Chapter 24 Baek Seoin and Choi Hyuk’s plans were similar yet different
บทที่ 24 แผน Baek Seoin และ Choi Hyuk ก็แตกต่างกันออกไป
 Unlike Baek Seoin who only thought to increase their fame, Choi Hyuk was also thinking about ‘reducing the numbers’
เหมือน Baek Seoin ที่คิดจะเพิ่มชื่อเสียงของพวกเขา Choi Hyuk ก็คิดถึง 'ลดจำนวน'
   [Supplies will reduce significantly every 10 days
[วัสดุจะลดลงอย่างมากทุกๆ 10 วัน
]   Soon, it would be the 10th day
] เร็ว ๆ นี้ก็จะเป็นวันที่ 10
   ‘People will kill and be killed anyways
'คนจะฆ่าและถูกฆ่าได้ทุกที
’   Choi Hyuk only thought to that point
'Choi Hyuk คิดเฉพาะจุดนั้น
 To him, the lives of the group of gangsters and people who cooperated with them weren’t anything special
กับเขาชีวิตของกลุ่มคนร้ายและคนที่ร่วมงานกับพวกเขาไม่ใช่เรื่องพิเศษ
 If Baek Seoin expected to quickly infiltrate and assassinate, Choi Hyuk was expecting an all-out war
ถ้า Baek Seoin คาดว่าจะแทรกซึมและลอบสังหารได้อย่างรวดเร็ว Choi Hyuk คาดหวังว่าจะมีสงครามทั้งหมด
   ** “Hey
** "เฮ้
 Where are your comrades?” When they saw the KTT building, the steps of the grandpas of the Alliance of Comrades in Arms slowed
เพื่อนของคุณอยู่ที่ไหน? "เมื่อพวกเขาเห็นอาคาร KTT ขั้นตอนของ grandpas ของพันธมิตรของสหายในอ้อมแขนชะลอตัว
 They were a bit nervous as they had yet to see their comrades
พวกเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าเนื่องจากไม่เคยเห็นเพื่อนของพวกเขา
 However, Choi Hyuk didn’t even look back
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ไม่ได้มองย้อนกลับไป
 Instead, Baek Seoin turned around and explained
แทน Baek Seoin หันไปรอบ ๆ และอธิบาย
 “Don’t worry and just spectate from a distance
"ไม่ต้องกังวลและเพียงชมจากระยะไกล
 Don’t go anywhere
อย่าไปไหน
” Then he followed Choi Hyuk while waving his arms
"แล้วเขาก็เดินตาม Choi Hyuk ขณะโบกมือไป
 The grandpas who were left behind were dumbfounded
ปู่ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังถูกทำให้สะดุ้ง
 Did that mean that there would be more comrades or not?   The grandpas discussed amongst themselves
นั่นหมายความว่าจะมีสหายมากกว่าหรือไม่? 
 “What do we do?” “… Don’t tell me… they are young’uns who don’t even value their lives? They didn’t look that way…”   He didn’t care
"เราจะทำอย่างไร?" "... อย่าบอกฉัน ... พวกเขาเป็นหนุ่มที่ไม่ได้ให้ความสำคัญกับชีวิตของพวกเขา 
 Choi Hyuk confidently approached the front of the building
Choi Hyuk เดินหน้าเข้าหาตึกอย่างมั่นใจ
 Baek Seoin caught up to him and whispered
Baek Seoin จับตัวเขาและกระซิบ
 “Are we not going to sneak in?” Choi Hyuk didn’t say a word as he turned around and looked at him with a dumb expression
"เราจะไม่แอบเข้า?" Choi Hyuk ไม่ได้พูดอะไรสักคำในขณะที่เขาหันกลับมามองเขาด้วยการแสดงใบ้
 As if he was saying, ‘Sneak in? Why would I do that?’ Baek Seoin became slightly uneasy
ราวกับว่าเขากำลังพูดว่า 'แอบเข้า? 
 “If we just fight them outright, it becomes hard to distinguish between friend or foe
"ถ้าเราต่อสู้กับพวกเขาอย่างสิ้นเชิงมันจะกลายเป็นเรื่องยากที่จะแยกแยะระหว่างเพื่อนหรือศัตรู
” “Friend or foe? There are only two of us
เพื่อนหรือศัตรู? 
