Chapter 42 TL: emptycube Editor: Obelisk     Each alien had their own way of trembling
บทที่ 42 TL: emptycube Editor: Obelisk คนต่างด้าวแต่ละคนมีวิถีของตัวเองในการสั่น
 The skin of an alien with transparent skin, allowing you to see his insides, would turn red
ผิวของคนต่างด้าวที่มีผิวโปร่งใสช่วยให้คุณเห็น insides ของเขาจะเปลี่ยนเป็นสีแดง
 His actions would also become larger and awkward
การกระทำของเขาก็จะยิ่งใหญ่และอึดอัด
 On the other hand, a short, chubby alien without a single hair on his body would stop where he stood and stiffen like a rock
ในอีกแง่หนึ่งสั้น ๆ อ้วนคนต่างด้าวโดยไม่ต้องมีผมตัวเดียวในร่างกายของเขาจะหยุดที่เขายืนและแข็งเหมือนหิน
 He looked exactly like a rock in Baek Seoin’s eyes
เขามองเหมือนหินในดวงตาของ Baek Seoin
   Crack!   That was until the rock crumbled and white juice spilled out
แตก! 
 He really did look like a rock though
เขาดูราวกับก้อนหินจริงๆ
 The thing that smashed the alien, who had transformed into a rock, was telekinesis
สิ่งที่กระทบต่อคนต่างด้าวผู้ซึ่งกลายมาเป็นหินก็คือการสื่อสารทางไกล (telekinesis)
 A silver-eyed alien didn’t even use a finger as he lifted the alien and kneaded him like dough before gently spreading him on the ground like jam
คนต่างด้าวที่มีเงินตาไม่เคยใช้นิ้วขณะที่เขายกคนต่างด้าวขึ้นและนวดให้เขาเหมือนแป้งก่อนที่จะค่อยๆเหยียดตัวเขาลงบนพื้นอย่างแยม
   Baek Seoin, who saw this from a distance, gulped his saliva
Baek Seoin ผู้ซึ่งเห็นสิ่งนี้จากระยะไกลได้ดื่มน้ำลายของเขา
 “Now, this way
"ตอนนี้ด้วยวิธีนี้
” His back was dripping with cold sweat as he led the way while running at full speed
"หลังของเขาหยดเหงื่อเย็นขณะที่เขาเดินนำทางขณะที่วิ่งด้วยความเร็วสูงสุด
 Danger lurked everywhere
อันตรายแฝงอยู่ทุกหนทุกแห่ง
   ‘Why is it like this? If we’re soldiers, aren’t they not supposed to let us die like this?’ Unfair! Irrational! Rage boiled in his chest, however, at the same time, he knew
ทำไมมันถึงชอบแบบนี้? 
   ‘Because they can
เพราะพวกเขาทำได้
 Because the ones who die so easily aren’t needed in war
เพราะคนที่ตายอย่างง่ายดายไม่จำเป็นในสงคราม
’   The battle humans were caught up in was on an unimaginable scale
"การต่อสู้ของมนุษย์ถูกจับได้ว่าอยู่ในระดับที่เป็นไปไม่ได้
 It was so large that humans wouldn’t be able to understand with their small brains for their whole life
มีขนาดใหญ่มากจนมนุษย์ไม่สามารถเข้าใจสมองเล็ก ๆ ของตัวเองได้ตลอดชีวิต
   ‘If this war is like a bindaetteok[1], the tens of thousands of aliens here are only a small piece of onion on top, no, a single cell of that onion, no, an atom that makes up that cell
'ถ้าสงครามครั้งนี้เป็นเหมือน bindaetteok [1] หมื่นนับพันของมนุษย์ต่างดาวที่นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของหัวหอมที่ด้านบนไม่มีเซลล์เดียวของหัวหอมที่ไม่มีอะตอมที่ทำให้เซลล์ที่
 A war… where the deaths of hundreds of millions of aliens are insignificant… that sort of scale…’   Baek Seoin imagined himself dying, buried inside a bindaetteok
สงคราม ... ที่การตายของคนต่างด้าวนับร้อยล้านคนไม่มีสาระสำคัญ ... แบบนี้ ... "Baek Seoin จินตนาการว่าตัวเองกำลังจะตายฝังอยู่ภายใน bindaetteok
 He tried to shout for help but the bindaetteok blocked his throat
เขาพยายามจะขอความช่วยเหลือ แต่ bindaetteok ปิดกั้นลำคอของเขา
 He died of suffocation
เขาเสียชีวิตจากอาการหายใจไม่ออก
 It wasn’t even funny
มันไม่ได้ตลก
 It was a miserable thought
มันเป็นความคิดที่น่าสังเวช
