Chapter 104 Chapter 104: Slander and Trust   Fei Hou called out his martial spirit ‘Silver River’ and swung both of his arms
บทที่ 104 บทที่ 104: ใส่ร้ายและไว้ใจ Fei Hou เรียกวิญญาณของเขาว่า 'Silver River' และหมุนแขนทั้งสองข้าง
 And a Silver River was seen surging in midair, and when the attacks from the surrounding bandits crashed into the Silver River, ‘dang dang dang’ sounds of metals clashing could be heard, reflecting the attacks back onto the attackers
แม่น้ำซิลเวอร์ถูกมองขึ้นมากลางอากาศและเมื่อการโจมตีจากกลุ่มโจรที่ล้อมรอบเข้าสู่แม่น้ำซิลเวอร์ก็อาจได้ยินเสียง 'dang dang dang' ของโลหะที่ปะทะกันสะท้อนถึงการโจมตีกลับสู่ผู้บุกรุก
 Some unfortunate bandits escaped too slowly and were thrown to the ground, their own swords stabbing into their feet
โจรที่โชคร้ายบางคนหลบหนีช้าเกินไปและถูกโยนลงกับพื้นดาบของตัวเองแทงเข้าไปในฝ่าเท้า
 “My leg!!!” Amidst painful howls, these bandits jumped around like kangaroos holding their feet
"ขาของฉัน !!!" ท่ามกลางความโศกเศร้าที่เจ็บปวดพวกโจรเหล่านี้กระโดดขึ้นมาเช่นจิงโจ้ที่กำลังยืนเท้าของพวกเขา
 Seeing this scene, the rest of the bandits were scared and retreated swiftly
เมื่อเห็นฉากนี้โจรคนอื่น ๆ ก็กลัวและถอยกลับอย่างรวดเร็ว
 Fei Hou scoffed at their reaction, and his arms kept swinging out and his Silver River martial spirit turned into a solid entity-- a silver-colored river meandered through the group of bandits, and where it curved, screams reverberated in the air
Fei Hou แกล้งทำปฏิกิริยาของพวกเขาและแขนของเขายังคงแกว่งไปมาและวิญญาณของเขา Silver River กลายเป็นองค์กรที่มั่นคง - แม่น้ำสีเงินที่คดเคี้ยวผ่านกลุ่มโจรและที่ซึ่งมันโค้งเสียงกรีดร้องดังกังวานในอากาศ
 Some bandits were smashed to the ground and some bandits were flung high up in the air
โจรบางคนถูกทุบลงกับพื้นและโจรบางคนก็ลอยขึ้นไปในอากาศ
   Since stepping into Xiantian realm, Fei Hou’s attack power had more than doubled
นับตั้งแต่ก้าวเข้าสู่ดินแดนแห่ง Xiantian พลังโจมตีของ Fei Hou เพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัว
 How could these Sixth and Seventh Order vermins resist Fei Hou’s attacks? Instantly, a large number of bandits laid on the ground, and seconds later, only the Bandit Head remained standing, albeit in a daze
วิธีการเหล่านี้ที่หกและเจ็ดคำสั่ง vermins ต้านทานการโจมตีของ Fei Hou? 
