Chapter 31 “Team 5! Go up!” At Baek Seoin’s shout, team 5 of the suicide squad jumped up
บทที่ 31 "ทีม 5!
However, there was one member who was too late
อย่างไรก็ตามมีสมาชิกคนหนึ่งที่สายเกินไป
Puakack! The wyvern’s swinging tail was like a train travelling at full speed, comparable in both its size and power
Puakack!
The member was crushed like a mosquito
สมาชิกถูกบดขยี้เหมือนยุง
The protect order from his armor and his 2-star Endurance stat were useless
คำสั่งป้องกันจากเกราะและสถิติความอดทน 2 ดาวของเขาไม่มีประโยชน์
Fighting an apartment-sized monster was similar to fighting a calamity
การต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่มีขนาดพาร์ทเมนท์คล้ายกับการต่อสู้กับภัยพิบัติ
Only when you looked up until your neck felt like it was about to break could you see its face and flaming jaws
เฉพาะเมื่อคุณมองขึ้นไปจนถึงคอของคุณรู้สึกว่ามันกำลังจะแตกคุณสามารถมองเห็นใบหน้าและขากรรไกรของมัน
To humans, fighting was looking at each other, gathering your spirits, and bashing into each other
มนุษย์กำลังต่อสู้กันมองกันรวบรวมวิญญาณของคุณและทุบตีกันและกัน
However, what they were experiencing now were feet that fell down above their heads like a landslide
อย่างไรก็ตามสิ่งที่พวกเขากำลังประสบอยู่คือเท้าที่ตกลงมาเหนือศีรษะเช่นการถล่ม
When the steep cliff turned around, its tail would come forth like a tsunami
เมื่อหน้าผาสูงชันหันไปรอบ ๆ หางของมันจะออกมาเหมือนคลื่นยักษ์สึนามิ
That was why the role of the commander was very important
นั่นคือเหตุผลที่บทบาทของผู้บัญชาการมีความสำคัญมาก
“Team 1! Team 3! To the left!” The suicide squad that was near the wyvern couldn’t see its overall shape
"ทีม 1!
All they could see was one leg and the tip of its tail
ทั้งหมดที่พวกเขาได้เห็นคือขาข้างหนึ่งและปลายหาง
Because of this, the existence of a commander who stood at a distance was crucial
ด้วยเหตุนี้การดำรงอยู่ของผู้บัญชาการที่ยืนอยู่ห่างไกลจึงสำคัญมาก
And Baek Seoin was the right man for the job
และ Baek Seoin เป็นคนที่เหมาะสมสำหรับงานนี้
Baek Seoin grit his teeth as he performed his role as a commander
Baek Seoin ฟันกรรไกรของเขาขณะที่เขาแสดงบทบาทเป็นผู้บัญชาการ
The reason for gritting his teeth was simple
เหตุผลที่ทำให้ฟันกรามของเขาดูเรียบง่าย
“Fucking bastard…” It was because the wyvern was his sworn enemy that killed his parents
"ไอ้ขี้ขลาด ... " เพราะวีเวนเป็นศัตรูที่สาบานว่าฆ่าพ่อแม่ของเขา
His anger had become even colder and sharper as he carried out his commands
ความโกรธของเขาได้กลายเป็นยิ่งและคมชัดขึ้นในขณะที่เขาทำตามคำสั่งของเขา
“Team 7! Jump in! Left foot!” Team 7 charged in at his orders
"ทีม 7!
The members of Team 7 lashed out at the wound left by Choi Hyuk’s blade
สมาชิกของทีม 7 ออกไปที่บาดแผลที่ใบพัดของ Choi Hyuk
They were all armed with blunt weapons
พวกเขาทั้งหมดถูกอาวุธด้วยอาวุธทื่อ
However, when they hit the wound, it only let out a slapping sound, it didn’t seem like it actually hurt the wyvern
อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาตีแผลมันก็แค่ปล่อยให้เสียงตบก็ไม่ได้ดูเหมือนจะเจ็บจริง wyvern
“Kuaahhhh!” Except for when Chu Youngjin hit it with bloodshot eyes
"Kuaahhhh!" เว้นแต่เมื่อชูยองจินเข้ากับดวงตาที่บวม
Bang! The sound his iron mace made when it hit was different
ปัง
Scraps of its flesh exploded out
เรื่องที่สนใจของเนื้อของมันหลุดออกมา
And at its impact, the wyvern momentarily flinched
และที่ผลกระทบของมัน Wyvern ครู่หนึ่งชั่วขณะ
Jung Minji had thoroughly resolved herself for this expedition
จองมินจิได้แก้ตัวเองอย่างเต็มที่สำหรับการเดินทางครั้งนี้
She had sent the strongest of her elites, Chu Youngjin, to the suicide squad
เธอได้ส่งคนชั้นยอดของเธออย่างชูยองจินไปยังทีมฆ่าตัวตาย
Chu Youngjin, who activated the unique skill [Berserker], was able to double his Power and Speed
ชูยองจินผู้ซึ่งใช้สกิล [Berserker] ที่ไม่เหมือนใครสามารถเพิ่มพลังและความเร็วได้สองเท่า
However, it was still far from being enough
อย่างไรก็ตามมันยังห่างไกลจากการไม่เพียงพอ
[Kualaalaak!!] Stomp! Stomp! Shocked by the sharp pain, it stomped its feet like lightning
[Kualaalaak !!] เหยียบ!