” “No
"" ไม่
 Not that
ไม่ว่า
 It’s not good to just kill people who are forced to cooperate with the gangsters
ไม่ควรฆ่าคนที่ถูกบังคับให้ร่วมมือกับพวกอันธพาล
” “Cooperators… are they any different from the gangsters?” At Choi Hyuk’s question, Baek Seoin was at a loss for words
Cooperators ... พวกเขาแตกต่างจากพวกอันธพาลหรือไม่? "ในคำถามของ Choi Hyuk Baek Seoin กำลังสูญเสียคำพูด
 Choi Hyuk gazed at Baek Seoin’s face and nodded
Choi Hyuk จ้องที่ใบหน้าของ Baek Seoin และพยักหน้า
 “I don’t kill people who aren’t cooperators
"ฉันไม่ฆ่าคนที่ไม่ใช่ผู้ร่วมมือ
” “…” Baek Seoin closed his mouth
"" ... "Baek Seoin ปิดปาก
   If they used Choi Hyuk’s method and just pushed forward, civilians wouldn’t know what was happening and would oppose Choi Hyuk
ถ้าพวกเขาใช้วิธี Choi Hyuk และผลักดันไปข้างหน้าพลเรือนจะไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นและจะต่อต้าน Choi Hyuk
 Baek Seoin didn’t think that killing those people was right
Baek Seoin ไม่ได้คิดว่าการฆ่าคนเหล่านั้นถูกต้อง
 ‘However…’ There wasn’t a suitable reply
'อย่างไรก็ตาม ... ' ไม่มีคำตอบที่เหมาะสม
 ‘Were cooperators really without guilt?’ That was a long-time worry of Baek Seoin
'เป็นเพื่อนร่วมงานจริงๆโดยปราศจากความผิดหรือเปล่า?' นี่เป็นเรื่องที่ Baek Seoin กังวลเป็นเวลานาน
   For example, To live, to support their family, were people who cooperated with the Japanese Empire without guilt
ตัวอย่างเช่นการมีชีวิตอยู่เพื่อช่วยเหลือครอบครัวของพวกเขาคือผู้ที่ให้ความร่วมมือกับจักรวรรดิญี่ปุ่นโดยไม่รู้สึกผิด
 There were businessmen who would sell out their fellow Koreans and send them to coal mines or sell them as comfort women
มีนักธุรกิจที่ขายชาวเกาหลีของพวกเขาและส่งพวกเขาไปยังเหมืองถ่านหินหรือขายพวกเขาให้เป็นผู้หญิงที่สบายใจ
 There were even landowners who offered bribes to the Japanese Empire and overworked their farmers under their protection
แม้กระทั่งเจ้าของที่ดินที่เสนอสินบนให้กับจักรวรรดิญี่ปุ่นและทำงานหนักเกินไปกับเกษตรกรภายใต้การคุ้มครองของพวกเขา
 Did they have sins? Then what about the people who used their parents’ hard earned money and had no other job except working as a public official of the Japanese Empire? If there was a difference in limits and it varied on their circumstances, just what standards did he need to have? ‘I did it to live
พวกเขามีบาปหรือไม่? 
’ ‘Everyone else does it as well
"คนอื่น ๆ ก็ทำเช่นกัน
’ How far could these excuses be used? Then what about the people who couldn’t even do ‘what everyone else was doing’ and starved to death?   A head-aching worry
'ข้อแก้ตัวเหล่านี้จะใช้ได้ไกลแค่ไหน? 
 Baek Seoin would always trouble over this but he could never find an answer
Baek Seoin จะเดือดร้อนเสมอไป แต่เขาก็ไม่สามารถหาคำตอบได้
   However, Choi Hyuk was different
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ก็ต่างกัน
 “Baek hyung
"Baek hyung
 I’m telling you this just in case you’ve misunderstood something
ฉันบอกคุณนี้ในกรณีที่คุณเข้าใจผิดบางสิ่งบางอย่าง
” Choi Hyuk didn’t look back and said
"Choi Hyuk ไม่ได้มองย้อนกลับไปและพูด
 “What we are doing isn’t kindness
"สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ไม่ใช่ความเมตตา
 We’re doing it because we need to and because there just so happens to be a group who picked a fight
เรากำลังทำมันเพราะเราต้องการและเพราะมีเพียงเพื่อให้เกิดขึ้นเป็นกลุ่มที่เลือกต่อสู้
” “Ah…” Baek Seoin lowered his head
"" อา ... "Baek Seoin ก้มหัวลง
   ‘… I was too soft
'... ฉันอ่อนเกินไป
’ He inwardly engraved the word ‘revenge’ into his heart once again
"เขาจารึกคำว่าแก้แค้นเข้ามาภายในหัวใจของเขาอีกครั้ง