 Recalling his martial spirit back into his body, Fei Hou slowly walked towards the Bandit Head
ระลึกถึงจิตวิญญาณของเขากลับเข้าไปในร่างของเขา Fei Hou เดินช้าๆไปทางหัวโจร
 “You, you, don’t kill me!” The Bandit Head exclaimed in fright
"นายไม่ฆ่าฉัน!" หัวโจรตะโกนด้วยความตกใจ
 “Who sent you over?’ Fei Hou asked icily
"ใครส่งคุณไปบ้าง?" Fei Hou ถามอย่างฉูดฉาด
 The one-armed Bandit Head had a frantic look in his eyes
หัวหน้าโจรหัวกระสุนหนึ่งมีลักษณะคลั่งในสายตาของเขา
 “I say, two Sirs, please stop putting on an act!” Suddenly, at this point, Liu Mu that was standing next to Chen Li spoke
"ฉันพูดว่านายสองคนโปรดหยุดการแสดง!" ทันใดนั้นเมื่อถึงจุดนี้หลิวจงที่ยืนอยู่ข้างๆเฉินลีพูด
 Everyone was stunned
ทุกคนตะลึง
 Liu Mu walked out of the group slowly, glaring fiercely at Fei Hou and Huang Xiaolong, saying “We have been traveling for more than half a month safely without any incident, but it happens that right after meeting two Sirs, we ran into a group of bandits, what does it represent?” A sharp edge flashed across Fei Hou’s eyes, but Huang Xiaolong waved his hand to stop Fei Hou and he faced Liu Mu with great interest, spurring him on: “Continue
Liu Mu เดินออกจากกลุ่มอย่างช้าๆจ้องมองอย่างดุเดือดที่ Fei Hou และ Huang Xiaolong กล่าวว่า "เราเดินทางมานานกว่าครึ่งเดือนอย่างปลอดภัยโดยไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ แต่เกิดขึ้นหลังจากการประชุม Sirs สองครั้งเราก็วิ่งเข้าไปในกลุ่ม 
” Liu Mu sneered: “This group of bandits was called here by the two of you!” “Oh, we colluded with them? Had them come here?” Huang Xiaolong maintained an aloof expression, “And our motive?” Liu Mu snorted and his voice sounded icy, “Reason? You know very well in your hearts
Liu Mu หัวเราะเยาะ: "กลุ่มโจรกลุ่มนี้ถูกเรียกตัวมาที่นี่โดยคุณทั้งสองคน!" "โอ้เราสมรู้ร่วมคิดกับพวกเขา? 
” Then, he turned around, and fixed a deadly stare on the one-armed Bandit Head, threatening “Speak, was it them who instructed you to kidnap our Miss?” That one-armed Bandit Head was agape
"แล้วเขาก็หันกลับไปและจ้องมองที่หัวโจรที่ติดอาวุธเพียงข้างเดียวและข่มขู่ว่า" พูดว่าเป็นคนที่สั่งให้ลักพาตัวนางสาวของเราหรือ? "หัวหน้าโจรหัวกระสุนคนหนึ่งพูดจาขุ่นเคือง
 “Say, am I right?” Liu Mu’s gaze bored intensely at the Bandit Head, and a vague ominous light flickered across his eyes
"พูดถูกฉันมั้ย?" Liu Mu จ้องเขม็งอย่างรุนแรงที่หัวโจรและไฟที่เป็นลางไม่ชัดกระพริบผ่านสายตาของเขา
 Noticing that, the Bandit Head immediately nodded his head vigorously: “Yes, yes, yes, it was them who told me to come here and kidnap your Miss!”   Liu Mu spun around, and said to Chen Li, “Miss, you heard him; they instructed these bandits to kidnap you
สังเกตเห็นว่าหัวหน้าโจรได้พยักหน้าอย่างรวดเร็วว่า "ใช่ใช่แล้วใช่มันเป็นพวกที่บอกให้ฉันมาที่นี่และลักพาตัวนางสาว!" หลิวจงหมุนตัวไปรอบ ๆ และกล่าวกับเฉินหลี่ว่า "นางสาวคุณได้ยิน 
 I have reminded you earlier, we don’t know these two people’s background
ฉันได้เตือนคุณก่อนหน้านี้เราไม่ทราบพื้นหลังของทั้งสองคนนี้
