Chapter 29 ** Jung Minji walked at a quick pace
บทที่ 29 ** จองมินจิเดินด้วยความเร็วอย่างรวดเร็ว
 A meeting with the allied forces was held that night
การประชุมกับกองกำลังพันธมิตรได้จัดขึ้นในคืนนั้น
 “… Your motive is good… but do we have the time?” The one who replied was the one who led the Alliance of Comrades in Arms, General Cha Taeshik
"... แรงจูงใจของคุณดี ... แต่เรามีเวลาหรือเปล่า?" คนที่ตอบว่าเป็นคนที่นำพันธมิตรของสหายในอ้อมแขนนายพล Cha Taeshik
   No one else said anything but they all had the same thought
ไม่มีใครพูดอะไร แต่พวกเขาทั้งหมดก็มีความคิดแบบเดียวกัน
 No one could say, “I don’t care if those children die or not
ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่า "ฉันไม่สนใจว่าเด็กเหล่านั้นจะตายหรือไม่
” However, there were still 7 portals left
"อย่างไรก็ตามยังคงมีเหลืออีก 7 ประตู
 55,000 monsters poured in every day
55,000 มอนสเตอร์เทลงในทุกวัน
 Even though they went on an expedition every day, the number of monsters were slowly approaching the number of humans
แม้ว่าพวกเขาจะเดินทางไปทุกๆวัน แต่จำนวนมอนสเตอร์ก็ค่อยๆเข้าหาจำนวนของมนุษย์
 At this rate, they may not be able to reduce the portals to less than five by the final day
ในอัตรานี้พวกเขาอาจไม่สามารถลดพอร์ทัลลงเหลือน้อยกว่าห้าในวันสุดท้ายได้
 It was because the locations of the portals weren’t specified
เนื่องจากตำแหน่งของพอร์ทัลไม่ได้ระบุไว้
 Even though Lee Jinhee heroically went out for reconnaissance, there were days when she couldn’t find a single one
แม้ว่า Lee Jinhee จะกล้าหาญในการลาดตระเวน แต่ก็มีเวลาหลายวันที่เธอไม่สามารถหาใครได้
 Also, perhaps it was because he wasn’t in immediate danger but Baek Seoin couldn’t locate the portals with his Intuition
บางทีอาจเป็นเพราะเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายทันที แต่ Baek Seoin ไม่สามารถหาท่าเทียบเรือได้ด้วยความบังเอิญของเขา
   If there were 5 portals remaining on the final day, there would be almost 100,000 monsters pouring in
หากมีพอร์ทัล 5 ตัวที่เหลือในวันสุดท้ายจะมีมอนสเตอร์เกือบ 100,000 ตัวเข้ามา
 However, if monsters appeared by the ‘masses’, they couldn’t even imagine how difficult of a fight it would be
อย่างไรก็ตามหากมอนสเตอร์ปรากฏขึ้นโดยมวลชนพวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าการต่อสู้จะทำได้ยากแค่ไหน
 Also, that word was vague
นอกจากนี้คำนั้นยังคลุมเครือ
 Masses
ฝูง
 Just how many were there it to be called masses? As leaders of their respective groups, they couldn’t help but become passive facing these conditions
มีคนจำนวนเท่าไรที่ถูกเรียกว่าฝูง 
 Jung Minji said
จองมินจิกล่าว
 “… This might not be the end
"... นี่อาจจะไม่จบ
” At those words, everyone directed their gazes at Jung Minji
"คำพูดเหล่านั้นทุกคนต่างก็จ้องที่ Jung Minji
 “The fact that the police and the military have disappeared, everyone is aware of this, correct?” That was right
"ความจริงที่ตำรวจและทหารได้หายไปทุกคนตระหนักถึงเรื่องนี้ถูกต้องหรือไม่" ถูกต้อง
 Right after the game started, for some reason, the reserve force and the police stations were empty
หลังจากเกมเริ่มต้นขึ้นแล้วด้วยเหตุผลบางประการกองกำลังสำรองและสถานีตำรวจก็ว่างเปล่า
 “Do you remember the fact that games vary depending on their target? Then the police and the military
"คุณจำความจริงที่ว่าเกมแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเป้าหมายของพวกเขา? 
