Chapter 38 Chapter 38: At The Delicious Restaurant!   Two people and a little monkey strolled around the Royal City
บทที่ 38 บทที่ 38: ที่ร้านอาหารอร่อย! 
 Undeniably this is the Royal City of the Luo Tong Kingdom, prosperous, lively and bustling on the long wide streets
ไม่อาจปฏิเสธได้ว่านี่คือเมืองหลวงของราชอาณาจักรลูทองรุ่งเรืองมีชีวิตชีวาและคึกคักอยู่บนถนนกว้างยาว
 Some of the streets were fifty to sixty meters wide, with an endless stream of horses and carriages that trotted along and if Cangnan County City were to be compared, it could only be described as a rural backwater
ถนนบางส่วนมีความสูง 50 เมตรถึงหกสิบเมตรมีลำธารและม้าที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่วิ่งเหยาะ ๆ และหากเทียบกับเมือง Cangnan County City แล้วจะสามารถอธิบายได้ว่าเป็นเขตชนบท
 From time to time, there were people in strange clothes who passed by Huang Xiaolong
บางครั้งก็มีคนแปลกหน้าซึ่งผ่านโดยหวงเซี่ยวลอง
 There were over thirty counties ruled by the Luo Tong Kingdom’s royal family, and under each county were many cities so the many different cultures between the cities were apparent
มีกว่าสามสิบมณฑลปกครองโดยพระราชวงศ์ Luo Tong ของราชวงศ์และภายใต้แต่ละมณฑลเป็นเมืองจำนวนมากดังนั้นวัฒนธรรมที่แตกต่างกันระหว่างเมืองได้ชัดเจน
 This was similar to Hua Xia which had many different ethnicities
นี้คล้ายกับ Hua Xia ที่มีหลายเชื้อชาติที่แตกต่างกัน
 As they strolled about the city, a two-meter tall muscular man whose entire body was covered in coarse hairs and on his face were tiger-like whiskers passed by Huang Xiaolong
ขณะที่พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เมืองมีกล้ามเนื้อสูง 2 เมตรที่ปกคลุมด้วยขนหยาบและบนใบหน้าของเขาคือหนวดเสือที่ผ่านโดยหวงเซี่ยวลอง
 “Is that a Beastman?” wondered Huang Xiaolong as he looked at the muscular man who just walked past them
สงสัยว่าหวงเสี่ยวหลงเมื่อเขามองไปที่กล้ามเนื้อที่เดินผ่านมา
 In the Martial Spirit World, other than the human race, there existed many others races and beast people were one of them
ในโลกของ Martial Spirit World นอกเหนือจากเผ่าพันธุ์มนุษย์มีเผ่าพันธุ์อื่น ๆ อีกหลายเผ่าพันธุ์และสัตว์ร้ายเป็นหนึ่งในนั้น
 There were also, half-beast human – the offspring from the coupling between humans and beast people
นอกจากนี้ยังมีมนุษย์ครึ่งสัตว์ - ลูกหลานจากการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์ร้าย
   As the streets were crowded, Huang Xiaolong just went along with the flow, the little monkey on his shoulder squeaking nonstop in excitement
ขณะที่ท้องถนนหนาแน่น Huang Xiaolong ก็เดินไปพร้อมกับการไหลของลิงเล็ก ๆ น้อย ๆ บนไหล่ของเขารับสารภาพไม่หยุดนิ่งในความตื่นเต้น
 Huang Xiaolong and Fei Hou strolled casually, sometimes to the left, sometimes to the right
