Chapter 40 Chapter 40: Consumables (3) TL: emptycube Editor: Obelisk They weren’t wearing military uniforms
บทที่ 40 บทที่ 40: อุปกรณ์สิ้นเปลือง (3) TL: emptycube Editor: Obelisk พวกเขาไม่สวมเครื่องแบบทหาร
They were wearing stiff, think pants, shirts and suspenders like the ones Choi Hyuk’s group had obtained from the supplies
พวกเขาสวมใส่กางเกงขาสั้นเสื้อและกางเกงยีนส์เหมือนกลุ่มที่ Choi Hyuk ได้รับจากอุปกรณ์
It was highly likely that their original uniforms had melted from monster blood when they fought
มีความเป็นไปได้สูงว่าเครื่องแบบเดิมของพวกเขาได้หลอมละลายจากเลือดจากมอนสเตอร์เมื่อพวกเขาต่อสู้
Even without their uniforms, their short hair, 20-year-old faces, personal weapons and tactical movements were enough for one to think, ‘They are soldiers!’ with a glance
แม้จะไม่มีเครื่องแบบผมสั้นหน้า 20 ปีอาวุธส่วนบุคคลและการเคลื่อนไหวทางยุทธวิธีก็เพียงพอแล้วที่จะคิดว่าพวกเขาเป็นทหาร!
“So the military was here~” Lee Jinhee exclaimed
"ทหารอยู่ที่นี่ ~" Lee Jinhee ร้องตะโกน
“They probably came here along with us
"พวกเขาอาจมาที่นี่พร้อมกับเรา
They most likely had to carry out a mission somewhere else for a long time
พวกเขามักจะต้องปฏิบัติภารกิจที่อื่นเป็นเวลานาน
Look at how they fight
ดูว่าพวกเขาต่อสู้กันอย่างไร
They are so experienced
พวกเขามีประสบการณ์มาก
” Baek Seoin speculated
"Baek Seoin คาดการณ์
“Are they Korean soldiers? They could be Chinese or Japanese soldiers…” Chu Youngjin had his doubts
"พวกเขาเป็นทหารเกาหลีหรือ?
Still, the three showed interest and seemed to want to approach the troops
อย่างไรก็ตามทั้งสามคนแสดงความสนใจและดูเหมือนจะต้องการเข้ามาใกล้กองกำลัง
It was obvious
เห็นได้ชัด
This was the military that had disappeared
นี่คือทหารที่หายตัวไป
Wasn’t that the biggest question the world currently had? However, Choi Hyuk calmly made a decision
คำถามนี้ไม่ใช่คำถามที่ใหญ่ที่สุดในโลกปัจจุบันหรือไม่?
“… I don’t think there’s a need to approach them
"... ฉันไม่คิดว่ามีความต้องการที่จะเข้าใกล้พวกเขา
” The three’s gazes focused on him
"จ้องมองของสามคนจดจ่ออยู่กับเขา
Choi Hyuk raised his hand and pointed at a distant hill
Choi Hyuk ยกมือขึ้นและชี้ไปที่เนินเขาที่ห่างไกล
In the middle of the ocean where everything was submerged in water, a hill protruded out of the water
ในตอนกลางของมหาสมุทรที่ทุกอย่างถูกจมอยู่ใต้น้ำเนินเขายื่นออกมาจากน้ำ
Although it wasn’t very tall, it had the grandeur of Paektu Mountain[1]
แม้ว่าจะไม่สูงมาก แต่ก็มีความยิ่งใหญ่ของภูเขา Paektu [1]
He said
เขาพูดว่า
“Our target destination
"จุดหมายปลายทางของเรา
” The slope of the hill became steeper the higher it went but, at some point, it just stopped
"เนินเขาสูงชันขึ้นไป แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งมันก็หยุดลง
It seemed like there was a basin as monsters came up over it
ดูเหมือนว่ามีอ่างล้างหน้าที่เป็นมอนสเตอร์ขึ้นมา
They didn’t charge forward but instead closely gathered together on the hill
พวกเขาไม่เรียกเก็บเงินไปข้างหน้า แต่แทนที่จะรวบรวมอย่างใกล้ชิดบนเนินเขา
The arrow was indicating the basin beyond them
ลูกศรชี้อ่างล้างหน้าไกลออกไป
“Ah… So we’re slowly coming to the final battle?” Lee Jinhee revealed a nervous expression
"อ้า ... แล้วพวกเราก็กำลังจะเข้าสู่สงครามครั้งสุดท้ายอย่างช้าๆ?" ลีจองจิแสดงออกมาเป็นกังวล
When they were about to face such a large battle, it was obvious they didn’t have the time to try to become friends with the soldiers
เมื่อพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับการต่อสู้ครั้งใหญ่ดังกล่าวก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่มีเวลาที่จะพยายามเป็นเพื่อนกับทหาร
Baek Seoin groaned
Baek Seoin ร้องคราง
“That’s that but… there are already 93 people with just them
"แต่ที่นั่น ... มี 93 คนที่มีเพียงพวกเขา
A small-scale squadron… Might they become a problem? Choi Hyuk nodded
ฝูงบินขนาดเล็ก ... พวกเขาอาจจะกลายเป็นปัญหา?
