Chapter 83: Zu Yan And The Young Girl “Actually, you don’t have to care so much about your previous loss
บทที่ 83: Zu Yan และเด็กสาว "จริงๆแล้วคุณไม่ต้องห่วงเรื่องการสูญเสียครั้งก่อนของคุณมากนัก
”The young girl continued to comfort the masked young man beside her
"เด็กสาวยังคงปลอบชายหนุ่มสวมหน้ากากข้างเธอ
 When she saw the banners that advertised “Blind Battle!” along the streets, she became very excited
เมื่อเธอเห็นป้ายโฆษณา "Blind Battle!" ตามแนวถนนเธอก็ตื่นเต้นมาก
 The girl was average-looking, and her eyes were flickering, displaying traces of wittiness
หญิงสาวคนนี้ดูอ่อนหวานและดวงตาของเธอจางหายไปแสดงความเป็นตัวตน
“Master had once said that you must pick yourself up from where you had fallen
"อาจารย์เคยบอกว่าคุณต้องเลือกตัวเองขึ้นมาจากที่ที่คุณพ่ายแพ้
”The voice that came from behind the mask contained a hint of chilliness; one could sense that the words were being spoken through clenched teeth
"เสียงที่มาจากหลังหน้ากากมีคำใบ้ของความหนาวสั่น; 
“The other party did not respond to your challenge
"อีกฝ่ายไม่ตอบสนองต่อความท้าทายของคุณ
” The young girl continued to persuade him, “The Induction Ground is so big, and there are so many students
"เด็กสาวยังคงชักชวนเขาไว้" สนาม Induction Ground มีขนาดใหญ่มากและมีนักเรียนจำนวนมาก
 If the other party doesn’t reveal himself, how are you going to find him?”“Master had said that you must pick yourself up from where you had fallen!”The masked youth continued to repeat these words through his gritted teeth
ถ้าหากว่าพรรคอื่นไม่เปิดเผยตัวเองคุณจะไปหาเขาได้ยังไงล่ะ? "" อาจารย์บอกว่าคุณต้องเลือกตัวเองขึ้นมาจากที่ที่คุณพ่ายแพ้! "เยาวชนที่สวมหน้ากากยังคงทำซ้ำคำพูดเหล่านี้ผ่านฟันที่ถัก
The young girl shook her head
เด็กสาวส่ายหัว
 Being stubborn was not a good thing
การปากแข็งไม่ได้เป็นสิ่งที่ดี
 She spread out her hands and asked, “So are we now going to the training hall that you went to last time?”“You’re right!” The masked youth’s eyes were blazing with vigor
เธอยื่นมือออกมาและถามว่า "ตอนนี้เราไปที่ห้องฝึกซ้อมที่คุณไปครั้งสุดท้ายแล้วหรือยัง" "คุณพูดถูก!" ดวงตาของชายหนุ่มสวมหน้ากากก็สว่างไสวไปด้วยความแข็งแรง
 “Master had said that you must pick yourself up from where you had fallen!” The young girl put a hand on her forehead and gave a helpless look
"นายกล่าวว่าคุณต้องเลือกตัวเองขึ้นมาจากที่ที่คุณพ่ายแพ้ไป!" เด็กหญิงหนุ่มเอามือจับหน้าผากและมองดูหมดหนทาง
He used to be a high-spirited teenager in the past, but look at him now! This only proved a point—be careful when choosing someone as your master!Without even taking a glance at the young girl, Zu Yan entered Central Pine City
เคยเป็นวัยรุ่นที่มีชีวิตชีวามากในอดีต แต่มองไปที่เขาตอนนี้! 