Baek Seoin’s orders couldn’t match its quick movements
คำสั่งของ Baek Seoin ไม่สามารถจับคู่กับการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
3 members of Team 7 became blood splotches at its feet
3 สมาชิกของทีม 7 กลายเป็นรอยเลือดที่เท้า
But, the bigger problem was that the wyvern charged and attacked the main army
แต่ปัญหาใหญ่คือ Wyvern คิดค่าบริการและทำร้ายกองทัพหลัก
To the army, it was as if a fortress had suddenly fallen from the sky
มันเหมือนกับว่าเป็นป้อมปราการพังทลายลงมาจากฟากฟ้า
Baaaannng! The large wyvern was swift as well
Baaaannng!
The moment one foot contacted the ground, it rotated its body and cleared its surroundings with a swing of its tail
ขณะที่เท้าข้างหนึ่งติดต่อพื้นดินมันหมุนร่างของมันและล้างสภาพแวดล้อมด้วยการแกว่งของหางของมัน
Crash! In an instant, more than 100 people became plastered onto the ground
ความผิดพลาด!
“Charge the Ice Cannons! Fire!” Bang, bang, bang! Light beams shot out of the Extraordinary Dragon Cannons
"ชาร์จปืนใหญ่น้ำแข็ง!
Crackle, crack! The wyvern was, for an instant, frozen from head to tail
เสียงอึกทึกครึกโครม!
“Team 9! Assemble the Extraordinary Dragon Battering Ram!” Baek Seoin frantically ordered
"ทีม 9!
The members of Team 9 each took a barrel-like object from their Handy Bags and assembled them together
สมาชิกของทีม 9 คนแต่ละคนได้นำวัตถุที่คล้ายถังมาจาก Handy Bags และรวบรวมเข้าด้วยกัน
A long, thick spear was formed after connecting 10 of these barrels
หอกหนายาวถูกสร้างขึ้นหลังจากการเชื่อมต่อ 10 ของถังเหล่านี้
The 10 members of Team 9 stood on either side of it and held it up
สมาชิก 10 คนของทีม 9 ยืนอยู่ทั้งสองข้างและยกขึ้น
[Dragon Hunting Weapon – Extraordinary Dragon Battering Ram], a spear made to slam into a dragon, was prepared
[Dragon Hunting Weapon - Dragon Battering Ram] ซึ่งเป็นหอกที่ทำขึ้นเพื่อสแลมเป็นมังกร
It took 30 seconds to fully complete it
ใช้เวลา 30 วินาทีในการทำให้เสร็จสมบูรณ์
Choi Hyuk had taken action to gain that time
Choi Hyuk ได้ดำเนินการเพื่อให้ได้เวลานั้น
He was the only warrior who could clearly see the wyvern’s movements up close
เขาเป็นนักรบคนเดียวที่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของ wyvern ได้อย่างชัดเจน
[Kualaak!] The Wyvern of Destruction tried its best to smash the ice that covered its body
[Kualaak!] Wyvern of Destruction พยายามอย่างสุดกำลังเพื่อทุบน้ำแข็งที่ปกคลุมร่างกาย
Crack! As the ice started to crack and fall apart, Choi Hyuk jumped onto the ice
แตก!
Bang! On top of the shattering ice, Choi Hyuk madly charged
ปัง
Avoiding the avalanche of falling ice, Choi Hyuk stepped and jumped as he made his way up
หลีกเลี่ยงหิมะถล่ม Choi Hyuk ก้าวขึ้นและกระโดดขึ้นขณะที่เดินขึ้น
And just as the wyvern was about to lift its head and shake its body
และขณะที่ wyvern กำลังจะยกศีรษะขึ้นและเขย่าตัว
Craack! A long, thin blade of karma swept at the wyvern’s neck
Craack!
Because of his insufficient strength, he wasn’t able to cut the nerve, but it was definitely painful
เพราะความแข็งแรงไม่เพียงพอของเขาเขาไม่สามารถตัดเส้นประสาท แต่มันก็เจ็บปวดอย่างแน่นอน
[Kuaaaaaah!!] As if hit by lightning, the wyvern jumped up and took a few steps back
[Kuaaaaaah !!] ราวกับโดนฟ้าผ่า Wyvern กระโดดขึ้นและเดินขึ้นไปสองสามก้าว
Thud! Thud! Thud! One step, two steps, each step crushed a few tens of people, but the wyvern did retreat away from the main army
thud!
And Team 9 who held the Extraordinary Dragon Battering Ram charged forth and slammed it into the wyvern’s right heel
และทีมที่ 9 ซึ่งถือครอง Dragon Dash Bracking รามออกมาและกระแทกเข้ากับส้นเท้าขวาของ Wyvern
Boom!! At the same time, the magic implanted in the Extraordinary Dragon Battering Ram exploded out
บูม !!
Instantly, the wyvern’s right foot was pushed back
ทันทีเท้า wyvern ของถูกผลักกลับ
It wobbled
มันสั่นคลอน
However, the thing swung its tail to regain its balance and, instead, shot flames at Team 9
อย่างไรก็ตามสิ่งที่แกว่งหางเพื่อฟื้นความสมดุลของมันและแทนที่จะยิงเปลวไฟที่ทีม 9
Blaaaze! “Uack!” “Keahhh!” One member was unable to avoid the flames and let out a wretched scream before turning to ash
Blaaaze!
