Chapter 1 The King of the Battlefield Sovereign of Judgement About Us Schedule Donations Chapter 1: Ring of Rebirth (1) TL: Myoni Edited: Myoni, Yoni This child was a fighting genius
บทที่ 1 พระมหากษัตริย์ของสนามรบอธิปไตยเกี่ยวกับเราตารางเวลาการบริจาคบทที่ 1: แหวนแห่งการเกิดใหม่ (1) TL: Myoni แก้ไขแล้ว: Myoni, Yoni เด็กคนนั้นเป็นอัจฉริยภาพในการต่อสู้
He instinctively knew where to hit, how to hit, to hit or to shove, to take down, to break or to grab their hair without any training
เขารู้สัญชาตญาณที่จะตีวิธีการตีการตีหรือการซุกซนเพื่อลงมาทำลายหรือคว้าผมโดยไม่มีการฝึกอบรมใด ๆ
Even with his young age, his small height and physical strength didn’t affect his ability
แม้ในวัยหนุ่มสาวของเขาความสูงขนาดเล็กและความแข็งแรงทางกายภาพของเขาไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความสามารถของเขา
He was simply a genius
เขาเป็นแค่อัจฉริยะ
At age 5, he fought and won against an 8-year-old kid in a playground
ตอนอายุ 5 เขาต่อสู้และชนะกับเด็ก 8 ขวบในสนามเด็กเล่น
In grade 2, he found and won against three 4th graders
ในชั้นปีที่ 2 เขาได้พบและชนะกับนักเรียนระดับประถม 3 แห่ง
At first, the child’s mother was worried
ตอนแรกแม่ของเด็ก ๆ ก็เป็นห่วง
She feared that her child would get seriously injured constantly fighting against people older than him
เธอกลัวว่าลูกของเธอจะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างต่อเนื่องต่อสู้กับคนที่แก่กว่าเขา
This was a misjudgment
นี่เป็นการตัดสินผิดพลาด
In grade 6, he fought with five 16-year-olds who tried to rob him at a PC bang[1]
ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 เขาต่อสู้กับเด็กอายุ 16 ปีที่พยายามจะปล้นเขาที่ปังปิตุภูมิ [1]
The child’s eyelid ripped and spilled a lot of blood
เปลือกตาของเด็กฉีกขาดและหกเลือดมาก
However, the ones who really got hurt were the middle schoolers
อย่างไรก็ตามคนที่ได้รับบาดเจ็บจริงๆก็คือ schoolers ระดับกลาง
Among them, one became blind and another died on the spot
ในหมู่พวกเขาหนึ่งกลายเป็นตาบอดและอื่นเสียชีวิตในจุด
Since he was a minor, he didn’t receive a criminal penalty even though he had committed murder
ตั้งแต่เขายังเป็นผู้เยาว์เขาก็ไม่ได้รับโทษทางอาญาแม้ว่าจะมีการฆาตกรรมก็ตาม
However, his mother was stricken with fear
อย่างไรก็ตามมารดาของเขาก็กลัว
A 13-year-old… a child who had just turned 12 in Western years[2] beat and killed a middle schooler that was much bigger than him
เด็กอายุ 13 ปี ... เด็กที่อายุแค่ 12 ปีในโลกตะวันตกเสียชีวิต [2] ตีและฆ่า schooler ระดับกลางที่ใหญ่กว่าเขามาก
And he didn’t kill him with brute strength
เขาไม่ได้ฆ่าเขาด้วยความโง่เขลา
After investigating, it was discovered that the victim died of a concussion when the child threw him cleanly over his shoulder
หลังจากการตรวจสอบพบว่าเหยื่อเสียชีวิตจากการถูกกระทบกระแทกเมื่อเด็กขว้างเขาลงบนไหล่ของเขาอย่างหมดจด
However, the assailant had never learned judo before
อย่างไรก็ตามผู้โจมตีไม่เคยรู้จักยูโดมาก่อน
It was then that the child’s mother realized that his fighting ability wasn’t simply extraordinary
เมื่อแม่ของเด็กรู้ว่าความสามารถในการสู้รบของเขาไม่ใช่เรื่องธรรมดา
If this child grew up, how dangerous would he be? Would he kill someone again? Would he live his life as a criminal? The mother pleaded to her child as she cried
ถ้าเด็กโตขึ้นเขาจะเป็นอันตรายได้อย่างไร?