 However, when he stepped onto the street of Central Pine City, he immediately almost went insane
อย่างไรก็ตามเมื่อเขาก้าวเข้าสู่ถนนของ Central Pine City เขาก็แทบจะบ้า
Those painful memories seemed to have occurred just yesterday
ความทรงจำอันเจ็บปวดเหล่านี้ดูเหมือนจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้
Seclusion, tough trainings—didn’t he do all of them just to prepare for today?He had to defeat that fellow this time around!Unable to restrain his emotions, Zu Yan clenched his fists tightly
ความลับการฝึกฝนที่ยากลำบากเขาทำทุกอย่างเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันนี้หรือไม่? เขาต้องเอาชนะเพื่อนคนนี้ในเวลานี้! ไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ของเขาได้ Zu Yan กอดกำปั้นไว้แน่น
 Master had said that you must pick yourself up from where you had fallen!“Aren’t you worried that he won’t be there?” the young girl asked casually
นายบอกว่าคุณต้องเลือกตัวเองขึ้นมาจากที่ที่คุณตก! "คุณไม่เป็นห่วงว่าเขาจะไม่ไปที่นั่นหรือ" สาวน้อยถามอย่างกะทันหัน
 However, before Zu Yan could reply, she changed the topic and asked, “Do you know which class Duanmu Huanghun is in?”Although Zu Yan was brooding over his loss, he was still clear about what was going on in his surroundings
อย่างไรก็ตามก่อน Zu Yan ตอบได้เธอก็เปลี่ยนหัวข้อและถามว่า "คุณรู้หรือไม่ว่า Duanmu Huanghun อยู่ในห้องไหน?" แม้ว่า Zu Yan กำลังครุ่นคิดถึงความสูญเสียของเขา แต่เขาก็ยังคงชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นในสภาพแวดล้อมของเขา
He suddenly came to a realization
เขาก็มาถึงการสำนึก
 “I had been wondering why you wanted to follow me
"ฉันสงสัยว่าทำไมคุณถึงอยากตามฉันไป
 So you’re following me for the sake of Duanmu Huanghun?”“Of course!” the young girl replied, filled with confidence
คุณไปตามฉันไปดู Duanmu Huanghun? "" แน่นอน! "สาวน้อยตอบเต็มไปด้วยความมั่นใจ
 “If it wasn’t for Duanmu Huanghun, why would I come to this lousy place? Duanmu Huanghun…my new idol…do you know how handsome he is? He’s ten thousand times more handsome than you!”Zu Yan humphed and yelled, “Childish!”“Don’t be jealous of him
"ถ้าไม่ใช่สำหรับ Duanmu Huanghun ทำไมฉันถึงมาที่นี่มีหมัดเหรอ? 
” The young girl appeared to be completely smitten
"เด็กสาวดูเหมือนจะถูกกระทบกระเทือนอย่างสมบูรณ์
 “Do you know how popular he is? In school, if I shout out for people to come with me to take a look at Duanmu Huanghun, half the girls in the school would follow me! The most important thing is that he’s not taken yet!”Zu Yan ignored her
"คุณรู้ไหมว่าเขาเป็นที่นิยม? 
 “Love-struck fool!”“Later on, if you can’t find the person you’re looking for, can you accompany me to look for Duanmu Huanghun?” The young girl grabbed Zu Yan’s elbow and pleaded coquettishly
"หลงรักคนโง่!" "ต่อมาถ้าคุณไม่สามารถหาคนที่คุณกำลังมองหาคุณสามารถไปกับฉันเพื่อมองหา Duanmu Huanghun?" สาวน้อยคว้าศอก Zu Yan และอ้อนวอน coquetteishly
“No
“ไม่มี
 I will definitely find him
ฉันจะพบเขาแน่
” Zu Yan shook his head resolutely
"Zu Yan ส่ายหน้าอย่างเฉียบขาด
 “People might be busy
"คนอาจจะยุ่ง
 Who will be so free to come here and take part in the blind battle?” the young girl retorted
ใครจะมีอิสระที่จะมาที่นี่และมีส่วนร่วมในการต่อสู้คนตาบอด? "สาวน้อยโต้กลับ
 However, when she saw Zu Yan’s murderous eyes, she quickly changed her tone
อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นดวงตาฆาตกรของ Zu Yan เธอก็รีบเปลี่ยนโทนสีของเธอ
 “Might be! I’m saying that he might be busy, okay?”“I will definitely find him
"อาจจะ! 
