Chapter 120 SoJ Episode 7 Chapter 120 Episode 7: Tidal Wave of Monsters / Chapter 120: Alien Troops from Earth (5) TL: emptycube / ED: Obelisk   I was suffocating
Chapter 120 Episode 7: Tidal Wave of Monsters / บทที่ 120: กองกำลังคนต่างด้าวจาก Earth (5) TL: emptycube / ED: Obelisk ฉันกำลังหอบ
 My insides were drying up, turning black
ด้านในของฉันแห้งขึ้นกลายเป็นสีดำ
 No matter how much I flailed, I couldn’t breathe
ไม่ว่าฉันจะพรวดพราดมากแค่ไหนฉันก็หายใจไม่ออก
 When I was barely able to take another breath, it quickly dried up
เมื่อฉันแทบจะไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไปก็จะแห้งเร็วขึ้น
 Sweat soaked my entire body
เหงื่อชุ่มทั่วร่างกายของฉัน
 I couldn’t die like this… But death was extremely near
ฉันตายไม่ได้เช่นนี้ ... แต่ความตายใกล้เข้ามามาก
   “That’s why you should have fled when I told you to
"นั่นคือเหตุผลที่คุณควรจะหนีไปเมื่อฉันบอกคุณ
 What the… Why are you so unsightly?” Lankin asked
สิ่งที่ ... ทำไมคุณจึงน่าเกลียด? "Lankin ถาม
 Choi Hyuk and Lankin were able to escape from the aftereffects of the fight after fleeing for a long while
Choi Hyuk และ Lankin สามารถหลบหนีจากผลพวงของการต่อสู้หลังจากหนีไปได้นาน
 It was already a great pressure to run as they had started late, but in the end, the two were exhausted before they met up with other troops
มันเป็นความกดดันที่ยิ่งใหญ่ในการวิ่งตามที่พวกเขาเริ่มต้น แต่ในท้ายที่สุดทั้งสองคนก็หมดแรงก่อนที่พวกเขาจะพบกับกองกำลังอื่น
 Choi Hyuk’s condition was especially bad
สภาพของ Choi Hyuk แย่มาก
 He was crawling on the ground, unable to get up
เขาคลานอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นได้
 “Anyways, for someone who has only now become proficient at the middle-ranked warrior level to try to see the fight…” Lankin scolded Choi Hyuk
"อย่างไรก็ตามสำหรับใครบางคนที่เพิ่งเริ่มมีความชำนาญในระดับนักสู้ระดับกลางแล้วก็พยายามที่จะเห็นการต่อสู้ ... " Lankin ดุ Choi Hyuk
 Although his voice sounded normal at a glance, he too wasn’t in a good condition
แม้ว่าเสียงของเขาจะฟังดูธรรมดา แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ในสภาพดี
 His lustrous, smooth, red torso was now the color of ash, and the surface of his exterior armor had become rough
เนื้อหนังสีแดงเรียบเป็นประกายของเขาตอนนี้เป็นสีของเถ้าและพื้นผิวของชุดเกราะด้านนอกของเขาก็ขรุขระ
 The creaking sounds of the gears and mechanical joints, as if in pain, didn’t cease
เสียงดังเอี๊ยดของเกียร์และข้อต่อทางกลราวกับว่ามีอาการปวดไม่หยุดนิ่ง
 However, Choi Hyuk’s pain was beyond that
อย่างไรก็ตามความเจ็บปวดของ Choi Hyuk อยู่นอกเหนือจากนั้น
 Not only that, it had become more severe
ไม่เพียงแค่นั้นมันก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
 (G-gaah) Choi Hyuk opened his mouth to breathe, however, there was no air
(ช่าย) Choi Hyuk เปิดปากหายใจ แต่ไม่มีอากาศ
 Like a fish out of water, Choi Hyuk kept opening and closing his mouth as his body writhed
เหมือนปลาที่ลอยน้ำ Choi Hyuk เก็บปากและปิดปากไว้ขณะที่ร่างของเขาหงุดหงิด
 A silent cry
เสียงร้องเงียบ
 No matter how much he squirmed, he couldn’t breathe
ไม่ว่าเขาจะกระวนกระวายมากแค่ไหนเขาก็หายใจไม่ออก
 Now that he thought about it, this place was Dark City
ตอนนี้เขาคิดถึงเรื่องนี้สถานที่แห่งนี้คือ Dark City
 It was a city in outer space where oxygen was nonexistent
มันเป็นเมืองในอวกาศที่ไม่มีออกซิเจน
 It was normal not to be able to breathe
เป็นเรื่องปกติที่จะไม่สามารถหายใจได้
 However, he had no troubles up until now
อย่างไรก็ตามเขาไม่มีปัญหาจนถึงขณะนี้
 ‘Why can’t I breathe now?’ “… Why? (Gasp) Why can’t I breathe? (G-gah)” Choi Hyuk spat with difficulty
'ทำไมฉันจึงไม่สามารถหายใจได้?' "... ทำไม? 