 As soon as he did so, many things became simpler
ทันทีที่เขาทำเช่นนั้นหลายอย่างก็ง่ายขึ้น
 Perseverance
ความขยันหมั่นเพียร
 Eating bitter bile and sleeping on rough straws
การกินน้ำดีขมและนอนบนหลอดหยาบ
 That was what revenge was
นั่นคือสิ่งที่แก้แค้นได้
 You weren’t supposed to forget your rage
คุณไม่ควรลืมความโกรธของคุณ
 You had to grow your malice before goodwill
คุณต้องพัฒนาความอาฆาตพยาบาทของคุณก่อนความปรารถนาดี
   Those who lowered their heads because they were scared of the gangsters wouldn’t really be of much help when fighting the Wyvern of Destruction
บรรดาผู้ที่ลดศีรษะของพวกเขาเพราะพวกเขากลัวคนร้ายจะไม่ได้จริงๆช่วยมากเมื่อต่อสู้ Wyvern ของการทำลายล้าง
 In a situation where supplies were insufficient and people were fighting amongst each other, it would be difficult to unite everyone
ในสถานการณ์ที่อุปทานไม่เพียงพอและคนกำลังต่อสู้กันและกันมันจะยากที่จะรวมกันทุกคน
 It was better to reduce the numbers when they had the chance
เป็นการดีที่จะลดจำนวนลงเมื่อมีโอกาส
 So… As long as their opposing groups had numbers, they would wipe them out
ดังนั้น ... ตราบเท่าที่ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขามีตัวเลขพวกเขาจะเช็ดพวกเขาออก
 More than what they thought
มากกว่าที่พวกเขาคิด
   ‘It will be a bloody battle…’   Baek Seoin ground his teeth
'มันจะเป็นการต่อสู้ที่เปื้อนเลือด ... ' Baek Seoin กรีดฟัน
 His face stiffened and he followed behind Choi Hyuk
ใบหน้าของเขาแข็งและเขาก็เดินตามหลัง Choi Hyuk
   ** As soon as they approached the KTT building, 5 guards who were lying in ambush jumped out
** ทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามาที่อาคาร KTT มี 5 ยามที่กำลังซุ่มโจมตีออกมา
 Among them, only one wore armor and just by looking at his figure and his hair, it was obvious he was a gangster
ในหมู่พวกเขาเพียงคนเดียวสวมเกราะและเพียงแค่ดูรูปและผมของเขาก็เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนร้าย
 He asked
เขาถาม
 “Why are you here?” Choi Hyuk replied
"ทำไมถึงมาที่นี่?" Choi Hyuk ตอบ
 “To hunt gangsters
"การล่าคนร้าย
”   An absurd reply
"การตอบกลับไร้สาระ
 It was even childish
มันดูน่ารัก
 However, in this situation, being simple was more effective
อย่างไรก็ตามในสถานการณ์เช่นนี้ง่ายมีประสิทธิภาพมากขึ้น
 As soon as Choi Hyuk spoke, he watched his opponents with his Eyes of Distinction
ทันทีที่ Choi Hyuk พูดเขาก็มองดูฝ่ายตรงข้ามของเขาด้วยสายตาที่แตกต่าง
 He read his opponents’ reactions
เขาอ่านปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม
   ‘One red (killing intent), 2 black (ill will) and 1 white (goodwill)
'หนึ่งสีแดง (ฆ่าเจตนา), 2 สีดำ (จะป่วย) และ 1 สีขาว (ความปรารถนาดี)
’   “What… This f…”   Slice!   The armor wearing gangster emitted a red light
'"สิ่งที่ ... นี้ f ... " Slice! 
 Just as he was about to spout a four-letter word, his head was sliced off with Choi Hyuk’s blade
ขณะที่เขากำลังจะพุ่งตัวหนังสือสี่ตัวออกศีรษะของเขาถูกตัดออกด้วยใบมีดของ Choi Hyuk
 Blood spurted out like a geyser
เลือดพุ่งออกมาเหมือนกีย์เซอร์
   “… Uackkk!”   There was one person who reacted late that attempted to run away
"... Uackkk!" มีคนคนหนึ่งที่ตอบสนองสายที่พยายามที่จะหนีออกไป
   “Hiiiiek!” Another who sporadically swung his sword
"Hiiiiek!" อีกคนหนึ่งที่แกว่งดาบของเขาเป็นระยะ ๆ
   Slash!   The body of the man, who attempted to attack him, split in two along with his sword
Slash! 
   Piiiiiii!   An escapee blew a whistle
Piiiiiii! 
 Piiiii! Piiiii! People who were watching this scene through a window inside the building blew their whistles as well
Piiiii! 
