Chapter 101 Episode 6: Mafia Game / Chapter 101: Someone (1) TL: emptycube / ED: Obelisk   “…What did it do?” Choi Hyuk tilted his head in the fourth dimension, which was now permeating with light
บทที่ 101 ตอนที่ 6: เกมมาเฟีย / บทที่ 101: คน (1) TL: emptycube / ED: Obelisk "... มันทำอะไรได้บ้าง?" Choi Hyuk เอียงศีรษะของเขาในมิติที่สี่ซึ่งบัดนี้แทรกซึมไปด้วยแสง
 Like how Choi Hyuk had seen through the monster of night’s core, it too had thoroughly seen through him
เหมือนที่ Choi Hyuk ได้เห็นผ่านมอนสเตอร์ของแกนคืนของมันก็เห็นได้อย่างทั่วถึงผ่านเขา
 It seemed it had used its ‘seeing’ ability to look into Choi Hyuk’s past as well
ดูเหมือนว่ามันใช้ความสามารถในการมองเห็นอดีตของ Choi Hyuk ด้วยเช่นกัน
 It must have seen his mother during that
ต้องได้เห็นแม่ของเขาในระหว่างนั้น
 Although it was unpleasant to the extreme, there was nothing he could do about it
ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่ไม่พึงประสงค์ก็ตาม แต่ก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้
 It was a high ranked monster
มันเป็นมอนสเตอร์ระดับสูง
 Going purely by rank, it ranked higher than Choi Hyuk
จะมีอันดับสูงกว่า Choi Hyuk
 Choi Hyuk had no way of finding its core without giving it his past
Choi Hyuk ไม่สามารถค้นพบแกนกลางได้โดยไม่ต้องให้อดีตของเขา
 It was a tactic of ‘giving up one’s flesh to strike their bones’
มันเป็นยุทธวิธีในการ 'ยอมแพ้เนื้อของตัวเองเพื่อตีกระดูกของพวกเขา'
 That was how he eventually came out victorious
นั่นเป็นวิธีที่เขาได้ชัยชนะออกมาในที่สุด
 However, Choi Hyuk frowned
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ก็ขมวดคิ้ว
 He clearly recalled its last words, ‘I saw it
เขาจำได้อย่างชัดเจนคำสุดท้ายของ 'ฉันเห็นมัน
 I saw it
ฉันเห็นมัน
 I saaaw it!’ followed by its karma moving
ฉัน saaaw it! 'ตามด้วยกรรมของมันย้าย
 “It definitely did something…” It had been difficult to find the core though
"แน่นอนมันทำอะไรบางอย่าง ... " มันเป็นเรื่องยากที่จะหาแกนหลัก
 The reason why Choi Hyuk was able to beat it was because he had paid sharp attention to finding its core from start to finish
เหตุผลที่ Choi Hyuk สามารถเอาชนะได้เนื่องจากเขาให้ความสำคัญกับการค้นหาแกนกลางตั้งแต่ต้นจนจบ
 On the other hand, the monster of night had been careless enough to read and learn of Choi Hyuk’s past, finding his weakness, his mother, and rejoice
ในทางกลับกันมอนสเตอร์ของคืนนั้นประมาทพอที่จะอ่านและเรียนรู้เกี่ยวกับอดีตของ Choi Hyuk ทำให้เขารู้สึกอ่อนแอแม่และชื่นชมยินดี
 Additionally, it had even occasionally paid attention to the fight between the doppelgangers and humans outside
นอกจากนี้ยังได้ให้ความสำคัญกับการต่อสู้ระหว่างมนุษย์และมนุษย์ที่อยู่ข้างนอกเป็นครั้งคราว
 This was how he had been able to win
นี่เป็นวิธีที่เขาสามารถชนะได้
 That was all
นั่นคือทั้งหมด
 Choi Hyuk had only found its core by using its carelessness
Choi Hyuk ได้ค้นพบแกนของมันโดยใช้ความประมาท
 He had no way of knowing what sort of trick it pulled at the last moment
เขาไม่มีทางรู้ว่ามันหลอกลวงอะไรในตอนสุดท้าย
 Choi Hyuk shook his head
Choi Hyuk ส่ายหัว
   ** “How futile
** "ไร้ผล"
” Ryu Hyunsung lamented as he buried a corpse
"Ryu Hyunsung เสียใจในขณะที่เขาฝังซากศพไว้
 Although it had been a long time since human lives had become as worthless as flies, Ryu Hyunsung was still not used to death
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเวลานานแล้วที่ชีวิตมนุษย์กลายเป็นสิ่งที่ไร้ค่าเช่นแมลงวัน แต่ Ryu Hyunsung ก็ยังไม่เคยชินกับความตาย
 He brushed the dirt off him and looked at his hand
เขาขจัดสิ่งสกปรกออกจากเขาและมองไปที่มือของเขา
 As a national athlete, he had wielded the saber with this hand countless times
ในฐานะที่เป็นนักกีฬาประจำชาติเขาเคยใช้ดาบด้วยมือนี้นับไม่ถ้วน
 His hand, which had been covered in calluses, was now soft and smooth due to karma
มือของเขาซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยดอกบัวตอนนี้นุ่มนวลและเน่าเนืองจากกรรม
 He had personally killed people with this hand that looked like it had never met any hardship
เขาเองได้ฆ่าคนด้วยมือที่ดูเหมือนว่ามันไม่เคยเจอความลำบากใด ๆ เลย
 Countless of them
นับไม่ถ้วน
 Was it nonetheless or because of it? He hadn’t become used to death, and it gradually felt heavier
มันกระนั้นหรือเพราะมัน? 