 To be honest, this was also unbelievable, how could he talk when there was no atmosphere? Lankin picked up Choi Hyuk, whose head was on the ground and was unable to stand up, and held him under his arm
ความซื่อสัตย์นี้ก็ไม่น่าเชื่อว่าเขาพูดได้อย่างไรเมื่อไม่มีบรรยากาศ? 
 “You’ve been suppressed by karma
"คุณถูกปราบปรามโดยกรรม
 It had already been pressing down on you, but when you used all your strength to run, it pressed down even harder
มันได้รับการกดลงบนคุณ แต่เมื่อคุณใช้ความแรงทั้งหมดของคุณเพื่อให้ทำงานมันกดลงได้ยากขึ้น
 It’ll be strenuous enough to want to die
มันจะมีพลังพอที่จะต้องการตาย
” Lankin ran with Choi Hyuk under his arm as he recalled that it had only been 3 years since the earthlings had awakened karma
"Lankin วิ่งไปกับ Choi Hyuk ภายใต้แขนของเขาขณะที่เขานึกขึ้นมาได้ว่ามันเพิ่งจะเป็นเวลา 3 ปีนับตั้งแต่ที่โลกกำลังปลุกระดมกรรม
 It also had only been a bit over a year since they joined the alliance
นอกจากนี้ยังมีเวลาเพียงไม่กี่ปีนับตั้งแต่เข้าร่วมเป็นพันธมิตร
 He judged that it was obvious they were ignorant of matters related to karma
เขาตัดสินว่าเห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่รู้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับกรรม
 He explained in more detail, “For both you and me, over 70% of the components that make up our bodies have been substituted by karma
เขาอธิบายในรายละเอียดมากขึ้นว่า "สำหรับทั้งคุณและฉันกว่า 70% ของส่วนประกอบที่ทำขึ้นร่างกายของเราได้รับการทดแทนโดยกรรม
 We’re in the process of removing the limitations of matter and are instead becoming the fate of the great universe itself
เรากำลังอยู่ในขั้นตอนการขจัดข้อ จำกัด ของสสารและแทนที่จะกลายเป็นชะตากรรมของเอกภพที่ยิ่งใหญ่นั้นเอง
 To us, karma is our flesh, food, and air, but because you were exposed to overly powerful karma just now, your own karma has been crushed
กรรมของเราคือเนื้ออาหารและอากาศของเรา แต่เนื่องจากคุณได้สัมผัสกับพลังที่มีอำนาจมากเกินไปในขณะนี้กรรมของคุณเองถูกบดขยี้
 If I were to use the human body as an example… Your lungs have been crushed due to a powerful external pressure
ถ้าฉันต้องการใช้ร่างกายมนุษย์เป็นตัวอย่าง ... ปอดของคุณถูกบดขยี้เนื่องจากความกดดันด้านนอกที่มีประสิทธิภาพ
 The reason why you feel like you’re ‘suffocating’ is because your body, which is experiencing this for the first time, has mistaken ‘being suppressed by karma’ for ‘suffocation’
เหตุผลที่คุณรู้สึกว่าคุณกำลัง "หอบ" เนื่องจากร่างกายของคุณซึ่งประสบปัญหานี้เป็นครั้งแรกเข้าใจผิดว่า "ถูกปราบปรามโดยกรรม" เพราะ "การสำลัก"
 That’s why, instead of gasping for air, try to control your karma
นั่นเป็นเหตุผลที่แทนการกระวนกระวายใจสำหรับอากาศพยายามที่จะควบคุมกรรมของคุณ
 It’ll be painful as hell until you get treated anyways
มันจะเจ็บปวดเป็นนรกจนกว่าคุณจะได้รับการรักษา anyways
” ‘Ah… So I won’t die?’ At the feeling of dying, Choi Hyuk had futilely tried his best to breathe
"'อ้า ... แล้วฉันจะไม่ตาย?' เมื่อความรู้สึกที่กำลังจะตาย Choi Hyuk ได้พยายามอย่างสุดความสามารถในการหายใจ
 He became relieved when he heard Lankin’s explanation
เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินคำอธิบายของ Lankin
 Although it felt so painful that he would die, he knew that he wouldn’t die right away
แม้ว่าเขารู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินที่จะตายเขาก็รู้ว่าเขาจะไม่ตายทันที
   Slump
ตกต่ำ
 His flailing arms and legs relaxed
แขนและขาข้อเท้าของเขาผ่อนคลาย
 Choi Hyuk’s body fell limp under Lankin’s arm
ร่างกายของ Choi Hyuk หลุดลุ่ยภายใต้แขนของ Lankin
 “What the? Did you die?” Lankin became surprised
"อะไรเหรอ? 
