Chapter 125 Episode 7: Tidal Wave of Monsters / Chapter 125: Sovereign of Judgment TL: emptycube / ED: Obelisk Sponsors: P
บทที่ 125 ตอนที่ 7: Tidal Wave of Monsters / บทที่ 125: คำพิพากษาของอธิการบดี TL: emptycube / ED: Obelisk ผู้ให้การสนับสนุน: P
R
R
, K
, K
K
K
, and Tyler “Then, shall we write our wills?” “Our wills?” “Yeah
และไทเลอร์ "แล้วเราจะเขียนพินัยกรรมของเราหรือไม่?" "ความปรารถนาของเรา?" "ใช่
Let’s all write one
มาเขียนกันเถอะ
Like always, we don’t know when we’ll die
เช่นเคยเราไม่ทราบว่าเมื่อใดที่เราจะตาย
” They never knew when they would die
"พวกเขาไม่เคยรู้เมื่อพวกเขาจะตาย
Even still, Richard ordered people to write their wills
ริชาร์ดยังสั่งให้คนเขียนเจตนารมณ์ของพวกเขา
This was because he knew very well that the fight against the high-ranked monster would be unlike any fight they had experienced so far
เป็นเพราะเขารู้ดีว่าการต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงจะไม่เหมือนการต่อสู้ที่พวกเขาเคยประสบมาก่อน
** Choi Hyuk was lying in bed
** Choi Hyuk นอนบนเตียง
During this time, Choi Hyuk became the hero of Dark City
ในช่วงเวลานี้ Choi Hyuk กลายเป็นฮีโร่ของ Dark City
“How did a middle-ranked warrior slash apart a highest-ranked monster?” “He has a Sword of Vow… Also, he had the help of the Steel Battleship
"นักรบที่ติดอันดับระดับกลางได้สังหารมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับมากที่สุดเท่าไร?" "เขามีดาบแห่งการปฏิญาณ ... นอกจากนี้เขายังได้รับความช่วยเหลือจาก Steel Battleship อีกด้วย
” “Even still, does it make any sense?” “Why can’t it? All the elderly who possess a Sword of Vow right now had created legends back when they were young
"" ถึงแม้จะยังไม่เป็นไร? "" ทำไมถึงทำไม่ได้?
There’s nothing more to say about those known as the Exalted Wings
ไม่มีอะไรจะพูดถึงผู้ที่รู้จักว่าเป็นปีกที่ยิ่งใหญ่
Although I didn’t think I’d see it in my lifetime, there were definitely cases like this in the past
แม้ว่าฉันไม่คิดว่าฉันจะได้เห็นมันในชีวิตของฉัน แต่ก็มีกรณีเช่นนี้ในอดีตที่ผ่านมา
” “You’re saying Overseer Choi Hyuk is at their level?” “Then he isn’t?” “… Wow…” “What should I say? The fact that I saw this historic scene with my own eyes… I’m very proud of it
"" นายบอกว่า Choi Hyuk อยู่ในระดับของพวกเขา? "" แล้วเขาก็ไม่ใช่? "" ... ว้าว ... "" ฉันควรจะพูดอย่างไร?
” Choi Hyuk’s heroic feat had become a legend
ผลงานที่กล้าหาญของ Choi Hyuk กลายเป็นตำนาน
The citizens of Dark City were proud that a legend like this had occurred in their own hometown
พลเมืองของ Dark City รู้สึกภาคภูมิใจว่าตำนานดังกล่าวเกิดขึ้นในบ้านเกิดของตัวเอง
{To be honest, it wasn’t only Overseer Choi Hyuk
{ความซื่อสัตย์ไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้คุม Choi Hyuk
The troops from Earth fought better than we expected
กองกำลังจากโลกต่อสู้ดีกว่าที่เราคาดไว้
We will now see a scene of the earthlings’ fighting
ตอนนี้เราจะเห็นฉากของการต่อสู้ของชาวโลก
} Choi Hyuk wasn’t the only one under the spotlight
} Choi Hyuk ไม่ได้เป็นคนเดียวภายใต้แสงไฟ
Various broadcasting media platforms praised the earthlings’ fighting techniques
แพลตฟอร์มสื่อกระจายเสียงต่าง ๆ ได้ยกย่องเทคนิคการต่อสู้ของชาวโลก
{Although the earthlings’ fighting techniques are crude and simple, their utility is on the level of experts
{แม้ว่าเทคนิคการต่อสู้ของ earthlings จะหยาบและเรียบง่าย แต่อรรถประโยชน์ของพวกเขาอยู่ในระดับของผู้เชี่ยวชาญ
Who would have thought that a species that hadn’t even awoken karma until four years ago would fight this well? This is why some argue we need to research the earthlings’ fighting techniques and their growth and add it to the alliance’s manual
ใครจะคิดว่าสายพันธุ์ที่ไม่ได้ปลุกจิตสำนึกกรรมจนกว่าจะถึงสี่ปีที่ผ่านมาจะต่อสู้กันนี้?
