Chapter 181 Chapter 181: Target Locked! Translator: Irene  Editor: CakeHermit Suddenly, a sky-piercing scream caused Ai Hui and everyone else’s faces to change
Chapter 181 บทที่ 181: Target Locked! 
 It was Shi Xueman!   Were there blood fiends in the room?   Without considering, a few people sprang up and appeared in front of the room as quick as lightning
มันเป็น Shi Xueman! 
   Bang!   The door was forced open
ปัง 
   In the center of the room, Shi Xueman was lying on the ground in a daze while Ai Hui could be seen in a defensive posture in the corner
ในตอนกลางของห้อง Shi Xueman นอนอยู่บนพื้นในขณะที่ Ai Hui สามารถมองเห็นท่าทางป้องกันได้ในมุม
 He gazed around non-stop, seemingly at a loss
เขามองไปรอบ ๆ ไม่หยุดดูเหมือนสูญเสีย
   “What happened?” Sang Zhijun asked urgently
"เกิดอะไรขึ้น?" Sang Zhijun ถามอย่างเร่งด่วน
   The others had their eyes set on those two
คนอื่น ๆ มองตาทั้งสองข้าง
   “I don’t know
"ฉันไม่รู้
” Ai Hui shook his head calmly
"Ai Hui ส่ายหัวอย่างสงบ
 “I just woke up, heard iron lady screaming, and thought there was an enemy attack
"ฉันตื่นขึ้นมาได้ยินเสียงหญิงเหล็กรีดนาแล้มและคิดว่ามีการโจมตีศัตรู
”   He had just been dreaming…   Ai Hui was much more clear-headed now
"เขาแค่ฝันว่า ... Ai Hui เริ่มชัดเจนมากขึ้นแล้ว
 He vaguely remembered himself opening the treasure chest in his dreams
เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองเปิดหีบสมบัติในฝันของเขา
 He had finally loosened the outermost armor but was awoken by iron lady’s shriek
ในที่สุดเขาก็ยุบชุดเกราะด้านนอกสุด แต่ได้รับการปลุกให้ตื่นจากเสียงกรีดร้องของผู้หญิงเหล็ก
 He’d thought that there was an attack and subconsciously created distance between them, preparing to defend
เขาคิดว่ามีการโจมตีและสร้างระยะทางระหว่างพวกเขาเตรียมตัวเพื่อปกป้อง
   Those present collectively shifted their gazes onto Shi Xueman
คนปัจจุบันหันไปมอง Shi Xueman
   “Nothing… nothing much
"ไม่มีอะไร ... ไม่มีอะไรมาก
” Shi Xueman forcefully squeezed a smile onto her face and said, somewhat absent-mindedly, “Maybe I’ve been feeling too nervous
"Shi Xueman บีบยิ้มให้ใบหน้าของเธออย่างนุ่มนวลและพูดว่า" ฉันรู้สึกไม่สบายใจมากเกินไป
”   Everyone simultaneously heaved a sigh of relief
"ทุกคนพร้อม ๆ กันถอนหายใจด้วยความโล่งอก
 Upon hearing her words, Ai Hui did so too
เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ Ai Hui ก็ทำเช่นเดียวกัน
   “Ai Hui, how’s your back injury?” Jiang Wei asked, voice full of concern
"Ai Hui อาการบาดเจ็บที่หลังของคุณได้อย่างไร?" เจียง Wei ถามเต็มไปด้วยความกังวล
   “Back injury?” Letting his guard down, Ai Hui stood up and stretched his limp and painful limbs
"อาการบาดเจ็บที่หลัง" ปล่อยให้ยามเเต่งขึ้น Ai Hui ยืนขึ้นและยืดแขนขาที่อ่อนล้าและเจ็บปวดของเขา
 They did not feel like his own
พวกเขาไม่รู้สึกเหมือนตัวเขาเอง
 He shook his head, saying, “I have the bandage and am not hurt
เขาส่ายหัวว่า "ฉันมีผ้าพันแผลและไม่เจ็บ
”   He turned around and indeed, the bloodstains were completely gone
"เขาหันไปรอบ ๆ และแน่นอนว่าคราบเลือดหายไปอย่างสิ้นเชิง
 Everyone was utterly shocked
ทุกคนตกใจอย่างยิ่ง