 However, it could be how those above, the ones who actually commanded this war, saw him
อย่างไรก็ตามอาจเป็นได้ว่าคนเหล่านี้ที่ได้รับคำสั่งให้ทำสงครามครั้งนี้เห็นได้อย่างไร
 No, he wouldn’t even be seen
ไม่เขาจะไม่ได้เห็น
 He was an existence who didn’t even have enough value for them to look back and see him
เขาเป็นคนที่ไม่มีค่าพอที่จะมองย้อนกลับไปเห็นเขา
   A thoroughly ignored existence
การดำรงอยู่ที่ละเลยอย่างละเอียด
   And the only way for such an existence to prove himself was to survive again and again
และวิธีเดียวที่จะดำรงอยู่เพื่อพิสูจน์ตัวเองก็คือการมีชีวิตอยู่ต่อไปได้
   “There!” Baek Seoin pointed at a cocoon
"นั่น!" Baek Seoin ชี้ไปที่รังไหม
 None of the ranked warriors, who were slaughtering the others, were there
ไม่มีนักรบคนไหนที่ถูกสังหารคนอื่น ๆ อยู่ที่นั่น
 Baek Seoin utilized his Intuition to the best of his abilities to find the safest path
Baek Seoin ใช้สัญชาตญาณอย่างสุดความสามารถเพื่อหาเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุด
 That was how they had obtained 2 return codes already
นั่นเป็นวิธีที่พวกเขาได้รับรหัสการส่งคืน 2 ครั้งแล้ว
 Now, he only needed to find his
ตอนนี้เขาต้องการหาเขาเท่านั้น
   “Okay!” Lee Jinhee ran forward
"เอาล่ะ!" ลีจองจิวิ่งไปข้างหน้า
 She swiftly leaped up and sliced the cocoon along with a thud
เธอรีบกระโจนขึ้นและหีบรังนกพร้อมกับเสียงแหบ
 “Kiiieeek!” Screamed the monster inside
"Kiiieeek!" กรีดร้องสัตว์ประหลาดข้างใน
 When the monster spread its legs, Chu Youngjin cut them off
เมื่อมอนสเตอร์กระจายขาชูยองจินตัดมันทิ้ง
 Baek Seoin would jump afterwards
Baek Seoin จะกระโดดขึ้นหลังจากนั้น
 He pierced his longsword into its head
เขาแทงดาบเข้าไปในหัวของมัน
   [Cleared target
[เคลียร์เป้าหมาย
 Transforming the corpse into return energy
เปลี่ยนร่างให้กลายเป็นพลังงานกลับคืน
 Remaining Time: 5 minutes]   That was how he activated his return code
เวลาที่เหลือ: 5 นาที] นี่เป็นวิธีที่เขาเปิดใช้รหัสการส่งคืน
 He could escape if he endured for 5 minutes
เขาสามารถหลบหนีถ้าเขาทนได้ 5 นาที
 He let out a sigh
เขาปล่อยให้ถอนหายใจ
 As he didn’t feel as though he was in immediate danger, he took this chance to examine the battlefield
ขณะที่เขาไม่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตรายอย่างเร่งด่วนเขาจึงได้มีโอกาสสำรวจสนามรบ
   Utter chaos
ความสับสนวุ่นวาย
 Humans and aliens were flying about everywhere
มนุษย์และมนุษย์ต่างดาวบินไปทุกแห่ง
 Some flew off as they were hit and others leaped up in an attempt to flee
บางคนบินออกขณะที่พวกเขาถูกชนและคนอื่น ๆ leaped ขึ้นในความพยายามที่จะหนี
 In the basin, which was now void of monsters, they became each other’s monsters
ในอ่างซึ่งปัจจุบันโมฆะเป็นสัตว์ประหลาดพวกมันกลายเป็นมอนสเตอร์ของแต่ละคน
   However, even so, there was a fight that caught his eye – Choi Hyuk and Keushisuit’s
อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งมีการต่อสู้ที่จับตาเขา - Choi Hyuk และ Keushisuit's
 Usually, Choi Hyuk would dodge while the alien with antlers would charge at him
โดยปกติ Choi Hyuk จะหลบในขณะที่คนต่างด้าวกับกวางจะเรียกเก็บเงินที่เขา
 It was to the point that Choi Hyuk hadn’t even used any attacks yet
ถึงจุดที่ชอยฮยอกไม่ได้ใช้การโจมตีใด ๆ เลย
 However, the moment Keushisuit, who was enraged even further, stepped in one more time, Choi Hyuk dyed the Predator’s Blade blue and stabbed at Keushisuit’s weak point
อย่างไรก็ตามขณะที่ Keushisuit ซึ่งโกรธยิ่งขึ้นก้าวเข้ามาอีกครั้ง Choi Hyuk ย้อมสีฟ้าของ Predator's Blade และแทงที่จุดอ่อนของ Keushisuit
