Chapter 13 Since the corpses turned into ash, the gym was cleaner than he thought
บทที่ 13 เมื่อซากศพกลายเป็นขี้เถ้าห้องออกกำลังกายก็สะอาดกว่าที่เขาคิด
 Not only did the Recovery stat decreased the time it took to use Karma again but it was excellent for wounds as well
สถิติ Recovery ไม่เพียงลดเวลาในการใช้ Karma อีกต่อไป แต่มันก็ดีมากสำหรับบาดแผลเช่นกัน
 Most wounds would slowly close up
บาดแผลส่วนใหญ่จะค่อยๆปิดขึ้น
 The seriously wounded would die of shock and turn into ash
ผู้บาดเจ็บสาหัสจะตายด้วยความตกใจและเปลี่ยนเป็นขี้เถ้า
 As expected, didn’t leave a single trace
ตามที่คาดไว้ไม่ได้ทิ้งร่องรอยไว้เพียงอย่างเดียว
 If not for the blood stained clothes, he would have thought that everything was a dream
ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเขาจะคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความฝัน
 The sudden peace actually made people nervous
ความสงบอย่างฉับพลันทำให้คนรู้สึกกังวล
 The one who took the lead was Jung Minji
คนที่เป็นผู้นำคือจองมินจิ
 Although the rule about absolutely following a king’s orders disappeared, no one could question Jung Minji’s leadership skills
แม้ว่ากฎเกี่ยวกับการทำตามคำสั่งของกษัตริย์อย่างสิ้นเชิงก็ตามไม่มีใครสามารถถามทักษะการเป็นผู้นำของจองมินจิได้
 Out of the 483 people, Jung Minji had gathered 258
จากบรรดา 483 คน Jung Minji ได้รวบรวม 258 คน
 Due to the actions of the ethics teacher Park Solam, who was her subject, there were an especially large number of teachers in her group
เนื่องจากการกระทำของครูผู้สอนจริยธรรม Park Solam ซึ่งเป็นเรื่องของเธอครูของเธอมีจำนวนครูเป็นจำนวนมาก
 Jung Minji stood in front of the teachers and brought order
Jung Minji ยืนอยู่หน้าครูและสั่งซื้อ
   [You cannot leave the school until nightfall
[คุณไม่สามารถออกจากโรงเรียนได้จนกว่าจะถึงค่ำ
]   First, she checked that this included the surrounding school field as well
] อันดับแรกเธอตรวจสอบว่าฟิลด์นี้รวมฟิลด์ของโรงเรียนโดยรอบด้วย
 Then she divided everyone into teams and let everyone use the washrooms to wash themselves off
จากนั้นเธอก็แบ่งทุกคนออกเป็นทีมและปล่อยให้ทุกคนใช้ห้องสุขาเพื่อล้างตัวเอง
 Afterwards, she raided the cafeteria and the snack store and ordered the distribution of food
หลังจากนั้นเธอก็บุกเข้าไปในโรงอาหารและร้านขายขนมขบเคี้ยวและสั่งให้แจกอาหาร
 The Slave King Song Simin followed Jung Minji’s commands as well
The Slave King Song Simin ตามคำสั่งของ Jung Minji เช่นกัน
 Choi Hyuk didn’t line up for food but took it directly, however, he didn’t take more than the distributed amount
Choi Hyuk ไม่ได้รับอาหาร แต่กินโดยตรง แต่เขาไม่ได้ใช้เวลามากกว่าปริมาณที่แจกจ่าย
 But the Heckler King Kim Hyunbaek was worried his leadership would be stolen
แต่กษัตริย์เฮ็คคิลคิมฮยอนบักกังวลว่าความเป็นผู้นำของเขาจะถูกขโมยไป
 “You don’t know when things will happen and you want to mix together like this?” “Then?” “There’s no need to do everything yourself
"คุณไม่ทราบว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไรและคุณต้องการที่จะผสมผสานกันแบบนี้?" "แล้ว?" "ไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่างด้วยตัวคุณเอง
 Just fairly divide the goods and let each group decide how to distribute it
แค่แยกสินค้าออกและให้แต่ละกลุ่มตัดสินใจว่าจะแจกจ่ายอย่างไร
” Jung Minji glared at Kim Hyunbaek before giving him provisions and supplies
"จองมินจิจ้องที่คิมฮยอนบาคก่อนที่จะให้อาหารและเสบียง
 Kim Hyunbaek smiled
คิมฮยอนบักยิ้ม
 He thought that Jung Minji was definitely a pushover
เขาคิดว่าจุงมินก็เป็นคนที่ชอบใจ
 Even if she was like a ghost in the battlefield, she couldn’t be heartless in situations like these
แม้ว่าเธอจะเป็นเหมือนผีในสนามรบ แต่เธอก็ไม่อาจเมตตาในสถานการณ์เช่นนี้
 ‘If it was me, I would have never divided it
ถ้าฉันเป็นฉันฉันจะไม่เคยแบ่งมัน
 Tsk, tsk
Tsk, Tsk
 What’s the point in having power? When you don’t even know how to use it
จุดในการมีอำนาจคืออะไร? 
