Chapter 145: Bring It On! Bats were outstanding predators, and they were one of the many dire beasts that Ai Hui did not wish to encounter in the Wilderness
บทที่ 145: นำมันขึ้นมา! 
 Of course, there were many dire beasts that he did not want to encounter
แน่นอนว่ามีสัตว์ร้ายมากมายที่เขาไม่ต้องการเจอ
“Everyone, stick together
"ทุกคนติดกัน
”At this point of time, Ai Hui did not care about whether or not they were familiar with each other
"ในตอนนี้อ้ายฮุไม่สนใจว่าพวกเขาจะคุ้นเคยกันดีหรือไม่
Shi Xueman and Sang Zhijun were not unreasonable individuals
Shi Xueman และ Sang Zhijun ไม่ใช่บุคคลที่ไม่มีเหตุผล
 Shi Xueman knew Ai Hui rather well, and Sang Zhijun was a straightforward person
Shi Xueman รู้ Ai Hui ค่อนข้างดีและ Sang Zhijun เป็นคนตรงไปตรงมา
 If not for Ai Hui’s warning just now, they both would have died
ถ้าไม่ใช่คำเตือนของ Ai Hui ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนจะต้องเสียชีวิต
Both of them were on their guard as they moved slowly to Ai Hui’s side
ทั้งสองคนอยู่ในยามที่พวกเขาเดินช้าๆไปยังฝั่งของ Ai Hui
The terrifying claw marks on the spot where they had been standing previously made them tremble with fear
เครื่องหมายเล็บที่น่าสะพรึงกลัวในจุดที่พวกเขาเคยยืนอยู่ก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขาสั่นด้วยความกลัว
 They were so close to death
พวกเขาใกล้ตายแล้ว
The hand with which Sang Zhijun was holding her Golden Silk Longbow was trembling involuntarily
มือที่มีแสง Zhijun จับ Longbow ผ้าไหมสีทองของเธอก็สั่นเทาโดยไม่ได้ตั้งใจ
Even Shi Xueman, who had reacted to the situation calmly, felt a lingering fear hit her like a sweeping tsunami after she now managed to catch a breath
แม้ Shi Xueman ซึ่งเคยทำปฏิกิริยากับสถานการณ์อย่างใจเย็นรู้สึกกลัวว่าจะเอาชนะเธอเหมือนคลื่นยักษ์สึนามิหลังจากที่เธอสามารถหายใจได้
 She could feel her legs wobbling
เธอรู้สึกว่าขาของเธอสั่นสะเทือน
 Shi Xueman had always emphasized on improving her real-life combat capabilities, and she had—on numerous missions
Shi Xueman ได้เน้นย้ำถึงการปรับปรุงสมรรถนะในการต่อสู้ในชีวิตจริงของเธอเสมอและเธอมีภารกิจมากมาย
 However, she had never experienced such a terrifying situation
อย่างไรก็ตามเธอไม่เคยมีประสบการณ์เช่นสถานการณ์ที่น่าสะพรึงกลัว
 Just a moment ago, she had an actual close brush with death
เมื่อสักครู่เธอมีแปรงใกล้ตายจริง
Right now, she felt that the lofty aspirations she had on the transport wagon were so childish and ridiculous
ตอนนี้เธอรู้สึกว่าแรงบันดาลใจอันสูงส่งที่เธอมีต่อรถเก๋งบรรทุกสินค้านั้นดูน่าเบื่อหน่ายและไร้สาระ
 In a real life-and-death battle, how much of her combat capabilities could she execute? Fifty percent? Perhaps thirty percent? She may even be killed by the blood fiends while standing frozen in a spot, staring into blank space and not knowing what to do
ในชีวิตจริงและความตายรบเท่าใดความสามารถในการต่อสู้ของเธอที่เธอสามารถดำเนินการ? 
