Chapter 146 Chapter 146: Unleash The Sword Translator: TYZ  Editor: Pranav The deep darkness of the night was its best cover
Chapter 146 Chapter 146: Unleash the Sword นักแปล: TYZ Editor: Pranav ความมืดมิดยามค่ำคืนเป็นสิ่งปกที่ดีที่สุด
   Its wingspan was more than one meter
มีนกมากกว่าหนึ่งเมตร
 Its dog-sized black-colored body was striped with blood-red streaks, resembling the color of cooled magma
ร่างสีดำขนาดใหญ่ของสุนัขของเขาถูกลายด้วยเส้นสีแดงเลือดคล้ายกับสีของแมกม่าที่ระบายความร้อน
 One would not be able to sense its presence in the dark night
หนึ่งจะไม่สามารถที่จะรู้สึกถึงการแสดงตนของตนในคืนที่มืดมน
   Its eyes were tightly shut, and it displayed an incredible calmness
ดวงตาของมันถูกปิดอย่างแน่นหนาและแสดงความสงบอย่างไม่น่าเชื่อ
 The sound waves that it emitted covered the entire street
คลื่นเสียงที่ปล่อยออกมาครอบคลุมทั้งถนน
   Its target was that human who gave off a unique aura, a dangerous aura, which it could sense coming from his body
เป้าหมายคือมนุษย์ที่ให้กลิ่นอายที่ไม่เหมือนใครซึ่งเป็นกลิ่นอายที่เป็นอันตรายซึ่งอาจรู้สึกได้จากร่างกายของเขา
 Its underdeveloped intelligence did not allow it to understand what exactly was going on
ปัญญาที่ด้อยพัฒนาของมันไม่ได้ช่วยให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
 Its killing instinct and strengthened body, which were several times stronger than before, may be the reasons why it was doing this
สัญชาตญาณในการฆ่าและความเข้มแข็งของร่างกายซึ่งแข็งแรงกว่าก่อนหน้านี้หลายครั้งอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดปัญหานี้ได้
 Its unique flying techniques resembled a whale swimming in the depths of the ocean, making no noise at all
เทคนิคการบินที่เป็นเอกลักษณ์คล้ายกับว่ายน้ำวาฬในส่วนลึกของมหาสมุทรทำให้ไม่มีเสียงรบกวนเลย
   The target wanted to escape
เป้าหมายต้องการหลบหนี
 This was something that it commonly encountered
นี่เป็นสิ่งที่พบบ่อย
   Its diving speed was extremely fast; the distance between the two parties began to rapidly decrease
ความเร็วในการดำน้ำของมันเร็วมาก 
 Halfway through its dive, it increased its speed abruptly
ครึ่งทางผ่านการดำน้ำมันเพิ่มความเร็วของมันทันทีทันใด
 Its previously closed eyes started to open, revealing a pair of dark red eyes that looked like pieces of glowing iron
ตาปิดก่อนหน้านี้เริ่มเปิดเผยให้เห็นคู่ของดวงตาสีแดงเข้มที่ดูเหมือนเป็นชิ้นส่วนของเหล็กเรืองแสง
 Its expression became sinister, and its sharp, snow-white teeth produced a hissing sound in the wind
การแสดงออกของมันกลายเป็นความสยดสยองและฟันขาวที่ขาวและคมของมันทำให้เกิดเสียงดังฟ่อในสายลม
   Suddenly, its target stopped running and turned around
ทันใดนั้นเป้าหมายก็หยุดวิ่งและหันกลับ
   Escaping was a stupid thing to do, but putting up a resistance would be even more stupid
การหลบหนีเป็นสิ่งที่โง่เขลาที่จะทำ แต่การวางแนวความต้านทานจะโง่มากยิ่งขึ้น
 It could feel the blood boiling within its body, and its bloodthirsty killing intent stimulated it even more
มันอาจจะรู้สึกถึงเลือดที่ต้มในตัวของมันและความตั้งใจในการฆ่ากระหายเลือดของมันกระตุ้นให้มันยิ่งใหญ่ขึ้น
   It continued to increase its speed
มันยังคงเพิ่มความเร็วของมัน
   Even though Ai Hui, who had placed all his attention on the blood bat, was mentally prepared, he was still frightened by the blood bat’s speed
ถึงแม้ว่า Ai Hui ผู้ใส่ความสนใจทั้งหมดของเขาไว้ในเลือดค้างคาวก็พร้อมแล้วก็ตามเขายังคงกลัวด้วยความเร็วของเลือดค้างคาว
   Too fast!   The eyes of the blood bat created a blur of demonic-red glow in the air
เร็วเกินไป! 
