Chapter 19 Baek Seoin asked
บทที่ 19 Baek Seoin ถาม
“But boss, why are you trying to hunt the Wyvern of Destruction?” “Because I need to get the attention of the ones who created this game
"เจ้านายทำไมคุณถึงพยายามค้นหา Wyvern of Destruction?" "เพราะฉันต้องการความสนใจจากคนที่สร้างเกมนี้
” “… Is there anything good in catching their attention? Normally staying in the middle is the best
"" ... มีอะไรที่ดีในการดึงดูดความสนใจของพวกเขา?
” “I don’t know if my mom is alive or not
"" ฉันไม่ทราบว่าแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
Kangdong District closed down at 10:30am
Kangdong District ปิดทำการเวลา 10.30 น
She should have been at work
เธอควรจะได้รับในที่ทำงาน
I need to go to her workplace in Kwangjin District
ฉันต้องไปทำงานที่ย่านกวางจิน
” “… Hopefully, she’s okay… But what does that have anything to do with catching their attention?” “Once I confirm if she’s dead or alive, I have to either protect or avenge her
"" ... หวังว่าเธอจะเป็นไร ... แต่อะไรที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการดึงดูดความสนใจของพวกเขา? "" เมื่อฉันยืนยันว่าเธอตายหรือมีชีวิตอยู่ฉันต้องปกป้องหรือแก้แค้นเธอ
For that, I need to become stronger and more unique
ด้วยเหตุนี้ฉันจึงต้องเข้มแข็งและมีเอกลักษณ์มากขึ้น
” Choi Hyuk was calm
"Choi Hyuk สงบ
Like a criminal on death row accepting the verdict
ชอบผู้ก่อการร้ายในแถวความตายที่ยอมรับคำตัดสิน
No… like a judge who raised his gravel to announce the verdict
ไม่ ... เหมือนผู้พิพากษาที่ยกกรวดเพื่อประกาศคำตัดสิน
He rid himself of useless emotions and only looked at the result
เขาขจัดอารมณ์ที่ไร้ประโยชน์และดูเฉพาะผลที่ได้
Baek Seoin felt slight shivers down his spine
Baek Seoin รู้สึกสั่นเล็กน้อยลงกระดูกสันหลังของเขา
He realized that behind Choi Hyuk who purely enjoyed fighting was a frighteningly cold and sharp rage
เขาตระหนักว่าเบื้องหลัง Choi Hyuk ผู้ที่ชอบการต่อสู้อย่างหมดจดคือความโกรธที่หนาวเหน็บและคมชัดอย่างน่าหวาดกลัว
** Groups were such a pain
** กลุ่มดังกล่าวมีอาการปวด
If everyone was confined together and lived looking at each other face to face, all kinds of troubles were bound to arise
ถ้าทุกคนถูกคุมขังและมองไปที่หน้ากันและกันจะเกิดปัญหาขึ้นทุกอย่าง
Not only were there simple complaints like ‘too smelly,’ or ‘too loud,’ but molestation, violence, isolation and other absurdities
ไม่เพียง แต่มีข้อร้องเรียนง่ายๆเช่น "เหม็นเกินไป" หรือ "ดังเกินไป" แต่เป็นการข่มเหงความรุนแรงการแยกและความไร้เหตุผลอื่น ๆ
However, just because you didn’t like it didn’t mean you could just leave
แต่เพียงเพราะคุณไม่ชอบมันไม่ได้หมายความว่าคุณเพิ่งจะออก
Death would approach the moment you were alone
ความตายจะเข้าใกล้ช่วงเวลาที่คุณอยู่คนเดียว
A monk who leaves the temple would live without a home or temple and eventually end up in a beast’s stomach
พระภิกษุสงฆ์ที่ออกจากวัดจะอยู่โดยไม่มีบ้านหรือวัดและในที่สุดก็ลงเอยในกระเพาะอาหารของสัตว์ร้าย
But, even despite these circumstances, there would always be people who couldn’t stand to live among others while constantly considering other people’s feelings
แต่แม้ว่าจะมีสถานการณ์เช่นนี้ แต่ก็มักจะมีคนที่ไม่สามารถยืนอยู่ท่ามกลางคนอื่นได้ตลอดเวลาและคำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่นอย่างต่อเนื่อง
And there were some who couldn’t endure it any longer
มีบางคนที่ทนไม่ได้อีกต่อไป
That day, Lee Jinhee resolved herself not to fall asleep