   Choi Hyuk looked at the last remaining person
Choi Hyuk มองคนสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่
 The man who looked to be in his thirties was the only person who emitted a white light
คนที่มองไปในวัยสามสิบเป็นคนเดียวที่ปล่อยแสงสีขาว
 Currently, faint traces of black were mixed into the white light
ปัจจุบันมีร่องรอยของสีดำจางลงไปในแสงสีขาว
 It seemed he was wary of him
ดูเหมือนเขาจะระวังตัวเขา
   When Choi Hyuk lifted his sword and looked at him, he trembled before asking
เมื่อ Choi Hyuk ยกดาบของเขาและมองไปที่เขาเขาสั่นเทาก่อนที่จะถาม
 “You… you’re here to hunt gangsters?” “…” “I want to join!” Only then did Choi Hyuk finally nod his head
"คุณ ... คุณอยู่ที่นี่เพื่อล่าคนร้าย?" "... " "ฉันต้องการที่จะเข้าร่วม!" เท่านั้นแล้ว Choi Hyuk พยักหน้าในที่สุด
   ** There were about 1,300 people who chose the KTT building as their assembly area
** มีผู้คนประมาณ 1,300 คนเลือกอาคาร KTT เป็นพื้นที่ชุมนุม
 Among them, 500 were gangsters while 800 were normal people
ในหมู่พวกเขา 500 คนร้ายเป็นคนปกติ
 It seemed like all the gangsters near here had gathered
ดูเหมือนทุกคนที่อยู่ใกล้ ๆ
   Although gangsters had many problems with the law and morals, as they were experienced fighters, they were quite courageous even when fighting monsters
แม้ว่าคนร้ายมีปัญหามากมายเกี่ยวกับกฎหมายและศีลธรรมเนื่องจากมีประสบการณ์นักสู้พวกเขามีความกล้าหาญแม้ในขณะที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์
 A world where you become stronger as you live
โลกที่คุณแข็งแรงขึ้นขณะที่คุณอยู่
 This actually made them more passive
นี้จริงทำให้พวกเขา passive มากขึ้น
   Not too many days had passed when the gangsters became the king of this place
ไม่นานหลายวันผ่านไปเมื่อพวกอันธพาลกลายเป็นกษัตริย์แห่งสถานที่นี้
 And then, they revealed their true nature
จากนั้นพวกเขาก็เปิดเผยธรรมชาติที่แท้จริงของพวกเขา
 If there was a woman that caught their eye, they would rape her and they would even beat people to death when they were drunk
ถ้ามีหญิงที่จับตาพวกเขาพวกเขาจะข่มขืนเธอและพวกเขาก็จะเอาชนะคนตายเมื่อพวกเขาเมา
 Tyrants
ทรราช
 However, they weren’t fools
อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ใช่คนโง่
 They didn’t only resort to violence
พวกเขาไม่ได้ใช้ความรุนแรงเท่านั้น
 They treated people who cooperated with them nicely and even gave them chances to get stronger by taking them out for reconnaissance
พวกเขาปฏิบัติกับคนที่ร่วมงานกับพวกเขาอย่างดีและยังทำให้พวกเขามีโอกาสที่จะได้รับความเข้มแข็งมากขึ้นด้วยการพาพวกเขาออกไปสำรวจ
 During this time, they murdered people and even gifted them the women they kidnapped to slowly turn them into ‘accomplices’
ในช่วงเวลานี้พวกเขาฆ่าคนและแม้กระทั่งพรสวรรค์พวกผู้หญิงที่พวกเขาลักพาตัวไปช้าๆทำให้พวกเขากลายเป็น "ผู้สมรู้ร่วมคิด"
   Now, the only normal people left in this assembly area were those who were the same as the gangsters and those who looked the other way and only cared about their own safety
ตอนนี้คนธรรมดาเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในพื้นที่การชุมนุมนี้เป็นคนที่เป็นเหมือนพวกอันธพาลและคนที่มองไปทางอื่นและดูแลเฉพาะเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเท่านั้น
 Those who weren’t either died resisting them or risked their lives and went out to find a new assembly area
บรรดาผู้ที่ไม่ได้ตายทั้งสองต่อต้านพวกเขาหรือเสี่ยงชีวิตของพวกเขาและออกไปหาพื้นที่ชุมนุมใหม่
   Choi Hyuk didn’t know everyone’s circumstances
Choi Hyuk ไม่รู้จักสถานการณ์ของทุกคน
 And honestly, he didn’t need to know
และสุจริตเขาไม่จำเป็นต้องรู้
