Chapter 71 Episode 5: Citizenship / Chapter 71: Advancement Evaluation (5) TL: emptycube Editor: Obelisk Sponsors: tom555j and boop The first decision was somewhat easy
บทที่ 71 ตอนที่ 5: ความเป็นพลเมือง / บทที่ 71: การประเมินผลความก้าวหน้า (5) TL: emptycube Editor: Obelisk ผู้ให้การสนับสนุน: tom555j and boop การตัดสินใจครั้งแรกค่อนข้างง่าย
Whether they were going to fight to save 1/5 of the non-awakenees or not, one single decision
ไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้เพื่อช่วยประหยัด 1/5 ของ non-awakenees หรือไม่การตัดสินใจเพียงครั้งเดียว
If they had just closed their eyes and chose, that would have been the end of it
ถ้าพวกเขาเพิ่งหลับตาลงและเลือกที่จะสิ้นสุดลง
It was a decision emotional people could have chosen romantically, thinking ‘I’ll do something good for a change!’ However, the second decision they had to make was one based in reality
เป็นการตัดสินใจที่คนอารมณ์จะเลือกได้อย่างโรแมนติกคิดว่า 'ฉันจะทำสิ่งที่ดีสำหรับการเปลี่ยนแปลง!' อย่างไรก็ตามการตัดสินใจครั้งที่สองที่พวกเขาทำขึ้นนั้นเป็นพื้นฐานหนึ่งในความเป็นจริง
Because they had already experienced fighting, they could clearly imagine, in frightening detail, the events that would happen later
เพราะพวกเขามีประสบการณ์ต่อสู้อยู่แล้วพวกเขาสามารถจินตนาการได้อย่างชัดเจนในรายละเอียดที่น่าสยดสยองเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง
Didn’t beginner warriors only have one technique anyways? Use the camouflage incense pouch to get close to the dimensional wasp
ไม่ได้เริ่มต้นนักรบมีเพียงหนึ่งเทคนิค anyways?
When the dimensional wasp lets down its guard after smelling the scent of a larva, use the wasp-hunting awl to deal a fatal blow
เมื่อตัวต่อขนาดเล็กช่วยลดความระมัดระวังหลังจากกลิ่นกลิ่นของตัวอ่อนแล้วให้ใช้สว่านล่าสัตว์เพื่อไปจัดการกับระเบิดร้ายแรง
This method would work quite well against one wasp
วิธีนี้จะทำงานได้ดีกับตัวต่อหนึ่งตัว
However, what if there were two? Would one stay still even after seeing the other die? The answer that popped up burrowed into their minds
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ถ้ามีสอง?
‘I’ll die!’ There was a big difference between ‘I might die’ and ‘I will die’
'ฉันจะตาย!' มีความแตกต่างกันมากระหว่าง 'ฉันอาจตาย' และ 'ฉันจะตาย'
The moment they thought this, they were stricken with fear
ขณะที่พวกเขาคิดเช่นนี้พวกเขากลัวด้วยความกลัว
The crossroads of life and death made their heads spin
ทางแยกของชีวิตและความตายทำให้หัวของพวกเขาหมุน
If I continue to attack? If someone else doesn’t give up, I have a 50% chance of surviving
ถ้าฉันยังคงโจมตีต่อไป?
However, if someone else does give up, I have a high chance of dying
แต่ถ้ามีคนอื่นยอมแพ้ผมมีโอกาสสูงที่จะตาย
But there is no guarantee that this mission will be successful just because I die
แต่ไม่มีการรับประกันว่าภารกิจนี้จะประสบความสำเร็จเพียงเพราะฉันตาย
Also, even if the mission was successful, what’s the point if I’m dead? I, who bore a sacrifice, will die, while the one who gave up cowardly will live instead
แม้ว่าภารกิจจะประสบความสำเร็จ แต่ถ้าฉันตายไปแล้วล่ะ
If I give up on attacking? I have a 100% chance of surviving for the moment
ถ้าฉันยอมแพ้ในการโจมตี?
