Chapter 136: Back to the City Despite having been affected by the blood poison and undergoing shocking changes, insects were, after all, still insects
บทที่ 136: กลับไปที่เมืองแม้ว่าจะได้รับผลกระทบจากสารพิษในเลือดและการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจแมลงยังเป็นแมลงอยู่
 While they could be as fast as lightning, they were unable to sustain that speed for long distances
ในขณะที่พวกเขาอาจจะเร็วเท่าฟ้าผ่าพวกเขาไม่สามารถที่จะรักษาความเร็วได้ในระยะทางไกล
 Ai Hui and his fellow students ran with all their might and gradually shook off the swarm
ไอฮุยและเพื่อนนักเรียนวิ่งไปพร้อม ๆ กันและค่อยๆส่ายสรวงไป
 Forty kilometers was not a long distance
สี่สิบกิโลเมตรไม่ได้ไกล
 Under the looming threat of death, everyone exerted all their strength and even the weakest girl moved as quick as lightning
ภายใต้การคุกคามที่น่ากลัวของความตายทุกคนใช้กำลังทั้งหมดของพวกเขาและแม้กระทั่งหญิงที่อ่อนแอที่สุดก็เคลื่อนไปอย่างรวดเร็วเหมือนฟ้าผ่า
 When the city gates of Central Pine City came into view, almost all of the students fell to the floor and cried tears of joy
เมื่อประตูเมืองของ Central Pine City เข้ามาในมุมมองนักเรียนเกือบทั้งหมดได้ล้มลงกับพื้นและร้องไห้ด้วยความปิติยินดี
 Looking at the heavily guarded city gates, Ai Hui knew that something serious had happened, otherwise the entrance would not be so heavily guarded
มองไปที่ประตูเมืองที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา Ai Hui รู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างร้ายแรงมิฉะนั้นทางเข้าจะไม่ได้รับการปกป้องอย่างหนัก
 It was as if they were awaiting the arrival of an enemy
ราวกับกำลังรอการมาถึงของศัตรู
 He felt worried
เขารู้สึกกังวล
 Was Lou Lan all right? Master, Mistress, and Senior Mingxiu should be fine too, right? The day he returned, he flew over Central Pine City
Lou Lan ใช่มั้ย? 
 When he saw how quiet it was, he felt an immense sense of peace, despite having just escaped death
เมื่อเขาเห็นว่าเงียบสงบเท่าไหร่เขารู้สึกถึงสันติสุขอันใหญ่หลวงแม้จะเพิ่งหนีไปตายก็ตาม
 Now, he became worried when he saw such tight security
ตอนนี้เขากลายเป็นห่วงเมื่อเขาเห็นความมั่นคงแน่นหนาดังกล่าว
 He had more people to worry about now
เขามีคนมากขึ้นที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับตอนนี้
 Ai Hui laughed mockingly at himself
ไอฮุยหัวเราะเยาะเย้ยกับตัวเอง
 Before, he had been alone in the world, with nothing to tie him down
ก่อนหน้านี้เขาเคยอยู่ตามลำพังในโลกไม่มีอะไรที่จะผูกเขาไว้
 Even if he’d died, he wouldn’t worry about whether or not he’d be buried
แม้ว่าเขาจะตายไปเขาก็ไม่ต้องห่วงว่าเขาจะถูกฝังหรือไม่
 He could have still taken pleasure from being decomposed by artillery shells
เขาอาจจะยังคงเพลิดเพลินกับการถูกสลายตัวโดยกระสุนปืนใหญ่
 Once Fatty saw that it was safe, he started to chew on malt candy without a care in the world