 He was only after numbers anyways
เขาเป็นเพียงหลังจากตัวเลข anyways
   Choi Hyuk shouted at the gathering people
Choi Hyuk ตะโกนใส่คนชุมนุม
   “As the gangsters here attempted to kill me, I am just here for payback
"ในขณะที่เหล่านักเลงพยายามจะฆ่าฉันฉันอยู่ที่นี่เพื่อการคืนทุน
 Those who aren’t part of this, screw off!”   To the people who ran over here after hearing the guards outside had died couldn’t help but find all this sudden
บรรดาผู้ที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ให้สกรูออกไป! "คนที่วิ่งไปที่นี่หลังจากได้ยินเสียงยามที่อยู่ข้างนอกเสียชีวิตก็ไม่สามารถช่วยได้
 A short silence fell
ความเงียบสั้นลง
 Some burst into anger while others read the mood
บางคนโกรธออกมาขณะที่คนอื่นอ่านอารมณ์
 The ones who were reading the mood looked around to see if Choi Hyuk had any reinforcements
คนที่กำลังอ่านอารมณ์มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่า Choi Hyuk มีกำลังเสริมอยู่หรือไม่
 No matter where they looked, they couldn’t find any
ไม่ว่าพวกเขามองจากที่ใดพวกเขาก็หาอะไรไม่ได้
   Only then did people react to nonsensical Choi Hyuk’s declaration
เฉพาะคนที่ตอบสนองต่อคำประกาศของ Choi Hyuk ที่ไร้สาระ
 “Is he a crazy bastard?” “He’s the one who murdered people!”   The jeers and rage of hundreds of people were much more chilling than one would think
"เขาเป็นคนบ้าหรือเปล่า?" "เขาเป็นคนฆ่าคน!" เสียงเชียร์และความโกรธของคนหลายร้อยคนนั้นหนาวมากขึ้นกว่าที่คิด
 The man in his thirties who Choi Hyuk had saved just now was trembling behind Baek Seoin
คนที่อายุสามสิบที่ Choi Hyuk ช่วยชีวิตได้เพียงแค่นี้ก็สั่นหลัง Baek Seoin
 ‘Ah damn… for there to be only two people…’ He felt regret
'อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ... จะมีคนเพียงสองคน ... ' เขารู้สึกเสียใจ
 However, he shook his head
อย่างไรก็ตามเขาส่ายหัว
 ‘Damn it
'ประณามมัน
 I can’t do anything about it
ฉันไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้
 Instead of getting killed by these people, I’d rather die fighting these fucking gangsters
แทนที่จะถูกฆ่าโดยคนเหล่านี้ฉันควรจะตายต่อสู้กับพวกอันธพาลเหล่านี้ร่วมเพศ
’   While the man was at a crossroads, Choi Hyuk grinned before charging forward
ขณะที่ชายคนนั้นอยู่ตรงสี่แยก Choi Hyuk ยิ้มกว้างก่อนที่จะวิ่งไปข้างหน้า
 His eyes could see people emitting red lights as bright as the sunset
ตาของเขาเห็นคนที่เปล่งแสงสีแดงสดใสราวกับพระอาทิตย์ตก
   “Ahhhh!” “Sav… Save me please!”   It was filled with screams and tears
"อ่า ... ช่วยฉันช่วยกัน!" มันเต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องและน้ำตา
 The fight that occurred outside the building took 30 minutes and it continued inside the building
การต่อสู้ที่เกิดขึ้นภายนอกอาคารใช้เวลา 30 นาทีและยังคงอยู่ภายในอาคาร
 Choi Hyuk hunted and killed the people who attempted to run
Choi Hyuk ล่าและฆ่าคนที่พยายามจะวิ่ง
 He even killed those who kneeled and begged for their lives
เขาฆ่าคนที่คุกเข่าลงและขอร้องให้มีชีวิตอยู่
 Even if they emitted a white light, he killed them
แม้ว่าพวกเขาจะปล่อยแสงสีขาวเขาก็ฆ่าพวกเขา
 ‘You were quiet when I looked weak but now that I look strong, you beg for your life?’ Although they weren’t hostile, Choi Hyuk was someone who was merciless to his enemies
'คุณเงียบ ๆ ตอนที่ฉันดูอ่อนแอ แต่ตอนนี้ฉันดูแข็งแรงคุณขอร้องให้ชีวิตของคุณ' แม้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นปฏิปักษ์ แต่ Choi Hyuk ก็เป็นคนที่ไร้ความเมตตาต่อศัตรู
 ‘They won’t be useful in future battles
"พวกเขาจะไม่เป็นประโยชน์ในการต่อสู้ในอนาคต
’   Sphhlt!   There was only one type of people he saved
'Sphhlt! 