Never
ไม่เคย
Never again
ไม่มีอีกครั้ง
Do not hit anyone
อย่าตีใคร
If anyone hit him, to just get hit
ถ้าใครโดนเขาโดนโดน
If he experienced something unfair, to just experience it
หากเขาได้รับประสบการณ์บางอย่างที่ไม่เป็นธรรมเพียงเพื่อจะได้สัมผัสกับมัน
To think about the sin of killing someone
คิดเกี่ยวกับบาปในการฆ่าคน
To never hit anyone again
ไม่เคยโดนใครอีก
That he was a deadly weapon
ว่าเขาเป็นอาวุธร้ายแรง
Then the mother distanced her child away from any physical activity and the child was unable to watch any sports at home
จากนั้นมารดาก็พาลูกไปห่างจากการออกกำลังกายและเด็ก ๆ ก็ไม่สามารถไปดูกีฬาที่บ้านได้
The child whose mother was everything to him as he did not have a father faithfully accepted his mother’s demand
เด็กที่แม่ของเขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างกับเขาในขณะที่เขาไม่มีพ่อยอมรับข้อเรียกร้องของมารดาอย่างสัตย์ซื่อ
Afterwards, the child who was prideful and loved sports never asserted himself
หลังจากนั้นเด็กที่มีความภาคภูมิใจและรักกีฬาไม่เคยถูกกล่าวหาว่าตัวเอง
During physical education, he would lie by saying he felt ill and quietly sat down
ระหว่างการพลศึกษาเขาจะนอนโดยบอกว่ารู้สึกป่วยและเงียบ ๆ นั่งลง
Nonetheless, the child still grew tall and became muscular
อย่างไรก็ตามเด็กยังโตขึ้นและกลายเป็นกล้ามเนื้อ
** Choi Hyuk was in his second year of high school
** Choi Hyuk อยู่ในโรงเรียนมัธยมปลายปีที่สอง
He wasn’t good at studying nor did he have a lot of friends
เขาไม่เก่งในการศึกษาและไม่ได้มีเพื่อนมากมาย
181cm tall
สูง 181 ซม
His body was quite muscular, yet he did not exercise
ร่างกายของเขาค่อนข้างกล้ามเนื้อ แต่เขาก็ยังไม่ออกกำลังกาย
He never asserted his pride either
เขาไม่เคยยืนยันความภาคภูมิใจของเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง
He would usually sit alone and blankly stare out the window
เขามักจะนั่งอยู่คนเดียวและมองไปที่หน้าต่างโดยเปล่าประโยชน์
Then he would suddenly shake his head as if he had a tic disorder
จากนั้นเขาก็จะสั่นศีรษะราวกับว่าเขามีความผิดปกติ
He looked like an idiot
เขาดูเป็นคนงี่เง่า
If someone picked a fight with him, he would put on a sloppy smile and say, “Sorry
ถ้ามีคนสู้กับเขาเขาก็จะยิ้มให้เลอะเทอะและพูดว่า "ขอโทษนะ
” So he became the target of the school bullies
"ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นเป้าหมายของโรงเรียนรังแก
Choi Hyuk transferred to this school during the first semester of his second year
Choi Hyuk ย้ายไปโรงเรียนนี้ในช่วงภาคเรียนแรกของปีที่สองของเขา
Looking at his healthy figure, the bullies were nervous that he would pick a fight but when they realized he didn’t fight back, they started to harass him as if he owed them money
เมื่อดูรูปที่มีสุขภาพดีคนพาลก็กังวลว่าเขาจะเลือกการต่อสู้ แต่เมื่อพวกเขาตระหนักว่าเขาไม่ได้ต่อสู้กลับพวกเขาเริ่มที่จะก่อกวนเขาราวกับว่าเขาเป็นหนี้เงินเหล่านั้น
There were three bullies in Choi Hyuk’s class
ในห้องเรียนของ Choi Hyuk มีคนร้ายสามคน
“Hey- Hyukie!” The know-it-all bastard, Lee Mingi
"เฮ้ย - ฮยอก!" ไอ้ลูกครึ่งทุกคนที่ชื่อลีมิงi
Kang Minho nicknamed him ‘know-it-all bastard’ because he was a know-it-all even though he wasn’t good at fighting
คังมินมีชื่อเล่นว่า "ไอ้ลูกครึ่ง" เพราะเขาเป็นคนรู้ดีถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเก่ง
170cm tall
สูง 170 ซม
Thin
ผอม
This fellow would always greet Choi Hyuk with a fist whenever he met him
เพื่อนคนนี้มักจะทักทาย Choi Hyuk ด้วยกำปั้นเมื่อใดก็ตามที่เขาได้พบกับเขา
He claimed that because Choi Hyuk was big, he liked the feeling of hitting him
เขาอ้างว่าเพราะ Choi Hyuk ใหญ่เขาชอบความรู้สึกของการกดปุ่มเขา
Punch! “Urgh!” When Choi Hyuk lowered his head after getting hit in the guts, Lee Mingi put him in a headlock
หมัด!