 What kind of game would they have to play? Where are these people who seem to have evaporated from Kangdong District?”   The mood turned solemn at Jung Minji’s words
พวกเขาจะเล่นเกมแบบไหน? 
 It was already the 24th day
มันเป็นวันที่ 24 แล้ว
 While living with their lives on the line every day, they didn’t have the time to look at things in a broader perspective
ในขณะที่อาศัยอยู่กับชีวิตของพวกเขาในบรรทัดทุกวันพวกเขาไม่ได้มีเวลาที่จะมองสิ่งที่อยู่ในมุมมองที่กว้างขึ้น
 A new, but obvious, question came across their minds
คำถามใหม่ ๆ แต่เห็นได้ชัดก็มาจากความคิดของพวกเขา
 ‘What was it like outside of Kangdong District?’   “Everyone should know how the guardian Bae Jinman awakened as a guardian
"อะไรที่เหมือนอยู่นอกเขต Kangdong?" "ทุกคนควรรู้ว่า Bae Jinman เป็นผู้ปกครองอย่างไรบ้าง
” At Jung Minji’s words, everyone’s gazes turned to Bae Jinman
"ในคำพูดของจองมินจิจ้องมองของทุกคนหันไปหา Bae Jinman
 He had his eyes closed, deep in thought
เขาหลับตาและคิดลึก ๆ
 “What we learned from this was that these games are much more complicated than we initially thought
"สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากเรื่องนี้ก็คือเกมเหล่านี้มีความซับซ้อนมากกว่าที่เราคิดไว้ตอนแรก
 At first glance, it might seem like we only need to kill and survive but that is not everything
ได้อย่างรวดเร็วก่อนก็อาจดูเหมือนเราจะต้องฆ่าและอยู่รอด แต่นั่นไม่ใช่ทุกอย่าง
 It’s the same with the issue regarding children
เหมือนกับเรื่องเด็ก ๆ
 Why did they give them a separate rule and make them live in hiding? Why is it that they are able to send rescue signals on the final day? Are these children really discardable?” Jung Minji made a slight pause before continuing
ทำไมพวกเขาถึงให้พวกเขาแยกกฎและทำให้พวกเขามีชีวิตอยู่ในที่ซ่อน? 
 “If the guardian disregarded the patients like other doctors and if because of this, we didn’t have a healer in Kangdong District, do you think we would have been able to retaliate against the monsters as united as we are now? Like I said before
"ถ้าผู้ปกครองละเลยผู้ป่วยเช่นแพทย์คนอื่น ๆ และถ้าเกิดว่าเราไม่มีหมอรักษาโรคในเขต Kangdong คุณคิดว่าเราจะสามารถตอบโต้กับเหล่ามอนสเตอร์ที่เป็นสหรัฐได้หรือไม่? 
 There is a high chance that it won’t end with us just escaping Kangdong District
มีโอกาสสูงที่จะไม่จบลงด้วยการที่เราหนีออกจากเขต Kangdong
 In fact, couldn’t these children actually be a key to survival?”   Hmmm…   Silence fell
ในความเป็นจริงเด็กเหล่านี้ไม่สามารถเป็นกุญแจสำคัญในการอยู่รอดได้หรือไม่? อืม ... ความเงียบก็ลดลง
   “We have to save the children
"เราต้องช่วยเด็ก ๆ
 Not simply to survive this place but they will definitely be useful in the long run
ไม่ใช่แค่เพื่อความอยู่รอดในสถานที่แห่งนี้ แต่พวกเขาก็จะมีประโยชน์ในระยะยาว
 Getting out of Kangdong District isn’t everything
การออกจากเขต Kangdong ไม่ใช่ทุกอย่าง
”   However, they weren’t able to decide so easily
"อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถตัดสินใจได้อย่างง่ายดาย
 The cause became more resolute but it wasn’t concrete enough
สาเหตุก็ยิ่งเด็ดเดี่ยว แต่ก็ไม่เป็นรูปธรรมพอ
 It could be but wasn’t there also a chance it wasn’t?   This time, Jung Minji called out to specific people
มันอาจจะเป็น แต่ก็ไม่ได้มีโอกาสที่มันไม่ได้? 