   “Ahh! You bas-tard!!” “What, you fucking bastard!” One youth gave up on fighting Choi Hyuk
“อ่า! 
 Instead, he stabbed the backs of the gangsters, filled with resent
แทนเขาแทงหลังของพวกอันธพาลที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ
 The color reflected in his Eyes of Distinction was a pale black
สีที่สะท้อนอยู่ในดวงตาแห่งความโดดเด่นของเขาเป็นสีดำซีด
 He had a bit of hostility towards Choi Hyuk but it wasn’t excessive
เขามีความเกลียดชังต่อ Choi Hyuk แต่ก็ไม่มากเกินไป
 ‘He knows how to fight and he isn’t an enemy
"เขารู้วิธีที่จะต่อสู้และเขาไม่ได้เป็นศัตรู
’ Choi Hyuk didn’t kill that youth and moved on
'Choi Hyuk ไม่ได้ฆ่าเยาวชนคนนั้นและเดินต่อไป
   It was simple to tell who was on his side
มันง่ายที่จะบอกใครอยู่ข้างเขา
 Eyes of Distinction and the direction of their swords
สายตาของความแตกต่างและทิศทางของดาบของพวกเขา
 The choice to abandon their weapons had already passed by when Choi Hyuk told everyone who wasn’t part of this to leave
ทางเลือกที่จะละทิ้งอาวุธของพวกเขาได้ผ่านไปแล้วเมื่อ Choi Hyuk บอกทุกคนที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ออกไป
 Now, the direction you swung your sword determined if you were friend or foe
ตอนนี้ทิศทางที่คุณเหวี่ยงดาบของคุณกำหนดถ้าคุณเป็นเพื่อนหรือศัตรู
   Choi Hyuk’s rule that depended on their swords slowly spread
กฎของ Choi Hyuk ขึ้นอยู่กับดาบที่แผ่กระจายไปอย่างช้าๆ
 Of course, there were exceptions
แน่นอนว่ามีข้อยกเว้น
   “Huh… Fuck, why me…” He was someone who stabbed his comrades to live
"อืม ... เย็ด, ทำไมฉัน ... " เขาเป็นคนที่แทงเพื่อนฝูงของเขาให้มีชีวิตอยู่
 After seeing how Choi Hyuk left certain people alive, he stabbed his comrades and felt that he was safe
หลังจากเห็นว่า Choi Hyuk ทิ้งคนไว้ชีวิตเขาแทงเพื่อนซี้และรู้สึกว่าเขาปลอดภัย
 However, Choi Hyuk clearly saw the red light
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk เห็นแสงสีแดงชัดเจน
 He pierced the Flash Sword through his heart
เขาแทง Flash Sword ผ่านหัวใจของเขา
   ‘What the? You die even if you kill the gangsters?’ ‘Just what is the criteria?’ The people who saw this scene fell into a state of confusion
'อะไรเหรอ? 
 Choi Hyuk didn’t care to address this confusion
Choi Hyuk ไม่ได้สนใจเรื่องนี้
 Even then, there were numerous people who came out and started to stab the gangsters out of their own free will
แม้กระทั่งตอนนั้นมีคนจำนวนมากที่ออกมาและเริ่มแทงพวกอันธพาลออกจากความคิดอิสระของตัวเอง
   Slice! Stab! Stab! Slash!   Choi Hyuk was a death-producing machine
Slice! 
 It seemed like he killed a person every second
ดูเหมือนเขาฆ่าคนทุกๆวินาที
 Wherever he was, there was a stream of corpses trailing behind him and around him, people started to kill the gangsters
ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ใดมีลำธารอยู่ตามหลังเขาและรอบ ๆ ตัวเขาผู้คนก็เริ่มฆ่าพวกอันธพาล
   At that time, Choi Hyuk found the leader
ในเวลานั้น Choi Hyuk พบผู้นำ
 He was abnormally large and above his head was a large axe symbol
เขามีขนาดใหญ่ผิดปกติและเหนือหัวของเขาเป็นสัญลักษณ์ขวานขนาดใหญ่
 He came down escorted by his bodyguards with a distorted expression and swore
เขาเดินลงมาพาเพื่อนสนิทของเขาด้วยท่าทางผิดเพี้ยนและสาบาน
 “This motherfuc… You son of…” Of course, he wasn’t able to finish his words
"มารดา ... คุณลูกชายของ ... " แน่นอนเขาไม่สามารถที่จะจบคำพูดของเขา
   Sliice! Slaash! Swish!   Choi Hyuk made his way towards him as he swung his Fang Saber
Sliice! 