เมื่อไขมันได้เห็นว่าปลอดภัยแล้วเขาเริ่มเคี้ยวขนมมอลต์โดยไม่มีการดูแลในโลกนี้
 Hearing the familiar crunching sound, Ai Hui shook his head helplessly
เมื่อได้ยินเสียงที่ดังคุ้นเคย Ai Hui ส่ายศีรษะทำอะไรไม่ถูก
 Fatty sure did not waste any time
ไขมันแน่ใจไม่เสียเวลาใด ๆ
 Fatty had saved him once again
ไขมันได้ช่วยเขาอีกครั้ง
 It was hard to calculate such a debt
มันยากที่จะคำนวณหนี้ดังกล่าว
 Thank goodness they had the easily identifiable Duanmu Huanghun
ขอบคุณพระเจ้าที่มี Duanmu Huanghun ที่สามารถระบุได้ง่าย
 The guards recognized him with a single glance and quickly allowed the students to pass through
ยามได้รับการยอมรับเขาด้วยความรวดเร็วเพียงอย่างเดียวและอนุญาตให้นักเรียนผ่านได้อย่างรวดเร็ว
 Back in the familiar Central Pine City, everyone relaxed immediately
ย้อนกลับไปใน Central Pine City ที่คุ้นเคยทุกคนผ่อนคลายทันที
 After escaping death twice, they didn’t need to put on a brave front anymore
หลังจากหนีตายไปแล้วสองครั้งพวกเขาไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้ากับความกล้าหาญอีกต่อไป
 For many of them, their tears started to flow and they gathered together to sob quietly
สำหรับหลาย ๆ คนน้ำตาของพวกเขาเริ่มไหลและพวกเขาก็รวมตัวกันเพื่อร้องไห้อย่างเงียบ ๆ
 Only with this were they able to release their fear
เฉพาะกับสิ่งนี้คือพวกเขาสามารถปลดปล่อยความกลัวของพวกเขาได้
 Only with this were they able to calm their thoughts of their homes, their parents, and the family members that they had missed
เฉพาะกับเรื่องนี้พวกเขาสามารถที่จะสงบความคิดของพวกเขาจากบ้านของพวกเขาพ่อแม่ของพวกเขาและสมาชิกในครอบครัวที่พวกเขาพลาด
 Ai Hui looked at the other students in silence
Ai Hui มองไปที่นักเรียนคนอื่น ๆ ในความเงียบ
 He gave a soft sigh; they were just a bunch of kids
เขาถอนหายใจเบา ๆ ; 
 He had already forgotten that he was not that old either
เขาลืมไปแล้วว่าเขายังอายุไม่มากนัก
 Fatty stopped crunching on his malt candy
ไขมันหยุดช็อกโกแลตกับลูกอมมอลต์
 He was slightly dazed because of everyone’s sobbing
เขารู้สึกทึ่งเล็กน้อยเพราะทุกคนร้องไห้
 There were those with a tougher temperament as well
มีคนที่มีอารมณ์รุนแรงเช่นกัน
 A lanky male student walked up to Ai Hui and said sincerely, “Ai Hui, thank goodness for you
นักเรียนชายหนุ่มคนหนึ่งเดินขึ้นไปที่ Ai Hui และกล่าวด้วยความจริงใจว่า "Ai Hui ขอบคุณพระเจ้าสำหรับคุณ
 If not for you, all of us would not have been able to make it back home
ถ้าไม่ใช่สำหรับคุณพวกเราทุกคนคงจะไม่สามารถกลับบ้านได้
 My name is Jiang Wei
ฉันชื่อเจียงเหว่ย
 Do let me know if you need any help in future, don’t feel shy to ask me!” His name had the demeanor of a general in the olden times
แจ้งให้เราทราบหากคุณต้องการความช่วยเหลือในอนาคตไม่รู้สึกอายที่จะถามฉัน! "ชื่อของเขามีท่าทางของนายพลในสมัยก่อน
 He was a student from Fatty’s class and was quite capable
เขาเป็นนักเรียนจากชั้นเรียนของ Fatty และมีความสามารถมาก