Lee Jinhee became surprised and lifted her head
Lee Jinhee รู้สึกประหลาดใจและยกศีรษะขึ้น
“Ah right! Now that I think about it, didn’t they say there were only around 100 targets?” To activate a return code, they needed to take down a target
"ใช่แล้ว!
However, with just the squadron and Choi Hyuk’s group, there were already 97 people
อย่างไรก็ตามมีกองเรือและกลุ่ม Choi Hyuk มีอยู่แล้ว 97 คน
Not only that, there were still at least a thousand aliens rushing towards the hill
ไม่เพียงแค่นั้นยังมีอย่างน้อยพันคนต่างชาติวิ่งเข้าหาเนินเขา
“… Is it another battle royale?” Chu Youngjin mumbled as he sincerely sympathized with the soldiers
"... มันเป็นการต่อสู้อีกครั้งหรือไม่?" ชูยองจินพึมพำขณะที่เขาเห็นด้วยกับทหารอย่างจริงใจ
He could tell just by looking at their fighting figures
เขาสามารถบอกได้โดยการดูตัวเลขการต่อสู้ของพวกเขา
They were a group that had survived by closely cooperating with each other
พวกเขาเป็นกลุ่มที่รอดชีวิตโดยการร่วมมือกันอย่างใกล้ชิด
However, soon, that group would break apart
อย่างไรก็ตามในไม่ช้ากลุ่มดังกล่าวจะแตกสลาย
Perhaps they would even kill each other as there were a thousand competitors and only a hundred return codes
บางทีพวกเขาอาจจะฆ่ากันได้เนื่องจากมีคู่แข่งนับพันและมีเพียงรหัสย้อนกลับเพียงร้อยรายการเท่านั้น
Choi Hyuk nodded
Choi Hyuk พยักหน้า
“Full speed ahead
"เต็มไปข้างหน้า
” ** Captain Lee Kangjin, the leader of the special force squadron, couldn’t forget that day
** กัปตันลีกังจินหัวหน้ากองกำลังพิเศษไม่สามารถลืมวันนั้นได้
He had just begun his morning activities when he discovered an ominous omen in the sky above the building
เขาเพิ่งเริ่มต้นกิจกรรมยามเช้าเมื่อค้นพบลางร้ายบนท้องฟ้าเหนืออาคาร
“What is that…?’ Like a paper that was lit on fire, the edges of the sky were starting to turn brown
"สิ่งที่ ... ? 'เหมือนกระดาษที่จุดไฟขอบฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
Black holes started to appear from various places
หลุมดำเริ่มปรากฏจากที่ต่างๆ
The clouds disappeared and not long after the sun disappeared as well
เมฆหายไปและไม่นานหลังจากที่ดวงอาทิตย์หายไปเช่นกัน
The world turned yellow as if it was covered in yellow dust[2]
โลกเปลี่ยนเป็นสีเหลืองราวกับว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นสีเหลือง [2]
The ground changed strangely as if it was entangled with corpses
พื้นเปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาดราวกับว่ามันติดกับศพ
It was dark-red like a dried squid
มันมืดสีแดงเหมือนปลาหมึกแห้ง
The buildings turned to ash and scattered
อาคารหันไปหาเถ้าและกระจัดกระจายอยู่
The only things remaining were the dazed expressions of the special force soldiers, their weapons, and supplies