 Its speed was so fast that Ai Hui’s eyes could not keep up with it
ความเร็วของมันเร็วมากจนสายตาของ Ai Hui ไม่สามารถติดตามได้
   The scarier part was that the sound of the wind it produced was very soft—it only produced a low, snake-like hissing sound as it dived
ส่วนที่น่าตกใจก็คือเสียงลมที่พัดออกมานั้นอ่อนมากมันทำให้เสียงต่ำดุจเสียงงูคล้าย ๆ กับเสียงพึมพำ
   This defied Ai Hui’s logic
เรื่องนี้ท้าทายตรรกะของ Ai Hui
 From what he knew, the faster a beast flew, the louder the sound it would make
จากสิ่งที่เขารู้เร็วขึ้นสัตว์ที่บิน, ดังเสียงมันจะทำให้
 Arrows behaved similarly as well; the more the power of a flying arrow, the louder it would be
ลูกศรมีลักษณะคล้ายกันเช่นกัน 
   However, the diving blood bat barely made any sound
อย่างไรก็ตามเลือดดำน้ำเสียงแทบจะไม่ทำให้เสียงใด ๆ
   And the frightening thing was that it was still increasing its speed!   It doesn't make sense!   An urge to flee arose in Ai Hui’s mind
และสิ่งที่น่ากลัวก็คือว่ามันยังคงเพิ่มความเร็วของมัน! 
 He felt that his idea was too naive
เขารู้สึกว่าความคิดของเขาไร้เดียงสาเกินไป
 How could those two girls keep up with such terrifying speed?   He forcibly restrained the fear in his mind
สาวสองคนเหล่านี้สามารถรักษาความเร็วได้อย่างไร? 
 At this point in time, he would have no chance of surviving if he escaped
เมื่อมาถึงจุดนี้เขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตถ้าเขารอดพ้น
 How could his legs outrun something that could fly?   Moreover, the speed of this beast had surpassed that of any arrows he had ever seen!   When Ai Hui realized that there was no way he could escape, he calmed down
ขาของเขาจะวิ่งเร็วกว่าสิ่งที่สามารถบินได้อย่างไร? 
 Just like before, when he knew he had no other options, all distracting thoughts disappeared immediately
เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้เมื่อเขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่น ๆ ความคิดที่เสียสมาธิทั้งหมดจะหายไปในทันที
   He held his sword hilt
เขาถือด้ามดาบของเขาไว้
   The grip of the Dragonspine Inferno felt very hard and rough
การจับของ Dragonspine Inferno ทำให้รู้สึกลำบากและหยาบ
 The rope grip of the sword was made by him; after staying in the embroidery workshop for so long, making a simple rope grip wasn’t too difficult
จับเชือกของดาบทำโดยเขา; 
   The rope grip was rather fitting for his hands as well
เชือกเชือกก็เหมาะสำหรับมือของเขาเช่นกัน
   For some unknown reason, whenever Ai Hui placed his focus on the sword, his mind would calm down immediately
ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบสาเหตุเมื่อไหร่ก็ตามที่ Ai Hui ให้ความสนใจกับดาบจิตใจของเขาจะสงบลงทันที
   He remembered that a lot of swordplay manuals had discussed how a swordsman should treat his sword
เขาจำได้ว่ามีคู่มือการใช้ดาบหลายเล่มได้กล่าวถึงวิธีที่ดาบถือดาบของเขา
 Some manuals even stated that swordsmen should craft their own swords, and the whole crafting process should be done by them alone
คู่มือบางคนกล่าวด้วยว่านักดาบควรจะดาบของตัวเองและกระบวนการทำ crafting ทั้งหมดควรทำโดยพวกเขาเพียงลำพัง
   After the crafting was completed, the swordsmen should start a long process of nurturing their newly-crafted swords
หลังจากเสร็จสิ้นงานหัตถกรรมเหล่านักดาบทั้งหลายควรเริ่มต้นกระบวนการอันยาวนานในการหล่อเลี้ยงดาบที่เพิ่งสร้างใหม่
   Other types of cultivators often changed their weapons, but swordsmen would not do that; most of the swordsmen had at most five swords in their entire lives