Even the members who avoided the flames caught on fire so they drank a Recovery Potion and rolled on the ground
แม้แต่สมาชิกที่หลีกเลี่ยงเปลวเพลิงก็ติดไฟพวกเขาก็ดื่มยา Recovery Potion และกลิ้งอยู่บนพื้น
[Grrr!] The Wyvern of Destruction stared at the suicide squad who had spread out to avoid its flames
[Wyrn!] Wyvern of Destruction จ้องที่ทีมฆ่าตัวตายที่แผ่กระจายออกไปเพื่อไม่ให้เปลวไฟ
It was 40 minutes into the fight
มันเป็น 40 นาทีในการต่อสู้
During this time, they made it wobble and cry out so it seemed to be injured but… the Wyvern of Destruction was quite unscathed
ในช่วงเวลานี้พวกเขาทำให้มันวอกแวกและร้องไห้ออกมาจึงดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ แต่ ... Wyvern of Destruction ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
Didn’t humans cry out in surprise when they were poked with a needle? It wasn’t very different for the wyvern
มนุษย์ไม่ได้ร้องไห้ออกมาด้วยความประหลาดใจเมื่อถูกเข็มหรือไม่?
The wyvern was quite annoyed and angry
Wyvern ค่อนข้างรำคาญและโกรธ
Thud! Thud! Slaamm! It charged forward and ran through the suicide squad
thud!
It was unbelievable that an apartment-sized monster was able to move so quickly while swinging its tail
ไม่น่าเชื่อว่ามอนสเตอร์ที่มีขนาดพาร์ทเมนต์สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วในขณะที่แกว่งหาง
Baek Seoin didn’t even have the time to call out orders
Baek Seoin ไม่ได้มีเวลาเรียกคำสั่ง
Even the blocking attempt from the Extraordinary Dragon Cannon came too late
แม้แต่ความพยายามปิดกั้นจาก Extra Dragon Dragon ก็เข้ามาช้าเกินไป
The suicide squad scattered to avoid it while the support troops switched the cannons to stealth mode then spread out and hid
ทีมฆ่าตัวตายกระจัดกระจายไปเพื่อหลีกเลี่ยงขณะที่กองกำลังสนับสนุนเปลี่ยนปืนใหญ่ให้เป็นโหมดซ่อนตัวแล้วจึงกางออกและซ่อนตัว
Grit
ขบ
Baek Seoin ground his teeth
Baek Seoin กรีดฟัน
[Kuaaah!] The wyvern cried out
Wyvern ร้องไห้ออกมา
But, even during this time, Choi Hyuk was faithfully attacking the Wyvern of Destruction
แต่ถึงแม้ในช่วงเวลานี้ชอยฮยอกก็กำลังโจมตี Wyvern of Destruction อย่างซื่อสัตย์
He was with Lee Jinhee, making their way up its back
เขาอยู่กับลีจางเก้และเดินขึ้นไปด้านหลัง
“Boss
“เจ้านาย
Do I really have to do this?” “You said you wanted to conquer an apartment-sized monster
ฉันต้องทำอย่างนี้จริงๆหรือ? "" คุณบอกว่าคุณต้องการพิชิตมอนสเตอร์ที่มีขนาดพาร์ทเมนต์
” “Ah… damn… that…” “Hold tight
"" อา ... ด่า ... ว่า ... "" ถือคับ
” Choi Hyuk didn’t even bother to listen to the rest of her excuses
"Choi Hyuk ไม่ได้สนใจที่จะฟังข้อแก้ตัวที่เหลืออยู่
He raised the Predator’s Blade extended with karma and sliced the wyvern’s thigh
เขายกใบมีดของล่าออกไปกับกรรมและหั่นฝ่ามือของ wyvern
[Kuaaahh!!] It slapped its thigh with its tail
[Kuaaahh !!] มันตบต้นขาด้วยหาง
However, Choi Hyuk and Lee Jinhee had already hidden inside its flesh that was dug out like a trench
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk และ Lee Jinhee ซ่อนตัวอยู่ภายในเนื้อของมันที่ขุดขึ้นมาเหมือนร่อง
“Uack! I almost became a flattened bean!” “Just hold tight and keep slicing
“Uack!
If we keep doing this, we should be able to slow it down
ถ้าเราดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เราควรจะสามารถชะลอการลงได้
” “My sword probably won’t even slice it well
"" ดาบของฉันอาจจะยังไม่ดีเท่าไร
Boss, you should just do it
เจ้านายคุณก็ควรจะทำ
” “If I stay here, the ones outside are all going to die
"" ถ้าฉันอยู่ที่นี่คนที่อยู่ข้างนอกกำลังจะตายทั้งหมด
And look
และมอง
” Choi Hyuk raised his blade to show a blade of karma that was as dim as a candlelight
"Choi Hyuk ยกใบมีดของเขาเพื่อแสดงใบมีดของกรรมที่ได้เป็นสลัวเป็นแสงเทียน
“I don’t know if it’s because we’re inside the monster but it’s unstable
"ผมไม่ทราบว่าเป็นเพราะเราอยู่ภายในมอนสเตอร์ แต่มันไม่เสถียร
If you understand, good luck!” Choi Hyuk didn’t wait for a reply and ran down the wyvern’s body
ถ้าคุณเข้าใจโชคดี! "Choi Hyuk ไม่ได้รอการตอบกลับและวิ่งลงร่างกายของ wyvern
“Uahhh…” Fortunately, since Lee Jinhee was experienced in parkour, she was confident in hanging on
"Uahhh ... " โชคดีเพราะ Lee Jinhee มีประสบการณ์ใน parkour เธอมั่นใจในการแขวนคอ
‘Wait? If I didn’t know parkour, would I not have been dragged here in the first place?’ With mixed feelings, Lee Jinhee stabilized her body with her two feet and started to carve the wyvern’s flesh
'รอ?