If someone else doesn’t give up and fights well, the chances of successfully completing the mission will greatly increase as well
ถ้ามีคนอื่นไม่ยอมแพ้และต่อสู้ได้ดีโอกาสสำเร็จในการทำภารกิจจะเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน
If the other person gives up as well, although the chances of successfully completely the mission will drop, I, at least, avoid the situation where I alone bear the sacrifice
ถ้าคนอื่นยอมแพ้เช่นกันถึงแม้ว่าโอกาสสำเร็จภารกิจจะลดลงอย่างน้อยฉันอย่างน้อยหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ฉันคนเดียวแบกเสียสละ
It was fair
มันยุติธรรม
For those who thought of their life first, there wasn’t a need to trouble themselves over the decision
สำหรับผู้ที่คิดถึงชีวิตของตนเองก่อนก็ไม่จำเป็นต้องลำบากในการตัดสินใจ
Giving up on attacking was the answer
ให้ขึ้นในการโจมตีคือคำตอบ
Those who fought in case they would be part of the 1/5 non-awakenees to die quickly chose to return
บรรดาผู้ที่ต่อสู้ในกรณีที่พวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของ non-awakenees 1/5 ที่จะตายอย่างรวดเร็วเลือกที่จะกลับมา
They were now awakenees anyways and wouldn’t be part of the 1/5 to die
พวกเขาตอนนี้ awakenees anyways และจะไม่เป็นส่วนหนึ่งของ 1/5 ตาย
Those who still remained were those who had other things that tugged on their minds besides that
ผู้ที่ยังคงเป็นคนที่มีสิ่งอื่น ๆ ที่ดึงความคิดของพวกเขานอกเหนือจากนั้น
Whether it was family, principle, or their natural personality
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวหลักหรือบุคลิกภาพตามธรรมชาติ
… Or worry about Earth’s future
... หรือกังวลเกี่ยวกับอนาคตของโลก
Those who were quick witted already felt it
บรรดาผู้ที่ได้อย่างรวดเร็ว witted แล้วรู้สึกว่ามัน
That the annihilation of 1/5 non-awakenees wouldn’t be all
การทำลายล้างของ non-awakene ที่ไม่ใช่ 1/5 จะไม่ใช่ทั้งหมด
That if they all gave up and failed this mission, it might somehow result in the collapse of Earth
ถ้าพวกเขาทั้งหมดยอมแพ้และล้มเหลวภารกิจนี้อาจส่งผลให้เกิดการล่มสลายของโลกได้
However, it was also a reason that held no weight right now
อย่างไรก็ตามก็ยังเป็นเหตุผลที่ไม่มีน้ำหนักในขณะนี้
‘When I’m about to die right now?’ What filled their vision wasn’t of what was far away, but what was right in front of their eyes
'ตอนที่ฉันกำลังจะตายตอนนี้?' อะไรที่เต็มไปด้วยวิสัยทัศน์ของพวกเขาไม่ได้อยู่ในสิ่งที่อยู่ห่างไกล แต่สิ่งที่ถูกต้องตรงหน้าตาของพวกเขา
One thought came up repeatedly in some people’s heads
ความคิดหนึ่งครั้งขึ้นมาซ้ำ ๆ ในหัวของคนบางคน
‘Ah… I shouldn’t have come from the beginning
'อ่า ... ฉันไม่ควรมาตั้งแต่แรก
’ Choi Hyuk passed through the middle of that hesitation and pain as if it was nothing
"Choi Hyuk เดินผ่านความลังเลและความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นราวกับว่ามันไม่มีอะไรเลย
Dilemma was being indecisive between two choices
ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกำลังเด็ดขาดระหว่างสองทางเลือก
Because of this, those who had already thrown away the alternatives didn’t fall into a dilemma
ด้วยเหตุนี้ผู้ที่ได้ทิ้งตัวเลือกไว้แล้วไม่ได้ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“A waste of time
"เสียเวลา
” Choi Hyuk thought, ‘It’s better to kill another monster in the time you thought about it
"Choi Hyuk คิดว่า 'การฆ่ามอนสเตอร์ตัวอื่นในเวลาที่คุณคิดจะเป็นการดีกว่า
’ “Resume
'"Resume
” Choi Hyuk walked out of the dimensional wedge with surefooted steps
"Choi Hyuk เดินออกจากลิ่มมิติกับขั้นตอนที่แน่นอน
“Puha… That fellow, he has a straightforward personality
"Puha ... เพื่อนคนนั้นเขามีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา
He’s him, right? The person who’s famous these days
เขาเป็นเขาใช่ไหม?
The Demon King, Choi Hyuk
ปีศาจกษัตริย์ชอยฮยอก
” The man who had been silent until now said as he jingled the sword which hung at his waist
"ชายผู้เงียบจนกระทั่งบัดนี้พูดขณะที่เขากำลังดาบที่แขวนไว้ที่เอว
He looked around at the beginner warriors who had fallen into a state of confusion
เขามองไปรอบ ๆ นักรบผู้เริ่มต้นที่ตกอยู่ในภาวะสับสน
“Don’t feel so dejected
อย่ารู้สึกหดหู่ใจ
The first awakenees were thrown into this fight without a choice
คนแรกถูกโยนลงในการต่อสู้โดยไม่ได้เลือก awakenees
From my perspective, this is an opportunity to get stronger comfortably
จากมุมมองของฉันนี้เป็นโอกาสที่จะได้รับความสะดวกสบายมากขึ้น
Crying already… Anyways, take care
ร้องไห้แล้ว ... Anyways ดูแล
” Then, he walked out of the dimensional wedge, swinging his arms
"แล้วเขาก็เดินออกจากลิ่มมิติและแกว่งแขน
Looking at him from behind, Penelope thought that it was time for her to leave as well
มองไปที่เขาจากข้างหลังเพเนโลพีคิดว่าถึงเวลาแล้วที่เธอจะจากไปเช่นกัน