สิ่งเดียวที่เหลือคือการแสดงออกของทหารกำลังอาวุธและวัสดุสิ้นเปลือง
This had all occurred within a span of a few minutes
เรื่องนี้เกิดขึ้นภายในเวลาไม่กี่นาที
——————– [Cut off the enemy supply route] The path the monsters tread, Karuh Kapkun – 102
------- [ตัดเส้นทางการจัดหาศัตรู] เส้นทางที่มอนสเตอร์เหยียบ, Karuh Kapkun - 102
Defend the highlands for 30 days
ปกป้องที่ราบสูงเป็นเวลา 30 วัน
——————– A sudden message appeared in front of his eyes
------- ข้อความที่ฉับพลันปรากฏขึ้นตรงหน้าดวงตาของเขา
First Sergeant Jang Sudong, who was walking next to the confused Captain Lee Kangjin, tapped his shoulder and called out to him
จ่าสิบซางผู้จู่โจมคนแรกที่เดินไปข้างหน้ากัปตันลีคังจินสับสนเคาะไหล่ของเขาและเรียกหาเขา
He handed him a pair of binoculars
เขามอบกล้องสองตาให้เขา
“Captain, please take a look
กัปตันโปรดดูสิ
It’s not my eyes that are weird, right?” The fences and buildings had all disappeared
ไม่ใช่ดวงตาของฉันมันแปลก แต่ใช่ไหม? "รั้วและสิ่งปลูกสร้างได้หายตัวไปทั้งหมด
Even the mountain disappeared and the strange new ground had a gentle slope
แม้แต่ภูเขาก็หายตัวไปและพื้นใหม่ที่แปลกใหม่ก็มีความลาดเอียงอ่อนโยน
As Captain Lee Kangjin was already standing on the highlands, he was able to look down the slope
กัปตันลีคังจินยืนอยู่บนที่ราบสูงแล้วเขาสามารถมองลงไปที่เนินเขาได้
Countless troops were spread across the slope
กองกำลังนับไม่ถ้วนกระจายอยู่ทั่วลาดชัน
There looked to be at least 30,000 people
ดูเหมือนจะมีผู้คนอย่างน้อย 30,000 คน
“Ah, yes
"อ่าใช่
Let’s see… that’s the 21st division
ลองดูสิ ... นั่นคือส่วนที่ 21
” He replied calmly when he looked into the binoculars that had been handed him
"เขาตอบอย่างใจเย็นเมื่อเขามองเข้าไปในกล้องส่องทางไกลที่ถูกส่งมอบให้เขา
The 21st infantry division
กองพลทหารราบที่ 21
Also known as the Paektu Mountain troops
ยังเป็นที่รู้จักกันในนามของภูเขาป่า Paektu
Though it was definitely weird that he could see the frontlines general outpost troops from here, what could possibly shock him after seeing the sky and ground change, and buildings disappear? It wasn’t that he was calm but simply rather stupefied
แม้ว่าจะเป็นเรื่องแปลกที่เขาสามารถมองเห็นแนวกองกำลังนายพลจากที่นี่ได้สิ่งที่อาจทำให้เขาตกใจหลังจากได้เห็นท้องฟ้าและพื้นดินเปลี่ยนไป
“They are the Chinese troops, American troops, the Japanese Self-Defense Forces… even the North Korean People’s Army
"พวกเขาเป็นทหารจีน, กองกำลังอเมริกัน, กองกำลังป้องกันตัวเองของญี่ปุ่น ... แม้แต่กองทัพประชาชนของเกาหลีเหนือ
Huh, damn
หือด่า
What about Russia? Oh… there they are
สิ่งที่เกี่ยวกับรัสเซีย?