” Zu Yan had a determined look on his face
"Zu Yan มีรูปลักษณ์ที่ชัดเจนบนใบหน้าของเขา
 “I have a feeling that he’s waiting for me!”“It’s over, it’s over
"ฉันมีความรู้สึกว่าเขากำลังรอฉันอยู่!" "จบแล้วมันจบแล้ว
 This guy is hopeless!” A look of despair appeared on the young girl’s face
คนนี้เป็นคนสิ้นหวัง! "รูปลักษณ์ของความสิ้นหวังปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเด็กสาว
“You don’t understand!” Zu Yan gave the young girl a look of disdain
"คุณไม่เข้าใจหรอ!" Zu Yan ทำให้เด็กผู้หญิงดูน่ารังเกียจ
Zu Yan stopped at a training hall and looked at the familiar words on the banner beside the door
Zu Yan หยุดอยู่ที่ห้องฝึกซ้อมและมองไปที่คำพูดที่คุ้นเคยบนแบนเนอร์ข้างประตู
 The memories of that day flooded into his mind—his previous loss was still vivid
ความทรงจำในวันนั้นท่วมท้นจิตใจของเขาความสูญเสียครั้งก่อน ๆ ของเขายังคงสดใส
 He clenched his fists and entered the building with a determined expression
เขาก้มกำปั้นไว้และเดินเข้าไปในตึกด้วยความมุ่งมั่น
“This is the place?” The young girl understood and quickly entered
"นี่คือสถานที่?" เด็กสาวเข้าใจและป้อนอย่างรวดเร็ว
The moment they entered the training hall, the young girl was overwhelmed by the unceasing cacophony of clamor, but she soon became excited
ขณะที่พวกเขาเดินเข้าไปในห้องฝึกซ้อมเด็กหนุ่มก็ถูกครอบงำโดยเสียงขำขันอย่างไม่หยุดยั้งของเสียงโห่ร้อง แต่ในไม่ช้าเธอก็เริ่มตื่นเต้น
 It was so lively! This place was far more lively than the training hall in her school
มันมีชีวิตชีวามาก! 
 No wonder so many people liked to come here
ไม่น่าแปลกใจที่หลายคนชอบที่จะมาที่นี่
Zu Yan steadily walked into the crowd
Zu Yan เดินเข้าไปในฝูงชนอย่างมั่นคง
The young girl secretly stuck out her tongue
เด็กหญิงแอบแอบติดออกลิ้นของเธอ
 The moment Brother Yan had arrived at this place, his attitude had changed completely
ขณะที่พี่ยันมาถึงที่นี่ทัศนคติของเขาเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์
 Right now, his body was surging with a fervor for battle, blazing like an actual fireball
ตอนนี้ร่างของเขากำลังพลุ่งพล่านขึ้นด้วยความวุ่นวายในการสู้รบ
 She had never seen Brother Yan behave like this before
เธอไม่เคยเห็นบราเดอร์แยนทำตัวแบบนี้มาก่อน
It appeared that the loss Brother Yan had suffered last time had had an enormous impact on him
ปรากฏว่าการสูญเสียของพี่ยันได้รับความเดือดร้อนครั้งล่าสุดมีผลกระทบอย่างมากต่อเขา
 In her eyes, Brother Yan used to be no different from most of the younger generation of those aristocratic families
ในสายตาของเธอบราเดอร์ยันไม่เคยแตกต่างจากรุ่นน้องของตระกูลขุนนางส่วนใหญ่
 However, after that loss, he seemed to have become another person
อย่างไรก็ตามหลังจากการสูญเสียที่เขาดูเหมือนจะได้กลายเป็นคนอื่น
The current Brother Yan was no longer the same person that she knew
ปัจจุบันบราเดอร์ยันไม่ได้เป็นบุคคลเดียวกันกับที่เธอรู้
She hoped that Brother Yan could find the opponent that had defeated him
เธอหวังว่าพี่ยันจะหาคู่ต่อสู้ที่พ่ายแพ้ได้
 She was rather curious about how that person looked like
เธอค่อนข้างอยากรู้ว่าคนดังกล่าวเป็นอย่างไร
While the young girl was looking around, Zu Yan directly walked towards the employee and said with a deep voice, “I want to take part in the next round
ขณะที่เด็กสาวกำลังมองไปรอบ ๆ Zu Yan เดินตรงไปหาพนักงานและพูดด้วยเสียงลึกว่า "ฉันอยากจะมีส่วนร่วมในรอบต่อไป
”After receiving a number tag, Zu Yan turned towards the young girl
"หลังจากได้รับป้ายจำนวนแล้ว Zu Yan หันไปทางเด็กสาว
 “Find a place and wait
"หาสถานที่และรอสักครู่
”Zu Yan promptly walked straight to the resting area to mentally and physically prepare himself while he waited for the next round to start
"Zu Yan รีบเดินตรงไปยังบริเวณที่พักผ่อนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับจิตใจและร่างกายในขณะที่เขารอให้รอบต่อไปเริ่มต้น
The young girl was left dumbfounded, but after a while, she returned to her senses
แต่หลังจากนั้นสักครู่เธอกลับรู้สึกถึงความรู้สึกของเธอ
 She stomped after Zu Yan and yelled angrily at him, “How can you leave me alone like this! You will definitely lose!”“No
เธอโผล่ขึ้นมาหลังจาก Zu Yan และโห่ร้องอย่างโกรธที่เขาว่า "คุณจะปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวแบบนี้ได้อย่างไร! 