 The alien was frightened out of his wits and fell back
คนต่างด้าวก็กลัวออกจากปัญญาของเขาและลดลงกลับ
 His arm, which was unable to avoid the blade in time, had a long cut sliced by the blade with yellow blood flowing from it
แขนของเขาซึ่งไม่สามารถหลีกเลี่ยงใบมีดได้ในเวลานั้นมีการหั่นเป็นใบยาวโดยมีใบสีเหลืองไหลออกมา
 When he had suffered a wound, Keushisuit became concerned about his body
เมื่อเขาได้รับบาดเจ็บแผล Keushisuit เริ่มกังวลเกี่ยวกับร่างของเขา
 However, as his center of gravity was tilted forwards, his main advantage was his swift charge
อย่างไรก็ตามแรงโน้มถ่วงของเขาถูกเอียงไปข้างหน้าประโยชน์หลักของเขาคือค่าใช้จ่ายที่รวดเร็วของเขา
 When he started to get concerned over his body, he had lost his advantage and, on the other hand, Choi Hyuk’s attacks became even fiercer
เมื่อเขาเริ่มห่วงใยร่างของเขาเขาก็สูญเสียความได้เปรียบของเขาและในทางกลับกันการโจมตีของ Choi Hyuk ก็ยิ่งดุเดือดขึ้น
 Keushisuit became more and more confused as he blocked Choi Hyuk’s skilled swordsmanship with his sloppy defense
Keushisuit เริ่มสับสนมากขึ้นในขณะที่เขาปิดฉากการดาบของ Choi Hyuk ด้วยการป้องกันแบบเลอะเทอะ
 “Kihiiiyaah!” Eventually, he was unable to come up with a solution and started to charge again
"Kihiiiyaah!" ในที่สุดเขาก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้และเริ่มเรียกเก็บเงินอีกครั้ง
 Choi Hyuk immediately switched strategies and started to avoid him again
Choi Hyuk ทันทีเปลี่ยนกลยุทธ์และเริ่มที่จะหลีกเลี่ยงเขาอีกครั้ง
 Then he would counterattack at a crucial moment and slice off another portion of his antlers
จากนั้นเขาก็จะตอบโต้ในช่วงเวลาที่สำคัญและตัดชิ้นส่วนอื่นของกวางของเขาออก
 It was checkmate
ถูกรุกฆาต
 Keushisuit was getting beat up
Keushisuit ได้รับการตีขึ้น
   “He’s our leader but… haa
"เขาเป็นผู้นำของเรา แต่ ... ฮ่า
 Is he even human?” Baek Seoin, who was watching the fight, shook his head and mumbled
เขาเป็นมนุษย์หรือยัง "Baek Seoin ผู้เฝ้าดูการต่อสู้ส่ายหน้าและพูดพึมพำ
 On the other hand, Lee Jinhee’s odd competitive spirit started to burn
ในทางตรงข้ามจิตวิญญาณการแข่งขันของ Lee Jinhee เริ่มฉีกขาด
 “Kyahh
“Kyahh
 Our hyung
พี่ของเรา
 He’s good at fighting
เขาเก่งในการต่อสู้
 Watch out, I’m going to surpass him one day
ระวังว่าวันนี้ฉันจะผ่านเขาไปมากกว่านี้
” Chu Youngjin heard her words and revealed a strange expression
"ชูยองจินได้ยินคำพูดของเธอและเปิดเผยความรู้สึกแปลก ๆ
 “Hey wait
"เดี๋ยวก่อนรอ
 Jinhee
JinHee
 You’re human
คุณเป็นมนุษย์
” “Ha? Then is our leader a monster? If he can do it, so can I
"Ha? 
” “What…!” Baek Seoin, who was squabbling with Lee Jinhee, suddenly became serious
"" อะไรกัน ... ! "Baek Seoin ผู้โต้เถียงกับ Lee Jinhee ก็กลายเป็นคนจริงจัง
 “Wha… what? Are my words that shocking?” Lee Jinhee became a little disappointed
"ไง ... อะไรเหรอ? 
 However, he wasn’t looking at her
อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มองเธอ
 He had already turned his back away from her
เขาหันหลังให้พ้นจากเธอแล้ว
   “Run!” Baek Seoin started to run before a shout that was like a scream escaped his lips
"วิ่ง!" Baek Seoin เริ่มวิ่งหนีไปก่อนที่เสียงตะโกนนั้นเหมือนเสียงกรีดร้องหนีออกจากริมฝีปาก
 Both Chu Youngjin and Lee Jinhee became nervous and followed behind him
ทั้งชูยองจินกับลีจองจิก็กังวลและเดินตามหลังเขา
   “Damn! Damn it!” He swore as he ran
"ประณาม! 
