Chapter 35 SoJ Episode 3 Chapter 35 Episode 3: Age of Ghosts / Chapter 35: Break Time (3) TL: emptycube Editor: Obelisk The president treated the kings as VIPs and even provided them with accommodations
บทที่ 35 ตอนที่ 3 ตอนที่ 35 ตอนที่ 3: ยุคของผี / บทที่ 35: ช่วงเวลาที่แตกแยก (3) TL: emptycube Editor: Obelisk ประธานาธิบดีได้ให้การรักษากษัตริย์เป็นวีไอพีและแม้แต่ให้ที่พัก
He thought that even if he wasn’t able to control the survivors, he could at least cooperate with them
เขาคิดว่าแม้ว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมผู้รอดชีวิตได้อย่างน้อยเขาก็สามารถร่วมมือกับพวกเขาได้
This was because many of the survivors had lost their way of life and he had the power to grant them that
นี่เป็นเพราะผู้รอดชีวิตหลายคนสูญเสียวิถีชีวิตของตนเองและเขามีอำนาจที่จะให้สิ่งนั้นแก่พวกเขาได้
Of course, he was currently caught up in a chaotic situation where he couldn’t predict what would happen next
แน่นอนว่าตอนนี้เขาอยู่ในสถานการณ์ที่วุ่นวายซึ่งเขาไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป
After all, there was a chance that all of humanity would have to play the survival game after the break
หลังจากที่ทุกคนมีโอกาสที่มนุษย์ทุกคนจะต้องเล่นเกมรอดชีวิตหลังจากหยุดพัก
Why worry about the possibility that their way of life might be ripped apart like paper? The president was a realist who focused on what he could do right at that moment
ทำไมต้องกังวลกับความเป็นไปได้ที่วิถีชีวิตของพวกเขาอาจถูกฉีกขาดเหมือนกระดาษ?
He aided the survivors as much as he could and even treated the kings especially kindly
เขาช่วยผู้รอดชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้และแม้กระทั่งการปฏิบัติต่อกษัตริย์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
Choi Hyuk showered for the first time in a long while
ชอยฮยอกอาบน้ำเป็นครั้งแรกในระยะยาว
The warm water, which endlessly wrapped over his body, felt luxurious
น้ำอุ่นที่ห่อหุ้มไว้ทั่วร่างของเขารู้สึกหรูหรา
The smell of clean water, the ivory tiles, the steam-filled room, a faint scent, lighting and even a soft towel
กลิ่นของน้ำสะอาด, กระเบื้องงา, ห้องที่เต็มไปด้วยไอน้ำ, กลิ่นลม, ไฟและแม้กระทั่งผ้าเช็ดตัวอ่อน
These sensations that he hadn’t felt for a long time felt even sweeter and more unfamiliar, making him all the more sensitive
ความรู้สึกเหล่านี้ที่เขาไม่เคยรู้สึกมาเป็นเวลานานรู้สึกถึงความหวานและไม่คุ้นเคยมากทำให้เขารู้สึกอ่อนไหวมากขึ้น
After donning a robe, he went out and drank an ice cold drink from the fridge
หลังจากที่สวมเสื้อคลุมแล้วเขาก็ออกไปและดื่มน้ำเย็นจากตู้เย็น
He looked out the window
เขามองออกไปนอกหน้าต่าง
It was peaceful
มันสงบ
As he became more relaxed, he recalled death
ขณะที่เขารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นเขาเรียกคืนความตาย
Shadows danced between the soft and fancy lights
เงาเต้นระหว่างแสงนุ่มและแฟนซี
Screams, pleading voices
กรีดร้องขอร้องเสียง
The sensation of slicing into flesh
ความรู้สึกของการหั่นเป็นเนื้อ
The warmth of blood
ความอบอุ่นของเลือด
And the faces of the dead
และใบหน้าของคนตาย
Choi Hyuk repeatedly recalled the deaths of Jung Minji and his mother
Choi Hyuk ได้เล่าถึงการตายของจองมินจิและแม่ของเขาอีกครั้ง
He didn’t personally witness their deaths
เขาเองไม่ได้เป็นพยานถึงความตายของพวกเขา
Perhaps it was because of this that his mother and Jung Minji’s faces were overlaid on top of the faces of the dead
บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้แม่และใบหน้าของจองมินจิถูกซ้อนทับบนใบหน้าของคนตาย
His heart felt chilly
หัวใจของเขารู้สึกหนาวเย็น
He even felt that it was unfair
เขารู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม
When he thought of Jung Minji, he imagined fireworks
เมื่อเขาคิดถึงจองมินจิเขาคิดดอกไม้ไฟ
A dangerous but brilliantly burning flame
เปลวไฟที่อันตราย แต่เรืองรอง
She was fiercer than anyone
เธอดุร้ายกว่าใคร