} “That’s right
} "ถูกตัอง
The earthlings were fiendishly good at fighting
พวกที่โง่เง่าเป็นคนดีในการสู้รบ
Those who possess innate skills are rare and their karma isn’t special… yet they fight strangely well
ผู้ที่มีทักษะโดยธรรมชาติเป็นของหายากและกรรมของพวกเขาไม่ได้เป็นพิเศษ ... แต่พวกเขาก็ต่อสู้ได้อย่างดี
When it looks like they might die, they survive and attack
เมื่อดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะตายพวกเขาจะอยู่รอดและถูกโจมตี
I’ve never seen fighting techniques like theirs before
ฉันไม่เคยเห็นเทคนิคการต่อสู้แบบนี้มาก่อน
” From the aliens’ perspective, the earthlings really possessed nothing special
"จากมุมมองของคนต่างด้าวมนุษย์ต่างดาวไม่มีอะไรพิเศษเป็นพิเศษ
Like how the Flame Wing Tribe was born with the ability to create flames, the majority of alien tribes possessed a distinct characteristic in how they used karma
เช่นเดียวกับที่ Flame Wing Tribe เกิดมาพร้อมกับความสามารถในการสร้างเปลวไฟส่วนใหญ่ของชนเผ่าต่างด้าวมีลักษณะเฉพาะในการใช้กรรม
However, the earthlings didn’t have such a characteristic
อย่างไรก็ตามมนุษย์ต่างดาวไม่ได้มีลักษณะเช่นนี้
From the beginning, the process in which the earthlings began to control karma was different from other species
ตั้งแต่เริ่มแรกกระบวนการที่มนุษย์เริ่มควบคุมกรรมก็แตกต่างจากสายพันธุ์อื่น ๆ
The earthlings were suddenly able to use karma once the alliance dismantled Earth and allowed them to artificially inherit it
มนุษย์ต่างดาวก็สามารถใช้กรรมได้ทันทีที่พันธมิตรรื้อโลกและอนุญาตให้พวกเขาสืบทอดเทียม
It was like forcefully making a flower bloom before it was ready
มันเหมือนกับการทำดอกไม้บานก่อนที่มันจะพร้อมแล้ว
Because of this, there was no way their karma would possess a distinct characteristic
ด้วยเหตุนี้ไม่มีทางที่กรรมของพวกเขาจะมีลักษณะเฉพาะ
If they were to look for a distinct characteristic, it would only be that it contained the perseverance of lifeforms that were created and had evolved throughout Earth’s 5-billion-year history
หากมองหาลักษณะที่แตกต่างออกไปก็จะมีเพียงความอดทนของสิ่งมีชีวิตซึ่งสร้างขึ้นและมีวิวัฒนาการไปตลอดประวัติศาสตร์ 5 พันล้านปีของโลก
However, with just this, the earthlings were able to create a fighting technique that wasn’t lacking when compared to the other species
อย่างไรก็ตามด้วยเหตุนี้มนุษย์ในโลกจึงสามารถสร้างเทคนิคการต่อสู้ที่ไม่ขาดเมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ
In only four years
ในเวลาเพียงสี่ปี
“The earthlings are already reassuring, but they’ll get stronger in the future
"พวกมนุษย์ต่างดาวกำลังให้ความมั่นใจ แต่พวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นในอนาคต
I look forward to it
ฉันมองไปข้างหน้ามัน
” That was how Choi Hyuk and the earthlings became renowned in Dark City
"นั่นเป็นเหตุผลที่ Choi Hyuk และบรรดานักรบกลายเป็นที่รู้จักในเมืองมืด
At first, when Choi Hyuk said he would attack the highest-ranked monster Narci, Lankin made a fuss, saying, ‘The status of earthlings is currently low
ตอนแรกเมื่อ Choi Hyuk กล่าวว่าเขาจะโจมตีสัตว์ประหลาดที่ติดอันดับสูงสุด Narci, Lankin กล่าวว่า "สถานะของมนุษย์โลกอยู่ในระดับต่ำ
If you act insubordinately, all the earthlings will be criticized!’ but the result was different once things settled
ถ้าคุณทำหน้าที่ดันทุรังคนทั้งโลกจะถูกวิพากษ์วิจารณ์! "แต่ผลที่ได้ก็แตกต่างกันออกไป
Such things like ‘my side’ and ‘your side’ weren’t decided from the beginning, it depended on one’s actions
สิ่งต่างๆเช่น 'ด้านฉัน' และ 'ด้านข้างของคุณ' ไม่ได้ถูกตัดสินใจตั้งแต่เริ่มแรกขึ้นอยู่กับการกระทำของคุณ
Even those who didn’t even show an ounce of interest would, at times, gather to someone’s side after an incident
แม้กระทั่งผู้ที่ไม่ได้แสดงความสนใจเป็นอันดับอัยการก็อาจรวมตัวกันเพื่อใครสักคนหลังจากเหตุการณ์
What Choi Hyuk accomplished was exactly this
สิ่งที่ Choi Hyuk ประสบความสำเร็จคือตรงนี้
The earthlings, who were an unspectacular species from the countryside, had, at the very least, become a species affiliated with the hero of Dark City
คนที่หลงใหลในดินแดนแห่งนี้ได้กลายมาเป็นเผ่าพันธุ์ร่วมกับวีรบุรุษของเมืองมืด
Everyone had taken the earthlings’ side
ทุกคนได้รับด้าน earthlings '
Specifically speaking, what Choi Hyuk had done was insubordination, but there was no one who would dare say he needed to be punished