 No matter which direction he ran towards, he couldn’t get rid of the imminent feeling of danger
ไม่ว่าเขาจะวิ่งไปทางไหนเขาก็ไม่สามารถกำจัดความรู้สึกอันตรายได้
 He felt this way even though he couldn’t see any ranked warrior nearby, which was why it felt all the more frightening
เขารู้สึกแบบนี้แม้ว่าเขาจะไม่เห็นนักรบที่อยู่ใกล้ ๆ ซึ่งเป็นเหตุให้รู้สึกน่ากลัวมากขึ้น
   ‘We’ve been targeted…’   He was sure of it
'เราได้รับการกำหนดเป้าหมาย ... ' เขาแน่ใจว่าของมัน
 Someone among the crazy slaughterers, who were prideful that they were the lowest ranked monsters, had targeted them
คนในหมู่คนบ้าโรงฆ่าสัตว์ที่มีความภาคภูมิใจว่าเป็นสัตว์ประหลาดที่ได้รับการจัดอันดับต่ำสุดได้กำหนดเป้าหมายไว้
 Though Choi Hyuk was able to beat them up, to others, these lowest ranked monsters were nothing short of a natural disaster
แม้ว่า Choi Hyuk สามารถเอาชนะพวกมันขึ้นมาได้ แต่คนอื่น ๆ เหล่านี้คือมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับต่ำสุดคืออะไรที่เป็นภัยพิบัติทางธรรมชาติ
   The fleeing Baek Seoin saw other aliens fleeing and falling into despair
หนี Baek Seoin เห็นคนต่างด้าวหนีและตกอยู่ในความสิ้นหวัง
 He also saw other humans mixed in the crowd
นอกจากนี้เขายังได้เห็นคนอื่น ๆ เข้ามาในกลุ่ม
 Though they all looked different and were from different galaxies, in this moment, they experienced the same fate
แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะดูแตกต่างกันและมาจากกาแลคซีที่แตกต่างกัน แต่ในขณะนี้พวกเขาก็ได้รับการเผชิญชะตากรรมเดียวกัน
 Horror and despair
สยองขวัญและความสิ้นหวัง
 A desperate escape
การหลบหนีหมดหวัง
   ‘Around 4 minutes
ประมาณ 4 นาที
 The rest… are done
ส่วนที่เหลือ ... ทำเสร็จแล้ว
’ There was a [4 minutes 17 seconds] above Baek Seoin’s head while Lee Jinhee and Chu Youngjin both had [Complete]
'มี [4 นาที 17 วินาที] เหนือหัว Baek Seoin ขณะที่ Lee Jinhee และ Chu Youngjin มีทั้ง [Complete]
 Because he was the last one to activate his return code, only Baek Seoin had 4 minutes left
เพราะเขาเป็นคนสุดท้ายที่จะเปิดใช้งานรหัสการส่งคืนของเขาเพียง Baek Seoin มีเหลือเพียง 4 นาที
 He decided
เขาตัดสินใจ
 “Chu Youngjin! Lee Jinhee! Return right now!” “Don’t wanna
"ชู Youngjin! 
” She replied
" เธอตอบ
 “I’m not joking! Return for now!” “I know
"ฉันไม่ได้ล้อเล่น! 
 I guess an enemy is coming?” Baek Seoin stiffened at her calm reply
ข้าคิดว่าศัตรูกำลังจะมา "Baek Seoin ค่อยๆตอบคำถามที่สงบ
 She punched his shoulder
เธอชกไหล่ของเขา
 “You want us to leave you and flee? Just how do you think of us?” “… You’ll die!” “Die?” She snorted
"คุณต้องการให้เราออกไปและหนีไป? 
 “What is our final goal? Isn’t it even higher than the sky above us? But you’re scared of a damn lowest warrior? If you have a big goal, you need to take bigger risks
"เป้าหมายสุดท้ายของเราคืออะไร? 