 If not for the closely packed holes in his shirt, they would’ve thought that the bloodstains had just been their hallucination
ถ้าไม่ได้สำหรับหลุมบรรจุอย่างใกล้ชิดในเสื้อของพวกเขาพวกเขาจะได้คิดว่า bloodstains ได้รับเพียงภาพหลอนของพวกเขา
   But the fact that Ai Hui was unharmed allowed them to finally stop worrying and be thoroughly relieved
แต่ความจริงที่ว่า Ai Hui ไม่เป็นอันตรายทำให้พวกเขาหยุดความกังวลและผ่อนคลายได้อย่างทั่วถึง
 Ai Hui was their pillar of support
Ai Hui เป็นเสาหลักของการสนับสนุน
 If something were to happen to him, no one would know where to go or what to do next
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเขาไม่มีใครรู้ว่าจะไปที่ไหนหรือจะทำอย่างไรต่อไป
   “Let’s grab this opportunity to catch some rest
"ลองคว้าโอกาสนี้เพื่อพักผ่อนบ้าง
” Ai Hui regained himself
"Ai Hui กลับคืนมา
   The others nodded one after the other before dispersing
คนอื่น ๆ พยักหน้าต่อหน้าคนอื่นก่อนที่จะกระจัดกระจายไป
 The battle had completely drained all of their elemental energy
การสู้รบได้ทำให้พลังงานทั้งหมดของธาตุอาหารหมดลง
 After all that tension and fear, all they were left with was an unprecedented fatigue
หลังจากที่ทุกความตึงเครียดและความกลัวทั้งหมดที่พวกเขาซ้ายกับเป็นความเหนื่อยล้าเป็นประวัติการณ์
   Ai Hui also got ready to meditate
Ai Hui ก็พร้อมที่จะนั่งสมาธิ
 He wanted to check himself for internal injuries
เขาต้องการที่จะตรวจสอบตัวเองสำหรับการบาดเจ็บภายใน
   He noticed that Shi Xueman was not moving at all and asked out of concern, “Are you okay?”   At this point, Shi Xueman had already calmed down and there was neither joy nor anger in her face
เขาสังเกตเห็นว่า Shi Xueman ไม่ได้ขยับเลยและถามว่า "คุณสบายดีไหม" เมื่อถึงจุดนี้ Shi Xueman ก็สงบลงและไม่มีความสุขหรือความโกรธบนใบหน้าของเธอ
 “I’m fine
"ฉันสบายดี
”   “Rest while you can, the blood fiends may appear any time
"" พักผ่อนในขณะที่คุณสามารถ, bloodends อาจปรากฏขึ้นตลอดเวลา
” Ai Hui reminded her
"ไอฮุยเตือนเธอ
   Shi Xueman nodded and changed the topic
Shi Xueman พยักหน้าและเปลี่ยนหัวข้อ
 “You called me iron lady earlier?”   Ai Hui’s stern face turned sluggish
"คุณเรียกฉันว่า Iron Lady ก่อนหน้านี้หรือไม่?" ใบหน้าที่รุนแรงของ Ai Hui ดูซบเซา
 Not good, I’m dead! Why did I spill my thoughts out? I can’t wait to run from this ferocious woman so why did I provoke her? Am I not digging my own grave?   How… how…   AAi Hui’s brain was spinning fast although there was no change in his expression
ไม่ดีฉันตาย! 
 Calm and collected, he said, “You heard wrong
ความสงบและเก็บรวบรวมเขากล่าวว่า "คุณได้ยินผิด
 I said blue-white sweet lady
ฉันพูดหวานผู้หญิงสีฟ้าขาว
”   “Oh yeah?” Shi Xueman gave Ai Hui a half-smile
"" โอ้ใช่ไหม? "Shi Xueman ให้ยิ้มครึ่งยิ้มกับ Ai Hui
   Her response gave Ai Hui the chills but he knew for sure that he wasn’t going to admit it
การตอบสนองของเธอทำให้ Ai Hui รู้สึกหนาวสั่น แต่เขารู้แน่ว่าเขาจะไม่ยอมรับมัน
 With a fixed look, he questioned her back, “Any problem?”   “You think I’m sweet? Shi Xueman asked while giving Ai Hui that same strange look
ด้วยรูปลักษณ์ที่คงที่เขาถามเธอกลับ "ปัญหาใด ๆ ?" "คุณคิดว่าฉันหวาน? 
