Chapter 67 Editor: Obelisk   This time, the fight really had ended
Chapter 67 Editor: Obelisk คราวนี้การต่อสู้จบลงจริงๆ
 There were 8,000 surviving Berserkers
มีผู้บุกรุก 8,000 คน
 The fight this time had left an unprecedented number of casualties in the history of the Berserkers
การต่อสู้ในครั้งนี้ทำให้จำนวนผู้เสียชีวิตในประวัติการณ์ของ Berserkers เป็นประวัติการณ์
 There was nothing more to say when 1/5 of their total members had died
ไม่มีอะไรจะพูดเมื่อ 1/5 ของสมาชิกทั้งหมดของพวกเขาเสียชีวิต
 “By the looks of it, it seems the losses from the second free-for-all are large
ดูเหมือนว่าความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการเป็นอิสระครั้งที่สองก็มีมาก
” Baek Seoin’s voice was depressed
เสียงของ Baek Seoin หดหู่
 What they earned was significant
สิ่งที่พวกเขาได้รับคือสำคัญ
 With the completion of the Sovereign Mission, even if they only considered the indirect rewards the Berserkers earned, everyone’s Retribution had increased by 10 and they also received 3 free karma points as a reward for being the first to succeed in an exchange between colonized lands
แม้ว่าภารกิจเหล่านี้จะถือว่าผลตอบแทนทางอ้อมที่ Berserkers ได้รับแล้ว แต่ Retribution ของทุกๆคนได้เพิ่มขึ้น 10 ครั้งและพวกเขายังได้รับคะแนนสะสมฟรี 3 คะแนนเป็นรางวัลสำหรับการเป็นคนแรกที่ประสบความสำเร็จในการแลกเปลี่ยนดินแดนอาณานิคม
 (Choi Hyuk’s Retribution increased by 10, and he earned 10 free karma points
(Choi Hyuk's Retribution เพิ่มขึ้น 10 อันและเขาได้รับคะแนนสะสมฟรี 10 คะแนน
) Not only that, but due to the unprecedented level of intensity from their fight, the ‘Combat Addict’ traits had activated, and they each received a plentiful amount of karma
ไม่เพียงแค่นั้น แต่เนื่องจากความรุนแรงระดับประวัติการณ์จากการสู้รบของพวกเขาคุณลักษณะ 'การต่อสู้ติดยาเสพติด' ได้เปิดใช้งานและพวกเขาแต่ละคนได้รับความอุดมสมบูรณ์ของกรรม
 However, the losses were too large for them to simply be happy
อย่างไรก็ตามการสูญเสียมีขนาดใหญ่เกินไปสำหรับพวกเขาเพียงแค่มีความสุข
 4,000 casualties
จำนวนผู้เสียชีวิต 4,000 คน
 If they accounted for the wounded as well, no one was unscathed
หากพวกเขาคิดว่าสำหรับผู้บาดเจ็บเช่นกันไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ
 Although the Berserkers were known to have the highest casualty rates compared to other organizations, the majority were from the deaths and injuries of new recruits
แม้ว่า Berserkers เป็นที่รู้จักว่ามีอัตราการเสียชีวิตสูงสุดเมื่อเทียบกับองค์กรอื่น ๆ ส่วนใหญ่มาจากการเสียชีวิตและการบาดเจ็บของการรับสมัครใหม่
 The veterans, who had polished themselves in the Berserkers, were monsters who were able to return from the most hellish situations with a smile
ทหารผ่านศึกที่ขัดตัวเองใน Berserkers เป็นมอนสเตอร์ที่สามารถกลับมาจากสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดด้วยรอยยิ้ม
 Yet, this time, people had died or gotten injured without a distinction between veterans and new recruits
อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ผู้คนเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บโดยไม่มีความแตกต่างระหว่างทหารผ่านศึกกับทหารเกณฑ์ใหม่
 The mental blow from this was just as large
การระเบิดทางจิตจากสิ่งนี้มีขนาดใหญ่พอสมควร
   “…” Alexei silently bit his lip as he followed behind Lee Jinhee
"... " อเล็กซี่ยิ้มริมฝีปากเงียบ ๆ ขณะที่เขาเดินตามหลังลีจางเก้
 Lee Jinhee was looking for her left arm that had been sliced off while she was trying to save Alexei
Lee Jinhee กำลังมองหาแขนซ้ายของเธอที่ถูกตัดออกขณะที่เธอพยายามจะช่วย Alexei
 However, she was unable to find it
อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถหามันได้
 Alexei’s expression became gloomier