 “Leader Kang Dongsoo
"ผู้นำคัง Dongsoo
 Aren’t there a lot of parents under your command who have lost their children?” “…” “I also heard that the whereabouts of Leader Seon Jisoo is also unknown
มีพ่อแม่หลายคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของคุณที่สูญเสียลูกไปหรือไม่? "" ... "" ฉันได้ยินมาว่ายังไม่รู้จักที่อยู่ของ Leader Seon Jisoo
” “Ah…”   There weren’t many survivors who worked and lived in Kangdong District with children less than 14 years old
"" อ่า ... "ไม่มีผู้รอดชีวิตหลายคนที่ทำงานและอาศัยอยู่ในเขต Kangdong กับเด็กอายุต่ำกว่า 14 ปี
 As there was an increase of dual-income families and younger couples who worked away from home, a lot of the parents were outside of Kangdong District
ในขณะที่ครอบครัวที่มีรายได้สองครอบครัวเพิ่มขึ้นและคู่รักที่อายุน้อยกว่าที่ทำงานนอกบ้านพ่อแม่จำนวนมากอยู่นอกเขต Kangdong
 However, that didn’t mean that they could ignore the number of parents in Kangdong District who hoped to find their children
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสามารถละเลยจำนวนบิดามารดาในเขต Kangdong ที่หวังจะหาลูกได้
 As there was no way, they gave up and fell into despair, living in a world without their children
เมื่อไม่มีทางใดเขาก็ยอมแพ้และตกอยู่ในความสิ้นหวังอาศัยอยู่ในโลกที่ไม่มีลูก
   Jung Minji provided specific motives to them with her comments
จองมินมีให้เหตุผลเฉพาะเจาะจงแก่พวกเธอด้วยความคิดเห็นของเธอ
 Of course, she had some bait prepared for General Cha Taeshik of the Alliance of Comrades in Arms who had an aloof expression and the Knight Captain of the Korean National Sport University, Ryu Hyunsung, who was deep in thought
แน่นอนว่าเธอมีเหยื่อบางอย่างที่เตรียมพร้อมสำหรับนายพลชาไทชิกแห่งพันธมิตรของสหายในอ้อมแขนซึ่งมีท่าทางที่ห่างเหินและกัปตันอัศวินแห่งมหาวิทยาลัยกีฬาแห่งชาติเกาหลีรยฮุนซุงซึ่งคิดลึก ๆ
   For this, Jung Minji had to take a loss
สำหรับเรื่องนี้จองมินจิต้องสูญเสีย
 She bit her lips and decisively announced
เธอเลียริมฝีปากและประกาศอย่างเด็ดขาด
   “And my troops will spearhead the operation
"และกองกำลังของฉันจะเป็นหัวหอกในการปฏิบัติงาน
” The heads of these leaders instinctively raised
"หัวของผู้นำเหล่านี้ยกตามสัญชาตญาณ
 They looked at Jung Minji with surprised expressions
พวกเขามองไปที่ Jung Minji ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ
 She had just volunteered for the most dangerous mission
เธอเพิ่งอาสาทำงานที่อันตรายที่สุด
 “And I will not forget the people who help me
"และฉันจะไม่ลืมคนที่ช่วยฉัน
”   As soon as she said that, the guardian Bae Jinman opened his eyes and stood up
"เร็วที่สุดเท่าที่เธอบอกว่าผู้ปกครอง Bae Jinman เปิดตาของเขาและลุกขึ้นยืน
 He nodded his head
เขาพยักหน้า
 “I will stand next to you
"ฉันจะยืนข้างๆคุณ
 I, too, will not forget those who help us
ฉันก็จะไม่ลืมคนที่ช่วยเรา
” Choi Hyuk raised his hand
"Choi Hyuk ยกมือขึ้น
 “I agree
"ฉันเห็นด้วย
”   Jung Minji was known, even among the allied forces, to be domineering
"จองมินจิเป็นที่รู้จักกันดีแม้ในกลุ่มพันธมิตร
 With one move, she had gained the support of the strongest fighting power, Choi Hyuk, and the only healer, the greatly influential Bae Jinman
ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวเธอได้รับการสนับสนุนจากพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือ Choi Hyuk และ Healer ที่มีอิทธิพลอย่างมาก Bae Jinman
   These two had lowered their heads
ทั้งสองได้ลดศีรษะลง
 (Of course, Choi Hyuk was different
(แน่นอนว่า Choi Hyuk แตกต่างกันไป
) And she declared she would take the most dangerous role
) และเธอบอกว่าเธอจะมีบทบาทที่อันตรายที่สุด
 They calculated
พวกเขาคำนวณ
 They wouldn’t take any losses from helping them
พวกเขาจะไม่สูญเสียความช่วยเหลือจากพวกเขา
 It was also for a good cause
นอกจากนี้ยังเป็นสาเหตุที่ดี
   “Since you are all so determined, of course, I need to partake in this
"ตั้งแต่คุณมีความมุ่งมั่นทั้งหมดแน่นอนฉันจำเป็นต้องมีส่วนร่วมในเรื่องนี้
 Wouldn’t this also be patriotism? Huhuhu!” “I am ashamed
จะไม่นี้ยังเป็นความรักชาติ? 