หว่อง Xiaolong และ Fei Hou เดินลวกบางครั้งไปทางซ้ายบางครั้งไปทางขวา
 A few moments later, as he walked by a restaurant called Delicious Restaurant, Huang Xiaolong came to a stop
สักครู่ต่อมาขณะที่เขาเดินตามร้านอาหาร Delicious Restaurant ชื่อ Huang Xiaolong ก็หยุดลง
 “Fei Hou, let's go in and eat something
"Fei Hou ไปเถอะกินอะไร
” Huang Xiaolong said
"หวงเสี่ยวหลุงกล่าว
 Having spent four months training in Silvermoon Forest, his tongue was already coated black from eating roast meat every day, so he planned to eat to his heart’s content today
หลังจากใช้เวลา 4 เดือนใน Silvermoon Forest ลิ้นของเขาได้รับการเคลือบสีดำจากการกินเนื้อย่างทุกวันดังนั้นเขาจึงวางแผนที่จะรับประทานอาหารในหัวใจของเขาในวันนี้
 When Huang Xiaolong finished speaking, the little monkey perched on his shoulder immediately clapped in agreement
เมื่อหวงเสี่ยวหลงพูดเสร็จแล้วลิงตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งที่เกาะอยู่บนไหล่ของเขาก็ปรบมืออย่างทันทีทันใด
 “Glutton!” Huang Xiaolong teased
"คนตะกละ!" หวงเสี่ยวหล่งแกล้ง
     They went into the restaurant and saw that it was full
พวกเขาเดินเข้าไปในร้านอาหารและเห็นว่ามันเต็มไปหมด
  “Let's go to the Second floor
"ไปที่ชั้นสอง
” But as Huang Xiaolong and Fei Hou were about to climb up the stairs, the restaurant’s waiter quickly rushed up to them to stop them from going to the second floor and politely explained, “Little brother, my apologies, but our second floor is reserved for nobles
"แต่ในขณะที่หวงเสี่ยวหลุงและ Fei Hou กำลังจะปีนขึ้นบันไดพนักงานเสิร์ฟของร้านอาหารรีบวิ่งไปหาพวกเขาเพื่อไม่ให้พวกเขาเดินขึ้นไปที่ชั้นสองและอธิบายอย่างสุภาพว่า" พี่ชายตัวเล็กของฉันขอโทษ แต่ชั้นที่สองของเราได้รับการสงวนไว้ 
” “Nobles again
"ขุนนางอีกครั้ง
” Huang Xiaolong frowned, then he looked at Fei Hou
"หวงเสี่ยวหนลองขมวดคิ้วแล้วเขาก็มองไปที่ Fei Hou
 Fei Hou replied by throwing a gold coin to the waiter saying, “This is Young Master’s tip
Fei Hou ตอบด้วยการโยนเหรียญทองให้พนักงานเสิร์ฟพูดว่า "นี่คือเคล็ดลับของ Young Master
” The restaurant servant blanked out for a moment staring at the gold coin in his palm: “This, this is for me?!” His monthly salary was one gold coin and the nobles that frequent here usually reward him with a few silver coins
"คนรับใช้ของร้านอาหารพังทลายลงชั่วครู่มองไปที่เหรียญทองในฝ่ามือของเขาว่า" นี่เป็นเรื่องของฉันเหรอ? "เงินเดือนรายเดือนของเขาเป็นเหรียญทองหนึ่งเหรียญและขุนนางที่ประจำอยู่ที่นี่มักตอบแทนเขาด้วยเหรียญเงินไม่กี่
 “Now we can go up?” Fei Hou asked indifferently
"ตอนนี้เราสามารถขึ้นไปได้แล้ว?" Fei Hou ถามอย่างไม่แยแส
 “Sure, certainly!” replied the waiter as he regained his senses, with his face sporting a wide smile he said “This way, please!” and respectfully led Huang Xiaolong and Fei Hou to the second floor