นักเพาะปลูกประเภทอื่น ๆ มักเปลี่ยนอาวุธ แต่นักดาบก็ไม่ทำอย่างนั้น 
 It was not rare for those swordsmen, who never changed their swords even once in their lives, to develop an ordinary sword into a legendary one
ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเหล่านักดาบผู้ซึ่งไม่เคยเปลี่ยนดาบแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิตเพื่อพัฒนาดาบธรรมดาให้กลายเป็นตำนาน
   Ai Hui felt that it was incredible that his mind could still be distracted at this point in time
Ai Hui รู้สึกว่ามันเหลือเชื่อเหลือเกินที่ความคิดของเขาจะยังคงฟุ้งซ่านอยู่ในเวลานี้
   He did not have the slightest bit of nervousness or fear—it was as if all the danger had been resolved all of a sudden
เขาไม่ได้กังวลใจหรือกลัวเพียงเล็กน้อย - เหมือนกับว่าอันตรายทั้งหมดได้รับการแก้ไขอย่างฉับพลัน
   Holding the sword, he could a perceive a sensation from the sword hilt
ถือดาบเขาสามารถรับรู้ถึงความรู้สึกจากด้ามดาบ
 His mind was tranquil
จิตใจของเขาสงบ
 The previously restless sword embryo had also become calm and vigorous
ตัวอ่อนดุร้ายก่อนหน้านี้ยังกลายเป็นความสงบและแข็งแรง
   Ai Hui was emotionless
ไอฮุยรู้สึกไร้อารมณ์
 He slightly crouched, hind leg and elbows bent, as he pressed the sword hilt against his chest; the tip of the sword was pointing towards the sky
เขาก้มลงเล็กน้อยขาหลังและข้อศอกงอเมื่อเขากดด้ามดาบบนหน้าอกของเขา; 
 The body of the sword was so black that it did not even reflect a bit of light
ร่างของดาบดำจนไม่อาจสะท้อนแสงได้
 The seven dazzling pieces of red crystal resembled seven mysterious islands that floated out on the dark sea
เจ็ดชิ้นพราวของผลึกสีแดงคล้ายกับเจ็ดเกาะลึกลับที่ลอยออกมาในทะเลสีเข้ม
   His movements were relaxed, without any signs of danger or vigor
การเคลื่อนไหวของเขาผ่อนคลายโดยไม่มีสัญญาณอันตรายหรือความแข็งแรง
   A silver color extended outwards from the roots of his hair
สีเงินยื่นออกมาจากรากของผม
 His eyes remained indifferent and as calm as still water
ดวงตาของเขายังไม่แยแสและสงบเหมือนน้ำนิ่ง
   His inner mind was extremely tranquil
จิตใจภายในของเขาสงบมาก
   Even the faint hissing sounds had disappeared
แม้แต่เสียงฟู่ฟ่าจางหายไป
 The sword, which weighed around one hundred kilograms, was firm and steady in his hand, motionless like an unmovable boulder
ดาบซึ่งชั่งน้ำหนักประมาณหนึ่งแสนกิโลกรัมมีความมั่นคงและมั่นคงอยู่ในมือไม่นิ่งเหมือนก้อนหินที่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้
 He could feel the light drafts brush past the tip of his sword as it sliced through the air—it felt as if a river was flowing through his sword
เขารู้สึกว่าร่างของแปรงพุ่งผ่านปลายดาบของมันขณะที่หั่นเป็นชิ้น ๆ ผ่านอากาศมันทำให้รู้สึกราวกับว่าแม่น้ำไหลผ่านดาบของเขา
   Ai Hui was channeling his elemental energy into the sword embryo, continuously expanding and extending his perception
ไอฮุยกำลังถ่ายทอดพลังธาตุให้กับตัวอ่อนดาบการขยายและขยายการรับรู้ของเขาอย่างต่อเนื่อง
   Suddenly, however, the experience became different
ทันใดนั้นประสบการณ์แตกต่างกันไป
 He could feel the range of his perception begin to shrink, and it continued until he could only perceive his sword
เขารู้สึกถึงช่วงของการรับรู้ของเขาเริ่มลดลงและมันยังคงดำเนินอยู่ต่อไปจนกว่าเขาจะสามารถรับรู้ดาบของเขาได้เท่านั้น
 He could now clearly see and feel every fine crack and impurity on the seven pieces of red crystal
ตอนนี้เขาสามารถเห็นและรู้สึกทุกรอยย่างและสิ่งเจือปนบนชิ้นคริสตัลสีแดงเจ็ดชิ้น