 We will go with you
เราจะไปกับคุณ
” Starting with General Cha Taeshik and the Knight Captain Ryu Hyunsung, everyone declared they would participate in rescuing the children
"เริ่มต้นกับนายชาชุชิและนาย Ryu Hyunsung นายอัศวินทุกคนบอกว่าพวกเขาจะมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือเด็ก ๆ
   ‘Like expected, it was good to persuade Jung Minji
'เหมือนที่คาดไว้มันเป็นการดีที่จะโน้มน้าวให้จองมินจิ
’ Baek Seoin who stood behind Choi Hyuk exclaimed to himself
'Baek Seoin ที่ยืนอยู่ข้างหลัง Choi Hyuk ร้องตะโกนให้กับตัวเอง
 Choi Hyuk turned around to look at Baek Seoin and nodded once
Choi Hyuk หันไปมอง Baek Seoin และพยักหน้าครั้งเดียว
   Afterwards, another discussion ensued
หลังจากนั้นก็มีการอภิปรายอีกครั้ง
   “But isn’t there another issue? The 1-person escape code
"แต่ไม่มีปัญหาอีกหรือ? 
”   This problem was a headache to the leaders who had gathered here
"ปัญหานี้เกิดขึ้นกับผู้นำที่มาชุมนุมกันที่นี่
 Since, in the perspective of these leaders, it was better for their groups to remain as they are than disperse
เนื่องจากในมุมมองของผู้นำเหล่านี้จะดีกว่าสำหรับกลุ่มของพวกเขาที่ยังคงอยู่ในขณะที่พวกเขามีมากกว่าการแยกย้ายกันไป
 There also weren’t many 1-person escape codes either
นอกจากนี้ยังมีรหัสหนีหลาย 1 คนด้วยเช่นกัน
   “It’s a problem
"มันเป็นปัญหา
 However, there isn’t a suitable method to handle it
อย่างไรก็ตามไม่มีวิธีการจัดการที่เหมาะสม
 There is no way to know who obtained an escape code… it seems like the only way is to brand those who use the escape code as traitors
ไม่มีทางรู้ว่าใครเป็นผู้ได้รับรหัสหลบหนี ... ดูเหมือนว่าวิธีเดียวคือการสร้างแบรนด์ให้กับผู้ที่ใช้รหัสหลบหนีเป็นผู้ทรยศ
” Everyone nodded their heads at Leader Kang Dongsoo’s words
"ทุกคนพยักหน้าให้หัวของผู้นำ Kang Dongsoo
 “Still, it looks like a sense of camaraderie is forming
"ยังคงดูเหมือนว่าความรู้สึกของความสนิทสนมกันกำลังก่อตัวขึ้น
” They fought together and had always won
"พวกเขาต่อสู้ร่วมกันและได้รับรางวัลเสมอ
 And they couldn’t ignore the impact of Bae Jinman’s blessings that were akin to large concerts
และพวกเขาก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อผลกระทบของการให้พรของ Bae Jinman ที่คล้ายกับคอนเสิร์ตขนาดใหญ่
 They had no choice but to use this to crackdown down on traitors
พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้วิธีนี้เพื่อปราบปรามผู้ทรยศ
 “Okay
“โอเค
 Everyone, make sure to do a roll call every day as well
ทุกคนอย่าลืมโทรหาม้วนทุกวันเช่นกัน
” Everyone agreed to General Cha Taeshik’s suggestion
"ทุกคนเห็นพ้องกับคำแนะนำของนายพลชาชุชิค
   That was the conclusion of important discussions
นั่นคือบทสรุปของการอภิปรายที่สำคัญ
 While the situation was becoming slightly disorderly, General Cha Taeshik asked Choi Hyuk
ในขณะที่สถานการณ์กำลังยุ่งเหยิงขึ้นเล็กน้อยนายพลชาไทชิกถาม Choi Hyuk
   “But what do we do about the Wyvern of Destruction? The King without Subjects was supposed to handle it but if we try to rescue others as well, it will take a lot of time
"แต่เราจะทำอย่างไรกับ Wyvern of Destruction? 