การแสดงออกของอเล็กซี่กลายเป็นความเศร้าหมอง
 Lee Jinhee roughly stroke his head with her remaining right arm
Lee Jinhee ลวกศีรษะด้วยแขนขวาที่เหลือ
 “It’s fine
"ทุกอย่างปกติดี
 Lyosha, I can get the guardian to regrow it, so don’t worry
Lyosha ฉันจะขอให้ผู้ปกครองสร้างมันขึ้นใหม่ได้ดังนั้นอย่ากังวล
” “…” Alexei didn’t reply and only bit his lip harder
"" ... "อเล็กซี่ไม่ตอบและเพียง แต่บีบปากของเขาให้หนักขึ้น
 Of course, Guardian Bae Jinman could regrow her arm
แน่นอน Guardian Bae Jinman สามารถคว่ำแขนของเธอได้
 However, when there were this many patients, he couldn’t help but feel burdened by using such a high skill like regrowing limbs
อย่างไรก็ตามเมื่อมีผู้ป่วยจำนวนมากนี้เขาไม่สามารถช่วย แต่รู้สึกว่าได้รับภาระหนักโดยการใช้ทักษะที่สูงเช่นการงอกใหม่
 Since it wasn’t like she would die right away if she didn’t have her left arm, there was no doubt she would have to wait 1-2 weeks to regrow her left arm
เพราะมันไม่ใช่ว่าเธอจะตายทันทีถ้าเธอไม่มีแขนซ้ายเธอก็ไม่มีข้อสงสัยเลยว่าเธอต้องรอ 1-2 สัปดาห์เพื่อหยอดแขนซ้าย
 “I’m sorry… I will get stronger…” Alexei thought that Lee Jinhee, who he idolized, became hurt because he was weak
"ฉันขอโทษ ... ฉันจะแข็งแรงขึ้น ... " Alexei คิดว่า Lee Jinhee ซึ่งเขาเป็นคนบูชาได้กลายเป็นคนเจ็บเพราะเขาอ่อนแอ
 Although he was only barely able to speak those words because he was deeply ashamed, his insides were boiling
แม้ว่าเขาจะแทบจะไม่สามารถพูดคำเหล่านี้ได้เพราะเขารู้สึกละอายใจ
 When she saw Alexei like this, Lee Jinhee clicked her tongue
เมื่อเธอเห็นเช่นนี้ Alexei ลี Jinhee คลิกที่ลิ้นของเธอ
 “Don’t be in such a hurry, Lyosha
อย่ารีบร้อนเลยล่ะ Lyosha
 If you can’t distinguish between when you should jump in and when you shouldn’t, you will never be strong
ถ้าคุณไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างเวลาที่คุณควรจะกระโดดเข้าและเมื่อไหร่ที่คุณไม่ควรคุณจะไม่แข็งแรง
 Okay? Burning heart, cool head
เอาล่ะ? 
” As she said this, Lee Jinhee placed her remaining hand onto Alexei’s forehead
"ขณะที่เธอกล่าวอย่างนี้ลีจินเฮวางมือซ้ายไว้บนหน้าผากของอเล็กซี่
 Her fingers, which had become chilly due to blood loss, cooled Alexei’s burning forehead
นิ้วของเธอซึ่งหนาวเย็นเนื่องจากการสูญเสียเลือดทำให้หน้าผากของ Alexei เย็นลง
 Perhaps it was at this moment when Alexei completely fell for Lee Jinhee
บางทีตอนนี้เองที่ Alexei หลุดไป Lee Jinhee
 Of course, he was unable to express this in the current mood… Alexei’s eyes quaked
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ในอารมณ์ปัจจุบัน ... ดวงตาของอเล็กซี่จืดชืด
 He bent his waist and bowed
เขาก้มเอวไว้และโค้งคำนับ
 “I will bear that in mind, teacher!” “What teacher?” Lee Jinhee snorted and left
"ฉันจะจำไว้ว่าครูครู!" "ครูคนไหน?" ลีจองจินกราบทูลและทิ้ง
 From a distance, Choi Hyuk shouted
จากระยะไกล Choi Hyuk ตะโกน
   “Directors, gather for a moment!”   ** The directors gathered
"กรรมการมารวมตัวกันสักพัก!" ** กรรมการรวมตัวกัน
 Even though they had won, none of them were excited
แม้ว่าพวกเขาจะชนะ แต่ก็ไม่มีใครตื่นเต้น
 They were all ill-tempered as if they were asking why he called them when they were dead tired
พวกเขาทั้งหมดอารมณ์ไม่ดีราวกับว่าพวกเขากำลังถามว่าทำไมเขาเรียกพวกเขาเมื่อพวกเขาตายเหนื่อย
 He couldn’t blame them either
เขาไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้เช่นกัน
 Lee Jinhee’s left arm had been cut off, Artillery Captain Handke’s thigh was still bleeding, and Chu Youngjin was standing blankly
แขนซ้ายของ Lee Jinhee ถูกตัดขาดต้นขาของปืนใหญ่กัปตัน Handke ยังคงมีเลือดออกและชูยองจินก็ยืนนิ่งอยู่
 Ryu Hyunsung was better off than them, but his eyes were filled with drowsiness