’ Kim Hyunbaek secretly looked down on Jung Minji
คิมฮยอนบาคแอบมองลงไปที่จองมินจิ
 Because of her, he was able to obtain several things
เพราะเธอเธอสามารถได้รับหลายสิ่ง
 First, he understood Jung Minji’s personality and he could show off his ability to his group
ก่อนอื่นเขาเข้าใจบุคลิกของจองมินจิและเขาก็สามารถแสดงความสามารถของเขากับกลุ่มของเขาได้
 Since his orders weren’t absolute, creating a public image was important
เนื่องจากคำสั่งของเขาไม่ได้เป็นความจริงการสร้างภาพลักษณ์เป็นสิ่งสำคัญ
 Unlike Jung Minji who distributed supplies sparingly, Kim Hyunbaek let his subjects eat as much as they wanted that day
ซึ่งแตกต่างจาก Jung Minji ที่แจกจ่ายสิ่งของเล็ก ๆ น้อย ๆ คิมฮยอนบากปล่อยให้คนของเขารับประทานอาหารเท่าที่พวกเขาต้องการในวันนั้น
   After washing, changing clothes in the locker and eating, it was break time
หลังจากซักผ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าในตู้เก็บอาหารและรับประทานอาหารก็เป็นเวลาพัก
 As there was nothing to do, people suddenly felt everything was new
ขณะที่ไม่มีอะไรจะทำผู้คนก็รู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องใหม่
 Everything happened in only a day
ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงวันเดียว
 “I can’t believe it… We killed people?” They were all normal teachers and students this morning but now there wasn’t anyone here who hadn’t murdered before
"ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ... เราฆ่าผู้คน?" พวกเขาเป็นครูและนักเรียนทุกคนในเช้าวันนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่นี่ที่ไม่เคยถูกฆ่าตายมาก่อน
 It was scary
มันน่ากลัว
 The shock came after everything had happened
ความตกใจเกิดขึ้นหลังจากทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้น
 They didn’t know during that time but the mushy feeling when a sword sliced into someone, the warmth they felt when blood splattered on their sleeves and the last breath of their victims were now coming back to them
พวกเขาไม่รู้ในช่วงเวลานั้น แต่ความรู้สึกที่อ่อนนุ่มเมื่อดาบหั่นเป็นชิ้น ๆ ความรู้สึกอบอุ่นที่พวกเขารู้สึกเมื่อเลือดสาดลงบนแขนเสื้อและลมหายใจสุดท้ายของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของพวกเขากำลังกลับมาหาพวกเขา
 The thing they couldn’t handle
สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้
 “Don’t tell me, it’ll be like this tomorrow?” “…Fuck
"อย่าบอกฉันว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นเช่นนี้หรือ?" "... Fuck
 It might even be tonight
มันอาจจะเป็นคืนนี้
” If they had something to do, it might not have been so overwhelming
"ถ้าพวกเขามีอะไรบางอย่างที่จะทำมันอาจจะไม่ได้รับอย่างท่วมท้นดังนั้น
 But since they weren’t allowed to leave the school until night, their anxiety couldn’t help but rise
แต่เนื่องจากพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงเรียนจนคืนความวิตกกังวลของพวกเขาไม่สามารถช่วยได้ แต่เพิ่มขึ้น
 When they were endlessly beaten, it was natural they would become desperate
เมื่อพวกเขาพ่ายแพ้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดก็เป็นธรรมชาติพวกเขาจะกลายเป็นหมดหวัง
 The real moment their hearts felt like they were being scraped was when it was peaceful
ขณะที่หัวใจของพวกเขารู้สึกเหมือนถูกขูดออกก็คือตอนที่สงบ
  Sobs sounded out around them
เสียงสบถออกมารอบตัวพวกเขา
 There were some looking for their dead friends and some who entered an empty classroom and wept
มีบางคนกำลังมองหาเพื่อนที่ตายแล้วและบางคนเข้าห้องเรียนว่างเปล่าและร้องไห้
   It was night
คืนนี้
 The student who waited at the school entrance let out a shout
นักเรียนที่รออยู่ที่ทางเข้าโรงเรียนออกมาตะโกน
 “The wall is gone! We can go out!” People swarmed towards the entrance once they heard the shout
"กำแพงหายไปแล้ว! 