วันนั้นลีจองจิตัดสินใจที่จะไม่หลับไป
She held two 30cm gladii in her bosom and waited for nightfall
เธอกอดสองสามสิบดีใจในอกของเธอและรอค่ำคืน
Her assembly area was the shopping center situated opposite of the Olympic Park Station
พื้นที่การชุมนุมของเธอคือศูนย์การค้าที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับ Olympic Park Station
The monsters who were targeting this place, the [Shadow Teeth], were very unique
มอนสเตอร์ที่กำหนดเป้าหมายไปยังสถานที่แห่งนี้คือ [Shadow Teeth] มีเอกลักษณ์มาก
They stood less than 1m tall and their whole body was surrounded by a black fog
พวกเขายืนสูงไม่ถึง 1 เมตรและร่างกายของพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยหมอกสีดำ
They possessed great stealth abilities so people didn’t notice when they passed by right in front of their eyes
พวกเขามีความสามารถในการลักลอบอย่างมากเพื่อให้ผู้คนไม่ได้สังเกตเห็นเมื่อพวกเขาเดินผ่านไปทางขวาต่อหน้าต่อตา
The only time they would show their appearance was when they slashed the neck of a sleeping person and drank their blood
เวลาเดียวที่พวกเขาจะแสดงให้เห็นว่าพวกเขาอยู่ที่ไหนเมื่อพวกเขาตัดคอของคนนอนหลับและดื่มเลือดของพวกเขา
Every night, three Shadow Teeth would enter and each one would take one life and disappear
ทุกคืนมีฟันเงาสามตัวเข้ามาและแต่ละคนก็จะมีชีวิตหนึ่งและหายไป
Three at a time, one person each
สามครั้งแต่ละคนแต่ละคน
That was the gist of it
นั่นคือความสำคัญของมัน
‘You turn away from monsters even after seeing them because you’re not a victim?’ Lee Jinhee ground her teeth
'คุณหันหลังให้กับมอนสเตอร์แม้กระทั่งหลังจากที่ได้เห็นพวกเขาเพราะคุณไม่ใช่เหยื่อ' Lee Jinhee ก้มฟันไว้
The first day, no, up until the second day, there was a fierce battle against the Shadow Teeth
วันแรกไม่มีเลยจนถึงวันที่สองมีการต่อสู้ที่รุนแรงกับฟันเงา
The Shadow Teeth wanted to slash people’s necks and drink their blood
ฟันเงาต้องการที่จะฉีกคอของผู้คนและดื่มเลือดของพวกเขา
The surrounding people who saw them would scream and raise their weapons
คนรอบข้างที่เห็นพวกเขาจะกรีดร้องและยกอาวุธขึ้น
A Shadow Teeth who was caught once couldn’t hide again
ฟันเงาที่ถูกจับครั้งหนึ่งไม่สามารถซ่อนได้อีก
However, even though they were small, they were monsters
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะมีขนาดเล็ก แต่ก็เป็นมอนสเตอร์
If a fight broke out, the Shadow Teeth would at least take 5 people down with it on the road to death
ถ้าเกิดการสู้รบขึ้น Shadow Teeth จะใช้เวลาอย่างน้อย 5 คนบนเส้นทางสู่ความตาย
The first person to noticed them would definitely be killed
คนแรกที่สังเกตเห็นพวกเขาแน่นอนจะถูกฆ่าตาย
That wasn’t all
นั่นไม่ใช่ทั้งหมด
If the fight was drawn out, the Shadow Teeth would cry out a strange sound to call its comrades and its comrades who were waiting outside would enter and save the Shadow Teeth
ถ้าการสู้รบถูกดึงออก Shadow Teeth จะร้องเสียงแปลก ๆ เพื่อเรียกเพื่อน ๆ และเพื่อนฝูงที่รออยู่ข้างนอกเข้ามาและบันทึก Shadow Teeth
There were times where people would die but they would be unable to kill the Shadow Teeth in the end
มีหลายครั้งที่ผู้คนตาย แต่พวกเขาจะไม่สามารถฆ่าฟันเงาได้ในที่สุด
There was no way to know how many Shadow Teeth were waiting outside
ไม่มีทางรู้ได้เลยว่า Shadow Retriever รออยู่ข้างนอกบ้างไหม
On the first night, they killed two but the next night, like the first, three entered the shopping center
ในคืนแรกพวกเขาฆ่าสอง แต่ในคืนถัดไปเช่นแรกสามป้อนศูนย์การค้า