Ryu Hyunsung ดีกว่าพวกเขา แต่ตาของเขาเต็มไปด้วยอาการง่วงนอน
 An expression that said he wanted to quit everything and sleep
การแสดงออกที่บอกว่าเขาต้องการเลิกสูบบุหรี่ทุกอย่างและนอนหลับ
 Guardian Bae Jinman was unable to attend because he had to treat the wounded
Guardian Bae Jinman ไม่สามารถเข้าร่วมเพราะเขาต้องปฏิบัติต่อผู้บาดเจ็บ
 “Damn… That stubborn old man
"ประณาม ... ชายชราที่ดื้อดึง
 We’re both getting old, and he’s like that…” The person Handke was bitching and grumbling about was Bae Jinman
เราทั้งคู่อายุมากแล้วและเขาก็แบบนั้น ... "คนที่ Handke กำลังเบื่อและบ่นว่า Bae Jinman
 Since he thoroughly treated people in order of dangerous wounds instead of rank, Handke was pushed back even though he was a top executive
เนื่องจากเขาได้รับการปฏิบัติอย่างทั่วถึงตามลำดับของบาดแผลที่เป็นอันตรายแทนการจัดอันดับ Handke ถูกผลักกลับแม้ว่าเขาจะเป็นผู้บริหารระดับสูง
 No, he was refused
ไม่เขาถูกปฏิเสธ
 ‘Fix that sort of wound with your own Recovery!’ was what Bae Jinman prescribed him
"แก้ไขแผลดังกล่าวด้วยการกู้คืนของคุณเอง!" เป็นสิ่งที่เบยองหานกำหนดให้เขา
 Although his life wasn’t at risk, someone like Handke, who had low Recovery, would have to bear this pain for half a day
แม้ว่าชีวิตของเขาจะไม่ได้รับความเสี่ยงใครบางคนเช่นแฮนคีย์ที่มีการฟื้นตัวต่ำจะต้องทนทุกข์ทรมานกับอาการนี้เป็นเวลาครึ่งวัน
 Because they had gathered disorderly, Handke’s mumblings were buried under the racket
เนื่องจากพวกเขาได้รวบรวมความไม่เป็นระเบียบไว้, morks ของ Handke ถูกฝังอยู่ใต้แร็กเกต
  Once they had each found a spot and quieted down, Handke’s mumblings clearly stood out
เมื่อพวกเขาแต่ละคนพบจุดและเงียบลง, mumblings Handke ชัดเจนยืนออก
 Handke, who was diligently cursing Bae Jinman, suddenly felt embarrassed and closed his mouth
Handke ที่กำลังสาปแช่ง Bae Jinman อย่างกะทันหันก็รู้สึกอายและปิดปาก
   Only then did Choi Hyuk open his mouth
ชอยฮยอกก็เปิดปาก
 He got straight to the point
เขาตรงไปตรงมา
 “We are going to explore
"เรากำลังจะไปสำรวจ
” At his words, the top executives raised their heads like zombies
"คำพูดของเขาผู้บริหารระดับสูงยกหัวขึ้นเหมือนซอมบี้
 ‘Explore? Right now? Seriously?’ That was what was written on their faces
‘สำรวจ? 
 “We can’t move while the critically wounded are being treated anyways
"เราไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในขณะที่คนที่บาดเจ็บสาหัสได้รับการรักษา
” After saying that, Choi Hyuk gestured to the back with his chin
"หลังจากพูดแบบนั้น Choi Hyuk ก็ชี้ไปทางด้านหลังด้วยคางของเขา
 There was a white building which looked to be a fortress
มีอาคารสีขาวซึ่งดูเหมือนจะเป็นป้อมปราการ
 In the beginning, the monsters were gathered around that building as if sieging it
ในตอนแรกมอนสเตอร์เหล่านี้ถูกรวบรวมไว้รอบ ๆ อาคารเช่นเดียวกับการล้อม
 “Since we don’t know what’s in there, executives need to take the lead
"เนื่องจากเราไม่ทราบว่ามีอะไรอยู่ในนั้นผู้บริหารต้องมีส่วนร่วม
 Ah, mister Handke can stay here since he’s wounded
อานาย Handke สามารถอยู่ที่นี่ได้ตั้งแต่เขาบาดเจ็บ
” Handke clenched his fists in happiness at Choi Hyuk’s consideration for him
"แฮนคีจับกำปั้นไว้ในความสุขในการพิจารณาของ Choi Hyuk สำหรับเขา
 “Jinhee nuna stay here as well
"Jinhee nuna อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
” Choi Hyuk called out Lee Jinhee a tempo later
"ชอยฮยอกเรียกจังหวะของ Lee Jinhee มาในภายหลัง
 Then, like he expected, Lee Jinhee opposed, “What! You’re telling me to stay here when there’s a trace of an alien civilization right in front of me? That’s not right, leader!” Even though one of her arms were cut off, she was still full of vigor
แล้วอย่างที่เขาคาดไว้ Lee Jinhee คัดค้านว่า "อะไร! 
