Chapter 157: Beat Down Chapter 157: Beat Down Translator: Cynthia  Editor: Pranav Looking at Ai Hui’s friendly face, Li Hai displayed his unabashed contempt and scorn
บทที่ 157: Beat Down Chapter 157: Beat Down นักแปล: Cynthia Editor: Pranav มองใบหน้าที่เป็นมิตรของ Ai Hui Li Hai แสดงท่าทางดูถูกและดูหมิ่น
 “Haha! He is just a jellyfish! How can such a guy lead us?”   Then, when he saw Fatty, who was gazing at him with eyes full of admiration, he couldn’t help but sneer
“ฮ่าฮ่า! 
 “Poor wretch! Never seen this before, huh? Come on; I’ll let you touch it
"คนยากจน! 
 I bet you have never seen such high-level equipment in your whole damn life
ฉันเดิมพันที่คุณไม่เคยเห็นอุปกรณ์ระดับสูงเช่นในชีวิตที่คุณสาปแช่งทั้งหมด
 Hahaha!”   Seeing the veneration in Fatty’s eyes, Li Hai laughed out even more wantonly
ฮ่าฮ่า! "เมื่อเห็นความเลื่อมใสในสายตาของแฟตติลี่หลี่หลี่หัวเราะออกมาดูน่าเบื่อมากยิ่งขึ้น
   He Qiuming was more or less relieved
เขารู้สึกโล่งใจมากหรือน้อย
 He was worried that if Ai Hui had also insisted, Shi Xueman would be unable to solve this embarrassing problem
เขากังวลว่าถ้า Ai Hui ยืนยันว่า Shi Xueman จะไม่สามารถแก้ปัญหาที่น่าอับอายนี้ได้
 If they were on opposing sides, it would be tough for them to fight against Shi Xueman and Sang Zhijun, too
หากพวกเขาอยู่ฝ่ายตรงข้ามก็จะยากสำหรับพวกเขาที่จะต่อสู้กับ Shi Xueman และ Sang Zhijun ด้วย
 Moreover, even if they really did not need to fight, if Shi Xueman and Sang Zhijun were willing to follow that guy, there was nothing they could do
นอกจากนี้แม้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้จริงๆ แต่ถ้า Shi Xueman และ Sang Zhijun เต็มใจที่จะทำตามชายคนนั้นก็ไม่มีอะไรที่จะทำได้
   Now, it seemed that it was not yet the worst situation
ตอนนี้ดูเหมือนว่านี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่แย่ที่สุด
   He Qiuming glanced at Shi Xueman, whose face was inscrutable
เขา Qiuming เหลือบมอง Shi Xueman ซึ่งใบหน้าของเขาดูไม่ชัดเจน
 It appeared that she was not very attached to that guy; otherwise, Shi Xueman, who was usually so irritable, would have already initiated a fight
ดูเหมือนว่าเธอไม่ค่อยผูกพันกับผู้ชายคนนั้น 
   But why did the goddess have such a strange expression?   Ai Hui was speechless when he witnessed the response of the guy in front of him
แต่ทำไมเทพธิดาจึงมีนิสัยแปลก ๆ ? 
 He has so close to him, but that guy was still looking at girls with such fascination
เขาสนิทสนมกับเขามาก แต่ผู้ชายคนนั้นก็ยังมองสาว ๆ ด้วยความหลงใหลดังกล่าว
 Guys like this would have died a thousand deaths on the battlefield
คนเช่นนี้จะเสียชีวิตไปหนึ่งพันคนในสนามรบ
 Clean up their mess? Stop kidding…   “What suggestion do you have
ทำความสะอาดระเบียบของพวกเขา? 