Even all the Northeast Asian countries are gathered here
แม้กระทั่งทุกประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือจะรวมกันที่นี่
Haha
ฮ่าฮ่า
” While Captain Lee Kangjin was laughing like a fool, First Sergeant Jang Sudong tapped him once more and said
"ขณะที่กัปตันลีกังจินกำลังหัวเราะเหมือนคนโง่จ่าสิบเอกจางซุงซุงทุบเขาอีกครั้งและกล่าวว่า
“Captain
"กัปตัน
If this isn’t a dream… I think we’re fucked
ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน ... ฉันคิดว่าเรากำลังระยำ
” The first sergeant was pointing to something below the slope
"นายสิบคนแรกชี้ไปที่สิ่งที่ต่ำกว่าระดับความลาดชัน
Clouds were gathering at that point
มีเมฆอยู่ที่จุดนั้น
No, bizarre creatures were chaotically charging towards the troops spread across the slope
ไม่มีสิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่เรียกเก็บเงินโดยพลการต่อกองกำลังกระจายอยู่ทั่วลาดชัน
Their ferocity sent shivers down his spine as looked at them through the binoculars
ความรุนแรงของพวกเขาส่งตัวสั่นลงกระดูกสันหลังของเขาขณะที่มองผ่านกล้องส่องทางไกล
The North Korean People’s Army, which was located the furthest down the slope, became chaotic
กองทัพประชาชนของเกาหลีเหนือซึ่งตั้งอยู่ที่สุดทางลาดชันกลายเป็นวุ่นวาย
Though they were a few kilometers away, he could easily see their bustling movements
แม้ว่าพวกเขาจะห่างออกไปเพียงไม่กี่กิโลเมตรเขาก็สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวที่วุ่นวายได้
Captain Lee Kangjin, who wasn’t able to believe what was happening, suddenly woke up from his dazed state
กัปตันลีคังจินผู้ซึ่งไม่สามารถเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นได้ก็ตื่นขึ้นมาจากสถานะมึนงงของเขา
It was as if a bucket of cold water had been poured on him
มันเหมือนกับว่าได้มีการเทน้ำเย็นลงบนเขา
Though unbelievable things occurred one after another, a fact became concrete the moment he saw the monsters
แม้ว่าสิ่งที่ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นทีละอย่างความเป็นจริงก็กลายเป็นรูปธรรมในขณะที่เขาเห็นมอนสเตอร์
Everything he saw, even the air that brushed against his skin and the sounds and scents, everything was emitting a vicious sense of ill will and hostility
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาได้เห็นแม้กระทั่งอากาศที่พุ่งเข้ากับผิวหนังและเสียงและกลิ่นทุกอย่างก็เปล่งความรู้สึกไม่ดีของความประสงค์และความเกลียดชัง
Danger grounded them in reality
อันตรายทำให้พวกเขาอยู่ในความเป็นจริง
In his mind, the thought, ‘Just what is happening?’ was quickly replaced with an urgent desire to seek solutions
ในความคิดของเขาความคิด 'สิ่งที่เกิดขึ้นคืออะไร?' ถูกแทนที่ด้วยความปรารถนาอย่างเร่งด่วนที่จะแสวงหาแนวทางแก้ไข
‘What do I do now?’ The answer was simple
'ฉันต้องทำอะไรตอนนี้?' คำตอบก็ง่าย
Captain Lee Kangjin and the First Sergeant Jang Sudong shouted at the same time
กัปตันลีคังจินและจ่าสิบเอกจางซองซองตะโกนในเวลาเดียวกัน
“Ammunition technician!!” The war continued for a month
"ช่างกระสุน!" สงครามต่อเนื่องเป็นเวลาหนึ่งเดือน
Numerous troops were annihilated and reorganized
กองกำลังจำนวนมากได้ถูกทำลายและปรับโครงสร้างแล้ว
At some point, even ranks became insignificant
ในบางจุดแม้แต่อันดับก็ไม่มีนัยสำคัญ
Commanders kept dying one after another so they just let whoever was good at commanding be the commander
ผู้บังคับบัญชาก็ยังคงตายต่อไปอีกพวกเขาจึงปล่อยให้ใครก็ตามที่ทำได้ดีในการเป็นผู้บัญชาการ
There would be a casualty at every passing moment
จะเกิดอุบัติเหตุขึ้นทุกช่วงเวลาที่ผ่านไป
Everyone was desperate
ทุกคนก็หมดหวัง
Soldiers searched around, looking for any dropped rations whilst shoving weapons of annihilated troops into their Handy Bags that they had obtained through killing monsters
ทหารค้นหาไปรอบ ๆ เพื่อหาอาหารที่ลดลงในขณะที่ผลักอาวุธของกองกำลังทำลายล้างลงในกระเป๋า Handy ที่พวกเขาได้รับผ่านการฆ่ามอนสเตอร์
They desperately protected functioning heavy firearms and endured again and again
พวกเขาได้ป้องกันอาวุธปืนหนักที่ใช้งานได้หมดและทนต่อไปได้เรื่อย ๆ
If it wasn’t for the occasional supplies and the items dropped from the monster corpses, they wouldn’t have been able to avoid annihilation
หากไม่ได้มีการเสบียงเป็นครั้งคราวและไอเท็มตกจากซากศพของมอนสเตอร์พวกเขาก็จะไม่สามารถหลีกเลี่ยงการทำลายล้างได้
They fought like that for a month
พวกเขาต่อสู้กันอย่างนั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือน
‘Still, we united and won
'ยังคงเรารวมกันและได้รับรางวัล
’ That was what Captain Lee Kangjin thought
นั่นคือสิ่งที่กัปตันลีกังจินคิด
How many times have troops been annihilated and reorganized in that mess? Although the only original member of his troop that was still with him was the First Sergeant Jang Sudong, they still won in the end
มีกี่ครั้งที่ทหารได้รับการทำลายล้างและจัดระเบียบใหม่ในระเบียบนั้น?