 These people had been chatting and laughing just this morning, yet, now they were gone
คนเหล่านี้กำลังคุยกันและหัวเราะเพียงแค่เช้านี้ แต่ตอนนี้พวกเขาได้หายไป
 If there was such a thing as fate, then when were their deaths decided? Tap
หากมีสิ่งนั้นเป็นโชคชะตาแล้วเมื่อมีการเสียชีวิตของพวกเขาตัดสินใจ? 
 Someone placed their hand on his shoulder
มีคนวางมือบนไหล่ของเขา
 When he turned around, it was Guardian Bae Jinman
เมื่อเขาหันไปรอบ ๆ นี่คือ Guardian Bae Jinman
 Although his complexion seemed healthy due to karma, his white hair was still that of an old professor’s
แม้ว่าผิวของเขาดูเหมือนจะมีสุขภาพดีเนื่องจากกรรมผมของเขายังคงเป็นสีขาวของศาสตราจารย์เก่า
 “Guardian
“การ์เดียน
” Ryu Hyunsung greeted in the glum voice of guilty middle schooler but bowed in the awkward manner of someone who didn’t want to reveal their gloominess
"Ryu Hyunsung ทักทายด้วยเสียงต่ำต้อยของเด็กนักเรียนที่มีความผิด แต่โค้งคำนับในลักษณะที่น่าอึดอัดใจของคนที่ไม่ต้องการเปิดเผยความเศร้าโศกของพวกเขา
 Bae Jinman nodded his head and turned his gaze away from Ryu Hyunsung
เบยองแมนพยักหน้าและหันไปมอง Ryu Hyunsung
 His eyes took in the scene of the buried corpses, comrades holding their tears back, and the colonizers who plainly seemed to find all of this a bother
สหายของเขากอบกู้น้ำตาของพวกเขากลับคืนมาและพวกอาณานิคมที่ดูเหมือนจะพบสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
 Although Ryu Hyunsung, who was immersed in his sadness, wasn’t aware of the colonizers who didn’t seem to care for their fallen comrades, Bae Jinman could see it all
แม้ว่า Ryu Hyunsung ซึ่งจมอยู่ในความเศร้าของเขาไม่รู้จะรู้หรือไม่ว่าพวก colonizers ที่ดูเหมือนจะไม่สนใจเพื่อนร่วมงานที่ตกต่ำของพวกเขา Bae Jinman สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด
 ‘Human lives were more precious than anything
ชีวิตมนุษย์มีค่ามากกว่าอะไร
’ This common notion was an illusion that had only been created in recent times
'ความคิดทั่วไปนี้เป็นภาพลวงตาที่เพิ่งสร้างขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
 In fact, many people were shockingly apathetic to the deaths of those unrelated to them
หลายคนรู้สึกไม่แยแสกับการเสียชีวิตของผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเขา
 What if they saw someone die right in front of their eyes? It wouldn’t affect them as much as one would expect
เกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเขาเห็นว่ามีคนตายตรงหน้า 
 The moment it was meaningful was either when the person who died in front of them was someone precious to them or if they felt that they would be next
ขณะที่มันมีความหมายก็คือเมื่อคนที่ตายไปข้างหน้าพวกเขาก็มีค่ากับพวกเขาหรือถ้าพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาจะเป็นคนต่อไป
 However, when looking around at those who found this bothersome, there were many colonizers who were even beyond that stage