” She briefly glanced at Choi Hyuk, who was fighting in the distance
"เธอมองไปที่ Choi Hyuk ซึ่งกำลังต่อสู้อยู่ในระยะไกล
 “And just watch me; I’m going to surpass our leader one day
"และเพียงแค่ดูฉัน; 
” Chu Youngjin unsheathed his sword
"ชูยองจินเอาดาบออก
 “Jinhee nuna’s[2] words are right
คำพูดของ Jinhee nuna มีความถูกต้อง
 If your ‘revenge’ wasn’t a joke, then you need to at least overcome this
ถ้าการแก้แค้นของคุณไม่ใช่เรื่องตลกคุณต้องเอาชนะปัญหานี้อย่างน้อย
”   Baek Seoin was about to go crazy
"Baek Seoin กำลังจะบ้า
 ‘You damn people! You wouldn’t be saying that if you had my Intuition! You want to fight with that? Fi… huh?’   It was strange
'คุณคนด่า! 
 He placed his hand on his chest
เขาวางมือลงบนหน้าอก
 His heart that was screaming like a siren had become silent as if submerged in water
หัวใจของเขาที่กรีดร้องเหมือนเสียงไซเรนก็เงียบเหมือนโดนจมอยู่ในน้ำ
 Instead of cold sweat, his hair stood up and his body became heated
แทนการเหงื่อเย็นผมของเขาลุกขึ้นยืนและร่างกายของเขาก็อุ่นขึ้น
   It was his first time experiencing something like this
นี่เป็นครั้งแรกของเขาที่ประสบกับสิ่งต่างๆเช่นนี้
 The moment he thought about ‘fighting’, the anxiety he felt from his Intuition had died down
ช่วงเวลาที่เขาคิดถึงเรื่อง 'fighting' ความวิตกกังวลที่เขารู้สึกได้จากการที่ Intuition ของเขาตายลง
 Of course, the feeling of danger was still strong, however, it wasn’t as strong as before
แน่นอนว่าความรู้สึกของอันตรายยังคงแข็งแกร่งอยู่ดี แต่ก็ไม่แข็งแรงเท่าเดิม
 His anxiety dropped from a ‘We will definitely die’ level to a ‘We might die’
ความวิตกกังวลของเขาลดลงจากระดับ 'แน่นอนเราจะตาย' ไปเป็น 'เราอาจจะตาย'
   ‘Does this mean that if we were to run, we would have definitely died but if we fight, our chances of survival are quite high?’ However, his Intuition was only related to his safety
'นี่หมายความว่าถ้าเราจะวิ่งเราจะต้องเสียชีวิตแน่นอน แต่ถ้าเราสู้โอกาสของเราในการอยู่รอดก็ค่อนข้างสูง?' อย่างไรก็ตามสัญชาตญาณของเขาเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของเขาเท่านั้น
 He didn’t know what to do as his enemy wouldn’t simply wait
เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพราะศัตรูของเขาจะไม่รอ
   “He’s here
"เขามาที่นี่
” Lee Jinhee spoke
ลีจางเก้พูด
 Baek Seoin replied with a desperate heart
Baek Seoin ตอบด้วยใจที่หมดหวัง
 “… If it gets dangerous, immediately return
"... ถ้าเป็นอันตรายทันทีที่กลับมา
” “Okay
"" เอาล่ะ
 Okay
ถูก
” She replied nonchalantly
"เธอตอบอย่างไม่ไยดี
   Thud!   A disgusting looking alien dropped down from above
thud! 
 His reason for targeting Baek Seoin’s group was simple
เหตุผลของการกำหนดกลุ่มเป้าหมายของ Baek Seoin เป็นเรื่องง่าย
   [You’re in the same group as him?]   He was referring to Choi Hyuk, who was pushing back the antlered alien
[คุณอยู่ในกลุ่มเดียวกันกับเขา?] เขากำลังพูดถึง Choi Hyuk ที่กำลังผลักดันคนต่างด้าวที่มีพรหมลิขิต
   “He’s our leader
"เขาเป็นผู้นำของเรา
” She replied
" เธอตอบ
 [I’m the Lowest Ranked Warrior Keken
[ฉันเป็นนักรบที่ถูกจัดอันดับต่ำสุด Keken
 Don’t disappoint me
อย่าทำให้ฉันผิดหวัง
] “Okay
] "เอาล่ะ
 I’ll turn you into a blood splatter
ฉันจะเปลี่ยนคุณเป็นสาดน้ำเลือด
” Baek Seoin felt like sewing up both Keken’s repulsive mouth and Lee Jinhee’s glib mouth
"Baek Seoin รู้สึกราวกับว่าเย็บปากกาน่ารังเกียจของ Keken และปากของ Lee Jinhee
   Keken looked like a human who had his skin removed
Keken ดูเหมือนมนุษย์ที่ถอดผิวหนังออก
 As if his muscle fibers were connected in long strands, muscle tissue seemed to tangle together to make up his body
ราวกับว่าเส้นใยกล้ามเนื้อของเขาเชื่อมต่ออยู่ในเส้นใยยาวเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อดูเหมือนจะยุ่งเหยิงกันเพื่อสร้างร่างกายของเขา
 His muscle tissues were crawling like a den of snakes, while his processes [3] were writhing and the surface of his body wiggled endlessly
เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อของเขาคลานไปมาเหมือนรังของงูในขณะที่กระบวนการของเขากำลังงอและพื้นผิวของร่างกายของเขาสั่นคลอนไปเรื่อย ๆ
   Piing!   The tentacles and processes that made up Keken’s body stood up
Piing! 