Then, they left that hell and received a new mission
จากนั้นพวกเขาก็ปล่อยให้นรกและได้รับภารกิจใหม่
It wasn’t any less… No, it was more hellish than before but they had hope this time
มันไม่น้อยไปหรอก ... ไม่เป็นแบบนรกมากขึ้นกว่า แต่ก่อน แต่พวกเขามีความหวังในครั้งนี้
“Squadron! If we complete this mission, we get to return!” Major Kang Choongil
“ฝูงบิน!
As he possessed an outstanding commanding ability, he was currently the leader of the squadron
ขณะที่เขามีความสามารถในการบังคับบัญชาที่โดดเด่นเขาเป็นผู้นำกองเรือ
He was also a Leader of Hundred who had obtained a Qualification to be a Sovereign
เขายังเป็นผู้นำร้อยที่ได้รับการรับรองว่าเป็นอธิการ
“Uoahhhh!” At his shout, the squadron members roared
"เสียงอุ้ย!" เมื่อเสียงตะโกนของเขาฝูงบินกรีดร้อง
Even Captain Lee Kangjin tightly gripped a two-handed sword and roared
แม้แต่กัปตันลีคังจินก็จับมือจับมือทั้งสองข้างและเสียงคำราม
The only land visible in this endless ocean, the hill
เป็นดินแดนเดียวที่มองเห็นได้ในมหาสมุทรที่ไม่มีที่สิ้นสุด
The arrow indicating their target was just beyond that hill
ลูกศรชี้เป้าหมายอยู่ไกลจากเนินเขา
The squadron was smashing apart monsters as they made their way to the hill
ฝูงบินกำลังแตกยอดมอนสเตอร์ขณะที่พวกเขาเดินขึ้นไปบนเนินเขา
Riflemen shot their weapons even more heatedly
ปืนยิงอาวุธของพวกเขามากยิ่งขึ้นเร่าร้อน
The unity that Captain Lee Kangjin believed in was shining brightly at this moment
ความสามัคคีที่กัปตันลีคังจินเชื่อว่ากำลังส่องสว่างอยู่ในขณะนี้
Dududududu! As there were casualties during this time, there were only 87 people left
Dududududu!