   Now he had goosebumps and the hair all over his body stood on end
ตอนนี้เขามีขนแพะและผมทั่วร่างกายยืนอยู่ที่ปลาย
 Having experienced countless near-death situations, Ai Hui displayed his strong mental strength
มีประสบการณ์ใกล้ตาย - นับไม่ถ้วนสถานการณ์ Ai Hui แสดงความเข้มแข็งของจิตใจ
 At a time like this, he had to maintain his composure
ในเวลาเช่นนี้เขาต้องรักษาความสงบของเขา
   If he did not persevere, iron lady would most definitely show him what iron was!   His mind worked quickly
ถ้าเขาไม่อดทนเหล็กผู้หญิงจะแสดงให้เขาเห็นว่าเหล็กเป็นอย่างไร! 
 To be honest, he did not feel that “sweet lady” could ever be associated with Shi Xueman, but he’d said it somehow, so he had to reconcile these two no matter what!   How…   A divine light flashed past his mind as he became determined instantly
ความซื่อสัตย์สุจริตเขาไม่รู้สึกว่า "ผู้หญิงหวาน" เคยเกี่ยวข้องกับ Shi Xueman แต่เขาต้องการพูดอย่างนั้นเขาจึงต้องคืนดีทั้งสองไม่ว่าจะเป็นอะไร! 
 At ease, he said naturally, “You’re a water elementalist, which reminds me of the clouds and spring water on the mountains
"คุณเป็นนักรัฐธรรมชาติน้ำซึ่งทำให้ฉันนึกถึงเมฆและน้ำพุบนภูเขา
 As people from the Old Territory always say, water from mountain springs is a little sweet
ในฐานะที่เป็นคนจากดินแดนเก่ามักกล่าวว่าน้ำจากภูเขาสปริงเป็นเพียงเล็กน้อยหวาน
”   Red took over Shi Xueman’s half-smiling face
"สีแดงจับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสของ Shi Xueman
   Seeing that, Ai Hui seized the opportunity to end the conversation
เห็นว่า Ai Hui คว้าโอกาสที่จะยุติการสนทนา
 “Sigh, just pretend I didn’t say anything
"ถอนหายใจเพียงแกล้งฉันไม่ได้พูดอะไร
 I’m going to check my condition
ฉันจะตรวจสอบสภาพของฉัน
”   Got to stay far away from iron lady!   Ai Hui walked out with his default, calm expression even though he was more than eager to exit the room
"ต้องอยู่ห่างไกลจากผู้หญิงเหล็ก! 
   Jiang Wei informed him that the few fellows in the woodshed had become bone dregs
เจียง Wei แจ้งให้เขาทราบว่าพวกพ้องสองสามคนที่อยู่ในที่ราบลุ่มได้กลายเป็นกระดูก
 Ai Hui nodded without saying anything
Ai Hui พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
 He barely had time to care about his own life, so needless to say, he did not bother about those fellows’ deaths
เขาแทบไม่มีเวลาที่จะต้องใส่ใจในชีวิตของตัวเองดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพูดว่าเขาไม่ได้สนใจเรื่องการเสียชีวิตของเหล่า fellows เหล่านี้
 If even Jiang Wei and Sang Zhijun could be calm about it, it wasn’t something worth mentioning to Ai Hui
ถ้าแม้แต่เจียงเจียงและซางจื่อจุนก็อาจจะสงบนิ่งมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรค่าแก่เอไอฮุย
   Wonder how many were going to perish today
สงสัยว่าหลายคนจะพินาศวันนี้
   Sitting under the message tree, Ai Hui took a long, deep breath
นั่งใต้ต้นไม้ข้อความอ้ายฮุ่ยหายใจเข้าลึก ๆ
 He only just realized that saying those two lines caused a layer of sweat to form all over his body
เขาเพิ่งตระหนักว่าการพูดสองเส้นนั้นทำให้ชั้นของเหงื่อไหลออกทั่วร่างของเขา
   However, at least he was able to fool her
อย่างไรก็ตามอย่างน้อยเขาก็สามารถที่จะหลอกเธอ
 Good that it had passed, good that it had passed
ดีที่มันผ่านไปดีที่มันได้ผ่านไปแล้ว
   Inside the room, sunlight shone in from the windows
ภายในห้องแสงแดดส่องเข้ามาจากหน้าต่าง
 Dust drifted around in the pencil-straight light ray
ฝุ่นละอองลอยอยู่รอบ ๆ ด้วยแสงเรืองแสงตรงกลางดินสอ
 There was an indescribable peacefulness
มีความเงียบสงบอย่างไม่อาจอธิบายได้