พูดเฉพาะสิ่งที่ Choi Hyuk ทำคือการไม่เชื่อฟัง แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะบอกว่าเขาต้องการที่จะถูกลงโทษ
As the war waged on and a new hero was born, the time outside passed by like a blur
ในขณะที่สงครามเกิดขึ้นและเกิดพระเอกขึ้นใหม่เวลาที่ล่วงเลยผ่านไปเหมือนภาพเบลอ
However, Choi Hyuk, who was lying down this whole time, didn’t have the leisure to enjoy this mood
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ผู้ซึ่งนอนตลอดเวลานี้ไม่มีเวลาว่างที่จะสนุกกับอารมณ์นี้
{We can’t heal the lower half of your body right now
{เราไม่สามารถรักษาครึ่งล่างของร่างกายได้ในขณะนี้
It has been completely crushed by a highest-ranked monster’s power
มันถูกบดขยี้โดยพลังของมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุด
To recover, we need to wait for a healer from the center
ในการกู้คืนเราต้องรอให้ผู้รักษาหายจากศูนย์
Due to your contributions this time, the alliance will undoubtedly send a healer… But it will take time
เนื่องจากความช่วยเหลือของคุณในเวลานี้พันธมิตรจะไม่ต้องสงสัยส่ง healer ... แต่จะใช้เวลา
Since we’re in the middle of a war right now
ตั้งแต่ตอนที่เรากำลังทำสงครามอยู่ในขณะนี้
} Fragment-Light said as it scattered like a fog and thoroughly looked after Choi Hyuk
} Fragment-Light กล่าวว่ามันกระจัดกระจายเหมือนหมอกและมองดู Choi Hyuk อย่างละเอียด
The lower half of Choi Hyuk’s body was still in a shattered state
ครึ่งล่างของร่างกาย Choi Hyuk ยังคงอยู่ในสถานะที่แตกสลาย
Although he had regained consciousness in a day, all he could do was lie down
แม้ว่าเขาจะมีสติในวันเดียวสิ่งที่เขาทำได้ก็คือนอนลง
If it wasn’t for Fragment-Light, who was healing Choi Hyuk around-the-clock, he would have already died
ถ้าไม่ใช่สำหรับ Fragment-Light ผู้ที่กำลังรักษา Choi Hyuk อยู่ตลอดเวลาเขาจะตายไปแล้ว
His condition was just that severe
สภาพของเขาแย่มาก
{On top of that… Since you used such an enormous power with the body of a middle-ranked warrior, the karma in your entire body has been torn up
{ถึงกระนั้นก็ดี ... เมื่อคุณใช้อำนาจอย่างมหาศาลกับร่างกายของนักรบที่ติดอันดับกลางร่างกรรมที่อยู่ในร่างกายของคุณถูกฉีกขาด
Even if a healer arrived right now, you would still have had to recuperate for a month
ถึงแม้ว่าแพทย์จะมาถึงตอนนี้แล้ว แต่คุณก็ยังต้องฟื้นตัวมาเป็นเวลาหนึ่งเดือน
} This was what Choi Hyuk felt as well
นี่คือสิ่งที่ Choi Hyuk รู้สึกเช่นกัน
The karma, which had filled his body like honey, was now like dried clay, broken and split
กรรมที่เต็มไปด้วยร่างกายของเขาเหมือนน้ำผึ้งเป็นเหมือนดินแห้งแตกและแตกแยก
He couldn’t expend any strength
เขาไม่สามารถใช้กำลังใด ๆ ได้
Even still, Choi Hyuk urged Fragment-Light again today
ถึงแม้จะยังคง Choi Hyuk เรียกร้องให้ Fragment-Light อีกครั้งในวันนี้
“Is there really no method? Aren’t you aware of Dragonic’s current situation?” {Yes
"มีจริงๆไม่มีวิธี?
I do
ฉันทำ
Isn’t that why we sent Earth’s expedition back to Dragonic even though the war in Dark City hasn’t ended? However… There is no other way
ไม่ใช่เหตุผลที่เราส่งการเดินทางกลับสู่ Dragonic ถึงแม้ว่าสงครามใน Dark City จะยังไม่จบลง?
} “Really?” Since the moment he had regained consciousness, Choi Hyuk restlessly troubled Fragment-Light
"จริงเหรอ?" ตั้งแต่ตอนที่เขาตื่นขึ้นมา Choi Hyuk กังวลเรื่อง Fragment-Light อย่างไม่หยุดหย่อน
Faced against his perseverance, even the objective Fragment-Light became fed up with it
เผชิญหน้ากับความเพียรของเขาแม้เป้าหมาย Fragment-Light ก็เบื่อหน่ายกับมัน
{Yeah, there is a way
{ใช่มีวิธี
A warrior at the same level or stronger than you just needs to cut their karma and body and pass them down to you
นักรบที่อยู่ในระดับเดียวกันหรือเข้มแข็งกว่าที่คุณเพียงแค่ต้องการที่จะตัดกรรมและร่างกายของพวกเขาและส่งพวกเขาไปที่คุณ
Rather than regenerating your destroyed body and karma, you are transplanting them
แทนที่จะฟื้นฟูร่างกายที่ถูกทำลายและกรรมของคุณแล้วคุณจะย้ายพวกเขา
Although it is a dangerous method, if it works, you can move immediately and even become stronger
แม้ว่าจะเป็นวิธีที่อันตรายหากทำงานคุณสามารถย้ายได้ทันทีและแม้กระทั่งแข็งแรงขึ้น
However, which warrior will transplant their perfectly fine body over to you? That is why I said there is no method
อย่างไรก็ตามนักรบคนไหนจะปลูกถ่ายร่างกายที่สมบูรณ์แบบของพวกเขาให้กับคุณ?