Her decisions were never on impulse
การตัดสินใจของเธอไม่ได้เกิดจากแรงกระตุ้น
She troubled over it, suffered over it and once she decided, she was filled with determination
เธอต้องทุกข์ทรมานมากกว่านั้นและเมื่อเธอตัดสินใจแล้วเธอก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
It didn’t matter if she did good or bad, she lived dazzlingly
มันไม่สำคัญว่าถ้าเธอทำดีหรือไม่ดีเธออาศัยอยู่พราว
His mother was the same
แม่ของเขาเหมือนกัน
Choi Hyuk remembered the bundles of design drafts that his mother would bring home
Choi Hyuk จำชุดการออกแบบที่แม่ของเขาจะพากลับบ้าน
Occasionally, when she was stuck on a certain part, she would explain the sketches to him, flipping through each sketch one at a time
บางครั้งเมื่อเธอติดอยู่ในบางส่วนเธอจะอธิบายภาพร่างให้เขาพลิกแต่ละภาพร่างทีละภาพ
Then, if she suddenly thought of a good idea, she would tie her hair up and draw throughout the night
จากนั้นถ้าเธอคิดว่าคิดที่ดีเธอจะผูกผมของเธอขึ้นและวาดตลอดทั้งคืน
When Choi Hyuk asked, “What is ‘design’?” his mother would reply without hesitation, “Design is something that brings more compassion to the world
เมื่อ Choi Hyuk ถามว่า "การออกแบบคืออะไร?" แม่ของเขาจะตอบกลับโดยไม่ลังเลเลยว่า "การออกแบบคือสิ่งที่นำความเมตตามาสู่โลกมากขึ้น
” He would then fall asleep watching his mother work
"เขาก็จะหลับไปดูผลงานของแม่
That was peace
นั่นคือสันติภาพ
He didn’t feel the same happiness that came from a rush of adrenaline but it was a comforting peace
เขาไม่ได้รู้สึกถึงความสุขเช่นเดิมที่มาจากความตื่นเต้นของอะดรีนาลีน แต่มันก็สงบสุขใจ
The one his mother always wanted to give him
หนึ่งแม่ของเขาต้องการให้เขาเสมอ
To be calm rather than angry and to be carefree rather than impatient
เพื่อให้สงบมากกว่าโกรธและไม่ห่วงมากกว่าใจร้อน
“Stay still and just breathe
"พักและหายใจ
Slowly
ช้า
Breathe in
หายใจเข้า
And slowly breathe out… That’s good
และค่อยๆหายใจออก ... เป็นเรื่องที่ดี
Listen carefully
ตั้งใจฟัง
What do you hear?” This was something his mother would often say
คุณได้ยินอะไร? "นี่เป็นสิ่งที่แม่มักจะพูด
“Hoooo…
“Hoooo ...
” Like in the past, Choi Hyuk took a big breath and slowly breathed out
"เหมือนในอดีต Choi Hyuk หายใจเข้าและหายใจออกอย่างช้าๆ
He silently listened
เขาเงียบ ๆ ฟัง
The world was noisier than one would think
โลกน่ะกระอับกระอ่วนกว่าที่คิด
The sound of the water from the shower
เสียงน้ำจากฝักบัว
The vibrations of the fridge
การสั่นสะเทือนของตู้เย็น
Sounds from an unknown machine
เสียงจากเครื่องที่ไม่รู้จัก
As he calmly listened to the sounds of the bustling and lively world, his heart became peaceful
ขณะที่เขาสงบฟังเสียงของโลกที่คึกคักและมีชีวิตชีวาหัวใจของเขาเริ่มสงบ
This was his mother’s world
นี่คือโลกของแม่ของเขา
However, since his mother had died, this world had died and disappeared along with her
อย่างไรก็ตามตั้งแต่มารดาของเขาเสียชีวิตโลกนี้ก็ตายไปและหายตัวไปพร้อม ๆ กับเธอ
He felt this was unfair
เขารู้สึกว่าไม่ยุติธรรม
Every living individual had their own unique personality
ทุกคนที่มีชีวิตมีบุคลิกที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
Jung Minji’s world, his mother’s world, Choi Hyuk’s world and Baek Seoin’s world, none were the same
โลกของจองมินจิโลกของมารดาโลก Choi Hyuk และโลกของ Baek Seoin ไม่มีใครเหมือนกัน
They were all so different when they lived… they were so different but… when they died, if they died, they all become the same
พวกเขาต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อพวกเขาอาศัยอยู่ ... พวกเขาแตกต่างกันมาก แต่ ... เมื่อพวกเขาเสียชีวิตถ้าพวกเขาตายพวกเขาทั้งหมดก็เหมือนกัน
A mushy lump of flesh
ก้อนเนื้อแข็ง
Jung Minji became just a lump of flesh? It was hard to believe
จองมินจิกลายเป็นก้อนเนื้อ?
And when he thought about how his mother had become like that as well… Grit
และเมื่อไหร่ที่เขาคิดถึงแม่ของเขาก็กลายเป็นแบบนั้นเช่นกัน ...