The second night after the chaotic first
คืนที่สองหลังจากที่วุ่นวายครั้งแรก
There was a disturbance that night as well but unlike the first, only two fights broke out
มีการรบกวนในคืนนั้นเช่นกัน แต่แตกต่างจากครั้งแรกเพียงสองต่อสู้ออกมา
The other person died silently and when the people who slept next to him testified they didn’t hear anything, Lee Jinhee just thought that was the case
คนอื่นตายอย่างเงียบ ๆ และเมื่อคนที่หลับไปข้างๆเขายืนยันว่าไม่ได้ฟังอะไรเลย Lee Jinhee ก็คิดว่าเป็นเช่นนั้น
The situation became clear the third night
สถานการณ์กลายเป็นที่ชัดเจนในคืนที่สาม
No fights broke out that night
ไม่มีการต่อสู้ออกมาในคืนนั้น
But it wasn’t like no one died either
แต่มันไม่ได้เป็นเหมือนไม่มีใครตายอย่างใดอย่างหนึ่ง
Three corpses were found
พบศพสามศพ
And the ones who slept right next to them all testified saying they never saw the Shadow Teeths
และคนที่นอนหลับติดกับพวกเขาทั้งหมดเป็นพยานว่าพวกเขาไม่เคยเห็นฟันเงา
… It was a lie
... มันเป็นเรื่องโกหก
Just when did that rumor start to spread? She didn’t know how but somehow everyone knew in just three nights… The fact that three Shadow Teeth would enter and that each one would kill one person
เมื่อข่าวลือเริ่มแพร่กระจายไปเมื่อไร
People would look the other way even if the person next to them was dying
คนจะมองในทางอื่นแม้ว่าคนที่อยู่ติดกับพวกเขากำลังจะตาย
Because the moment they took notice of it, the chance that the Shadow Teeth would go into a frenzy and kill them as well was high
เนื่องจากขณะที่พวกเขาได้สังเกตเห็นมันโอกาสที่ฟันเงาจะกลายเป็นความบ้าและฆ่าพวกเขาเป็นอย่างดี
However, Lee Jinhee couldn’t stand those people
อย่างไรก็ตาม Lee Jinhee ไม่สามารถทนต่อคนเหล่านั้นได้
“I’ll kill them
"ฉันจะฆ่าพวกเขา
” Of course, she was scared that she would die as well
"แน่นอนว่าเธอกลัวว่าเธอจะตายเช่นกัน
However, she was someone who always fought with and challenged fear
อย่างไรก็ตามเธอเป็นคนที่เคยต่อสู้และท้าทายความกลัว
She was the type who thought it was better to die than become a coward
เธอเป็นคนที่คิดว่าดีกว่าที่จะกลายเป็นคนขี้ขลาด
In a dark shopping center
ในศูนย์การค้าที่มืด
The room Lee Jinhee was in was originally a PC Bang
ห้องพัก Lee Jinhee เดิมเป็น PC Bang
In a room with no furnace, people were lying on sleeping bags on the cold, hard floor
ในห้องที่ไม่มีเตาเผาคนนอนอยู่บนถุงนอนบนชั้นที่เย็นและแข็ง
Lee Jinhee was sitting next to the door holding blades
ลีจองจิกำลังนั่งอยู่ติดกับใบมีดประตู
Most electronics were dead but simple ones like lights were still working
เครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่เป็นของคนตาย แต่คนง่ายๆเช่นไฟยังทำงานอยู่
“Fuck… That’s scary
"เป็ด ... น่ากลัวนะ
” In the dark hallway, a green exit light added to the bleakness of the night
"ในห้องโถงมืดไฟทางออกสีเขียวเพิ่มความเยือกเย็นของคืน
The light would occasionally flicker and each time, the shadows would waver
แสงจะกะพริบเป็นบางครั้งและทุกครั้งที่เงาจะเวียน
Lee Jinhee endured her increasing drowsiness and looked out into the darkness
Lee Jinhee ทนความง่วงนอนที่เพิ่มขึ้นและมองออกไปในความมืด
Just in case she saw the shadow of a Shadow Teeth
ในกรณีที่เธอเห็นเงาของฟันเงา
However… “Urk…” A suppressed scream sounded out from inside the PC Bang
อย่างไรก็ตาม ... "Urk ... " เสียงกรีดร้องที่ถูกบีบอัดออกมาจากภายใน PC Bang
Shiick…
Shiick ...
Schiick…
Schiick ...
Save…
บันทึก ...
Shiiick…
Shiiick ...