 Like Ai Hui, he was a metal elementalist and his speciality was archery
ชอบ Ai Hui เขาเป็นนักแต่งธาตุโลหะและความเชี่ยวชาญพิเศษของเขาคือการยิงธนู
 Ai Hui had seen him perform before and he was extremely good
ไอฮุยเคยเห็นเขาแสดงมาก่อนและเขาก็ทำได้ดีมาก
 Ai Hui replied without an ounce of modesty, “Do not worry
Ai Hui ตอบโดยไม่เจียมเนื้อเจียมตัว "อย่ากังวล
 I definitely would not be modest about asking you for help
แน่นอนฉันจะไม่เจียมเนื้อเจียมตัวเมื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ
” Jiang Wei laughed heartily
เจียง Wei หัวเราะอย่างเต็มที่
 He was appreciative, feeling that Ai Hui was without airs and not at all a hypocrite
เขารู้สึกดีใจที่รู้สึกว่า Ai Hui ไม่มีการออกอากาศและไม่ใช่คนหน้าซื่อใจคด
 Suddenly, many people came up to thank Ai Hui
ทันใดนั้นหลายคนมาขอขอบคุณ Ai Hui
 Thanks to Ai Hui’s warning, they were able to narrowly escape death twice
ขอบคุณคำเตือนของ Ai Hui พวกเขาสามารถหนีรอดตายได้สองครั้ง
 Without Ai Hui, it was likely that none of them would have made it back alive
ถ้าไม่มี Ai Hui มีแนวโน้มว่าจะไม่มีผู้ใดทำให้พวกเขากลับมามีชีวิตได้
 With Jiang Wei alone, Ai Hui’s behavior was still as per normal, but with so many people conveying their thanks, he became flustered
กับเจียงเจียงเพียงอย่างเดียวพฤติกรรมของเอไอฮุยก็ยังเป็นไปตามปกติ แต่ด้วยคนจำนวนมากที่แสดงความขอบคุณพวกเขาก็กลายเป็นความสับสนวุ่นวาย
 This was his first time experiencing something like this
นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ประสบกับสิ่งต่างๆเช่นนี้
 At the side, Duanmu Huanghun jealously said, “If all of you are so thankful, why don’t you show it by giving him money
ที่ด้านข้าง Duanmu Huanghun หึงหวงกล่าวว่า "ถ้าคุณทุกคนรู้สึกขอบคุณคุณทำไมคุณไม่แสดงมันด้วยการให้เงินเขา
” Ai Hui shot a flabbergasted glance at that ingrate; he had managed to guess Ai Hui’s thoughts, as in that moment, he had thought the same thing
"Ai Hui ยิงอย่างรวดเร็วที่ ingrate; 
 “How could you say that, Student Duanmu!” a girl said angrily
"คุณบอกได้ยังไง Student Duanmu!" เด็กหญิงคนหนึ่งพูดด้วยความโกรธ
 She stood up and continued, “Can Student Ai Hui be such a person?” Ai Hui nearly said, “Yes, yes I am
เธอลุกขึ้นยืนและพูดต่อว่า "นักเรียน Ai Hui สามารถเป็นคนเช่นนี้ได้หรือไม่?" Ai Hui เกือบจะพูดว่า "ใช่ใช่ฉัน
”“Student Duanmu, how could you misunderstand Student Ai Hui like this?” Another girl also stood up to express the injustice
"นักเรียน Duanmu คุณเข้าใจผิดว่าทำไมนักเรียน Ai Hui เช่นนี้?" สาวอีกคนหนึ่งก็ลุกขึ้นยืนเพื่อแสดงความอยุติธรรม
 Duanmu Huanghun felt extremely wronged and pathetic
Duanmu Huanghun รู้สึกผิดมากและน่าสงสาร
 He wanted to say, “Isn’t that the case? Ask him if you do not believe it,” but after seeing everyone’s furious expressions, he could only say that he was joking
เขาต้องการที่จะพูดว่า "ไม่ได้เป็นกรณีที่? 