She first needed to create a stable foothold
ก่อนอื่นเธอจำเป็นต้องสร้างฐานตั้งมั่นคง
“Ah damn… The blade doesn’t even cut
"อา ... ดาบไม่ตัดเลย
Its
ของมัน
Flesh
เนื้อ
Well
ดี
” Stab! Stab! Stab! She let her anger out on the wyvern but it only resulted in her hands hurting more
"แทง!
** The main army thought optimistically of the suicide squad’s fight since, from the beginning, their intention was to hold the wyvern back, not to kill it
** กองทัพหลักคิดในแง่ของการสังหารหมู่การฆ่าตัวตายตั้งแต่จุดเริ่มต้นความตั้งใจของพวกเขาคือการระงับ Wyvern กลับไม่ให้ฆ่ามัน
Everyone besides Choi Hyuk thought that this was the case
ทุกๆคนนอกเหนือจาก Choi Hyuk คิดว่าเป็นเช่นนี้
Although there were times when the fight would splash onto them, it wasn’t to the point where they couldn’t handle it
แม้ว่าจะมีบางครั้งที่การสู้รบจะสาดลงบนพวกเขา แต่ก็ไม่ถึงจุดที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้
It was still acceptable
ก็ยังยอมรับได้
“Push! Soon the Weakening Barriers will become nullified!” Kang Dongsoo shouted
“ผลักดัน!
1 hour and 40 minutes had passed since the announcement had popped up
1 ชั่วโมงและ 40 นาทีผ่านไปนับตั้งแต่มีการประกาศขึ้นมา
There were still 20 minutes left before the Weakening Barriers would become nullified
เหลืออีก 20 นาทีก่อนที่ Weakening Barriers จะกลายเป็นโมฆะ
Though the Wyvern of Destruction wasn’t affected by the barrier, they had to at least kill more of the 200,000 monsters before the barrier lost its effect
แม้ว่า Wyvern of Destruction ไม่ได้รับผลกระทบจากกำแพงพวกเขาต้องฆ่าสัตว์ประหลาดกว่า 200,000 ตัวก่อนที่กำแพงจะสูญเสียผลกระทบ
This desperation united them
ความสิ้นหวังนี้ได้รวมเอาไว้
It was the same for those kings under Jung Minji who didn’t want to spearhead the operation
เช่นเดียวกันกับบรรดากษัตริย์ที่อยู่ภายใต้ Jung Minji ผู้ซึ่งไม่ต้องการเป็นผู้นำในการดำเนินการ
“Bastards!” Even the extreme self-preservationist, the Pig King Ma Dongshik, stood on the frontlines with a shield and axe splitting monsters’ heads
"ไอ้!" แม้แต่นักอนุรักษ์สมบัติส่วนใหญ่ Pig King Ma Dongshik ก็ยืนอยู่บนแนวหน้าด้วยโล่และขวานแยกหัวมอนสเตอร์
The Student King Min Kyungchul charged forward with the elite troops and broke through the enemy lines
นักศึกษาคิงส์คยองกึลพุ่งไปพร้อมกับกลุ่มชนชั้นสูงและบุกเข้ามาในแนวข้าศึก
The king who used to hide in the assembly area and whine to Jung Minji supported their backs
กษัตริย์ที่ซ่อนตัวอยู่ในที่ชุมนุมและร้องไห้ให้จองมินจิสนับสนุนหลังของพวกเขา
They even created a retreat route for Min Kyungchul who headed deep into the enemy lines
พวกเขายังสร้างเส้นทางหลบหนีสำหรับ Min Kyungchul ที่มุ่งหน้าเข้าไปในแนวข้าศึก
All of them had become warriors who were used to fighting
ทุกคนกลายเป็นนักรบที่เคยต่อสู้
They fought together as one
พวกเขาต่อสู้กันเป็นหนึ่ง
The past 30 days might have helped them differentiate when they should be political and when they should be wildly fighting
30 วันที่ผ่านมาอาจช่วยให้พวกเขาแยกความแตกต่างเมื่อพวกเขาควรจะเป็นทางการเมืองและเมื่อพวกเขาควรจะต่อสู้อย่างดุเดือด
“Damn it! You’re telling me I have to fight again after doing this shit? Fuck, just wait and see what happens if you forget your promise! Fuck!” The Pig King Ma Dongshik loudly mumbled to himself so others could hear
"ประณามมัน!
With an “Urk!”, he pushed back a Bladed Ghost and embedded his axe in its head
ด้วย "Urk!" เขาผลักดันให้มี Bladed Ghost และฝังขวานไว้ที่ศีรษะ
Even 2-star monsters became weaker inside Weakening Barriers
แม้แต่มอนสเตอร์ระดับ 2 ดาวก็อ่อนแอลงภายใน Weakening Barriers
“Hey, hyungnim, are you a tsundere? Why are you like this when you were eventually going to do it anyways?” It was the Slave King Song Simin who was shamelessly passing by
"ฮยองมินคุณเป็นซุนเดอร์?