”   Before he could finish his sentence, He Qiuming suddenly felt his vision blur, and before he could even react, his abdomen was heavily attacked
"ก่อนที่เขาจะจบประโยคได้ Qiuming ก็รู้สึกเบลอภาพและก่อนที่เขาจะสามารถตอบสนองได้ท้องของเขาถูกโจมตีอย่างหนัก
 His expression suddenly froze
ท่าทางของเขาจู่ ๆ ก็แข็ง
   His gaze was fixed on Ai Hui as if he still could not believe he was attacked
การจ้องมองของเขาได้รับการแก้ไขใน Ai Hui ราวกับว่าเขายังไม่เชื่อว่าเขาถูกโจมตี
   Ai Hui could feel the fluctuations of elemental energy on the silk clothes
Ai Hui รู้สึกถึงความผันผวนของพลังงานธาตุบนผ้าไหม
 Evidently, He Qiuming’s clothes had either high protection capabilities or other unique functions
เห็นได้ชัดว่าเสื้อผ้าของเขา Qiuming มีขีดความสามารถในการป้องกันสูงหรือฟังก์ชั่นพิเศษอื่น ๆ
   If it were the Wilderness, he would have killed him without hesitation
ถ้าเป็นถิ่นทุรกันดารเขาจะฆ่าเขาโดยไม่ลังเล
   What a pity…   Although Ai Hui didn’t use his elemental energy at all, the punch was still powerful
สิ่งที่น่าเสียดาย ... แม้ว่า Ai Hui ไม่ได้ใช้พลังธาตุเลยการชกก็ยังมีพลัง
 He Qiuming’s body was arched like a shrimp
ร่างกายของเขามีคิวโค้งเหมือนกุ้ง
 He wanted to say something, but no words could come out
เขาต้องการจะพูดบางอย่าง แต่ไม่มีคำใดออกมาได้
   Meanwhile, Fatty, who had been fascinated by the armor just now, suddenly had a change in expression
ขณะเดียวกัน Fatty ผู้ซึ่งหลงเสน่ห์เกราะนี้ก็มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกอย่างฉับพลัน
 His fingers shot to the slits of Li Hai’s armor, and he abruptly grabbed it and lifted Li Hai’s body, which was massive and tall, with one hand, like a furious brown bear
นิ้วมือของเขายิงเข้ากับเกราะของหลี่หลี่และแทบจะคว้ามันขึ้นมาและยกร่างของหลี่หลี่ซึ่งใหญ่โตและสูงด้วยมือข้างเดียวเหมือนหมีสีน้ำตาลโกรธ
   Sensing his feet leave the ground, Li Hai was dumbstruck, and his unruly laughter abruptly stopped
รู้สึกห้อยเท้าของเขาออกจากพื้นดิน Li Hai เป็นคนโง่และเสียงหัวเราะที่ไม่เกรงกลัวของเขาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน
   Fatty grabbed the shield with the other hand and clapped his hands hard, causing Li Hai to heavily dash against the wall-thick Ironwood Shield
ไขมันคว้าโล่ด้วยมืออีกข้างหนึ่งและตบมืออย่างหนักทำให้หลี่หลี่พุ่งเข้าหากำแพงเหล็กหนาทึบ
 A muffled sound could be heard
ได้ยินเสียงไม่ชัด
   After such a strike, Li Hai was limp and feeble, and Fatty threw him away like a rag
หลังจากที่มีการนัดหยุดงานดังกล่าวหลี่หลี่ก็อ่อนแอและอ่อนแอและไขมันก็โยนเขาออกไปเหมือนเศษผ้า
   “You are looking for trouble!”   “What are you doing?”   “Are you crazy?”   The other four panicked and cried out in reproach at almost the same time
"คุณกำลังมองหาปัญหา!" "คุณทำอะไร?" "คุณบ้า?" อีกสี่ตื่นตระหนกและร้องไห้ออกมาตำหนิในเวลาเดียวกันเกือบ
   Idiots!   Ai Hui didn’t even want to make a comment
โง่! 
