Chapter 202 Chapter 202: What Exactly Happened? Chen Qingfeng, a Xiantian Ninth Order expert, was flattened like a pancake on the street
บทที่ 202 บทที่ 202: สิ่งที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน? 
 The one standing next to Chen Qingfeng, and the same person who arrived together with Chen Qingfeng, Lu Yifan, felt as if baleful cold winds were howling in the air
คนที่ยืนอยู่ติดกับ Chen Qingfeng และคนเดียวกันที่มาร่วมกับ Chen Qingfeng, Lu Yifan รู้สึกราวกับว่าลมหนาวกำลังหดหู่ในอากาศ
 His back felt chilly from the cold wind
หลังของเขารู้สึกหนาวจัดจากลมหนาว
 He, with his domineering peak late-Xiantian Eighth Order strength, actually felt a layer of goosebumps rise on his skin! At this time, Zhao Shu’s gaze shifted over
เขามียอดสั่งสมสุดยอดปลายศตวรรษที่สิบหกของเขาทำให้รู้สึกว่าชั้นหนังแพร่งขึ้นบนผิวของเขา! 
 The goose-bumped Lu Yifan felt as if his legs were kicked by a powerful bull
หลี่หยิฟานรู้สึกหงุดหงิดราวกับว่าขาของเขาถูกเตะโดยวัวที่มีพลัง
 Both of his legs trembled, nearly causing him to fall to his knees
ทั้งสองขาของเขาแทบจะทำให้เขาล้มลงไปที่หัวเข่า
 “Se, Se, Se!” Lu Yifan’s tongue was in a knot
"Se, Se, Se!" ลิ้นของ Lu Yifan อยู่ในโหนด
 After saying ‘se’ over and over again for a long time, he still couldn’t muster up enough courage to say the word ‘Senior’ to its completion
หลังจากพูดว่า 'se' ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นเวลานานเขาก็ยังไม่สามารถรวบรวมความกล้าพอที่จะพูดคำว่า 'Senior' ให้เสร็จสมบูรณ์
 When Lu Yifan was about to cry out the latter part of the word, Zhao Shu suddenly raised his hand and struck out with his palm
เมื่อลูยิฟานกำลังจะร้องไห้ออกมาในส่วนหลังของคำนั้น Zhao Shu ก็ยกมือขึ้นและเอามือออก
 A giant palm print so powerful that it seemed to cover half the sky appeared above Lu Yifan’s head
ปาล์มยักษ์พิมพ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้ครอบคลุมครึ่งท้องฟ้าปรากฏเหนือหัวของ Lu Yifan
 Lu Yifan looked at the humongous palm print hovering above him, his face turning ashen
Lu Yifan มองที่พิมพ์ปาล์ม humongous โฉบเหนือเขาใบหน้าของเขากลายเป็นขี้เถ้า
 Before he could do anything else, his vision darkened, followed by a resounding blast
ก่อนที่เขาจะสามารถทำอะไรได้อีกภาพลวงตาของเขาก็มืดลงตามด้วยเสียงกระหึ่ม
 Lu Yifan only felt his body shake violently for a second before the impact hit him like an ancient divine mountain
ลูยิฟานเพียงรู้สึกว่าร่างกายของเขาเขย่าอย่างรุนแรงเป็นเวลาสองวินาทีก่อนที่ผลกระทบจะกระทบเขาเหมือนกับภูเขาศักดิ์สิทธิ์โบราณ
 The sounds of bones breaking could be heard as a crushing sound surrounded his body
เสียงของกระดูกแตกอาจได้ยินเป็นเสียงบดล้อมรอบร่างกายของเขา
 He lost consciousness almost instantly
เขาสูญเสียสติเกือบจะทันที
 In the final seconds before Lu Yifan lost control of his consciousness, he suddenly thought of the scene where Chen Qingfeng was smashed into a pancake before him, branded on the street pavement
ในช่วงสองสามวินาทีสุดท้ายก่อนที่ลิว Yifan สูญเสียการควบคุมสติของเขาเขาก็คิดถึงฉากที่เฉินชิงเฟิงถูกทุบลงในแพนเค้กก่อนหน้าเขาตราหน้าบนถนน
 When Lu Yifan met the same fate as Chen Qingfeng, being flattened into a pancake and kissing the street, the surrounding crowd once again drew in cold breaths
เมื่อ Lu Yifan พบชะตากรรมเช่นเดียวกับเฉิน Qingfeng ถูกแบนลงในแพนเค้กและจูบถนนฝูงชนโดยรอบอีกครั้งดึงในลมหายใจที่หนาวเย็น
 The Guo Family’s two main stewards had just been easily flattened by someone who looked as though he was simply swatting flies? Dead silence filled the normally prosperous and bustling street
ครอบครัวเสือสองคนของ Guo Family เพิ่งถูกแบนโดยคนที่ดูราวกับว่าเขากำลังเหวี่ยงแมลงวัน? 
