Chapter 142: Sang Zhijun In the nearly empty training hall, a figure was practicing hard
บทที่ 142: Sang Zhijun ในห้องฝึกอบรมเกือบจะว่างเปล่าร่างกำลังฝึกซ้อมหนัก
 Sweat poured down from her face like raindrops
เหงื่อหลั่งออกมาจากใบหน้าเหมือนน้ำฝน
 Watching Shi Xueman’s training reminded Yong Zheng of the past, which made him smile subconsciously
การดูการฝึกอบรมของ Shi Xueman เตือน Yong Zheng ในอดีตซึ่งทำให้เขายิ้มโดยไม่รู้ตัว
 Shi Xueman had almost the same characteristics as her father
Shi Xueman มีลักษณะเกือบเหมือนกับพ่อของเธอ
 She was brave, self-disciplined and responsible, just like her father
เธอมีความกล้าหาญมีวินัยและมีความรับผิดชอบเช่นเดียวกับพ่อของเธอ
 He now somewhat understood why the family spent so much on Xueman
ตอนนี้เขาค่อนข้างเข้าใจว่าทำไมครอบครัวใช้เวลามากกับ Xueman
 From their perspective, Shi Xueman was definitely the best candidate from her generation to assume responsibility of the family from her father
จากมุมมองของพวกเขา Shi Xueman เป็นผู้สมัครที่ดีที่สุดในยุคที่เธอรับผิดชอบครอบครัวจากพ่อของเธอ
 Nonetheless, Yong Zheng somehow felt pity for her
อย่างไรก็ตามเจิ้งโจวรู้สึกสงสารเธอ
 He saw how much his friend had sacrificed to raise the family to what it was now
เขาเห็นว่าเพื่อนของเขาเสียสละเพื่อเลี้ยงดูครอบครัวให้มากขึ้น
 Shi Xueman was a girl
Shi Xueman เป็นเด็กหญิง
 It would only be more difficult for her to achieve the success her father had once attained
มันจะเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะบรรลุความสำเร็จที่พ่อของเธอเคยประสบความสำเร็จ
 After an almost desperate training session, Shi Xueman’s frustration was greatly relieved
หลังจากเซสชั่นการฝึกอบรมเกือบหมดหวังความยุ่งยาก Shi Xueman รู้สึกโล่งใจอย่างมาก
 Although there was no task, she consoled herself by thinking it was good that she could spend time in the training hall
แม้ว่าจะไม่มีงานอะไรเธอก็ปลอบโยนตัวเองด้วยการคิดว่ามันดีที่เธอจะใช้เวลาอยู่ในห้องฝึกซ้อม
 “Miss
"นางสาว
” Yong Zheng greeted her
ยงเจิ้งทักทายเธอ
 He refrained from telling her what he was thinking
เขาละเว้นจากการบอกกับเธอว่าเขาคิดยังไง
 Instead, he simply kept it deep in his heart
แต่เขาก็เก็บไว้ลึกเข้าไปในหัวใจของเขา
 People were different
คนต่างออกไป
 He, himself, was an indolent person, which was why he was living a life like this
ตัวเขาเองเป็นคนขี้เกียจซึ่งเป็นเหตุให้เขามีชีวิตแบบนี้
 Only once had he seen Shi Xueman’s father shedding tears
มีเพียงครั้งเดียวที่เขาได้เห็นพ่อของ Shi Xueman หลั่งน้ำตา
 It was the regret and anguish due to a failure
มันเป็นความเสียใจและความทุกข์ทรมานจากความล้มเหลว
 The man who regarded success as his life was as unyielding as the hardest stone
คนที่มองว่าประสบความสำเร็จในชีวิตของเขาก็ไม่แข็งกระด้างเหมือนหินที่ยากที่สุด
 The only way to beat him was to totally destroy him, like smashing stones into sand
วิธีเดียวที่จะเอาชนะเขาก็คือทำลายเขาอย่างสิ้นเชิงเช่นการทุบหินลงไปในทราย
 “Uncle Yong Zheng
"ลุงยงเจิ้ง
” Shi Xueman forced a smile and could not help asking, “How on earth is Central Pine City now?” They were really the same kind of person