 She added grumpily, “I’m already upset because so many died, don’t take away my joy as well
เธอเสริมอย่างโกรธ "ฉันเสียใจมากเพราะหลายคนตายไม่ได้ใช้ความสุขของฉันเช่นกัน
” Choi Hyuk looked at her
"Choi Hyuk มองไปที่เธอ
 She clearly distinguished between her likes and dislikes
เธอโดดเด่นแตกต่างระหว่างชอบและไม่ชอบของเธอ
 However, she didn’t dawdle in what she didn’t like and needed to find what she liked
อย่างไรก็ตามเธอไม่ละเลยในสิ่งที่เธอไม่ชอบและต้องการที่จะหาสิ่งที่เธอชอบ
 Alexei, who overheard her, shouted, “Director, are you crazy?!” But Lee Jinhee counter argued, “Is getting your arm cut off something to fuss about? In such a great world where you can regrow them?” Choi Hyuk simply grinned
อเล็กซี่ผู้ที่ได้ยินเธอตะโกนว่า "ผู้กำกับคุณบ้าหรือไม่?" แต่ลีจองจินโต้แย้งว่า "กำลังจะตัดอะไรบางอย่างให้ยุ่งยากหรือไม่? 
 She was definitely an interesting person
เธอเป็นคนที่น่าสนใจจริงๆ
 “Then, do what you want
"แล้วทำในสิ่งที่คุณต้องการ
” The exploration members were decided
"สมาชิกสำรวจได้ตัดสินใจ
 Starting with Choi Hyuk, it included Chu Youngjin, Ryu Hyunsung, Baek Seoin, Lee Jinhee and Alexei, who begged to participate
เริ่มต้นด้วย Choi Hyuk ได้แก่ Chu Youngjin, Ryu Hyunsung, Baek Seoin, Lee Jinhee และ Alexei ที่ขอร้องให้เข้าร่วม
   “We leave in 30 minutes
"เราทิ้งไว้ใน 30 นาที
” Choi Hyuk needed a break as well
"Choi Hyuk ต้องการพักเช่นกัน
 Since he had also used ‘Heart Injection’, his karma had completely collapsed
ตั้งแต่ที่เขายังใช้ "Heart Injection" กรรมของเขาก็ทรุดลงไปหมด
 Although the 1-hour exhaustion period, which didn’t let him recover, had ended, he hadn’t recovered enough yet
ถึงแม้ว่าระยะเวลาหมดแรง 1 ชั่วโมงซึ่งไม่ทำให้เขาฟื้นตัวได้สิ้นสุดลง แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นตัว
 He didn’t show it, but his body was heavy like a cotton ball doused in water
เขาไม่ได้แสดง แต่ร่างกายของเขาหนักเหมือนลูกฝ้ายที่เต็มไปด้วยน้ำ
 Once Choi Hyuk ordered, the executives vigorously shouted, “Yes!”, then staggered away like zombies
เมื่อ Choi Hyuk สั่งผู้บริหารตะโกนอย่างแรง "ใช่" แล้วก็เดินโซเซเหมือนซอมบี้
   As if he found this amusing, Baek Seoin laughed as he stood next to Choi Hyuk
ราวกับว่าเขารู้สึกขบขันนี่ Baek Seoin หัวเราะขณะที่ยืนอยู่ข้างๆ Choi Hyuk
 “Still, because they survived due to our leader, we are able to see them like that
"ยังคงเพราะพวกเขารอดพ้นจากผู้นำของเราเราสามารถที่จะเห็นพวกเขาเช่นนั้น
 I really thought we might’ve died for a change
ฉันคิดว่าเราอาจตายเพื่อการเปลี่ยนแปลง
” Baek Seoin would normally take command and handled household matters in Choi Hyuk’s stead
"Baek Seoin ปกติจะสั่งการและจัดการเรื่องของใช้ในครัวเรือนในสถานที่ของ Choi Hyuk
 He was a talented advisor
เขาเป็นที่ปรึกษาที่มีพรสวรรค์
 However, things that were impossible for him to handle with his own power were eventually resolved by Choi Hyuk
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะสามารถจัดการกับพลังของตัวเองได้ถูกแก้ไขโดย Choi Hyuk
 It was the same this time as well
เวลานี้ก็เหมือนกัน
 “Thank you
"ขอขอบคุณ
” Said Baek Seoin bashfully
"Baek Seoin กล่าวอย่างขุ่นเคือง
 However, as if asking why he would say such pointless words, he didn’t reply and sat down on a moderate pile of machines