 Only then, everyone’s anger appeased
เมื่อนั้นความโกรธของทุกคนก็สงบ
 Of course, everyone should also be thankful to Duanmu Huanghun
แน่นอนทุกคนควรจะขอบคุณ Duanmu Huanghun
 His [Viridescent Flower] had saved many of their lives
ดอกไม้ของเขา [Viridescent Flower] ช่วยชีวิตพวกเขาได้มากมาย
 The words that were at the tip of Ai Hui’s tongue were forcibly pushed back
คำพูดที่อยู่ในปลายลิ้นของ Ai Hui ถูกบังคับให้ถอยหลัง
 But then, on second thought, this wasn’t right
แต่แล้วเมื่อคิดที่สองนี้ไม่ถูกต้อง
 Clearly that ingrate knew that giving money was the most practical
เห็นได้ชัดว่าการที่คนโง่รู้ว่าการให้เงินเป็นเรื่องที่เป็นประโยชน์มากที่สุด
 The dispute due to the two promises from before was clearly meant to deceive him
ข้อพิพาทอันเนื่องมาจากสัญญาทั้งสองฉบับมาจากก่อนหน้านี้หมายถึงการหลอกลวงเขาอย่างชัดเจน
Ingrate! The look Ai Hui gave Duanmu Huanghun became increasingly unfriendly
เนรคุณ! 
 Indeed, his character was disdainful! After living in peace for so long, they needed more time to react to dangers; unfortunately, in times of crisis, time was the thing they usually lacked the most
แท้จริงแล้วตัวละครของเขาดูหมิ่น! 
 Ai Hui shook his head
Ai Hui ส่ายหัว
 He was merely a nobody
เขาเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้น
 All of these big events were of no concern to him
เหตุการณ์สำคัญเหล่านี้ไม่เป็นที่น่าพอใจสำหรับเขา
 What was of concern to him was getting his hands on a big bowl of noodles
สิ่งที่เขากังวลคือการจับมือก๋วยเตี๋ยวชามใหญ่
 He brought Fatty back to the training hall and they had yet to enter the door when Ai Hui shouted at the top of his lungs, “Lou Lan! I am back!” Lou Lan, who was sweeping the training hall, stopped and tilted his head to look at Ai Hui
เขานำไขมันกลับไปที่ห้องฝึกซ้อมและพวกเขายังไม่ได้เข้าประตูเมื่อ Ai Hui ตะโกนที่ด้านบนของปอดของเขา "Lou Lan! 
 Surprised, he said, “Welcome back, Ai Hui!” “This is Qian Dai, also known as Fatty, my best buddy
แปลกใจเขากล่าวว่า "ยินดีต้อนรับกลับ Ai Hui!" "นี่คือ Qian Dai หรือที่เรียกว่า Fatty เพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน
” Ai Hui pulled Fatty over to do the introductions, after which he faced Fatty and said proudly, “This is Lou Lan, my sand puppet!” With a bang, Lou Lan transformed into two words, “Welcome Fatty!” “Wow, this is interesting!” Fatty smiled until the crinkles on his face trembled and he eagerly ran over and said, “Have some sweets, Lou Lan
"อ้ายฮุ่ยดึงไขมันมาทำบทแนะนำหลังจากนั้นเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับไขมันและบอกด้วยความภาคภูมิใจว่า" นี่คือลูลันหุ่นขี้ผึ้งของฉัน! "บางลาลูเปลี่ยนเป็นคำสองคำว่า" ต้อนรับไขมัน! "" 
 Can you change again?” Lou Lan took the malt candy and threw it into his mouth
คุณสามารถเปลี่ยนอีกหรือไม่? "Lou Lan เอาขนมมอลต์และโยนเข้าไปในปากของเขา
 Crunch, crunch
กระทืบกระทืบ
 That image was an exact replica of Fatty
ภาพนั้นเป็นแบบจำลองที่แท้จริงของ Fatty
 “This consists of malt
"ประกอบด้วยมอลต์
 Fatty, what should Lou Lan transform into?” What should he transform into? Fatty frowned and pondered
ไขมันสิ่งที่ควร Lou Lan กลายเป็น "สิ่งที่เขาควรจะเปลี่ยนเป็น? 