"Shi Xueman บังคับรอยยิ้มและไม่สามารถช่วยถามได้ว่า" ตอนนี้เมือง Central Pine City เป็นเมืองอะไรกันแน่? "พวกเขาเป็นคนประเภทเดียวกันจริงๆ
 Yong Zheng smiled in his heart, but nothing could be seen on his face
ยงเจิ้งยิ้มในใจ แต่ไม่มีอะไรที่สามารถมองเห็นได้บนใบหน้าของเขา
 He simply replied, “There were accidents some time ago
เขาตอบว่า "มีอุบัติเหตุเมื่อไม่นานมานี้
 Fortunately, measures were taken in time
โชคดีที่มีมาตรการในเวลา
 A class of students escaped from the Garden of Life, and they had some basic knowledge of the blood poison, so it prevented disaster
นักเรียนชั้นหนึ่งหนีออกจากสวนแห่งชีวิตและมีความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับสารพิษในเลือดทำให้สามารถป้องกันภัยพิบัติได้
 After that, many teachers from Central Pine Academy arranged detailed inspections all over the city to eliminate the hidden dangers
หลังจากนั้นครูหลายคนจาก Central Pine Academy ได้จัดให้มีการตรวจสอบอย่างละเอียดทั่วเมืองเพื่อขจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่
 Meanwhile, many earth elementalist teachers reinforced the defense of the city
ในขณะเดียวกันครูนักมายากลแผ่นดินจำนวนมากก็ได้เสริมการป้องกันตัวของเมือง
 As for the magistrate court, they assigned more guards for day and night patrols
สำหรับศาลผู้พิพากษาศาลได้มอบหมายให้หน่วยลาดตระเวนเพิ่มเติมทั้งกลางวันและกลางคืน
 For Now, there should be no problem
สำหรับตอนนี้ไม่ควรมีปัญหา
” Shi Xueman was a bit depressed
Shi Xueman รู้สึกท้อแท้
 At first she thought that the magistrate court and Central Pine Academy were perfunctory, but now she knew that was because everything was fine at this moment
ตอนแรกเธอคิดว่าศาลผู้พิพากษาและสถาบัน Pine Pine เป็นคนดูถูก แต่ตอนนี้เธอรู้ดีว่าเป็นเพราะทุกอย่างดีในตอนนี้
 After being depressed for a few seconds, she cheered up again
หลังจากที่รู้สึกหดหู่ไม่กี่วินาทีเธอก็โห่ร้องขึ้นมาอีกครั้ง
 Originally, she was depressed because she was fully prepared to welcome a rough fight, but when she heard what the dean said, she felt she had been fooled
แต่เดิมเธอรู้สึกหดหู่เพราะเธอพร้อมที่จะต้อนรับการต่อสู้ที่รุนแรง แต่เมื่อได้ยินว่าคณบดีบอกว่าเธอรู้สึกว่าถูกหลอก
 Now, she was happy to know that the city was truly safe, although this would make her look stupid for the mission
ตอนนี้เธอดีใจที่ทราบว่าเมืองนี้ปลอดภัยจริงๆแม้ว่าจะทำให้เธอดูโง่เขลาสำหรับภารกิจ
 Still, it was something to cheer for, since there had been enough people killed in the blood catastrophe
ยังคงเป็นสิ่งที่ต้องเชียร์เพราะมีคนถูกสังหารมากพอในความหายนะในเลือด
 She could at least relax and do whatever she wanted
อย่างน้อยเธอก็สามารถผ่อนคลายและทำในสิ่งที่เธอต้องการได้
 Maybe because she was free from anxiety, Shi Xueman now felt hungry
บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่รู้สึกหงุดหงิด Shi Xueman รู้สึกหิว
 She decided to go to eat beef noodles! She said goodbye to Yong Zheng, took a shower, and went out
เธอตัดสินใจที่จะไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อ! 