"แน่นอน!" ตอบพนักงานเสิร์ฟขณะที่เขาฟื้นความรู้สึกของเขาด้วยใบหน้าของเขาที่มีรอยยิ้มกว้างเขากล่าวว่า "วิธีนี้โปรด!" และนำไปสู่ความจงรักภักดี Huang Xiaolong และ Fei Hou ไปที่ชั้นสอง
 Although the second floor was said to be reserved for nobles, it was not necessarily true, for as long as the customer could pay, the second floor was open to them
แม้ว่าชั้นที่สองจะถูกสงวนไว้สำหรับขุนนาง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นความจริงตราบเท่าที่ลูกค้าสามารถจ่ายได้ชั้นที่สองก็เปิดให้แก่พวกเขา
 Evidently, Huang Xiaolong and Fei Hou were people with money
เห็นได้ชัดว่า Huang Xiaolong และ Fei Hou เป็นคนที่มีเงิน
 Thus, the restaurant waiter led them to a good seat close to the window
พนักงานเสิร์ฟจึงพาพวกเขาไปที่ที่นั่งที่ดีใกล้หน้าต่าง
   After Huang Xiaolong and Fei Hou had sat down The waiter asked politely with a smile plastered on his face, “Masters, what dishes would you like to order?” “Bring us about ten or more dishes that your restaurant is most famous for
หลังจากนายหวงเสี่ยวหลุงกับเฟยเฮานั่งลงบริกรถามอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้มที่ฉาบบนใบหน้าของเขาว่า "นายจ๊ะคุณอยากจะสั่งอะไร" "พาเราไปประมาณสิบหรือมากกว่านั้นว่าร้านอาหารของคุณมีชื่อเสียงมากที่สุด
 And three of the biggest jugs of the best wine available!” Huang Xiaolong said
และสามขวดที่ใหญ่ที่สุดของไวน์ที่ดีที่สุดที่มีอยู่ "Huang Xiaolong กล่าว
 “Ten or more dishes! Three urns of the best wine!” The restaurant waiter was stunned and his mouth agape
"สิบหรือมากกว่าจาน! 
 More than ten dishes, and three urns of wine! “Why you still standing there? Not moving?” asked Fei Hou but seeing that the restaurant waiter still was standing there, he frowned a little then he took out a small pouch and threw it to the waiter
มากกว่าสิบจานและสามโกศของไวน์! 
 The restaurant waiter caught the small pouch, opened it and looked inside
พนักงานเสริฟอาหารจับกระเป๋าเล็ก ๆ เปิดและมองเข้าไปด้านใน
 A beautiful golden glow shined before his eyes, that small pouch held about sixty gold coins
เรืองแสงสีทองที่สวยงามส่องประกายตาของเขากระเป๋าเล็ก ๆ ที่ถืออยู่ประมาณหกสิบเหรียญทอง
 “This is enough, right?” asked Fei Hou
"นี่พอใช่มั้ย?" Fei Hou ถาม
 The restaurant waiter nodded his head vigorously: “Enough, enough
พนักงานเสิร์ฟอาหารพยักหน้าอย่างแรง: "พอแล้ว
 There will be plenty left over too
จะมีเหลือมากเกินไป
” “The rest is your reward
"ส่วนที่เหลือเป็นรางวัลของคุณ
 Go quickly and get the dishes
ไปได้อย่างรวดเร็วและได้รับอาหาร
” The rest is your reward!! When the restaurant waiter heard this sentence, his eyes seemed to turn gold-colored, his head nodded like a chick pecking grains
ส่วนที่เหลือเป็นรางวัลของคุณ !! 