 Is it possible to keep it up for that long? Though we will try to clear out as many monsters as we can…” Baek Seoin replied in Choi Hyuk’s place
เป็นไปได้ไหมที่จะรักษามันไว้ให้ยาวนาน? 
   “There’s no problem! If there’s a chance, we’re planning on just killing it
"ไม่มีปัญหา! 
 Isn’t that right, boss?” Choi Hyuk gave a short nod
ไม่เป็นไรเจ้านาย? "Choi Hyuk พยักหน้าสั้น
   “Wahaha! As expected, the young are spirited!” He laughed loudly, throwing his head back
“Wahaha! 
   No one believed that Baek Seoin’s words were the truth
ไม่มีใครเชื่อว่าคำพูดของ Baek Seoin เป็นความจริง
     ** The next day
** วันถัดไป
 The results of the meeting were announced
มีการประกาศผลการประชุม
 The forces under Jung Minji’s command caused an uproar
กองกำลังภายใต้คำสั่งของจองมินจิทำให้เกิดความสับสนวุ่นวาย
   “No, why did you decide that all by yourself?” The Pig King Ma Dongshik protested to Jung Minji
"ไม่เป็นไรทำไมคุณถึงตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง?" หมูคิงแทยังประท้วงให้จองมินจิ
 “In the very least, aren’t you supposed to tell us beforehand?” Ma Dongshik’s face had turned red
"อย่างน้อยที่สุดคุณไม่ควรจะบอกเราก่อนหรือ?" หน้าของ Ma Dongshik เปลี่ยนเป็นสีแดง
 He was someone who cared about his safety to the point of even criticizing Lee Jinhee for attacking a shadow teeth
เขาเป็นคนที่ห่วงใยถึงความปลอดภัยของเขาจนถึงจุดที่จะต้องวิจารณ์ Lee Jinhee ในการโจมตีฟันแท้
 As someone like that, he was unable to take this situation
ในฐานะที่เป็นคนเช่นนั้นเขาไม่สามารถใช้สถานการณ์นี้ได้
   However, Jung Minji’s expression did not change
อย่างไรก็ตามความรู้สึกของ Jung Minji ไม่ได้เปลี่ยนไป
 “I am sorry I was unable to tell you in advance
"ฉันขอโทษฉันไม่สามารถบอกคุณได้ล่วงหน้า
 However, this is something we must do
อย่างไรก็ตามนี่เป็นสิ่งที่เราต้องทำ
”   “So why are you deciding this all by yourself? Good
"" แล้วทำไมคุณตัดสินใจทั้งหมดนี้ด้วยตัวเอง? 
 Okay
ถูก
 Let’s let the issue about rescuing children slide
ลองมาดูปัญหาเกี่ยวกับการช่วยเด็กสไลด์
 Since I’m also an adult
ตั้งแต่ฉันยังเป็นผู้ใหญ่
 But to be the spearhead? You mean just the troops under the Crazy Knight King, right? We aren’t going to do it
แต่จะเป็นหัวหอก? 
”   Jung Minji shook her head
"จองมินจิสั่นศีรษะ
 “Of course, Leader Ma Dongshik’s forces are included
"แน่นอนกองกำลังของผู้นำ Ma Dongshik รวมอยู่ด้วย
 It’s including all six forces that are with me
รวมทั้งกองกำลังทั้งหกที่อยู่กับฉัน
”   A heavy silence
"ความเงียบหนัก
 The other leaders who followed Ma Dongshik showed flustered faces
ผู้นำคนอื่น ๆ ที่ติดตาม Ma Dongshik แสดงใบหน้าที่หงุดหงิด
   “No, why? Why do you decide our lives all by yourself?” Ma Dongshik was angry to the point of being unable to suppress it any longer
"ไม่ทำไม? 