 As she walked past the blind battle training halls, she was reminded of their popularity in the past
ขณะที่เธอเดินผ่านห้องฝึกรบคนตาบอดเธอได้รับการเตือนถึงความนิยมในอดีต
 Due to the blood catastrophe, most of the travel to the Induction Ground was now stopped
เนื่องจากความหายนะในเลือดการเดินทางไปยังพื้นเหนี่ยวนำจึงถูกหยุดลง
 Currently, it was impossible to fly between each city like before, and it would remain this way for a short while
ปัจจุบันมันเป็นไปไม่ได้ที่จะบินระหว่างแต่ละเมืองเหมือนก่อนและมันจะยังคงเป็นแบบนี้อยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
 Most of the previous participants of the blind battles were students from other cities
ส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วมก่อนหน้าของการต่อสู้คนตาบอดเป็นนักเรียนจากเมืองอื่น ๆ
 As a result, there were few visitors now
เป็นผลให้มีผู้เข้าชมไม่กี่คนในขณะนี้
 In addition to the training halls, almost all stores were suffering from poor business too
นอกเหนือจากการฝึกอบรมแล้วร้านค้าเกือบทั้งหมดยังประสบปัญหาทางธุรกิจที่ไม่ดีด้วย
 Seeing the depression, Shi Xueman sincerely hoped that the blood catastrophe would end as soon as possible
เมื่อเห็นภาวะซึมเศร้า Shi Xueman หวังเป็นอย่างยิ่งว่าความหายนะในเลือดจะสิ้นสุดลงโดยเร็วที่สุด
 It broke out recently, but had shown how destructive it could be
มันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แต่ได้แสดงให้เห็นว่าการทำลายล้างเกิดขึ้นได้อย่างไร
 The only exception was probably the weapon shop because many people liked to buy weapons in times of crisis
ยกเว้นอย่างเดียวอาจเป็นร้านอาวุธเพราะหลายคนชอบที่จะซื้ออาวุธในยามวิกฤต
 Unexpectedly, Shi Xueman met someone she knew
ไม่คาดฝัน Shi Xueman ได้พบกับคนที่เธอรู้จัก
 It was Sang Zhijun
มันเป็น Sang Zhijun
 Except for Shi Xueman, she was the only girl in the team
ยกเว้น Shi Xueman เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวในทีม
 “Xueman!” Sang Zhijun was delighted to see Shi Xueman
"Xueman!" ซางชิฮินรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็น Shi Xueman
 She waved to her and said, “Come here!” Shi Xueman was a bit surprised
เธอโบกมือให้เธอและพูดว่า "มานี่สิ" Shi Xueman รู้สึกประหลาดใจ
 “What’s up, Zhijun?” She was not very close with Sang Zhijun
"มีอะไรขึ้น Zhijun?" เธอไม่สนิทกับ Sang Zhijun
 They were not from the same branch academy after all, and they only knew each other because of the mission
พวกเขาไม่ได้มาจากสถาบันการศึกษาสาขาเดียวกันเพราะพวกเขารู้จักกันและกันเท่านั้นเนื่องจากภารกิจ
 As they were the only girls in the team, however, they were quite familiar with each other
ขณะที่พวกเขาเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในทีมอย่างไรก็ตามพวกเขาค่อนข้างคุ้นเคยกัน
 After getting to know her for some time, Shi Xueman thought Sang Zhijun was an easygoing, elegant,l and modest girl
หลังจากที่ได้ทำความรู้จักกับเธอเป็นเวลานาน Shi Xueman คิดว่า Sang Zhijun เป็นสาวที่แสนง่ายและสง่างาม
 She seldom saw such a delightful expression on Sang Zhijun’s face
เธอไม่ค่อยเห็นการแสดงออกอันน่ายินดีบนใบหน้าของซางเจิ้ง
 Shi Xueman hurriedly walked to her
Shi Xueman รีบเดินไปหาเธอ
 “Can I borrow some money?” Shang Zhijun seemed a bit frustrated
"ฉันสามารถยืมเงินได้หรือไม่?" Shang Zhijun ดูเหมือนจะผิดหวัง
 “I thought this was a remote place, so I didn’t bring much money
"ฉันคิดว่านี่เป็นสถานที่ห่างไกลดังนั้นฉันจึงไม่ได้รับเงินมาก
 Now I don’t have enough money
ตอนนี้ฉันไม่มีเงินพอ
” “Of course
" "แน่นอน
 How much do you want?” Shi Xueman agreed at once, since she had the same experience of forgetting to bring any money to pay the bill before
คุณต้องการมากแค่ไหน? "Shi Xueman ตกลงกันทันทีเพราะเธอเคยมีประสบการณ์ในการลืมนำเงินมาจ่ายเงินก่อน
 It was a really awkward and very poignant experience for her
มันเป็นประสบการณ์ที่น่าอึดอัดและเจ็บปวดมากสำหรับเธอ
 “Twenty million yuan first
ยี่สิบล้านหยวนก่อน
” Sang Zhijun said
"Sang Zhijun กล่าว
 She Xueman was startled, “Twenty million yuan? What are you going to buy?” The first thought that came to her mind was that Zhijun was being swindled
เธอหงุดหงิด Xueman "ยี่สิบล้านหยวน? 