“Hyukie
“Hyukie
What did you have for breakfast?” He said affectionately while hitting Choi Hyuk’s head with his fist
คุณมีอาหารอะไรบ้าง? "เขาพูดอย่างสนิทสนมในขณะที่เอาชนะหัวของ Choi Hyuk ด้วยกำปั้น
“I couldn’t eat today
"ฉันไม่สามารถกินได้ในวันนี้
Haha
ฮ่าฮ่า
” Choi Hyuk would go through this every day and every day he would put on a sloppy smile like today
"Choi Hyuk จะผ่านวันนี้ทุกวันและทุกวันเขาจะใส่รอยยิ้มเลอะเทอะเหมือนวันนี้
“Anyways, I saw that our Hyukie glanced at Minji when you came in today, do you want to fuck her? Should I let you fuck her~?” Jung Minji
"Anyways, ฉันเห็นว่า Hyukie ของเรา glanced ที่ Minji เมื่อคุณมาในวันนี้คุณต้องการที่จะ fuck เธอ?
170cm tall
สูง 170 ซม
She was popular because of her slim figure and innocent face
เธอเป็นที่นิยมเพราะรูปผอมและใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเธอ
She was the only female student that would talk to Choi Hyuk
เธอเป็นนักเรียนหญิงคนเดียวที่จะพูดคุยกับ Choi Hyuk
She was first in school as well as the class president
เธอเป็นคนแรกในโรงเรียนเช่นเดียวกับประธานชั้น
She was also the only student to bring up the topic of the harassment Choi Hyuk endured
เธอยังเป็นนักเรียนคนเดียวที่นำเรื่องชวนหิ่มไปกลั่นแกล้ง
Of course, she eventually abandoned him as well
แน่นอนว่าในที่สุดเธอก็ละทิ้งเขาด้วยเช่นกัน
“Haha
“ฮ่า ๆ
No
ไม่
It’s not like that
มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก
” “What isn’t it? Hmm? What isn’t it? Huh? Aren’t you hard right now?” Lee Mingi punched Choi Hyuk’s lower belly with his fist
"" มันไม่ใช่เหรอ?
Since he didn’t have any friends, his classmates would act like they didn’t see anything
เนื่องจากเขาไม่มีเพื่อนคนอื่น ๆ เพื่อนร่วมชั้นของเขาจะทำตัวเหมือนที่พวกเขาไม่เห็นอะไร
Until first period started, Choi Hyuk stayed in a slightly bent position and was dragged around in a headlock by the much smaller Lee Mingi
จนถึงช่วงเริ่มแรก Choi Hyuk อยู่ในตำแหน่งที่โค้งงอเล็กน้อยและถูกลากไปรอบ ๆ ในกำแพงกั้นโดย Lee Mingi ที่เล็กกว่ามาก
After the first period ended, the boss, Kang Minho, called Choi Hyuk over
หลังจากจบรอบแรกเจ้านายคังมินโฮเรียก Choi Hyuk ขึ้นมา
“Hey
“เฮ้
That
ที่
” Kang Minho
"คังมินโฮ
190cm tall
สูง 190 ซม
Thick bones and developed muscles
กระดูกหนาและกล้ามเนื้อที่พัฒนาแล้ว
He was the best fighter in school after the Choi Junsung
เขาเป็นนักมวยที่ดีที่สุดในโรงเรียนหลังจาก Choi Junsung
He demanded today’s math homework from Choi Hyuk
เขาต้องการการบ้านคณิตศาสตร์ในวันนี้จาก Choi Hyuk
“Yeah
"ใช่
Here
ที่นี่
Haha
ฮ่าฮ่า
” Choi Hyuk awkwardly laughed as he handed him his homework
"Choi Hyuk หัวเราะอย่างงุ่มง่ามในขณะที่เขาส่งมอบบ้านของเขา
“Did you show your work properly this time?” Last time Minho copied his answers, he was punished by the teacher
"ตอนนี้คุณแสดงผลงานของคุณถูกต้องหรือไม่?" ครั้งสุดท้ายมินโฮคัดลอกคำตอบของเขาเขาถูกครูลงโทษ
That day, Choi Hyuk was called over by Kang Minho and was punched 3 times in the chest
วันนั้น Choi Hyuk ถูกเรียกตัวโดยคังมินโฮและถูกเจาะ 3 ครั้งที่หน้าอก
“Yeah
"ใช่
I personally answered them
ผมเองตอบพวกเขา
Haha
ฮ่าฮ่า
” “Good job
"งานดีๆ
” Kang Minho said before turning away
คังมินโฮกล่าวก่อนที่จะหันหลังออกไป
There weren’t many cases where he would personally hit Choi Hyuk
มีหลายกรณีที่เขาเองจะเข้าชม Choi Hyuk
When second period ended, the students became hungry
เมื่อช่วงที่สองสิ้นสุดลงนักเรียนเริ่มหิว
“Gilsoo! Gilsoo! Where are you? Gilsoo
“Gilsoo!