An uncontrollable rage surged out
ความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมได้เพิ่มขึ้น
He had killed 8 people in the meeting but that was only for an instant, his anger basically didn’t settle in the slightest
เขาได้ฆ่าคน 8 คนในที่ประชุม แต่นั่นเป็นเพียงชั่วชั่วครู่ความโกรธของเขาโดยทั่วไปไม่ค่อยลงตัว
He was angry
เขาโกรธ
His veins bulged
เส้นเลือดของเขาพองขึ้น
The calm night had suddenly turned into a large phantom that haunted him
คืนความสงบก็พลันกลายเป็นผีขนาดใหญ่ที่หลอกหลอนเขา
His blood burned
เลือดของพระองค์ไหม้ไป
A world where his mother was dead
โลกที่แม่ของเขาเสียชีวิต
The animosity from living in such a world made it seem as though each breath he exhaled was poisonous
ความเกลียดชังจากการใช้ชีวิตในโลกทำให้ดูเหมือนลมหายใจที่หายใจออกมาเป็นพิษ
Every time he breathed the way his mother taught him, the poison just seemed to spread thicker
ทุกครั้งที่เขาสูดดมวิธีที่แม่ของเขาสอนเขายาพิษก็ดูเหมือนจะแผ่หนาขึ้น
So… the reason for his unceasing anger was obvious
ดังนั้นเหตุผลที่ทำให้เขาโกรธอย่างไม่หยุดหย่อนก็เห็นได้ชัด
Choi Hyuk hadn’t caught the main culprits
Choi Hyuk ไม่ได้จับผู้ร้ายหลัก
The bastards who created this game
คนที่สร้างเกมนี้
He hadn’t even seen their shadows, let alone the names of the bastards he needed to kill
เขาไม่ได้เห็นเงาของพวกเขาเลยเดี๋ยวชื่อของคนชั่วร้ายที่เขาต้องการจะฆ่า
There was only a single hint
มีเพียงคำใบ้เดียว
Thump! His dantian formed from karma was beating
กระหน่ำ!
The karma in his body continuously flowed into his dantian before spreading out again
กรรมที่อยู่ในร่างกายของเขาไหลเข้าสู่ตัวตุ่นของเขาอย่างต่อเนื่องก่อนที่จะแผ่กระจายออกไปอีก
Each and every cell seemed to be burned by the karma and revitalized
ทุกเซลล์ดูเหมือนจะถูกเผาผลาญโดยกรรมและฟื้นฟู
This was a new discipline
นี่เป็นวินัยใหม่
‘The Flaming Wing Tribe’s Karma Heart Discipline
'The Flaming Wing Tribe' s Karma หัวใจวินัย
’ This was the reward he had received after killing the Wyvern of Death
นี่เป็นรางวัลที่เขาได้รับหลังจากฆ่า Wyvern of Death แล้ว
That time it said, [As a reward for the corpse of the Wyvern of Destruction, the [Flaming Wing Tribe’s Karma Heart Discipline’ has been passed down
เวลานั้นมันบอกว่า [เป็นรางวัลสำหรับศพของ Wyvern of Destruction, [Flaming Wing Tribe 's Karma Heart Discipline' ถูกส่งผ่านไปแล้ว
] The reward for that gigantic corpse
] รางวัลสำหรับซากศพขนาดใหญ่ที่
He didn’t receive any items other than this one discipline
เขาไม่ได้รับรายการใดนอกจากวินัยนี้
Choi Hyuk focused on the ‘Flaming Wing Tribe’ name more than the discipline itself
Choi Hyuk มุ่งความสนใจไปที่ชื่อ "Flaming Wing Tribe" มากกว่าการมีวินัย
That tribe… in the very least, wasn’t human
เผ่านั้น ... อย่างน้อยก็ไม่ใช่มนุษย์
What sort of connection did the Flaming Wing Tribe have with the creators of this game? Were they the ones in question? Those thoughts were enough to drive him crazy
การเชื่อมต่อแบบใดที่ Flaming Wing Tribe มีกับผู้สร้างเกมนี้?
His rage was burning but the amount of information he had was the size of a chick’s tear
ความโกรธของเขากำลังเกิดขึ้น แต่ปริมาณข้อมูลที่เขาได้รับก็คือขนาดของการฉีกขาดของลูกไก่
He was powerless
เขาไม่มีอำนาจ
He had no way of satisfying his thirst
เขาไม่มีทางที่จะทำให้กระหายได้
Choi Hyuk stayed up all night before finally falling asleep late in the early morning
Choi Hyuk อยู่ตลอดคืนก่อนที่จะหลับไปในตอนเช้า
** The next day
** วันถัดไป
On the last day of their break, Choi Hyuk met with someone connected to ‘them’
ในวันสุดท้ายของการหยุดพัก Choi Hyuk ได้พบกับคนที่เชื่อมต่อกับ 'พวกเขา'
Biiiiii- It started with a buzz in his ears
Biiiiii- มันเริ่มต้นด้วยการฉวัดเฉวียนในหูของเขา
Soon after, a message appeared
ไม่นานหลังจากนั้นมีข้อความปรากฏขึ้น
[10 minutes before transfer
[10 นาทีก่อนโอน
Arm yourself
แขนตัวเอง
] Choi Hyuk wordlessly armed himself
] Choi Hyuk ติดอาวุธด้วยตัวเอง
The Blue House provided him with casual clothes but he wore the clothes he obtained from the supplies in Kangdong District instead
บ้านสีฟ้าให้เสื้อผ้าแบบสบาย ๆ แต่เขาสวมเสื้อผ้าที่เขาได้รับจากอุปกรณ์ในเขต Kangdong แทน
Brown pants and a thick ivory shirt
กางเกงสีน้ำตาลและเสื้องาช้างหนา
These clothes had a high resistance to monster blood