อย่างไรก็ตามราวกับถามว่าทำไมเขาจะพูดคำพูดที่ไร้จุดหมายเช่นนี้เขาจึงไม่ตอบและนั่งลงบนกองเครื่องจักรขนาดปานกลาง
 Then he pointed to another pile and said one thing
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่อีกกองหนึ่งและพูดอย่างนั้น
 “Baek hyung should rest as well
"Baek hyung ควรพักผ่อนเช่นกัน
”   ** Deep into the night, the exploration began
** ลึกลงไปในคืนการสำรวจเริ่มขึ้น
 The alien ground that took over all of Seongbuk District
คนต่างด้าวที่เข้ายึดเมือง Seongbuk ทั้งหมด
 The endless desert of broken machines
ทะเลทรายไม่มีที่สิ้นสุดของเครื่องหัก
 Within, there was only a single trace of civilization, and the closer they got, the more certain they were that it was a fortress
ภายในมีเพียงร่องรอยเดียวของอารยธรรมและใกล้ชิดพวกเขาได้มากขึ้นบางอย่างที่พวกเขาได้ว่ามันเป็นป้อมปราการ
 Its surroundings were blocked with solid metal, and machines were destroyed around it
สภาพแวดล้อมถูกบล็อกด้วยโลหะแข็งและเครื่องจักรถูกทำลายไปรอบ ๆ
 It seemed like there was a large battle, as various places were dug up or melted
ดูเหมือนว่ามีการสู้รบครั้งใหญ่เนื่องจากสถานที่ต่าง ๆ ถูกขุดขึ้นหรือหลอมละลาย
 It was definitely different from other places where there were only endless piles of machines
มันแตกต่างจากสถานที่อื่น ๆ ที่มีเพียงกองที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเครื่อง
 “What kind of attack were they prepared for to create such a fortress…?” Baek Seoin mumbled and Lee Jinhee answered, “Isn’t it obvious? Aliens probably made it to defend against monsters
"พวกเขาเตรียมโจมตีอะไรแบบนี้เพื่อสร้างป้อมปราการดังกล่าว ... ?" Baek Seoin พึมพำและ Lee Jinhee ตอบว่า "มันไม่ชัดเจนใช่มั้ย? 
” “Then how did the monsters invade this alien world, what eventually happened, and why did it appear here?” “Portal? Annihilation? … Rescue request?” The two gossiped like always
"แล้วสัตว์ประหลาดเหล่านี้รุกรานโลกคนต่างด้าวนี้ได้อย่างไรเกิดอะไรขึ้นในท้ายที่สุดและทำไมถึงเกิดขึ้นที่นี่?" "พอร์ทัล? 
 Baek Seoin’s questions and Lee Jinhee’s light replies, uncertain whether they were conversing or talking to one’s self, they continued endlessly until they arrived at the fortress’s outer walls
คำถามของ Baek Seoin และแสงไฟตอบกลับของ Lee Jinhee ไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังพูดคุยหรือพูดคุยกับตัวเองพวกเขาก็ยังคงไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าพวกเขาจะมาถึงกำแพงชั้นนอกของป้อม
 When they arrived at the outer wall, Ryu Hyunsung sluggishly said, “This… there is no entrance
เมื่อพวกเขามาถึงกำแพงชั้นนอก Ryu Hyunsung เฉยๆกล่าวว่า "นี่ ... ไม่มีทางเข้า
” It was exactly as he said
"มันเหมือนกับที่เขาพูด
 The metal, which was white like milk, was coiled around the walls like croissants, not leaving a single space
โลหะที่เป็นสีขาวเหมือนนมถูกม้วนรอบ ๆ ผนังเช่นครัวซองต์ไม่ออกจากพื้นที่เดียว
 “… Do we need to smash it?” Choi Hyuk gripped his sword handle
"... เราจำเป็นต้องตีมันหรือไม่?" Choi Hyuk จับที่จับดาบของเขา
 However, the monsters were unable to smash open this outer wall
อย่างไรก็ตามมอนสเตอร์ไม่สามารถชนกำแพงชั้นนอกนี้ได้
 Would it break easily? As his body wasn’t in a good condition yet, it wasn’t a welcomed situation
มันจะแตกง่ายหรือไม่? 