Here you are, you fucking bastard!” Slam! As soon as the teacher left, the fellow who made his way from his seat in the back calling out ‘Gilsoo’ and the one that hit the back of Gilsoo’s head was Bae Hyunsung
ที่นี่คุณเป็นคุณไอ้บ้า! "สแลม!
175cm tall
สูง 175 ซม
Liked soccer and was agile
ชอบฟุตบอลและคล่องตัว
Was good at swearing and lost his temper easily
เป็นคนดีที่สาบานและอารมณ์เสียได้ง่าย
The kid who got hit in the head, Yang Gilsoo, was ranked even lower than Choi Hyuk
เด็กที่โดนตีหัว Yang Gilsoo อยู่ในอันดับที่ต่ำกว่า Choi Hyuk
162cm tall
สูง 162 ซม
Dark skinned and thin
ผิวสีเข้มและผอม
Would often tremble his hands
มักจะหวาดกลัวมือของเขา
“Fucker, buy me pizza bread
"Fucker ซื้อขนมปังพิซซ่าให้ฉัน
” When Hyunsung said that, Mingi stuck next to him and added in
"เมื่อฮยอนซุงกล่าวว่า Mingi ติดอยู่ข้างๆเขาและเข้ามา
“Me too
"ฉันด้วย
” There would occasionally be days when they would give him money but seeing how they said, “Buy me,” it looked like he would be buying today as usual
"มีบางครั้งอาจเป็นวันที่พวกเขาจะให้เงินเขา แต่เห็นว่าพวกเขากล่าวว่า" ซื้อฉัน "ดูเหมือนว่าเขาจะซื้อวันนี้ตามปกติ
During the break after second period, no one would touch Choi Hyuk
ในช่วงพักหลังจากช่วงที่สองไม่มีใครจะได้สัมผัส Choi Hyuk
So Choi Hyuk would blankly stare out the window
ดังนั้น Choi Hyuk จะมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเห็นได้ชัด
He was picturing Lee Mingi in his head
เขากำลังถ่ายภาพลีมิลี่อยู่ในหัว
He recalled Mingi swinging his fist at him
เขาจำได้ว่า Mingi แกว่งกำปั้นไว้ที่เขา
Unexpectedly, he wasn’t angry
ไม่คาดฝันเขาไม่โกรธ
‘Why is his punch always like that?’ It was a simple question
ทำไมหมัดของเขาถึงชอบแบบนั้น? "มันเป็นคำถามง่ายๆ
There wasn’t enough power behind Lee Mingi’s fist
มีอำนาจไม่เพียงพอหลังกำปั้นของ Lee Mingi
It was because his footing was sloppy
เป็นเพราะความโลภของเขาเลอะเทอะ
When he swung his fist, his shoulder didn’t turn enough
เมื่อเขาเหวี่ยงกำปั้นของเขาไหล่ของเขาไม่ได้เปิดพอ
There was nothing to say about his waist and his uselessly large swings couldn’t hit his target properly and would waste his energy
ไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเอวของเขาและชิงช้าขนาดใหญ่ของเขาอย่างไร้ประโยชน์ไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้อย่างถูกต้องและจะเสียพลังงานของเขา
His wrist would shake as well
ข้อมือของเขาจะเขย่าเช่นกัน
Honestly, even though he was hit in the guts, it didn’t hurt a lot
สุจริตแม้ว่าเขาจะถูกตีในความกล้าหาญก็ไม่เจ็บมาก
Like always, he would only act like it did
เช่นเคยเขาจะทำเหมือนอย่างนั้นเท่านั้น
‘At least Kang Minho’s fists are quite good… well…’ Kang Minho’s fists didn’t meet his expectations either