 However, at that moment, a separate message was given to the kings
อย่างไรก็ตามในขณะนั้นมีข้อความแยกต่างหากให้แก่บรรดากษัตริย์
   [All troops are to standby until tomorrow morning
[กองกำลังทั้งหมดจะสแตนด์บายจนถึงเช้าวันพรุ่งนี้
] Choi Hyuk mumbled
] Choi Hyuk พึมพำ
 “Fuck… just what are they planning now?” The message to standby wasn’t given to everyone but only to the kings
"Fuck ... ตอนนี้พวกเขากำลังวางแผนอะไรอยู่?" ข้อความที่สแตนด์บายไม่ได้ให้กับทุกคน แต่เฉพาะกับกษัตริย์เท่านั้น
   “Everyone stop!!!” A female voice resonated out from the school
"ทุกคนหยุด!" เสียงหญิงออกมาจากโรงเรียน
 It was Jung Minji
มันคือจองมินจิ
 She ran as fast as she could and blocked the entrance with Chu Youngjin
เธอวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้และบล็อกทางเข้ากับชูยองจิน
 Luckily, no one had left yet
โชคดีไม่มีใครเหลือเลย
 It could be because the streetlights were all off
อาจเป็นเพราะไฟถนนหมดแล้ว
 It would be scary to walk by yourself in a dark night
น่ากลัวที่จะเดินด้วยตัวเองในคืนที่มืดมัว
 Too many people had already died
หลายคนเสียชีวิตไปแล้ว
   “A message was sent only to the kings
"ข้อความถูกส่งเฉพาะกับกษัตริย์เท่านั้น
 ‘Standby until morning, those that leave will perish
"สแตนด์บายจนถึงเช้าคนที่ออกจะพินาศ
 Jung Minji lied outright
Jung Minji โกหกทันที
 There was nothing about ‘perishing’
ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับ 'พินาศ'
 It only said to standby
มันบอกว่าจะสแตนด์บาย
 However, Choi Hyuk couldn’t help but be amazed at her quick thinking
อย่างไรก็ตามโชอิฮยอกไม่สามารถช่วยได้ แต่ต้องทึ่งในความคิดที่รวดเร็วของเธอ
 They wouldn’t be well off if they refused the message anyways
พวกเขาจะไม่ดีถ้าพวกเขาปฏิเสธข้อความ anyways
 People were agitated
คนถูกปลุกเร้า
 “Why did only the kings receive it?” They were suspicious
"ทำไมกษัตริย์เพียงคนเดียวได้รับมัน?" พวกเขาสงสัย
 No, they didn’t want to believe it
ไม่พวกเขาไม่อยากเชื่อเลย
 The person who came out afterwards was the Slave King Song Simin
คนที่ออกมาหลังจากนั้นคือกษัตริย์ Slave King Song Simin
 “I got it too
"ฉันเข้าใจมันมากเกินไป
 It’s true
มันเป็นความจริง
” A heavy silence came over the noisy people
"ความเงียบที่รุนแรงเข้ามาในคนที่มีเสียงดัง
 If another king came out and confirmed it, it would be almost certain
ถ้ากษัตริย์คนอื่นออกมายืนยันว่ามันคงเป็นเรื่องที่แน่นอน
 The person who messed it up was the Heckler King Kim Hyunbaek
คนที่ทำผิดพลาดคือกษัตริย์เฮคเลอร์คิมฮยอนบาค
 “I got it as well
"ฉันได้รับมันเช่นกัน
 But perishing is a lie
แต่การพินาศเป็นเรื่องโกหก
 It just said to ‘standby’
มันก็กล่าวว่า 'สแตนด์บาย'
” Everyone became noisy once again
"ทุกคนเริ่มมีเสียงดังอีกครั้ง
 Jung Minji gave a death stare to Kim Hyunbaek
จองมินจิให้คิมฮยอนบักดูความตาย
 He only shrugged his shoulders
เขาเพียง แต่ยักไหล่ของเขา
 “There really wasn’t anything about perishing?” Those with foolish expectations asked
"ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับการพินาศ?" คนที่มีความคาดหวังโง่เขลาถาม
 Jung Minji said strictly
จองมินซี่พูดอย่างเคร่งครัด
 “No
“ไม่มี
 It definitely said perish
แน่นอนว่าพินาศ
 Kim Hyunbaek, why are you lying?” Kim Hyunbaek showed a speechless expression at Jung Minji’s question before raising his voice
คิมฮยอนบักทำไมคุณถึงโกหก? "คิมฮยอนบักแสดงออกอย่างไม่พูดในคำถามของจองมินยองก่อนจะยกมือขึ้น
 “What? Why would I lie?” Kim Hyunbaek felt dejected
"อะไร? 