 These fellows were just threatening in manner but cowardly at heart
เพื่อนร่วมงานเหล่านี้ข่มขู่ในลักษณะ แต่ขี้ขลาดอยู่ในใจ
 It truly was hilarious that their first reaction towards an attack was to reprimand instead of to fight back
มันเป็นเรื่องน่าขันที่ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาต่อการโจมตีคือการตำหนิแทนที่จะต่อสู้กลับ
   In the blink of an eye, Ai Hui flashed to another person who stood nearby
ในพริบตา Ai Hui กระพริบไปยังอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
   Staying so close to one’s enemy without any self-protection was tantamount to suicide
การอยู่ใกล้กับศัตรูโดยไม่มีการป้องกันตัวเองเท่ากับการฆ่าตัวตาย
 The closer the distance was, the lesser the time the opponent had to react, which was obviously more advantageous to Ai Hui
ระยะห่างที่ใกล้เคียงกันยิ่งน้อยเท่าไหร่ที่ฝ่ายตรงข้ามต้องตอบสนองซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นประโยชน์กับ Ai Hui
   Ai Hui rapidly invaded into the other guy’s field of vision, causing him to scream and step back subconsciously
Ai Hui รุกรานเข้าไปในสนามแห่งการมองเห็นของคนอื่นทำให้เขากรีดร้องและก้าวถอยหลังไปโดยไม่รู้ตัว
 However, he was now somehow trapped, and he lost his balance and fell backward
อย่างไรก็ตามเขาถูกขังอย่างใดและเขาสูญเสียความสมดุลของเขาและถอยหลัง
 He struggled to stay steady, but the next second, he saw Ai Hui’s leg smashing towards him from high above like a hefty axe
เขาพยายามที่จะยืนนิ่งอยู่ แต่วินาทีต่อมาเขาเห็นขาของไอฮุยจากยอดเขาสูงเหมือนขวานขนาดใหญ่
   No!   He subconsciously crossed his arms in front of his face for self-protection
No! 
 His elemental energy was surging within his body
พลังงานธาตุของพระองค์พล่านขึ้นภายในร่างกายของเขา
   With a frightening whistle, Ai Hui’s leg smashed onto his arms heavily
ด้วยนกหวีดที่น่ากลัวขาของ Ai Hui พังทับแขนของเขาอย่างหนัก
   Bang!   The guy was like a floating gourd ladle that was suddenly attacked and sank into the water
ปัง 
   His arms were aching, and under the tremendous force, his back hit the floor hard
แขนของเขาหดหายและภายใต้แรงที่ยิ่งใหญ่พื้นหลังของเขากระแทกพื้นอย่างหนัก
 Severe pain shot through his body as his mind went blank
ปวดรุนแรงผ่านร่างกายของเขาในขณะที่จิตใจของเขาว่างเปล่า
   A wisp of sand slipped away from his feet
มีเศษทรายหลุดจากฝ่าเท้า
   It must be admitted that there were some people in the world who could become friends quickly
ต้องยอมรับว่ามีบางคนในโลกที่สามารถเป็นเพื่อนได้อย่างรวดเร็ว
 Then, they would gradually become more and more alike before beginning to act harmoniously in collusion with each other
จากนั้นพวกเขาก็จะค่อยๆกลายเป็นเหมือนกันมากขึ้นก่อนที่จะเริ่มดำเนินการอย่างกลมกลืนกันในการสมรู้ร่วมคิดกันและกัน
   For example, Lou Lan, who initially knew nothing about combat, had perfectly copied Ai Hui’s fighting style within such a short period of time
ตัวอย่างเช่น Lou Lan ซึ่งตอนแรกไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการสู้รบได้คัดลอกรูปแบบการต่อสู้ของ Ai Hui อย่างสมบูรณ์ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้