 Evil lurks in the human heart!” Chen Li shook her head, disagreeing “Steward Liu Mu, there must be some misunderstanding; Senior Fei Hou is my savior, and he saved my life before and with Senior Fei Hou’s strength, he doesn’t need to instruct other people to kidnap me
ความชั่วร้ายซุ่มซ่อนอยู่ในหัวใจมนุษย์! "เฉินลี่ส่ายหัวไม่เห็นด้วย" สจ๊วต Liu Mu ต้องมีความเข้าใจผิดบางอย่าง; 
” Liu Mu persuaded, “Miss, you must be vigilant
Liu Mu ชักชวน "นางสาวคุณต้องระมัดระวัง
 He might have his purpose in saving you that year; seven years have passed and how could there be such a coincidence for Miss to encounter them at the same place? Moreover, this Bandit Head has already confessed
เขาอาจมีวัตถุประสงค์ในการช่วยคุณในปีนั้น 
” Chen Li still shook her head; she doesn’t believe Fei Hou would act this way for it wasn’t necessary
"เฉินลี่ยังคงส่ายหัว; 
 If Huang Xiaolong and Fei Hou were the main culprits, at this moment, both of them could kidnap her without any resistance; was there a need to use so much effort? At this point of time, Huang Xiaolong clapped his hands
หาก Huang Xiaolong และ Fei Hou เป็นผู้ร้ายหลักในขณะนี้ทั้งสองคนสามารถลักพาตัวเธอโดยไม่มีความต้านทานใด ๆ 
 Everyone shifted their attention to him
ทุกคนหันไปสนใจเขา
 Huang Xiaolong looked at Liu Mu, “I have to say, your little play is better than I have expected
Huang Xiaolong มองไปที่ Liu Mu "ฉันต้องบอกว่าการเล่นน้อยของคุณดีกว่าที่ฉันคาดไว้
” Liu Mu’s face darkened, “What do you mean?” “What do I mean?” Huang Xiaolong repeated coldly: “You arranged for this group of bandits
"ใบหน้าของนายหลิวก็มืดลง" คุณหมายถึงอะไร? "" ฉันหมายถึงอะไร? "นายหวงเสี่ยวหลงย้ำอีกครั้งว่า" คุณจัดกลุ่มโจรนี้ไว้
” Hearing this, the people present were taken aback
"เมื่อได้ยินแบบนี้คนปัจจุบันก็หงุดหงิด
   Liu Mu had an angry expression on his face, “You’re slandering, absolute slander! I have followed Miss more than a decade and there is no doubt about my loyalty and devotion to Miss
Liu Mu มีสีหน้าโกรธบนใบหน้าของเขา "คุณใส่ร้าย, ใส่ร้าย! 
 You are retaliating because I exposed your trick, that’s why you turn around and slander me!” He quickly turned towards Chen Li, protesting: “Miss, you must not believe them!” Chen Li shook her head at Huang Xiaolong, “Young Master Huang, Liu Mu has been by my side since I was little, and these past dozen years, he has loyally protected my safety
คุณเป็นคนแก้เผ็ดเพราะฉันเปิดเผยเคล็ดลับของคุณนั่นคือเหตุผลที่คุณหันกลับมาและใส่ร้ายฉัน! "เขารีบหันไปทางเฉินลี่ประท้วง:" นางสาวคุณต้องไม่เชื่อพวกเขา! "เฉินลี่ส่ายหัวที่หวงเสี่ยวหวน" นายหนุ่ม 
 It cannot be Uncle Liu
มันไม่สามารถเป็นลุงหลิวได้
” To her, Liu Mu was even less a culprit compared to Huang Xiaolong and Fei Hou
"กับหลิวจงเป็นผู้กระทำความผิดแม้แต่น้อยเมื่อเทียบกับหวงเสี่ยวหลุงและเฟยเฮา
 Liu Mu’s cold stare fell on Huang Xiaolong, “As a stranger and outsider, do you think we will believe your nonsense?” Huang Xiaolong turned towards Chen Li: “You really trust him?” Chen Li nodded, “Others I dare not say, but Liu Mu, I absolutely trust him