} “…” Choi Hyuk couldn’t help but be silent
} "... " Choi Hyuk ช่วยไม่ได้ แต่เงียบ
Although it was cruel, time simply passed like this
ถึงแม้จะโหดร้ายก็ตามเวลาก็ผ่านไปแบบนี้
The third day
วันที่สาม
Choi Hyuk was still lying down
Choi Hyuk ยังคงนอนลง
It seemed they seized their chance to victory as the sky, which had flashed with lights until yesterday, was now dark and calm
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคว้าโอกาสไปสู่ชัยชนะเนื่องจากท้องฟ้าที่กระพริบด้วยแสงจนกระทั่งเมื่อวานนี้มืดและสงบ
It was dark and quiet
มันมืดและเงียบ
There were almost no lights, as one would expect from Dark City
เกือบจะไม่มีไฟเหมือนที่คาดหวังจาก Dark City
There was nothing to do
ไม่มีอะไรจะทำ
If it was like normal, he would be able to see and touch dark matter, but due to his torn-up karma, his senses were completely in the dark
ถ้าเป็นเช่นปกติเขาจะสามารถมองเห็นและสัมผัสสสารมืดได้ แต่เนื่องจากกรรมที่ฉีกขาดของเขาความรู้สึกของเขาอยู่ในความมืด
Since he didn’t have feet, he couldn’t move, and he simply lied down in his designated spot as he blankly waited for time to pass
ตั้งแต่เขาไม่ได้มีเท้าเขาไม่สามารถย้ายและเขาก็โกหกในจุดที่กำหนดของเขาในขณะที่เขารอคอยเวลาที่จะผ่าน
His only enjoyment was watching Fragment-Light fly around like fireflies
ความเพลิดเพลินเพียงอย่างเดียวของเขาคือการเฝ้าดูแสงไฟกระจายไปรอบ ๆ เหมือนหิ่งห้อย
‘Ah…’ Choi Hyuk blinked
'อ่า ... ' Choi Hyuk กระพริบตา
Anger surged multiple times a day and made everything seem like a dream
ความโกรธพุ่งขึ้นหลายครั้งต่อวันและทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนเป็นความฝัน
He simply had to endure during this time
เขาต้องอดทนในช่วงเวลานี้
He was powerless as though he was already dead
เขาไม่มีอำนาจราวกับว่าเขาตายแล้ว
“It’s peaceful… Damn it…” Choi Hyuk found this period of time spine-chilling
"มันสงบ ... ตายสิ ... " ชอยฮยอกพบช่วงเวลานี้ที่กระดูกสันหลัง
‘Why am I so anxious?’ Perhaps it was because his body wasn’t in its normal condition, but Choi Hyuk had been engulfed in an unknown anxiety multiple times now
ทำไมฉันจึงกังวล? "บางทีอาจเป็นเพราะร่างกายของเขาไม่ได้อยู่ในสภาพปกติ แต่ชอยฮยอกเคยถูกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่หลายครั้ง
The lights from Fragment-Light swayed around Choi Hyuk’s face, and the shadows of Dark City cast over him
ไฟจาก Fragment-Light โผล่ขึ้นมารอบ ๆ ใบหน้าของ Choi Hyuk และเงาของ Dark City พาดผ่านเขา
Step
ขั้นตอน
Just then, someone entered the infirmary
ทันใดนั้นมีคนเข้าไปในโรงพยาบาล
Due to the busy war and the fact he needed complete rest, no one visited during this time
เนื่องจากสงครามยุ่งและข้อเท็จจริงที่ว่าเขาต้องการการพักผ่อนที่สมบูรณ์ไม่มีใครไปเยี่ยมชมในช่วงเวลานี้
“Who is it?” “Hello
"ใครกันนะ?" "สวัสดี
” The one in the shadows with her head lowered was Richard’s aide, Leah
"คนที่อยู่ในเงามืดที่ศีรษะของเธอลดลงคือผู้ช่วยของริชาร์ดลีอาห์
It seemed she had just come from the battlefield as her entire body was smeared in blood
ดูเหมือนเธอเพิ่งมาจากสนามรบขณะที่ร่างของเธอถูกป้ายด้วยเลือด
“Aide Leah? What about the war?” “Yes
"Aide Leah?