 However, he soon realized that Choi Hyuk had given up on trying to breathe and had instead started observing his internal karma
อย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าชอยฮยอกยอมแพ้ในการหายใจและแทนที่จะเริ่มสังเกตกรรมภายในของเขา
 “Huh… What a tough guy
"ฮ้า ... เป็นผู้ชายที่ลำบาก
” Lankin was dumbfounded
"Lankin ก็ตะลึง
 Although he had asked him to do it, he hadn’t thought that Choi Hyuk would have become so calm so quickly
แม้ว่าเขาจะขอร้องให้ทำแบบนี้ แต่เขาก็ไม่คิดว่า Choi Hyuk จะสงบจนเร็วมาก
 Could a beginner swimmer immediately stop flailing as soon as they were told not to? What Choi Hyuk was doing was similar to that
นักว่ายน้ำมือใหม่สามารถเริ่มหยุด flailing ทันทีที่ได้รับคำสั่งไม่ให้ทำหรือไม่? 
 He had calmly overcome the fear and nervousness that he might die any moment and was motionlessly observing his state as he waited for treatment
เขาได้อย่างใจเย็นเอาชนะความกลัวและความกระวนกระวายใจว่าเขาอาจจะตายได้ทุกขณะและเฝ้าสังเกตสภาพของเขาอย่างกะทันหันขณะที่เขารอคอยการรักษา
 Lankin had also experienced it in the past, but being suppressed by karma came with extreme pain and fear
Lankin เคยมีประสบการณ์มาก่อน แต่การถูกปราบปรามโดยกรรมนั้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดและความกลัวที่รุนแรง
 Since he had calmly fended this off, Lankin couldn’t help but be surprised
ตั้งแต่ที่เขาได้ใจเย็น ๆ ออกมาแล้ว Lankin ก็ไม่อาจช่วยอะไรได้
   ** ‘I’m suffocating
** ฉันกำลังสำลัก
’ ‘Why did I think that I was suffocating of all things?’ Within this pain, Choi Hyuk observed his condition
'ทำไมฉันคิดว่าฉันกำลังสำลักทุกสิ่งทุกอย่าง?' ภายใต้ความเจ็บปวดนี้ Choi Hyuk ได้สังเกตเห็นสภาพของเขา
 He was focusing on his senses
เขากำลังจดจ่ออยู่กับความรู้สึกของเขา
 ‘Why did my body mistakenly think that being suppressed by karma was suffocating? Just why?’ As soon as he overcame the fear and pain and started looking inside, he felt the karma that had substituted the cells in his body
ทำไมร่างกายของฉันผิดพลาดคิดว่าการถูกปราบปรามโดยกรรมก็หอบ? 
 This was the retribution Choi Hyuk had accumulated until now
นี่คือการแก้แค้น Choi Hyuk สะสมจนบัดนี้
 At the same time, it wasn’t all only Choi Hyuk
ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่แค่ Choi Hyuk เท่านั้น
 It was the retribution accumulated by the lifeforms of Earth as they evolved
มันเป็นกรรมที่สะสมโดยชีวิตของโลกเมื่อพวกเขาพัฒนา
 Choi Hyuk had inherited this retribution
Choi Hyuk ได้รับกรรมวิธีการลงโทษนี้
 At the same time, a small amount of the fates of alien civilizations that had developed in the massive universe was also mixed in
ในเวลาเดียวกันจำนวนน้อยแห่งชะตากรรมของอารยธรรมคนต่างด้าวที่มีการพัฒนาในเอกภพขนาดใหญ่ก็มีการผสมผสานเข้าด้วยกัน
 He had also accumulated a different kind of retribution from punishing the monsters that were trying to destroy this tremendous history
เขายังสะสมการลงโทษที่แตกต่างจากการลงโทษมอนสเตอร์ที่กำลังพยายามจะทำลายประวัติศาสตร์อันยิ่งใหญ่นี้
 Choi Hyuk could feel each and every one of them
Choi Hyuk สามารถรู้สึกทุกคนได้
 ‘He said I was suppressed by karma, right?’ However, Choi Hyuk couldn’t feel anything odd
"เขาบอกว่าฉันถูกยับยั้งโดยกรรมใช่มั้ย?" อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ไม่รู้สึกอะไรแปลก ๆ
 ‘Just how and where is it being suppressed? How was it before it was suppressed?’ How did his current karma differ from normal? These thoughts came up one after another
'วิธีการและที่มันถูกระงับ? 