เสื้อผ้าเหล่านี้มีความต้านทานต่อเลือดมอนสเตอร์สูง
Regular clothes would melt at the contact of monster blood so he wasn’t able to wear them for a long time
เสื้อผ้าปกติจะหลอมละลายเมื่อสัมผัสกับเลือดของมอนสเตอร์ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถสวมใส่ได้เป็นเวลานาน
When he put on the ‘Warrior Boots’, he heard the clanking of leather and steel, and when he wore the ‘Mountain Orc’s Leather Armor’, he felt the tightness of the leather
เมื่อเขาใส่ "Warrior Boots" เขาได้ยินเสียงกระพือปีกของหนังและเหล็กกล้าและเมื่อเขาสวม 'Leather Armor' ของ Mountain Orc เขารู้สึกว่าหนังมีความรัดกุม
The three swords he used to carry around had all shattered and now he only had the Predator’s Blade sheathed on his waist
ดาบสามใบที่เขาใช้ในการพกพาได้พังทลายแล้วและตอนนี้เขามีใบมีดของนักล่าเท่านั้นที่ห่อหุ้มเอวไว้
Though he didn’t get a lot of sleep, his condition wasn’t bad due to his sharp and keen senses
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการนอนหลับเป็นจำนวนมาก แต่สภาพของเขาก็ไม่เลวเพราะความคมและความกระตือรือร้นของเขา
He finished his preparations
เขาเสร็จสิ้นการเตรียมการของเขา
His heart seemed to chill over
หัวใจของเขาดูเหมือนจะเย็นกว่า
A question crossed his mind
คำถามข้ามความคิดของเขา
What would it be this time? Just what was happening before the end of the break? ‘Whatever it is…’ Choi Hyuk tightly gripped his blade
มันจะเป็นอะไรเวลานี้?
It was time
ถึงเวลาแล้ว
[Transfer start
[เริ่มต้นการโอน
] The moment he saw the message, it felt like he was being turned inside out
] ช่วงเวลาที่เขาเห็นข้อความมันทำให้รู้สึกราวกับว่าเขากำลังเข้าสู่ด้านใน
Instead of the world turning inside out, it felt more like his body was turning inside out
แทนที่จะให้โลกหันเข้าออกด้านนอกก็รู้สึกเหมือนร่างของเขากำลังพลิกกลับเข้ามา
It felt like his insides were coming out of his mouth and becoming his skin and his skin was receding inside him
รู้สึกเหมือนข้างในของเขาออกมาจากปากของเขาและกลายเป็นผิวของเขาและผิวของเขาก็ถอยห่างออกไปภายในตัวเขา
Extreme dizziness and nausea overcame him
อาการวิงเวียนศีรษะและคลื่นไส้รุนแรงมากเกินไปเอาชนะเขาได้
He couldn’t see anything
เขามองไม่เห็นอะไร
He felt that something was moving but he didn’t have the mind to discern it
เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งเคลื่อนไหว แต่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะแยกแยะ
The karma in his body became wasted
กรรมในร่างกายของเขาก็สูญเปล่า
They stuck together like melted plastic and scattered like boiling oil
พวกเขาติดกันเช่นพลาสติกละลายและกระจัดกระจายเช่นน้ำมันเดือด
“Keuu
“Keuu
” Choi Hyuk flopped down and retched
"Choi Hyuk ล้มตัวลงเรื่อย ๆ
He forcefully swallowed down the acid reflux again and again
เขากลืนกินกรดไหลย้อนไปเรื่อย ๆ
Only afterwards did he see his surroundings
หลังจากนั้นเขาก็เห็นสภาพแวดล้อมของเขาเท่านั้น
Steel
เหล็ก
Steel and scales were everywhere
เหล็กและเกล็ดอยู่ทุกหนทุกแห่ง
It might not even be steel
มันอาจจะไม่ใช่เหล็ก
However, it was a metal that was as strong and cold as steel
อย่างไรก็ตามมันเป็นโลหะที่แข็งแรงและเย็นเหมือนเหล็ก
Black and white scales that were the size of a human covered his surroundings and wriggled as if they were alive
เกล็ดสีดำและสีขาวที่มีขนาดของมนุษย์ปกคลุมไปด้วยสภาพแวดล้อมของเขาและงอตัวราวกับว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่
The place was a scale-covered cavern
สถานที่นี้เป็นถ้ำที่ปกคลุมด้วยเกล็ด
When he looked at the cavern, he once again started to retch
เมื่อเขามองไปที่ถ้ำเขาก็เริ่มถางลงอีกครั้ง
“Euu…” It wasn’t only Choi Hyuk
"อีซู ... " ไม่ใช่แค่ Choi Hyuk เท่านั้น
39 people, including himself, were staggering and retching
39 คนรวมทั้งตัวเขากำลังส่ายและขี้เกียจ
There were even some who actually vomited
มีแม้กระทั่งบางคนที่อาเจียนจริง
After feeling like his whole body was turned inside out, he was in an unfamiliar place
หลังจากรู้สึกเหมือนร่างทั้งตัวของเขาถูกหันออกไปด้านในเขาอยู่ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย
Distance teleportation? No… Would the earth have a place like this? Then dimensional teleportation? Either way, it was hard to endure this place even with his karma reinforced body
teleportation ระยะไกล?