Rustle, rustle
Rustle, rustle
A hoarse cry for help was barely able to escape from the victim’s ripped throat
เสียงร้องแหบเพื่อช่วยแทบจะไม่สามารถหลบหนีจากคอฉีกขาดของเหยื่อได้
She could hear him struggle with his suppressed body
เธอได้ยินเสียงเขาต่อสู้กับร่างที่ถูกปราบปรามของเขา
A Shadow Teeth had passed by Lee Jinhee, without her noticing, and had gotten on top of a victim and slashed his throat
ฟันเงาผ่าน Lee Jinhee โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเห็นและได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะและทุบคอของเขา
Lee Jinhee got up abruptly
Lee Jinhee ลุกขึ้นอย่างฉับพลัน
And she saw it
และเธอเห็นมัน
A person who was lying next to the victim waving his hand telling her to sit back down
คนที่นอนอยู่ข้างๆเหยื่อโบกมือแล้วบอกให้นั่งลง
She ground her teeth
เธอบดฟันของเธอ
Stomp
เหยียบ
She jumped swiftly like a cat
เธอกระโดดอย่างรวดเร็วเหมือนแมว
She grabbed the partition with her hands and jumped over it
เธอคว้าพาร์ทิชันด้วยมือของเธอและกระโดดข้ามมัน
She stretched her arms out holding onto the next partition before jumping over it as well
เธอเหยียดแขนออกไปยังพาร์ติชันถัดไปก่อนที่จะกระโดดข้ามไปด้วย
In two jumps, she had approached the Shadow Teeth
ในสองครั้งกระโดดเธอได้เข้าหา Shadow Teeth
She held her two gladii in her hands and shouted out loud to wake the surrounding people
เธอกอดเธอสองคนดีใจอยู่ในมือและตะโกนดังขึ้นเพื่อปลุกคนรอบข้าง
“DIE!!!!” [Kyahhhhh!] The Shadow Teeth looked at Lee Jinhee and screamed
"DIE !!!!" [Kyahhhhh!] Shadow Teeth มองไปที่ Lee Jinhee และกรีดร้อง
“You scum! You fucking bitch!!” The man next to the victim, who waved his hand at her previously, stood up in surprise and swore while running away
"คุณขยะ!
The people who were still lying down didn’t pay any attention to the commotion
คนที่ยังคงนอนไม่ได้ให้ความสนใจกับความสับสนวุ่นวาย
Kakang! The Shadow Teeth’s claws and Lee Jinhee’s gladii tangled together
Kakang!
A scream
เสียงกรีดร้อง
People who were still half asleep ran away in confusion
คนที่ยังหลับสนิทก็วิ่งหนีไปด้วยความสับสน
The Shadow Teeth was cunning
Shadow Teeth เป็นคนฉลาดแกมโกง
As Lee Jinhee’s attacks were tough to deal with, it jumped up like a cat and attempted to escape, “Hak!” “Urk!” while piercing the necks of the escaping people on its way
ขณะที่การโจมตีของ Lee Jinhee มีความยากลำบากมากขึ้นมันก็กระโดดขึ้นเหมือนแมวและพยายามหนี "Hak!" "Urk!" ขณะที่เจาะคอของคนที่หลบหนีไป
“Hup!” However, Lee Jinhee was quite formidable
"Hup!" อย่างไรก็ตาม Lee Jinhee ค่อนข้างน่าเกรงขาม
Her awakened karma added to her energy
เธอตื่นขึ้นมาที่พลังของเธอ
In two jumps, she leaped over people and blocked the path of the Shadow Teeth
ในสองกระโดดเธอกระโดดไปที่คนและบล็อกเส้นทางของฟันเงา
[KiKik!!] Lee Jinhee ferociously slashed her gladius at the flustered Shadow Teeth
[Lee Kiyok!] Lee Jinhee ซาบซึ้งใจกับ Gladiator ของเธอที่ Shadow Teeth
The Shadow Teeth blocked it and Slam! Lee Jinhee’s foot stepped on it
ฟันเงาปิดกั้นและสแลม!
“You’re only a monster bastard…” Lee Jinhee suppressed the Shadow Teeth and stabbed its neck with her blade
"คุณเป็นคนชั่วร้ายที่ชั่วร้าย ... " Lee Jinhee ระงับฟันเงาและแทงคอด้วยใบมีดของเธอ
[Grrk… Grrr…
[Grrk ... Grrr ...