อย่างไรก็ตามเมื่อมองไปรอบ ๆ ที่ผู้ที่พบสิ่งที่น่ารำคาญนี้มีผู้ตั้งอาณานิคมหลายคนที่อยู่นอกเหนือขั้นตอนนั้น
 ‘I want to live
'ฉันต้องการที่จะอยู่
’ ‘I can live
"ฉันสามารถมีชีวิตอยู่
’ They had already lost this hope
"พวกเขาสูญเสียความหวังนี้ไปแล้ว
 Perhaps they were even of the mind ‘Since we’re going to die anyways, we should be enjoying every moment before we die
บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่า "ตั้งแต่เราตายไปแล้วเราควรจะเพลิดเพลินไปกับทุกช่วงเวลาก่อนที่เราจะตาย
 What a waste of time
สิ่งที่เสียเวลา
’ Bae Jinman turned his back on Ryu Hyunsung and asked, “Director Ryu Hyunsung
Bae Jinman หันหลังให้ Ryu Hyunsung และถามว่า "ผู้กำกับ Ryu Hyunsung"
 Do you know why I pledged myself to Overseer Choi Hyuk?” Ryu Hyunsung’s eyes widened at the unexpected question
คุณรู้หรือไม่ว่าทำไมฉันจึงให้คำมั่นสัญญากับ Overseer Choi Hyuk? "ดวงตาของ Ryu Hyunsung กว้างขึ้นอย่างไม่คาดฝัน
 “No… You didn’t tell me when I was curious
"ไม่ ... คุณไม่ได้บอกฉันเมื่อฉันอยากรู้
” Ryu Hyunsung and Bae Jinman had both been leading their own forces before joining Choi Hyuk for the first colonization
"Ryu Hyunsung และ Bae Jinman ได้เป็นผู้นำกองกำลังของตัวเองก่อนที่จะเข้าร่วมกับ Choi Hyuk สำหรับการล่าอาณานิคมครั้งแรก
 Afterwards, they had decided to become Choi Hyuk’s followers and had been working together since then
หลังจากนั้นพวกเขาก็ตัดสินใจที่จะเป็นลูกศิษย์ของ Choi Hyuk และได้ทำงานร่วมกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
 It was a question Ryu Hyunsung had always been curious of because Choi Hyuk, who slaughtered lives, didn’t seem to match Bae Jinman, who considered life as something precious
เป็นคำถามที่ Ryu Hyunsung เคยสงสัยเสมอว่า Choi Hyuk ผู้ฆ่าชีวิตดูเหมือนจะไม่เหมาะกับ Bae Jinman ที่ถือว่าชีวิตเป็นของที่มีค่า
 Even if he could accept the fact that Bae Jinman had joined the first colonization because it was a critical moment for humanity, he thought that there was no reason for him to stay by his side as a follower
แม้ว่าเขาจะยอมรับความจริงที่ว่าเบยจุนได้เข้าร่วมการตั้งรกรากครั้งแรกเพราะเป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับมนุษยชาติเขาคิดว่าไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะอยู่เคียงข้างเขาในฐานะลูกศิษย์ได้
 There was no way Bae Jinman wanted crumbs from the colonized lands either
ไม่มีทางที่ Bae Jinman ต้องการให้เศษจากดินแดนอาณานิคมทั้งนั้น
 “Cancer… I thought of it as cancer treatment
"โรคมะเร็ง ... ฉันคิดว่ามันเป็นการรักษามะเร็ง
” “Cancer?” “At Kangdong District, I had already thought the world had fallen
"" โรคมะเร็ง? "" ที่เขต Kangdong ผมเคยคิดว่าโลกตก
 However, when we killed the Wyvern of Destruction and came out, what was this? That wasn’t the case
อย่างไรก็ตามเมื่อเราฆ่า Wyvern of Destruction และออกมาสิ่งนี้คืออะไร? 