 Because it wasn’t a lie
เพราะมันไม่ใช่เรื่องโกหก
 Because his reaction really showed that, some even thought, ‘It looks like he’s right?’ “I got it too
เพราะปฏิกิริยาของเขาแสดงให้เห็นจริงๆบางคนคิดว่า "ดูเหมือนว่าเขาพูดถูก?" "ฉันเข้าใจแล้ว
 It said perish
มันกล่าวว่าพินาศ
”   As soon as three of the four kings said they would perish, the mood that felt like they would jump out at any moment died down
"ทันทีที่สามในสี่กษัตริย์กล่าวว่าพวกเขาจะพินาศอารมณ์ที่รู้สึกว่าพวกเขาจะกระโดดออกไปในช่วงเวลาใด ๆ ลงไป
 When Jung Minji said, “Let’s go in,” everyone started to make their way back
เมื่อจองมินจิกล่าวว่า "ไปกันเถอะ" ทุกคนเริ่มหาทางกลับ
 However, it wasn’t like there weren’t any more doubts
แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นมีไม่สงสัยใด ๆ เพิ่มเติม
 “Ha! It’s easy to make someone a fool! I get it! I do! I’m sorry!” It might have been partly because of the loudly shouting Kim Hyunbaek who made his way back to the classroom
“ฮะ! 
   As the night deepened, Jung Minji came to Choi Hyuk, “Can we gather for a second?” The Jung Minji reflected in his eyes still continued to be colorless
ในคืนที่มืดขึ้น Jung Minji ก็มาหาชอยฮยอกว่า "เราสามารถรวบรวมกันได้หรือไม่?" จองมินจิสะท้อนในสายตาของเขายังคงเป็นสีสันอยู่
 No good or bad intentions
ไม่มีเจตนาดีหรือไม่ดี
 “What is it?” “I want to discuss just what kind of fucked up situation we’re in
"มันคืออะไร?" "ฉันต้องการพูดคุยเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เราเข้ามา
” For Choi Hyuk who wanted to know the mastermind behind this, it wasn’t a bad offer
"สำหรับ Choi Hyuk ที่ต้องการทราบว่าผู้บงการอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นข้อเสนอที่ไม่ดี
 He went to a classroom
เขาเดินเข้าไปในห้องเรียน
 The core members of Jung Minji’s group were already gathered
สมาชิกกลุ่มหลักของกลุ่ม Jung Minji ถูกรวบรวมมาแล้ว
 Even Song Simin and Kim Hyunbaek brought the core members of their groups
แม้แต่ Song Simin และ Kim Hyunbaek ก็นำสมาชิกหลักของกลุ่มของพวกเขา
 Jung Minji spoke first
จองมินซี่พูดก่อน
 “Two things caught my attention
"สองสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของฉัน
 First, the words written in the Ring of Rebirth
แรกคำที่เขียนในแหวนแห่งการเกิดใหม่
 Kill
ฆ่า
 Only then will you kill
เพียงแล้วคุณจะฆ่า
” Some people nodded at Jung Minji’s words while others showed expressions that they didn’t understand
"บางคนพยักหน้าคำพูดของจองมินจี้ขณะที่คนอื่น ๆ แสดงออกมาว่าพวกเขาไม่เข้าใจ
 “Why is it not ‘will you live’ but ‘will you kill’? Jung Minji didn’t stop there
"ทำไมคุณถึงไม่อยู่" แต่คุณจะฆ่า? 
 “One more thing
"อีกหนึ่งสิ่ง
 Today’s message
ข้อความวันนี้
 All ‘troops’ are to standby
ทหารทุกคนจะสแตนด์บาย
 They called us troops
พวกเขาเรียกกองทัพเราว่า
” Choi Hyuk nodded his head
"Choi Hyuk พยักหน้า
 He had even seen the message on the window
เขาได้เห็นข้อความบนหน้าต่าง
 The words that passed by like an illusion were ‘get angry’
คำที่เดินผ่านเหมือนภาพลวงตาเป็น 'โกรธ'
 “They… I don’t know if they are gods or devils
"พวกเขา ... ฉันไม่ทราบว่าพวกเขาเป็นพระเจ้าหรือปีศาจ
 Anyways, I think they are trying to make us into an army
อย่างไรก็ตามผมคิดว่าพวกเขากำลังพยายามทำให้เรากลายเป็นกองทัพ
” She had already come to a conclusion
"เธอได้มาถึงข้อสรุปแล้ว
 “The Ring of Rebirth was for individuals
"แหวนแห่งการเกิดใหม่สำหรับแต่ละบุคคล
 And they tested one’s talent for killing
และพวกเขาก็ทดสอบความสามารถของตัวเองในการฆ่า
 They made us fight in groups and pick leaders in the Throne Game
พวกเขาทำให้เราต่อสู้ในกลุ่มและเลือกผู้นำในเกมบัลลังก์
 Then what would be next? Just what would we fight against as an army?” It was silent
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป? 