 “Transform into a bandage having diarrhea
"แปลงเป็นผ้าพันแผลที่มีอาการท้องร่วง
” Ai Hui suddenly interrupted
"ไอฮุยก็ขัดจังหวะ
 He threw out the hardest request he could think of while they had been on the road
เขาโยนคำขอร้องที่ยากที่สุดที่เขาจะนึกได้ขณะที่พวกเขาอยู่บนท้องถนน
 “Bandage having diarrhea……”Lou Lan and Fatty looked dazed
"ผ้าพันแผลที่มีอาการท้องร่วง ...... " Lou Lan และ Fatty ดูมึนงง
 After accomplishing his evil scheme, Ai Hui announced that he was going to the embroidery workshop and left with a breeze
หลังจากเสร็จสิ้นโครงการที่ชั่วร้ายของเขาไอฮุยประกาศว่าเขากำลังจะไปทำเวิร์กช็อปเย็บปักถักร้อยและทิ้งไว้กับสายลม
 At the workshop, he saw that Senior Mingxiu and Mistress were safe and sound
ในการประชุมเชิงปฏิบัติการเขาเห็นว่า Mingxiu อาวุโสและ Mistress มีความปลอดภัยและเสียง
 To his surprise, Master was also actually there
ด้วยเหตุที่เซอร์ไพรส์ของเขาอาจารย์ก็อยู่ที่นั่น
 Master looked like he had aged a lot and Mistress also looked more frail
นายดูราวกับว่าเขาอายุมากแล้วนายหญิงก็ดูอ่อนแอมากขึ้น
 Ai Hui was touched; he knew that they had been worried about him
Ai Hui ได้สัมผัส; 
 Upon seeing him, everyone became agitated, especially Master, who looked as happy as a child
เมื่อเห็นเขาทุกคนก็ตื่นเต้นโดยเฉพาะนายที่ดูมีความสุขเหมือนเด็ก
 They only managed to calm down from the joy of reuniting after a long moment
พวกเขาเพียง แต่สามารถสงบสติอารมณ์จากความสุขในการชุมนุมกันใหม่หลังจากช่วงเวลาอันยาวนาน
 Ai Hui recounted in detail what he had experienced
Ai Hui เล่ารายละเอียดว่าเขามีประสบการณ์อะไรบ้าง
 Wang Shouchuan sighed and said, “It’s hard to believe that there’s such a peculiar blood poison in this world
วังชุงหัวถอนหายใจและกล่าวว่า "มันยากที่จะเชื่อว่ามีสารพิษในเลือดที่แปลกประหลาดเช่นนี้ในโลกใบนี้
 Who knows which wood elementalist came up with it
ใครจะไปรู้ได้ว่าไม้ตัวนั้นเป็นใคร
 It’s going to be a complete mess this time, you should not run about and just stay in the city instead
มันจะเป็นระเบียบที่สมบูรณ์ในครั้งนี้คุณไม่ควรวิ่งหนีและเพียงแค่อยู่ในเมืองแทน
 After all, Central Pine Academy is here
หลังจากที่ทั้งหมด Central Pine Academy อยู่ที่นี่
 With the teachers’ strength, I would be more at ease
ด้วยความแรงของครูฉันจะสบายใจมากขึ้น
” Senior Mingxiu gave an unhurried explanation and Ai Hui learned what had happened recently
"Mingxiu อาวุโสให้คำอธิบายอย่างไม่เป็นทางการและ Ai Hui ได้เรียนรู้สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้
 A few days ago, someone came down with a weird illness