So far, she and Sang Zhijun had not been able to sense the slightest bit of the bats’ aura
จนถึงตอนนี้เธอและแซนซื่อจุนไม่สามารถรับรู้ถึงกลิ่นอายของค้างคาวได้เล็กน้อย
 If not for the deep claw marks on the ground, she would have thought that what she saw earlier was an illusion
ถ้าไม่ใช่เพราะเครื่องหมายกรงเล็บลึก ๆ บนพื้นดินเธอคงจะคิดว่าสิ่งที่เธอเห็นมาก่อนคือภาพลวงตา
 It’s a pity that it’s not an illusion
น่าเสียดายที่ไม่ใช่ภาพลวงตา
Her gaze automatically shifted towards Ai Hui
เธอจ้องมองไปที่ Ai Hui โดยอัตโนมัติ
Ai Hui was no better than them
Ai Hui ไม่ดีไปกว่าพวกเขา
 His body was slightly crouching, his right hand tightly holding on to the sword hilt of the Dragonspine Inferno
ร่างของเขาก้มลงเล็กน้อยมือขวาของเขาแน่นจับด้ามดาบของ Dragonspine Inferno
 His body was a motionless statue
ร่างของเขาเป็นรูปปั้น
 A bead of sweat meandered down from his forehead to his chin before dripping to the ground
ลูกปัดของเหงื่อคดเคี้ยวลงจากหน้าผากของเขาไปที่คางของเขาก่อนที่จะหยดลงกับพื้น
The dusky street lamps looked especially lonely in the utterly quiet street
โคมไฟถนนที่มืดทึบดูเหงาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในถนนอันเงียบสงบอย่างเต็มที่
 The sounds of dripping sweat and heavy breathing could be clearly heard
เสียงของการหยดเหงื่อและการหายใจหนักอาจได้ยินได้ชัด
 However, for some reason, when Shi Xueman saw Ai Hui’s tense body, her anxiousness was alleviated
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางประการเมื่อ Shi Xueman เห็นร่างเครียดของ Ai Hui ความวิตกกังวลของเธอก็ลดลง
Beads of sweat slid under his flickering eyelashes, and his eyes looked as calm as still water—one could not discern his feelings
ลูกปัดของเหงื่อลื่นใต้ขนตาที่กระวีกระลายของเขาและดวงตาของเขาดูนิ่งเหมือนน้ำนิ่ง - ไม่สามารถมองเห็นความรู้สึกของเขาได้
 Yes, it was that gaze that made Shi Xueman feel more at ease
ใช่มันเป็นที่จ้องมองที่ทำให้ Shi Xueman รู้สึกสบายใจมากขึ้น
His gaze did not contain the slightest trace of a fluster
การจ้องมองของเขาไม่ได้มีร่องรอยเพียงเล็กน้อยของความวุ่นวาย
Shi Xueman felt that her performance was terrible
Shi Xueman รู้สึกว่าผลงานของเธอแย่มาก
 She closed her eyes and took a deep breath
เธอหลับตาลงและสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
 When she opened them, her confidence and fighting spirit had returned
เมื่อเธอเปิดออกความเชื่อมั่นและการต่อสู้ของเธอก็กลับมา
Sang Zhijun calmed down very fast as well
Sang Zhijun สงบลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
Indeed, Ai Hui was not flustered, but he was very nervous
อันที่จริงอ้ายฮุ่ยไม่รู้สึกหงุดหงิด แต่เขากังวลมาก
 His mental state was taut, and his entire body was like a string that was tightly stretched
สภาพจิตใจของเขาตึงเครียดและร่างกายของเขาก็เหมือนสายที่ยืดออกไปอย่างแน่นหนา
His inability to track the bats’ location was giving him an immense pressure, the likes of which he had never experienced before
การที่เขาไม่สามารถติดตามสถานที่ค้างคาวได้ทำให้เขาได้รับความกดดันอย่างมากจากสิ่งที่เขาไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน
 From the day he had successfully planted the sword embryo’s seed, nothing in his surroundings could avoid the sword embryo’s discerning eye
ตั้งแต่วันที่เขาประสบความสำเร็จในการเพาะเมล็ดดาบของตัวอ่อนไม่มีอะไรที่อยู่ในสภาพแวดล้อมของเขาสามารถหลีกเลี่ยงดวงตาที่ฉลาดของตัวอ่อนดาบได้
What happened today was a first
เกิดอะไรขึ้นในวันนี้เป็นครั้งแรก
 He was engulfed with tremendous pressure
เขาถูกห้อมล้อมด้วยแรงกดดันอย่างมาก
What should he do?Ai Hui’s first reaction was to flee
เขาควรทำอย่างไรปฏิกิริยาแรกของ Ai Hui ก็คือหนีไป
 However, his rationality told him that this would be the wrong decision
อย่างไรก็ตามความมีเหตุมีผลของเขาบอกเขาว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ผิด
 No matter how fast he ran, he could not outrun the bats in the sky
ไม่ว่าเขาจะวิ่งเร็วแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถวิ่งหนีค้างคาวในท้องฟ้าได้
 The bat that had attacked them just now was extremely fast, so fast that Ai Hui’s eyes could not catch it
ค้างคาวที่โจมตีพวกเขาตอนนี้เร็วมากจนตาของ Ai Hui ไม่สามารถจับมันได้
 All he had seen was a blood-red colored blur
สิ่งที่เขาเห็นก็คือความเบลอของสีเลือดแดง
These blood bats were far more powerful than the blood insects they had encountered outside of the city!Bats were carnivores…
ค้างคาวเหล่านี้มีพลังมากกว่าแมลงเลือดที่พวกเขาพบนอกเมืองหนูเป็นสัตว์กินเนื้อ ...