Still, once he had gradually adjusted his body, he heard the noises around him
ยังคงเมื่อเขาค่อยๆปรับร่างกายของเขาเขาก็ได้ยินเสียงรอบตัวเขา
Thud! Thud! “Kyahhhh!” He could hear crashing sounds as if a mountain was being shattered and a pitiful scream off in the distance
thud!
‘It’s a battlefield
มันเป็นสนามรบ
’ Choi Hyuk knew it instinctively
Choi Hyuk รู้สัญชาตญาณ
Clank
เสียงลากโซ่
Cling! Clang! The metal scales on the ceiling of the cavern were split apart
ยึด!
The scales brushed against one other and emitted a sound of two swords colliding with each other
เครื่องชั่งตบปัดเข้าหากันและกันและส่งเสียงสองดาบที่ชนกัน
Immediately, he heard a loud howl from outside
ทันทีที่เขาได้ยินเสียงดังจากข้างนอก
Crash! An enormous being that was more than 4m tall fell from the opening in the ceiling
ความผิดพลาด!
“Urk! It’s a monster!” Someone shouted
“Urk!
It was as he said
มันเหมือนกับที่เขาพูด
An enormous body, his wrinkly, gray face resembled that of a mountain orc with teeth protruding from its mouth
ใบหน้าที่หยาบและสีเทาคล้ายกับของเทือกเขาที่มีฟันยื่นออกมาจากปาก
Choi Hyuk reflexively unsheathed the Predator’s Blade
Choi Hyuk ตอบรับใบมีดของ Predator อย่างกะทันหัน
Not only him but others in the cavern also quickly steadied themselves and raised their weapons
ไม่เพียงแค่เขา แต่คนอื่น ๆ ในถ้ำก็รีบกวาดล้างตัวเองและยกอาวุธขึ้น
Their swift movements indicated that they were all extraordinary
การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดไม่ธรรมดา
However
อย่างไรก็ตาม
“Put them down
"เอามันลง
” Grrrr
"Grrrr
How the throat of the creature worked was unknown but a mixture of a voice and a beast’s growl came out of his mouth
ลำคอของสิ่งมีชีวิตทำงานได้ไม่ทราบ แต่ส่วนผสมของเสียงและเสียงคำรามของสัตว์ร้ายออกมาจากปากของเขา
The enormous orc’s words echoed throughout the cavern
คำพูดของ orc มหึมาสะท้อนอยู่ในถ้ำ
Though he said it in an unfamiliar language, Choi Hyuk had no problems understanding him
แม้ว่าเขาจะพูดภาษาแปลก ๆ ชอยฮยอกก็ไม่มีปัญหาในการทำความเข้าใจเขา
Blaze! At the same time, a pair of blazing wings sprouted out from his back and with the appearance of his wings, a formless power suppressed them
ลุกโชน!
The weapons that the humans had raised were forced down
อาวุธที่มนุษย์ยกขึ้นถูกบังคับให้ลง
It was no use even if they tried to resist
มันก็ไม่มีประโยชน์แม้ว่าพวกเขาจะพยายามต่อต้าน
There was only one person who didn’t lower his weapon, Choi Hyuk
มีเพียงคนเดียวที่ไม่ลดอาวุธของเขา Choi Hyuk
Choi Hyuk resisted even as his blade became extremely heavy
Choi Hyuk ต่อต้านแม้ว่าดาบของเขาจะหนักมาก
The small karma heart in his dantian was crazily pumping karma and he was barely able to keep his sword raised with that strength
หัวใจกรรมขนาดเล็กในแดนแด่ของเขาคือการสูบน้ำอย่างบ้าคลั่งกรรมและเขาแทบจะไม่สามารถทำให้ดาบของเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ด้วยพลังนั้น
However, the tip of his blade couldn’t help but tremble
อย่างไรก็ตามปลายดาบของเขาไม่สามารถช่วย แต่สั่นสะเทือน
The orc glanced at Choi Hyuk as if he was interesting
orc เหลือบมอง Choi Hyuk ราวกับว่าเขาเป็นที่น่าสนใจ
But he turned away and said to everyone
แต่พระองค์ทรงหันไปและตรัสกับทุกคน
“Nice to meet you
"ยินดีที่ได้พบคุณ
I am Karik, the great warrior of the Steel Battleship
ฉัน Karik นักรบที่ยิ่งใหญ่ของ Steel Battleship
I am from the proud race of giant orcs
ฉันมาจากการแข่งขันที่น่าภาคภูมิใจของ orcs ยักษ์
” Grr
"Grr
Even though he was simply talking, their ears hurt due to his rumbling voice
แม้ว่าเขาจะพูดเพียง แต่หูของพวกเขาเจ็บเพราะเสียงดังก้องของเขา
The giant orc Karik, who had overwhelmed everyone’s spirits, continued to speak
นกการิคยักษ์ Karik ผู้ซึ่งดื่มด่ำจิตใจของทุกคนยังคงพูด
“I’ll just explain since we have no time
"ฉันจะอธิบายตั้งแต่เราไม่มีเวลา
First, congratulations on passing the new recruit training
ขั้นแรกขอแสดงความยินดีที่ผ่านการฝึกอบรมผู้สมัครใหม่
The 39 of you were the ones who awakened as sovereigns at the end and have gathered here as the representatives of the human race
39 คนเป็นคนที่ตื่นขึ้นมาเป็นอธิปไตยในตอนท้ายและได้รวมตัวกันที่นี่เป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์มนุษย์