Among them, 20, including the captain, held their melee weapons and waited
ในหมู่พวกเขา 20 คนรวมถึงกัปตันถืออาวุธระยะประชิดและรอคอย
The other 60 were carefully creating a fire net
อีก 60 คนกำลังสร้างไฟอย่างระมัดระวัง
Each and every soldier showed their outstanding gunmanship
ทหารทุกคนแสดงให้เห็นถึงฝีมือที่โดดเด่นของพวกเขา
Even though they were shooting continuously, not a single bullet missed its target
แม้ว่าจะยิงกันอย่างต่อเนื่องไม่ใช่กระสุนเพียงครั้งเดียวที่พลาดเป้าหมายก็ตาม
Even their magazines were changed out in 0
แม้แต่นิตยสารของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็น 0
1 seconds
1 วินาที
The moment they pressed the button and shook their wrists to release the magazine, a new one was pushed into place
ขณะที่พวกเขากดปุ่มและจับข้อมือเพื่อปล่อยนิตยสารฉบับใหม่ถูกผลักเข้าที่
The released magazine was also picked up before it dropped below their waists
นิตยสารที่ปล่อยออกมาก็หยิบขึ้นมาก่อนที่มันจะตกลงมาที่เอว
It was to the point where the guns were unable to keep up with the soldiers
มันเป็นจุดที่ปืนไม่สามารถให้ทันกับทหารได้
However, as they had already filled up their Handy Bags with various types of firearms, if it broke, they just needed to replace it
อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขาได้ใส่กระเป๋าที่มีประโยชน์แล้วกับอาวุธปืนประเภทต่างๆถ้าขาดพวกเขาต้องการเปลี่ยนมัน
Bullets rained down
กระสุนฝนตก
These bullets were only able to penetrate the monsters’ skin and unable to break their bones or pierce their insides
กระสุนเหล่านี้สามารถเจาะผิวหนังของมอนสเตอร์เท่านั้นและไม่สามารถทำลายกระดูกของพวกเขาหรือเจาะทะลุได้
They could only hold the monsters back
พวกเขาสามารถจับสัตว์ประหลาดไว้ได้เท่านั้น
However, that was enough
แต่นั่นก็เพียงพอ
When the number of monsters blocking their path to hope reached a certain number, assigned soldiers would throw grenades into the fray
เมื่อจำนวนมอนสเตอร์ที่ขวางทางไปสู่ความหวังของพวกเขาถึงจำนวนที่กำหนดทหารที่ได้รับมอบหมายจะโยนระเบิดเข้าไปในการต่อสู้
Boom, boom, boom! A series of explosions shook the ground
บูมบูมบูม!
The monsters’ skin was ripped apart and their black blood covered them
ผิวของมอนสเตอร์ถูกฉีกขาดและเลือดดำปกคลุมพวกเขา
They didn’t die but they did receive injuries and fell into a state of confusion
พวกเขาไม่ตาย แต่ได้รับบาดเจ็บและตกอยู่ในภาวะสับสน
To Captain Lee Kangjin and his squad, the explosions were a signal to charge
กับกัปตันลีคังจินและหมู่หน่วยของเขาการระเบิดเป็นสัญญาณที่จะเรียกเก็บ
“Let’s go!” He shouted vigorously as he led the way
"ไปกันเถอะ!" เขาตะโกนอย่างแรงขณะที่เขาเดินนำทาง
Tadak! The 20 squad members gripped their weapons and charged forward together
Tadak!
Team 1 held large shields and jumped over the confused monsters
ทีมที่ 1 ถือโล่ขนาดใหญ่และกระโดดข้ามมอนสเตอร์ที่สับสน
At a certain time, they would draw a line and block other enemies from approaching
ในบางช่วงเวลาพวกเขาจะวาดเส้นและป้องกันไม่ให้ศัตรูคนอื่น ๆ เข้ามาใกล้
Team 2 would take care of the monsters during that time
ทีมที่ 2 จะดูแลสัตว์ประหลาดในช่วงเวลานั้น
First Sergeant Jang Sudong caught up next to Lee Kangjin, who was leading the way holding a two-handed sword
จ่าสิบเอกจางซางซองคนแรกจับตัวไปติดกับลีคังจินผู้เป็นผู้นำในการถือดาบสองมือ
Crack! ` taken care of yet, jumped over the wall the shield wielders of Team 1 made for them and once again advanced towards their hope
แตก!
Then Team 1 would go back and help Team 2’s melee fighters take care of the remaining monsters
จากนั้นทีมที่ 1 จะกลับไปช่วยทีมสู้รบทีม 2 ของทีมเพื่อดูแลมอนสเตอร์ที่เหลืออยู่
Then they waited for the grenades to explode once again
จากนั้นพวกเขาก็รอให้ระเบิดออกมาอีกครั้ง
The monsters, that covered the hill in black, charged towards them and the squadron met them with their airtight teamwork
มอนสเตอร์ที่ปกคลุมเนินเขาสีดำที่เรียกเก็บเงินกับพวกเขาและฝูงบินพบพวกเขาด้วยการทำงานเป็นทีมของพวกเขาเป็นไปอย่างรัดกุม
Though their consumption of stamina was enormous, the arrow in front of their eyes indicated that there wasn’t much left
แม้ว่าการบริโภคความแข็งแรงของพวกเขาเป็นเรื่องใหญ่ แต่ลูกศรที่อยู่ข้างหน้าดวงตาของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ามีเหลือไม่มากนัก
Their morale was rising
ขวัญกำลังใจของพวกเขาเพิ่มขึ้น
“Run faster! All members of our squadron will return!” Major Kang Choongil’s orders sounded out
"วิ่งเร็วกว่า!