 Then he came across the most primitive question
จากนั้นเขาก็เจอคำถามพื้นฐานที่สุด
   ‘What was karma?’ First, it wasn’t matter since karma completely transcended the laws of physics
'อะไรคือกรรม?' ครั้งแรกไม่ใช่เรื่องสำคัญเพราะกรรมได้รับการปฏิบัติอย่างถูกต้องตามกฎหมายฟิสิกส์
 Someone had said that karma was the energy made from the emotions of lifeforms
มีคนกล่าวว่ากรรมนั้นเป็นพลังงานที่สร้างขึ้นจากอารมณ์ความรู้สึกของชีวิต
 But then there was a contradiction
แต่แล้วมีข้อขัดแย้ง
 Weren’t life forms beings of matter? How could energy created by matter transcend matter?   ‘Then, the universe wasn’t composed of only matter from the start
ไม่ได้เป็นสิ่งมีชีวิตในรูปแบบของสิ่งมีชีวิต? 
’ In the end, the theory that life forms could create karma meant that an immaterial law existed in this universe since the beginning
ในท้ายที่สุดทฤษฎีที่ว่ารูปแบบของชีวิตสามารถสร้างกรรมได้หมายความว่ากฎหมายที่ไม่มีตัวตนมีอยู่ในจักรวาลนี้ตั้งแต่ต้น
 Also, Lankin had said that ‘we were in the process of becoming the fate of the great universe’
นอกจากนี้ Lankin ได้กล่าวว่า "เราอยู่ในกระบวนการของการกลายเป็นชะตากรรมของจักรวาลที่ยิ่งใหญ่ '
 ‘Then, accepting karma into your body was accepting the fate of the universe into your body…’ So when new retribution (karma) was accumulated through one’s actions, it was also potentially determining the direction of the fate of the universe
การรับเอากรรมเข้าไปในร่างกายของคุณคือการยอมรับชะตากรรมของจักรวาลเข้าสู่ร่างกายของคุณ ... ดังนั้นเมื่อกรรมใหม่เกิดขึ้นจากการกระทำของคนเราอาจเป็นตัวกำหนดทิศทางของชะตากรรมของจักรวาล
 When he got this far, the conclusion became simple
เมื่อเขาได้รับนี้ได้ข้อสรุปกลายเป็นเรื่องง่าย
 ‘There’s no need to think about things so complicatedly
'ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องที่ซับซ้อนมากนัก
 Karma is power in the end
กรรมคือพลังในที่สุด
 Power that could sway the fate of the universe
พลังที่สามารถแกว่งไปแกว่งมาชะตากรรมของจักรวาล
’ Power
'พลัง
 Everything was power
ทุกอย่างเป็นอำนาจ
   At the same time, Choi Hyuk realized the reason why he felt the pain of suffocating
ในเวลาเดียวกันชอยฮยอกรู้เหตุผลว่าทำไมเค้าถึงรู้สึกหดหู่
 ‘In the end, even if karma is inside me, it is also connected to the universe
'ในท้ายที่สุดแม้ว่ากรรมจะอยู่ภายในฉัน แต่ก็ยังเชื่อมต่อกับจักรวาล
 It is endlessly being influenced by the universe and is, in turn, influencing the universe
ได้รับอิทธิพลจากจักรวาลอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและในทางกลับกันมีอิทธิพลต่อจักรวาล
 It has to because fate is 
มันมีเพราะโชคชะตาคือ
 However, because my karma has been suppressed by an enormous power, it is temporarily unable to connect to the universe
อย่างไรก็ตามเนื่องจากกรรมของฉันถูกยับยั้งด้วยพลังอันมหาศาลเราจึงไม่สามารถเชื่อมต่อกับจักรวาลได้ชั่วคราว
 It’s similar to suffocating
มันคล้ายกับการสำลัก
’ Choi Hyuk realized that his karma currently couldn’t communicate with the universe
Choi Hyuk ตระหนักว่ากรรมของเขาไม่สามารถสื่อสารกับจักรวาลได้
 Normally, his karma would be connected to the great universe and be constantly communicating with it
โดยปกติแล้วกรรมของเขาจะเชื่อมต่อกับจักรวาลอันยิ่งใหญ่และสื่อสารกับมันตลอดเวลา
 Even though he had seen it before, he wasn’t aware of it
แม้ว่าเขาจะเคยเห็นมาก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้
 However, he knew it now
อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าตอนนี้
 Choi Hyuk could also feel that Lankin, who was running with him under his arm, was spreading his own ‘color’ out into the universe, while also feeling his karma absorbing the endlessly streaming flow of fate from the universe
Choi Hyuk ยังรู้สึกว่า Lankin กำลังวิ่งอยู่กับเขาภายใต้แขนของเขากำลังแผ่ขยาย "สี" ของตัวเองออกไปในจักรวาลในขณะที่รู้สึกว่ากรรมของเขาดูดซับกระแสชะตากรรมจากจักรวาลอย่างไร้ที่สิ้นสุด
 This was the ‘respiration’ of the great fate
นี่คือ 'การหายใจ' ของชะตากรรมอันยิ่งใหญ่
 ‘What the? He acted tough but his condition isn’t all that great either
'อะไรเหรอ? 