 “Two Masters rest assured, I will be very fast and quick in sending the dishes up!” He hurried down while his hand wiped away the sweat on his forehead, not sure whether the sweat is due to fright or delight
"อาจารย์สองท่านมั่นใจได้ว่าฉันจะรวดเร็วและรวดเร็วในการส่งจานขึ้น!" เขารีบลงขณะที่มือของเขาเช็ดเหงื่อออกบนหน้าผากของเขาไม่แน่ใจว่าเหงื่อเป็นเพราะความกลัวหรือความสุข
 Soon, the dishes were sent up
เร็ว ๆ นี้จานถูกส่งขึ้น
 The table was laden with fragrant dishes, enticing the appetite
โต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่มีกลิ่นหอมดึงดูดความกระหาย
 “Masters, these three urns are our restaurant’s best wine called Snow Moon Wine, our restaurant’s special brew
"นายทั้งสามคนนี้เป็นไวน์ที่ดีที่สุดของร้านอาหารของเราเรียกว่า" Snow Moon Wine "ร้านอาหารพิเศษของโรงแรม
” The said restaurant waiter respectfully
"กล่าวว่าพนักงานเสิร์ฟร้านอาหารกล่าวว่า
 “Snow Moon Wine?” Fei Hou nodded and waved the restaurant waiter away, “Good, you can go
"Snow Moon Wine?" Fei Hou พยักหน้าและโบกมือบริกรร้านอาหารไป "ดีคุณสามารถไปได้
” “Yes, yes, please call me if there’s anything you need
"" ใช่ใช่กรุณาโทรหาฉันถ้ามีอะไรที่คุณต้องการ
” The waiter said and withdrew with a smile on his face
"พนักงานเสิร์ฟกล่าวและถอนตัวออกมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
 The moment the waiter left, the little violet monkey leaped off Huang Xiaolong’s shoulder and went straight at one of the wine urns
ช่วงเวลาที่บริกรออกไปลิงน้อยสีม่วงก็กระโดดลงจากไหล่ของหวงเสี่ยวหลงและเดินตรงไปที่หนึ่งในโกศไวน์
 With a light slap from its little hands, the cover flew off and instantly the scent of fragrant wine wafted through the air
ด้วยการตบเบา ๆ จากมือเล็ก ๆ ของมันฝาปิดบินและกลิ่นหอมของไวน์มีกลิ่นหอมผุดขึ้นมาในอากาศ
 The little monkey’s eyes lit up, lifted the urn of wine up and drank greedily
ดวงตาของลิงตัวเล็ก ๆ สว่างขึ้นยกโกนหนวดขึ้นและดื่มอย่างตะกละตะกลาม
 After which it grinned and squeaked at Huang Xiaolong and Fei Hou
หลังจากที่มันยิ้มและส่งเสียงร้องที่ Huang Xiaolong และ Fei Hou
 Both of them laughed at the little monkey’s antics, and each took an urn and started drinking
ทั้งคู่หัวเราะกับการแสดงตลกของลิงน้อยและแต่ละคนก็เอาโกศและเริ่มดื่ม
 The instant the wine was swallowed, a refreshing icy cold feeling filled their mouths, full of the wine’s fragrance
ทันทีที่ไวน์ถูกกลืนกินรู้สึกหนาวเย็นสดชื่นเต็มไปด้วยปากของพวกเขาเต็มไปด้วยกลิ่นหอมของไวน์
   While Huang Xiaolong, Fei Hou, and the little violet monkey were enjoying themselves, at the Luo Tong Kingdom Duke Fu Mansion’s Main Hall, Meng Xia, who was shaved bald by Fei Hou, was shouting in anger: “Dad, you must kill these two darned commoners! Cut off their arms and legs! Cut off their arms and thighs, and then I want to parade then around the city, I want everyone to know the consequences of going against our Duke Mansion!” Looking at his son’s miserable appearance, the murderous intent in Meng Chen’s heart soared; his son was actually beaten right in front of the city gates! Furthermore, the mansion guards’ hands were all cut off! This was naked humiliation! “Still haven’t found those two?” asked Meng Chen in a cold tone as he turned to look at his Chief Steward, Xie Fei