"ในฐานะคนแปลกหน้าและคนนอกคุณคิดว่าเราจะเชื่อเรื่องไร้สาระของคุณหรือไม่?" หลี่หลี่ Xiaolong หันไปทางเฉินลี: "คุณไว้ใจเขาจริงๆหรือ?" เฉินหลี่พยักหน้ากล่าวว่า "คนอื่น ๆ ที่ฉันไม่กล้าพูด 
” Although Chen Li did not say it out loud, the dissatisfaction towards Huang Xiaolong was obvious in her voice
"แม้ว่าเฉินหลี่ไม่ได้พูดออกมาดัง ๆ แต่ความไม่พอใจต่อหวงเสี่ยวหลุงก็เห็นได้ชัดในน้ำเสียงของเธอ
 Evidently, she agreed with what Liu Mu said, Huang Xiaolong slandered Liu Mu because Liu Mu first pointed the finger at them
เห็นได้ชัดว่าเธอเห็นด้วยกับสิ่งที่หลิวมู่บอกว่าหวงเสี่ยวหลงใส่หลิวจงเพราะหลิวมู่ตวัดนิ้วแรกที่พวกเขา
 Liu Mu was someone who watched over her since she was little, and the feelings between them were very deep
หลิวจงเป็นคนที่เฝ้าดูเธอตั้งแต่ยังเยาว์และความรู้สึกระหว่างพวกเขาลึกมาก
 Huang Xiaolong’s accusation made her heart uncomfortable
ข้อกล่าวหาของหวงเสี่ยวหลุงทำให้หัวใจไม่สบายใจ
 Huang Xiaolong turned back, to Fei Hou he said: “We’re leaving
Huang Xiaolong หันกลับไปหา Fei Hou เขากล่าวว่า "เรากำลังจะจากไป
” Since Chen Li stated her firmly position, there was no need to say anymore
"ตั้งแต่เฉินลี่กล่าวว่าตำแหน่งที่มั่นคงของเธอก็ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป
 “Yes, Young Lord!” Fei Hou replied respectfully
"ใช่ลอร์ดหนุ่ม!" Fei Hou ตอบอย่างสุภาพ
 Chen Li blanked for a moment, and she called out to Fei Hou anxiously, “Senior Fei Hou, this isn’t what I meant
เฉินหลี่พังทลายสักครู่และเธอโทรออกไปหา Fei Hou อย่างใจจดใจจ่อ "Fei Hou อาวุโสนี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง
” Fei Hou shook his head, saying nothing
Fei Hou ส่ายหน้าไม่พูดอะไร
 He quietly followed behind Huang Xiaolong and left
เขาเงียบ ๆ ตามหลัง Huang Xiaolong และทิ้งไว้
   But before Huang Xiaolong left, suddenly, his palm struck the one-armed Bandit Head’s chest as he was passing by
แต่ก่อนที่หวงเสี่ยวหลงจะออกจากห้องทันใดนั้นฝ่ามือของเขาก็โผล่ขึ้นมาที่หน้าอกของหัวโจรหัวเดียวขณะกำลังเดินผ่าน
 The Bandit Head let out a scream as he flew out, crashing into countless trees
หัวหน้าโจรร้องเสียงกรีดร้องขณะที่เขาบินออกไปกระแทกต้นไม้นับไม่ถ้วน
 When he hit the soil, there was no breath left
เมื่อเขากระทบพื้นดินก็ไม่มีลมหายใจอีกต่อไป
 Chen Li and everyone in her party were shocked
เฉินลี่และทุกคนในปาร์ตี้ของเธอตกใจ
 And before their shocked eyes, Huang Xiaolong and Fei Hou mounted on their horses and sped away
และก่อนที่ดวงตาตกใจพวกเขา Huang Xiaolong และ Fei Hou ก็ขี่ม้าของพวกเขาและวิ่งหนีไป
 Watching the two silhouettes grew further away, Liu Mu’s shock turned into great relief
การดูภาพเงาสองภาพขยายไปไกลออกไปช็อตของหลิวชุยกลายเป็นภาพที่น่าสนใจอย่างมาก
 His eyes furtively swept passed the Bandit Head’s corpse and the rest of the bandits, and a frown appeared on his forehead that lasted less than a second
ดวงตาของเขาแอบหลงไหลผ่านศพโจรหัวและส่วนที่เหลือของโจรและหน้านิ่วคิ้วขมวดคิ้วปรากฏขึ้นที่หน้าผากของเขาซึ่งกินเวลานานไม่ถึงสองวินาที
 A bunch of garbage! “Miss, should we also leave this place?” Liu Mu asked Chen Li
กลุ่มของขยะ! 