 Then, shining silver threads scattered
จากนั้นเส้นเงินสีเงินที่กระจัดกระจายอยู่
 Keken manipulated silver threads with the tentacles and processes around his body
Keken จัดการด้ายเงินกับหนวดและกระบวนการต่างๆทั่วร่างกายของเขา
   [I am also known as the Puppet Sorcerer
[ฉันรู้จักกันในชื่อ Puppet Sorcerer
]   His body opened up disgustingly and each process was manipulating the threads
] ร่างกายของเขาเปิดขึ้นอย่างรังเกียจและแต่ละกระบวนการมีการจัดการกับหัวข้อ
   Palulu!   The silver threads piled up to cover the sky
Palulu! 
 Almost like a metal rainbow or large snowflakes
เกือบจะเหมือนเกล็ดโลหะหรือเกล็ดหิมะขนาดใหญ่
 Keken possessed a horrifying appearance but his weapon was beautiful
Keken มีลักษณะที่น่ากลัว แต่อาวุธของเขาก็สวยงาม
   “Iron Defence!” Baek Seoin activated his skill, swung his shield and got rid of the silver threads
"เหล็กกลาโหม!" Baek Seoin เปิดใช้งานทักษะของเขา swung โล่ของเขาและได้รับการกำจัดของหัวข้อเงิน
   Kiriring! The light threads seemed to possess quite a bit of power as they sparked each time they hit Baek Seoin’s shield
Kiriring! 
   “Bisect!” Chu Youngjin had already activated Berserker and used his slash skill with bloodshot eyes
"Bisect!" ชูยองจินได้เปิดใช้งาน Berserker แล้วใช้สกิลสกิลของเขาด้วยสายตาที่กระหายเลือด
 The moment he swung his sword, a shadow of karma seemed to appear in a blur
ขณะที่เขาเหวี่ยงดาบเงาของกรรมดูเหมือนจะปรากฏเป็นภาพลวงตา
   Pashasha! As if it was hair that had just been cut, the silver threads fluttered in the air
Pashasha! 
   Kiriring!!   Baek Seoin was busy clearing away the fatal silver threads
Kiriring !! 
 Unless he crazily swung his shield to create a wall, he wouldn’t be able to completely block them all
เว้นเสียแต่ว่าเขาฉีกกำแพงของเขาอย่างบ้าคลั่งเพื่อสร้างกำแพงเขาจะไม่สามารถปิดกั้นพวกเขาได้ทั้งหมด
   ‘Oh, my god
'โอ้พระเจ้า
 It’s like fighting against a downpour
มันเหมือนกับการต่อสู้กับฝนตก
’   [Kikiki! That’s not all~!] From the beginning, Keken didn’t think Baek Seoin’s group was as strong as Choi Hyuk
'[Kikiki! 
 He only wanted to use them to mock the idiot, Keushisuit, who was struggling with Choi Hyuk
เขาแค่อยากจะใช้มันเพื่อล้อเลียนคนงี่เง่า Keushisuit ผู้ซึ่งกำลังดิ้นรนกับ Choi Hyuk
   Keken became a bit happier
Keken กลายเป็นความสุขมากขึ้น
 ‘There’s no need to kill them all at once
'ไม่จำเป็นต้องฆ่าพวกเขาทั้งหมดในครั้งเดียว
 I’ll torment them
ฉันจะลงโทษพวกเขา
 Little by little
ทีละเล็กทีละน้อย
 So they can squirm like the bugs they are
ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถกระพือปีกเหมือนแมลงพวกเขา
’   Lee Jinhee noticed Keken’s demeanor
Lee Jinhee สังเกตพฤติกรรมของ Keken
 ‘Now’s my chance!’ She thought
'นี่เป็นโอกาสของฉัน' เธอคิด
   “Chu Youngjin! Give me a lift!” Lee Jinhee rushed through the area Baek Seoin had cleared towards Chu Youngjin
"ชู Youngjin! 