ในขณะที่ Huang Xiaolong, Fei Hou และลิงสีม่วงตัวเล็กกำลังเพลิดเพลินกับตัวเองที่ห้องโถงใหญ่ของ Luo Tong Kingdom Duke Fu Mansion, Meng Xia ที่โกนหัวโล้นโดย Fei Hou ตะโกนด้วยความโกรธ "พ่อคุณต้องฆ่าเหล่านี้ 
 Just as Chief Steward Xie Fei was about to speak, without warning, from outside the Main Hall one of the guards who had been sent to investigate ran in, “Reporting to Lord Duke, we have found the two people, they are at Delicious Restaurant!” “Delicious Restaurant!” Meng Chen stood up in anger, a cold glint flitted across his eyes, and he said: “Good, very good! Hit my son, and hurt this Duke’s guards yet still dare to enjoy yourself at Delicious Restaurant!” The other side was practically looking down on the Duke Mansion!  “Gather all the experts above Seventh Order in the mansion, and follow me to Delicious Restaurant!” Meng Chen yelled
ขณะที่หัวหน้าเสนาเฟลีกำลังจะพูดโดยไม่มีการเตือนจากนอกห้องโถงใหญ่ของยามที่ถูกส่งไปสอบสวนวิ่งเข้าไป "รายงานต่อพระเจ้าดยุคเราพบคนสองคน 
  “Yes, Lord Duke!” Chief Steward Xie Fei acknowledged respectfully, but then hesitated before asking, “Then, should I call First Mister and Second Mister?” Meng Chen said, “That’s fine! Do so
"ใช่ครับลอร์ดดุ๊ก!" เสนาธิการเสี่ยวเฟยรับทราบด้วยความนับถือ แต่แล้วลังเลก่อนที่จะถามว่า "แล้วฉันควรจะโทรหาคุณเฟิสต์มิสเตอร์และคุณนาย?" เม้งเฉินกล่าวว่า "ไม่เป็นไร! 
 I don’t care what tricks the other side has, I want them to die miserably!” While all this was going on, Huang Xiaolong and Fei Hou were wolfing down delicious dishes
ฉันไม่สนใจว่าเทคนิคใดที่ด้านอื่น ๆ มีอยู่ฉันต้องการให้พวกเขาตายอย่างน่าสังเวช! "ในขณะที่เรื่องนี้กำลังเกิดขึ้น Huang Xiaolong และ Fei Hou กำลังขลาดจานอร่อย
 Moments later, Fei Hou stopped eating abruptly, stood up and said to Huang Xiaolong, “Young Master, I’m going to see a person, he’s here in Luo Tong Kingdom and is also a disciple of our Asura’s Gate
หลังจากนั้นไม่นาน Fei Hou ก็หยุดกินทันทีลุกขึ้นยืนและพูดกับหวงเซี่ยวลองว่า "นายหนุ่มฉันจะไปเจอคนเขาอยู่ที่นี่ในอาณาจักร Luo Tong และเป็นศิษย์ของประตู Asura's
 I will bring him over to greet Young Master! If he knew that Young Master is in Luo Tong Kingdom, he would be very happy!” An Asura’s Gate disciple? Is this the reason why Fei Hou dared to hit a Duke’s son? Huang Xiaolong nodded, “Okay, go and come back quickly!” He didn’t ask for the identity of the Asura’s Gate disciple in Luo Tong Kingdom because when Fei Hou returned, he would naturally find out
ฉันจะพาเขาไปต้อนรับนายหนุ่ม! 
 “Yes, Young Master!” Fei Hou answered respectfully then turned and left
"ใช่นายหนุ่ม!" Fei Hou ตอบอย่างสุภาพแล้วก็หันซ้าย
 Not long after, Fei Hou appeared before an enormous mansion, and written above the main entrance was a sign: Marshal Mansion
ไม่นานหลังจากนั้น Fei Hou ปรากฏตัวต่อหน้าคฤหาสน์อันยิ่งใหญ่และเขียนไว้เหนือประตูทางเข้าหลักคือ Marshal Mansion
 In the Luo Tong Kingdom, there were Generals, Dukes, Marquises, but there was only one Marshal!   
ในอาณาจักร Luo Tong มีนายพลดุ๊กส์มาร์เควส แต่มีนายจอมพลเพียงคนเดียว!