 Just then, a hologram appeared in front of their eyes
ทันใดนั้นโฮโลแกรมปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าต่อตา
 Cheng! At the hologram’s sudden appearance, the lax atmosphere instantly tensed as the executives unsheathed their swords
เฉิง! 
 However, they realized it was a hologram with no substance
อย่างไรก็ตามพวกเขาตระหนักว่าเป็นโฮโลแกรมที่ไม่มีสาร
   A simple, white silhouette that looked like a stickman
ภาพเงาสีขาวเรียบง่ายเหมือน stickman
 As if miming, the fellow looked around in an exaggerated motion before letting out a sigh of relief
เพื่อน ๆ มองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางที่พูดเกินจริงก่อนที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
 ‘There are no monsters nearby,’ It expressed what was on its mind
'ไม่มีมอนสเตอร์อยู่ใกล้ ๆ ' มันแสดงถึงสิ่งที่อยู่ในใจของมัน
 It was an unusual method of communication
มันเป็นวิธีการสื่อสารที่ผิดปกติ
 It wasn’t transforming its thoughts into symbols known as language, instead, the emotions it was feeling and its decisions were clearly conveyed to them
มันไม่ได้เปลี่ยนความคิดของตนเป็นสัญลักษณ์ที่เรียกว่าภาษาแทนอารมณ์ที่รู้สึกและการตัดสินใจของพวกเขาได้รับการถ่ายทอดอย่างชัดเจนกับพวกเขา
 The white hologram raised its hands high up at the sky, then dropped its shoulders towards the ground
โฮโลแกรมสีขาวยกมือขึ้นสูงที่ท้องฟ้าแล้วปล่อยไหล่ลงไปที่พื้น
 At the same time, an indefinable emotion was conveyed to them
ในขณะเดียวกันความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ถูกถ่ายทอดมาให้พวกเขา
 Baek Seoin attempted to change its emotions into human language
Baek Seoin พยายามเปลี่ยนอารมณ์เป็นภาษามนุษย์
 “Hello… However, you are a bit late…?” The fellow momentarily stared at Baek Seoin
"สวัสดี ... อย่างไรก็ตามคุณก็สายไปหน่อย ... ?" เพื่อน ๆ จ้องมองที่ Baek Seoin ชั่วครู่
 Then, this time, it imitated Baek Seoin’s voice perfectly
คราวนี้มันเลียนแบบเสียง Baek Seoin อย่างสมบูรณ์แบบ
 “Hello… However, you are a bit late…?” At the same time, they felt another emotion
"สวัสดี ... อย่างไรก็ตามคุณก็สายไปหน่อย ... ?" ในเวลาเดียวกันพวกเขารู้สึกถึงอารมณ์อีกอย่างหนึ่ง
 Baek Seoin translated it again
Baek Seoin แปลอีกครั้ง
 “Continue?” “Continue?” The hologram perfectly imitated him
"ดำเนินการต่อหรือไม่?" "ดำเนินต่อไปหรือไม่?" โฮโลแกรมจะเลียนแบบเขาอย่างสมบูรณ์
 “You want to learn the language?” “You want to learn the language?” “You’re saying if we continue to talk like this, you’ll learn it by yourself?” “You’re saying if we continue to talk like this, you’ll learn it by yourself?” As if it was happy with Baek Seoin’s reaction, the white silhouette strutted around, almost like it was dancing
"คุณต้องการที่จะเรียนรู้ภาษาหรือไม่" "คุณต้องการเรียนรู้ภาษานี้หรือไม่?" "คุณพูดว่าเรายังคงพูดแบบนี้อยู่หรือเปล่าคุณจะเรียนรู้ได้ด้วยตัวเอง?" "คุณพูดว่า 
 When the fellow knocked on the outer wall of the fortress, the outer wall, which had no openings, wobbled like a liquid and created a path
เมื่อเพื่อนเคาะบนผนังด้านนอกของป้อมปราการผนังด้านนอกซึ่งไม่มีช่องเปิดสั่นคลอนเหมือนของเหลวและสร้างเส้นทาง
 ‘Follow me
'ปฏิบัติตามฉัน
 I’ll tell you
ฉันจะบอกคุณ
’ Choi Hyuk looked at Baek Seoin once
ชอยฮยอกมองไปที่ Baek Seoin สักครั้ง
 Baek Seoin replied
Baek Seoin ตอบ
 “I’m getting good vibes?” If that was the case, it shouldn’t be dangerous
"ฉันได้รับความรู้สึกที่ดี?" ถ้าเป็นกรณีที่ไม่ควรเป็นอันตราย