The more deserters there were, the greater the experts needed to try their best
ยิ่งมีผู้บุกเบิกมากเท่าใดผู้เชี่ยวชาญที่ต้องการจะพยายามอย่างสุดความสามารถ
In her sweet voice, she said to the beginner warriors, “Don’t worry or blame yourself too much
ด้วยเสียงอันไพเราะเธอบอกกับนักรบผู้เริ่มต้นว่า "อย่ากังวลหรือโทษตัวเองมากเกินไป
It’s normal for you to be scared
เป็นเรื่องปกติที่คุณต้องกลัว
Then… Please take good care of yourselves
แล้ว ... โปรดดูแลตัวเองให้ดี
” Penelope prepared to risk her life as she told others that being scared was normal
Penelope เตรียมที่จะเสี่ยงชีวิตของเธอขณะที่เธอบอกคนอื่นว่ากลัวเป็นเรื่องปกติ
Although she looked soft and innocent, she too was a tenacious person who had already thrown away all of the other alternatives
แม้ว่าเธอจะดูอ่อนหวานและไร้เดียงสาเธอก็เป็นคนหวงที่ทิ้งตัวเลือกอื่นไว้แล้ว
** There wasn’t much of a difference between the 1st and 2nd stage
** ช่วงที่ 1 และ 2 ไม่มีความแตกต่างกันมากนัก
Although the monsters became a bit stronger, this made no difference to Choi Hyuk
แม้ว่ามอนสเตอร์จะแข็งแกร่งขึ้น แต่ก็ไม่ได้แตกต่างกับ Choi Hyuk
The wasps had still not reached the 2-star level
ตัวต่อยังคงไม่ถึงระดับ 2 ดาว
Occasionally, another wasp would be added, becoming two, but they still only took one strike anyways… The bigger difference was the dimensional wedge he returned to after attacking a room
บางครั้งตัวต่ออื่น ๆ จะถูกเพิ่มเข้ามาเป็นสอง แต่พวกเขายังคงใช้เวลาเพียงหนึ่งนัดหยุดงาน anyways ... ความแตกต่างใหญ่เป็นมิติลิ่มเขากลับไปหลังจากโจมตีห้อง
In the 1st stage, he always returned to the same dimensional wedge, but this time, it was always different
ในขั้นตอนที่ 1 เขามักจะกลับไปที่ลิ่มมิติเดียวกัน แต่คราวนี้มันแตกต่างเสมอไป
Thanks to this, Choi Hyuk was able to see all sorts of different groups
ด้วยเหตุนี้ Choi Hyuk จึงสามารถเห็นกลุ่มต่างๆได้ทุกแบบ
While Choi Hyuk repeatedly attacked 10 rooms, there were dimensional wedges filled with agonizing beginner fighters
ขณะที่ Choi Hyuk โจมตีห้องพัก 10 ห้องมีชิ้นส่วนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยนักสู้มือใหม่ที่ทนทุกข์ทรมาน
Perhaps it was because of this, but the attack rate went up at a ridiculously slow rate
อาจเป็นเพราะเหตุนี้ แต่อัตราการโจมตีเพิ่มขึ้นในอัตราที่น่าขัน
______ {Dimensional Wasps’ Nest 1st Stage Outer Region} Attack progression rate: 0
______ (ตัวต่อของเนื้องอกมิติที่ 1 ระยะนอกเขต) อัตราความก้าวหน้าในการโจมตี: 0
00001% -> Barely started to deduce the location of the queen’s room
00001% -> เพิ่งเริ่มต้นที่จะอนุมานตำแหน่งที่ตั้งของห้องของพระราชินี
Return Food Supply Continue to attack _______ When he had returned after attacking by himself during the 1st stage, the attack rate was 0
ส่งคืนอาหาร Supply จะโจมตีต่อไป _______ เมื่อเขากลับมาหลังจากทำร้ายตัวเองในช่วงที่ 1 อัตราการโจมตีเท่ากับ 0
000001%
000001%
It was a percentage with five 0s after the decimal… As a fraction, it was 1 out of 100 million
มันเป็นเปอร์เซ็นต์กับห้า 0s หลังจากทศนิยม ... เป็นเศษส่วนก็คือ 1 จาก 100 ล้าน
That meant there were at least 100 million rooms
นั่นหมายความว่ามีห้องพักอย่างน้อย 100 ล้านห้อง
He was also able to infer that at least tens of millions of warriors participated in the 1st stage from this
เขายังสามารถอนุมานได้ว่ามีนักรบอย่างน้อยนับหมื่นคนที่เข้าร่วมในขั้นตอนที่ 1 จากเหตุการณ์นี้
So, although Choi Hyuk attacked 27 rooms by himself, his level of contribution was insignificant
ดังนั้นแม้ Choi Hyuk จะทำร้ายตัวเอง 27 ห้อง แต่ระดับการมีส่วนร่วมของเขาก็ไม่มีนัยสำคัญ
It was the same this time as well
เวลานี้ก็เหมือนกัน
Choi Hyuk alone attacked 10 times, but the 2nd stage attack rate was now only 0
Choi Hyuk โจมตีเพียงครั้งเดียว 10 ครั้ง แต่อัตราการโจมตีขั้นที่ 2 ตอนนี้เหลือเพียง 0
00001%
00001%
Four 0s after the decimal… As a fraction, it was 1 out of 10 million
สี่สิบหลังทศนิยม ... เป็นเศษส่วนมันเป็น 1 ใน 10 ล้าน
Because the majority of the recruited warriors were beginner fighters, and since they didn’t act, the attack rate had barely risen
เพราะส่วนใหญ่ของนักรบที่ได้รับคัดเลือกเป็นนักสู้ที่เพิ่งเริ่มต้นและเนื่องจากพวกเขาไม่ได้ทำหน้าที่อัตราการโจมตีจึงแทบไม่พุ่งขึ้น
Still, Choi Hyuk didn’t mind
ยังคง Choi Hyuk ไม่รังเกียจ
As he silently continued to attack and clear away the dimensional wasps, the dimensional wedge had, at some point, become completely empty
ในขณะที่เขาเงียบต่อการโจมตีและล้างตัวต่อขนาดมิติลิ่มมิติได้ในบางจุดกลายเป็นว่างเปล่า
The ones who had decided to give up had given up, and those who decided to attack had gone to attack
คนที่ตัดสินใจเลิกแล้วก็ยอมแพ้และบรรดาผู้ที่ตัดสินใจโจมตีได้โจมตีแล้ว
Only then did the attack rate start to move
เฉพาะอัตราการโจมตีที่เริ่มเคลื่อนไหวเท่านั้น