 Chen Li nodded in agreement
เฉินหลี่พยักหน้าด้วยข้อตกลง
 Thus, not long after Huang Xiaolong and Fei Hou departed, Chen Li, Liu Mu, and the rest of her party also journeyed out from the mountain area
เพราะฉะนั้นไม่นานหลังจากที่หวาง Xiaolong และ Fei Hou ออก Chen Li, Liu Mu และส่วนที่เหลือของพรรคของเธอยังเดินทางออกจากพื้นที่ภูเขา
 “Obviously that Liu Mu is in cahoots with that group of bandits
"เห็นได้ชัดว่าหลิวหมู่นั้นอยู่ในกลุ่มคนโจร
” After leaving the area, Fei Hou spoke: “Pity that Chen Li trusts that Liu Mu too much
"หลังจากออกจากพื้นที่ Fei Hou กล่าวว่า" อับอายที่เฉินหลี่เชื่อใจ Liu Mu มากเกินไป
” Fei Hou tilted his head up to the sky and sighed
Fei Hou เอียงศีรษะขึ้นสู่ท้องฟ้าและถอนหายใจ
 Huang Xiaolong nodded silently
Huang Xiaolong พยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
 Continuing on, Huang Xiaolong and Fei Hou weren’t in a rush, allowing the horse to run comfortably
การเดินต่อไปคือ Huang Xiaolong และ Fei Hou ไม่ได้เร่งรีบทำให้ม้าสามารถวิ่งได้อย่างสะดวกสบาย
   On the other side, one day after Chen Li and her party separated from Huang Xiaolong, they crossed a mountain pass when they suddenly ran into a group of black-clothed men
อีกด้านหนึ่งวันหนึ่งหลังจากที่เฉินหลี่และพรรคของเธอแยกตัวออกจากหวงเสี่ยวหลงพวกเขาก็ข้ามภูเขาไปเมื่อพวกเขาวิ่งเข้าไปในกลุ่มชายผิวดำ
 The way these black-clothed dressed were similar to the bandits from last night, and it was clear as day, they belonged to the same group
วิธีการเหล่านี้สวมเสื้อผ้าสีดำคล้ายกับโจรจากคืนที่ผ่านมาและเป็นที่ชัดเจนเป็นวันที่พวกเขาอยู่ในกลุ่มเดียวกัน
 Watching the retreat path around her being blocked off, panic rose in Chen Li’s heart
การเฝ้าดูเส้นทางหลบหนีรอบ ๆ ตัวเธอถูกปิดกั้นความตื่นตระหนกเพิ่มขึ้นในหัวใจของเฉินหลี่
 These black-clothed men besieged Chen Li and her party in the middle, without wasting a word, and they started slaughtering with the weapons in their hands
ชายผิวดำคนนี้ได้ปิดล้อม Chen Li และพรรคของเธออยู่ตรงกลางโดยไม่เสียเวลาสักคำและพวกเขาเริ่มฆ่าด้วยอาวุธในมือของพวกเขา
 In just a short while, all of Chen Li’s guards and servants were killed, but what surprised Chen Li was that these people ‘spared’ Liu Mu
ในระยะเวลาสั้น ๆ เจ้าหน้าที่และคนรับใช้ของ Chen Li ทุกคนถูกสังหาร แต่สิ่งที่ทำให้ Chen Li รู้สึกประหลาดใจคือการที่ Liu Mu
 They did not attack him at all
พวกเขาไม่ได้โจมตีเขาเลย
 While Chen Li was still surprised, one of the bandits stepped forward towards Liu Mu, and in a polite manner, he greeted him: “Steward Liu
ขณะที่เฉินหลี่รู้สึกประหลาดใจนักโจรคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้าสู่หลิวจงและสุภาพเขาทักทายเขา: "สจ๊วตหลิว
” Liu Mu nodded
Liu Mu พยักหน้า
   Chen Li’s eyes were wide with disbelief
นัยน์ตาของ Chen Li กว้างไม่เชื่อ