 They followed the white silhouette and entered the fortress
พวกเขาเดินตามเงาสีขาวและเข้าสู่ป้อมปราการ
   The fortress was one large city
ป้อมปราการเป็นเมืองใหญ่แห่งหนึ่ง
 The city was so advanced that it was unimaginable with Earth’s current scientific knowledge, yet it was currently a ruined city
เมืองนี้ก้าวหน้ามากจนไม่สามารถอธิบายความรู้ทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบันของโลก แต่ปัจจุบันเป็นเมืองที่พังทลาย
 The emotions and thoughts the hologram conveyed as it walked were cooperatively translated by Choi Hyuk’s group
อารมณ์และความคิดที่โฮโลแกรมได้รับการแปลตามที่เดินได้รับการแปลโดยกลุ่ม Choi Hyuk
   This place was an alien city where ‘language’ didn’t exist
สถานที่แห่งนี้เป็นเมืองที่คนต่างชาติไม่รู้จัก 'ภาษา'
 Since they were able to use telepathy by nature, they communicated purely through impressions and thoughts and not language
เนื่องจากพวกเขาสามารถใช้กระแสจิตโดยธรรมชาติพวกเขาสื่อสารอย่างหมดจดผ่านการแสดงผลและความคิดไม่ใช่ภาษา
 Following this trend, there wasn’t a name designated for this species
ตามแนวโน้มนี้ไม่มีชื่อที่กำหนดไว้สำหรับสายพันธุ์นี้
 Their ability was excellent at sending and accumulating information, and their science advanced brilliantly
ความสามารถของพวกเขาเป็นเลิศในการส่งและสะสมข้อมูลและวิทยาศาสตร์ของพวกเขาก้าวหน้าเก่ง
 It had reached a point of being able to trade with other alien civilizations
มันถึงจุดที่สามารถซื้อขายกับอารยธรรมคนต่างด้าวได้
 They began space commerce and continued to flourish
พวกเขาเริ่มการพาณิชย์อวกาศและยังคงเจริญรุ่งเรือง
 Unfortunately, the monsters invaded one day, and everything changed
แต่น่าเสียดายที่มอนสเตอร์บุกเข้ามาในวันหนึ่งและทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
 At first, they were able to defend without difficulty
ตอนแรกพวกเขาสามารถป้องกันได้โดยไม่ยาก
 Their weapons were incomparably stronger than weapons from Earth
อาวุธของพวกเขาเหลือร้ายกว่าอาวุธจากโลก
 They didn’t even need to personally get involved
พวกเขาไม่จำเป็นต้องมีส่วนร่วมด้วยตนเอง
 Their machines meant for war were able to face the monsters by themselves
เครื่องของพวกเขาหมายถึงสงครามสามารถเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดได้ด้วยตัวเอง
 But, that soon reached its limit
แต่ที่เร็ว ๆ นี้ถึงขีด จำกัด ของมัน
 The ‘karma’ awakenees and monsters controlled was a power that ranked above all other sources of energy
'Awakenees' กรรมและมอนสเตอร์ควบคุมเป็นพลังงานที่จัดอันดับเหนือแหล่งพลังงานอื่น ๆ ทั้งหมด
 After monsters of a particular level appeared, weapons that did not use karma were ineffective
หลังจากที่มีมอนสเตอร์อยู่ในระดับใดอาวุธหนึ่งที่ไม่ได้ใช้กรรมก็ไม่ได้ผล
 Then, when high-ranked monsters appeared, their war machines were all pitifully destroyed
จากนั้นเมื่อมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงเครื่องสงครามของพวกเขาถูกทำลายอย่างน่าสงสาร
 The aliens experienced defeat, after defeat, after defeat
คนต่างด้าวประสบความพ่ายแพ้หลังจากพ่ายแพ้หลังจากพ่ายแพ้
 Eventually, they learned how to fight with karma from another alien civilization, and afterwards, they had no choice but to personally take part in the battle
ในที่สุดพวกเขาได้เรียนรู้วิธีที่จะต่อสู้กับกรรมจากอารยธรรมคนต่างด้าวอื่นและหลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการมีส่วนร่วมในการต่อสู้
 At first, it seemed to be effective
ตอนแรกดูเหมือนจะมีประสิทธิภาพ
 But… once the eyeless observers were dispatched, everything ended