’ At the same time, he could tell that Lankin’s ‘breathing’ wasn’t normal
"ในเวลาเดียวกันเขาก็บอกได้ว่า" หายใจ "ของ Lankin ไม่ใช่เรื่องปกติ
 Lankin’s ‘breaths’ were short and even stopped momentarily
"ลมหายใจ" ของ Lankin สั้นและหยุดชั่วขณะ
   Choi Hyuk himself was pretty much not breathing at all
Choi Hyuk ตัวเองไม่ค่อยหายใจเลย
 ‘Can I… reconnect it? … It doesn’t work
'ฉันสามารถเชื่อมต่อได้หรือไม่? 
’ Although he understood the symptom, he couldn’t treat himself
แม้ว่าเขาจะเข้าใจอาการนี้เขาก็ไม่สามารถรักษาตัวเองได้
 Like being unable to move your foot when it had been cut from circulation for a long while, Choi Hyuk couldn’t make his karma breathe again through his own power
เหมือนไม่สามารถขยับเท้าของคุณเมื่อถูกตัดออกจากการไหลเวียนได้นาน Choi Hyuk ไม่สามารถทำให้กรรมของเขาสูดลมหายใจผ่านพลังของตัวเองได้
 However, he also knew the solution
อย่างไรก็ตามเขาก็รู้วิธีแก้ปัญหา
 He was currently enduring a pain that felt as though he would die of suffocation at any moment
เขากำลังทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลาที่รู้สึกราวกับว่าเขาจะตายจากอาการหายใจไม่ออกในเวลาใด ๆ
 However, within this pain, Choi Hyuk’s understanding became clearer
อย่างไรก็ตามในความเจ็บปวดนี้ความเข้าใจของ Choi Hyuk ก็ชัดเจนมากขึ้น
 ‘What I saw before is the answer
สิ่งที่ฉันเห็นมาก่อนคือคำตอบ
’ The fight between the high-ranked warriors and the highest-ranked monster
'การต่อสู้ระหว่างนักรบที่ได้รับการจัดอันดับสูงและมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุด
 The karma they emitted
กรรมที่ปล่อยออกมา
 The karma was completely different from the karma Choi Hyuk had seen until now
กรรมนั้นแตกต่างจากอาชีพที่ Choi Hyuk เคยเห็นมาจนถึงปัจจุบัน
 Could he say that they each had their own symbol? It was similar to the difference between a plain piece of cloth and clothes made with the heart and soul of a top designer
เขาบอกได้หรือไม่ว่าแต่ละคนมีสัญลักษณ์ของตนเอง? 
 ‘They created their own fate
"พวกเขาสร้างโชคชะตาของตัวเองขึ้น
 A fate to put out in the universe
ชะตากรรมที่จะนำออกในจักรวาล
 Their own karma
กรรมของตัวเอง
 Although it’s weak, it’s a power that can make the universe conform to their will
แม้ว่าจะอ่อนแอ แต่ก็เป็นพลังที่สามารถทำให้จักรวาลสอดคล้องกับเจตจำนงของพวกเขาได้
 I have to be at that level to move this suppressed karma
ฉันต้องอยู่ในระดับที่จะย้ายกรรมปราบปรามนี้
’ While his body was limp and swayed like a corpse, Chio Hyuk felt his own karma
ขณะที่ร่างกายของเขาอ่อนแอและแกว่งไปแกว่งมาเหมือนซากศพ Chio Hyuk รู้สึกถึงกรรมของตัวเอง
 He felt it
เขารู้สึกว่ามัน
 It was a lousy piece of cloth
มันเป็นผ้าที่มีหมัด
 ‘Aah, so it’s like this
'Aah นี่เป็นแบบนี้
’ From the beginning, karma wasn’t something that could be differentiated as ‘Power, Speed, Endurance, Stamina, and Control’
"ตั้งแต่เริ่มแรกกรรมไม่ใช่สิ่งที่สามารถแยกแยะได้ว่าเป็น" พลังความเร็วความอดทนความแข็งแกร่งและการควบคุม "
 It wasn’t some lousy tattered complication of energy
มันไม่ใช่ความยุ่งเหยิงของพลังงาน
 Mixing everything together and creating one’s own symbol was karma’s true nature
การผสมผสานทุกอย่างเข้าด้วยกันและการสร้างสัญลักษณ์ของตัวเองก็คือธรรมชาติที่แท้จริงของกรรม
 This was most likely the standard they used to distinguish top ranks and those below
นี่เป็นมาตรฐานที่พวกเขาใช้เพื่อแยกแยะอันดับสูงสุดและด้านล่าง
 ‘That’s why they can’t express high-ranks with stats
'นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่สามารถแสดงระดับสูงที่มีสถิติได้
’   Tap
แตะ
 Choi Hyuk made a dot
Choi Hyuk ทำเป็นจุด ๆ
 He made a dot in his rag-like karma for the first time
เขาทำจุดในกรรมเหมือน rag ของเขาเป็นครั้งแรก
 He didn’t tailor it or dye it, all he did was put a dot and yet his entire body was soaked in sweat
เขาไม่ได้ปรับแต่งหรือย้อมสีสิ่งที่เขาทำคือใส่จุด แต่ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อ
   ** “What the? Why is he sweating so much?” Lankin, who had sat Choi Hyuk in the healing spring water and sat next to him, became worried
** "สิ่งที่? 
 “Is he okay? He stopped responding when I called him since a while ago
"เขาโอเคไหม? 