 I will win!” Zu Yan answered back with a resolute tone
ฉันจะชนะ! "Zu Yan ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
 “Master had said that you must pick yourself up from where you had fallen!”“
"นายกล่าวว่าคุณต้องเลือกตัวเองขึ้นมาจากที่ที่คุณพ่ายแพ้!" "
” The young girl was speechless
"เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดไม่ออก
Meanwhile, on the street, Ai Hui walked out of the last training hall and shook his head
ขณะที่บนท้องถนน Ai Hui เดินออกจากห้องฝึกซ้อมครั้งล่าสุดและส่ายหัว
 “There’s nothing again
"ไม่มีอะไรอีกแล้ว
”Lou Lan assured him, “Ai Hui, don’t panic
Lou Lan มั่นใจได้ว่า "Ai Hui อย่าตกใจเลย
”“I’m not panicking
ฉันไม่ตื่นตระหนก
” He shook his head again
"เขาส่ายหัวอีกครั้ง
 He wasn’t disappointed with this result; after all, it took more than just luck to find a needle in a haystack
เขาไม่รู้สึกผิดหวังกับผลนี้; 
“Ai Hui, what shall we do next?” Lou Lan asked
"เออฮุย, เราจะทำอย่างไรต่อไป" ลูลานถาม
Next…
ต่อไป…
Ai Hui recalled Lou Lan’s anticipative look and immediately felt guilty
Ai Hui นึกถึงรูปลักษณ์ที่คาดไม่ถึงของ Lou Lan และรู้สึกผิดทันที
 Recently, he had been busy with training and had not bothered about Lou Lan at all, but Lou Lan had still put in so much of effort to help clean the training hall
เมื่อเร็ว ๆ นี้เขายุ่งกับการฝึกซ้อมและไม่เคยใส่ใจ Lou Lan เลย แต่ Lou Lan ยังคงพยายามอย่างมากที่จะช่วยทำความสะอาดห้องฝึกซ้อม
 He was such a nice sand puppet
เขาเป็นหุ่นเชิดทรายที่ดี
“Lou Lan, do you still remember that training hall?” Ai Hui suddenly asked
"ลูลันคุณยังจำห้องฝึกซ้อมได้ไหม?" ไอฮิวถามโดยฉับพลัน
“The one where we won the fight?” Lou Lan’s eyes lit up
"คนที่เราชนะการต่อสู้?" ดวงตาของ Lou Lan สว่างขึ้น
 That was the first time he had taken part in a fight
นั่นเป็นครั้งแรกที่เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้
 Even though he was at a loss in the beginning, he had eventually managed to help Ai Hui
แม้ว่าเขาจะสูญเสียไปในตอนแรก แต่เขาก็สามารถช่วย Ai Hui ได้
 To Lou Lan, it constituted a beautiful memory
เพื่อลูลันมันเป็นความทรงจำที่สวยงาม
“Yes, that’s the one
"ใช่นี่เป็นอย่างนั้น
 That training hall offers more prize money
ที่ห้องฝึกอบรมมีเงินรางวัลมากขึ้น
 That time we won fifty thousand yuan, right?” Ai Hui’s eyes were blazing as he spoke with extreme confidence
เวลาที่เราได้รับเงินห้าหมื่นหยวนใช่มั้ย? "ดวงตาของเอไอฮุ่ยสว่างมากขณะพูดด้วยความมั่นใจ
 “Since my powers have increased so much, no matter what I have to earn back the money for the biscuits!”“Okay! Okay!” Lou Lan cheered
"ตั้งแต่อำนาจของฉันได้เพิ่มขึ้นมากไม่ว่าฉันจะต้องได้รับเงินสำหรับบิสกิต!" "เอาล่ะ! 