” They weren’t simple words, the meaning of his words was sent into their heads
"พวกเขาไม่ใช่คำง่ายๆความหมายของคำพูดของเขาถูกส่งเข้าไปในหัวของพวกเขา
The sovereigns were able to learn that ‘kings’ were in fact only trainees and were the preliminary stages of becoming a ‘sovereign’ from Karik’s explanation
อธิปไตยสามารถเรียนรู้ได้ว่า 'กษัตริย์' เป็นเพียงผู้เข้ารับการฝึกอบรมและเป็นขั้นเริ่มต้นของการเป็น 'อธิปไตย' จากคำอธิบายของ Karik
The only ones who had awakened as sovereigns in the whole world were these 39 people who were gathered here
คนเดียวที่ตื่นขึ้นมาในฐานะอธิปไตยในโลกทั้งใบคือ 39 คนที่มาชุมนุมกันที่นี่
“Now, I will invite the guests who currently lack the qualifications
"ตอนนี้ฉันจะเชิญแขกที่ยังขาดคุณสมบัติ
” Thud
"ทัด
Once Karik stamped his foot on the ground, hundreds of ghost-like figures appeared behind the sovereigns
เมื่อ Karik ประทับเท้าของเขาบนพื้นดินแล้วมีรูปผีคล้ายกับร่างของจักรพรรดิหลายร้อยตัว
They were the leaders of each country, even the president of the Republic of Korea was among them
พวกเขาเป็นผู้นำของแต่ละประเทศแม้แต่ประธานาธิบดีของสาธารณรัฐเกาหลีก็เป็นหนึ่งในนั้น
They had puzzled expressions as if they were dreaming
พวกเขารู้สึกประหลาดใจราวกับกำลังฝัน
Karik said to them
คาริคพูดกับพวกเขา
“You lacked the qualifications to execute dimensional teleportation… however, you have been appointed as leaders in your world
"คุณไม่มีคุณสมบัติในการดำเนินการ teleportation มิติ ... แต่คุณได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้นำในโลกของคุณ
You are here as ‘preliminary sovereigns’
คุณอยู่ที่นี่เป็น "อธิปไตยขั้นต้น"
If you properly complete your mission, you will truly earn the position of a sovereign
ถ้าคุณทำภารกิจให้สำเร็จคุณจะได้รับตำแหน่งอธิปไตยอย่างแท้จริง
” The moment Karik’s voice resounded out, the disordered astral bodies of the leaders seemed to take an impact as they stiffened
"เสียงของ Karik ตอนนั้นเสียงดังออกมาแล้วร่างของดาวฤกษ์ที่ไม่เป็นระเบียบของผู้นำดูเหมือนจะส่งผลกระทบขณะที่พวกเขาแข็งตัว
They were unable to even blink as their gazes locked in on Karik
พวกเขาไม่สามารถแม้แต่จะกระพริบตาเพราะจ้องมองไปที่ Karik
He continued
เขาพูดต่อ
“You humans received a ‘consumables (deferred)’ judgement
"มนุษย์คุณได้รับการตัดสินของ 'เครื่องดื่ม (รอการตัดบัญชี)'
You are as weak as they come but due to some interesting cases, you received a deferred judgement
คุณเป็นคนอ่อนแอเช่นที่พวกเขามา แต่เนื่องจากบางกรณีที่น่าสนใจคุณได้รับการพิจารณาเลื่อนการชำระหนี้
Among you, I heard that there was a King without Subjects who became a sovereign… Very interesting
ในหมู่พวกท่านข้าพเจ้าได้ยินมาว่ามีกษัตริย์องค์หนึ่งซึ่งไม่มีภาควิชาซึ่งได้กลายเป็นอธิการ ... น่าสนใจมาก
” Sovereigns were normally those who led many people
"อธิปไตยเป็นคนที่นำทางคนจำนวนมาก
In other words, it was almost impossible for a King without Subjects to become a sovereign
กล่าวได้ว่าเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับกษัตริย์ที่ไม่มีวิชาเถื่อน
Choi Hyuk’s existence was a special case
การดำรงอยู่ของ Choi Hyuk เป็นกรณีพิเศษ
He was so far superior to the others that they granted the human race extra points
เขาเป็นคนดีกว่าคนอื่น ๆ ที่ได้รับคะแนนพิเศษจากเผ่าพันธุ์มนุษย์
Karik’s gaze momentarily fell on Choi Hyuk
สายตาของ Karik จาง ๆ ลงบน Choi Hyuk
Choi Hyuk didn’t lower his sword even as he was sweating bullets
Choi Hyuk ไม่ได้ลดทอนดาบแม้แต่ตอนที่กำลังกระพือปีก
He was different from the other sovereigns who could only tremble their bodies and lower their heads
เขาแตกต่างจากจักรพรรดิอื่น ๆ ที่สามารถสั่นร่างกายและลดศีรษะได้
“There are other interesting cases besides him
"มีกรณีที่น่าสนใจอื่น ๆ นอกเหนือจากเขา
” Karik’s gaze glanced over a few other sovereigns
"แว่นตาของ Karik เหลือบมองไปที่จักรพรรดิอื่น ๆ
A grey-haired, handsome middle-aged man was calmly listening to Karik’s words with his eyes closed and arms crossed
ชายวัยกลางคนที่หล่อเหลาและหล่อเหลากำลังฟังคำพูดของ Karik อย่างเงียบ ๆ ด้วยดวงตาปิดและแขนกางออก
A young Latin woman scratched her thigh with an elongated sword as she stared intensely at Karik
หญิงสาวชาวละตินอายุน้อยเกาเข่าของเธอด้วยดาบยาวขณะที่เธอจ้องเขม็งที่ Karik