” {Yes, he’s fine
"{ใช่เขาสบายดี
 It seems he’s in deep meditation
ดูเหมือนว่าเขากำลังทำสมาธิอยู่ลึก ๆ
} ‘Fragment-Light’, a healer of the Speckled Light Tribe, spread out widely and flew dizzily around Choi Hyuk’s forehead before replying
} Fragment-Light ผู้รักษาสายตาของ Speckled Light Tribe กระจายออกไปอย่างกว้างขวางและบินวนไปรอบ ๆ หน้าผากของ Choi Hyuk ก่อนที่จะตอบกลับ
 “Is that so… Either way, it seems we, team 17, will have to take time to recover for a while
"เป็นเช่นนั้น ... ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามดูเหมือนว่าเราทีมงาน 17 คนจะต้องใช้เวลาในการกู้คืนสักระยะหนึ่ง
 I’m sorry for this when the situation at the front lines isn’t good
ฉันขอโทษสำหรับเรื่องนี้เมื่อสถานการณ์ในแนวหน้าไม่ดี
” {No need to worry
"{ไม่ต้องเป็นห่วง
 We just need to share the situation at the frontlines in the meantime
เราจำเป็นต้องแชร์สถานการณ์ในช่วงก่อนหน้านี้
} “Is there something new?” {Yes
} "มีอะไรใหม่?" {ใช่
 There has been a huge discovery about the ecology of the monsters
มีการค้นพบมากเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ของมอนสเตอร์
} “What is it?” {Simply put, the existence of code name ‘Lilith’ has been discovered
} "มันคืออะไร?" {แค่ใส่ชื่อรหัสว่า 'Lilith' ถูกค้นพบแล้ว
} “Lilith?” {It’s what we hypothesized after researching the poja all this time… But this hypothesis is that all monsters are derived from a single ‘existence’
} "Lilith?" {มันเป็นสิ่งที่เราตั้งสมมติฐานหลังจากค้นคว้าเรื่อง Poja ตลอดเวลานี้ ... แต่สมมติฐานนี้ก็คือมอนสเตอร์ทั้งหมดได้มาจาก "การดำรงอยู่"
 We decided to arbitrarily call this existence Lilith
เราตัดสินใจที่จะเรียกตัวเองว่า Lilith ตัวนี้
} “…? Then!” {That’s right
} "... ? 
 We finally have a goal in this unforeseeable war
ในที่สุดเราก็มีเป้าหมายในสงครามที่ไม่อาจคาดการณ์ได้
} An unforeseeable war, it really was that
สงครามที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้เป็นอย่างนั้น
 The war had been ongoing for an extremely long period of time, and no one knew when it would end
สงครามเกิดขึ้นเป็นเวลานานและไม่มีใครรู้ว่าเมื่อไรจะสิ้นสุดลง
 Sometimes, the alliance would push against the monsters, and there were even times when the number of Kahur Kabkuns would drop drastically
บางครั้งพันธมิตรจะผลักดันให้กับมอนสเตอร์และมีแม้กระทั่งเวลาเมื่อจำนวน Kahur Kabkuns จะลดลงอย่างมาก
 There was even a time when they had been happy, thinking that the war had ended
มีช่วงเวลาที่พวกเขามีความสุขคิดว่าสงครามสิ้นสุดลงแล้ว
 However, at some point, the Kahur Kabkuns would, once again, reappear, being created at a crazy rate, and the monsters would pour out endlessly
อย่างไรก็ตามในบางช่วงเวลา Kahur Kabkuns จะโผล่ขึ้นมาอีกครั้งการสร้างขึ้นในอัตราที่บ้าและมอนสเตอร์จะเทออกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
 The front lines that had done their best to push forward retreated once more
แนวหน้าที่ได้พยายามอย่างดีที่สุดในการผลักดันให้ถอยกลับอีกครั้ง
 This repeated again and again
นี้ซ้ำอีกครั้งและอีกครั้ง
 The alliance gradually became tired of the war, but that didn’t mean they could stop it
พันธมิตรเริ่มค่อยๆเบื่อหน่ายสงคราม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาสามารถหยุดสงครามได้
 “Lilith! If we take down Lilith, the war will end!” {That’s right
“ลิลิ ธ ! 