Song Simin held a large shield and behind him stood Yoon Girim with a determined expression
Song Simin ถือโล่ขนาดใหญ่และอยู่ข้างหลังเขายืน Yoon Girim ด้วยความมุ่งมั่น
She held a two-handed sword that was as long as a spear
เธอถือดาบสองมือที่ยาวนานเท่ากับหอก
“Why is she fighting next to the Slave King when she’s with us?” An executive of Jung Minji’s troops, Kwon Saehyuk, clicked his tongue
"ทำไมเธอถึงต้องสู้กับกษัตริย์ Slave เมื่ออยู่กับเรา?" ผู้บริหารของกองกำลังของ Jung Minji, Kwon Saehyuk คลิกที่ลิ้นของเขา
However, Jung Minji looked at it optimistically
อย่างไรก็ตาม Jung Minji มองในแง่ดี
Since Yoon Girim became brighter and was even able to fight well when she was with Song Simin
ตั้งแต่ Yoon Girim เริ่มสดใสขึ้นและสามารถต่อสู้ได้ดีเมื่ออยู่กับ Song Simin
Song Simin would block with his shield and Yoon Girim would stab from behind
Song Simin จะปิดกั้นด้วยโล่ของเขาและ Yoon Girim จะแทงจากด้านหลัง
It looked like Song Simin trained her well as her unhesitating actions were quite good
ดูเหมือนว่า Song Simin ได้รับการฝึกฝนให้ดีเพราะการกระทำที่ไม่ลังเลใจของเธอค่อนข้างดี
While Jung Minji was vacantly looking at her, Song Simin gave her a wink
ขณะที่จองมินซี่กำลังมองไปที่เธอ Song Simin ให้เธอพึมพำ
Everyone was fighting with their lives on the line
ทุกคนต่อสู้กับชีวิตของพวกเขาในบรรทัด
Even the cowardly Yoon Girim
แม้กระทั่งขี้ขลาด Yoon Girim
“Now that’s more like it
"ตอนนี้มันดูคล้าย ๆ กันมาก
” Jung Minji who was sweating profusely in her helmet smiled
"จองมินจิผู้ที่กำลังเหงื่อออกจากหมวกกันน็อคยิ้มอย่างยิ้ม
Three hours had passed since the war began
สามชั่วโมงผ่านไปนับตั้งแต่เริ่มสงคราม
The humans had just obtained the escape code
มนุษย์เพิ่งได้รหัสหนี
They automatically obtained the escape code when they stepped into a suspicious looking golden puddle located in the center of the park
พวกเขาได้รับรหัสหลบหนีโดยอัตโนมัติเมื่อพวกเขาก้าวเข้าไปในบ่อทองที่น่าสงสัยซึ่งตั้งอยู่ในใจกลางสวนสาธารณะ
[Escape code obtained
[รหัสหลบหนีที่ได้รับ
] A light came down from the sky along with the message
แสงจากฟ้าลงมาพร้อมกับข้อความ
A small wing was added onto the king’s unique symbols
ปีกเล็ก ๆ ถูกเพิ่มลงบนสัญลักษณ์พิเศษของกษัตริย์
In Jung Minji’s case, a blazing wing appeared on the right side of the bloody knight
ในกรณีของ Jung Minji ปีกที่สว่างปรากฏขึ้นที่ด้านขวาของอัศวินเลือด
“Hoo…” Jung Minji caught her breath and lifted her right fist
"ฮู ... " จองมินก็กลั้นหายใจและยกกำปั้นขวาขึ้น
“Uahhhhh!” The escape code
"Uahhhhh!" รหัสหนี
For the past month, everyone only had the escape code on their minds
ในเดือนที่ผ่านมาทุกคนมีรหัสหลบหนีอยู่ในใจเท่านั้น
‘I have to leave this horrific Kangdong District
'ฉันต้องออกจากอำเภอ Kangdong อันน่ากลัวนี้
’ ‘Who knows, it might be peaceful outside of Kangdong District
"ใครจะรู้ว่ามันอาจจะสงบนอกอำเภอคังดง
’ ‘I wonder what happened to my friends?’ They had finally survived and grasped the escape code in their hands
"ฉันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของฉัน?" ในที่สุดพวกเขาก็รอดชีวิตและจับกุมรหัสหนีในมือของพวกเขา
The progress of the war was looking good
ความคืบหน้าของสงครามกำลังดูดี
The army of 200,000 monsters had scattered and the suicide squad was still blocking the Wyvern of Destruction
กองทัพของ 200,000 มอนสเตอร์กระจัดกระจายและทีมฆ่าตัวตายยังคงปิดกั้น Wyvern of Destruction
13 people had died in the suicide squad… If you looked at how there were no casualties for the last 2 weeks, it was a big loss but in the grand scheme of things, it was quite small
มีผู้เสียชีวิต 13 รายในกลุ่มฆ่าตัวตาย ... ถ้าคุณมองว่าไม่มีผู้เสียชีวิต 2 สัปดาห์ที่ผ่านมานี่เป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ แต่ในโครงการใหญ่ ๆ
‘Time to go back
เวลาที่จะกลับไป
’ That was the thought on everyone’s mind
'นั่นคือความคิดในใจของทุกคน
And
และ
Riing! Riiing! With the sound of a siren, red lasers shot up from different places
Riing!