It’s me
ฉันเอง
I’m…” Leah, who had raised her head in the darkness, lowered it again
ฉัน ... "Leah ผู้ยกศีรษะของเธอในที่มืดลดมันอีกครั้ง
Her shoulders trembled miserably
ไหล่ของเธอสั่นสะท้าน
“… This
"… นี้
If you read this, you’ll understand
ถ้าคุณอ่านเรื่องนี้คุณจะเข้าใจ
Then, I’ll return to the battlefield now
จากนั้นฉันจะกลับไปที่สนามรบตอนนี้
” What she had handed to him was Richard’s eye, which was as solid as a jewel, and his will
"สิ่งที่เธอมอบให้เขาคือสายตาของริชาร์ดซึ่งแข็งเป็นอัญมณีและความประสงค์ของเขา
Choi Hyuk accepted these items in a moment of bewilderment
Choi Hyuk ยอมรับสิ่งเหล่านี้ในช่วงเวลาแห่งความสับสน
The warm blood smeared on the eye and will wet Choi Hyuk’s hand
เลือดที่ไหลบ่าบนดวงตาและจะชุ่มมือ Choi Hyuk
—— Choi Hyuk
- Choi Hyuk
I hope you will use my final gift well
ฉันหวังว่าคุณจะใช้ของขวัญสุดท้ายของฉันได้ดี
Remember
จำ
You don’t need to kill even if it says you need to
คุณไม่จำเป็นต้องฆ่าแม้ว่าจะบอกว่าคุณต้องการ
You don’t need to keep them alive even if it says you need to
คุณไม่จำเป็นต้องรักษาชีวิตแม้ว่าจะบอกว่าคุณต้องการก็ตาม
A skill is a skill
ทักษะคือทักษะ
Don’t trust it blindly
อย่าไว้ใจคนตาบอด
I’m leaving it up to you
ฉันปล่อยให้มันขึ้นอยู่กับคุณ
—— As a will, its contents were exceedingly simple and lackluster
- ตามความประสงค์เนื้อหาของมันดูเรียบง่ายและน่าเบื่อ
“Leah
“ลีอาห์
What is this?” Choi Hyuk called out to Leah, who was about to leave
อะไรคือเรื่องนี้? "ชอยฮยอกโทรหาลีอาห์ผู้ซึ่งกำลังจะจากไป
She, who had been walking uneasily, stood rigidly as if nailed in place
เธอที่เดินอย่างไม่สบายใจก็ยืนแข็งกระด้างราวกับตอกเข้าที่
However, Leah couldn’t open her mouth easily
อย่างไรก็ตามเลอาห์ไม่สามารถเปิดปากได้อย่างง่ายดาย
“…” Unable to endure it, Choi Hyuk urged her
"... " ไม่สามารถยืนหยัดได้ Choi Hyuk เรียกร้องให้เธอ
“Don’t drag it on and tell me quickly
อย่าลากและบอกผมเร็ว ๆ นี้
” Even though he couldn’t even stand up, his voice was frightening and as sharp as a blade
แม้ว่าเขาจะไม่สามารถลุกขึ้นได้ แต่เสียงของเขาก็น่ากลัวและคมเหมือนใบมีด
“… A high-ranked warrior appeared
"... นักรบที่ติดอันดับยอดเยี่ยมก็ปรากฏตัวขึ้น
Overseer Richard, Yohan, and Diana and the great warriors of the El Tribes fought it
หัวหน้าริชาร์ดโยฮันและไดอาน่าและนักรบที่ยิ่งใหญ่ของเผ่า El ต่อสู้มัน
” “A high-ranked monster?” Choi Hyuk felt his heart tighten
"" มอนสเตอร์ระดับสูง? "Choi Hyuk รู้สึกว่าหัวใจกระชับมากขึ้น
He knew precisely how powerful these ‘high-ranked’ individuals were
เขารู้อย่างแม่นยำว่ามีประสิทธิภาพเหล่านี้บุคคลที่มีอันดับสูงคืออะไร
If a high-ranked monster appeared, there was no one on Dragonic who could face it
หากมีมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงปรากฏว่าไม่มี Dragonic ที่สามารถเผชิญกับมันได้
Only then did Choi Hyuk understand the sudden words that Richard had died
เพียงแค่นั้น Choi Hyuk เข้าใจคำพูดที่ฉับพลันที่ริชาร์ดเสียชีวิต
This wasn’t the only problem though
นี่ไม่ใช่ปัญหาเดียว
‘If I don’t return, I can’t protect Dragonic
'ถ้าฉันไม่กลับมาฉันไม่สามารถปกป้อง Dragonic ได้
’ Middle-ranked warriors couldn’t understand the true power of high-ranked monsters as the difference in power wasn’t in ‘quantity’ but ‘quality’
นักรบที่ติดอันดับกลางไม่สามารถเข้าใจถึงพลังที่แท้จริงของมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงเนื่องจากความแตกต่างในด้านพลังงานไม่ได้อยู่ใน "ปริมาณ" แต่ "คุณภาพ"
Choi Hyuk’s heart became urgent
หัวใจของ Choi Hyuk กลายเป็นเรื่องเร่งด่วน
“Fragment-Light! Make a proposal to the higher ups! Isn’t Dark City stable now? We need support troops in Dragonic
“ส่วนแสง!