แต่ ... เมื่อผู้สังเกตการณ์ที่ไม่เห็นด้วยถูกส่งมาทุกอย่างสิ้นสุดลง
 Their species, which was proficient at telepathy since birth, suffered a mental attack which brought them to despair
สายพันธุ์ของพวกเขาซึ่งมีความชำนาญด้านกระแสจิตตั้งแต่เกิดเกิดขึ้นจากการโจมตีทางจิตซึ่งทำให้พวกเขาต้องสิ้นหวัง
 They always had their minds wide open for each other
พวกเขามักมีจิตใจกว้างเปิดกว้างสำหรับกันและกัน
 In the end, the planet had completely collapsed
ในที่สุดดาวเคราะห์ก็พังลงแล้ว
 They built a city and flung the city and its surrounding land into a dimensional gap
พวกเขาสร้างเมืองและโยนเมืองและที่ดินโดยรอบเป็นช่องว่างมิติ
 Hoping for someone to save them, sending a rescue signal
หวังว่าใครบางคนจะช่วยพวกเขาส่งสัญญาณช่วยชีวิต
   ‘But no one came to rescue us… and the monsters followed us through the dimensional gap
'แต่ไม่มีใครมาช่วยเรา ... และมอนสเตอร์เดินตามเราผ่านช่องว่างมิติ
’ The city floated around within the dimensional gap
เมืองลอยรอบในช่องว่างมิติ
 Accepting such a city itself would consume a lot of resources
การยอมรับเมืองดังกล่าวจะใช้ทรัพยากรเป็นจำนวนมาก
 But, there were no species who wanted to go through that and risk bringing monsters into their planet
แต่ไม่มีสายพันธุ์ใดที่ต้องการผ่านไปและเสี่ยงที่จะนำมอนสเตอร์เข้าสู่โลกของพวกมัน
 Ultimately, they had to chase the monsters away to survive
ในท้ายที่สุดพวกเขาต้องไล่ล่ามอนสเตอร์ออกไปเพื่อความอยู่รอด
 Unfortunately, their natural enemy, the eyeless observers, were among the monsters, and they were unable to personally attack, only sending out the war machines
แต่น่าเสียดายที่ศัตรูธรรมชาติของพวกเขาซึ่งเป็นผู้สังเกตการณ์ที่ไม่มีตาอยู่ในหมู่พวกอสุรกายและพวกเขาไม่สามารถโจมตีบุคคลได้โดยส่งเฉพาะเครื่องสงครามเท่านั้น
 They were all destroyed
พวกเขาทั้งหมดถูกทำลาย
 That was the identity of the pile of machines that filled the area
นั่นคือเอกลักษณ์ของกองเครื่องจักรที่เต็มไปด้วยพื้นที่
 The place they arrived after following the emotions and memories the hologram revealed was a tomb
สถานที่ที่พวกเขามาถึงหลังจากติดตามอารมณ์และความทรงจำที่โฮโลแกรมเปิดเผยเป็นสุสาน
 The square, situated in the center of the city, was made with a glass floor, and below it laid aliens with simple appearances like the hologram’s
จัตุรัสที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองถูกสร้างขึ้นด้วยพื้นกระจกและด้านล่างมีคนต่างด้าวที่มีรูปร่างหน้าตาคล้ายโฮโลแกรม
 A massive tomb
เป็นสุสานขนาดใหญ่
 The hologram conveyed sadness
โฮโลแกรมส่งความเศร้า
 ‘In the end, they all died, isolated here
'ในที่สุดพวกเขาทั้งหมดตายโดดเดี่ยวที่นี่
’ They could feel its sorrow, grief and something that felt like pride and fervor
พวกเขารู้สึกถึงความเศร้าโศกความเศร้าโศกและสิ่งที่รู้สึกว่าเป็นความภาคภูมิใจและความกระตือรือร้น
 ‘I am the last descendant of this civilization
'ฉันเป็นลูกหลานคนสุดท้ายของอารยธรรมนี้
’ An artificial intelligence created by concentrating their accumulated techniques to maintain the city and its defenses
'ปัญญาประดิษฐ์ที่สร้างขึ้นโดยการมุ่งเน้นเทคนิคสะสมของพวกเขาเพื่อรักษาเมืองและการป้องกันของ
 It existed for a long time, continuously improving itself
มันมีอยู่เป็นเวลานานอย่างต่อเนื่องการปรับปรุงตัวเอง
 It was literally an existence which possessed the essence of a whole civilization
มันเป็นตัวตนที่มีสาระสำคัญของอารยธรรมทั้งหมด
 It expressed its feelings
มันแสดงความรู้สึกของมัน
 ‘Please accept me
'โปรดยอมรับฉัน
 I will definitely be of help to you
แน่นอนฉันจะช่วยคุณได้
’
’