Even though many gave up, since there still were a lot of people who continued, the attack began to rise quickly
แม้ว่าหลายคนจะยอมแพ้ แต่ยังคงมีผู้คนจำนวนมากที่ยังคงโจมตีต่อไปการโจมตีเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
{Attack progression rate: 3
{อัตราการโจมตี: 3
78577% -> Barely started to deduce the location of the queen’s room
78577% -> เพิ่งเริ่มต้นที่จะอนุมานตำแหน่งที่ตั้งของห้องของพระราชินี
} However, it was clear that the risk for beginner warriors was higher compared to the 1st stage
} อย่างไรก็ตามเป็นที่ชัดเจนว่าความเสี่ยงสำหรับนักรบที่เริ่มต้นมีค่าสูงขึ้นเมื่อเทียบกับระยะที่ 1
Choi Hyuk met people with all sorts of hesitation and pain
Choi Hyuk พบคนที่มีความลังเลและความเจ็บปวดทุกประเภท
After finishing his attack and returning to the dimensional wedge, Choi Hyuk was met with a shivering woman
หลังจากเสร็จสิ้นการโจมตีของเขาและกลับไปที่ลิ่มมิติ Choi Hyuk ได้พบกับผู้หญิงที่สั่นสะท้าน
Her arm had been completely cut off
แขนของเธอถูกตัดออกอย่างสมบูรณ์
She sat still, unable to select ‘Return to Earth’ or ‘Continue to attack’
เธอนั่งนิ่งไม่สามารถเลือก "Return to Earth" หรือ "Continue to attack"
Perhaps she was waiting for the wound on her arm to stanch
บางทีเธออาจจะกำลังรอแผลที่แขนของเธอ
Choi Hyuk simply passed by
Choi Hyuk เพิ่งผ่านไป
She too didn’t look at Choi Hyuk
เธอก็ไม่ได้มอง Choi Hyuk
{Attack progression rate: 11
{อัตราการโจมตี: 11
57325% -> Barely started to deduce the location of the queen’s room
57325% -> เพิ่งเริ่มต้นที่จะอนุมานตำแหน่งที่ตั้งของห้องของพระราชินี
} Choi Hyuk finished his attack again and entered a dimensional wedge
} Choi Hyuk เสร็จสิ้นการโจมตีของเขาอีกครั้งและป้อนลิ่มมิติ
This time, there was a man
เวลานี้มีชายคนหนึ่ง
He was a beginner warrior
เขาเป็นนักรบที่เพิ่งเริ่มต้น
He mumbled to himself, “Fight? Return? Fight? Return?” When Choi Hyuk walked past him, he hurriedly called out to Choi Hyuk, “Hey! Please wait!” But Choi Hyuk passed by as if he couldn’t hear him
เขาพึมพำกับตัวเอง "ต่อสู้?
{Attack progression rate: 51
{อัตราการโจมตี: 51
35781% -> Barely started to deduce the location of the queen’s room
35781% -> เพิ่งเริ่มต้นที่จะอนุมานตำแหน่งที่ตั้งของห้องของพระราชินี
} The beginner warriors were definitely doing their share
} นักรบผู้เริ่มต้นกำลังทำงานร่วมกันอย่างแน่นอน
Nonetheless, at some point, the attack progression rate gradually started to slow down
อย่างไรก็ตามในบางช่วงเวลาอัตราการโจมตีเริ่มค่อยๆลดลง
They were fatigued from fighting, and the casualties were growing
พวกเขาเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้และการบาดเจ็บล้มตายมากขึ้น
Once these beginner warriors narrowly returned to the dimensional wedge, the continuous choice of whether to return or attack unceasingly corroded their will
เมื่อเหล่านักรบที่เพิ่งเริ่มต้นกลับเข้ามาในลิ่มมิติตัวเลือกอย่างต่อเนื่องว่าจะกลับมาหรือถูกโจมตีอย่างไม่หยุดยั้ง
They were exhausted and scared
พวกเขาหมดแรงและกลัว
The thought of ‘I did my share,’ slowly bared its head
ความคิดของ 'ฉันได้ส่วนแบ่งของฉัน', ช้า bared หัวของมัน
It was more than understandable
เป็นเรื่องที่เข้าใจได้มากกว่า
But, for the success of the mission, they couldn’t admit it
แต่สำหรับความสำเร็จของภารกิจพวกเขาไม่สามารถยอมรับได้
When they considered the dimensional hive that could endlessly replicate itself, a decline in their attack rate could be fatal
เมื่อพิจารณารังมิติที่สามารถจำลองตัวเองได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดการลดอัตราการโจมตีอาจส่งผลร้ายแรง
Choi Hyuk was clearly aware of this
Choi Hyuk รู้เรื่องนี้อย่างชัดเจน
‘The attack rate can’t slow down
'อัตราการโจมตีไม่สามารถชะลอตัวได้
’ Yet, this wasn’t something he could do by himself
"แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถทำได้ด้วยตัวเอง
There were 10 million from the start
มีตั้งแต่ 10 ล้านคน
Even if Choi Hyuk alone attacked 100 or 1000 times, it wouldn’t make a noticeable difference
แม้ว่า Choi Hyuk จะโจมตีเพียงครั้งเดียวครั้งละ 100 หรือ 1000 ก็ตาม แต่ก็จะไม่ทำให้เกิดความแตกต่าง
So… A special action was required
ดังนั้น ... จำเป็นต้องมีการดำเนินการพิเศษ
He didn’t have time to think intricately
เขาไม่มีเวลาคิดอย่างประณีต
‘Now’s not the time to be picky
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพิถีพิถัน
’ Choi Hyuk resolved himself
Choi Hyuk แก้ไขตัวเอง
The advancement evaluation was a key point he had to pass for his revenge
การประเมินผลความก้าวหน้าเป็นประเด็นสำคัญที่เขาต้องผ่านการแก้แค้นของเขา
For his revenge, he was literally willing to do ‘anything’
สำหรับการแก้แค้นของเขาเขาก็แท้จริงยินดีที่จะทำอะไร '
Just in time, the environment was becoming more advantageous for him