” But before Fragment-Light could reply, Leah shook her head
"แต่ก่อนที่ Fragment-Light จะตอบกลับ, Leah ส่ายหัว
“There is no need for that
"ไม่จำเป็นต้องเป็นเช่นนั้น
The high-ranked monster has been dealt with
มอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงได้รับการจัดการ
” Choi Hyuk was shocked at her words
"Choi Hyuk ตกใจคำพูดของเธอ
“How?” “Overseer Richard… ended it
"อย่างไร?" "Overseer Richard ... จบลงแล้ว
” Choi Hyuk was at a loss for words
"Choi Hyuk กำลังสูญเสียคำพูด
A high-ranked monster wasn’t an existence that could be killed just because a few middle-ranked warriors gathered to fight it
มอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงไม่ใช่การดำรงอยู่ที่อาจถูกสังหารเพียงเพราะนักรบที่ติดอันดับกลาง ๆ คนหนึ่งมารวมตัวกันเพื่อต่อสู้กับมัน
This was especially true for earthlings
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับชาวโลก
The only way a middle-ranked warrior could wield a power beyond their ability was with a karma-weapon
วิธีเดียวที่นักรบระดับกลางสามารถใช้พลังมากกว่าความสามารถของพวกเขาคืออาวุธที่มีกรรม
Something like the Sword of Vow or the Sword of Calling that Choi Hyuk and Chu Youngjin possessed
มีอะไรบางอย่างเหมือนกับดาบแห่งการสาบานหรือดาบที่เรียกว่า Choi Hyuk และ Chu Youngjin
However, besides those two, no other earthling was in possession of a karma-weapon
อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากสองคนนี้ไม่มีมนุษย์คนอื่น ๆ ที่อยู่ในความครอบครองของอาวุธกรรม
As such, it was impossible for a middle-ranked warrior to deal an effective blow on a high-ranked monster
ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่นักรบระดับกลางจะสามารถจัดการกับมอนสเตอร์ที่มีคะแนนสูงได้
Even if they could somehow hold it back, it was impossible for them to kill it
แม้ว่าพวกเขาจะจับมันไว้ไม่ได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะฆ่ามัน
No, it might even be impossible for them to hold it back as they didn’t possess a technique to suppress their enemy like the Steel Battleship
ไม่มันอาจจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะถือมันกลับมาเช่นที่พวกเขาไม่ได้มีเทคนิคในการปราบปรามศัตรูของพวกเขาเช่น Steel Battleship
“How?” That was why Choi Hyuk asked again like a fool
"ทำไม?" นั่นเป็นเหตุผลที่ Choi Hyuk ถามอีกครั้งว่าเป็นคนโง่
Leah shook her head
เลอาห์ส่ายหัว
“… I don’t know how
"... ฉันไม่รู้เหมือนกัน
Either way, the high-ranked monster died in Overseer Richard’s hands… Also, he passed away in its hands
ไม่ว่าจะเป็นวิธีใดก็ตามมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงเสียชีวิตในมือของโอเว่อร์ริชาร์ด ... นอกจากนี้เขายังเสียชีวิตอยู่ในมือ
” Tap
"แตะ
Tap
แตะเบา ๆ
Clear teardrops fell at her feet
ล้างน้ำตาหล่นลงที่เท้าของเธอ
Leah still couldn’t raise her head
เลอาห์ยังไม่สามารถยกศีรษะได้
“… I think Overseer Richard knew that he was going to die
"... ฉันคิดว่า Overseer Richard รู้ว่าเขากำลังจะตาย
” “…” Choi Hyuk couldn’t say anything
"" ... "Choi Hyuk ไม่สามารถพูดอะไรได้
Perhaps Richard had obtained enlightenment at the last moment, like how Choi Hyuk had when he fought the highest-ranked monster
บางทีริชาร์ดอาจได้รับการตรัสรู้ในวินาทีสุดท้ายเช่นเดียวกับที่ Choi Hyuk มีตอนที่เขาต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงสุด
Perhaps what determined their fates was the existence of a karma-weapon
บางทีสิ่งที่กำหนดชะตากรรมของพวกเขาคือการมีอยู่ของอาวุธกรรม
Richard was a warrior much more talented than Choi Hyuk had thought
ริชาร์ดเป็นนักรบที่มีพรสวรรค์มากยิ่งกว่าที่ Choi Hyuk คิดไว้
Yet, he died
แต่เขาตายไป
Like how Leah had said, she didn’t know how he died, but he had died in a place where no one recognized his talent
เช่นเดียวกับที่ลีอาห์เคยกล่าวไว้ว่าเธอไม่รู้ว่าเขาเสียชีวิตอย่างไร แต่เขาเสียชีวิตในที่ที่ไม่มีใครรู้จักความสามารถของเขา
“Why didn’t you run?” “… Instead, we protected the inheritance of the dragons of the past
"ทำไมคุณถึงไม่วิ่ง?" "... เราปกป้องมรดกของมังกรในอดีต
” ‘The inheritance of the dragons of the past…? Was that worth exchanging Richard’s life for?’ Choi Hyuk’s expression was cryptic
"'การสืบทอดมังกรในอดีต ... ?