 In this small city, where a bowl of beef noodles cost only one hundred and fifty yuan, what could be priced at twenty million yuan? Zhijun must have been ripped off
ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ที่ชามก๋วยเตี๋ยวเนื้อวัวมีราคาเพียงหนึ่งร้อยห้าสิบหยวนสิ่งที่อาจมีราคาอยู่ที่ยี่สิบล้านหยวน? 
 Shi Xueman became angry and decided to argue with the merchant
Shi Xueman โกรธและตัดสินใจโต้เถียงกับพ่อค้า
 Sang Zhijun knew what Shi Xueman was thinking when she saw her frowning and said, “Relax, I am not being cheated
Sang Zhijun รู้ว่า Shi Xueman คิดอะไรเมื่อเห็นเธอขมวดคิ้วและพูดว่า "ผ่อนคลายฉันไม่ได้โกง
 I just came across something good
ฉันเพิ่งเจอสิ่งดีๆ
” In response to Shi Xueman’s suspicious look, Sang Zhijun gave her an arrow and said, “Have a look
"ในการตอบสนองต่อรูปลักษณ์ที่น่าสงสัยของ Shi Xueman Sang Zhijun ได้ให้ลูกศรของเธอและพูดว่า" ดูสิ
” An arrow? For twenty million yuan? This was definitely cheating! Shi Xueman took the arrow suspiciously
" ลูกธนู? 
 Archery was not in her training regimen, but she knew some basic knowledge about it
การยิงธนูไม่ได้อยู่ในขั้นตอนการฝึก แต่เธอรู้ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับเรื่องนี้
 The arrow seemed fine, but she still could not understand how an arrow could cost twenty million yuan
ลูกศรดูดี แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าลูกศรจะเสียค่าใช้จ่ายยี่สิบล้านหยวน
 Yet, she also knew that Sang Zhijun was not a fool, so she asked, “Sorry Zhijun, I don’t really understand
แต่เธอก็รู้ว่าซางจื่อจุนไม่ใช่คนโง่ดังนั้นเธอจึงถามว่า "ขอโทษจังจินฉันไม่เข้าใจจริงๆ
 Is this arrow special?” Sang Zhijun explained, “Yes, its penetrating power is strong
ลูกศรนี้พิเศษหรือไม่? "ซางชิฮินอธิบายว่า" ใช่พลังที่ทะลุทะลึ่งของมันแข็งแกร่ง
 I just tried
ฉันแค่พยายาม
 Without elemental energy, it can pierce a three-inch plate one thousand steps away, or a five-inch plate five hundred steps away
หากไม่ใช้พลังงานธาตุก็สามารถเจาะแผ่นสามนิ้วหนึ่งพันขั้นตอนออกไปหรือแผ่นห้านิ้วห้าร้อยขั้นตอนออกไป
” Shi Xueman’s eyes widened
ดวงตา Shi Xueman กว้างขึ้น
 She knew a little about archery, but she knew what the results meant
เธอรู้เล็กน้อยเกี่ยวกับการยิงธนู แต่เธอก็รู้ว่าผลที่ได้คืออะไร
 Looking around, Sang Zhijun confirmed that no one was near them before she said in a low voice, “I have also tested and found that metal elemental energy can enhance its effect
เมื่อมองไปรอบ ๆ Sang Zhijun ยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ใกล้พวกเขาก่อนที่เธอจะพูดด้วยเสียงต่ำว่า "ฉันยังได้ทดสอบและพบว่าพลังธาตุโลหะสามารถเพิ่มผลได้
” Shi Xueman understood at once
"Shi Xueman เข้าใจในทันที
 The data Zhijun just told her was the power of the arrow without elemental energy
ข้อมูลที่ Zhijun บอกเพียงว่าเธอคือพลังของลูกศรที่ไม่มีพลังงานธาตุ
 If infused with elemental energy, it would be more powerful, especially when the attribute of the elemental energy matched it
ถ้าผสมกับพลังงานธาตุจะมีพลังมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อแอตทริบิวต์ของธาตุพลังงานตรงกับมัน
 Sang Zhijun’s physique was of the metal attribute, so the arrow was just right for her