 He felt this was irrational
เขารู้สึกว่านี่เป็นเหตุผล
   Jung Minji’s eyes turned cold
ดวงตาของ Jung Minji เปลี่ยนไป
 She didn’t look back
เธอไม่ได้มองย้อนกลับไป
 This would be the last time she would grab hold of them
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะจับพวกเขา
 Even if their solidarity broke apart, she had to make them go on this mission
แม้ว่าความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของพวกเขาจะแตกแยกออกไป แต่เธอก็ต้องทำให้ภารกิจเหล่านี้สำเร็จไป
 “That’s right
"ถูกตัอง
 However, everyone here owes me a life debt
อย่างไรก็ตามทุกคนที่นี่เป็นหนี้ฉันหนี้ชีวิต
” Jung Minji stared at each and every king gathered here
"จองมินจ้องที่แต่ละคนและทุกๆกษัตริย์ก็มาชุมนุมกันที่นี่
 “Pig King Ma Dongshik
"หมูคิงดงชินกิ
 Do you think you would have been able to block the invasion of shadow teeths without my intervention? Do you remember the 400 shadow teeths that were hiding near your assembly area while you sacrificed three people every night?” Ma Dongshik momentarily flinched
คุณคิดว่าคุณจะสามารถป้องกันการบุกรุกของฟันเงาได้หรือไม่? 
   “It’s the same for all of you
"มันเหมือนกันสำหรับทุกคน
 My followers have always fought on the frontlines
ลูกศิษย์ของฉันเคยสู้รบอยู่เสมอ
 And there’s no one here who hasn’t benefited from this
และไม่มีใครที่นี่ไม่ได้รับประโยชน์จากเรื่องนี้
 Do you think, without me, you would be able to join Hyunhae Department Store? And now you guys want out?”   Jung Minji’s eyes were like those of a crazy bitch
คุณคิดว่าถ้าไม่มีฉันคุณจะสามารถเข้าร่วมกับห้างสรรพสินค้าฮยอนเฮนได้ไหม? 
 These people who knew that she would indiscriminate purge the opposition when she was like this quickly avoided her eyes
คนเหล่านี้ที่รู้ว่าเธอจะไล่ตามฝ่ายค้านโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเธอเป็นแบบนี้ได้อย่างรวดเร็วหลีกเลี่ยงดวงตาของเธอ
 It was the same for the agitated Ma Dongshik
มันก็เหมือนกันสำหรับ Ma Dongshik ที่ตื่นตระหนก
 It was like cold water had poured on him
เหมือนน้ำเย็นเทลงบนเขา
 ‘I went too far after becoming agitated
"ฉันไปไกลเกินกว่าที่จะตื่นตระหนก
’ He regretted as he trembled while tucking his hands
เขารู้สึกเสียใจที่ตัวเองขณะที่ตัวสั่นขณะที่จับมือ
   However, there was a single person who did not avoid her stare
อย่างไรก็ตามมีเพียงคนเดียวที่ไม่หลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ
 The Slave King Song Simin
The Slave King เพลง Simin
 He, instead, was smiling brightly
เขาแทนยิ้มสดใส
   “Ahh… though it’s a bit suffocating… I actively support you
"อ่า ... ถึงแม้มันจะหายใจไม่ออก ... ฉันสนับสนุนคุณอย่างแข็งขัน
 Even though we’re the spearhead, with the support of the Weakening Barrier and the support of the other troops at the back, we shouldn’t have too many casualties
แม้ว่าเราจะเป็นหัวหอกด้วยการสนับสนุน Barrier Weakening และการสนับสนุนกองกำลังอื่น ๆ ที่ด้านหลังเราไม่ควรมีผู้เสียชีวิตจำนวนมากเกินไป
 Above all, it’s an honorable deed
เหนือสิ่งอื่นใดเป็นความประพฤติดี
”   Jung Minji’s yes man