   With the flickering of the light, Shi Xueman’s slightly closed eyes were like that of a hunter who had found a long-awaited prey
ด้วยการกะพริบของดวงตาดวงตาปิดปากของ Shi Xueman คล้ายกับของนักล่าที่ได้พบกับเหยื่อที่รอคอยมานาน
 The hunter whispered in a bitingly-cold manner, “Finally found you
นายพรานกระซิบด้วยท่าทางหงุดหงิด "ในที่สุดก็พบคุณ
”   The dull ache in her chest reminded her that everything that had happened wasn’t an illusion
"ความเจ็บปวดทื่อในหน้าอกของเธอทำให้เธอนึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ภาพลวงตา
 No one who had come into the room had noticed that a few of the buckles on her armor had been unlocked
ไม่มีใครเข้ามาในห้องสังเกตเห็นว่ามีเพียงไม่กี่หัวเข็มขัดเกราะของเธอที่ถูกปลดล็อค
   History was always strikingly similar
ประวัติศาสตร์เป็นที่น่าประทับใจเสมอไป
   She knew now why her reaction had been so intense when Ai Hui wrapped himself around her body
ตอนนี้เธอรู้ว่าทำไมปฏิกิริยาของเธอถึงรุนแรงเมื่อ Ai Hui ห่อหุ้มตัวเองไว้รอบตัว
 It wasn’t just because of that unforgettable incident, but rather, even before she learned the truth, her subconscious mind had already noticed the similarities between the two experiences
ไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่ลืมไม่ลง แต่ก่อนที่เธอจะเรียนรู้ความจริงจิตใต้สำนึกของเธอได้สังเกตเห็นความคล้ายคลึงกันระหว่างสองประสบการณ์
 It made her 100% certain that Ai Hui was, in fact, the guy from the blind battle
มันทำให้เธอมั่นใจ 100% ว่า Ai Hui เป็นคนที่แต่งตัวประหลาดจากการต่อสู้คนตาบอด
 It was because of the way he had unbuckled her armor… it was precisely the same
เป็นเพราะทางที่เขาได้รับการปลดปล่อยชุดเกราะของเธอ ... มันก็เหมือนกัน
   The same moves, and that abominable grip…   Her face was flushed red once again
ท่าทางเดียวกันและที่จับน่ารังเกียจ ... ใบหน้าของเธอแดงแดงอีกครั้ง
 She clenched her teeth
เธอกอดฟันไว้
 There was no need to check, she knew there would be ten fingerprints!   Ten… Five more than the previous time!   Vile! Damn it!   The rage within her chest surged
ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบเธอรู้ว่าจะมีลายนิ้วมือสิบลาย! 
 She couldn’t wait to finish that damned fellow off with her spear
เธอรอไม่ไหวที่จะทำให้เพื่อนร่วมงานของเธอตายไปพร้อมกับหอกของเธอ
   No, that’d be too easy on him!     There were angry flames burning in her eyes
ไม่ใช่มันอาจง่ายเกินไปสำหรับเขา! 
 How humiliating for her to go through the same degradation twice
ความอับอายสำหรับเธอที่จะผ่านการย่อยสลายเดียวกันสองครั้ง
 She wanted Ai Hui to repay her a thousand times over!   That’s right, just like that!   Shi Xueman was beyond determined
เธอต้องการให้เอ๋ฮุ่ยจ่ายเงินให้เธอถึงพันครั้ง! 
 She made a vow in her heart to never forget this moment
เธอสัญญาว่าจะไม่ลืมช่วงเวลานี้
   The rage within her chest subsided as a smile appeared on the corner of her lips
ความโกรธภายในหน้าอกของเธอลดลงเช่นรอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปากของเธอ
 She did lose a lot this time, but she had finally locked onto her target
ตอนนี้เธอเสียเวลามาก แต่ในที่สุดเธอก็ขังเป้าหมายไว้
 As long as she was clear about the target, she had plenty of ways and means to deal with him
ตราบเท่าที่เธอเห็นได้ชัดเกี่ยวกับเป้าหมายเธอมีวิธีการและวิธีจัดการกับเขามากมาย
   The most important thing right now was to survive this blood disaster
สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือเพื่อให้สามารถอยู่รอดได้
   How could she let Ai Hui die? After all, he was her savior
เธอจะปล่อยให้ Ai Hui ตายได้อย่างไร? 