] Lee Jinhee had gone outside on the excuse for reconnaissance and was even victorious against three Crooks
] Lee Jinhee ได้ออกไปข้างนอกเพื่อแก้แค้นและได้รับชัยชนะจากสาม Crooks
The weaker Shadow Teeth was no match for her
ฟันเงาที่อ่อนแอกว่าก็ไม่เหมาะกับเธอ
“Hoooo
“Hoooo
” Lee Jinhee let out a breath and stretched her back
Lee Jinhee หายใจออกและยืดหลังของเธอ
Soon after, criticism poured down on her
ไม่นานหลังจากนั้นคำติชมเทลงบนเธอ
“What the hell were you doing!!” The man, who was lying down next the victim, shouted
"คุณกำลังทำอะไรน่ะ !!" ชายคนหนึ่งที่กำลังนอนเหยื่ออยู่ข้างหน้าตะโกน
If a student who experienced the [Ring of Rebirth] saw this, he would be surprised
ถ้านักเรียนคนหนึ่งที่มีประสบการณ์ [Ring of Rebirth] เห็นเหตุการณ์นี้เขาก็ต้องแปลกใจ
The strong in this situation was Lee Jinhee, not the man so the student wouldn’t be able to comprehend the man who lashed out
ความแข็งแกร่งในสถานการณ์เช่นนี้คือลีจางเต้ไม่ใช่คนที่ทำให้นักเรียนไม่สามารถเข้าใจคนที่หลุดออกมาได้
However, this place was a normal assembly area
อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้เป็นพื้นที่ชุมนุมตามปกติ
A place where no one had committed murder
สถานที่ที่ไม่มีใครเคยทำฆาตกรรม
A place where even fighting monsters had a limit
สถานที่ที่แม้แต่มอนสเตอร์ต่อสู้ก็มีขีด จำกัด
There were still lingering signs of everyday life
ยังมีสัญญาณชีวิตอันยืนยาวอยู่เรื่อย ๆ
It was the same for Lee Jinhee
มันเหมือนกับ Lee Jinhee
She was slightly taken back so she replied
เธอถูกนำกลับไปเล็กน้อยเพื่อให้เธอตอบ
“What am I doing? I saved a person and killed a monster
"ฉันกำลังทำอะไร?
” “Save? What the fuck do you mean by save! Don’t you see there are wounded people because of you?” The man who saw the flustered Lee Jinhee inwardly felt delighted
"" Save?
‘I have to take this opportunity to take her down a notch!’ Vigor was half the battle
'ฉันต้องใช้โอกาสนี้เพื่อเอาเธอลง!' Vigour เป็นครึ่งรบ
The man flapped his arms as he increased his vigor
ชายคนนั้นกระพือปีกขณะที่เขาเพิ่มพลังขึ้น
“What are you going to do about the wounded people?! Huh?!” There were many people who were wounded and were bleeding
"คุณจะทำอย่างไรกับคนที่ถูกทำร้าย?!
They, too, looked at Lee Jinhee in resentment
พวกเขาก็มองไปที่ Lee Jinhee อย่างไม่พอใจ
Lee Jinhee was at loss for words
Lee Jinhee สูญเสียคำพูด
She knew there would be people unhappy with her actions but she never imagined someone so full of themselves that they would confidently lash out at her
เธอรู้ว่าจะมีคนไม่พอใจกับการกระทำของเธอ แต่เธอไม่เคยคิดว่ามีใครบางคนเต็มไปด้วยตัวเองว่าพวกเขาจะมั่นใจได้ว่าจะเฆี่ยนตีเธอ
“… Then, are you telling me to let someone die?” “So did you save him? Huh? Did you?!” The man shouted at the top of his lungs
"... แล้วคุณบอกให้ฉันปล่อยให้คนตาย?" "คุณช่วยเขายังไง?
But it was the truth
แต่มันเป็นความจริง
The first victim who had his throat ripped by the Shadow Teeth had already died from shock
เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายคนแรกที่มีคอของเขาฉีกขาดโดย Shadow Teeth เสียชีวิตจากอาการช็อก
“… So… What are you saying? Since you gave away someone else as food, the end? Are you saying that we are to shut up and let it happen?” “What? This greenhorn bitch… Who are you to be so self-centered? You who walked around saying that you had to do parkour or whatever… What did you say yesterday? That you think we need to destroy some sort of portal? You crazy bitch, if you want to die, die by yourself
"... ดังนั้น ... คุณกำลังพูดอะไร?
Why are you harming others in the process?” The man let out all the animosity he accumulated
คุณทำร้ายคนอื่นในกระบวนการนี้ทำไม? "ชายคนนั้นให้ความเกลียดชังทั้งหมดที่เขาสะสมไว้
He felt disgusted by the young woman who kept going outside raising her voice
เขารู้สึกเบื่อหน่ายโดยหญิงสาวที่ยังคงออกไปข้างนอกยกเสียงของเธอ
He couldn’t forgive her useless sense of justice that almost led to his death
เขาไม่สามารถให้อภัยความรู้สึกไร้ประโยชน์ของเธอที่เกือบจะนำไปสู่ความตายของเขา
While he was taking it out on her, he meticulously packaged his selfishness as consideration and her conviction as selfishness
ขณะที่เขากำลังหยิบมันออกมาเขาได้บรรจุความเห็นแก่ตัวของเธออย่างพิถีพิถันอย่างรอบคอบและความเชื่อมั่นของเธอเป็นความเห็นแก่ตัว
Lee Jinhee was unable to get out of the man’s wasteful dispute
Lee Jinhee ไม่สามารถออกจากข้อพิพาทที่สิ้นเปลืองของมนุษย์ได้
“… I already told you! If we stay stuck in here like cowards, we’ll die!” “What? Cowards? Listening to this bitch… Do you think everyone here stays still because they have no courage? Don’t you see because of your high and mighty justice that others are dying? That’s not justice but simply you having no sense whatsoever
"… ฉันบอกคุณแล้ว!