Everyone knew without being told
ทุกคนรู้ได้โดยไม่ต้องบอก
“… Rescue signals
"... สัญญาณช่วยชีวิต
” Were there still this many survivors? Red laser shot up from all over Kangdong District
"มีผู้รอดชีวิตจำนวนนี้หรือยัง?
With the ominous sound of the siren and red flashes, Jung Minji’s heart tightened in terror
ด้วยเสียงไซเรนและเสียงกระพริบสีแดงที่ลี้ลับหัวใจของจองมินซี่ทำให้เกิดความสยดสยอง
Signals that erupted from everywhere
สัญญาณที่ปะทุขึ้นจากทุกที่
Cries for help
ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือ
This was able to make Jung Minji feel like she was in hell
นี่ทำให้จุงมินรู้สึกเหมือนอยู่ในนรก
She couldn’t delay it any longer
เธอไม่สามารถล่าช้าได้อีกต่อไป
“Let’s go
"ไปกันเถอะ
” Jung Minji unsheathed her sword and took the lead
"จองมินหยิบดาบของเธอเอาไว้
“Urk… Ah, fuck…” Even though the Pig King Ma Dongshik ground his teeth, he still followed behind
"Urk ... อ้า ... " ถึงแม้ว่าหมูคิงดงกิ๊กก็ฟันเขา แต่ก็ยังทำตามหลัง
He even shouted with great force
เขาตะโกนด้วยความยิ่งใหญ่
“Let’s go! To save everyone!” The forces under Bae Jinman’s command stood next to Jung Minji
"ไปกันเถอะ!
They were the spearhead
พวกเขาเป็นหัวหอก
The army of 90,000 who had survived the fierce battle advanced towards the nearest rescue signal
กองทัพของ 90,000 คนที่รอดชีวิตจากการสู้รบที่รุนแรงได้ก้าวไปสู่สัญญาณช่วยเหลือที่ใกล้ที่สุด
‘You better endure
คุณอดทนได้ดีกว่า
’ Jung Minji glanced at the suicide squad fighting the Wyvern of Destruction one last time before charging through the monsters
'จองมินจิมองไปที่ทีมฆ่าตัวตายที่ต่อสู้กับ Wyvern of Destruction เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะชาร์จผ่านมอนสเตอร์
The fight was much harder than they had thought
การต่อสู้เป็นเรื่องที่ยากกว่าที่พวกเขาคิด
The Weakening Barriers had lost their effect and they were completely exhausted after fighting for such a long period of time
อุปสรรคที่อ่อนแอได้สูญเสียผลของพวกเขาและพวกเขาหมดแรงหมดหลังจากการต่อสู้สำหรับดังกล่าวเป็นระยะเวลานานของเวลา
They were diligently drinking potions but there was a limit to that
พวกเขากำลังขยันหมั่นเพียรดื่มสุรา แต่ก็มีข้อ จำกัด ดังกล่าว
Obviously, there were a variety of people who sent rescue signals
เห็นได้ชัดว่ามีผู้คนจำนวนมากที่ส่งสัญญาณช่วยชีวิต
There were children who were hiding in the sewers but there were also adults who hid in assembly areas only caring for their own safety and delinquents who hunted humans rather than monsters
มีเด็กที่ซ่อนตัวอยู่ในท่อระบายน้ำ แต่ยังมีผู้ใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ชุมนุมดูแลเฉพาะความปลอดภัยของตัวเองและผู้กระทำผิดที่ล่ามนุษย์มากกว่าสัตว์ประหลาด
The army quickly began to tire
กองทัพเริ่มเบื่อหน่าย
“This, it’s too difficult to go around all of Kangdong District,” Suggested the Student King Min Kyungchul
"นี่เป็นการยากที่จะไปรอบ ๆ เขต Kangdong ทั้งหมด" แนะนำให้นักเรียนกิ่งกึนซุกแนะนำ
“We already talked about this
"เราได้พูดถึงเรื่องนี้แล้ว
” “… The losses of our troops are the highest
"" ... ความสูญเสียของกองกำลังของเราสูงที่สุด
And, honestly, I don’t know why we need to spill blood for those pathetic bastards
และสุจริตฉันไม่ทราบเหตุผลที่เราต้องรั่วไหลเลือดสำหรับคนที่น่าสงสารเหล่าร้าย
” Min Kyungchul said roughly while pointing to the rescued people
"Min Kyungchul กล่าวหยาบคายขณะที่ชี้ไปที่คนที่ได้รับการช่วยเหลือ
The children were fine but there were guys who called themselves adults who were passive towards fighting
พวกเด็ก ๆ ก็ดี แต่ก็มีพวกที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้ใหญ่ที่หลงใหลในการสู้รบ
They only asked, “So aren’t we going to get the escape code?” with obvious intentions
พวกเขาถามว่า "เราจะไม่ได้รหัสหนีหรือไม่?" ด้วยความตั้งใจที่ชัดเจน
“There are children
"มีเด็กอยู่
” “… So let’s just search half the district
"" ... งั้นเราไปค้นหาย่านนี้ได้ครึ่งหนึ่ง
This isn’t something we can do with our strength
นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถทำได้ด้วยกำลังของเรา
Even if we rescue people, they don’t help with our overall strength
แม้ว่าเราจะช่วยเหลือผู้คน แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรกับความแข็งแรงโดยรวมของเรา
” Frustrated, Min Kyungchul looked at Song Simin
มินคยองกุลมองไปที่ Song Simin
He only shrugged his shoulders
เขาเพียง แต่ยักไหล่ของเขา
Park Solam who was Jung Minji’s executive and dedicated supporter, stepped forward
ปาร์คโซลมผู้เป็นผู้บริหารและผู้สนับสนุนของจองมินจิก้าวเดินหน้าต่อ
As an ethics teacher, she received a lot of respect from students
ในฐานะครูด้านจริยธรรมเธอได้รับความเคารพจากนักเรียนเป็นอย่างมาก
“Student King Min Kyungchul’s words are valid
คำพูดของนักเรียนคิงมินคยองกึลนั้นถูกต้อง
However… isn’t this the time to use a bit more strength? Are there any forces besides ours who can rescue the isolated children?” As she said that, another executive, Kwon Saehyuk, added in
อย่างไรก็ตาม ... ไม่ได้เป็นเวลาที่จะใช้ความแข็งแรงมากขึ้นเล็กน้อยนี้หรือไม่?