{Ha… So that’s what happened
{ฮ้า ... นี่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น
} The one who joined in was Fragment-Light
} ผู้ที่เข้าร่วมคือ Fragment-Light
{Dragonic used to be inhabited by dragons that were the closest to the original form
{มังกรเคยอาศัยมังกรที่อยู่ใกล้กับแบบเดิมมากที่สุด
Many exalted dragons lived there
มังกรอันสูงส่งหลายคนอาศัยอยู่ที่นั่น
For example, the ancient dragon Barhaloleun was evaluated to be at the peak of the highest rank
ตัวอย่างเช่นมังกรโบราณ Barhaloleun ได้รับการประเมินว่าเป็นจุดสูงสุดของตำแหน่งสูงสุด
The inheritance left behind by them will probably not be ordinary
มรดกที่พวกเขาทิ้งไว้อาจจะไม่ธรรมดา
Although we will only know the details after examining it, if they fought in the presence of that inheritance, I believe that the high-ranked monster’s strength might have been somewhat restrained
แม้ว่าเราจะรู้รายละเอียดหลังจากตรวจสอบแล้ว แต่ถ้าพวกเขาต่อสู้กันในที่ที่มีมรดกนั้นผมเชื่อว่าพลังของมอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงอาจถูก จำกัด ไว้บ้าง
} Fragment-Light, who had been tilting its head at the news that a middle-ranked warrior had killed a high-ranked monster, revealed an understanding expression
} Fragment-Light ผู้ซึ่งเอียงศีรษะจากข่าวว่านักรบระดับกลางได้ฆ่ามอนสเตอร์ที่ได้รับการจัดอันดับสูงเผยให้เห็นถึงความเข้าใจ
On the other hand, Leah’s expression became darker
ในทางกลับกันการแสดงออกของลีอาห์ก็มืดลง
Twinge
ความเจ็บใจ
Choi Hyuk felt a pain in his chest
Choi Hyuk รู้สึกเจ็บปวดที่หน้าอกของเขา
This was a pain he was experiencing for the first time since he learned his mother had died
นี่เป็นความเจ็บปวดที่เขาเคยประสบมาเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ที่เขาได้รู้ว่ามารดาเสียชีวิต
In the distant Dark City, Choi Hyuk had lived, while in the distant Dragonic, Richard had died
ในเมืองมืดที่ห่างไกล Choi Hyuk ได้อาศัยอยู่ในขณะที่ Dragonic ไกลริชาร์ดเสียชีวิต
Choi Hyuk, who had promised to return quickly, couldn’t fulfill his promise
Choi Hyuk ผู้ซึ่งสัญญาว่าจะกลับมาอย่างรวดเร็วไม่สามารถบรรลุเป้าหมายได้
On the other hand, Richard protected Dragonic as promised
ในทางกลับกันริชาร์ดได้ให้การปกป้อง Dragonic ตามที่สัญญาไว้
Using his own life
ใช้ชีวิตของเขาเอง
Choi Hyuk blankly looked at Richard’s will and his blood-smeared eyeball
Choi Hyuk มองไม่เห็นริชาร์ดและลูกตาของเขา
“Then I’ll take my leave…” Leah said her farewell and returned to the battlefield, but Choi Hyuk was so lost in his own thoughts that he didn’t return her farewell
"แล้วฉันจะออกจากฉัน ... " Leah กล่าวอำลาและกลับไปที่สนามรบ แต่ Choi Hyuk หลงทางในความคิดของตัวเองว่าเขาไม่ได้อำลาเธอ
‘I still have a long way to go
"ฉันยังมีอีกหลายทางที่จะไป
’ Cold water was poured on his heart, which had become slightly cocky due to the fact he had slashed a highest-ranked monster
'น้ำเย็นเทลงบนหัวใจของเขาซึ่งได้กลายเป็นเล็กน้อยอวดดีเนื่องจากเขาได้ลดลงมอนสเตอร์ที่มีการจัดอันดับสูงสุด
Choi Hyuk trembled from his powerlessness
Choi Hyuk สั่นจากความไร้อำนาจของเขา
Dragonic was suffering under a tidal wave of monsters
มังกรกำลังทุกข์ทรมานอยู่ใต้คลื่นของมอนสเตอร์
Even Richard, who he trusted, died
แม้แต่ริชาร์ดที่เขาไว้วางใจก็ตายไป
However, Choi Hyuk was still lying in bed
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ยังคงนอนอยู่บนเตียง
He felt a regret that exceeded feeling powerless
เขารู้สึกเสียใจที่รู้สึกหมดแรง
“The end result is the same… Would it have been better if I had just kept my body in good condition while we waited for support?” {No
"ผลลัพธ์ที่ได้ก็เหมือนกัน ... จะดีกว่านี้หรือถ้าเก็บร่างกายไว้ในสภาพสมบูรณ์ในขณะที่เรารอการสนับสนุน" {ไม่มี
It would have taken longer to wait for support troops than it would have taken for you to recover
มันต้องใช้เวลานานกว่าที่จะรอกองกำลังสนับสนุนมากกว่าที่จะได้รับสำหรับคุณที่จะกู้คืน
You did the right thing
คุณทำในสิ่งที่ถูกต้อง
} Like always, Fragment-Light presented the cold, hard truth, but it didn’t comfort him in the slightest
} เหมือนเคย Fragment-Light นำเสนอความจริงที่เย็นและแข็ง แต่ก็ไม่ได้ปลอบโยนเขาในที่สุด
Victory didn’t come cleanly
ชัยชนะไม่ได้มาอย่างหมดจด