 Of course, some favors had to be returned
แน่นอนว่าความโปรดปรานบางอย่างต้องได้รับการตอบแทน
 She could slowly get her revenge… Heh heh, mountain spring water, I’ll let you know how sweet it is…   Shi Xueman’s fighting spirit was at an all-time high
เธอช้าจะได้รับการแก้แค้นของเธอ ... Heh heh, น้ำพุในฤดูใบไม้ผลิฉันจะแจ้งให้คุณทราบว่าหวานเป็นอย่างไร ... จิตวิญญาณการต่อสู้ Shi Xueman อยู่ที่สูงทุกเวลา
 She was excited
เธอตื่นเต้นมาก
   Under the message tree, Ai Hui carefully checked himself for internal injuries
ภายใต้ต้นไม้ข้อความ Ai Hui ตรวจสอบตัวเองเพื่อรับบาดเจ็บภายใน
 What relieved him a little was the fact that his seven palaces were still intact
สิ่งที่โล่งใจเขาเพียงเล็กน้อยคือความจริงที่ว่าพระราชวังทั้งเจ็ดของเขายังคงเดิมอยู่
 This was the thing he was most worried about
นี่เป็นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด
 After all, the palaces had been destroyed once and then restored
หลังจากที่ทุกอย่างพระราชวังถูกทำลายเพียงครั้งเดียวและได้รับการบูรณะแล้ว
 He wasn’t sure if they could endure such great pressure
เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาสามารถทนแรงกดดันดังกล่าวได้หรือไม่
   While he had been operating the [Arching Fish Back] defense, he had also been using [Big Dipper], so the impact of the attack had been distributed evenly between the seven palaces
ขณะที่เขากำลังปฏิบัติการป้องกันเรือ [Arching Fish Back] เขาก็ใช้ [Big Dipper] เพื่อให้ผลกระทบจากการโจมตีได้รับการกระจายอย่างเท่าเทียมกันระหว่างเจ็ดพระราชวัง
   It seemed now that the seven palaces were more reliable than he had imagined
ตอนนี้ดูเหมือนว่าพระราชวังทั้งเจ็ดแห่งน่าเชื่อถือมากขึ้นกว่าที่เขาคิด
   Now certain that he was unhurt, he did not stop
ตอนนี้แน่ใจได้เลยว่าเขาไม่เป็นอันตรายเขาก็ไม่หยุด
 He stared blankly at the message tree for a while before searching for a brush and writing on a leaf
เขาจ้องมองไปที่ต้นข้อความสักครู่ก่อนที่จะค้นหาแปรงและเขียนบนใบไม้
   “Since the blood wolves, the bloodshed has become more severe
"ตั้งแต่หมาป่าเลือดการนองเลือดรุนแรงมากขึ้น
 The forest outside the city has become the nest of the blood fiends
ป่านอกเมืองได้กลายเป็นรังของเลือดมังกร
 The forest can devour the weaker blood fiends and channel their power into a particular blood fiend to create an even stronger one
ป่าสามารถกินเลือดอ่อนแอและส่งพลังของพวกเขาเข้าไปในอุ้งพระเป็นเจ้าเพื่อสร้างความแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
 This is called blood refinement
นี่เรียกว่าการปรับแต่งเลือด
 The whole city was attacked
ทั้งเมืองถูกทำร้าย
 We encountered two groups of blood ants
เราพบกลุ่มมดลูกสองกลุ่ม
 Fortunately, we are still alive
โชคดีที่เรายังมีชีวิตอยู่
”   Ai Hui did not know why, but he wanted to tell the fellow that called himself a prisoner
"อ้ายฮุไม่ทราบสาเหตุ แต่เขาอยากจะบอกเพื่อนที่เรียกตัวเองว่าเป็นนักโทษ
 He wanted to tell him about almost losing his life and the flaming city
เขาอยากจะบอกเขาถึงเรื่องการสูญเสียชีวิตและเมืองที่น่ากลัว
 He wasn’t afraid, but felt an indescribably bleak sadness
เขาไม่กลัว แต่รู้สึกเศร้าเยือกเย็นอย่างคลุมเครือ
   He wanted to write a little something, say a little something
เขาต้องการเขียนอะไรสักหน่อยพูดอะไรสักหน่อย
   Whatever secrets or advice about not provoking the Blood of God were forgotten
ความลับหรือคำแนะนำเกี่ยวกับการไม่ยั่วยุให้เลือดของพระเจ้าถูกลืม
 Perhaps they would all die here today, who could care so much?   Looking at his slowly fading handwriting, Ai Hui became lost in thought
บางทีพวกเขาอาจจะตายที่นี่ทุกวันนี้ใครจะใส่ใจมากได้? 