   This kind of feeling was extremely wonderful
ความรู้สึกแบบนี้เป็นเรื่องมหัศจรรย์มาก
   Not far away, Shi Xueman and Sang Zhijun were shocked upon witnessing the huge transformation in Ai Hui’s aura with their own eyes
ไม่นาน Shi Xueman และ Sang Zhijun ตกใจเมื่อได้เห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในไอราของ Ai Hui ด้วยสายตาของตัวเอง
   Especially Shi Xueman, even though she had seen Ai Hui fight before
โดยเฉพาะ Shi Xueman แม้ว่าเธอจะได้เห็นการต่อสู้ของ Ai Hui มาก่อน
 She could still not forget that magnificent and dazzling sword move from that day; it was the most breathtaking sword move she had ever seen in her life
เธอคงไม่ลืมว่าดาบอันงดงามและพราวจากวันนั้น; 
 And, from then onwards, she had been impressed by Ai Hui’s swordsmanship
และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเธอได้รับความประทับใจจากการดาบของ Ai Hui
   But that was all
แต่นั่นคือทั้งหมด
   In an era where swordsmanship was irrelevant, even if one’s sword skills were impressive, it wouldn’t matter much
ในยุคที่ดาบไม่สำคัญแม้ว่าทักษะดาบของคุณจะน่าประทับใจ แต่ก็ไม่สำคัญเท่าไร
   From the day the Avalon of Five Elements was established, there had not been a single Grandmaster Swordsman
นับตั้งแต่วันที่ก่อตั้ง Avalon of Five Elements ไม่มี Grandmaster Swordman คนใดคนหนึ่ง
 Even most of those so-called Master Swordsmen were frauds who self-conferred their titles themselves
แม้ส่วนใหญ่ของผู้ที่เรียกว่า Master Swordsmen เป็นคนหลอกลวงที่มอบชื่อตนเองด้วยตนเอง
   However, at this moment, Ai Hui was showing her an entirely different perspective on swordsmanship
อย่างไรก็ตามในขณะนี้ Ai Hui กำลังแสดงมุมมองที่แตกต่างไปจากการดาบ
   There was no luster, there was no resplendence
ไม่มีความเป็นเงามันไม่มีรสนิยม
 Ai Hui was like a statue, a boulder, a still lake
ไอฮุยเป็นรูปปั้นหินก้อนหนึ่งเป็นทะเลสาบ
   Since young, Shi Xueman had encountered many experts, and she was well versed with their characteristics
ตั้งแต่เยาว์วัย Shi Xueman ได้พบกับผู้เชี่ยวชาญหลายคนและเธอก็มีความชำนาญในเรื่องนี้
 She knew that the calmer an expert was, the more destructive the storm brewing in him would be
เธอรู้ดีว่าผู้เชี่ยวชาญยิ่งสงบขึ้นพายุที่กำลังก่อตัวขึ้นในตัวเขาจะเป็นอย่างไร
   Shi Xueman did not dare to look on anymore
Shi Xueman ไม่กล้ามองอีกต่อไป
 The statue-like Ai Hui was emitting an indescribable attractive force, charming people and captivating souls
รูปปั้นเช่น Ai Hui กำลังเปล่งแรงดึงดูดที่ไม่อาจอธิบายได้ผู้คนที่มีเสน่ห์และคนที่น่าหลงใหล
   She did not forget her responsibilities
เธอไม่ลืมความรับผิดชอบของเธอ
 They had only one chance, and if they made a mistake, Ai Hui would perish on the spot
พวกเขามีโอกาสเพียงอย่างเดียวและถ้าพวกเขาทำผิด Ai Hui จะพินาศทันที
 Shi Xueman’s back was shrouded in a faint surging mist, the result of her channeling her water elemental energy to the limit
ด้านหลังของ Shi Xueman ปกคลุมไปด้วยหมอกที่พองขึ้นซึ่งเป็นผลจากการที่เธอใช้พลังงานจากธาตุอาหารของน้ำถึงขีด จำกัด
 She was trying her best to lock onto the swooping blood bat, but no matter how hard she tried, she wasn’t able to do it
เธอกำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะล็อคค้างคาวในเลือด แต่ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหนเธอก็ไม่สามารถทำมันได้
   It was simply too fast!   The blood bat opened its eyes, and Shi Xueman could see a blur of demonic red glow
มันเร็วเกินไป! 