 The way the crowd looked at Zhao Shu was filled with astonishment and amazement
ทางฝูงชนมอง Zhao Shu เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความประหลาดใจ
 This unassuming and robust middle-aged man behind Huang Xiaolong was this strong! He easily dealt with Chen Qingfeng, and Lu Yifan, half of the Guo Family’s main stewards
ชายร่างวัยที่ยืนยงและแข็งแรงหลัง Huang Xiaolong นี้แข็งแรง! 
 Only a peak late-Xiantian Tenth Order expert that was extremely close to that next level of terrifying existence could accomplish a feat like this! Huang Xiaolong looked at the two huge human-shaped craters and the unconscious Chen Qingfeng and Lu Yifan inside, his expression showing the same level of indifference as it had before
มีเพียงปลายสุดยอดของ Xiantian ผู้เชี่ยวชาญด้านการสั่งซื้อลำดับที่สิบซึ่งใกล้เคียงกับระดับการดำรงอยู่ที่น่ากลัวอีกขั้นของการมีชีวิตที่น่ากลัวอาจประสบความสำเร็จได้เช่นนี้! 
 Turning around, he did not forget to deal with the Guo Zhi and Guo Fei brothers
หันไปรอบ ๆ เขาไม่ลืมที่จะจัดการกับ Guo Zhi และพี่น้อง Guo Fei
 However, both Guo Zhi and Guo Fei were staring at the two human-shaped craters in the street with a dumb look on their faces
อย่างไรก็ตามทั้ง Guo Zhi และ Guo Fei กำลังจ้องมองที่หลุมอุกกาบาตทั้งสองรูปบนถนนด้วยภาพใบ้บนใบหน้าของพวกเขา
 While staring at Cheng Qingfeng and Lu Yifan, neither of them noticed Huang Xiaolong approaching
ขณะจ้องมองที่ Cheng Qingfeng และ Lu Yifan ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตเห็นว่าหวงเสี่ยวหลงกำลังเข้าใกล้
 It wasn’t until he moved to within two meters of them that they felt the frigid cold killing intent emanating from Huang Xiaolong’s body, jarring them out of their stupor
มันไม่ได้จนกว่าเขาจะย้ายไปอยู่ภายในสองเมตรของพวกเขาว่าพวกเขารู้สึกเย็นฆ่าเจตนาเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของ Huang Xiaolong, jarring พวกเขาออกจากอาการมึนงงของพวกเขา
 Both of them abruptly turned their necks, and when they saw that Huang Xiaolong was within two meters of reaching them, their hearts felt like they were pierced with a poisonous needle
ทั้งสองหันหลังให้คออย่างฉับพลันและเมื่อพวกเขาเห็นว่าหว่อง Xiaolong อยู่ห่างจากพวกเขาไม่ถึงสองเมตรหัวใจของพวกเขาก็รู้สึกเหมือนถูกเจาะด้วยเข็มที่เป็นพิษ
 Guo Zhi and Guo Fei jumped back in reflex
Guo Zhi และ Guo Fei กลับกระโดดลงมา
 “Xiao, Xiaolong bro!” Guo Zhi’s face turned so ashen that it looked like it was covered by a thick layer of dust
"Xiao, Xiaolong bro!" ใบหน้าของ Guo Zhi เปลี่ยนเป็นขี้เถ้าที่ดูเหมือนว่ามันปกคลุมด้วยฝุ่นหนา
 His tongue seemed to stick to the roof of his mouth, no proper words could come out
ลิ้นของเขาดูเหมือนติดกับหลังคาปากของเขาไม่มีคำพูดที่เหมาะสมออกมาได้
 “Xiaolong bro?” Huang Xiaolong smirked as he stepped closer to the brothers, “Are you sure you don’t mean… mongrel bastard?” When Chen Qingfeng and Lu Yifan had just arrived, every sentence that came from the brothers mouths included the words ‘mongrel bastard’
"Xiaolong bro?" Huang Xiaolong ยิ้มขณะที่เขาก้าวเข้าไปใกล้พี่น้อง "คุณแน่ใจหรือว่าคุณไม่ได้หมายถึง ... ลูกครึ่งเผด็จการ?" เมื่อ Chen Qingfeng และ Lu Yifan เพิ่งมาถึงประโยคที่มาจากปากของพี่น้องรวมถึง 
 Hearing Huang Xiaolong words, their expressions grew even more unsightly
การได้ยินคำพูดของหวงเสี่ยวหลุงการแสดงออกของพวกเขาดูน่าเกลียดยิ่งขึ้น
 “No, we, just now, us!” Guo Zhi opened his mouth wanting to provide an excuse, but he was lost on where he should start
"ไม่เราตอนนี้เรา!" Guo Zhi เปิดปากของเขาต้องการให้เหตุผล แต่เขาก็หายไปในที่ที่เขาควรจะเริ่มต้น
 Could he use the same excuse and claim his mouth had a problem, that it was misspoken?! Guo Fei smiled the best he could, “We were too excited at that time, confused and unhinged for a moment
เขาสามารถใช้เหตุผลเดียวกันและอ้างปากของเขามีปัญหาว่ามัน misspoken ?! 