 Although the world was collapsing, people didn’t know it
แม้ว่าโลกกำลังพังทลายลง แต่คนทั่วไปก็ไม่รู้
 Even until recently
แม้กระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้
” It was probably after two-fifths of the non-awakenees had ceased to exist during the advancement evaluation when the entire world was undoubtedly aware
"อาจเป็นเพราะสองในห้าของ non-awakenees ได้หยุดลงแล้วระหว่างการประเมินความก้าวหน้าเมื่อโลกทั้งใบไม่ต้องสงสัยเลยว่า
 Before then, there were still many who lived without this sense of reality
ก่อนหน้านั้นยังมีอีกหลายคนที่อาศัยอยู่โดยไม่มีความรู้สึกของความเป็นจริงนี้
 “There’s a saying ‘true crisis is when you aren’t aware there is a crisis’
"มีคำกล่าวที่ว่า" วิกฤติที่แท้จริงคือเมื่อคุณไม่ตระหนักว่ามีวิกฤต "
 It was exactly that
มันเป็นอย่างนั้น
 It was like seeing patients who refused examinations, let alone surgery, while their insides were rotting with cancer
มันเหมือนกับการเห็นผู้ป่วยที่ปฏิเสธการตรวจร่างกายนับประสาการผ่าตัดในขณะที่คนไข้ของพวกเขาเน่าเปื่อยด้วยโรคมะเร็ง
 That was why I joined Overseer Choi Hyuk
นั่นคือเหตุผลที่ฉันเข้าร่วม Overseer Choi Hyuk
 Although he was more extreme than the others, I believed it was precisely because he was so extreme that he could make the world aware
ถึงแม้ว่าเขาจะยิ่งใหญ่กว่าคนอื่น ๆ แต่ก็เชื่อว่าเป็นเพราะเขาสุดโต่งจนทำให้โลกนี้ตระหนักถึงความสำคัญ
” Ryu Hyunsung slowly nodded his head
"Ryu Hyunsung พยักหน้าช้าๆ
 Many people in the world would often say Choi Hyuk and the Berserkers were ‘crazy’, but in Ryu Hyunsung’s perspective, the world was already crazy
หลายคนในโลกมักพูด Choi Hyuk และ Berserkers ว่า "บ้า" แต่ในมุมมองของ Ryu Hyunsung โลกก็บ้าไปแล้ว
 In a universe where entities from the alliance and monsters were fighting each other, earthlings couldn’t continue to live the way they had when they simply lived harmoniously with each other
ในจักรวาลที่หน่วยงานจากกลุ่มพันธมิตรและมอนสเตอร์กำลังต่อสู้กันและกัน earthlings ไม่สามารถดำเนินชีวิตตามที่พวกเขามีเมื่อพวกเขาเพียงแค่อาศัยอยู่อย่างกลมกลืนกันและกัน
 “However, this choice was also giving up ‘myself’
"อย่างไรก็ตามทางเลือกนี้ก็ให้ 'ตัวเอง'
” Ryu Hyunsung looked at Bae Jinman with slightly surprised eyes
"Ryu Hyunsung มองไปที่ Bae Jinman ด้วยดวงตาที่แปลกใจเล็กน้อย
 Bae Jinman had a bitter expression
Bae Jinman มีความรู้สึกขมมาก
 Ryu Hyunsung had never seen him look so vulnerable before
Ryu Hyunsung ไม่เคยเห็นเขาดูอ่อนแอมากนักมาก่อน
 He had always taken the lead and focused on treating the wounded
เขาเคยเป็นผู้นำและมุ่งความสนใจไปที่การรักษาผู้บาดเจ็บ
 However, Bae Jinman was currently shaking his head, saying it was not so
อย่างไรก็ตามเบยจุนมานกำลังสั่นศีรษะอยู่และบอกว่าไม่เป็นเช่นนั้น
 “I had the realization that the dream I had my entire life, everything I believed that was ‘me’, and everything I loved and found precious had been crushed
"ฉันตระหนักดีว่าฝันที่ฉันมีทั้งชีวิตทุกอย่างที่ฉันเชื่อว่าเป็น" ฉัน "และทุกอย่างที่ฉันรักและพบว่ามีค่าถูกบดขยี้
 Once the game began in Kangdong District… The moment patients and doctors began to kill each other, the moment I was no longer able to see my family, my world had already died
เมื่อเกมเริ่มต้นที่เขต Kangdong ... ขณะที่ผู้ป่วยและแพทย์เริ่มฆ่ากันและกันในขณะที่ฉันไม่สามารถเห็นครอบครัวของฉันได้อีกแล้วโลกของฉันเสียชีวิตไปแล้ว
 No, I had already died
ไม่ฉันตายไปแล้ว
 What that means is…” Bae Jinman, who had been looking off into the distance, turned his gaze and looked directly at Ryu Hyunsung