This thought flashed through his mind
ความคิดนี้กระพริบผ่านใจของเขา
What should he do?Previously, he had rejected Fatty’s suggestion to call for help as he had sensed that the bats in the sky had already locked onto them
ก่อนหน้านี้เขาได้ปฏิเสธข้อเสนอแนะของ Fatty เพื่อขอความช่วยเหลือในขณะที่เขารู้สึกว่าค้างคาวในท้องฟ้าได้ล็อกไว้บนพวกเขาแล้ว
Ai Hui did not know how they became the targets for the predators
Ai Hui ไม่รู้ว่าเป้าหมายของพวกเขากลายเป็นเป้าหมายอย่างไร
 It really was unlucky, given that Central Pine City was huge
โชคร้ายจริงๆที่เซ็นทรัลไพน์ซิตี้เป็นเมืองใหญ่
 He continued to rack his brain for a way out
เขายังคงใช้สมองของเขาเพื่อหาทางออก
The sensing ability of the sword embryo had already reached its limit
ความสามารถในการรับรู้ของตัวอ่อนดาบได้ถึงขีด จำกัด แล้ว
Eh? Limit!Suddenly, Ai Hui thought of the times when he would absorb a strand of elemental energy during his training
ใช่มั้ย? 
With a jolt, he directed a strand of elemental energy towards his glabella
ด้วยความกระวนกระวายใจเขาได้กำกับเส้นใยของพลังงานธาตุที่มีต่อ glabella ของเขา
When the strand of elemental energy reached the glabella, the fidgeting sword embryo absorbed it completely without any hesitation
เมื่อเส้นใยพลังงานธาตุถึง glabella, ตัวอ่อนดาบอ่อนเปียกดูดซึมได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่ลังเลใด ๆ
Ai Hui could feel the range of his perception expand significantly
Ai Hui รู้สึกถึงช่วงของการรับรู้ของเขาอย่างมาก
 In the sky above his head, a faint-looking shadow became clearer in his vision
ในท้องฟ้าเหนือศีรษะของเขาเงาที่จาง ๆ มองเห็นชัดเจนขึ้นในสายตาของเขา
 A bat was noiselessly flying through the air
ค้างคาวบินไปในอากาศอย่างไม่มีเสียง
 Every few seconds, it would produce an invisible whirlpool of air current to jumble and hide its aura
ทุกๆไม่กี่วินาทีก็จะก่อให้เกิดอ่างน้ำวนที่ไม่สามารถมองเห็นได้ของอากาศในปัจจุบันเพื่อความสับสนและซ่อนกลิ่นอายของอากาศ
It was only at this moment that Ai Hui realized that there was only one bat
ตอนนี้เองที่ Ai Hui รู้ว่ามีค้างคาวเพียงตัวเดียว
 All the other auras created by it was to confuse its enemy and hide itself
ทุกออร่าอื่น ๆ ที่สร้างขึ้นโดยการสร้างความสับสนให้กับศัตรูและซ่อนตัวเอง
 Ai Hui had also not expected that while this bat was swirling in the air, its eyes were closed
ไอฮุยไม่คาดหวังว่าขณะที่ค้างคาวหมุนวนไปในอากาศดวงตาของมันก็ปิดลง
Such a powerful bat!Ai Hui smacked his lips
ไอ้พลังดังกล่าว Ai Hui ตีริมฝีปากของเขา
 Once these wild beasts were infected with the blood poison, they would become much more powerful
เมื่อสัตว์ป่าเหล่านี้ติดเชื้อพิษในเลือดพวกมันจะมีพลังมากขึ้น