 When Ai Hui had been walking towards the boys, Lou Lan had already transformed into a wisp of sand and had crept like a snake in the grass
เมื่อไห่ฮุ่ยกำลังเดินตรงไปหาเด็กผู้ชาย Lou Lan ได้เปลี่ยนเป็นทรายและคืบคลานเหมือนงูในหญ้า
   The other three students wanted to keep away from Ai Hui, but they found their ankles to be already tangled by the sand
นักเรียนอีกสามคนอยากจะหนีห่างจาก Ai Hui แต่พวกเขาพบว่าข้อเท้าของพวกเขากำลังยุ่งเหยิงอยู่กับทราย
   The sand was not very powerful, but at this point in time, it played a pivotal role
ทรายไม่ได้มีพลัง แต่เมื่อถึงเวลานี้มันมีบทบาทสำคัญ
   The Ironwood Shield that Fatty was wielding was like a thick and solid wall
Ironwood Shield ที่ไขมันคว่ำเป็นเหมือนกำแพงหนาและแข็ง
 In such a narrow area, the whistling shield could cover all the three guys, whose faces immediately turned pale
ในบริเวณที่แคบเช่นนี้โล่ผิวเผินอาจปกคลุมทั้งสามคนซึ่งใบหน้าของเขาซีดจาง ๆ
   Almost by instinct, they used their best defensive moves
เกือบโดยสัญชาตญาณพวกเขาใช้การป้องกันที่ดีที่สุดของพวกเขา
   There was no cooperation between them
ไม่มีความร่วมมือกันระหว่างพวกเขา
 Everyone was defending independently, and they evidently had no trust in the others
ทุกคนได้รับการปกป้องอย่างเป็นอิสระและเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ไว้ใจคนอื่น
 If any one of them were to put up a fight with Fatty, however, he might be able to win some buffer time for the other two
ถ้าใครคนใดคนหนึ่งในการต่อสู้กับไขมันอย่างไรก็ตามเขาอาจจะสามารถชนะเวลาบัฟเฟอร์สำหรับอีกสองคนได้
   When Ai Hui was at the dean’s office, he had been considering how he could lead the two teams well
เมื่อ Ai Hui อยู่ในตำแหน่งคณบดีเขาได้พิจารณาว่าเขาจะสามารถนำทีมทั้งสองได้ดีได้อย่างไร
 Now, though, he did not want to take them with him at all
ถึงแม้เขาจะไม่ต้องการพาพวกเขาไปกับเขาก็ตาม
   The only thing in his mind was to get rid of them
สิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเขาคือการกำจัดพวกเขา
   In the growling whistling sound of the shield in Fatty’s hand, Ai Hui arched his back and rushed forward like a ghost to the student standing farthest from him, who was protected by three flames that kept circling around him
ในเสียงนกหวีดที่โห่ร้องของโล่ในมือของไขมัน, Ai Hui โค้งหลังของเขาและรีบไปข้างหน้าเช่นผีให้กับนักเรียนที่ยืนห่างไกลจากเขาที่ได้รับการคุ้มครองโดยเปลวไฟสามที่เก็บรอบเขา
   Between the flames
ระหว่างเปลวไฟ
 Ai Hui stabbed at him with his Dragonspine Inferno, like a snake in the dark
Ai Hui แทงเขาด้วย Dragonspine Inferno ของเขาเหมือนงูในที่มืด
   Just as the Dragonspine Inferno was about to get him, the flames suddenly exploded, and everything was shrouded in a dazzling light
ขณะที่ Dragonspine Inferno กำลังจะทำให้เขาเปลวเพลิงก็ระเบิดและทุกอย่างก็ปกคลุมไปด้วยแสงพราว
   Ai Hui could see nothing but white light
Ai Hui มองไม่เห็นอะไรนอกจากแสงสีขาว
 In the midst of the student’s scream, he stepped forward, and with a powerful jerk of the Dragonspine Inferno, Ai Hui hit him as if the Dragonspine Inferno was a whip
ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของนักเรียนเขาก้าวไปข้างหน้าและด้วยพลังแห่ง Dragonspine Inferno ไอฮูตีเขาราวกับว่า Dragonspine Inferno เป็นแส้
   The student gave out a shrill cry and flew backward across the air
นักเรียนจู่โจมร้องไห้และบินย้อนกลับไปในอากาศ
   The sudden flash temporarily blinded everyone, yet the gap in the strength of the two sides had already determined the result of the fight
ไฟแฟลชฉับพลันทำให้ทุกคนตาบอด แต่ช่องว่างในความแข็งแรงของทั้งสองฝ่ายได้กำหนดผลของการต่อสู้แล้ว
   Fatty didn’t withdraw
ไขมันไม่ได้ถอนตัว
 In such a circumstance, the power of the shield was not influenced at all
ในสถานการณ์เช่นนี้อำนาจของโล่ไม่ได้รับอิทธิพลเลย
   And when Ai Hui whipped the student with his Dragonspine Inferno, he had heard his scream, and at that moment, the whistle of the Ironwood Shield and the scream of the student revealed their location
และเมื่อ Ai Hui ตีนักเรียนด้วย Dragonspine Inferno เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของเขาและในขณะนั้นนกหวีดของ Ironwood Shield และเสียงกรีดร้องของนักเรียนเปิดเผยตำแหน่งของพวกเขา
   They were behind him!   Without any hesitation, Ai Hui stepped hard on the ground and jumped backward like a flying arrow
พวกเขาอยู่ข้างหลังเขา! 
   The moment he felt his back touch something, he used [Arching Fish Back] boldly
ช่วงเวลาที่เขาสัมผัสย้อนกลับบางสิ่งบางอย่างเขาใช้ [Arching Fish Back] อย่างกล้าหาญ
   An overwhelming power passed from Ai Hui’s back to the one behind him
พลังที่ครอบงำได้จาก Ai Hui ไปข้างหลัง
   Ping!   Something broke into pieces like glass, and he could feel the absence of any resistance
ปิง! 
 He then slammed into the other guy’s body
จากนั้นเขาก็กระแทกร่างของคนอื่น
   Pang!   There was a muffled sound, and the guy was hit by a strong force—it was like hitting a beast running wildly towards him, and he was flung away
ปาง! 
 Ai Hui didn’t need to check to know that he had lost consciousness
Ai Hui ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเพื่อดูว่าเขารู้สึกไม่สบาย
 The [Arching Fish Back] could create a significant dent in the walls of the Suspending Golden Pagoda, and Ai Hui was not sure if he himself could bear the entire force of the [Arching Fish Back] he just used without being injured
[Arching Fish Back] สามารถก่อให้เกิดบุ๋มสำคัญในกำแพงเจดีย์ Golden Suspending และ Ai Hui ไม่แน่ใจว่าตัวเขาเองสามารถแบกรับพลังทั้งหมดของ [Arching Fish Back] ที่เขาใช้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
   Anyways, as long as Lou Lan was here, any injury could be healed
อย่างไรก็ตามตราบเท่าที่ Lou Lan อยู่ที่นี่การบาดเจ็บใด ๆ อาจได้รับการเยียวยา
 It would be alright as long as nobody was dead
มันคงจะไม่เป็นไรตราบใดที่ไม่มีใครตาย
 As for possible revenge in the future, Ai Hui didn’t want to spare time to think about it
สำหรับการแก้แค้นที่เป็นไปได้ในอนาคตอ้ายฮุ่ยไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนี้
   He wasn’t even sure whether he could leave Central Pine City alive, so for the moment, he did not want to think about what would happen in the future