On the other hand, there was an old black man chuckling to himself with his head lowered obediently
ในทางตรงกันข้ามมีชายผิวดำคนหนึ่งหัวเราะเบา ๆ กับศีรษะของเขาลดลงอย่างเชื่อฟัง
Karik glanced at them before continuing again
Karik เหลือบไปที่พวกเขาก่อนที่จะดำเนินการต่ออีกครั้ง
“Still, you are very lacking
"ยังขาดคุณมาก
You have been granted a 5-year grace period
คุณได้รับผ่อนผัน 5 ปี
During this time, if you do not have a satisfying result, you will all be fated to become consumables
ในช่วงเวลานี้ถ้าคุณไม่มีผลลัพธ์ที่น่าพอใจคุณจะโชคดีที่จะกลายเป็นเครื่องอุปโภคบริโภค
” ‘Consumables’, that was how they interpreted it but his pronunciation of the unfamiliar language was hard to understand
"'วัสดุสิ้นเปลือง' นั่นคือวิธีที่พวกเขาตีความ แต่การออกเสียงภาษาที่ไม่คุ้นเคยนั้นยากที่จะเข้าใจ
The resonations of the word itself gave them a very frightening and ominous feeling
เสียงสะท้อนของคำที่ตัวเองทำให้พวกเขารู้สึกกลัวมากและเป็นลางไม่ดี
“You have exactly two missions
"คุณมีภารกิจสองอย่างแน่นอน
Get stronger
แข็งแรงขึ้น
And conquer
และพิชิต
First, carry out the mission to the utmost of your abilities and get stronger
ก่อนอื่นให้ปฏิบัติภารกิจให้เต็มที่และเข้มแข็งขึ้น
And give thanks to the Exalted Wings who granted you land to conquer
และขอขอบพระคุณพระเจ้าผู้ทรงประทานแผ่นดินให้แก่ท่านเพื่อพิชิต
This is your last chance
นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของคุณ
Do not be the slightest bit negligent
อย่าประมาทสักเล็กน้อย
” Karik first said to the 39 sovereigns
"Karik แรกกล่าวกับอธิบดี 39 คน
“The first to completely conquer their area will be able to use the Blazing Wing Alliance’s supply store
"คนแรกที่พิชิตพื้นที่ได้อย่างสมบูรณ์จะสามารถใช้แหล่งจ่ายไฟของ Blazing Wing Alliance ได้
This is a privilege granted to you, the sovereigns representing the human race
นี่เป็นสิทธิพิเศษที่มอบให้แก่คุณอธิปไตยที่เป็นตัวแทนของเผ่าพันธุ์มนุษย์
” Then he looked down onto the hundreds of human leaders
"จากนั้นเขาก็มองลงไปที่ผู้นำหลายร้อยคน
“It’s the same for you
"มันเหมือนกันสำหรับคุณ
The first to completely conquer their area without the help of a sovereign will immediately become a true sovereign and be able to use the supply store
คนแรกที่พิชิตพื้นที่โดยปราศจากความช่วยเหลือของอธิปไตยจะกลายเป็นจักรพรรดิที่แท้จริงและสามารถใช้แหล่งจัดหาได้
” A flood of unknown words swirled around them
น้ำท่วมคำไม่รู้จักหมุนรอบตัวพวกเขา
However, there was no one who could reply
อย่างไรก็ตามไม่มีใครสามารถตอบได้
Karik’s overwhelming presence made these so-called representatives of the human race freeze
การปรากฏตัวที่ครอบงำของ Karik ทำให้บรรดาตัวแทนที่เรียกว่าการหยุดชะงักของมนุษยชาติ
But Karik only indicated he was busy, he paid no attention to their confusion as he prepared to end their short but grandiose meeting
แต่คาริคชี้ว่าเขายุ่งมากเขาไม่ให้ความสนใจกับความสับสนของพวกเขาในขณะที่เขาเตรียมที่จะยุติการประชุมสั้น ๆ แต่ยิ่งใหญ่ขึ้น
“Finally, I will answer a question
"ในที่สุดฉันจะตอบคำถาม
You
คุณ
” The one Karik stretched his arm out and pointed to was Choi Hyuk, who had kept his weapon raised until the end
"คน Karik คนหนึ่งยื่นแขนออกไปและชี้ไปที่ Choi Hyuk ซึ่งเก็บอาวุธไว้จนจบ
“Keuk!” Instantly, the pressure that pushed down on him disappeared
"Keuk!" ทันทีความกดดันที่ผลักดันให้เขาหายตัวไป
Choi Hyuk panted as his body wavered briefly but he was still able to calm his breath quickly
Choi Hyuk กระวนกระวายใจขณะที่ร่างของเขาลังเลอยู่ชั่วครู่ แต่เขาก็ยังสามารถที่จะสงบลมหายใจได้อย่างรวดเร็ว
Choi Hyuk slowly raised his weapon and looked at Karik
Choi Hyuk ค่อยๆยกอาวุธขึ้นและมองไปที่ Karik
‘Ask you a question…?’ He was puzzled
'ถามคำถาม ... ?' เขางงงวย
He was suddenly transported to a weird place, then a monster suddenly appeared and talked by himself before saying he would take questions out of the blue
เขาจู่ ๆ ก็ถูกส่งไปยังที่แปลก ๆ แล้วมอนสเตอร์ก็โผล่เข้ามาและพูดคุยด้วยตัวเองก่อนที่จะบอกว่าเขาจะถามคำถามออกมาจากสีฟ้า
Just what did he have to ask in a situation like this? However, unlike his complicated mind, his lips easily found a question
เขาต้องถามอะไรในสถานการณ์เช่นนี้?