สิ่งที่หมายถึงคือ ... "Bae Jinman ผู้ซึ่งมองออกไปในระยะไกลหันมาจ้องมองและมองตรงไปที่ Ryu Hyunsung
 His voice was trembling with rage, sadness, and eventually, resignation
เสียงของเขาสั่นด้วยความโกรธความโศกเศร้าและในที่สุดก็ลาออก
 “There is nothing more I hope for in this life
"ไม่มีอะไรที่ฉันหวังในชีวิตนี้
 There’s nothing that makes me angry, sad, or regretful, since, for me, everything has ended
ไม่มีอะไรที่ทำให้ฉันโกรธเศร้าหรือเสียใจเพราะทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว
 Perhaps, I have already died, and this is some sort of bonus game
บางทีฉันเสียชีวิตไปแล้วและนี่เป็นเกมโบนัสบางอย่าง
 That is why I can partake in Overseer Choi Hyuk’s actions, whom I would have never cooperated with in the past
นั่นคือเหตุผลที่ฉันสามารถมีส่วนร่วมในการกระทำของ Overseer Choi Hyuk ซึ่งฉันไม่เคยให้ความร่วมมือในอดีต
 If it was the past, no matter how beneficial his actions were to humanity, I would first be haunted by those he killed
ถ้าเป็นอดีตที่ผ่านมาไม่ว่าผลงานของเขาจะเป็นประโยชน์ต่อมนุษยชาติเท่าไหร่ก็ตามฉันจะถูกหลอกหลอนโดยคนที่เขาฆ่า
 But that isn’t the case now since this life has already ended for me
แต่นั่นไม่ใช่กรณีตอนนี้เพราะชีวิตนี้ได้สิ้นสุดลงแล้วสำหรับฉัน
 Only… Since I still have time left, I am only doing what I can do to make the next generation a generation where humanity can hope again
เท่านั้น ... ตั้งแต่ฉันยังมีเวลาเหลืออยู่ฉันก็แค่ทำในสิ่งที่ฉันทำได้เพื่อให้คนรุ่นต่อ ๆ ไปที่มนุษยชาติสามารถหวังได้อีกครั้ง
 I don’t reflect on my actions or differentiate between this and that
ฉันไม่ได้สะท้อนการกระทำของฉันหรือแยกความแตกต่างระหว่างนี้กับที่
 I don’t have the power to do so anymore
ฉันไม่มีอำนาจที่จะทำเช่นนั้นอีกต่อไป
 When I think that this is truly my life, I find my ruined life unfair and am unable to endure the longing of wanting to see those I can no longer see
เมื่อฉันคิดว่านี่เป็นชีวิตของฉันจริงๆฉันพบว่าชีวิตที่ถูกทำลายของฉันไม่เป็นธรรมและฉันไม่สามารถทนต่อความปรารถนาที่จะได้เห็นคนที่ฉันไม่สามารถเห็นได้
  However, when I think of it as an extra life, a bonus game, it’s not that bad
อย่างไรก็ตามเมื่อฉันคิดว่ามันเป็นชีวิตพิเศษเกมโบนัสก็ไม่ได้เลวร้ายที่
 Everything has already ended
ทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว
 The world has collapsed, and if it ever comes to the point of regeneration, that is not our responsibility
โลกทรุดลงและถ้ามันเคยเกิดขึ้นใหม่นั่นไม่ใช่ความรับผิดชอบของเรา
 And if it’s Overseer Choi Hyuk, even if he can’t save us, he will one day end this ruin… That is what I think
ถ้าเป็น Overseer Choi Hyuk แม้ว่าเขาจะไม่สามารถช่วยพวกเราได้ แต่วันหนึ่งเขาจะทำลายความหายนะนี้ ... นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด
” Ryu Hyunsung could somehow understand Bae Jinman’s jumbled words
"Ryu Hyunsung สามารถเข้าใจคำพูดที่หยาบคายของ Bae Jinman ได้
 He also knew why he was telling him this when he had never said it before
เขาก็รู้ว่าทำไมเขาถึงบอกเขาเรื่องนี้เมื่อเขาไม่เคยพูดมาก่อน
 That was why he said, “Thank you
นั่นเป็นเหตุผลที่เขากล่าวว่า "ขอบคุณ
” Bae Jinman had comforted Ryu Hyunsung in his own way
"Bae Jinman ปลอบโอย Ryu Hyunsung ด้วยวิธีของตัวเอง
 Perhaps he knew that Ryu Hyunsung had never had a day in the past 3 years where he didn’t lose sleep due to nightmares, which was why he had told him his own ‘coping method’
บางทีเขาอาจรู้ว่า Ryu Hyunsung ไม่เคยมีวันอยู่ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมาซึ่งเขาไม่ได้หลับไปเนื่องจากฝันร้ายซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาบอกกับเขาว่า "วิธีเผชิญความเครียด"