ไม่กี่วันมานี้มีคนลงมาด้วยอาการป่วยแปลก ๆ
 After getting Teacher Xu and Cui Xianzi to examine, they diagnosed the person with a blood poison infection, and against their expectations, over the next few days, more cases of blood poisoning appeared
หลังจากได้รับครูซูและ Cui Xianzi เพื่อตรวจสอบพวกเขาได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นคนติดเชื้อในเลือดและไม่คาดหวังกับพวกเขาในอีกสองสามวันข้างหน้า
 They only realized afterwards that it was being caused by a group of blood rats which had made its way into the city through an abandoned sewer
หลังจากนั้นพวกเขาตระหนักว่ามันเกิดขึ้นจากกลุ่มของหนูในเลือดที่เข้าไปในเมืองผ่านท่อระบายน้ำทิ้ง
 Thankfully, the blood rats had not fully mutated and were not very strong, so they were easily destroyed, but many people had already died by that point
โชคดีที่หนูในเลือดไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์และไม่แข็งแรงมากดังนั้นจึงถูกทำลายได้ง่าย แต่หลายคนเสียชีวิตไปแล้ว
 The crisis that Central Pine City had faced led to panic occurring at the slightest movement
วิกฤติที่เกิดขึ้นที่ Central Pine City ทำให้เกิดความตื่นตระหนกเกิดขึ้นในช่วงที่มีการเคลื่อนไหวน้อยที่สุด
 Emergency measures were imposed on the city and the whole place was probed for possible dangers
มาตรการฉุกเฉินถูกบังคับใช้กับเมืองและสถานที่ทั้งหมดได้รับการตรวจสอบเพื่อหาอันตรายที่เป็นไปได้
 Those who were infected were sent to an isolation bay for observation
ผู้ที่ติดเชื้อได้ถูกส่งไปยังอ่าวแยกเพื่อการสังเกต
 Ai Hui could not help but become speechless after hearing the news
ไอฮุไม่ช่วย แต่พูดไม่ทันหลังจากได้ยินข่าว
 Previously, he had already thought that if there was a blood poisoning epidemic, the situation would become very dire
ก่อนหน้านี้เขาเคยคิดว่าถ้ามีการระบาดของโรคพิษในเลือดสถานการณ์จะกลายเป็นเรื่องน่ากลัวมาก
 He could not believe that what he had worried about the most had already happened, and not in a city that was near the Garden of Life, but in Central Pine City instead
เขาไม่อยากเชื่อว่าสิ่งที่เขากังวลเกี่ยวกับเรื่องส่วนใหญ่ได้เกิดขึ้นแล้วและไม่ได้อยู่ในเมืองที่อยู่ใกล้กับสวนแห่งชีวิต แต่ในเมืองเซ็นทรัลไพน์ซิตี้
 If Central Pine City was in such a state, then he reckoned that it was no better in the other cities
ถ้าเซ็นทรัลไพน์ซิตี้อยู่ในสภาพเช่นนั้นเขาคิดว่าเมืองอื่น ๆ ไม่ได้ดีไปกว่านี้
 The blood poison was too frightful! After thinking about it, however, he guessed that it was normal for the Induction Ground to have such a slow reaction
สารพิษในเลือดน่ากลัวเกินไป! 