   “What are you going to do?” Baek Seoin became horrified
"คุณจะทำอะไร?" Baek Seoin ตกใจมาก
   “Just watch!”   Thud
"แค่เฝ้าดู!" ทัด
Lee Jinhee, who was rushing forward at an incredible speed, lifted her foot up
ลีจองจิ (Lee Jinhee) กำลังวิ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อยกเท้าขึ้น
 Chu Youngjin instinctively caught her foot with his hands
ชูยองจินได้จับเท้าด้วยมือของตัวเอง
   “Throw me!!!” She stood on his hands, ready to jump at any time
"โยนฉัน!" เธอยืนอยู่บนมือของเขาพร้อมที่จะกระโดดได้ตลอดเวลา
 If he didn’t throw her right then they would lose balance and fall into more danger
ถ้าเขาไม่โยนสิทธิ์ของเธอแล้วพวกเขาจะสูญเสียความสมดุลและตกอยู่ในอันตรายมากขึ้น
 They were at the point of no return
พวกเขาอยู่ในจุดที่ไม่มีผลตอบแทน
 Chu Youngjin looked in the direction she was pointing at
ชู Youngjin มองไปในทิศทางที่เธอชี้
   “No!” Baek Seoin despaired
"ไม่!" Baek Seoin สิ้นหวัง
   Bang! Chu Youngjin, whose enhanced stats were 168 (★★) Power and 196 (★★) Speed, threw Lee Jinhee with all his might
ปัง 
   “Speeding Blade!” She activated her skill
"Speeding Blade!" เธอใช้สกิลของเธอ
 It was an outstanding skill that doubled her Speed in that moment, which translated directly into Power
เป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมที่เพิ่มความเร็วเป็นสองเท่าในขณะนั้นซึ่งแปลโดยตรงเป็น Power
 It was a skill that specialized in bringing out incredible effects from 2-star karma
มันเป็นทักษะที่เชี่ยวชาญในการสร้างผลงานที่น่าอัศจรรย์จากกรรมวิธีระดับ 2 ดาว
 Her Speed was at 122 (★★) and that number was directly applied to her Power
ความเร็วของเธออยู่ที่ 122 (★★) และหมายเลขดังกล่าวถูกใช้โดยตรงกับ Power ของเธอ
   She looked at her target, seeing an opening in between the silver threads that covered the sky
เธอมองไปที่เป้าหมายเห็นช่องว่างระหว่างเส้นเงินที่ปกคลุมท้องฟ้า
 That opening clearly reflected in her eyes
การเปิดดังกล่าวสะท้อนให้เห็นได้ชัดเจนในสายตาของเธอ
 If she made even a small mistake, she would become a blood splatter
ถ้าเธอทำผิดพลาดเล็กน้อยเธอก็จะกลายเป็นเลือดสาดน้ำ
 She was afraid
เธอกลัว
 However, she wasn’t scared of being afraid
อย่างไรก็ตามเธอไม่กลัวที่จะกลัว
 She was like that even before she awakened karma
เธอเป็นแบบนั้นก่อนที่เธอจะตื่นขึ้นมา
 Not only as a normal human but as someone who possessed a woman’s body, she was able to scale buildings and even did stunts like jumping off the roof of a building into a small gap in the building in front of her
ไม่เพียง แต่เป็นมนุษย์ธรรมดาเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่ครอบครองร่างกายของผู้หญิงเธอสามารถปรับขนาดอาคารและแม้แต่การเลิกล้มการกระโดดลงจากหลังคาอาคารไปยังช่องว่างขนาดเล็กในอาคารด้านหน้าของเธอ
 She didn’t want to lose to any man, building or even nature
เธอไม่ต้องการสูญเสียคนใดอาคารหรือแม้แต่ธรรมชาติ
 Fear was good as it kept a suitable amount of tension
กลัวเป็นสิ่งที่ดีเพราะมันทำให้เกิดความตึงเครียดที่เหมาะสม
 That tension was good
ความตึงเครียดนั้นเป็นสิ่งที่ดี
 So, she jumped into the fear
ดังนั้นเธอจึงกระโดดลงไปในความกลัว
   She flew in the air
เธอบินอยู่ในอากาศ
   Flutter
กระพือ
 The layers of thread missed her by a hair’s breadth
ชั้นของด้ายพลาดเธอโดยความกว้างของเส้นผม
 Everything seemed to be in slow motion
ทุกอย่างดูเหมือนจะเคลื่อนไหวช้า
   Baek Seoin had his mouth agape
Baek Seoin พูดอ้าปากค้างอยู่
   It was to the point that the silver lines that were there to scratch her looked as if they were protecting her
มันเป็นจุดที่เส้นเงินที่อยู่ที่นั่นเพื่อขีดข่วนเธอดูราวกับว่าพวกเขากำลังปกป้องเธอ
 Nothing blocked her path
ไม่มีอะไรปิดกั้นเส้นทางของเธอ
 Nothing could escape her eyes
ไม่มีอะไรที่จะหลบหนีไปได้
   [Huh? Huh?] Keken was taken back
[ฮะ? 