 That’s why inappropriate words came out, it was just some nonsense
นั่นเป็นเหตุผลที่คำพูดไม่เหมาะสมออกมามันเป็นเพียงเรื่องไร้สาระบางอย่างเท่านั้น
 That’s right, nonsense
ใช่เรื่องไร้สาระ
 Xiaolong bro, we’re one family, how could we call you a mongrel bastard
พ่อ Xiaolong เราเป็นครอบครัวเดียวเราจะเรียกคุณว่าลูกครึ่งเผ่าพันธุ์ได้อย่างไร
” At this point, Guo Fei’s face tightened and he quickly slapped his own mouth, “No no no, Xiaolong bro, I didn’t mean that!” Huang Xiaolong had already walked up to them and stopped, standing very still
"ณ จุดนี้ใบหน้าของ Guo Fei รัดกุมและเขาได้อย่างรวดเร็วตบปากของเขาเอง" ไม่ไม่ไม่ Xiaolong bro ฉันไม่ได้หมายความว่า! "Huang Xiaolong ได้เดินขึ้นไปพวกเขาและหยุดยืนมากยังคง
 In the next moment, Huang Xiaolong’s hand swung out and slapped the two across from him
ในวินาทีถัดมามือของหวงเสี่ยวหลงก็โผล่ออกมาและตบทั้งสองข้างจากเขา
 A five finger handprint burned red on both brothers’ faces
ลายนิ้วมือทั้งห้าข้างบนใบหน้าของพี่น้องทั้งสองข้างแดงเป็นสีแดง
 “We’re one family?” Huang Xiaolong repeated, his voice was icy cold
"ครอบครัวเราเป็นครอบครัวเดียวกันหรือ" นายหวงเสี่ยวหวนย้ำเสียงของเขาหนาวจัด
 Guo Zhi and Guo Fei felt burning pain coming from their faces, but hearing Huang Xiaolong’s question, they squeezed a smile, agreeing: “Yes, yes, we’re one family!” But, the instant the answer spilled out from their lips, Huang Xiaolong raised his right hand and sent another slap over
Guo Zhi และ Guo Fei รู้สึกเจ็บปวดจากการเผาไหม้ใบหน้าของพวกเขา แต่ได้ยินคำถามของ Huang Xiaolong พวกเขาบีบยิ้มเห็นด้วย: "ใช่ใช่เราเป็นครอบครัวหนึ่ง!" แต่ทันทีที่คำตอบที่หลั่งไหลออกมาจากริมฝีปากของพวกเขา, 
 Another red five-finger handprint marked Guo Zhi and Gui Fei’s faces
อีกหนึ่งนิ้วห้านิ้วทำเป็น Guo Zhi และ Gui Fei
 “We’re one family?” Huang Xiaolong coldly asked again
"เราเป็นครอบครัวเดียวหรือ" นายหวงเซี่ยวลองถามอีกครั้งอย่างหวาดกลัว
 After being slapped twice by Huang Xiaolong, the left and right side of the brothers faces became so swollen that their heads grew to a size similar to that of a mythical beast’s! “N- no, we’re not family!” The pronunciation that jumped out of their mouths was lacking accuracy
หลังจากถูกตบสองครั้งโดย Huang Xiaolong ด้านซ้ายและด้านขวาของพี่น้องใบหน้าได้กลายเป็นบวมที่หัวของพวกเขามีขนาดใกล้เคียงกับของสัตว์ที่เป็นตำนาน! 