เขาไม่แน่ใจว่าเขาจะปล่อยให้ Central Pine City มีชีวิตอยู่ได้อย่างไรดังนั้นในตอนนี้เขาไม่อยากคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
   Bang!   The deafening crash of metal was piercing to the ears
ปัง 
   Suddenly, Ai Hui felt sympathetic toward the student who confronted Fatty with his Ironwood Shield which was 175 kilograms
ทันใดนั้นไอฮุยรู้สึกเห็นใจกับนักเรียนที่เผชิญหน้ากับ Fatty ด้วย Ironwood Shield ซึ่งน้ำหนัก 175 กิโลกรัม
   As one of only two survivors out of two thousand people who escaped from the Wilderness, Fatty definitely had his own particular advantages
ในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตเพียงสองคนจากสองพันคนที่รอดพ้นจากถิ่นทุรกันดารไขมันนั้นมีข้อได้เปรียบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
   He was timid and vigilant
เขาขี้เกียจและระมัดระวัง
 As long as there were any signs of danger, he ran away faster than anyone else
ตราบเท่าที่มีสัญญาณอันตรายใด ๆ เขาก็วิ่งหนีเร็วกว่าคนอื่น
   And the other advantage was his incredible strength—one could compare in anything with Fatty but strength
และข้อได้เปรียบอื่น ๆ ก็คือความสามารถที่น่าทึ่งของเขาซึ่งสามารถเทียบได้กับสิ่งที่มีไขมันและความแข็งแรง
 If it weren’t for his massive strength, how could he earn his living by helping others carry things, or how could he carry the unconscious Ai Hui on his back and keep running with the hunting group for days?   Fatty used to use the shield when they were in the Wilderness
ถ้าไม่ได้เพราะความยิ่งใหญ่ของเขาเขาจะหาเลี้ยงชีพด้วยการช่วยคนอื่นให้ทำอะไรได้บ้างหรือว่าเขาพกพา Ai Hui ที่หมดสติลงบนหลังของเขาและวิ่งไปกับกลุ่มล่าสัตว์อีกหลายวันได้อย่างไร? 
 This had been impressive to Ai Hui
นี่เป็นเรื่องน่าประทับใจสำหรับ Ai Hui
 It was a pity that Fatty was cowardly, or he could be a natural born shield bearer
เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ Fatty ขี้ขลาดหรือเขาอาจจะเป็นผู้ถือโล่ที่เกิดมาตามธรรมชาติ
   But whether he was a coward depended on who his enemy was
แต่ไม่ว่าเขาจะเป็นคนขี้ขลาดขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นศัตรูของเขา
 When faced with elementalists and wild beasts, Fatty was, of course, a coward
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มนักฟิสิกส์และสัตว์ป่าไขมันก็เป็นคนขี้ขลาด
 But it wouldn’t have been possible for him to escape the Wilderness if he didn’t even dare to fight against these students
แต่มันจะไม่เป็นไปได้ที่เขาจะหนีจากถิ่นทุรกันดารได้ถ้าเขาไม่กล้าที่จะต่อสู้กับเหล่านักเรียนเหล่านี้
 There had been many battles in the Wilderness where they could not hide
มีการสู้รบในถิ่นทุรกันดารหลายครั้งซึ่งพวกเขาไม่สามารถซ่อนได้
   Ai Hui believed that Fatty was definitely not afraid of these guys
Ai Hui เชื่อว่า Fatty ไม่กลัวพวกนี้แน่ ๆ
 They were just prodigal kids, who only dared to bully the weak but fear the strong
พวกเขาเป็นเด็กที่ไร้เดียงสาเพียงคนเดียวที่กล้าหาญที่จะข่มขู่ผู้ที่อ่อนแอ แต่กลัวที่แข็งแกร่ง
   As he expected, Fatty became excited during the fight
ในขณะที่เขาคาดว่าไขมันเริ่มตื่นเต้นในระหว่างการต่อสู้
   Bang—Bang—Bang!   The crashes became louder and louder
ปังปังปัง! 