Lou Lan thought to himself, “During this period of time, Lou Lan has not been slacking off
ลูลันคิดกับตัวเองว่า "ในระหว่างช่วงเวลานี้ Lou Lan ไม่ได้หลุดลอย
 Later, Lou Lan will certainly shock Ai Hui
ต่อมา Lou Lan จะทำให้ Ai Hui ตกใจ
”Ai Hui clearly knew that the last victory was due to luck
"ไอฮุยรู้อย่างชัดเจนว่าชัยชนะครั้งสุดท้ายเกิดจากโชคดี
 This time around, he wanted to win with his own capability
คราวนี้เขาอยากจะชนะด้วยความสามารถของตัวเอง
 True power can only be revealed in a real fight
พลังที่แท้จริงสามารถถูกเปิดเผยได้ในการต่อสู้จริงเท่านั้น
The reason why he chose that training hall was that he could bring Lou Lan along
เหตุผลว่าทำไมเขาเลือกห้องฝึกอบรมที่เขาสามารถนำ Lou Lan ไปได้
Ever since he had promised the girl from the noodle house to search for that person, Ai Hui had become very familiar with the training halls of Central Pine City
นับตั้งแต่ที่เขาได้สัญญากับสาวจากร้านก๋วยเตี๋ยวเพื่อค้นหาคนนั้น Ai Hui เริ่มคุ้นเคยกับห้องฝึกอบรมของ Central Pine City
 Without spending much effort, he was able to easily find that training hall
โดยไม่ใช้ความพยายามมากนักเขาสามารถหาห้องฝึกอบรมดังกล่าวได้อย่างง่ายดาย
Before Ai Hui opened the door to enter, he put on a mask, turned around, and asked, “Lou Lan, are you ready?”“Lou Lan is ready!” Lou Lan spoke with an indescribable excitement
ก่อนที่ไอฮุ่ยจะเปิดประตูเข้ามาเขาสวมหน้ากากหันกลับไปและถามว่า "ลูลันคุณพร้อมหรือยัง?" "ลูแลนพร้อมแล้ว!" ลูลานพูดด้วยความตื่นเต้นที่บรรยายไม่ได้
Ai Hui felt rather excited too
Ai Hui รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกัน
 Could it be that he had not fought for a long time?When he opened the door and entered, a rowdy din blasted him in his face
มันเป็นไปได้หรือไม่ที่เขาไม่ได้ต่อสู้มาเป็นเวลานาน? เมื่อเขาเปิดประตูขึ้นและเดินเข้าไปในห้อง
 Ai Hui felt his body become exuberant and his blood boil
Ai Hui รู้สึกว่าร่างกายของเขางอกงามและต้มเลือด
“We will take part in the next round!” Ai Hui said as he walked towards the employee
"เราจะเข้าร่วมในรอบต่อไป!" ไอฮิวกล่าวขณะที่เดินไปหาพนักงาน
The employee stared at Lou Lan
พนักงานจ้องที่ Lou Lan
“He’s my sand puppet!” Ai Hui yelled with conviction
"เขาเป็นหุ่นเชิดของฉัน!" ไอฮิวตะโกนด้วยความเชื่อมั่น
“Have you come before?” The employee returned to his senses and handed over a strand of soul-fogging grass
"คุณมาก่อนหรือไม่?" พนักงานกลับไปสู่ความรู้สึกของเขาและมอบพื้นผิวของหญ้า - หมอกควัน
 “Do you know how to use it?”“We know!” Without any hesitation, Lou Lan took over the soul-fogging grass and put it on his head with peerless confidence
"คุณรู้ไหมว่าจะใช้มันได้อย่างไร?" "เรารู้!" โดยไม่ลังเล Lou Lan เอาหญ้าหมาควันออกมาวางบนศีรษะของเขาด้วยความมั่นใจที่ไร้ยางอาย
On Lou Lan’s head, there was a strand of grass standing by itself, swaying in the wind
บนศีรษะของลูลันมีสายหญ้ายืนอยู่ข้างๆตัวเองและแกว่งไปแกว่งมาในสายลม