รูปร่างของ Sang Zhijun เป็นคุณลักษณะโลหะดังนั้นลูกศรจึงเหมาะสำหรับเธอ
 It was out of Shi Xueman’s expectation that Central Pine City had such excellent treasures
มันออกมาจากความคาดหวังของ Shi Xueman ว่า Central Pine City มีสมบัติล้ำค่าดังกล่าว
 She had been here many times, but this was the first time that she discovered that the stores here had high-grade goods to sell
เธอเคยมาที่นี่หลายครั้ง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอค้นพบว่าร้านค้าที่นี่มีสินค้าเกรดสูงที่จะขาย
 “How many are you going to buy?” she asked, as she realized Zhijun was not just buying one arrow
"เธอจะซื้อกี่เล่ม?" เธอถามขณะที่เธอตระหนักว่า Zhijun ไม่ได้แค่ซื้อลูกศรตัวเดียว
 Sang Zhijun was exciting and said in a low voice, “We could not have possibly come at a better time
Sang Zhijun ตื่นเต้นมากและพูดด้วยเสียงต่ำว่า "เราไม่อาจมาได้ในเวลาที่ดีขึ้น
 This arrow was just invented today
ลูกศรนี้เพิ่งถูกคิดขึ้นในวันนี้
 The price for one arrow is one hundred and fifty thousand yuan
ราคาหนึ่งลูกศรหนึ่งแสนห้าหมื่นหยวน
 It’s not expensive
มันไม่แพง
” “One hundred and fifty thousand yuan each? Not expensive indeed
"" หนึ่งแสนห้าหมื่นหยวนละ? 
” Shi Xueman said without hesitation, “I have some money
"Shi Xueman กล่าวโดยไม่ลังเลว่า" ฉันมีเงินบ้าง
 You can take it all
คุณสามารถใช้มันทั้งหมด
” The importance of the arrow to an elementalist who practiced archery was beyond doubt
"ความสำคัญของลูกศรกับนักกีฬาที่ฝึกซ้อมยิงธนูอยู่นอกเหนือความสงสัย
 The popularity of archery had raised new demand for arrows, and there were now people who worked as specialized arrow producers
ความนิยมในการยิงธนูได้เพิ่มความต้องการลูกศรขึ้นใหม่และตอนนี้มีคนที่ทำงานเป็นผู้ผลิตลูกศรเฉพาะ
 Nowadays, you could find arrows in almost all weapon shops, but it was still difficult to find good arrows
ปัจจุบันคุณสามารถหาลูกศรได้ในร้านขายอาวุธเกือบทุกแห่ง แต่ก็ยังคงยากที่จะหาลูกศรที่ดี
 It was very fortunate to encounter an arrow that suited the user
โชคดีมากที่ได้พบกับลูกศรที่เหมาะกับผู้ใช้
 Shi Xueman understood what Zhijun was thinking
Shi Xueman เข้าใจว่า Zhijun คิดอะไร
 She would stock up on these arrows now because they were consumables, and she might not be able to get more when hers were used up
ตอนนี้เธอจะสะสมลูกศรเหล่านี้ไว้เนื่องจากเป็นวัสดุสิ้นเปลืองและอาจจะไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้มากขึ้นเมื่อใช้หมด
 “I have ten million yuan and together with your twenty million yuan, I’ll have thirty million yuan total
"ฉันมีเงินสิบล้านหยวนและยี่สิบล้านหยวนของฉันฉันจะมียอดรวมสามล้านหยวน
 If so, I can buy two hundred arrows
ถ้าเช่นนั้นฉันสามารถซื้อธนูได้สองร้อย
 It will be enough for me to use for a while
มันจะเพียงพอสำหรับผมที่จะใช้สำหรับในขณะที่
” Sang Zhijun was grateful
"ซางชิฮินรู้สึกขอบคุณ
 “They have just created this arrow and haven’t released it into the market
"พวกเขาเพิ่งสร้างลูกศรนี้และยังไม่ได้ปล่อยออกสู่ตลาด
 Besides, they don’t have enough in stock, so I’ll have to wait
นอกจากนี้พวกเขายังไม่มีหุ้นเพียงพอดังนั้นฉันจะต้องรอ
 two hundred arrows! They will have to work hard for quite a while
ลูกศรสองร้อย! 