 As soon as they finished saying that, Huang Xiaolong’s palms turned, hitting the two squarely in the chest and sending them flying
ทันทีที่พวกเขาเสร็จสิ้นการบอกว่าฝ่ามือของหวงเสี่ยวหนิงหันมาชนทั้งสองอย่างตรงหน้าอกและส่งพวกเขาบิน
 A dark black palm print emerged on Guo Zhi and Guo Fei’s chests
พิมพ์บนฝ่ามือสีดำเข้มโผล่ขึ้นมาบนทรวงอกของ Guo Zhi และ Guo Fei
 Shrill shrieks of wraiths could be heard coming from the palm print itself
ได้ยินเสียงกรีดร้องของ wraiths อาจจะได้ยินมาจากปาล์มพิมพ์ตัวเอง
 “Scram!” Huang Xiaolong spat
"แกว่ง" หงส์ Xiaolong spat
 Hearing Huang Xiaolong say the word ‘scram’ was like Guo Zhi and Guo Fei’s ears had heard a melody playing from heaven itself
การได้ยินเสียง Huang Xiaolong บอกว่าคำว่า 'scram' เป็นเหมือนหู Guo Zhi และ Guo Fei ได้ยินเสียงเพลงที่เล่นจากสวรรค์
 After scrambling and clawing their way on all fours to get up from the ground, they ran for their lives
หลังจาก scrambling และ clawing ทางของพวกเขาในสี่ทั้งหมดจะลุกขึ้นจากพื้นดินพวกเขาวิ่งเพื่อชีวิตของพวกเขา
 Neither of them had time to think of Chen Qingfeng, Lu Yifan, or the strange black palm print on their chests
ทั้งสองคนไม่มีเวลาคิดถึงเฉิน Qingfeng, Lu Yifan หรือพิมพ์ปาล์มสีดำแปลก ๆ บนทรวงอก
 The crowd’s jaws dropped as they watched the gaffe ways the brothers got up and ran
กรุ๊ปของฝูงชนลดลงขณะที่พวกเขาเฝ้าดูมารยาทที่พี่น้องลุกขึ้นและวิ่ง
 Not until the two fleeing silhouettes disappeared did the crowd shift their focus
จนกระทั่งทั้งสองหายตัวไปเงาก็ฝูงชนเปลี่ยนโฟกัสของพวกเขา
 Reverence filled their eyes as they looked at Huang Xiaolong, Zhao Shu, and Fei Hou
ความกตัญญูเต็มไปด้วยสายตาของพวกเขาขณะที่พวกเขามองไปที่หวงเซี่ยวลอง, Zhao Shu และ Fei Hou
 Huang Xiaolong looked at the people in the crowd, and his gaze made those from the noble and big families younger generation that were gloating earlier step back unconsciously in fear
Huang Xiaolong มองคนในฝูงชนและการจ้องมองของเขาทำให้ผู้ที่มาจากตระกูลขุนนางและครอบครัวรุ่นใหญ่ที่กำลังโง่ ๆ ก้าวย้อนกลับโดยไม่รู้ตัวด้วยความกลัว
 In the next second, all of them ran away on their own accord
ในวินาทีถัดไปทั้งหมดของพวกเขาวิ่งหนีไปตามลำพัง
 “Young Lord, do you…?” Zhao Shu came over and inquired
"คุณลอร์ดใช่ไหม ... ?" Zhao Shu มาถาม
 “No need
"ไม่จำเป็น
” Huang Xiaolong shook his head
"หวงเสี่ยวหลุงส่ายหัว
 He understood what Zhao Shu meant, but people who gloated at others’ misfortune were never short in supply
เขาเข้าใจว่า Zhao Shu หมายถึงอะไร แต่คนที่โกหกความโชคร้ายของผู้อื่นไม่เคยขาดแคลน
 Huang Xiaolong couldn’t possibly punish every single one of them
Huang Xiaolong ไม่สามารถลงโทษทุกๆคนได้
 “Let’s leave
"ปล่อยทิ้งไว้
” Huang Xiaolong said as he took a last look at Chen Qingfeng and Lu Yifan lying on the street
"หวงเสี่ยวหลวงกล่าวขณะที่เขาได้มองดูเฉินชิงเฟิงและลูยิฟานที่กำลังนอนอยู่บนถนน
 “Yes, Young Lord!” Huang Xiaolong’s group of three left the scene, sent off by the fear in the crowd’s eyes
"ใช่ลอร์ดหนุ่ม!" กลุ่มของ Huang Xiaolong สามออกจากที่เกิดเหตุส่งไปโดยความกลัวในสายตาของฝูงชน