 Tomorrow… yes, just what would happen tomorrow? Just then, Kim Hyunbaek’s voice sounded out
พรุ่งนี้ ... ใช่แล้ววันพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น? 
 It seemed like he was drunk as he had a slight slur when he talked
ดูเหมือนว่าเขากำลังเมาในขณะที่เขาพูดถึงเรื่องเล็กน้อยเมื่อพูดถึง
 The ones who searched the night duty room and found alcohol after hearing they had to wait until morning were Kim Hyunbaek’s group
คนที่ค้นหาห้องพักตอนกลางคืนและพบว่าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์หลังจากที่ได้ยินพวกเขาต้องรอจนถึงเช้าเป็นกลุ่มของคิมฮยอนบัก
 “Ah~ you really are a headache
"อา ~ คุณปวดหัวจริงๆ
 I was wondering why you gathered us here at night
ฉันสงสัยว่าทำไมคุณรวบรวมเรามาที่นี่ตอนกลางคืน
 We will find out tomorrow morning so why are you in a panic already
เราจะหาพรุ่งนี้เช้าดังนั้นทำไมคุณถึงตกใจอยู่แล้ว
” Kim Hyunbaek swayed as he got up from his seat
คิมฮยอนบักโผล่ขึ้นขณะที่เขาลุกขึ้นจากที่นั่ง
 Jung Minji asked
จองมินจิถาม
 “Kim Hyunbaek
"คิมฮยอนบัก
 You’re drunk?” “Fuck
คุณเมา? "" Fuck
 Kim Hyunbaek… Am I your friend? Even if I don’t expect to hear ‘senior’, this is a bit too much
คิมฮยอนบัก ... ฉันเป็นเพื่อนของคุณหรือ? 
” He was already drunk
"เขาเมาแล้ว
 And the events today were so alien they already felt remote
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ต่างจากคนไกลพวกเขารู้สึกห่างเหิน
 Kim Hyunbaek started to show his real personality
คิมฮยอนบักเริ่มแสดงบุคลิกที่แท้จริงของเขา
 But Jung Minji didn’t blink an eye and demanded
แต่จองมินจิไม่ได้กระพริบตาและเรียกร้อง
 “Everyone’s sensitive
"ทุกคนอ่อนไหว
 If you piss people off in your drunken stupor, they might really pull out their swords
ถ้าคุณปัสสาวะคนออกในอาการมึนเมาเมาของคุณพวกเขาจริงๆอาจจะดึงออกดาบของพวกเขา
 Go out right now and stop the drinking party and sleep
ออกไปตอนนี้และหยุดการดื่มเหล้าและนอนหลับ
” Kim Hyunbaek who heard her words only lifted his middle finger before leaving
"คิมฮยอนบักที่ได้ยินคำพูดของเธอยกนิ้วให้พอดีก่อนที่จะออกเดินทาง
 “I’m leaving~ You guys can chat til morning!” Jung Minji’s face became cold
"ฉันออกไป ~ พวกคุณสามารถคุยกันตอนเช้าได้!" ใบหน้าของจองมินจิเย็นลง
   ** The gathering didn’t produce any real results
** การรวบรวมไม่ได้ผลลัพธ์ที่แท้จริง
 There was Jung Minji’s plausible conclusion but that was it
มีข้อสรุปที่เป็นไปได้ของ Jung Minji แต่ก็เป็นเช่นนั้น
 They lacked information
พวกเขาไม่มีข้อมูล
 The meeting ended with an agreement they would gather again once they had more information
การประชุมสิ้นสุดลงด้วยข้อตกลงที่พวกเขาจะรวบรวมอีกครั้งเมื่อมีข้อมูลเพิ่มเติม
 Choi Hyuk returned to the classroom
Choi Hyuk กลับมาที่ห้องเรียน
 Students had grouped up with their friends and spread out into different classrooms
นักเรียนได้จัดกลุ่มกับเพื่อนของพวกเขาและกระจายออกไปในห้องเรียนที่แตกต่างกัน
 Choi Hyuk was alone
Choi Hyuk อยู่คนเดียว
 He sat by himself as he recalled the events that occurred today
เขานั่งตัวเองขณะที่เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
 First, his status
อันดับแรกสถานะของเขา
   ——————– [Choi Hyuk] *Human *Karma Points Power: 71 (+5)   Speed: 75 (+5)  Control: 86 Endurance: 70  Stamina: 0 (★)  Recovery: 90 (+10) *Free Karma Points: 10  *Retribution Point: 59   [Unique Skill] Eyes of Distinction   [Accomplishments] You have killed someone with karma before it was distributed to you Qualifications of a Sovereign 1/3   ——————–   A long time had passed since his body filled with karma exceeded the human limit
(พลังชีวิต): พลังแห่งพลังเวทย์มนตร์: 71 (+5) ความเร็ว: 75 (+5) การควบคุม: 86 ความอดทน: 70 ความแข็งแกร่ง: 0 (★) การกู้คืน: 90 (+10) 
 He was curious what would happen if a stat hit 100 but it just returned to being a single digit and a star appeared next to it
เขาอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าสถิติตี 100 แต่มันก็กลับมาเป็นตัวเลขเดี่ยวและดาวก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ
 It wasn’t simply an increase in stats
ไม่ใช่แค่การเพิ่มสถิติเท่านั้น
 It felt like a qualitative change in karma
มันรู้สึกเหมือนการเปลี่ยนแปลงที่มีคุณภาพในกรรม
 Afterwards, even if he killed someone, the stat wouldn’t rise
หลังจากนั้นแม้ว่าเขาจะฆ่าใครก็ตามสถิติจะไม่เพิ่มขึ้น
 Was it because they weren’t his match anymore?   And in the accomplishments section, a part about qualifications of a sovereign appeared
เป็นเพราะพวกเขาไม่ใช่คู่ของเขาอีกหรือ? 