They, too, were well aware of the existence of the aliens
พวกเขาก็ตระหนักดีถึงการดำรงอยู่ของคนต่างด้าว
Currently, they were in a position where they were working together but they also knew that they would eventually become competitors for the return codes
ขณะนี้พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่พวกเขาทำงานร่วมกัน แต่พวกเขาก็รู้ว่าในที่สุดพวกเขาก็จะกลายเป็นคู่แข่งสำหรับรหัสการส่งคืน
‘Still, it’s doable
ยังคงเป็นไปได้
’ Captain Lee Kangjin thought that way
กัปตันลีคังจินคิดอย่างนั้น
No, everyone believed it was
ไม่ทุกคนเชื่อว่าเป็น
Each time they advanced, the squadron pushed against the monsters
ทุกครั้งที่พวกเขาเดินขึ้นฝูงบินผลักดันให้มอนสเตอร์
Though there were casualties and wounded soldiers during their advance, compared to the losses their enemies received, they were progressing smoothly and quickly
แม้ว่าจะมีผู้บาดเจ็บล้มตายและทหารที่ได้รับบาดเจ็บในระหว่างการเดินทางล่วงหน้าเมื่อเทียบกับความสูญเสียที่ศัตรูได้รับพวกเขากำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นและรวดเร็ว
Even when they compared themselves to the aliens fighting near them, they were superior
แม้เมื่อเทียบกับคนต่างด้าวที่กำลังต่อสู้อยู่ใกล้ ๆ พวกเขาก็ยิ่งดีกว่า
They were revealing the power of united humans to its fullest potential
พวกเขาได้เปิดเผยถึงพลังของมนุษย์ในประเทศให้มีศักยภาพสูงสุด
They climbed over the hill faster than anyone and saw their targets encased in cocoons
พวกเขาปีนขึ้นไปบนเนินเขาได้เร็วกว่าใครและเห็นเป้าหมายของพวกเขาอยู่ในรังไหม
The yellow arrows were pointing to the pulsating cocoons
ลูกศรสีเหลืองชี้ไปที่รังไหมที่เร่าร้อน
The sight of a hundred cocoons, each the size of a room, gathered in one place was disgusting yet somehow, magnificent
สายตาของรังนกร้อยตัวขนาดของห้องรวมอยู่ในที่เดียวก็น่าขยะแขยงอย่างใด
The remaining monster soldiers that were between the cocoons, bulged up to intimidate the squadron members
ทหารมอนสเตอร์ที่เหลืออยู่ระหว่างรังไหมพองขึ้นเพื่อข่มขู่ฝูงบิน
“@#$%!!!!” Just then, they heard a random roar filled with rage
"@ # $% !!!!" เมื่อนั้นพวกเขาได้ยินเสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธ
Captain Lee Kangjin naturally turned his head towards the sound
กัปตัน Lee Kangjin หันมามุ่งหน้าไปยังเสียง
The aliens who were advancing without any hesitation were floating in midair as if they were grabbed by an invisible hand
คนต่างด้าวที่กำลังก้าวไปข้างหน้าโดยไม่ลังเลใด ๆ ลอยอยู่กลางอากาศราวกับว่าพวกเขาถูกจับด้วยมือที่มองไม่เห็น
A silver-eyed, pointy-eared alien arrogantly stood among them
คนอ้วนที่มีตาสีเงินหยิ่งยโสยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขา
He stretched his arm and clenched his fist
เขาเหยียดแขนและกอดกำปั้นไว้
Craaack! With a brutal sound, the limbs of the approximately 10 aliens who were in midair were twisted and crushed
Craaack!
Its silver eyes indifferently turned towards the squadron
ตาสีเงินหันเข้าหาฝูงบินอย่างไม่แยแส
“… What the?” They had fought the monsters together and were advancing towards their target but once the target became visible, the flow of the battle suddenly changed
"... สิ่งที่?" พวกเขาต่อสู้กับมอนสเตอร์ด้วยกันและเดินหน้าไปยังเป้าหมาย แต่เมื่อเป้าหมายกลายเป็นที่มองเห็นได้การไหลของสงครามก็เปลี่ยนไป
Craash! A 4-meter tall alien recklessly swung a flaming chain
Craash!