You bitch!” “Haa…” Lee Jinhee felt like her energy was escaping her
นายหัวเราะ "" Haa ... "Lee Jinhee รู้สึกเหมือนพลังงานของเธอกำลังหลบหนีไป
If you looked at it mathematically, it was true
ถ้าคุณมองทางคณิตศาสตร์มันก็เป็นความจริง
If everyone stayed still, only one person would die, while if they fought, many would die
ถ้าทุกคนยังคงอยู่คนเดียวจะตายในขณะที่ถ้าพวกเขาต่อสู้หลายคนจะตาย
But… “Mister, currently one person dies at a time
แต่ ... "คุณนายปัจจุบันคนหนึ่งคนตายในเวลาเดียวกัน
But will that be the case in the future? When we have lost our will to fight and when our numbers are much less than now? Will they still only kill one person at a time then? Do you have no brains?” Lee Jinhee became agitated
แต่จะเป็นเช่นนั้นในอนาคตหรือไม่?
However, the man didn’t tolerate it
อย่างไรก็ตามผู้ชายไม่ยอมทน
“What? Haa… This dumb bitch, do words not get through to you?” If it was like any other day, the man would have grabbed her collar at this time
"อะไร?
However, he knew very well that he wasn’t able to overpower Lee Jinhee
อย่างไรก็ตามเขารู้ดีว่าเขาไม่สามารถเอาชนะ Lee Jinhee ได้
So he looked at the surrounding people and urged for their responses
ดังนั้นเขาจึงมองไปที่คนรอบข้างและกระตุ้นให้พวกเขาตอบโต้
“Isn’t that right? It’s not just me who thinks this, don’t you all think this as well?” As soon as he looked around, people who came to be on friendly terms with the man over the past few days all spoke
"ไม่ถูกใช่มั้ย?
Starting with, “Young woman, your words are too harsh
เริ่มต้นด้วย "หญิงสาวคำพูดของคุณรุนแรงเกินไป
” “Just stay still
แค่พักอยู่
Stop inserting yourself into matters
หยุดแทรกตัวเองเข้าไปในเรื่อง
” “Why is she like that? Is she just looking for attention?” All kinds of criticisms fell on her
"ทำไมเธอถึงชอบ?
The man knew a lot about these people who stood for so-called ‘justice’
คนที่รู้เรื่องคนเหล่านี้ที่ยืนหยัดเพื่อเรียกความยุติธรรมว่า
These kinds of people were weak against the pressure of many
คนเหล่านี้อ่อนแอต่อแรงกดดันของหลายคน
They weren’t able to use their power
พวกเขาไม่สามารถใช้พลังของพวกเขาได้
‘Idiots…’ The man was experienced with the power of authority and Lee Jinhee was still young so she held onto upright values
'Idiots ... ' ชายคนนี้มีประสบการณ์กับอำนาจของผู้มีอำนาจและ Lee Jinhee ยังเด็กอยู่เพื่อที่เธอจะได้รับค่านิยมตรงๆ
Her body trembled as her blood boiled but she didn’t go out of control
ร่างกายของเธอสั่นขณะที่เลือดของเธอต้ม แต่เธอไม่ได้ออกไปข้างนอก
She suppressed her boiling anger in her chest
เธอระงับความโกรธเดือดในอกของเธอ
You couldn’t kill someone just because you were angry
คุณไม่สามารถฆ่าใครได้เพราะคุณโกรธ
That was what she thought
นั่นคือสิ่งที่เธอคิด
‘… Okay
'... เอาล่ะ
Then just live like that
จากนั้นก็ใช้ชีวิตแบบนั้น
Thinking that you’re safe because the person next to you died
คิดว่าคุณปลอดภัยเพราะคนที่อยู่ข้างคุณเสียชีวิต
’ She put away her gladii without another word
เธอทิ้งความยินดีของเธอไว้โดยไม่มีคำอื่น
The man flinched when he saw her actions
ชายคนนั้นร่ำไห้เมื่อเห็นการกระทำของเธอ
Lee Jinhee revealed a grin as she packed up her things
Lee Jinhee เปิดเผยยิ้มขณะที่เธอบรรจุสิ่งของต่างๆไว้
“… I just need to screw off right?” “Look at this bitch? Compensate us before you go!” As if he was dejected by his sudden act of flinching, the man forced a demand
"... ฉันแค่ต้องการกรูกันใช่มั้ยล่ะ?" "ดูหมาตัวนี้เหรอ?