“The Crazy Knight King’s decisions haven’t been wrong until now
"การตัดสินใจของ King Knight บ้าไม่ได้ผิดไปจนถึงบัดนี้
” The members of her troops who were with her since Hanyoung High School had complete trust in her
"สมาชิกกองกำลังของเธอที่อยู่กับเธอตั้งแต่ Hanyoung High School ได้รับความไว้วางใจอย่างเต็มที่ในตัวเธอ
Since she was the one who survived after taking down a countless number of strong individuals
เนื่องจากเธอเป็นคนหนึ่งที่รอดชีวิตหลังจากที่ได้สละชีวิตของคนที่นับไม่ถ้วน
It was these people who made Jung Minji’s dictatorship possible
คนเหล่านี้ทำให้การปกครองแบบเผด็จการของจองมินจี้เป็นไปได้
Jung Minji’s bodyguards
เจ้าหน้าที่คุ้มกันของจองมินจิ
Their strength was extraordinary
ความแข็งแรงของพวกเขาเป็นพิเศษ
“Haa…” Min Kyungchul only sighed
"Haa ... " Min Kyungchul ถอนหายใจเท่านั้น
“I’m sorry
"ฉันขอโทษ
I will definitely repay this favor
แน่นอนฉันจะตอบแทนความโปรดปรานนี้
” Jung Minji sincerely said to Min Kyungchul
"จองมินจิกล่าวอย่างจริงใจกับมินคยองคูล
Min Kyungchul replied with a complicated expression
Min Kyungchul ตอบด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน
“Do what you want
"ทำในสิ่งที่คุณต้องการ
” Their small break concluded
"ข้อสรุปเล็ก ๆ น้อย ๆ ของพวกเขาสรุปได้
The troops once again prepared to march
ทหารเตรียมพร้อมที่จะเดินทัพอีกครั้ง
The sky was still red
ท้องฟ้ายังคงแดงอยู่
The sky was embroidered with red lasers and the siren continued to ring
ท้องฟ้าถูกปักด้วยเลเซอร์สีแดงและไซเรนยังคงดัง
Jung Minji felt like she would go crazy just listening to the sirens
Jung Minji รู้สึกเหมือนว่าเธอจะบ้าไปแค่ได้ยินเสียงไซเรน
One’s rescue signal would bring out a certain girl inside her
สัญญาณช่วยชีวิตหนึ่งจะนำมาซึ่งเด็กผู้หญิงบางคนภายในตัวเธอ
A girl covered with blood who didn’t receive any help
หญิงสาวที่ปกคลุมด้วยเลือดที่ไม่ได้รับความช่วยเหลือใด ๆ
A foolish bitch who waited for someone’s help
ผู้หญิงเลวโง่เขลาที่รอความช่วยเหลือของใครบางคน
She recalled the despair of a damned bitch
เธอนึกถึงความสิ้นหวังของผู้หญิงเลวร้าย
Jung Minji felt like her mind was becoming distant
จองมินจิรู้สึกเหมือนกับว่าจิตใจของเธอเริ่มห่างไกล
She couldn’t stop it
เธอไม่สามารถหยุดมันได้
No matter how shitty it was, she had to go save them
ไม่ว่าเธอจะเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนเท่าไหร่เธอก็ต้องไปช่วยพวกเขา
“Minji, are you alright?” That moment, Yoon Girim approached her
"Minji, คุณไม่เป็นไร?" ขณะนั้น Yoon Girim เข้าหาเธอ
Park Solam and Kwon Saehyuk who always kept a close guard around her were unconcerned with her appearance
Park Solam และ Kwon Saehyuk ผู้ซึ่งเคยเฝ้าระวังอยู่รอบ ๆ ตัวเธอก็ไม่สนใจกับรูปร่างหน้าตาของเธอ
Because of that
ด้วยเหตุนี้
“Here, drink this
"นี่ดื่มนี้
” When Yoon Girim handed Jung Minji a water bottle she was about to drink and when Jung Minji grinned before gulping down the bottle and even the next scene, they were all too natural
"เมื่อ Yoon Girim มอบขวดน้ำ Jung Minji ให้เธอดื่มและเมื่อ Jung Minji ยิ้มกับตัวเองก่อนที่จะกลืนลงขวดและฉากต่อไปพวกเขาก็เป็นธรรมชาติมากเกินไป
“You fought well
"คุณต่อสู้ได้ดี
” Perhaps this was the first compliment she gave Yoon Girim… and her last
"บางทีนี่อาจเป็นคำชมเชยแรกที่เธอให้กับ Yoon Girim ... และสุดท้ายของเธอ
Jung Minji lifted her head to take another drink
Jung Minji ยกหัวขึ้นดื่มอีก
Cough! “Huh?” Jung Minji felt like her throat was burning
ไอ!