"ชายที่ใช่ของจองมินจิ
 It was definitely something he would say
มันเป็นอะไรบางอย่างที่เขาจะพูด
   Creak
เสียงดังเอี๊ยด
   Jung Minji slightly nodded towards Song Simin before getting up
จองมินยิ้มพยักหน้าเล็กน้อยที่ซองมินก่อนที่จะลุกขึ้น
 Then she lowered her head
จากนั้นเธอก็ลดศีรษะลง
   “Once again… I apologize
"อีกครั้ง ... ฉันขอโทษ
 This will not happen again after this mission
นี้จะไม่เกิดขึ้นอีกหลังจากภารกิจนี้
 We are going to dissolve our alliance and with an indebted heart, I promise I will wholeheartedly cooperate with you at least once
เราจะยุบพันธมิตรของเราและด้วยหัวใจที่เป็นหนี้ฉันสัญญาว่าฉันจะเต็มใจร่วมมือกับคุณอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
”   An uncomfortable silence
"เงียบอึดอัด
 After creating an atmosphere that felt like she would kill anyone who opposed her, she suddenly asked for a favor
หลังจากสร้างบรรยากาศที่รู้สึกว่าเธอจะฆ่าทุกคนที่ต่อต้านเธอเธอก็ขอความโปรดปราน
 Though they were taken back, they couldn’t show it
แม้ว่าพวกเขาจะถูกนำกลับไปพวกเขาไม่สามารถแสดงได้
 Shame, their hurt pride, fear, worries about the future, absurdity
ความอับอายความภาคภูมิใจของพวกเขาความหวาดกลัวความกลัวความกังวลเกี่ยวกับอนาคตไร้สาระ
 With a mixture of these emotions, the kings under Jung Minji’s command were unable to say a word
กษัตริย์ที่อยู่ภายใต้การบัญชาการของจองมินจิไม่สามารถพูดอะไรสักคำได้
 They had no choice but to do what the strong ordered them to do
พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตามที่คนสั่งให้ทำ
   “… Alright
"... เอาล่ะ
” The kings exited the meeting room with stiff faces
"กษัตริย์ออกจากห้องประชุมด้วยใบหน้าแข็ง
 It wasn’t acceptance but submission
ไม่ใช่การยอมรับ แต่เป็นการส่ง
 Jung Minji was aware of that
จองมินซี่รู้เรื่องนี้
 ‘It’s fine
'ทุกอย่างปกติดี
 Since this is the last time
เนื่องจากนี่เป็นครั้งสุดท้าย
’ Even if it was submission, it was fine as long as they moved
แม้ว่ามันจะเป็นการยอมจำนน แต่มันก็ดีตราบเท่าที่พวกเขาย้ายไป
 As long as she could rescue children with these actions, it helped bring peace to Jung Minji’s heart
ตราบเท่าที่เธอสามารถช่วยเด็ก ๆ ด้วยการกระทำเหล่านี้ได้ช่วยทำให้จิตใจของ Jung Minji สงบ
 ‘Anyways… Look’s like I’ll be able to sleep tonight
'Anyways ... มองเหมือนฉันจะสามารถนอนหลับคืนนี้ได้
’ She had nightmares ever since her talk with Baek Seoin
'เธอฝันร้ายตั้งแต่เธอคุยกับ Baek Seoin
   After all the other kings had left, the last one to stand was Song Simin
หลังจากที่กษัตริย์คนอื่น ๆ ทิ้งผู้ยืนสุดท้ายก็คือ Song Simin
 He comforted Jung Minji
เขาปลอบ Jung Minji
 “It’s because everyone was surprised
"เป็นเพราะทุกคนรู้สึกประหลาดใจ
 I will try to talk to them
ฉันจะพยายามพูดคุยกับพวกเขา
” After smiling friendlily, he hurriedly left
"หลังจากยิ้มอย่างร่าเริงเขารีบออกไป
 Soon after, “Ah~ Dongshik hyungnim[1]! I was so surprised! Don’t be so stiff and how about we go have a drink?” The cheeky voice of Song Simin was heard
หลังจากนั้นไม่นาน "Ah ~ Dongshik hyungnim [1]! 