 However, even when she tried her best, she barely managed to catch its afterimage
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งเมื่อเธอพยายามอย่างสุดความสามารถเธอแทบจะไม่สามารถจับภาพได้
   Sang Zhijun subconsciously bit her lips until they bled, and her forehead was dripping with sweat
แสง Zhijun subconsciously บิตริมฝีปากของเธอจนกว่าพวกเขาจะ bled และหน้าผากของเธอถูกหยดกับเหงื่อ
   She could not lock onto the blood bat as well
เธอไม่สามารถล็อคค้างคาวเลือดได้เช่นกัน
   Just when Shi Xueman and Sang Zhijun were at their wits end, Ai Hui suddenly unleashed his sword
ตอนที่ Shi Xueman และ Sang Zhijun อยู่ที่ปลายปัญญาของพวกเขา Ai Hui ก็ปล่อยดาบออกมา
   This strike was very slow and light—it looked as if Ai Hui unleashed this attack with zero effort
การประท้วงครั้งนี้ช้าและเบามากดูเหมือนว่า Ai Hui ปล่อยการโจมตีนี้ไปพร้อมกับความพยายามเป็นศูนย์
   The lightning-fast streak of demonic red glow and Ai Hui’s sluggish sword strike provided an enormous visual contrast
แนวแสงสีแดงของปีศาจแดงและการตีด้วยดาบของ Ai Hui ทำให้ความคมชัดของภาพยิ่งใหญ่
   Shi Xueman indescribably uncomfortable upon witnessing it; however, her eyes and attention had been involuntarily captivated by Ai Hui’s strike
Shi Xueman รู้สึกอึดอัดเมื่อพยานมัน; 
   The moment the tip of the sword made contact with the demonic red blur, the sluggishness and extreme speed converged
ขณะที่ปลายดาบติดต่อกับภาพเบลอสีแดงปิศาจความเกียจคร้านและความเร็วสูงแปรผัน
   The dark red claw and the black-colored sword tip seemed to have frozen in time
กรงเล็บสีแดงเข้มและปลายดาบสีดำดูเหมือนจะมีการแช่แข็งในเวลา
   Shi Xueman could not describe the awkwardness of this scene
Shi Xueman ไม่สามารถอธิบายความอึดอัดของฉากนี้ได้
 She felt dizzy and nauseous; her chest felt tight, and she was suffocating
เธอรู้สึกวิงเวียนและคลื่นไส้ 
 She was so sick that she wanted to vomit, and beside her, Sang Zhijun’s body swayed, and her face also became pale-white
เธอป่วยมากจนอยากจะอาเจียนและข้างๆเธอร่างของซางชิจจินเหวี่ยงตัวและใบหน้าของเธอก็ซีดขาว
   Boom!   The violent explosion sent shivers down everyone’s spine
บูม! 