” Sang Zhijun went into the store to negotiate with the shopkeeper while Shi Xueman looked around by herself
"Sang Zhijun เดินเข้าไปในร้านเพื่อเจรจากับเจ้าของร้านขณะที่ Shi Xueman มองด้วยตัวเอง
 It was unexpected for a store that seemed so ordinary to have such wonderful arrows to sell
เป็นที่คาดไม่ถึงสำหรับร้านที่ดูธรรมดามากที่มีลูกศรที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ที่จะขาย
 Shi Xueman was looking forward to finding some other first-grade goods
Shi Xueman มองไปข้างหน้าเพื่อหาสินค้าชั้นหนึ่งอื่น ๆ
 After looking over everything on the shelf, Shi Xuewan was disappointed
หลังจากมองทุกสิ่งทุกอย่างบนชั้นวาง Shi Xuewan รู้สึกผิดหวัง
 None of the goods could impress her
ไม่มีสินค้าใดที่สามารถสร้างความประทับใจให้กับเธอได้
 Sang Zhijun came out happily with ten arrows in hand
Sang Zhijun ออกมาอย่างมีความสุขด้วยลูกศรสิบที่อยู่ในมือ
 Apparently, the arrows had just been made
เห็นได้ชัดว่าลูกศรเพิ่งถูกสร้างขึ้น
 “What’s its name?” Shi Xueman asked casually
"ชื่ออะไร" Shi Xueman ถามอย่างไม่เป็นทางการ
 Sang Zhujun answered in a good mood, “The name is weird
ซางเจกูนตอบด้วยอารมณ์ดี "ชื่อแปลก ๆ
 It’s called Bunny Hair
เรียกกันว่า Bunny Hair
 I learned about this arrow from the magistrate court
ฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับลูกศรนี้จากศาลผู้พิพากษา
 They acquired some before, but theirs are only half as powerful as this one
พวกเขาได้รับบางส่วนมาก่อน แต่พวกเขามีเพียงครึ่งเดียวที่มีประสิทธิภาพเช่นนี้
 They bought them at the price of twenty thousand yuan each, and in the market it was sold at thirty thousand yuan
พวกเขาซื้อมาในราคายี่สิบหยวนและในตลาดมียอดขายอยู่ที่สามหมื่นหยวน
 So, I decided to have a look here in the store
ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะดูที่นี่ในร้าน
 Surprisingly, they just invented the new arrow which was more powerful
น่าประหลาดใจที่พวกเขาคิดค้นลูกศรใหม่ซึ่งมีพลังมากขึ้น
 I’m so lucky
ฉันช่างโชคดีจริงๆ
” Since she would not be willing to use them during daily training, two hundred “Bunny Hair” arrows were enough for her to use for a long time
"เนื่องจากเธอไม่เต็มใจที่จะใช้พวกเขาในระหว่างการฝึกอบรมประจำวันลูกแฝด" กระต่าย "สองร้อยดวงจึงเพียงพอสำหรับการใช้งานมาเป็นเวลานาน
 “Not expensive indeed
"ไม่แพงแน่นอน
” Shi Xueman said, “It’s not easy to find such a powerful arrow
Shi Xueman กล่าวว่า "ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาลูกศรที่มีประสิทธิภาพ
” The power was merely doubled, but the price was five times higher
"อำนาจเป็นเพียงสองเท่า แต่ราคาสูงกว่าห้าเท่า
 Yet, this was no surprise to Shi Xueman
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ Shi Xueman
 She knew that after the power reached a certain level, any increase would cost a lot of effort
เธอรู้ดีว่าหลังจากที่ระดับพลังงานถึงระดับหนึ่งแล้วการเพิ่มขึ้นใด ๆ จะต้องเสียค่าใช้จ่ายมาก
 Therefore, the price would be much higher
ดังนั้นราคาจะสูงขึ้นมาก
 “Xueman, you have to buy me dinner
"Xueman คุณต้องซื้ออาหารเย็นให้ฉัน
” Sang Zhijun looked delicate and touching
"Sang Zhijun ดูอ่อนโยนและสัมผัส
 “I have no money now
"ตอนนี้ฉันไม่มีเงินแล้ว
 I’ll have to depend on you
ฉันจะต้องพึ่งพาคุณ
” “No problem! I’ll buy you everything
" "ไม่มีปัญหา! 