 When Huang Xiaolong’s group disappeared from view, only then did the street break out in a commotion
เมื่อกลุ่มของหวงเสี่ยวหลงหายไปจากสายตาแล้วถนนก็แตกออกเป็นชิ้น ๆ
 After that, Huang Xiaolong no longer had the mood to walk around, thus they went back to Southern Hill Estate
หลังจากนั้น Huang Xiaolong ก็ไม่ได้มีอารมณ์ที่จะเดินไปรอบ ๆ อีกแล้วพวกเขาก็กลับไปที่ Southern Hill Estate
 Shortly after Huang Xiaolong returned to Southern Hill Estate, the Guo Zhi and Guo Fei brothers who ran back the entire way in a panic had also reached the Guo Mansion
ไม่นานหลังจากที่ Huang Xiaolong กลับมาที่ Southern Hill Estate Guo Zhi และ Guo Fei พี่น้องที่วิ่งกลับไปในทางที่ตกใจก็มาถึง Guo Mansion
 The moment their feet crossed over the doorway, cries of ‘Dad, save us!’ reverberated in the mansion grounds
ขณะที่เท้าของพวกเขาเดินข้ามประตูบ้านร้องไห้ของ 'พ่อช่วยเรา!' reverberated ในบริเวณคฤหาสน์
 “Dad, save us!” Their deafening cries alerted the mansion’s experts
"พ่อช่วยเราได้!" เสียงอึกทึกของพวกเขาแจ้งเตือนผู้เชี่ยวชาญของคฤหาสน์
 At this time, Guo Shiwen was discussing with the Guo Family’s Chief Steward, Zhang Yue, about Imperial City’s Million Treasures Auction slated to take place in the upcoming month
ในเวลานี้ Guo Shiwen กำลังหารือกับหัวหน้าเสนาธิการของ Guo Family, Zhang Yue เกี่ยวกับการประมูลสมบัติล้ำค่าของ Imperial City ในปีนี้ที่จะถึงนี้
 When he heard his sons, Guo Zhi and Guo Fei’s voices, his concentration was broken
เมื่อได้ยินเสียงลูกชาย Guo Zhi และเสียงของ Guo Fei ความเข้มข้นของเขาก็แตกหัก
 Jumping to his feet from his chair, he headed straight to the manor’s main entrance
กระโดดขึ้นจากเก้าอี้ไปที่เท้าเขาเดินตรงไปยังทางเข้าหลักของคฤหาสน์
 Chief Steward Zhang Yue quickly stood up as well and followed behind Guo Shiwen
หัวหน้าสจ๊วต Zhang Yue ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและเดินตามหลัง Guo Shiwen
 When Guo Shiwen reached the main hall’s door, he saw that their faces were swollen to the size of a pig’s head and the dark black palm prints on their chests
เมื่อ Guo Shiwen เดินไปถึงประตูห้องโถงใหญ่เขาก็เห็นใบหน้าของพวกเขาบวมไปจนถึงขนาดของหัวหมูและปาล์มดำที่พิมพ์บนทรวงอก
 Seeing their miserable state, Guo Shiwen rushed out and snapped angrily: “What exactly happened?!” This was the first time someone dared to hit his, Guo Shiwen’s, sons
เมื่อมองถึงสภาพที่น่าสังเวชของพวกเขา Guo Shiwen รีบวิ่งออกมาและโกรธอย่างกระทันหัน: "เกิดอะไรขึ้น!?" นี่เป็นครั้งแรกที่ใครบางคนกล้าที่จะตีลูกชายของ Guo Shiwen
 And on top of that, with such grave injuries! “Dad, Dad!” Seeing their Dad, Guo Zhi and Guo Fei cried out even more miserably, dashing over to their father
และด้านบนของที่มีการบาดเจ็บที่หลุมฝังศพเช่น! 
 “Speak, what happened?!” Guo Shiwen snapped
"พูดอะไรเกิดขึ้น?" Guo Shiwen snapped
 “It’s Huang Xiaolong, it was Huang Xiaolong! That mongrel bastard hit us!” Guo Zhi said, “Dad, you cannot let that mongrel bastard Huang Xiaolong get away with this!” “Huang Xiaolong?” Guo Shiwen was taken aback
"มันคือ Huang Xiaolong มันคือ Huang Xiaolong!