   A visible ring-shaped billow of air exploded outwards from the point of contact between the sword’s tip and the bat’s bloody claws
วงแหวนที่มีรูปวงแหวนอากาศกระเด็นออกมาจากจุดที่ติดต่อระหว่างปลายดาบกับกรงเล็บที่มีเลือดออกของค้างคาว
   Ai Hui’s face suddenly became flushed, and it looked as if he was drunk
ใบหน้าของเอไอฮุยกลายเป็นสีแดงและดูเหมือนราวกับว่าเขากำลังเมา
 He gritted his teeth and appeared to say something, but no sound came out from his mouth as he flew through the air, forming an arc in the sky
เขาก้มหน้าฟันและดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่มีเสียงออกมาจากปากของเขาขณะที่เขาบินผ่านอากาศเป็นรูปโค้งบนท้องฟ้า
 He proceeded to crash into a nearby wall, causing the entire structure to collapse with a loud rumble
เขาพังทลายลงในกำแพงใกล้ ๆ ทำให้โครงสร้างทั้งตัวล่มสลายลงด้วยเสียงดัง
   The blood bat appeared before Shi Xueman and Sang Zhijun for the first time
ค้างคาวเลือดปรากฏตัวก่อน Shi Xueman และ Sang Zhijun เป็นครั้งแรก
 Its body was striped with dark-red streaks
ร่างของมันถูกลายด้วยเส้นสีแดงเข้ม
 However, at this point in time, its sinister-looking face was in a daze
อย่างไรก็ตามในขณะนี้ใบหน้าที่ดูน่ากลัวดูตกอยู่ในความมึนงง
   Shi Xueman endured the pain in her chest as she knew the crucial moment had arrived
Shi Xueman ทนทุกข์ทรมานที่หน้าอกของเธอขณะที่เธอรู้ว่าถึงเวลาที่สำคัญแล้ว
 Without hesitating, she channeled all her elemental energy into the pearl between her fingers and shot it out with a flick of her finger
โดยไม่ลังเลที่เธอจัดสรรพลังงานธาตุทั้งหมดของเธอลงในมุกระหว่างนิ้วมือของเธอและยิงมันออกด้วยการสะบัดของนิ้วมือของเธอ
   With a flash of luster, the pearl in Shi Xueman’s hand disappeared
ไข่มุกในมือของ Shi Xueman จางหายไปด้วยประกายแวววาว
 She then collapsed as if she was drained of all energy
จากนั้นเธอก็พังทลายราวกับว่าเธอถูกระบายพลังงานทั้งหมด
   On the other side, Sang Zhijun’s face was pale, but her eyes were filled with an imposing battlelust
ด้านอื่น ๆ ใบหน้าของซางจื่อจุนอ่อนตัว แต่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วย battlelust สง่างาม
 The Golden Silk Longbow in her hand looked like a crescent moon with the three Bunny Hair Arrows placed upon it
Longbow ผ้าไหมสีทองอยู่ในมือเธอดูเหมือนกับดวงจันทร์เสี้ยวที่มีลูกกระต่ายสามลูกวางอยู่บนนั้น
 Even though her fingers were clenching the fletchings of the three arrows separately, the arrow heads were in contact with each other
ถึงแม้ว่านิ้วมือของเธอกำลังขยับลูกศรสามตัวอยู่เฉยๆหัวลูกศรก็ติดต่อกันและกัน
   The three Bunny Hair Arrows gave off a faint silver glow with a sharpness so unequaled that Sang Zhijun was pleasantly surprised
ลูกแฝด Bunny Hair Arrows ให้แสงสีเงินจาง ๆ ที่มีความคมชัดไม่แพ้ใครที่ Sang Zhijun รู้สึกประหลาดใจ
   Clink!   The three Bunny Hair Arrows merged in mid-air and materialized into a dazzling silvery light
คุก! 