ในเวลาที่สภาพแวดล้อมได้กลายเป็นประโยชน์มากขึ้นสำหรับเขา
The dimensional wedges which had been scattered everywhere to destroy the expanding dimensional hive came together and grew larger
เว้นวรรคมิติที่กระจัดกระจายไปทั่วทุกมุมเพื่อทำลายรังมิติที่กำลังขยายตัวขึ้นและขยายตัวขึ้น
The dimensional wedges, which fitted 8 people at the start, had now become large enough for tens of people to access it
เวดจ์มิติซึ่งมีผู้เข้าร่วม 8 คนตั้งแต่แรกเริ่มมีขนาดใหญ่พอสำหรับคนนับหมื่นคนที่สามารถเข้าถึงได้
That meant… that it was now possible to control the crowds
นั่นหมายความว่า ... ว่าตอนนี้สามารถควบคุมฝูงชนได้แล้ว
Choi Hyuk tested something before acting
Choi Hyuk ทดสอบอะไรบางอย่างก่อนที่จะแสดง
‘Continue to attack
'โจมตีต่อไป
’ He didn’t say it out loud, but only repeated the command in his mind
"เขาไม่ได้พูดออกมาดัง ๆ แต่ทำซ้ำคำสั่งในใจของเขาเท่านั้น
Fortunately, nothing happened
โชคดีไม่มีอะไรเกิดขึ้น
There were a few beginner warriors gathered in the dimensional wedge Choi Hyuk was in
มีนักรบที่เพิ่งเริ่มต้นมารวมตัวกันอยู่ในมิติ Choi Hyuk เข้ามา
They were in the middle of taking a break, talking to each other while waiting for their trifling wounds to stanch
พวกเขาอยู่ในระหว่างพักการพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ ในขณะรอบาดแผลของพวกเขาที่จะ stanch
“I have a 3-year-old daughter
"ฉันมีลูกสาววัย 3 ขวบ
So I can’t give up
ฉันเลยไม่ยอมแพ้
If my daughter somehow becomes part of the 1/5 and dies, I will probably never forgive myself
ถ้าลูกสาวของฉันอย่างใดกลายเป็นส่วนหนึ่งของ 1/5 และตายฉันอาจจะไม่เคยให้อภัยตัวเอง
” “But what happen to your daughter if you die?” “Since she has a great dad, she’ll be fine
"" แต่เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของคุณถ้าคุณตาย? "" เนื่องจากเธอมีพ่อที่ยอดเยี่ยมเธอจะสบายดี
” From the beginning, these people had chosen to take the challenge instead of running away within the 10 seconds given to them
"ตั้งแต่เริ่มแรกคนเหล่านี้ได้เลือกที่จะใช้ความท้าทายแทนการวิ่งหนีภายใน 10 วินาทีที่กำหนดให้กับพวกเขา
Although others gave up and left, they didn’t flee even though they may have had to fight twice the number of enemies
แม้ว่าคนอื่น ๆ จะยอมแพ้และทิ้งพวกเขาไม่หนีแม้ว่าพวกเขาอาจต้องต่อสู้กับจำนวนศัตรูสองเท่า
The ones who were still alive until now were, in general, out of the ordinary
คนที่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงขณะนี้โดยทั่วไปออกมาจากสามัญ
They had resolved their will
พวกเขาได้รับการแก้ไขพินัยกรรมของพวกเขา
But, even still, it wasn’t as though everyone was of the same mind
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เหมือนกับว่าทุกคนมีใจเดียวกัน
While people exchanged their resolutions and words of encouragement, someone slumped his head and mumbled, “… Sorry… I’m sorry… This is it for me
ขณะที่ผู้คนแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและคำพูดของพวกเขาในการให้กำลังใจบางคนก็ทรุดตัวลงและพลุกพลี "ขอโทษ ... ฉันขอโทษ ... นี่เป็นเรื่องของฉัน
Re…!” Smack! The word he wanted to say was ‘Return’
Re ... ! "Smack!
However, he was unable to say it
อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถพูดได้
Choi Hyuk appeared as if he had sprouted from the ground and blocked his mouth with his right hand
Choi Hyuk ปรากฏตัวราวกับว่าเขาพองตัวลงมาจากพื้นและปิดกั้นปากด้วยมือขวา
‘As expected, since he can’t talk, the return won’t activate
'ตามที่คาดไว้เนื่องจากเขาไม่สามารถพูดได้การกลับมาจะไม่เปิดใช้งาน
’ Things went as he planned
ทุกอย่างเป็นไปตามที่วางแผนไว้
“No, what is this!” The surprised crowd stood up from Choi Hyuk’s sudden use of violence
"ไม่นี่ไงล่ะ!" ฝูงชนที่ประหลาดใจลุกขึ้นยืนจากการใช้ความรุนแรงอย่างฉับพลันของ Choi Hyuk
Yet, Choi Hyuk ignored them
แต่ Choi Hyuk ละเลยพวกเขา
He blocked the squirming man’s mouth and pushed him towards the metallic wall
เขาปิดกั้นปากของชายที่กำลังสับสนและผลักเขาไปทางผนังโลหะ
Then he warned him
แล้วเขาเตือนเขา
In a quiet voice only he could hear
ด้วยเสียงเงียบเพียงอย่างเดียวที่เขาได้ยิน
“If you bring up ‘Re’ of ‘Return’ again, I’ll cut your right arm
ถ้าคุณกลับมาอีกครั้งฉันจะตัดแขนขวา
And if you say it again, I’m going to slit your throat
และถ้าคุณพูดอีกครั้งฉันจะกรีดคอของคุณ
Now, the only thing you can say is that you will attack
ตอนนี้สิ่งเดียวที่คุณสามารถพูดได้คือคุณจะโจมตี
” After his warning, Choi Hyuk let go of the man he had his hand on
"หลังจากคำเตือนของเขา Choi Hyuk ปล่อยคนที่เขาจับมือ
The man shook Choi Hyuk off and furiously expressed his protest
ชายคนนั้นจับ Choi Hyuk ออกมาและคึกคะนองที่แสดงการประท้วงของเขา
Although, it didn’t last long
แม้ว่าจะไม่นาน
“This crazy…! Gaack!” The man was about to swear at Choi Hyuk
"นี้บ้า ... !