“There’s only one bat, and it’s swirling above our heads
"มีเพียงหนึ่งค้างคาวและมันหมุนวนเหนือหัวของเรา
”Ai Hui said with a low voice
"ไอฮุยกล่าวด้วยเสียงต่ำ
 His focus was locked on to that blood bat
จุดโฟกัสของเขาถูกล็อคไว้บนค้างคาวเลือดนั้น
Everyone felt a shiver run down their spines
ทุกคนรู้สึกสั่นวิ่งลงกระดูกสันหลังของพวกเขา
At this moment, Ai Hui felt his senses gradually become blurry
ในขณะนี้ Ai Hui รู้สึกว่าความรู้สึกของเขาค่อยๆเบลอ
 He cursed in his heart
เขาสาปแช่งในหัวใจของเขา
 Without any hesitation, he directed another strand of elemental energy to his sword embryo, and his senses immediately became clear again
โดยไม่ลังเลใด ๆ เขาได้นำพลังงานอีกธาตุหนึ่งไปใช้กับดาบของเขาแล้วรู้สึกได้ทันที
“It’s two hundred meters above us
"มันสูงกว่าเราสองร้อยเมตร
” Ai Hui quickly gave a specific height of the bat from the ground
"Ai Hui รีบยกความสูงของไม้ตีขึ้นจากพื้น
Sang Zhijun was flabbergasted and involuntarily stared at Ai Hui
Sang Zhijun รู้สึกอึดอัดและจ้องมองที่ Ai Hui อย่างไม่เต็มใจ
 This fellow could actually determine how high was the bat from the ground
เพื่อนคนนี้สามารถกำหนดได้ว่าค้างคาวจากพื้นดินสูงแค่ไหน
 Such a powerful fellow, why had she not heard of his name before? She was trained in archery
ทำไมเธอถึงไม่เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อน? 
 To be an archer, one had to develop their eyesight
เพื่อเป็นคนยิงธนูคนหนึ่งต้องพัฒนาสายตาของตนเอง
 Sang Zhijun had always possessed extreme confidence with regards to this aspect, but now, even when she widened her eyes, she still could not discern the bat
Sang Zhijun เคยมีความมั่นใจมากในแง่มุมนี้ แต่ตอนนี้แม้กระทั่งตอนที่เธอเบิกตาเธอก็ยังไม่สามารถมองเห็นค้างคาวได้
The blood bat’s body perfectly blended into the darkness, and its flight through the air did not produce any sound; it was completely silent like a ghost
ร่างของกะโหลกศีรษะเลือดกลมกลืนเข้ากับความมืดและการบินผ่านอากาศไม่ทำให้เกิดเสียงใด ๆ 
She did not know how Ai Hui tracked the bat’s location
เธอไม่รู้ว่า Ai Hui ติดตามตำแหน่งของค้างคาวอย่างไร
“What should we do then?” Shi Xueman asked softly
"แล้วเราควรทำอย่างไร?" Shi Xueman ถามอย่างนุ่มนวล
“If I lure it down, are both of you confident in killing it?” Ai Hui replied as he licked his lips
"ถ้าฉันล่อมันลงทั้งสองคนมีความมั่นใจในการฆ่ามัน?" ไอฮิวตอบขณะที่เลียริมฝีปาก
Since they could not escape, they could only kill this bat
เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถหลบหนีได้พวกเขาจึงสามารถฆ่าค้างคาวนี้เท่านั้น
And it must be now
และมันต้องเป็นตอนนี้
Currently, Ai Hui was unceasingly expending his elemental energy as his perception was locked on to the blood bat