 Unlike monsters, humans were thin and long, so if he swung properly, he could even kill multiple people with one swing
แตกต่างจากสัตว์ประหลาดมนุษย์บางและยาวดังนั้นถ้าเขาเหวี่ยงลงอย่างถูกต้องเขาก็จะฆ่าคนได้หลายคนด้วยการแกว่ง
 In three slices, the leader, along with his bodyguards, split into two
ในสามชิ้นผู้นำพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขาแบ่งออกเป็นสองส่วน
   As soon as the leader died, the axe symbols around them disappeared
ทันทีที่ผู้นำเสียชีวิตสัญลักษณ์ขวานรอบตัวพวกเขาก็หายตัวไป
 But, nothing would change
แต่ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลง
 As Choi Hyuk was planning on indiscriminately killing people who were outside the standards he made himself
ในขณะที่ Choi Hyuk วางแผนที่จะฆ่าคนที่อยู่นอกเกณฑ์ที่เขาทำเอง
   He killed and killed
เขาฆ่าและฆ่า
 It was to the point the durability of the Fang Saber hit bottom and shattered
มันเป็นจุดที่ความทนทานของ Fang Saber กดปุ่มด้านล่างและแตก
 Only when there weren’t any more people to kill did Choi Hyuk raise his head
เฉพาะตอนที่ไม่มีคนฆ่าอีกแล้ว Choi Hyuk ก็ยกศีรษะขึ้น
 Blood splattered on the hallways, the stairs and the walls
เลือดที่สาดอยู่บนทางเดินบันไดและผนัง
 At some point, a pool of blood had formed in front of the building
ในบางจุดมีสระเลือดไหลอยู่ด้านหน้าอาคาร
   People gathered around Choi Hyuk
คนชุมนุมรอบ Choi Hyuk
 The ones who were still alive were the ones who swung their swords in the other direction
คนที่ยังมีชีวิตอยู่คือคนที่แกว่งดาบไปในทิศทางอื่น
 Around 200 people
ประมาณ 200 คน
   Choi Hyuk examined them with his Eyes of Distinction
Choi Hyuk ตรวจสอบพวกเขาด้วยสายตาของเขาจาก Distinction
 They only emitted a mix of white and black light or a pale black light, none possessed red (killing intent) or dark black (hostility)
พวกเขาปล่อยแสงสีขาวและดำเป็นส่วน ๆ หรือแสงสีซีดอ่อนไม่มีใครมีสีแดง (ฆ่าเจตนา) หรือดำมืด (ไม่เป็นมิตร)
 He had already killed those people
เขาได้ฆ่าคนเหล่านั้นแล้ว
   ‘Of course, it won’t be precise
แน่นอนว่ามันจะไม่แม่นยำ
’   Choi Hyuk felt his skill was a bit lacking
Choi Hyuk รู้สึกว่าทักษะของเขายังขาดอยู่
 It was difficult for him to accurately judge if someone would be useful or not during a battle just by knowing what intentions they had towards him
มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะตัดสินได้อย่างถูกต้องว่าใครจะมีประโยชน์หรือไม่ในระหว่างการต่อสู้เพียงโดยรู้ว่าสิ่งที่พวกเขามีความตั้งใจที่มีต่อเขา
 All he had was a hunch that ‘they probably weren’t’
ทั้งหมดที่เขาได้เป็นลางสังหรณ์ว่า 'พวกเขาอาจไม่ได้'
   ‘Still, it’s better than nothing
ยังคงดีกว่าไม่มีอะไร
’ Anyways, he was able to make a rule without much difficulty because of it
'อย่างไรก็ตามเขาสามารถที่จะทำกฎได้โดยไม่ต้องลำบากเพราะมัน
 Who to kill and who to leave alive
ใครฆ่าและใครที่จะจากไปมีชีวิตอยู่
 Though he did kill most of them, he still had a rule
แม้ว่าเขาจะฆ่าคนส่วนใหญ่ แต่เขาก็ยังมีกฎอยู่
   Choi Hyuk was currently satisfied with that
Choi Hyuk พอใจในสิ่งนั้นจริงๆ
 That was how the fight ended
นั่นเป็นวิธีการต่อสู้สิ้นสุดลง
 It only took an hour
ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น
   ** “Grandpas
** "Grandpas
 Here, receive your gifts
ที่นี่รับของขวัญของคุณ
” Baek Seoin brought some of the items he placed in his Handy Sack after emptying out the building
"Baek Seoin นำของที่เขาใส่ไว้ใน Handy Sack หลังจากที่ออกจากอาคาร