   By now, the white light had dispersed, and Ai Hui’s vision had returned to normal
ตอนนี้แสงสีขาวกระจัดกระจายไปและวิสัยทัศน์ของ Ai Hui ก็กลับสู่สภาพปกติ
 He saw the last student staggering around like he was drunk
เขาเห็นนักเรียนคนสุดท้ายที่ส่ายไปทั่วเหมือนที่เขากำลังเมา
   He said peacefully, “Okay, Fatty, enough
เขาตอบอย่างเงียบ ๆ ว่า "เอาล่ะไขมันมากพอ
”   The ruthlessness in Fatty’s eyes dimmed down
ความเหี้ยมโหดในดวงตาของ Fatty จางลง
 He had just been like a furious brown bear, but now, he laid down on the ground like a dead dog
เขาเป็นเหมือนหมีสีน้ำตาลโกรธ แต่ตอนนี้เขาวางบนพื้นเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว
   “Oh…this is so tiring
"โอ้ ... นี่เหนื่อยมาก
 I can’t feel my arms
ฉันไม่รู้สึกว่าแขนของฉัน
 Ai Hui, I can’t move now
Ai Hui ฉันไม่สามารถย้ายได้เลย
 Let me have a rest
ให้ฉันได้พักผ่อน
”   But, even at this time, he didn’t throw his shield away
"แต่แม้ในเวลานี้เขาไม่ได้ทิ้งโล่ออกไป
   Seeing the dizzy student stumble involuntarily, Ai Hui acted as if he didn’t hear what Fatty said and asked Lou Lan, “Lou Lan, how many sets are left for Fatty?”   “Three hundred and twenty-two
เมื่อเห็นนักเรียนที่สะดุดตาสะดุดโดยไม่สมัครใจ Ai Hui ทำราวกับว่าเขาไม่ได้ยินเสียง Fatty พูดและถาม Lou Lan ว่า "Lou Lan มีกี่ชุดเหลือสำหรับ Fatty?" "สามร้อยยี่สิบสอง
” Lou Lan instantly returned a precise number
Lou Lan ได้ส่งกลับมาอย่างแม่นยำ
   Ai Hui said, “Guarantee that he finishes all the sets, or he cannot eat anything
Ai Hui กล่าวว่า "รับประกันว่าเขาจะเสร็จสิ้นชุดทั้งหมดหรือไม่ก็กินอะไรได้
”   “No problem, Ai Hui!” Lou Lan answered happily
"" ไม่มีปัญหา Ai Hui! "Lou Lan ตอบอย่างมีความสุข
   Fatty was so angry that he jumped up from the ground, “The one with the surname Ai! I just fought along with you, and now you are kicking down the ladder! I’m so disappointed
ไขมันก็โกรธที่เขากระโดดขึ้นจากพื้นดิน "หนึ่งที่มีนามสกุล Ai! 
 How can you…”   “We will have our meal in one hour
คุณทำได้อย่างไร ... "" เราจะกินอาหารภายในหนึ่งชั่วโมง
” Ai Hui reminded Fatty
"Ai Hui เตือนเรื่อง Fatty
   “You!” Fatty got so furious that when he noticed the staggering student nearby, he rushed forward and slapped him away with his shield to vent his rage
"คุณ!" ไขมันได้โกรธมากจนเมื่อเขาสังเกตเห็นนักเรียนที่ส่ายอยู่ใกล้ ๆ เขารีบวิ่งไปข้างหน้าและตบเขาด้วยโล่ของเขาเพื่อระบายความโกรธของเขา
 Then, he reluctantly turned back to practice in anger
จากนั้นเขาก็ลังเลหันกลับไปปฏิบัติด้วยความโกรธ
   “Keep going, Fatty!” Lou Lan shouted
ลูลันตะโกนร้องไห้
   Shi Xueman and Duanmu Huanghun stared blankly at the students lying on the ground in disarray
Shi Xueman และ Duanmu Huanghun จ้องมองที่นักเรียนที่นอนบนพื้นดินอย่างระส่ำระสาย
   There was dead silence; as Fatty wielded the shield, only the sound of the wind could be heard
มีความตายเงียบ;