” Shi Xueman smiled
Shi Xueman ยิ้ม
 “Let’s go to eat beef noodles
"ไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อ
 I know an old noodle house here which is very famous
ฉันรู้ว่าร้านก๋วยเตี๋ยวเก่า ๆ ที่นี่มีชื่อเสียงมาก
” Shi Xueman was a cold beauty in the eyes of boys, but to girls, she was like a warm and reliable big sister
"Shi Xueman เป็นความงามที่เย็นชาในสายตาของเด็กผู้ชาย แต่สำหรับสาว ๆ เธอก็เหมือนพี่สาวที่อบอุ่นและเชื่อถือได้
 “You seem to be very familiar with this city?” Sang Zhijun followed her and asked curiously
"คุณดูเหมือนจะคุ้นเคยกับเมืองนี้มากหรือ?" แซนซื่อจุนตามเธอไปและถามซึ้ง
 To her, Shi Xueman did not look like the kind of person who would eat beef noodles in the small restaurants
สำหรับเธอ Shi Xueman ไม่ได้เป็นเหมือนคนที่กินก๋วยเตี๋ยวเนื้อในร้านอาหารเล็ก ๆ
 “Yes,” Shi Xueman replied, “we have a training hall here, and I’ve been here several times
"ใช่" Shi Xueman ตอบว่า "เรามีห้องฝึกอบรมที่นี่และฉันเคยมาที่นี่หลายครั้ง
” The smell of beef made Shi Xueman hungry
"กลิ่นของเนื้อวัวที่ทำ Shi Xueman หิว
 She walked in the noodle house like a regular and called, “Two bowls of beef noodles and a beef dish please
เธอเดินเข้าไปในบ้านก๋วยเตี๋ยวอย่างสม่ำเสมอและเรียกว่า "ก๋วยเตี๋ยวเนื้อสองชามและเนื้อวัวโปรด
” The owner of the noodle house answered, “Okay
เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวตอบว่า "เอาล่ะ
” When he looked up, he saw two unfamiliar female customers, and the one who was speaking was extraordinarily beautiful
"เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองเขาเห็นลูกค้าหญิงสองคนที่ไม่ค่อยคุ้นเคยและคนที่พูดก็มีความสวยงามเป็นพิเศษ
 If she had come here before, it would be impossible for him to forget her
ถ้าเธอมาที่นี่มาก่อนก็จะเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะลืมเธอ
 “Please have a seat
"เชิญนั่ง
 The noodles will be served soon
ก๋วยเตี๋ยวจะเสิร์ฟเร็ว ๆ นี้
” Although he felt confused, he still asked them to take a seat
แม้ว่าเขาจะรู้สึกสับสนเขาก็ยังขอให้พวกเขานั่ง
 Sang Zhijun looked around curiously behind Shi Xueman, but soon she was attracted by a weird sound
Sang Zhijun มองไปรอบ ๆ อย่างฉงนสนเท่ห์หลัง Shi Xueman แต่ในไม่ช้าเธอก็ถูกดึงดูดโดยเสียงแปลก ๆ
 “Fatty! How can you eat so much?” “Two bowls less than you, okay?” “It is you who owes me money
“ไขมัน! 
 How can you eat this much? At least four bowls less than me!” “Ai Hui, don’t you remember that I left the last steamed bun for you that time? You cannot be so ruthless
คุณกินมากแค่ไหน? 
 At least let me have enough noodles
อย่างน้อยให้ฉันมีก๋วยเตี๋ยวเพียงพอ
” “That makes sense
"" มันฟังดูดี
 You can continue, and if you can give me five reasons, I’ll let you eat more
คุณสามารถดำเนินการต่อได้และถ้าคุณสามารถให้เหตุผลห้าข้อฉันจะให้คุณกินมากขึ้น
 Hmmm, yes, go on… yes, you are right… Hmmm, excuse me, I want one more bowl of noodles please!” “Ai Hui, you are so cunning!”
อืมใช่ใช่แล้วใช่มั้ย ... ใช่คุณมีสิทธิ์ ... อืมมึงขอโทษฉันฉันต้องการอีกหนึ่งชามก๋วยเตี๋ยวโปรด! "" Ai Hui คุณฉลาดจัง! "