 It was the reward for taking a throne
เป็นรางวัลสำหรับการขึ้นครองบัลลังก์
 [You have received a part of the Qualifications of a Sovereign
[คุณได้รับส่วนหนึ่งในคุณสมบัติของอธิปไตย
] Like always, he couldn’t figure out anything else about it
] เช่นเคยเขาไม่สามารถคิดออกอะไรอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้
 Just he felt a stronger belief in Jung Minji’s words about an army
แค่รู้สึกว่าเขามีความเชื่อมั่นมากขึ้นในคำพูดของ Jung Minji เกี่ยวกับกองทัพ
 He also received a weapon
เขายังได้รับอาวุธ
 His F rank estoc eventually broke during the fight and now he only had the Fang Saber and the new sword, Predator’s Blade, left
อันดับ F ของเขาในที่สุดยากจนในระหว่างการต่อสู้และตอนนี้เขามีเฉพาะ Fang Saber และดาบเล่มใหม่, ใบมีดของนักล่าซ้าย
 Choi Hyuk raised the pitch black blade
Choi Hyuk ยกใบมีดสีดำลง
 The dirty blade looked crude but it was very sharp
ใบสกปรกดูน้ำมันดิบ แต่คมมาก
  It was the reward he received from one of the hidden rules
นี่เป็นรางวัลที่เขาได้รับจากกฎที่ซ่อนไว้
   ——————– [Predator’s Blade] Rank: E (Unique, Growth-type) Sharp and sturdy
------- [Predator's Blade] อันดับ: E (Unique, Growth-type) ชาร์ปและแข็งแรง
 The more blood it spills of strong foes, the stronger it will get
เลือดมากขึ้นมัน spills ของศัตรูที่แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งจะได้รับ
 Durability: 1,000/1,000 ——————–   Just looking at the rank, it was iffy
ความคงทน: 1,000 / 1,000 ------- แค่มองไปที่ตำแหน่งมันก็ไร้สาระ
 The reward was a weapon that was D rank or above but he received the lowest rank weapon he could get
รางวัลคืออาวุธที่มี D rank หรือสูงกว่า แต่เขาได้รับอาวุธอันดับต่ำสุดที่เขาได้รับ
 On top of that, he didn’t receive any boosts in stats either
นอกจากนี้เขายังไม่ได้รับการสนับสนุนด้านสถิติอย่างใดอย่างหนึ่ง
 It was a blade that looked to be worse than the E rank Fang Saber
มันเป็นใบมีดที่ดูเหมือนจะเลวร้ายยิ่งกว่า E rank Fang Saber
 However, Choi Hyuk was completely happy with the weapon
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk มีความสุขอย่างเต็มที่กับอาวุธ
 ‘A sword just needs to be sharp and sturdy
"ดาบเพียงแค่ต้องคมและแข็งแรง
’ And as it could get stronger by cutting down foes, it was first-rate
"และเมื่อมันแข็งแกร่งขึ้นโดยการตัดศัตรูก็เป็นเรื่องแรก
   Choi Hyuk recalled the feeling of killing a countless number of people
ชอยฮยอกเล่าถึงความรู้สึกที่ฆ่าคนนับไม่ถ้วน
 It was unpleasant
มันไม่เป็นที่พอใจ
 It was a conflicting feeling
มันเป็นความรู้สึกที่ขัดแย้งกัน
 It was great that he could fight to his heart’s content but, at the same time, there was a psychological resistance
มันเยี่ยมมากที่เขาสามารถต่อสู้กับเนื้อหาของหัวใจได้ แต่ในขณะเดียวกันก็มีความต้านทานทางจิตวิทยา
 He felt guilty when he remembered his mother’s crying face pleading him to not hit people
เขารู้สึกผิดเมื่อเขานึกถึงใบหน้าร้องไห้ของแม่ทำให้เขาไม่ตีคน
 No… because of that, he became even angrier
ไม่ ... เพราะงั้นเขาก็โกรธมากขึ้น
 Like the creator of this game wanted
เช่นเดียวกับผู้สร้างเกมนี้
 ‘I can’t change the past
ฉันไม่สามารถเปลี่ยนอดีตได้
’ Choi Hyuk ground his teeth
'Choi Hyuk กรีดฟัน
 His mother could already be dead
แม่ของเขาตายแล้ว