 It was likely that everyone was still at a loss as to what to do about the situation
เป็นไปได้ว่าทุกคนยังคงสูญเสียสิ่งที่ต้องทำเกี่ยวกับสถานการณ์
 Master’s only worry was Ai Hui; he only let go of it after seeing Ai Hui back in one piece
ความกังวลเดียวของอาจารย์คือ Ai Hui; 
 He felt that ultimately, the city was a safer place to be
เขารู้สึกว่าในท้ายที่สุดเมืองนี้เป็นสถานที่ที่ปลอดภัยมากขึ้น
 There were enough people and the teachers each had a different absolute art
มีผู้คนจำนวนมากและครูแต่ละคนมีศิลปะที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
 It would not be easy for the blood fiends to invade this city
มันจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเลือดไหลที่จะรุกรานเมืองนี้
 Ai Hui did not refute, but only answered, “Disciple had some thoughts after escaping from death
Ai Hui ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ตอบเฉพาะว่า "ศิษย์มีความคิดบางอย่างหลังจากหนีจากความตาย
 I feel that my contingency plans are lacking, and I would like to learn some new moves
ฉันรู้สึกว่าแผนฉุกเฉินของฉันกำลังขาดแคลนและฉันอยากจะเรียนรู้การเคลื่อนไหวใหม่ ๆ
” Wang Shouchuan thought so too
"วังชุนชุนคิดอย่างนั้น
 While he felt that it was safe in the city, at times like this, self-defense moves were the most important
ในขณะที่เขารู้สึกว่ามันปลอดภัยในเมืองในเวลาเช่นนี้การป้องกันตัวเองเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด
 In the past, he had wanted Ai Hui to grow step-by-step instead of learning techniques hurriedly, but now that the situation had worsened, he could not afford to be learning so leisurely
ในอดีตเขาต้องการให้ Ai Hui เติบโตทีละขั้นตอนแทนที่จะใช้เทคนิคการเรียนรู้อย่างรีบด่วน แต่ตอนนี้สถานการณ์แย่ลงเขาไม่สามารถที่จะเรียนรู้ได้อย่างสบายใจ
 “Master has been thinking of this too
"นายคิดเรื่องนี้ด้วย
 What sort of moves would you like to learn?”Ai Hui replied, “Disciple would like to learn some sword moves
ท่าทางแบบไหนที่คุณอยากจะเรียนรู้? "Ai Hui ตอบว่า" ศิษย์ต้องการเรียนรู้การเคลื่อนไหวของดาบ
” “Sword moves?” Wang Shouchuan was not the least bit surprised
"" Sword move? "วังชุทวนไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอย่างที่สุด
 He had long realized that Ai Hui had a passion for the sword
เขารู้มานานแล้วว่า Ai Hui หลงใหลในเรื่องดาบ
 He thought for a while before saying, “Swordplay has been in decline for a long time
เขาคิดว่าครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "ดาบมาร์เก็ตได้ลดลงมาเป็นเวลานานแล้ว
 There were very few people practicing it, so few legacies could be formed and passed on to future generations
มีเพียงไม่กี่คนที่ฝึกซ้อมแล้วจึงมีการสร้างมรดกให้กับคนรุ่นอนาคตได้ไม่มากนัก
 The same could not be said for absolute arts, so a legacy would not be a problem
ไม่อาจกล่าวได้ว่าเหมือนศิลปะแบบสัมบูรณ์ดังนั้นมรดกจึงไม่เป็นปัญหา
” Ai Hui was at a loss as to what to do
"ไอฮุยกำลังสูญเสียสิ่งที่ต้องทำ
 Those arts that could be called legacies definitely had something extraordinary to them, but this way, he would have to give up on the sword embryo
ศิลปะเหล่านี้อาจเรียกได้ว่าเป็นมรดกที่มีบางอย่างที่พิเศษสำหรับพวกเขา แต่ด้วยวิธีนี้เขาจะต้องยอมแพ้ตัวอ่อนดาบ
 If it was in the past, Ai Hui would not hesitate, but now his sword embryo was getting better
ถ้าในอดีต Ai Hui ไม่ลังเล แต่เดี๋ยวนี้ตัวอ่อนดาบของเขาเริ่มดีขึ้น
 Moreover, it would be a pity if he did not use his unique sword elemental energy to practice sword moves