   The Slave King Song Simin who had accompanied her since Hanyoung High School
The Slave King Song Simin ผู้ติดตามเธอตั้งแต่โรงเรียนมัธยม Hanyoung
 He had fully revealed his unique sociability during this time
เขาได้เปิดเผยความสัมพันธ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเขาในช่วงเวลานี้
 The size of his troops had increased and he had good relationships with other kings
ขนาดของทหารของเขาเพิ่มขึ้นและเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับกษัตริย์อื่น ๆ
 He was a lubricant-like existence who complemented the cold Jung Minji
เขาเป็นคนที่มีส่วนผสมของสารหล่อลื่นที่ช่วยเสริมความเย็น Jung Minji
   Once even his voice became distant, a stillness overcame the meeting room
เมื่อแม้แต่เสียงของเขาก็กลายเป็นที่ห่างไกลความว้าวุ่นเอาชนะห้องประชุม
   “Ha…”   Jung Minji buried her head into the desk
"ฮา ... " จองมินจฝังศีรษะไว้ที่โต๊ะ
   “I’m tired…”** The 29th day
"ฉันเหนื่อย ... " ** วันที่ 29
 There were 4 portals remaining
เหลืออีก 4 พอร์ทัล
   A pitch-black night
คืนมืดดำ
 Everyone was sleeping except those on night watch
ทุกคนกำลังหลับอยู่ยกเว้นคนยามค่ำคืน
 Choi Hyuk stood alone on top of Hyunhae Department Store
Choi Hyuk ยืนอยู่คนเดียวที่ด้านบนของห้างสรรพสินค้า Hyunhae
 Seoul, a place that used to light up colorfully at night, however, now, no matter where he looked, it was pitch-black
โซลซึ่งเป็นสถานที่ที่สว่างไสวขึ้นตอนกลางคืน แต่ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะมองที่ไหน
 There was no light brighter than the moon
แสงไม่สว่างกว่าดวงจันทร์
 And because the moon was unexpectedly bright, he was able to differentiate the pitch-black darkness and the waves of the Hangang River
และเนื่องจากดวงจันทร์สว่างขึ้นอย่างไม่คาดฝันเขาจึงสามารถแยกแยะความมืดดำมืดและคลื่นของแม่น้ำ Hangang ได้
   And there was another place that was emitting a faint light
และมีสถานที่อื่นที่เปล่งแสงจาง ๆ
 Above Choi Hyuk’s hand
มือข้างบน Choi Hyuk
   Woong, woong, woong…   A mysterious symbol that wasn’t engraved on the Predator’s Blade previously was emitting a light
Woong, woong, woong ... สัญลักษณ์ลึกลับที่ไม่ได้แกะสลักไว้ในใบมีดของ Predator ก่อนหน้านี้เปล่งแสง
 A blade of karma had wrapped around the entirety of the blade
ใบมีดแห่งความห่อหุ้มรอบใบมีดทั้งหมด
 It wasn’t the hazy appearance of the past
ไม่ได้เป็นปรากฏการณ์หมอกของอดีต
 It maintained a transparent sword appearance while being fluid-like, as it flowed slowly
มันยังคงลักษณะดาบที่โปร่งใสในขณะที่เป็นของเหลวเหมือนเมื่อมันไหลช้า
 It was 5 meters long
มีความยาว 5 เมตร
   Choi Hyuk slowly raised the Predator’s Blade above his head
Choi Hyuk ค่อยๆยก Blade ของ Predator ขึ้นเหนือศีรษะของเขา
   Shah-   He lowered it
ชาห์ - เขาลดมันลง
 Even though he was moving very slowly, the sound of it slicing the air echoed out from the rooftop
แม้ว่าเขาจะเคลื่อนไหวช้าๆเสียงของมันทำให้อากาศฉีกขาดสะท้อนออกมาจากชั้นดาดฟ้า
 And the blade didn’t disappear as it flowed leisurely
และใบพัดก็ไม่หายไปขณะที่มันไหลลื่น
 Choi Hyuk smiled
ชอยฮยอกยิ้ม
   The preparations to hunt the Wyvern of Destruction were complete
การเตรียมการเพื่อไล่ล่า Wyvern of Destruction เสร็จสมบูรณ์
     [1] Hyungnim is what a younger male would call an older male
[1] Hyungnim เป็นสิ่งที่ผู้ชายอายุน้อยกว่าจะเรียกชายที่มีอายุมากกว่า