 Although she could be alive… it didn’t matter as he needed to become powerful enough to resist
แม้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้ก็ตาม ... มันไม่สำคัญเท่าที่เขาต้องการเพื่อให้มีอำนาจมากพอที่จะต่อต้านได้
 Only then could he save or take revenge for her
เท่านั้นแล้วเขาสามารถบันทึกหรือแก้แค้นให้กับเธอ
 He couldn’t just become a pawn on a chessboard and suffer without knowing
เขาไม่สามารถกลายเป็นจำนำไว้บนกระดานหมากรุกได้และไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน
 If that was the case… ‘Does that mean I need to become a killer? Do I just need to become an indiscriminate killing machine after discarding my previous self?’ Choi Hyuk shook his head
ถ้าเป็นเช่นนั้น ... 'นั่นหมายความว่าฉันต้องกลายเป็นนักฆ่า? 
 He would definitely get his revenge
แน่นอนเขาจะแก้แค้น
 However, a minimum rule, he needed one
อย่างไรก็ตามกฎขั้นต่ำที่เขาต้องการอย่างใดอย่างหนึ่ง
 It was hypocritical
มันเป็นเรื่องหลอกลวง
 But that was the mark his mother left on him
แต่นี่เป็นเครื่องหมายที่แม่ของเขาทิ้งไว้
 He couldn’t give it up
เขาไม่สามารถให้มันได้
 Choi Hyuk then made a few simple rules
Choi Hyuk ทำกฎง่ายๆ
 The minimum to remember his past self
ขั้นต่ำที่ต้องจดจำตัวตนที่ผ่านมาของเขา
 Who to kill? ‘Those who try to kill me
ใครจะฆ่า? 
 And those who brag about their strength in front of me
และบรรดาผู้ที่โม้เกี่ยวกับความแรงของพวกเขาที่ด้านหน้าของฉัน
’ Luckily there was an overflowing amount of these people
โชคดีที่มีคนจำนวนมากที่ล้น
 To distinguish himself from others, he had no choice but to kill many… Even today, there was a countless number of candidates
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการฆ่าคนเป็นจำนวนมาก ... แม้ในปัจจุบันนี้ก็มีผู้สมัครนับไม่ถ้วน
 Now, who to save? ‘This… I don’t know
ตอนนี้ใครช่วยกันได้บ้าง? 
 Those who are useful to me? First… Jung Minji?’ It was hard to set a clear standard
ผู้ที่เป็นประโยชน์กับฉัน? 
 Choi Hyuk closed his eyes
Choi Hyuk หลับตาลง
 ‘Let’s do this slowly
'ให้ทำอย่างนี้ให้ช้าๆ
 Slowly
ช้า
’ Since it seemed like his rule about who to kill would be enough for a while anyways
'เนื่องจากดูเหมือนว่ากฎของเขาเกี่ยวกับการที่จะฆ่าจะเพียงพอสำหรับในขณะที่ anyways
   The night was peaceful and sounds of chatter and laughter could be heard from various places
คืนนั้นสงบและได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงหัวเราะจากสถานที่ต่างๆ
 A person couldn’t cry for 24 hours just because something shocking happened to him
คนไม่สามารถร้องไห้ได้ตลอด 24 ชั่วโมงเพียงเพราะมีบางสิ่งที่น่าตกใจเกิดขึ้นกับเขา
 The functions of laughter were various and sadness would come and go like a wave
ฟังก์ชั่นของเสียงหัวเราะต่างกันและความเศร้าก็จะเกิดขึ้นเหมือนคลื่น
 Even in the saddest funeral, the chief mourner would occasionally laugh before crying suddenly
แม้แต่ในงานศพที่เศร้าที่สุดหัวหน้าคนต่างชาติก็หัวเราะเป็นครั้งคราวก่อนที่จะร้องไห้ทันที
 Perhaps it was because of that, the night after a day of slaughtering was surprising filled with laughter
บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้คืนหลังจากวันที่เกิดการฆาตกรรมจึงทำให้เสียงหัวเราะประหลาดใจ
 And there was a commotion that exceeded those noises