Suddenly, his right arm was rolling on the cold, metallic floor
ทันใดนั้นแขนขวาของเขากำลังกลิ้งอยู่บนพื้นโลหะที่หนาวเย็น
He didn’t even see Choi Hyuk unsheathe his sword, but his arm was already cut off
เขาไม่ได้เห็น Choi Hyuk เอาดาบออก แต่แขนของเขาก็ถูกตัดออกแล้ว
Choi Hyuk calmly warned him, “There’s not much time
Choi Hyuk เตือนเขาอย่างสงบ "ไม่มีเวลามากนัก
Go attack
ไปโจมตี
” The man, filled with pain, was unknowingly about to curse again
"คนที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดไม่รู้จะสาปแช่งอีก
But, Choi Hyuk was a step faster as he cut him off and warned him again, “This time is your neck
แต่ Choi Hyuk ก้าวขึ้นเร็วขึ้นขณะที่ตัดเขาออกและเตือนเขาอีกครั้งว่า "คราวนี้คือคอของคุณ
” The man’s voice, which was on the verge of sounding out, miraculously halted
เสียงของชายผู้ซึ่งกำลังจะออกมาเงียบ ๆ อย่างน่าอัศจรรย์
Choi Hyuk simply stared hard at the man, who had broken out into a cold sweat due to pain, and ordered, “Go
Choi Hyuk เพียงแค่จ้องเขม็งหนักที่ชายคนหนึ่งซึ่งได้หลุดเข้าไปในเหงื่อเย็นเนื่องจากความเจ็บปวดและสั่งให้ "ไป
” Feeling fear, the man opened his mouth
รู้สึกกลัวชายคนนั้นเปิดปาก
“Con… Continue to attack
"Con ... โจมตีต่อไป
” A path to the dimensional wasp hive appeared
เส้นทางสู่รังตัวต่อของมิติปรากฏขึ้น
The man’s face became pale white
ใบหน้าของชายผิวขาวซีดจาง ๆ
The man, whose arm had been cut off, looked back and forth between Choi Hyuk and the pathway as he showed a desperate expression
ชายผู้ซึ่งถูกตัดแขนมองไปมาระหว่าง Choi Hyuk และทางเดินขณะที่เขาแสดงออกถึงความหมดหวัง
“Please… Please don’t do this
"กรุณา ... อย่าทำอย่างนี้
” Yet, there was no change in Choi Hyuk’s expression
"ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของ Choi Hyuk
“Go
"ไป
” The man, in a state of panic, shouted, “Why me! What did I do wrong?! I… I… risked my life and came here to take responsibility… I fought as much as I could! However, I’m scared now… I want to live… Is that wrong?! Huh? I should have ignored the announcement and slept like others! Then, I wouldn’t have met a crazy bastard like…” Smack
"ชายคนนั้นในสภาพตกใจตะโกนว่า" ทำไมต้องเป็นฉัน!
Choi Hyuk wordlessly kicked the man and pushed him through the pathway
Choi Hyuk เตะคนอย่างไม่ปราณีและผลักเขาผ่านทางเดิน
As soon as the man entered, the pathway disappeared, and the smooth, metallic wall reappeared
ทันทีที่ชายคนนั้นเดินเข้ามาทางเดินหายไปและกำแพงโลหะเรียบปรากฏขึ้นอีกครั้ง
“…” Choi Hyuk, who had been silent for a moment, only then turned his gaze towards the people gathered in the dimensional wedge
"... " Choi Hyuk ที่เงียบ ๆ อยู่ครู่หนึ่งแล้วก็หันไปทางคนที่มารวมตัวกันในลิ่มมิติ
They were all beginner warriors
พวกเขาทั้งหมดนักรบเริ่มต้น
They were dumbstruck at Choi Hyuk’s sudden act of violence
พวกเขางงงวยในการกระทำที่รุนแรงของ Choi Hyuk
However, because he looked undoubtedly stronger than them, they didn’t dare attempt to restrain him
อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขามองไม่แยแสมากกว่าพวกเขาพวกเขาไม่กล้าที่จะพยายามยับยั้งเขา
Choi Hyuk looked at them as he gripped his sword
Choi Hyuk มองไปที่พวกเขาขณะที่เขาจับดาบของเขา
Then he sincerely thought, ‘Should I kill them all?’ Grip
จากนั้นเขาก็คิดอย่างจริงใจว่า 'ฉันควรฆ่าพวกเขาทั้งหมดหรือไม่?' จับ
The moment Choi Hyuk made up his mind, the inside of the dimensional wedge became chaotic
ช่วงเวลาที่ชอยฮยอกทำขึ้นใจของเขาด้านในของลิ่มมิติกลายเป็นวุ่นวาย
‘Mon… Monster… A real monster!’ A monster that was incomparable to the dimensional wasps was here with them
'Mon ... Monster ... สัตว์ประหลาดตัวจริง!' มอนสเตอร์ที่หาตัวจับยากกับแตนขนาดนั้นอยู่ที่นี่กับพวกมัน
The senses all over their body began to give off warnings
ความรู้สึกทั่วร่างกายเริ่มให้คำเตือน
Their hair stood up
ผมของพวกเขาลุกขึ้นยืน
Their animalistic instincts shouted, ‘Danger! Flee!’ “Co… Continue to attack!” “Continue to attack!” Beginner warriors chose to attack in order leave the dimensional wedge like scattering grasshoppers
สัญชาตญาณสัตว์ของพวกเขาตะโกนว่า "อันตราย!