   Ryu Hyunsung had an especially good memory
Ryu Hyunsung มีหน่วยความจำที่ดีเป็นพิเศษ
 He first remembered all his dead friends
ครั้งแรกเขาจำได้ว่าเพื่อนที่ตายไปทั้งหมดของเขา
 He thought that, by not forgetting them, he was respecting them
เขาคิดว่าโดยไม่ลืมพวกเขาเขาเคารพพวกเขา
 That was why every day felt heavier
นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกวันรู้สึกหนักขึ้น
 Bae Jinman was telling him to let go
Bae Jinman กำลังบอกให้เขาปล่อยมือ
 However, he shook his head
อย่างไรก็ตามเขาส่ายหัว
 “Still, I can’t forget them yet
"ยังฉันไม่สามารถลืมพวกเขาได้
” This was his inevitable nature
"นี่คือธรรมชาติที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ของเขา
 He couldn’t forget those who died first
เขาไม่อาจลืมคนที่ตายก่อนได้
 He couldn’t stop his affection for them
เขาไม่สามารถหยุดความรักของเขาได้
 That was why he was scared
นั่นเป็นเหตุผลที่เขากลัว
 “I am scared
"ฉันกลัว
 Although I can still raise my sword… I’m scared I won’t be able to lift my sword due to my pressing depression… Still, there’s nothing I can do
แม้ว่าฉันยังสามารถยกดาบของฉันได้ ... ฉันกลัวฉันจะไม่สามารถยกดาบของฉันเนื่องจากความกดดันของฉันกด ... ยังคงมีอะไรที่ฉันสามารถทำได้
” Ryu Hyunsung forced a smile as he said this
"Ryu Hyunsung บังคับรอยยิ้มขณะที่เขาพูดแบบนี้
 Bae Jinman patted his shoulder twice before leaving
Bae Jinman ตบหน้าอกสองครั้งก่อนออกเดินทาง
   ** The battle had ended, leaving everyone with their own wounds
** การรบจบลงทิ้งทุกคนไว้ด้วยบาดแผลของตัวเอง
 Once the monster of night had been slain, the monsters on the Cayenne star fell into a state of chaos
เมื่อมอนสเตอร์แห่งเวลากลางคืนถูกสังหารแล้วมอนสเตอร์บนดาวแคทเทนอลก็ทรุดตัวลงในสภาพวุ่นวาย
 It was then when the mission became as Tangka of the Armored Soul Tribe had said, an ‘easy’ mission
เมื่อภารกิจกลายมาเป็น Tangka ของ Tribe Armored Soul ได้กล่าวว่าภารกิจ 'ง่าย'
 They were able to conquer the Cayenne star with no particular losses
พวกเขาสามารถที่จะพิชิตดาวกาแยนโดยไม่มีการสูญเสียโดยเฉพาะ
 Instead, what was more exhausting than the actual battle was the negotiation process with the alliance
แต่สิ่งที่เหน็ดเหนื่อยกว่าการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริงคือกระบวนการเจรจาต่อรองกับพันธมิตร
 The alliance’s attitude was clear
ทัศนคติของพันธมิตรมีความชัดเจน
 {There was nothing wrong with the operation order
{ไม่มีอะไรผิดปกติกับใบสั่งงานการดำเนินการ
} “What are you saying? In a region expected only to have moderate battles, high ranked monsters, doppelgangers and a monster of night appeared!” At Camilla’s retaliation, the artificial intelligence tasked with inspecting this mission repeated its rigid message
} "คุณกำลังพูดอะไร? 
 {Reconnaissance cannot be completely precise
{ลาดตระเวนไม่สามารถแม่นยำได้อย่างสมบูรณ์
 As monsters do their best to trick us, this sort of error is a common occurrence
เมื่อมอนสเตอร์พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลอกลวงให้เราข้อผิดพลาดประเภทนี้เป็นเหตุการณ์ปกติ
} “… Then how do you explain the doppelganger identification device that the alliance sent? Didn’t you withhold information even though you knew of the possibility of doppelgangers appearing ahead of time? Even though we know that it is grounds for violation of the alliance law?” {Doppelgangers are considered as a rank 1 species for caution by the alliance
} "... แล้วคุณจะอธิบายอุปกรณ์ระบุตัวตนของพรรคพวกที่พันธมิตรส่งไปได้อย่างไร? 