และมีเสียงกัมปนาทเกินเสียงดังกล่าว
 Choi Hyuk frowned
Choi Hyuk ขมวดคิ้ว
 The loud singing of Kim Hyunbaek’s drunk group
การร้องเพลงดังของกลุ่มเมาของคิมฮยอนบาค
 ‘There’s no need to kill those trash
'ไม่จำเป็นต้องฆ่าขยะเหล่านั้น
’ Although he was pissed, the uncomfortable feeling that would come after killing them would be greater
แม้ว่าเขาจะรู้สึกแย่ แต่ความรู้สึกไม่สบายใจที่จะเกิดขึ้นหลังจากที่ฆ่าพวกเขาจะยิ่งใหญ่กว่า
 Choi Hyuk stopped paying attention and turned his body away
Choi Hyuk หยุดให้ความสนใจและหันร่างไป
 At that moment, someone knocked on the classroom door
ในขณะนั้นมีคนเคาะประตูห้องเรียน
 When he opened it, he found Jung Minji had come with Chu Youngjin
เมื่อเขาเปิดมันเขาพบว่าจองมินจิมากับชูยองจิน
 They were completely armed
พวกเขาติดอาวุธอย่างสมบูรณ์
 Jung Minji suddenly asked
จองมินจิก็ถาม
 “We are on our way to Kim Hyunbaek
"เรากำลังเดินทางไปคิมฮยอนบาค
” Then she read Choi Hyuk’s mood
"แล้วเธอก็อ่านอารมณ์ของ Choi Hyuk
 To see if he was displeased or not
เพื่อดูว่าเขาไม่พอใจหรือไม่
 Choi Hyuk shrugged his shoulders
Choi Hyuk ยักไหล่ของเขา
 “That has nothing to do with me
"ไม่มีอะไรจะทำกับฉัน
” Jung Minji nodded her head and left
"จองมินพยักหน้าและทิ้งไว้
 Chu Youngjin followed behind her
ชูยองจินเดินตามหลังเธอ
 Chu Youngjin emitted out a savage aura after Lee Hyejin died and showed absolute loyalty to Jung Minji who helped him get his revenge
ชูยองจินได้เปล่งเสียงรื่นเริงออกมาหลังจากที่ลีฮเยจินเสียชีวิตและแสดงความจงรักภักดีอย่างแท้จริงกับจองมินจิผู้ช่วยเขาแก้แค้น
 “Let’s go
"ไปกันเถอะ
” Jung Minji ran in the hallway with that
"จองมินจิวิ่งในห้องโถงด้วยนั่นเอง
 Behind her, followed the elite unit in Jung Minji’s troops
อยู่ข้างหลังเธอตามหน่วยยอดในกองกำลังของจองมินจิ
   “Huh? What’s this!” The members of Kim Hyunbaek’s group who were drinking and singing suddenly became noisy
"ฮะ? 
 Crash! The sound of someone jumping over something
ความผิดพลาด! 
 The groan of someone who was stabbed
เสียงครางของคนที่ถูกแทง
 A scream
เสียงกรีดร้อง
 And… “Save me! I’m sorry! Minji! Okay!! Ah!! Ahhhhhh!!!” Kim Hyunbaek’s desperate scream
และ ... "ช่วยฉันสิ! 
 It became silent soon after
มันก็เงียบไม่นานหลังจากนั้น
 The sounds of the occasional chatter or laughter disappeared
เสียงของการพูดพล่อยหรือเสียงหัวเราะเป็นครั้งคราวก็หายไป
 A night filled with terror
คืนที่เต็มไปด้วยความสยดสยอง
   Choi Hyuk looked out his window
Choi Hyuk มองออกไปนอกหน้าต่าง
 He saw students who couldn’t face reality and decided to defy the order to [standby] and run towards their homes
เขาเห็นนักเรียนที่ไม่สามารถเผชิญกับความเป็นจริงและตัดสินใจที่จะต่อต้านคำสั่ง [สแตนด์บาย] และวิ่งไปหาบ้านของพวกเขา
 Choi Hyuk only guessed it then but he really never saw them again
Choi Hyuk คาดเดาได้แล้ว แต่เขาไม่เคยเห็นพวกเขาอีกเลย
 Choi Hyuk looked up at the moon
Choi Hyuk เงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์
 A moon no different from yesterday’s
ดวงจันทร์ไม่ต่างจากเมื่อวานนี้
 A classroom no different from yesterday’s
ห้องเรียนไม่แตกต่างจากเมื่อวานนี้
   However, what was in front of them was completely different from yesterday
อย่างไรก็ตามสิ่งที่อยู่ข้างหน้านั้นต่างจากเมื่อวาน
 A new world
โลกใหม่