'อย่างน้อยกำปั้นของคังมิโฮะเป็นสิ่งที่ดีมาก ... งั้น ... "กำปั้นของคังมิโม่ยังไม่เป็นไปตามที่เขาคาดไว้
Choi Hyuk’s mind drew up the most effective punching method
ความคิดของ Choi Hyuk ได้สร้างวิธีการเจาะที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด
His muscles that weren’t noticeable even when he took off his clothes wriggled
กล้ามเนื้อของเขาไม่ค่อยเด่นชัดแม้กระทั่งตอนที่เขาถอดเสื้อผ้าออก
Even if he didn’t exercise, his muscles would develop when he imagines it for short periods of time ‘No… No, I can’t
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ออกกำลังกายกล้ามเนื้อของเขาก็จะพัฒนาไปเรื่อย ๆ เมื่อเขาจินตนาการว่าเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ "ไม่ใช่ ... ไม่ฉันไม่สามารถ
’ Choi Hyuk slowly shook his head
ชอยฮยอกค่อยๆส่ายหัว
‘Not these thoughts again…’ To clear his mind, Choi Hyuk blankly stared out the window
'ไม่ใช่ความคิดเหล่านี้อีกแล้ว ... ' เพื่อล้างความคิดของเขา Choi Hyuk มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไม่เต็มใจ
Desperately
หมดท่า
He looked at the blue sky
เขามองไปที่ท้องฟ้าสีคราม
However, he would eventually think of those thoughts again
อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็คิดถึงความคิดเหล่านั้นอีกครั้ง
‘Would it really turn out to be a proper punch like I imagined?’ ‘If I fought, would I really win?’ He would then become startled and shake his head again
"มันจะกลายเป็นหมัดที่ถูกต้องเหมือนที่ฉันจินตนาการ?" "ถ้าฉันต่อสู้ฉันจะชนะจริงๆหรือ?" เขาก็จะตกใจและเขย่าหัวอีกครั้ง
With a guilty conscience, he desperately attempted to clear his mind
มีจิตสำนึกผิดเขาหมดความพยายามที่จะล้างความคิดของเขา
‘Crazy bastard
บ้าไอ้บ้า
Are you crazy? You’re a murderer
คุณบ้าหรือเปล่า?
What do you mean fight? You have to atone your whole life
สิ่งที่คุณหมายถึงการต่อสู้?
’ Choi Hyuk appeared to be foolishly looking out the window, however, there was an intense conflict raging inside him
"Choi Hyuk ดูเหมือนจะโง่เขลามองออกไปนอกหน้าต่าง แต่มีความขัดแย้งรุนแรงที่โผล่ขึ้นมาภายในตัวเขา
‘…Still… I’m curious…’ Choi Hyuk sat supporting his chin
'... ยัง ... ฉันอยากรู้ ... ' Choi Hyuk นั่งคางให้
His shoulder muscles wriggled and moved
กล้ามเนื้อไหล่ของเขาขรุขระและขยับตัว
‘…Everyone looks so weak
'ทุกคนดูอ่อนแอมาก
’ Looking out the window, Choi Hyuk compulsively shook his head again
"มองออกไปนอกหน้าต่าง Choi Hyuk บังคับให้ส่ายหน้าอีกครั้ง
The class president, Jung Minji, looked at Choi Hyuk with a pitiable look
นายจองมินจิมองไปที่ Choi Hyuk ด้วยท่าทางน่าสงสาร
‘If he didn’t shake his head so much, he might not have become a target…’ Then she looked back at her notes
'ถ้าเขาไม่เขย่าศีรษะมากเขาอาจจะไม่ได้กลายเป็นเป้าหมาย ... ' จากนั้นเธอก็มองย้อนกลับไปที่บันทึกย่อของเธอ
‘So irritating…’
'ระคายเคืองมาก ... '