นอกจากนี้ก็น่าเสียดายถ้าเขาไม่ได้ใช้พลังธาตุดาบที่เป็นเอกลักษณ์ในการฝึกฝนการเคลื่อนที่ของดาบ
 Mistress spoke up and said laughingly, “I have an absolute legacy
นายพูดขึ้นและหัวเราะว่า "ฉันมีมรดกที่สมจริง
 If Little Ai Hui is willing to learn, Mistress can teach him everything
หาก Little Ai Hui ยินดีที่จะเรียนรู้ Mistress สามารถสอนทุกสิ่งทุกอย่างได้
” A vision of himself floated into Ai Hui’s mind; countless bright needles danced around him as he grasped an embroidery needle, then he turned around and smiled sweetly
"วิสัยทัศน์ของตัวเองลอยอยู่ในใจของ Ai Hui; 
 He suddenly felt cold and could not help but tremble
เขาก็รู้สึกหนาวและไม่สามารถช่วย แต่สั่นสะเทือน
 Looking at Ai Hui’s state, everyone laughed heartily
เมื่อมองไปที่สถานะของ Ai Hui ทุกคนก็หัวเราะอย่างเต็มที่
 Even Han Yuqin convulsed with laughter and was not at all angry
แม้แต่ฮันยุคก็หงุดหงิดกับเสียงหัวเราะและไม่โกรธ
 Ai Hui thought carefully and made up his mind
Ai Hui คิดอย่างรอบคอบและคิดขึ้น
 “Disciple has decided to expand and work on his sword moves
"ศิษย์ได้ตัดสินใจที่จะขยายและทำงานเกี่ยวกับการดาบของเขา
” After making that decision, he felt surprisingly at ease
"หลังจากที่ตัดสินใจแล้วเขารู้สึกแปลกใจที่รู้สึกสบายใจ
 He had the sword embryo within his body and training required the brandishing of sword moves
เขามีตัวอ่อนดาบอยู่ภายในร่างกายของเขาและการฝึกต้องใช้การดาบของดาบ
 Elemental energy was also a part of sword elemental energy
พลังงานธาตุเป็นส่วนหนึ่งของพลังงานธาตุดาบ
 If he did not expand the development of his sword moves, what area should he expand on? He was not someone who was overflowing with talent
ถ้าเขาไม่ขยายการพัฒนาดาบของเขาเขาควรขยายพื้นที่อะไรบ้าง? 
 It would be like courting death if he wanted to be greedy when he had a terrible aptitude
มันคงเป็นเหมือนการเกี้ยวพาราสีถ้าเขาอยากจะโลภเมื่อเขามีพรสวรรค์ที่แย่มาก
 Wang Shouchuan and Han Yuqin gave each other a glance and saw the tell-tale signs of a smile in each other’s eyes
วังชุทูนและฮันหยกบินได้มองดูกันและกันและเห็นสัญญาณบอกเล่าของรอยยิ้มในสายตาของกันและกัน
 “Mistress and I had long predicted this
"นายและฉันได้คาดการณ์มานานแล้ว
” Wang Shouchuan did not bother to conceal his approving expression and laughed
"วังชุชวนไม่สนใจที่จะปิดบังความเห็นชอบของเขาและหัวเราะ
 “Every major event that you have encountered was decided with the sword
"ทุกเหตุการณ์ที่สำคัญที่คุณพบได้ตัดสินใจด้วยดาบ
 Mistress and I both feel that you should learn swordplay
คุณครูและฉันรู้สึกว่าคุณควรเรียนรู้การเล่นลิ้น
” “So what if swordplay is in decline?” Han Yuqin continued haughtily, “Was Mistress’s embroidery not invented by herself? Maybe our Little Ai Hui would be the first Swordplay Grandmaster in the future!”Mingxiu took out a wooden box and said smilingly, “Master and Mistress had long taken care of it
"" แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าดาบกำลังตกต่ำ? "ฮันหยกยังคงดำเนินต่อไปอย่างหยาบคายว่า" การเย็บปักถักร้อยของคุณหญิงไม่ถูกคิดค้นโดยตัวเองหรือ? 
 Junior, quickly open this box and take a look
จูเนียร์เปิดกล่องนี้อย่างรวดเร็วและดูสิ
” Suddenly, a warmth which he had never experienced before engulfed Ai Hui, and he was momentarily caught off guard
"ทันใดนั้นความอบอุ่นที่เขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนก็ห้อมล้อม Ai Hui และในไม่ช้าเขาก็ได้รับบาดเจ็บ