 Due to the trait of these silver lines, the closer an opponent came, the harder it was to fight them
เนื่องจากลักษณะของเส้นเงินเหล่านี้ยิ่งทำให้ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาใกล้ก็ยิ่งยากที่จะสู้กับพวกเขา
 On top of that, her Speed, which was increased by Chu Youngjin’s throw and her [Speeding Blade] skill, was much faster than Keken imagined
นอกจากนี้ความเร็วของเธอซึ่งเพิ่มขึ้นจากการขว้างของชูยองจินและทักษะของ [Speeding Blade] ก็เร็วกว่าที่ Keken คิดไว้
   Stab!   She utilized her athletic ability to stab her gladius into his right eye
แทง! 
   “Keeeee!!!” There was no need for a translation
"Keeeee !!!" ไม่จำเป็นต้องแปล
 ‘Ah, you’re in pain
'โอ้คุณเจ็บปวด
’   Though she didn’t have the ability to freely manipulate her karma like Choi Hyuk, she had experimented by herself as well
แม้ว่าเธอจะไม่มีความสามารถในการจัดการกับกรรมของเธออย่าง Choi Hyuk แต่เธอก็ทดลองด้วยตัวเองเช่นกัน
 She gathered all her karma into her blade
เธอรวบรวมกรรมทั้งหมดไว้ในใบมีดของเธอ
 The short, 30cm blade instantly shined
ใบมีดสั้น 30 ซม. ส่องทันที
 Its cutting ability was enhanced
ความสามารถในการตัดเพิ่มขึ้น
   Rip! She used the momentum to slide the gladius away and pop his other eye as well
ฉีก! 
   “Keeeee!!!”   Processes crazily came up all over his body
"Keeeee !!!" กระบวนการที่เกิดขึ้นอย่างบ้าคลั่งเกิดขึ้นทั่วร่างกายของเขา
 Nothing good would happen from getting hit
ไม่มีอะไรที่ดีจะเกิดขึ้นจากการโดน
   “High-Speed Breakaway!”   Bang!   As if a bomb had exploded, her body bounced away with a bang
"ความเร็วสูง Breakaway!" Bang! 
 Baek Seoin hastily ran towards her with his shield and grabbed hold of her sliding body
Baek Seoin รีบวิ่งไปหาเธอด้วยโล่ของเขาและคว้าตัวเธอไว้
   [Kuaahh! You fucking bugs!!]   Keken went insane
[Kuaahh! 
 Unfortunately, he couldn’t see so his attacks were pathetic
แต่น่าเสียดายที่เขาไม่เห็นดังนั้นการโจมตีของเขาเป็นที่น่าสงสาร
 He couldn’t aim properly
เขาไม่สามารถจุดมุ่งหมายได้อย่างถูกต้อง
 It would take some time for him to recover his vision
มันจะใช้เวลาสักพักสำหรับเขาที่จะฟื้นวิสัยทัศน์ของเขา
   It was their chance
มันเป็นโอกาสของพวกเขา
 “Good job, Jinhee! Now let’s run!” Baek Seoin shouted as he helped her up
"งานที่ดีจัง! 
 He was thinking about running away
เขากำลังคิดถึงการวิ่งหนีไป
 She grumpily replied
เธอตอบอย่างไม่พอใจ
   “What are you talking about, Baek hyung
"คุณกำลังพูดถึงอะไร Baek hyung
 Let’s kill him
มาฆ่าเขาเถอะ
” She believed it was their chance to win
"เธอเชื่อว่านี่เป็นโอกาสที่พวกเขาจะชนะ
   ** Choi Hyuk, who had embedded the Predator’s Blade into Keushisuit’s neck, spectated Lee Jinhee stabbing Keken’s eye
** Choi Hyuk ผู้ซึ่งได้ฝังใบมีดของ Predator ไว้ในคอของ Keushisuit เห็น Lee Jinhee แทงตาของ Keken
   “She fights well
"เธอต่อสู้ได้ดี
”   He said in a prideful voice
"เขาพูดด้วยความเยือกเย็น
     [1] Korean pancake-like food
[1] อาหารแพนเค้กเหมือนเกาหลี
 [2] Nuna – what a younger male would call an older female [3] Process – projection or outgrowth of tissue, in this case, muscle tissue
[2] Nuna - สิ่งที่ผู้ชายอายุน้อยกว่าจะเรียกผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า [3] กระบวนการ - การฉายหรือผลพลอยได้ของเนื้อเยื่อในกรณีนี้เนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อ