“Krahhhh!!” “Keluk!” The frog aliens, tiny aliens and wolfish aliens who were gathered together were hit by the chains and were either turned to ash or smashed apart
"Krahhhh !!" "Keluk!" คนต่างด้าวกบมนุษย์ต่างดาวขนาดเล็กและคนต่างด้าวที่หลงตัวเองที่ถูกรวบรวมเข้าด้วยกันถูกตีด้วยโซ่และหันไปหาขี้เถ้าหรือแตกออกเป็นชิ้น ๆ
‘They are starting to get rid of their competitors!’ A chilly feeling ran down Captain Lee Kangjin’s spine
'พวกเขาเริ่มที่จะกำจัดคู่แข่งของพวกเขา' ความรู้สึกที่หนาวเย็นวิ่งลงกัปตัน Lee Kangjin ของกระดูกสันหลัง
For there to be aliens who were so strong hidden among them! “Squadron! Charge at full speed! Endure the losses and charge!” Major Kang Choongil pierced through the chaos
เพราะว่าจะมีคนต่างด้าวที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพวกเขา
“Don’t face them head on and prioritize shooting the targets!” “#@[email protected]!” “Krrerb quishilk!” Swears in different alien languages erupted everywhere
"ไม่ต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาและจัดลำดับความสำคัญในการยิงเป้า!" "# @ [email protected]!" "Krrerb quishilk!" สาบานด้วยภาษาแปลก ๆ ที่ปะทุขึ้นทุกแห่ง
A quarrel where they either fought each other or charged towards the targets began
การทะเลาะกันที่พวกเขาต่อสู้กันหรือถูกเรียกเก็บเงินตามเป้าหมายเริ่มขึ้น
In the middle of the chaos, Choi Hyuk’s group stopped their tracks
กลุ่ม Choi Hyuk อยู่ท่ามกลางความสับสนอลหม่าน
[You are still alive?] The small alien riding the silver machine blocked their path
[คุณยังมีชีวิตอยู่หรือ?] คนต่างด้าวขนาดเล็กที่ขี่เครื่องเงินขวางเส้นทางของพวกเขา
It was surprising fluent in human language
มันแปลกใจในภาษามนุษย์
No, like when the Giant Orc Karik spoke, it spoke in an unknown language but Choi Hyuk and his followers were able to understand it
ไม่เช่นเมื่อ Giant Orc Karik พูดภาษาแปลก ๆ แต่ Choi Hyuk และลูกศิษย์ของเขาสามารถเข้าใจได้
[I guess you’re one of the better ones among the trash
[ฉันเดาว่าคุณเป็นหนึ่งในคนที่ดีกว่าในถังขยะ
You might actually have potential
คุณอาจมีศักยภาพจริงๆ
] He crossed his legs and nodded his head as if he had a new opinion of them
] เขาข้ามขาของเขาและพยักหน้าเหมือนความรู้สึกใหม่ของพวกเขา
Choi Hyuk stared into its eyes
Choi Hyuk จ้องมองเข้าไปในดวงตาของมัน
Unexpectedly, he didn’t see any malice from it this time
ไม่คาดคิดเขาไม่ได้เห็นความอาฆาตพยาบาทใด ๆ จากเรื่องนี้ในเวลานี้
Instead, looking at how it emitted a faint white light, it seemed that it was a bit of goodwill towards his group
แทนที่จะมองดูว่ามันทำให้แสงสีขาวจาง ๆ ดูเหมือนว่ามันเป็นความรู้สึกดีๆที่มีต่อกลุ่มของเขา
However, what did he care? Choi Hyuk revealed his teeth as he smiled
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาดูแล?
“Yeah
"ใช่
I’m happy to see you
ฉันดีใจที่ได้พบคุณ
” [1] Paektu Mountain is the tallest mountain in the Korean peninsula
"[1] ภูเขา Paektu เป็นภูเขาที่สูงที่สุดในคาบสมุทรเกาหลี
[2] Yellow dust – inhalable particles that originate from the dry desert regions of China and Mongolia
[2] อนุภาคฝุ่นละอองสีเหลืองที่มาจากทะเลทรายแห้งของจีนและมองโกเลีย