   He regained his spirits
เขากลับฟื้นคืนชีพขึ้นมา
 He hadn’t died, had he?   He thought about the dream he’d had
เขายังไม่ตายเขา? 
 He was still encouraging Fatty not to give up on his life… Eh? Fatty?   The sounds of fire spraying landed in his ears, and he found Fatty with much ease
เขายังคงสนับสนุนไขมันไม่ให้ขึ้นในชีวิตของเขา ... เอ่อ? 
 Fatty was like a flamethrower, never knowing the meaning of being tired
ไขมันก็เหมือนพ่นไฟไม่เคยรู้ความหมายของการเหนื่อย
 He was still tenaciously shooting flames
เขายังคงยิงเปลวไฟอย่างเหนียวแน่น
   Suddenly, Ai Hui thought about a certain scene from the earlier battle
ทันใดนั้นอ้ายฮุ่ยนึกถึงฉากหนึ่งจากการรบครั้งก่อน
   Fatty was completely unharmed… and he was shielding Jiang Wei, Sang Zhijun and Wang Xiaoshan
ไขมันไม่เป็นอันตรายอย่างสมบูรณ์ ... และเขากำลังป้องกัน Jiang Wei, Sang Zhijun และ Wang Xiaoshan
   A light flashed past his eyes
แสงประกายผ่านสายตาของเขา
 Correct, the blood fiends had attacked those fellows in the woodshed, attacked everyone except for Fatty!   Could it be that there was something on Fatty that they hated?   If they could find out what, wouldn’t they be able to restrain the blood ants and make them avoid people?   Ai Hui’s mind shook!   The first thing he thought about was the flames
ถูกต้อง, blood fiends ได้โจมตีเพื่อนร่วมงานเหล่านั้นใน woodshed โจมตีทุกคนยกเว้น Fatty! 
 A lot of wild beasts had the instinct to fear fire
สัตว์ป่าจำนวนมากมีสัญชาติญาณที่ต้องกลัวไฟ
 Could it be that blood ants hated it too?   No! The guys in the woodshed were fire elementalists, but they too were eaten and reduced to bone dregs
อาจเป็นได้ว่ามดเลือดเกลียดมันเกินไป? 
 Even the equipment containing fire elemental energy was swallowed up cleanly by the blood ants
แม้กระทั่งอุปกรณ์ที่มีส่วนผสมของธาตุไฟถูกกลืนหายไปโดยมดลูก
   If it wasn’t fire then what was it?   Could it be… chilli?   Ai Hui asked Lou Lan in a loud voice, “Lou Lan, besides flame-winged serpent’s egg and chilli, what else was in the dragon soup that you gave Fatty?”   “Starsword grass, triangle fennel, and soft wood powder
ถ้ามันไม่ได้ยิงแล้วมันคืออะไร? 
” Lou Lan answered precisely
Lou Lan ตอบอย่างแม่นยำ
   They were commonly seen ingredients
พวกเขาเห็นส่วนผสมทั่วไป
 Ai Hui was all the more convinced by his conjecture
Ai Hui ยิ่งมั่นใจมากขึ้นด้วยการคาดเดาของเขา
 He asked urgently, “Do we still have chilli at home?”   “There’s some left
เขาถามอย่างเร่งด่วนว่า "เรายังมีพริกอยู่ที่บ้านหรือ?" "มีอะไรเหลือบ้าง
” Lou Lan looked puzzledly at Ai Hui
Lou Lan มองอย่างงง ๆ ที่ Ai Hui
   Ai Hui was overjoyed and said hurriedly, “Take them all out!”   “No problem, Ai Hui
Ai Hui รู้สึกดีใจมากและรีบกล่าวว่า "พาพวกเขาออกไปทั้งหมด!" "ไม่มีปัญหา Ai Hui
”
”