   Compared to Shi Xueman, Sang Zhijun was worse off
เมื่อเทียบกับ Shi Xueman Sang Zhijun ก็แย่ลง
 After putting all her energy into that attack, she retreated several steps before her legs gave way, causing her to fall down on her backside
หลังจากใส่พลังงานทั้งหมดลงในการโจมตีแล้วเธอก็ถอยกลับไปหลายขั้นตอนก่อนที่ขาของเธอจะพาดพิงถึงเธอทำให้เธอล้มลงที่ด้านหลังของเธอ
   Shi Xueman’s pearl struck the dazed blood bat, and as soon as it made contact with the blood bat’s body, it disintegrated into a tiny cloud of mist which seeped into the bat’s body
ไข่มุกของ Shi Xueman ลุกขึ้นสยองขวัญกับเลือดมึนเมาและทันทีที่สัมผัสกับร่างของเลือดค้างคาวมันพังทลายลงในเมฆหมอกเล็ก ๆ ที่ซึมลงสู่ร่างของค้างคาว
   The blood bat froze
ค้างคาวเลือดแข็ง
 Both the water and blood cells in its body were beginning to frantically rush towards the tiny cloud of mist
ทั้งน้ำและเซลล์เม็ดเลือดในร่างกายเริ่มหิวกระหน่ำไปตามหมอกควันเล็ก ๆ
 However, it looked as if its body was trying to devour the cloud of mist, which was filled with concentrated elemental energy
อย่างไรก็ตามมันดูราวกับว่าร่างกายของมันกำลังพยายามที่จะกินเมฆหมอกซึ่งเต็มไปด้วยพลังงานธาตุที่เข้มข้น
   At this moment, the blood bat was in the perfect position to be struck
ในขณะนี้ค้างคาวในเลือดอยู่ในตำแหน่งที่สมบูรณ์แบบที่จะถูกโจมตี
   The silvery light shot out from Sang Zhijun’s bow effortlessly hit the blood bat’s head
แสงสีเงินที่ยิงจากก้านของ Sang Zhijun ได้อย่างง่ายดายตีหัวของเลือดค้างคาว
   The silvery light suddenly blew up, causing the bat’s head to explode into countless fragments
แสงสีเงินจู่ ๆ ก็ระเบิดขึ้นทำให้หัวของค้างคาวระเบิดเป็นเศษชิ้นส่วนนับไม่ถ้วน
   Its headless body was bubbling with water vapour—it was as if it was dumped into boiling water
ร่างกายไม่มีหัวของมันฟองด้วยไอน้ำ - มันเหมือนกับว่าถูกทิ้งลงในน้ำเดือด
 The previously strong metallic skin had lost its luster and had dried-up
ผิวโลหะที่แข็งแรงก่อนหน้านี้สูญเสียความมันวาวและแห้งตัว
   Its body crashed to the ground with a resounding bang
ร่างกายของมันล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังก้อง
   A plump silhouette pulled Ai Hui to one side
ภาพเงาอวบอ้วนทำให้ Ai Hui ไปข้างหนึ่ง
   The instant Ai Hui had been sent flying backward, Fatty had already rushed forwards to catch him
ทันทีที่ Ai Hui ส่งเครื่องบินย้อนหลังไขมันได้รีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อจับตัวเขา
   Ai Hui had fainted
ไอฮุยจืดจาง
   Without saying anything, Fatty carried the dusty Ai Hui on his back and dashed frantically in the direction of the training hall
โดยไม่ต้องพูดอะไรไขมันนำ Ai Hui ที่เต็มไปด้วยฝุ่นบนหลังของเขาและพุ่งกระฉับกระเฉงไปในทิศทางของห้องฝึกอบรม
   “He doesn't even bother to say goodbye, really…” Sang Zhijun muttered as she sat on the ground, staring blankly at Fatty’s retreating back
"เขาไม่ต้องกังวลกับการบอกลาจริงๆ ... " ซางแซคจุนพึมพำขณะที่เธอนั่งลงบนพื้นและจ้องมองที่แผ่นหลังของ Fatty
   “He must be anxious to save his friend
"เขาต้องกระตือรือร้นที่จะช่วยเพื่อนของเขา
” Shi Xueman had regained a little of her strength, and she helped Sang Zhijun up from the ground
"Shi Xueman ฟื้นพลังของเธอขึ้นเล็กน้อยและเธอช่วย Sang Zhijun ขึ้นมาจากพื้นดิน
   “What should we do now?” Sang Zhijun was exhausted, and her face was dazed
"เราควรทำอะไรตอนนี้?" แสง Zhijun เหนื่อยและใบหน้าของเธอก็มึนงง
   “Request for help
"ขอความช่วยเหลือ
” Shi Xueman said, releasing a distress signal
Shi Xueman กล่าวว่าปล่อยสัญญาณความทุกข์
   She cast a glance in the direction that Fatty had disappeared into and felt a bit worried
เธอมองไปในทิศทางที่ไขมันหายไปและรู้สึกกังวลเล็กน้อย
 How was Ai Hui’s injury?   His direct collision with the blood bat had been truly amazing
อาการบาดเจ็บของ Ai Hui เป็นอย่างไร? 
   He must be fine!
เขาต้องสบายดี!