‘Like hell, I’ll give you compensation…’ Lee Jinhee ignored him as she left the shopping center
'เหมือนนรกฉันจะให้ค่าชดเชยแก่คุณ ... ' Lee Jinhee ละเลยเขาขณะออกจากศูนย์การค้า
“Fucking bitch!” his voice that was filled with a sense of victory followed her out
"Fucking suitch!" เสียงของเขาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของชัยชนะตามเธอออก
Lee Jinhee was boiling with anger
Lee Jinhee กำลังเดือดด้วยความโกรธ
Still, she was able to barely contain it
อย่างไรก็ตามเธอแทบจะไม่มีเลย
“Hoooo…” She let out a sigh
"Hoooo ... " เธอถอนหายใจ
Stomp! She started to dash forward
เหยียบ!
She crossed the street and went down the tens of steps of the Olympic Park Station in a single leap
เธอข้ามถนนและเดินลงไปหลายสิบขั้นตอนของ Olympic Park Station เพียงก้าวเดียว
She didn’t let out a sound
เธอไม่ได้ปล่อยให้เสียง
She used the cat’s technique to alleviate the shock at the last moment and used her athletic ability to kick the ground and charge forward
เธอใช้เทคนิคของแมวเพื่อบรรเทาอาการช็อกในวินาทีสุดท้ายและใช้ความสามารถในการกีฬาของเธอที่จะเตะพื้นและเรียกเก็บเงินไปข้างหน้า
She had to run like crazy
เธอต้องทำงานอย่างบ้าคลั่ง
If not, she felt that she would turn back and stab the man’s forehead with her gladius
ถ้าไม่เธอรู้สึกว่าเธอจะหันหลังกลับและตบหน้าผากของชายกับ gladius ของเธอ
“Uahhhhhh!” Lee Jinhee screamed as she jumped down from the subway station
"Uahhhhhhh!" Lee Jinhee กรีดร้องขณะที่เธอกระโดดลงมาจากสถานีรถไฟใต้ดิน
She was 20 years old
เธออายุ 20 ปี
She was experienced in parkour since her first year in middle school
เธอมีประสบการณ์ใน parkour ตั้งแต่ปีแรกของเธอในโรงเรียนมัธยม
An exercise where one would jump from one building to another and climb walls a few meters tall and lightly land on a palm-sized post
การออกกำลังกายที่หนึ่งจะกระโดดจากอาคารหนึ่งไปยังอีกและปีนกำแพงสูงไม่กี่เมตรและที่ดินเบา ๆ ในโพสต์ปาล์มขนาด
A freerun where she would instantly overcome all obstacles
Freerun ที่เธอจะเอาชนะอุปสรรคทั้งหมดได้ทันที
A life enjoying the wild feeling of hitting the limits of human ability and leaving the territory of ‘safety’ behind
ชีวิตที่เต็มไปด้วยความรู้สึกป่าเมื่อโดนขีดจำกัดความสามารถของมนุษย์และทิ้งความปลอดภัยไว้เบื้องหลัง
An experience that allowed one to look at the city from a whole new perspective
ประสบการณ์ที่อนุญาตให้มองไปที่เมืองจากมุมมองใหม่ทั้งหมด
She was so immersed in this feeling of freedom that she went to Seoul as soon as she graduated high school
เธอถูกแช่อยู่ในความรู้สึกของเสรีภาพนี้ที่เธอไปที่กรุงโซลทันทีที่เธอจบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย
It was to simply enjoy and practice parkour with more people
เพียงแค่สนุกกับการฝึกฝน parkour กับผู้คนมากมาย
She who wanted to be freer than anyone else
เธออยากจะเป็นอิสระกว่าคนอื่น
She who resented the fact she was unable to follow the male crews’ explosive dashes as a woman
เธอไม่ชอบความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถทำตามที่ชายหญิงระเบิดได้ในขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่ง
She was currently using the power of karma to exceed her limits
ปัจจุบันเธอใช้พลังแห่งกรรมมากกว่าขีด จำกัด ของเธอ
She was able to steadily increase her karma by killing monsters
เธอสามารถที่จะเพิ่มพลังของเธอได้อย่างต่อเนื่องโดยการฆ่ามอนสเตอร์
There were no rough movements in her run
ไม่มีการเคลื่อนไหวที่รุนแรงในการทำงานของเธอ
She arrived at the underground in a single breath and was running along the tracks
เธอมาถึงใต้ดินด้วยลมหายใจเดียวและวิ่งไปตามรางรถไฟ
As she ran jumping over 5, 10 ties at a time, she was finally able to cool off
ขณะที่เธอวิ่งกระโดดข้าม 5, 10 ครั้งต่อครั้งในที่สุดเธอก็สามารถระบายความร้อนได้
“Haaa…
“Haaa ...