 As we never know when or where they will appear, it is only normal to randomly send it as an exploration device to new unexplored regions
ขณะที่เราไม่เคยรู้ว่าจะไปที่ไหนหรือเมื่อไรก็จะเป็นเพียงการส่งแบบสุ่มเป็นอุปกรณ์สำรวจไปยังพื้นที่ใหม่ที่ยังไม่ได้สำรวจ
 It is difficult to determine that they were aware of the possibility of doppelgangers ahead of time with this
เป็นเรื่องยากที่จะระบุได้ว่าพวกเขาตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดภัยพิบัติก่อนเวลาอันควรด้วยเรื่องนี้
} “… Then why didn’t you tell us it was a doppelganger identification device?” This time, it was the Ethiopian Sovereign Yohan who asked
} "แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกเราว่ามันเป็นอุปกรณ์ระบุตัวตน?" คราวนี้มันเป็นจักรพรรดิเอธิโอเปีย Yohan ที่ถาม
 {As there is always a risk of doppelgangers, it is common to give low ranked troops an identification device, however, it is a fact that the actual frequency of doppelganger appearances is low
{เนื่องจากมีความเสี่ยงต่อการติดคุกเข่าอยู่เสมอจึงเป็นเรื่องปกติที่จะให้กองกำลังติดอาวุธที่มีอันดับต่ำ แต่ก็เป็นข้อเท็จจริงที่ว่าความถี่ที่แท้จริงของการปรากฏตัวของ doppelganger อยู่ในระดับต่ำ
 As there have been cases of setbacks due to the first-line troops becoming excessively intimidated by this rare possibility, relevant information may be hidden depending on the commander’s judgment
เนื่องจากมีกรณีเกิดความพ่ายแพ้เนื่องจากกองกำลังทหารแถวแรกเริ่มถูกข่มขู่ด้วยความเป็นไปได้ที่หาได้ยากนี้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องอาจถูกซ่อนอยู่โดยขึ้นอยู่กับการตัดสินของผู้บังคับบัญชา
} “…” The overseers had nothing to say at the artificial intelligence’s words
} "... " ผู้ควบคุมไม่ได้พูดอะไรที่คำพูดของปัญญาประดิษฐ์
 It was their first mission after being commissioned
มันเป็นภารกิจแรกของพวกเขาหลังจากได้รับมอบหมาย
 The mission they said would be easy was a mission that could have resulted in their annihilation with the slightest fault
ภารกิจที่พวกเขากล่าวว่าจะง่ายเป็นภารกิจที่อาจทำให้เกิดการทำลายล้างของพวกเขาด้วยความผิดพลาดเล็กน้อย
 Lingering bitter feelings remained in the hearts of the warriors who had to kill their own comrades with their own hands
ความรู้สึกขมขื่นอยู่ในหัวใจของนักรบที่ต้องฆ่าเพื่อนของตัวเองด้วยมือของตัวเอง
 However, it said no one was responsible for this tragedy
อย่างไรก็ตามมันบอกว่าไม่มีใครรับผิดชอบเรื่องโศกนาฏกรรมครั้งนี้
 It was… simply a slip-up
มันเป็นแค่เพียงลื่นเท่านั้น
 What did it matter if they had mouths, they could only stay silent as they were powerless
สิ่งที่สำคัญก็คือถ้าพวกเขามีปากพวกเขาก็สามารถอยู่เฉยๆขณะที่ไม่มีอำนาจ
   The one who took action was Commander Mack
ผู้ดำเนินการคือ Commander Mack
 “Well
"ดี
 Good
ดี
 Theoretically, you are right
ในทางทฤษฎีคุณมีสิทธิ์
 In fact, since you’re an artificial intelligence inspector, that can’t awaken karma, of course, you will reply according to the rules
ในความเป็นจริงเนื่องจากคุณเป็นผู้ตรวจสอบสารประดิษฐ์ที่ไม่สามารถกระตุ้นกรรมได้แน่นอนคุณจะตอบกลับตามกฎ
 But… You just said ‘Depending on the commander’s judgment’, right? Their commander is me, Mack
แต่ ... คุณเพิ่งกล่าวว่า 'ขึ้นอยู่กับการตัดสินของผู้บังคับบัญชา' ใช่มั้ย? 
 Yet the doppelganger identification device wasn’t reported to me either
ยังไม่ได้แจ้งให้ทราบถึงอุปกรณ์ระบุตัวร้ายสำหรับฉัน
 The higher ups ignored the chain of command and made my subordinate Tangka deliver the device
กลุ่มที่สูงกว่าไม่สนใจคำสั่งและทำให้ Tangka ผู้ใต้บังคับบัญชาของฉันส่งมอบอุปกรณ์
 Isn’t that a problem?” While looking back at the silent overseers of Earth, Mack criticized in an orderly fashion
ไม่ใช่ปัญหาหรือ? "ขณะที่มองย้อนกลับไปยังผู้คุมที่เงียบของโลกแม็ควิพากษ์วิจารณ์อย่างเป็นระเบียบ
 {They made the explanation that, due to the urgent situation, they did not follow the chain of command and personally made the order
{พวกเขาอธิบายว่าเพราะสถานการณ์เร่งด่วนพวกเขาไม่ได้ทำตามสายการบังคับบัญชาและสั่งทำเอง
 However, if you are not convinced by the above explanation, then you can request an additional explanation from the Laniakea Supercluster or Commander Mack can personally take legal action
อย่างไรก็ตามหากคุณไม่มั่นใจในคำอธิบายข้างต้นคุณสามารถขอคำอธิบายเพิ่มเติมจาก Supervisor Laniakea Supercluster หรือ Commander Mack สามารถดำเนินการตามกฎหมายได้
} “Yeah
} "ใช่
 It should be like this
ควรเป็นเช่นนี้
 After a long time, it looks like there will finally be a big scene at Dark City
หลังจากผ่านไปนานแล้วดูเหมือนว่าในที่สุด Dark City จะมีฉากขนาดใหญ่
” Commander Mack gave a satisfied smile at the artificial intelligence’s reply
"ผู้บัญชาการแม็คให้รอยยิ้มที่พอใจในข้อความตอบกลับของปัญญาประดิษฐ์
   After the artificial intelligence inspector had left, Commander Mack turned around to look at the overseers of Earth
หลังจากที่สารวัตรปัญญาประดิษฐ์ทิ้งผู้บัญชาการแม็คหันไปมองดูผู้ดูแลโลก
 She looked terribly sorry
เธอดูเสียใจอย่างมาก
 “Sorry
“ขอโทษ
 There probably won’t be an apology issued by the alliance or any compensation from this issue… The higher ups never admit their mistakes
อาจจะไม่มีการขอโทษที่ออกโดยพันธมิตรหรือการชดเชยใด ๆ จากปัญหานี้ ... สิ่งที่สูงขึ้นไม่เคยยอมรับความผิดพลาดของพวกเขา
” “Haa…” At her words, the overseers let out a sigh
"" Haa ... "ตามคำพูดของเธอหัวหน้าเผ่าปล่อยให้ถอนหายใจ
 How could they not know? They were all well-known figures on Earth
พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร? 