ปัจจุบัน Ai Hui ใช้พลังธาตุอย่างไม่เสื่อมคลายเนื่องจากการรับรู้ของเขาถูกล็อคไปยังเลือดค้างคาว
 But once his elemental energy was used up, they would end up in a defensive position
แต่เมื่อพลังงานธาตุถูกนำมาใช้พวกเขาจะจบลงในตำแหน่งป้องกัน
The battle must be finished before his elemental energy was depleted
การสู้รบต้องเสร็จสิ้นก่อนที่พลังธาตุของเขาจะหมดลง
 There was no other choice
ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ
Ai Hui quickly and accurately determined the situation
Ai Hui กำหนดสถานการณ์ได้อย่างรวดเร็วและถูกต้อง
“I’m not confident
"ฉันไม่มั่นใจ
”When Shi Xueman said these words, she felt so ashamed that she wanted to find a hole and hide
"เมื่อ Shi Xueman กล่าวคำเหล่านี้เธอรู้สึกละอายใจที่ต้องการหารูและซ่อน
 The other party used himself as a lure to create a chance for them, and all the danger was solely upon him
อีกฝ่ายหนึ่งใช้ตัวเองเป็นล่อเพื่อสร้างโอกาสให้กับพวกเขาและอันตรายทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับเขาเท่านั้น
 And in such an extreme situation, she could not even dare to say that she was confident
และในสถานการณ์ที่รุนแรงเช่นนั้นเธอไม่กล้าแม้แต่จะบอกว่าเธอมั่นใจ
That’s right, she actually did not dare to say she was confident
ใช่แล้วเธอก็ไม่กล้าบอกว่าเธอมั่นใจ
 Previously, when the blood bat had slammed itself against her wall of water vapor, she had realized its strength
ก่อนหน้านี้เมื่อลูกโป่งเลือดกระแทกตัวเองกับกำแพงไอน้ำเธอก็ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของมัน
Sang Zhijun was shocked at Ai Hui’s courage
Sang Zhijun ตกใจที่ความกล้าหาญของ Ai Hui
 She felt disbelief
เธอรู้สึกไม่เชื่อ
 She used to think that this kind of scene would only appear in storybooks that depicted heroes
เธอเคยคิดว่าฉากแบบนี้จะปรากฏเฉพาะในหนังสือนิทานที่บรรยายภาพวีรบุรุษ
 Who would actually sacrifice himself as a lure? How stupid would that be?She never expected herself to witness this scene today
ใครจะเสียสละตัวเองเป็นล่อ? 
 If it were some other person, then she would think that it was because of her and Shi Xueman’s beauty
ถ้าเป็นคนอื่นแล้วเธอก็จะคิดว่ามันเป็นเพราะความงามของเธอและของ Shi Xueman
 However, it was definitely not the case for the fellow in front of her, because he had never even taken a serious look at them from the beginning
อย่างไรก็ตามก็ไม่ได้เป็นอย่างแน่นอนสำหรับเพื่อนที่อยู่ข้างหน้าของเธอเพราะเขาไม่ได้เอาจริงเอาจังกับพวกเขาตั้งแต่เริ่มแรก
Are there really fools who would sacrifice themselves for others in this world?It seems that there is…
มีคนโง่จริงๆที่จะเสียสละตัวเองสำหรับคนอื่น ๆ ในโลกนี้หรือไม่ดูเหมือนว่ามี ...