 Because of the extremely brutal fight, his previously shameless face had stiffened
เพราะการต่อสู้ที่ทารุณโหดเหี้ยมหน้าก่อนหน้าไร้ความรู้สึกของเขาทำให้แข็งตัว
 “Uh… Okay… Sure
"เอ่อ ... เอาล่ะ ... แน่ใจ
” As he received the Handy Sack, the grandpa thanked his sunglasses
"ในขณะที่เขาได้รับกระเช้าที่มีประโยชน์, คุณปู่ขอบคุณแว่นตากันแดดของเขา
 If not for them, he might have shown the scared expression on his face
ถ้าไม่ใช่สำหรับพวกเขาเขาอาจแสดงออกถึงความกลัวบนใบหน้าของเขา
   A one-sided battle, No, a massacre
การสู้รบด้านเดียวไม่มีการสังหารหมู่
 Though they were people who had seen this in wars and had even participated in it… ‘No, it’s on a different level
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนที่เคยเห็นสงครามครั้งนี้และได้มีส่วนร่วมด้วย ... 'ไม่ใช่มันอยู่ในระดับที่แตกต่างกัน
’ The grandpas of the Alliance of Comrades in Arms felt chills go down their backs
'grandpas ของพันธมิตรของสหายในอ้อมแขนรู้สึกหนาวสั่นลงไปที่หลังของพวกเขา
   It was a world where everyone had exceeded the limits of a human
มันเป็นโลกที่ทุกคนมีขีด จำกัด ของมนุษย์มากกว่า
 A generation where running 100 meters in 8 seconds and long jumping 8-9 meters weren’t brag worthy
รุ่นที่วิ่ง 100 เมตรใน 8 วินาทีและกระโดดยาว 8-9 เมตรไม่ได้โม้โหยหา
 However, these grandpas felt like carrots being diced in a blender
อย่างไรก็ตามปู่ย่าตายายเหล่านี้รู้สึกเหมือนแครอทหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ในเครื่องปั่น
 They had seen a true monster
พวกเขาได้เห็นสัตว์ประหลาดตัวจริง
   Just how cute was the nickname, Berserkers, compared to the real thing?   Though they knew they weren’t enemies, they felt pressure just by being near Choi Hyuk
น่ารักน่าจะเป็นชื่อเล่น Berserkers เทียบกับของจริงหรือไม่? 
 They wanted to leave this place as soon as possible but they felt uneasy and were wary of Choi Hyuk so they just stayed put
พวกเขาต้องการออกจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่พวกเขารู้สึกไม่สบายใจและระมัดระวังใน Choi Hyuk ดังนั้นพวกเขาจึงพักอยู่
 But, it was time for them to return
แต่ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะกลับมา
   The sunglasses wearing grandpa hastily said
แว่นตากันแดดที่ใส่คุณปู่อย่างเร่งรีบกล่าวว่า
 “You worked hard
"คุณทำงานหนัก
 Then, we’ll take our leave
จากนั้นเราจะออกเดินทาง
” Even his speech become polite
"แม้แต่คำพูดของเขาก็สุภาพ
   “Okay, take care
"เอาล่ะดูแล
 Ah, and -” Baek Seoin called out to the grandpas who were about to leave
อา, และ - "Baek Seoin ร้องเรียกแกรนด์ที่กำลังจะจากไป
 With an overly threatening expression
ด้วยการแสดงออกที่ขู่มากเกินไป
 “Please discuss when you return
"โปรดหารือเมื่อคุณกลับมา
” It looked like he was trying to smile but perhaps it was due to the stiffness he felt after the battle, the tips of his lips distorted weirdly
"ดูเหมือนว่าเขากำลังพยายามที่จะยิ้ม แต่อาจเป็นเพราะความแข็งที่เขารู้สึกหลังจากการต่อสู้เคล็ดลับของริมฝีปากของเขาบิดเบี้ยวแปลกประหลาด
   “Ah… I’ll make sure to do that
"อ่า ... ฉันจะทำให้แน่ใจว่าจะทำอย่างนั้น
”The grandpas broke out in a cold sweat as they hurriedly left
"ปู่ย่าตายายออกมาในเหงื่อเย็นขณะที่รีบออกไป
   Not long after a wild rumor spread throughout Kangdong District
ไม่นานหลังจากที่มีข่าวลือไปทั่วอำเภอ Kangdong
   ‘The leader of the Berserkers, Choi Hyuk, annihilated an assembly area!’
'ผู้นำของ Berserkers, Choi Hyuk, ทำลายพื้นที่ชุมนุม!'