Danger also made them unconsciously reveal their inner thoughts
อันตรายได้ทำให้พวกเขาโดยไม่รู้ตัวเปิดเผยความคิดภายในของพวกเขา
“Re… Gaahk!” “Ret… Kyak!” Those who attempted to flee by choosing ‘return’ instead of ‘attack’ all had their arms cut off
"Re ... Gaahk!" "Ret ... Kyak!" บรรดาผู้ที่พยายามหลบหนีโดยการเลือก 'return' แทน 'attack' ทั้งหมดได้รับการตัดแขนของพวกเขา
Choi Hyuk’s ears didn’t miss even the smallest whispers, and his Karma Blade pierced through the air as he didn’t give them even the slightest opportunity
หู Choi Hyuk ไม่ได้พลาดแม้แต่เสียงกระซิบที่เล็กที่สุดและ Karma Blade ของเขาทะลุผ่านอากาศในขณะที่เขาไม่ได้ให้โอกาสแม้แต่น้อย
“Devil! Devil!!!” “Don’t do this, please! Please? Don’t do this!” Choi Hyuk pushed the ones who were trembling in fear into the pathways leading to attack
“ปีศาจ!
As they cried, cursed Choi Hyuk, or even cursed themselves, who had chosen to fight… they all passed through the pathways leading to attack and disappeared
ขณะที่พวกเขาร้องไห้สาปแช่ง Choi Hyuk หรือแม้กระทั่งสาปแช่งตัวเองที่ได้เลือกที่จะต่อสู้ ... พวกเขาทั้งหมดเดินผ่านทางเดินที่นำไปสู่การโจมตีและหายไป
To be honest, they weren’t people who should have been treated like such
ความจริงพวกเขาไม่ใช่คนที่ควรได้รับการปฏิบัติเช่นนี้
When others didn’t even come to fight, they were the ones who willingly chose to fight
เมื่อคนอื่นไม่ได้มาต่อสู้พวกเขาเป็นคนที่เต็มใจเลือกที่จะต่อสู้
When others gave up on the first choice and returned, they were the ones who fought at least one more time
เมื่อคนอื่นยอมแพ้ในตัวเลือกแรกและกลับมาพวกเขาเป็นคนที่ต่อสู้อีกครั้งอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
Although their hearts eventually broke, they were still more courageous than anyone
ถึงแม้ว่าหัวใจของพวกเขาจะแตกแยกออกไป แต่ก็ยังมีความกล้ามากกว่าทุกคน
Unfortunately, for the completion of this mission, they didn’t have any other alternatives and were cruelly required to change their attitudes at this moment
แต่น่าเสียดายที่สำหรับภารกิจนี้เสร็จสมบูรณ์พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น ๆ และจำเป็นต้องเปลี่ยนโฉมทัศนคติในขณะนี้
Although their will in coming to the battlefield may have been noble, there was nothing noble in this place
ถึงแม้ว่าความตั้งใจของพวกเขาจะเข้ามาในสนามรบอาจเป็นขุนนาง แต่ก็ไม่มีอะไรที่สูงส่งในที่นี้
It was simply hell
มันเป็นแค่นรก
The abode of devils, who would do anything for victory
ที่พำนักของปีศาจใครจะทำทุกอย่างเพื่อชัยชนะ
Choi Hyuk was one of those devils
Choi Hyuk เป็นหนึ่งในเหล่าปีศาจ
He desperately wanted the successful completion of the mission, but he wasn’t good-natured and his method of handling people wasn’t good
เขาอยากจะประสบความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจ แต่เขาไม่ดีและวิธีจัดการกับคนอื่นไม่ดี
To them, this was a tragedy
นี่คือโศกนาฏกรรม
Choi Hyuk’s actions had now changed
การกระทำของ Choi Hyuk ได้เปลี่ยนไปแล้ว
When he finished his attack and entered a dimensional wedge, he would emit a murderous aura and make everyone inside the dimensional wedge flee
เมื่อเขาเสร็จสิ้นการโจมตีของเขาและป้อนลิ่มมิติเขาจะปล่อยกลิ่นอายการฆาตกรรมและทำให้ทุกคนในลิ่มมิติหลบหนี
He left those who fled into the attack pathways but forcefully pushed those who tried to flee into the attack pathways
เขาทิ้งผู้ที่หลบหนีเข้าไปในเส้นทางการโจมตี แต่ผลักดันอย่างแรงบรรดาผู้ที่พยายามที่จะหลบหนีเข้าไปในเส้นทางการโจมตี
He himself became an entity of irrationality and forcefully erased people’s freedom of choice
ตัวเขาเองได้กลายเป็นองค์กรแห่งความไม่สมเหตุผลและลบล้างความเป็นอิสระของผู้คนในการเลือก
“You… will one day pay the price,” Was what someone said
"คุณ ... วันหนึ่งจะต้องจ่ายราคา" เป็นสิ่งที่คนพูด
Choi Hyuk admitted it as well
ชอยฮยอกยอมรับมันด้วย
That all the curses and verbal abuse that they poured onto him were reasonable
คำสาปแช่งและคำพูดผิด ๆ ที่พวกเขาหลั่งลงบนเขาเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
However, he still continued
อย่างไรก็ตามเขายังคงดำเนินต่อไป