Ai Hui did not know Sang Zhijun’s thoughts on his suggestion
Ai Hui ไม่รู้จักความคิดของ Sang Zhijun ในข้อเสนอแนะของเขา
 And even if he did, he wouldn’t care
และแม้ว่าเขาจะทำก็ตามเขาก็ไม่สนใจ
 At this crucial moment, who would care about a girl’s rubbish thoughts when he did not even know her?He was only aware that this could not drag on for any longer
ในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ใครจะเป็นห่วงเรื่องความคิดขยะของเด็กผู้หญิงเมื่อเขาไม่รู้จักเธอ แต่เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่สามารถลากไปได้อีกต่อไป
 He had already depleted one-fourth of his elemental energy, and the longer he persisted, the more unfavorable the situation would become for him
เขาได้หมดพลังหนึ่งในสี่ของพลังธาตุแล้วและยิ่งเขายืนกรานมากขึ้นสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวยมากขึ้นก็จะกลายเป็นเรื่องของเขา
The sword embryo was like a black hole that kept on devouring his elemental energy!“Even if you don’t have confidence, you have to do it
ตัวอ่อนดาบเป็นเหมือนหลุมดำที่เก็บพลังงานของธาตุไว้! "แม้ว่าคุณจะไม่มั่นใจคุณก็ต้องทำ
” Ai Hui’s tone was resolute and decisive, but his facial expression remained calm
เสียงของ Ai Hui ก็เด็ดขาดและเด็ดขาด แต่การแสดงออกทางสีหน้าของเขายังคงสงบ
“Both of you, get ready
"ทั้งสองคนเตรียมตัวให้พร้อม
”At this moment, Shi Xueman and Sang Zhijun became nervous
"ในตอนนี้ Shi Xueman และ Sang Zhijun กังวลมาก
 Both of them knew that their attacks would determine Ai Hui’s fate
ทั้งสองคนรู้ว่าการโจมตีของพวกเขาจะตัดสินชะตากรรมของ Ai Hui
 They, too, were now engulfed with tremendous pressure
พวกเขาก็ถูกทับถมด้วยแรงกดดันอย่างมาก
“But…
"แต่…
” Sang Zhijun’s face turned pale
ใบหน้าของซางเจียงจางหายไป
“There’s no but!” Ai Hui interrupted her
"ไม่มี แต่!" Ai Hui ขัดจังหวะเธอ
 There was no time to waste
ไม่มีเวลาที่จะเสีย
He was also very nervous
เขารู้สึกกังวลมาก
 Both of their behaviors did not give him any sense of security, making him think about whether this was a stupid decision
ทั้งสองพฤติกรรมของพวกเขาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกใด ๆ ของการรักษาความปลอดภัยทำให้เขาคิดเกี่ยวกับว่านี้คือการตัดสินใจโง่
 However, he tried to restrain his nervousness and irritation
อย่างไรก็ตามเขาพยายามยับยั้งความหงุดหงิดและความระคายเคืองของเขา
 If possible, he would definitely not want to put his life in the hands of two strangers
ถ้าเป็นไปได้เขาคงจะไม่ต้องการเอาชีวิตของเขาไว้ในมือของคนแปลกหน้าสองคน
However, right now, he had no other choice
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น
 There was no point in thinking about the impossible
ไม่มีความคิดที่เป็นไปไม่ได้เลย
 Ai Hui’s gaze regained its calm and coldness
สายตาของ Ai Hui ฟื้นคืนความสงบและความหนาวเย็น
 Even his voice contained a tinge of indifference; he spoke as if the situation had nothing to do with him
แม้น้ำเสียงของเขาก็มีสีสันของการไม่แยแส 
 “We only have one chance to strike
"เรามีโอกาสเพียงครั้งเดียวที่จะตี
”After finishing his sentence, he did care about the both of them anymore and turned to Fatty
"หลังจากจบประโยคเขาก็สนใจเรื่องนี้อีกแล้วหันไปหา Fatty
 “Be careful
"ระวัง
”Fatty knew what Ai Hui meant
"ไขมันรู้ความหมายของไอฮี
 Ai Hui was trying to say that if the situation turned for the worst, Fatty should quickly escape by himself
Ai Hui พยายามจะบอกว่าถ้าสถานการณ์แย่ที่สุดไขมันควรหนีด้วยตัวเอง
 Fatty didn’t say anything; he only nodded his head, signaling that he knew what to do
ไขมันไม่ได้พูดอะไร; 
 He was acting way more level-headed than both Shi Xueman and Sang Zhijun
เขาทำตัวได้ดีกว่า Shi Xueman และ Sang Zhijun