A burning something spewed from her mouth
บางสิ่งที่ถูกไฟลุกออกมาจากปากของเธอ
“Cough…?” Bloody foam rose up from her mouth
"ไอ ... ?" โฟมเลือดลุกขึ้นจากปากของเธอ
She lost all strength in her legs
เธอสูญเสียความแข็งแรงทั้งหมดในขาของเธอ
“Yoon Girim?” The ethics teacher Park Solam was taken back
"Yoon Girim?" ครูผู้สอนจริยธรรม Park Solam ถูกนำกลับมา
A long spear-like sword pierced through her throat
ดาบเหมือนหอกยาวเจาะผ่านลำคอของเธอ
Splash! Blood splattered into the air
สาด!
It felt unreal
รู้สึกไม่สมจริง
‘Ah… Yoon Girim backstabbed me
'อ่า ... Yoon Girim กอดฉัน
’ Only then did Jung Minji realized what had happened
Jung Minji รู้แล้วสิว่าเกิดอะไรขึ้น
The Slave King Song Simin held the blood-stained longsword as he patted Yoon Girim’s head
กษัตริย์ Slave Song Simin ถือ longsword ที่เปื้อนเลือดขณะที่เขาตบหัว Yoon Girim
He shouted
เขาตะโกน
“You can’t let one bastard we discussed in the morning get away!” Yoon Girim stood next to him as she shouted at Jung Minji with bloodshot eyes
"คุณไม่สามารถปล่อยให้หนึ่งไอ้เราคุยกันในตอนเช้าได้รับไป!" Yoon Girim ยืนอยู่ข้างๆเขาขณะที่เธอตะโกนใส่ Jung Minji กับดวงตาที่กระหายเลือด
“You told me to kill whatever I was scared of!” It was the words Jung Minji had said to her
"คุณบอกให้ฉันฆ่าทุกอย่างที่ฉันกลัว!" นี่เป็นคำที่ Jung Minji ได้พูดกับเธอ
Jung Minji wanted to reply but her throat felt like it was melting and no voice came out
Jung Minji ต้องการตอบ แต่ลำคอของเธอรู้สึกว่าละลายและไม่มีเสียงออกมา
‘So I was that scary… damn bitch
'งั้นฉันก็น่ากลัวจัง ...
” Thump
"กระหน่ำ
Jung Minji’s body fell to the floor
ร่างของจองมินจิล้มลงกับพื้น
The rain-stained sky reflected in her eyes
ท้องฟ้าที่เปื้อนฝนตกในดวงตาของเธอ
There was no one who could help her
ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้
‘So tiresome
"น่าเบื่อหน่อย"
’ She thought about when she sent her one and only father to a mental hospital and afterwards when she reported her uncle who had sexually assaulted her
"เธอคิดถึงตอนที่เธอส่งเธอไปที่โรงพยาบาลโรคจิตเพียงรายเดียวและต่อมาเมื่อเธอรายงานว่าลุงของเธอถูกทำร้ายทางเพศ
Even then, it was like this
ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม
Because there wasn’t anyone who would help her, besides herself… Her biggest enemy was her foolishness that was waiting for someone’s help
เพราะไม่มีใครช่วยเธอได้นอกเหนือจากตัวเธอ ... ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของเธอคือความโง่เขลาที่กำลังรอความช่วยเหลือของใครบางคน
‘You did good
คุณทำได้ดี
Bitch…’ It wasn’t certain if she was saying that to Yoon Girim or herself
ผู้หญิงเลว ... 'ไม่แน่ใจว่าเธอจะพูดกับ Yoon Girim หรือตัวเอง
She wanted to say those words but the sounds escaped through the side of her throat
เธออยากจะพูดคำเหล่านั้น แต่เสียงที่หนีออกมาจากข้างลำคอของเธอ
Then she suddenly felt at peace
จากนั้นเธอก็รู้สึกสงบ
‘Whatever, the world’s fucked up anyways,’ and her thoughts travelled to Choi Hyuk and the 100 members of the suicide squad… before cutting off
'อะไรก็ตามโลกก็ผุดขึ้นมา' และความคิดของเธอก็เดินทางไปถึง Choi Hyuk และสมาชิก 100 คนของทีมฆ่าตัวตาย ... ก่อนที่จะตัดออก
Slide
สไลด์
The troop that was known to be dominating even among the allied forces
กลุ่มที่เป็นที่รู้กันว่าเป็นผู้มีอำนาจเหนือแม้แต่กองกำลังพันธมิตร
Jung Minji’s troops had somehow increased to 5,000 people, but now the bloody knight that stood above their heads disappeared
กองกำลังของ Jung Minji เพิ่มขึ้นอย่างมากถึง 5,000 คน แต่ตอนนี้อัศวินสีเลือดที่ยืนอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาก็หายตัวไป
“Retreat! Retreat!” And the forces under Jung Minji started to retreat
"ล่าถอย!
This happened 4 hours after the war had begun
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น 4 ชั่วโมงหลังสงครามเริ่มขึ้น
The exodus (mass departure) had begun
การอพยพ (ออกเดินทางเป็นกลุ่ม) เริ่มขึ้น