It wasn’t like he was 100% certain
ไม่ใช่ว่าเขามั่นใจ 100%
‘Would there be an effect just because I do this myself?’ Tens of millions of people had to act
'จะมีผลเพียงเพราะฉันทำเช่นนี้ด้วยตัวเอง?' นับล้านคนต้องทำหน้าที่
Just because Choi Hyuk was doing this, didn’t mean that the progression rate would increase significantly
เพียงเพราะ Choi Hyuk กำลังทำเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าอัตราความคืบหน้าจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
It could very well be possible he was making others die or get wounded in vain
เป็นไปได้ที่เขาจะทำให้คนอื่นตายหรือได้รับบาดเจ็บอย่างไร้ผล
But, even still, ‘This is more effective than me repeatedly attacking alone… And it won’t be just me
แต่แม้จะยังคง 'นี้มีประสิทธิภาพมากกว่าที่ฉันโจมตีซ้ำ ๆ คนเดียว ... และมันจะไม่เป็นเพียงฉัน
’ He was simply doing what he could right at this moment
"เขาเพียง แต่ทำในสิ่งที่เขาทำได้ในตอนนี้
Choi Hyuk even used the resentment and curses directed at him to fuel his burning revenge
Choi Hyuk ได้ใช้ความไม่พอใจและคำสาปที่กำกับให้เขาเป็นเชื้อเพลิงในการแก้แค้นของการเผาไหม้
His rage gradually increased
ความโกรธของเขาค่อยๆเพิ่มขึ้น
Fortunately for Choi Hyuk, it wasn’t only him who acted after feeling a sense of crisis
โชคดีสำหรับ Choi Hyuk ไม่ใช่แค่คนที่แสดงออกมาหลังจากรู้สึกถึงวิกฤติ
The majority of sovereigns also had similar realizations as Choi Hyuk
ส่วนใหญ่ของอธิปไตยมีความคล้ายคลึงกันเช่น Choi Hyuk
‘We can’t succeed unless the beginner warriors act
'เราไม่สามารถประสบความสำเร็จได้เว้นเสียแต่ว่านักรบผู้เริ่มต้นจะทำหน้าที่
’ They orchestrated or threatened the beginner warriors in their own way
"พวกเขาประสานหรือข่มขู่นักรบผู้เริ่มต้นในแบบของตนเอง
Once these actions accumulated, a clear change appeared in the progression rate, which had slowed down
เมื่อการกระทำเหล่านี้เกิดขึ้นการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนปรากฏขึ้นในอัตราความก้าวหน้าซึ่งชะลอตัวลง
{Attack progression rate: 78
{อัตราการโจมตี: 78
11852% -> The deduced location of the queen’s room is very imprecise
11852% -> ตำแหน่งที่ตั้งที่อนุมานของห้องของพระราชินีนั้นไม่แน่ชัด
} Although they were each in a place where they couldn’t see one another, because their individual methods of increasing the progression rate accumulated and accumulated, they had finally created an immense result
แม้ว่าแต่ละคนจะอยู่ในสถานที่ที่ไม่สามารถมองเห็นกันได้เนื่องจากวิธีการแต่ละวิธีของพวกเขาในการเพิ่มอัตราการสะสมสะสมและสะสมพวกเขาได้สร้างผลลัพธ์อันยิ่งใหญ่ขึ้น
{Attack progression rate: 100%} {2nd Stage Outer Region Attack complete
{อัตราการโจมตี: 100%} {การโจมตีครั้งที่ 2 ด้านนอกเสร็จสมบูรณ์
Dimensional wasp nest deteriorating
รังตัวต่อขนาดลดลง
} Some used cruel and irrational methods, while others used touching methods to make people act
} บางคนใช้วิธีการโหดร้ายและไม่ลงตัวขณะที่คนอื่น ๆ ใช้วิธีการสัมผัสเพื่อทำให้ผู้คนทำหน้าที่
Either way, they felt as if a sudden shower had passed, leaving them feeling clammy and downcast
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดพวกเขารู้สึกราวกับว่าอาบน้ำอย่างฉับพลันได้ผ่านไปทำให้พวกเขารู้สึกหดหู่และท้อแท้
People despaired, prayed and bit their lips in front of the dimensional wedge, where they had to choose either to ‘give up’ or ‘attack’
คนสาละวนอธิษฐานและเล็งริมฝีปากของเขาไว้ตรงหน้าลิ่มมิติซึ่งพวกเขาต้องเลือกที่จะ "ยอมแพ้" หรือ "การโจมตี"
The 2nd stage attack, which felt as if it would never end, was complete
การโจมตีขั้นที่ 2 ซึ่งรู้สึกราวกับว่ามันไม่เคยจบลงแล้วเสร็จสมบูรณ์
It was all due to the gruesome fight of the beginner warriors who survived until the end, whether it was by their own volition, because they were influenced by others or were threatened
ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากการสู้รบที่น่าสยดสยองของนักรบที่เพิ่งเริ่มต้นจนถึงสิ้นปีไม่ว่าจะเป็นเพราะความรู้สึกของตัวเองเพราะพวกเขาได้รับอิทธิพลจากผู้อื่นหรือถูกคุกคาม
Rumble! With the completion of the 2nd stage, the dimensional wedge shook heavily
Rumble!