” She stopped and sighed
"เธอหยุดและถอนหายใจ
As her head cooled, she became embarrassed
เมื่อหัวของเธอเย็นลงเธอก็อาย
“Ah… damn… What do I do now?” She was happy she left after losing her temper but she had no plans
"อ่า ... ด่า ... ตอนนี้ฉันจะทำอะไร?" เธอมีความสุขที่เธอทิ้งไว้หลังจากที่อารมณ์ไม่ดี แต่เธอไม่มีแผน
No place to go
ไม่มีสถานที่ที่จะไป
“Ah… Why did I come here?” In a straight tunnel like this, it was difficult to escape from monsters
"อา ... ทำไมถึงมาที่นี่?" ในอุโมงค์ตรงๆแบบนี้มันยากที่จะหนีจากมอนสเตอร์
On top of that, she had shouted out loud as if she was advertising her location
ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ตะโกนดังออกมาราวกับกำลังโฆษณาตำแหน่งของเธอ
Fortunately, there were no monsters around her but it was a situation where she could have died
โชคดีที่ไม่มีมอนสเตอร์อยู่รอบตัวเธอ แต่มันเป็นสถานการณ์ที่เธออาจจะเสียชีวิต
She felt chills going down her back
เธอรู้สึกหนาวสั่นไปที่หลังของเธอ
Her mother’s words were repeatedly playing in her mind
คำพูดของแม่ของเธอเล่นซ้ำ ๆ ในใจเธอ
“You, you! You’re going to get in big trouble because of that temper! This girl
"คุณคุณ!
” Lee Jinhee scratched her head
Lee Jinhee เกาศีรษะของเธอ
“Sigh…” She had no choice but to keep walking
"ถอนหายใจ ... " เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการเดิน
It was too late to go back now so she thought she would look for another assembly area at the next station
ตอนนี้สายเกินไปที่จะกลับไปแล้วดังนั้นเธอจึงคิดว่าเธอจะมองหาพื้นที่ชุมนุมอีกแห่งที่สถานีถัดไป
“Do I have to stay quiet there… Ah… I can’t just kill them all, what do I do?” She kept walking while thinking pointless thoughts
"ฉันต้องอยู่อย่างเงียบ ๆ ที่นั่น ... อ่า ... ฉันไม่สามารถฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมดฉันจะทำอย่างไร?" เธอเดินในขณะที่คิดว่าไม่มีจุดหมาย
“Huh?” She suddenly heard noises and smelled the distinctive stink of monster blood
"หือ?" เธอก็ได้ยินเสียงและกลิ่นเหม็นที่น่าอัศจรรย์ของเลือดมอนสเตอร์
At the same time, in the darkness, sounds of fighting and shouting approached her
ในเวลาเดียวกันในความมืดเสียงของการต่อสู้และตะโกนเข้าหาเธอ
“Boss! I’m dying!” “…” “Boss!!! Boss!! Say something… Uak! Ah damn
“เจ้านาย!
You there, not boss! You! Behind there! In hiding! You’re there right? I think you are
คุณไม่ใช่หัวหน้า!
I get that feeling! Hey! You hear me? Can you at least help me!” It was an earnest cry for help
ฉันรู้สึกว่า!
Lee Jinhee hesitantly stood up
Lee Jinhee ลังเลลุกขึ้นยืน
‘What the? Don’t tell me… he’s calling out to me?’ That moment, as if he had heard her thoughts, she heard the faint voice again
'อะไรเหรอ?
“You! You! You’re right! No… You are correct[1]! Please save… Gak!” As if he was hit at the last moment, he let out a suppressed cry and she heard banging and sounds of something getting jammed
"คุณ!
Though she wasn’t sure what was happening, Lee Jinhee instinctively ran towards the sounds
แม้ว่าเธอจะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นลียงเฮ้งสัญชาตญาณก็วิ่งไปหาเสียง
[1] Baek Seoin was speaking casually in the beginning but changed to formal to beg for her help
แต่เปลี่ยนไปเป็นทางการเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