 However, at the same time, there is some bad news
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันมีข่าวร้าย
} “What’s that?” {The monsters are much stronger than we thought
} "มีอะไรเหรอ?" {มอนสเตอร์ใหญ่กว่าที่เราคิด
 It was a fact discovered recently, but it seems the monsters have already brought multiple dimensions of universes to extinction
เป็นความจริงที่ค้นพบเมื่อเร็ว ๆ นี้ แต่ดูเหมือนว่ามอนสเตอร์ได้นำเอามิติต่างๆของจักรวาลไปสู่การสูญพันธุ์แล้ว
 It seems that the majority of monsters we fought were created while they were bringing other universes to extinction
ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่ของมอนสเตอร์ที่เราต่อสู้ได้ถูกสร้างขึ้นขณะที่พวกเขากำลังนำจักรวาลอื่น ๆ ไปสู่การสูญพันธุ์
 However, monsters that spoke our language appeared recently
อย่างไรก็ตามมอนสเตอร์ที่พูดภาษาของเราได้ปรากฏตัวเมื่อเร็ว ๆ นี้
} “… Then that means?” {Yes, we see that as a sign… that they are seriously creating monsters specialized for our universe
} "แล้วหมายความว่ายังไง?" {ใช่เราเห็นว่าเป็นเครื่องหมาย ... ว่าพวกเขากำลังสร้างมอนสเตอร์ที่มีความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษสำหรับจักรวาลของเรา
 Some predict that the large-scale attack this time might perhaps be to exhaust the useless troops that had been sent to other universes while taking this opportunity to beta test new types of monsters
บางคนคาดการณ์ว่าการโจมตีครั้งใหญ่ครั้งนี้อาจจะทำให้หมดพลังที่ไร้ประโยชน์ซึ่งถูกส่งไปยังจักรวาลอื่น ๆ ในขณะที่ใช้โอกาสนี้ในการทดสอบเบต้าแบบใหม่ของมอนสเตอร์
 Perhaps, the monsters had been fighting wars against multiple universes up until now and they had only now found a reason to specialize monsters in ours
บางทีมอนสเตอร์เหล่านี้เคยต่อสู้กับสงครามหลายครั้งจนถึงตอนนี้และตอนนี้พวกเขาพบว่ามีเหตุผลที่จะเชี่ยวชาญเรื่องมอนสเตอร์ในตัวเรา
 Either way, it means that they will become more serious in invading our universe
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดก็ตามนั่นหมายความว่าพวกเขาจะกลายเป็นประเทศที่กำลังบุกรุกจักรวาลของเรามากขึ้น
} “Oh, my god…” Lankin’s torso made a ringing noise
} "โอ้พระเจ้าของฉัน ... " ลำตัวของ Lankin ทำเสียงดังขึ้น
 ‘It’s already difficult, yet they weren’t even serious?’ He was fearful
"มันเป็นเรื่องยากอยู่แล้ว แต่พวกเขาก็ยังไม่ร้ายแรงหรอก" เขากลัวมาก
 {Now, about our problem
{ตอนนี้เกี่ยวกับปัญหาของเรา
} Fragment-Light gathered its members that had been spread like a haze
} Fragment-Light รวบรวมสมาชิกที่มีการกระจายตัวเหมือนหมอกควัน
 They gathered to create a single human figure
พวกเขารวบรวมเพื่อสร้างร่างมนุษย์คนเดียว
 It had somewhat of a sad expression
มันมีความรู้สึกเศร้า
 {It looks like the war in Dark City will go on for longer than we expected
ดูเหมือนสงครามใน Dark City จะเกิดขึ้นนานกว่าที่เราคาดไว้
 The alliance is planning on sending reconnaissance troops to pierce the monsters’ headquarters
พันธมิตรกำลังวางแผนที่จะส่งกองกำลังลาดตระเวนไปเจาะที่สำนักงานใหญ่ของมอนสเตอร์
 They believe that, since the monsters are invading at full force, their headquarters will instead be disordered
พวกเขาเชื่อว่าเนื่องจากมอนสเตอร์กำลังบุกรุกที่บังคับเต็มรูปแบบสำนักงานใหญ่ของพวกเขาจะถูกจัดระเบียบ
} “Attack…” It wasn’t like the alliance had never thought to attack the monsters’ headquarters all this time
"การโจมตี ... " มันไม่ได้เป็นเหมือนพันธมิตรไม่เคยคิดที่จะโจมตีสำนักงานใหญ่ของมอนสเตอร์ตลอดเวลานี้
 However, the opinion that it was reckless to attack the monsters’ headquarters when they hadn’t chased all the monsters out from their universe was predominant