Choi Hyuk instinctively swallowed back the question that was about to pop from his mouth
Choi Hyuk กลืนกลับโดยสัญชาตญาณกลับคำถามที่กำลังจะออกมาจากปากของเขา
It was appropriate
เป็นเรื่องที่เหมาะสม
It was the complete reflection of his interest
มันเป็นภาพสะท้อนที่สมบูรณ์ของความสนใจของเขา
His heart revealed its claws by itself
หัวใจของเขาเปิดเผยกรงเล็บของตัวเอง
But he hid those claws and politely asked
แต่เขาซ่อนกรงเล็บเหล่านั้นและถามอย่างสุภาพ
“What do we have to do to meet the Exalted Wings?” The existences Karik had mentioned, the Exalted Wings
"สิ่งที่เราต้องทำเพื่อตอบสนองปีกที่ยิ่งใหญ่?" Karik ที่มีอยู่กล่าวถึงปีกที่ยิ่งใหญ่
Choi Hyuk thought they were the main culprits
Choi Hyuk คิดว่าพวกเขาเป็นผู้ร้ายหลัก
The ones who created and started this game
คนที่สร้างและเริ่มเกมนี้
The ones he most definitely had to kill
คนที่เขาต้องฆ่ามากที่สุด
Karik looked like he was amused at Choi Hyuk’s question
Karik ดูเหมือนว่าเขาจะขบขันในคำถามของ Choi Hyuk
He replied
เขาตอบ
“The ones who have at least met them once were all at least mid-ranked warrior races
"คนที่มีอย่างน้อยได้พบกับพวกเขาเมื่อมีการแข่งขันนักรบอย่างน้อยระดับกลาง
However, your race doesn’t even have a rank, let alone a mid-rank one
อย่างไรก็ตามเผ่าพันธุ์ของคุณไม่ได้มีอันดับ แต่อย่างใด
It’s absurd
มันไร้สาระ
For a weak warrior from such an insignificant race to want to meet such exalted beings… ask that once you completely escape your fate of becoming consumables
สำหรับนักรบที่อ่อนแอจากการแข่งขันที่ไม่สำคัญดังกล่าวเพื่อต้องการพบสิ่งมีชีวิตที่ยกย่องดังกล่าว ... ขอให้เมื่อคุณสมบูรณ์หลบหนีชะตากรรมของคุณกลายเป็นเครื่องอุปโภคบริโภค
Keahaha!” That was the end
Keahaha! "นั่นเป็นตอนจบ
Karik turned around, then, as if he forgot something, added in
Karik หันไปรอบ ๆ แล้วราวกับว่าเขาลืมอะไรบางอย่างเข้ามา
“Also, if there are any tongues who dare call me a monster next time… I’ll pull them out
"นอกจากนี้ถ้ามีภาษาใดที่กล้าเรียกฉันว่าเป็นมอนสเตอร์ในครั้งต่อไป ... ฉันจะดึงมันออก
That’s it
แค่นั้นแหละ
Now go
ไปได้
” With Karik’s words, he once again felt the sensation of his body being turned inside out
"ด้วยคำพูดของ Karik เขารู้สึกถึงความรู้สึกของร่างกายของเขาอีกครั้งที่หันเข้าออก
However, this time, Choi Hyuk didn’t hunch over or retch, he stood still and endured the dizziness
อย่างไรก็ตามคราวนี้ Choi Hyuk ไม่รู้สึกตัวหรือไม่ถนัดเขายืนนิ่งและทนทุกข์ทรมานกับอาการวิงเวียนศีรษะ
He even swallowed down the acid rising up his throat
เขายังได้กลืนกินกรดที่ลุกขึ้นยืนขึ้น
He looked out at his distorted surroundings with bloodshot eyes
เขามองออกไปที่สภาพแวดล้อมที่บิดเบี้ยวของเขาด้วยสายตาที่กระหายเลือด
How much time had passed since then? The next thing that he saw was the residence that the president had provided him
เวลานานเท่าไรตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา?
It was early in the morning
มันเป็นช่วงเช้า
The world was gradually starting to become visible through the blue fog
โลกเริ่มทยอยมองผ่านหมอกสีฟ้า