“If we fail, the three of you have to run in three different directions,” Ai Hui reminded them
"ถ้าเราล้มเหลวพวกคุณสามคนต้องวิ่งไปในทิศทางที่แตกต่างกันสามแบบ" ไอฮียนเตือนพวกเขา
 The two girls were rookies, and he had no choice but to remind them of this basic knowledge
เด็กหญิงสองคนนั้นเป็นมือใหม่และเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเหนือจากการเตือนความรู้พื้นฐานนี้
Seeing that Ai Hui had a thorough arrangement, Shi Xueman’s anxiousness disappeared
เมื่อเห็นว่า Ai Hui มีการจัดการอย่างละเอียดความวิตกกังวลของ Shi Xueman ก็หายไป
 Her eyes became determined as she replied with a serious tone, “I will do my best
ดวงตาของเธอเริ่มรู้สึกราวกับว่าเธอตอบด้วยน้ำเสียงที่รุนแรง "ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุด
”The sparkling and translucent pearl that hung on her wrist suddenly trembled, resembling a shaky dewdrop on the tip of grass in the morning
มุกประกายและโปร่งแสงที่แขวนไว้บนข้อมือของเธอก็สั่นสะเทือนคล้ายกับภาพที่สั่นคลอนบนปลายหญ้าในตอนเช้า
 With a flick of her snow-white hand, the glistening pearl broke off from the string and rolled along her wrist and into her palm
ด้วยการสะบัดมือหิมะขาวของเธอไข่มุกอันวาววับแตกออกจากสายและรีดไปตามข้อมือของเธอและเข้าไปในฝ่ามือของเธอ
With a flick of her slender middle finger, the pearl was lodged in between her thumb and middle finger
ไข่มุกของเธอมึนงงอยู่กลางนิ้วหัวแม่มือและนิ้วกลางของเธอ
“Me too
"ฉันด้วย
” Sang Zhijun bit her lips
"ซางชิฮินเลียริมฝีปากของเธอ
She tossed the arrow quiver that was hung onto her waist to the ground
เธอโยนลูกธนูที่แขวนอยู่บนเอวของเธอลงกับพื้น
 Her hand was holding on to three Bunny Hair Arrows, and her legs were wide apart as she stood like a tree, tall and upright
มือของเธอจับลูกธนูลูกกระต่ายสามตัวไว้และขาของเธอกว้างขึ้นเมื่อยืนเหมือนต้นไม้ที่สูงและเที่ยงตรง
Without raising his head to look at the bat, Ai Hui took a step forward
อ้ายฮุ่ยก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ยกศีรษะเพื่อมองค้างคาว
The blood bat in the sky moved
ค้างคาวในท้องฟ้าขยับตัว
At this point in time, he finally confirmed that the bat was locked on to him
เมื่อถึงเวลานี้ในที่สุดเขาก็ยืนยันว่าค้างคาวถูกขังอยู่กับเขา
 Among the four people, he was the only one who was locked on to by the bat
ในหมู่สี่คนเขาเป็นคนเดียวที่ถูกล็อคโดยค้างคาว
 Could it be that the blood bat had sensed the aura of his sword embryo as well? Bats did not require their eyes to look at things; rather, they used their senses and echolocation
มันเป็นไปได้หรือไม่ที่ลูกโป่งเลือดได้รับรู้กลิ่นอายของตัวอ่อนดาบด้วย? 
 Ai Hui quickly dismissed the distracting thoughts in his head and focused on the space of air before him
ไอฮุยรีบไล่ความคิดที่ฟุ้งซ่านในหัวของเขาและมุ่งความสนใจไปที่อวกาศก่อนหน้าเขา
Suddenly, he dashed forward—it was as if he could not take the pressure anymore and wanted to flee
ทันใดนั้นเขาก็วิ่งไปข้างหน้าราวกับว่าเขาไม่สามารถกดดันและอยากจะหลบหนี
Ai Hui was unsure whether the blood bat in the sky would fall for his trap
ไอฮุยไม่แน่ใจว่าจะมีค้างคาวในท้องฟ้าติดกับดักของเขาหรือไม่
 Now, however, he did not want to think about anything else
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาไม่ต้องการคิดถึงสิ่งอื่นใด
Almost instantly, he could sense the blood bat above him begin to swoop downwards silently
เกือบจะทันทีที่เขารู้สึกได้ว่าลูกโป่งเลือดข้างบนของเขาเริ่มลุกลามลงอย่างเงียบ ๆ
It’s coming
มันกำลังมา
In the darkness, Ai Hui grinned sinisterly as he tightened his grip on the Dragonspine Inferno
ในความมืด Ai Hui ยิ้มอย่างน่าสยดสยองขณะที่เขาขันจับ Dragonspine Inferno
Bring it on!
นำติดตัวไป!