อย่างไรก็ตามความเห็นว่ามันเป็นประมาทที่จะโจมตีสำนักงานใหญ่ของมอนสเตอร์ 'เมื่อพวกเขาไม่ได้ไล่ตามมอนสเตอร์ทั้งหมดออกจากจักรวาลของพวกเขาเป็นที่เด่น
 However, the situation had changed now
อย่างไรก็ตามสถานการณ์ได้เปลี่ยนไปแล้ว
 They now knew that they didn’t need to fight against the entirety of the monsters
ตอนนี้พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับสิ่งทั้งปวงของเหล่ามอนสเตอร์
 “Are you saying that they are going to dispatch a suicide squad and only take out the Lilith?” {They will do the prerequisite for that, a reconnaissance
"คุณกำลังบอกว่าพวกเขากำลังจะส่งทีมฆ่าตัวตายและเอา Lilith ออกไปหรือ?" {พวกเขาจะทำตามเงื่อนไขในการลาดตระเวน
} “… It’ll take longer for the support troops to arrive at Dark City
} "... มันจะใช้เวลานานกว่านี้สำหรับกองกำลังสนับสนุนที่จะมาถึงเมืองมืด
” {Yes, since the elites of the alliance will be sent there
"{ใช่ตั้งแต่กลุ่มชนชั้นสูงของพันธมิตรจะถูกส่งไปที่นั่น
} “Haa… No matter how strong the Steel Battleship is, it won’t be able to restrain a highest-ranked monster forever…” {Yes… It seems that the front lines might retreat even further
"ฮานะ ... ไม่ว่า Steel Battleship จะแข็งแกร่งแค่ไหนมันก็ไม่สามารถยับยั้งมอนสเตอร์ที่มีอันดับสูงสุดได้ตลอดไป ... " {ใช่ ... ดูเหมือนว่าแนวหน้าอาจถอยห่างออกไปได้ไกลกว่านี้
} “…” {…} An awkward silence flowed between Lankin and Fragment-Light
} "... " {... } ความเงียบอันอึดอัดไหลระหว่าง Lankin กับ Fragment-Light
 Although it was good news that the alliance had come up with a plan, because of this, those at the very front had to endure heavier losses
แม้ว่าข่าวดีก็คือพันธมิตรได้วางแผนมาด้วยเหตุนี้ผู้ที่ต้องเผชิญกับความสูญเสียที่หนักกว่า
 Just then- “Whooo
เพียงแค่นี้ ... "Whooo
” Choi Hyuk let out a breath
"Choi Hyuk หายใจออก
 He suddenly opened his eyes and got up from his seat
ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและลุกขึ้นจากที่นั่ง
 The karma spring water, which had been healing him, emitted a rainbow of colors as it dripped down
น้ำน้ำพุแห่งกรรมซึ่งได้รับการเยียวยารักษาพระองค์ส่งประกายระยิบระยับตามสีรุ้ง
 “Ah, now I can breathe a little
"อ่าตอนนี้ฉันสามารถหายใจได้เล็กน้อย
 Anyways, it’ll take longer? But that’s troublesome
อย่างไรก็ตามจะใช้เวลานานกว่านี้หรือไม่? 
” Choi Hyuk said abruptly as soon as he got up
"Choi Hyuk กล่าวทันทีทันใดที่เขาลุกขึ้น
 His figure that was previously pale and had been sweating profusely was nowhere to be seen, and instead, he looked fine
ร่างของเขาที่เคยซีดและได้รับการขับเหงื่ออย่างมากก็ไม่มีที่ไหนเลยที่จะได้เห็นและแทนเขาดูดี
 Rather his face emitted a faint luster
หน้าของเขาค่อนข้างเปล่งประกายวาว
 “Huh? You?” Lankin opened his mouth in surprise
"ฮะ? 
 {How did you already?} Fragment-Light was the same
{คุณทำยังไงบ้าง?} Fragment-Light เหมือนกัน
 Lankin, who was less severely injured, had yet to recover completely, yet Choi Hyuk, who was more severely injured, stood up first
Lankin ผู้ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสน้อยยังไม่ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์ แต่ Choi Hyuk ผู้ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสมากขึ้นลุกขึ้นยืนก่อน
 On top of that, he looked more lively than before he was injured
ยิ่งไปกว่านั้นเขายังดูมีชีวิตชีวากว่าก่อนที่เขาจะบาดเจ็บ
 “Tell me what you were saying just now in more detail
"บอกสิ่งที่คุณพูดตอนนี้โดยละเอียด
 I pretty much started listening at the end
ฉันเริ่มฟังเพลงมากทีเดียว
” However, with his feet still soaking in the spring water, Choi Hyuk sat down and asked as if nothing was wrong
"อย่างไรก็ตามเท้าของเขายังคงแช่น้ำในฤดูใบไม้ผลิ Choi Hyuk นั่งลงและถามว่าไม่มีอะไรผิดปกติ