋วยเตี๋ยว
   Coming to a training hall for the first time in a while, he soon realized the quality of the blind battle competitors had risen tremendously
เมื่อมาถึงห้องฝึกซ้อมเป็นครั้งแรกในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าคุณภาพของคู่แข่งในการต่อสู้ของคนตาบอดได้เพิ่มขึ้นอย่างมาก
   Now, only those that were confident in their abilities dared to participate, making for more thrilling battles
ตอนนี้เฉพาะผู้ที่มั่นใจในความสามารถของพวกเขากล้าที่จะเข้าร่วมทำสงครามที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น
   After observing a few battles, Ai Hui realized it was now impossible to earn money through blind battles
หลังจากการเฝ้าสังเกตการต่อสู้ไม่กี่ครั้ง Ai Hui ตระหนักว่าตอนนี้เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับเงินจากการต่อสู้ของคนตาบอด
 Despite the increased strength he gained from activating his natal residence, he was still lacking compared to the rest of the contestants who had more than four palaces
แม้จะมีความแรงเพิ่มขึ้นที่เขาได้รับจากการเปิดใช้งานที่อยู่อาศัยของเขาเขาก็ยังขาดเมื่อเทียบกับส่วนที่เหลือของผู้เข้าแข่งขันที่มีมากกว่าสี่พระราชวัง
 And while there were some younger participants, they were still renowned geniuses in their respective schools
และในขณะที่มีผู้เข้าร่วมที่อายุน้อยกว่าพวกเขายังคงเป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียงในโรงเรียนของตน
   Duanmu Huanghun’s continuous success in blind battles raised the standard of Central Pine City, drawing talented and hot-headed youngsters eager to experience the thrill and compare themselves to an acclaimed individual
ความสำเร็จอย่างต่อเนื่องของ Duanmu Huanghun ในการต่อสู้คนตาบอดยกมาตรฐานของ Central Pine City ทำให้เยาวชนที่มีพรสวรรค์และหัวร้อนกระตือรือร้นที่จะสัมผัสกับความตื่นเต้นและเปรียบเทียบตัวเองกับบุคคลที่ได้รับการยกย่อง
   Blind battles had undeniably become a symbol of Central Pine City
การต่อสู้ของคนตาบอดได้กลายเป็นสัญลักษณ์ของ Central Pine City อย่างไม่อาจปฏิเสธได้
   Even after six training halls, he saw no chance of winning in any of them
แม้หลังจากหกห้องฝึกอบรมเขาไม่เห็นโอกาสในการชนะในใด ๆ ของพวกเขา
   What a pity
น่าเสียดาย
 It was impossible to earn any more money from blind battles, but he had expected it to happen
เป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับเงินจากการต่อสู้ของคนตาบอด แต่เขาคาดหวังว่าจะเกิดขึ้น
 Wanting to encounter such a good opportunity again was wishful thinking
ต้องการพบกับโอกาสที่ดีอีกครั้งคือการคิดปรารถนา
   In the end, he searched through all of the training halls in Central Pine City but still failed to find the target
ในท้ายที่สุดเขาก็ค้นหาผ่านห้องฝึกอบรมทั้งหมดใน Central Pine City แต่ยังไม่สามารถหาเป้าหมายได้
   As dusk set in, Ai Hui stumbled back to the Vanguard Training Hall, somewhat exhausted
เมื่อถึงเวลาที่มืดลง Ai Hui ก็สะดุดกลับไปที่ Vanguard Training Hall ซึ่งค่อนข้างเหนื่อย
 Searching for someone was genuinely more tiring than training, but he rallied his spirits—being unable to find his target on the first day was nothing surprising
การค้นหาว่าใครบางคนรู้สึกเหนื่อยล้ามากกว่าการฝึกซ้อม แต่เขาเชื่อใจเขาไม่สามารถหาเป้าหมายได้ในวันแรกก็ไม่น่าแปลกใจ
   Finding someone was no easy task by any means, especially with such vague clues, making it akin to searching for a needle in a haystack
การหาใครสักคนไม่ใช่เรื่องง่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเงื่อนงำที่คลุมเครือเช่นทำให้มีความคล้ายคลึงกับการค้นหาเข็มในกองหญ้า
 In the end, luck was more crucial than the method itself
ในท้ายที่สุดโชคดีกว่าวิธีการอื่น ๆ
   There had been no recent news of the little girl from the noodle store either
ยังไม่มีข่าวล่าสุดเกี่ยวกับเด็กหญิงตัวน้อยจากร้านก๋วยเตี๋ยว
 He idly wondered if she went on a long trip
เขาเฉยๆสงสัยว่าเธอจะเดินทางไกลไหม
 He recalled Teacher Xu mentioning practice missions going on during this time—could she have left for a mission?   Ai Hui did not think on it further
เขาจำได้ว่าอาจารย์ซูกล่าวถึงภารกิจการปฏิบัติที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ - เธอสามารถเดินทางไปปฏิบัติภารกิจได้หรือไม่? 