 They knew the characteristics of those in power better than anyone
พวกเขารู้ลักษณะของผู้มีอำนาจเหนือกว่าใคร
 They wouldn’t apologize… Only… They were simply dejected that this characteristic was unchanged even in space
พวกเขาจะไม่ขอโทษ ... เฉพาะ ... พวกเขาเพียงแค่รู้สึกหดหู่ใจว่าลักษณะนี้ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่ในอวกาศ
 “But! I’ll take responsibility for the victory reward and get you a lot
"แต่! 
 That’s the best in the end
ที่ดีที่สุดในตอนท้าย
 Even if it’s unfair… no, the more unfair it is, you more have no choice but to get Mission Points and become stronger and more respected
แม้ว่าจะไม่เป็นธรรม ... ไม่ยิ่งไม่เป็นธรรมยิ่งกว่านั้นคุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะได้รับภารกิจและเข้มแข็งขึ้น
 Only then, can you go up
เพียงแล้วคุณสามารถขึ้นไปได้
” Silence hung in the air again
"ความเงียบที่แขวนอยู่ในอากาศอีกครั้ง
 A cold-hearted logic
ตรรกะที่ใจเย็น ๆ
 Facing this logic, the overseers might have recalled their followers who had died due to this incident
เมื่อเผชิญหน้ากับตรรกะนี้ผู้ดูแลอาจนึกถึงพวกสาวกของพวกเขาที่เสียชีวิตเนื่องจากเหตุการณ์นี้
 It was the cruel balance between life and vested interests
ความสมดุลที่โหดร้ายระหว่างชีวิตกับผลประโยชน์ที่ได้รับ
   Within this silence, Choi Hyuk shot his hand up
ในความเงียบงัน Choi Hyuk ยิงมือของเขาขึ้น
 “Yeah, speak
"ใช่พูด
” When he received permission to speak, Choi Hyuk said, “I killed the monster of night by myself
"เมื่อเขาได้รับอนุญาตให้พูด Choi Hyuk กล่าวว่า" ฉันฆ่ามอนสเตอร์ของคืนด้วยตัวเอง
” Then, feeling embarrassed, requested, “Please let them know
จากนั้นรู้สึกอับอายขอ "โปรดแจ้งให้ทราบ
”   ‘No choice but to go up
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการขึ้นไป
’ There was no one who agreed with this more than Choi Hyuk
'ไม่มีใครเห็นด้วยกับเรื่องนี้มากกว่า Choi Hyuk
 Commander Mack grinned at Choi Hyuk’s words
ผู้บัญชาการ Mack ยิ้มกับคำพูดของ Choi Hyuk
 “Okay
“โอเค
” Just as she said that, Richard quickly said, “I planned the operation of dragging out the monster of night!” “Yeah, yeah
ริชาร์ดพูดอย่างรวดเร็วว่า "ฉันวางแผนการดำเนินการในการลากมอนสเตอร์คืน!" "ใช่แล้ว
 I got it
ฉันเข้าใจแล้ว
” Mack nodded her head, saying she understood, and left
"Mack พยักหน้าหัวของเธอบอกว่าเธอเข้าใจและซ้าย
 “…” Dumbfounded, the five other overseers stared at Choi Hyuk and Richard
"... " ตะลึงงันห้าคนอื่น ๆ ดูแลจ้องมอง Choi Hyuk และริชาร์ด
 “… Dis-disgusting…” The Queen of England Diana mumbled in a quiet voice everyone could hear
"... น่าขยะแขยง ... " สมเด็จพระราชินีแห่งอังกฤษ Diana พึมพำด้วยเสียงที่เงียบสงบทุกคนจะได้ยิน