   His life had become substantially busy between lessons, training, and searching for the masked individual
ชีวิตของเขายุ่งมากขึ้นระหว่างบทเรียนการฝึกอบรมและการค้นหาบุคคลที่สวมหน้ากาก
 He also didn’t forget to spend time revising the swordplay manual for the girl who said she would find him for guidance on his techniques
นอกจากนี้เขายังไม่ลืมที่จะใช้เวลาในการทบทวนคู่มือสำหรับเด็กผู้หญิงที่บอกว่าเธอจะหาเขาเพื่อเป็นแนวทางในเทคนิคของเขา
   Of course, what he meant by revision was actually a form of hypnosis before sleeping
แน่นอนว่าสิ่งที่เขาหมายถึงการแก้ไขเป็นรูปแบบหนึ่งของการสะกดจิตก่อนนอน
   As for the incident involving the sword embryo, he didn’t care; he was still unwilling to buy a new sword after destroying the last grass sword he owned
สำหรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับตัวอ่อนดาบเขาไม่สนใจ; 
   On the contrary, it was actually in training that he invested the most time
ในทางตรงกันข้ามมันเป็นเรื่องจริงในการฝึกอบรมที่เขาลงทุนมากที่สุด
   ……   In the teachers’ lounge, Tao Yiwei was surprised to see Wang Shouchuan hard at work
...... ในห้องรับรองของอาจารย์ Tao Yiwei รู้สึกประหลาดใจที่เห็น Wang Shouchuan ทำงานอย่างหนัก
 His condition was different from normal—almost as if Old Wang was on drugs
สภาพของเขาแตกต่างจากปกติเกือบจะเหมือนกับวังเก่าใช้ยาเสพติด
 After working together for more than ten years, the two of them were exceedingly familiar with each other, so he could immediately spot the rekindled passion that had not been seen on Old Wang’s face for a long time
หลังจากทำงานร่วมกันมานานกว่าสิบปีทั้งคู่คุ้นเคยกันมากจนทำให้เขาสามารถมองเห็นความรักที่ไม่เคยเห็นบนหน้าของวังเก่ามาเป็นเวลานาน
   Perhaps Old Wang’s theory had a breakthrough? Old Tao could help but mutter his suspicions in his heart, but he said instead, “Old Wang, looking at your joyous expression, I can see there’s good news
บางทีทฤษฎีวังเก่ามีความก้าวหน้า? 
 Let me hear it and soak in the joyous atmosphere too
ให้ฉันฟังและดื่มด่ำในบรรยากาศสนุกสนานเช่นกัน
”   Wang Shouchuan, who was immersed in analyzing the test results, lifted his head, unable to conceal the joy and pride on his face
"วังชุทูนผู้ซึ่งถูกฝังอยู่ในการวิเคราะห์ผลการทดสอบยกศีรษะของเขาไม่สามารถปิดบังความสุขและความภาคภูมิใจบนใบหน้าของเขาได้
 “Sure enough, I can’t hide anything from your sharp eyes
"พอฉันไม่สามารถซ่อนอะไรจากสายตาของคุณได้
 There is indeed good news—I’ve accepted a disciple
มีข่าวดีจริงๆ - ฉันยอมรับลูกศิษย์
”   “Huh?” Tao Yiwei was caught off guard but quickly recovered
"" หือ? "เต๋า Yiwei ถูกจับตัวออกจากยาม แต่ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
 With a surprised expression, he asked, “You—Old Wang is actually taking disciples?”   The Old Wang he knew had a terrible temper
ด้วยท่าทางที่แปลกใจเขาถามว่า "คุณ - คุณวังจริงๆแล้วพาลูกศิษย์?" วังเก่าที่เขารู้ว่ามีอารมณ์ร้าย
 He was also willful, stubborn, and fiercely driven, devoting his entire life to his theories
เขายังเป็นคนที่มีเจตนาหยาบคายและดุดันขับรถตลอดชีวิตของเขากับทฤษฎีของเขา
 Despite that, he was a man of few words, unable to promote his theories, leaving his theories unknown to many
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เขาเป็นคนไม่กี่คำไม่สามารถส่งเสริมทฤษฎีของเขาได้ปล่อยให้ทฤษฎีของเขาไม่เป็นที่รู้จักมากมาย
   For Old Wang to actually start taking in disciples was unexpected
สำหรับ Old Wang จริงๆแล้วการเริ่มเรียนในสาวกก็ไม่ได้คาดคิด
   Tao Yiwei was somewhat envious
เต๋า Yiwei ค่อนข้างอิจฉา
 “Such a joyous event
"ความสุขดังกล่าว
 Congratulations, Old Wang!”   He did not bother concealing his envy; he had yet to find a good disciple to pass his legacy on to
ขอแสดงความยินดี Old Wang! "เขาไม่ได้สนใจความอิจฉาของเขา 
 While Old Wang’s theory was nothing remarkable, his luck was quite good
ขณะที่ทฤษฎี Old Wang ไม่น่าแปลกใจอะไรเขาโชคดีมาก
   Secretly pleased, Old Wang remarked, “It’s still too early to say
ยินดีอย่างลับๆวังเก่าตั้งข้อสังเกตว่า "ยังเร็วเกินไปที่จะพูด
 My disciple’s strength is a bit disappointing
ความแรงของสาวกของฉันค่อนข้างผิดหวัง
”   Old Tao could not help but laugh at Old Wang’s words
"โอลด์วังไม่สามารถช่วยหัวเราะได้
 He knew his friend would not accept a disciple without good reason
เขารู้ว่าเพื่อนของเขาไม่ยอมรับลูกศิษย์โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร
 “Then isn’t it better for you to test your theories first?”   “That’s what I thought, too,” Old Wang replied
"แล้วจะดีกว่าไหมที่คุณจะทดสอบทฤษฎีของคุณก่อน?" "นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดเช่นกัน" นายวังตอบ
 “While that youngster’s aptitude is so-so, he’s not completely unremarkable
"ในขณะที่ความถนัดของลูกศิษย์นั้นเป็นเช่นนั้นเขาไม่ได้เป็นธรรมดา
 He could actually endure my Thousand Prajna test
เขาสามารถอดทนทดสอบ Thousand Prajna ได้
”   Old Tao jolted in surprise
"เทาเก่างงงวย
 “He endured it?”   He was more than familiar with Old Wang’s Thousand Prajna
"เขาทนทุกข์ทรมานได้หรือ?" เขาคุ้นเคยกับพันพันวังเกียรติวังเก่า
 Not only did he help in the planning and design process, he was also the one to control the compass upon the first set’s completion
เขาไม่เพียงช่วยในการวางแผนและออกแบบเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนหนึ่งที่ควบคุมเข็มทิศเมื่อเสร็จสิ้นชุดแรก
 In the end, Old Wang only managed to endure for three minutes before wailing and clambering out
ในที่สุดโอลด์วังก็สามารถทนได้เพียงสามนาทีก่อนที่จะร่ำไห้และวิ่งหนีออกไป
   Even at the designing stage, he already suspected that Old Wang’s idealistic mindset had made the Thousand Prajna of no practical value since nobody would be able to endure the entire process
แม้ในขั้นตอนการออกแบบเขาก็สงสัยว่าความคิดในอุดมคติของวังเก่าได้ทำให้พัน Prajna ไม่มีค่าปฏิบัติเพราะไม่มีใครจะสามารถทนต่อกระบวนการทั้งหมด
   So how could Tao Yiwei not be astonished when he heard that Old Wang’s disciple passed the test?
แล้วทำไม Tao Yiwei ไม่รู้สึกทึ่งเมื่อได้ยินว่าศิษย์เก่าของวังผ่านการทดสอบ?