Like how he learned of his mother’s death not long after beating the Wyvern of Destruction, Choi Hyuk’s life was always in the middle of a war, where the greatest victory and the worst loss simultaneously intersected
เช่นเดียวกับที่เขาได้เรียนรู้ความตายของมารดาของเขาไม่นานหลังจากที่ชนะ Wyvern of Destruction ชีวิตของ Choi Hyuk ก็อยู่ในช่วงกลางของสงครามซึ่งเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและการสูญเสียที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้นพร้อมกัน
{But, that eye
{แต่ตา
It looks like it’s a body part containing an innate skill
ดูเหมือนว่ามันเป็นส่วนของร่างกายที่มีทักษะโดยธรรมชาติ
If you leave it outside for too long, the karma inside will scatter
ถ้าคุณปล่อยให้มันอยู่ข้างนอกนานเกินไปกรรมภายในจะกระจายไป
It seems she came running as soon as he died… I’ll preserve it for you
ดูเหมือนเธอจะวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะตาย ... ฉันจะเก็บรักษาไว้สำหรับคุณ
} Fragment-Light stayed objective even in situations like this
} Fragment-Light ยังคงอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
This trait actually opened Choi Hyuk’s eyes
ลักษณะนี้จริงเปิดตาของ Choi Hyuk
“It’s fine
"ทุกอย่างปกติดี
” Choi Hyuk raised his hand and overlapped Richard’s eyeball with his own eye
"Choi Hyuk ยกมือขึ้นและทับซ้อนกับดวงตาของริชาร์ดด้วยตาของตัวเอง
Inside was the most fundamental karma Richard had possessed
ด้านในเป็นกรรมที่สำคัญที่สุดของริชาร์ด
{Uh, it’ll be difficult to inherit that right now
{Uh มันจะยากที่จะสืบทอดได้ในตอนนี้
} Fragment-Light tried to stop him, but Choi Hyuk didn’t listen
Fragment-Light พยายามจะหยุดเขา แต่ Choi Hyuk ไม่ได้ฟัง
Even though his eye hurt as though it was burning, this much pain was nothing
แม้ว่าดวงตาของเขาเจ็บราวกับกำลังถูกไฟไหม้ แต่ความเจ็บปวดนี้ก็ไม่มีอะไร
Fragment-Light calmly looked at Choi Hyuk and said with an awkward voice
Fragment-Light มองไปที่ Choi Hyuk อย่างนุ่มนวลและพูดด้วยเสียงที่น่าอึดอัดใจ
{You’re doing well
{คุณทำได้ดี
Well, since only the essence is there, there isn’t much in terms of quantity
ดีเพราะเพียงสาระสำคัญอยู่ที่นั่นมีไม่มากในแง่ของปริมาณ
But, you know, right? As its power is weak, it won’t be able to recover your injuries
แต่คุณรู้ใช่มั้ย?
You will only inherit his innate skill
คุณจะสืบทอดทักษะโดยธรรมชาติของเขาเท่านั้น
} “I know
} "ฉันรู้ว่า
” Red blood flowed from Choi Hyuk’s left eye which had fused with Richard’s eye
เลือดแดงไหลออกจากดวงตาข้างซ้ายของ Choi Hyuk ที่ผสานกับสายตาของริชาร์ด
Choi Hyuk blinked
ชอยฮยอกกระพริบตา
When the blood drained a little, his left eye, which emitted a dark blue light, was revealed
เมื่อเลือดไหลออกเล็กน้อยตาซ้ายของเขาซึ่งปล่อยแสงสีน้ำเงินเข้มถูกเปิดเผย
Choi Hyuk looked at Fragment-Light
Choi Hyuk มองไปที่ Fragment-Light
It emitted a white light (goodwill), and above its head was a blue shield symbol
มันเปล่งแสงสีขาว (ความปรารถนาดี) และเหนือศีรษะเป็นโล่สีฟ้าสัญลักษณ์
Fragment-Light was ‘someone to keep alive’
Fragment-Light คือ 'คนที่รักษาชีวิต'
Choi Hyuk closed his eyes
Choi Hyuk หลับตาลง
He inherited Richard’s innate skill
เขาได้รับการถ่ายทอดทางพันธุกรรมของริชาร์ด
It was truly a shabby inheritance ceremony
มันเป็นพิธีรับมรดกที่น่าเบื่อจริงๆ
Veins bulged on top of Choi Hyuk’s tightly clenched fists
หลอดเลือดดำลุกขึ้นยืนบนกำปั้นที่ยึดแน่นของ Choi Hyuk
** During this time, the expedition which returned to Dragonic underwent intense battles
** ในช่วงเวลานี้การเดินทางที่กลับสู่ Dragonic ได้รับการต่อสู้ที่รุนแรง
The blades of the expedition, which had returned from Dark City even stronger than before, ripped apart the invading monsters without mercy
ใบพัดของการเดินทางซึ่งได้กลับมาจากเมืองมืดยิ่งแข็งแกร่งกว่าก่อนฉีกสังหารมอนสเตอร์ที่บุกรุกโดยปราศจากความเมตตา
In the situation where both Choi Hyuk and Richard weren’t present, the one standing at the very front was the Sovereign of Paradise Camilla
ในสถานการณ์ที่ทั้ง Choi Hyuk และ Richard ไม่ได้มีอยู่คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือ Sovereign of Paradise Camilla
“Penelope
“เพเนโลพี
” While letting her karma rest for a moment, Camilla called out to Penelope, who was standing by
"ขณะที่ปล่อยให้กรรมของเธอหยุดพักสักครู่คามิลล่าก็โทรหา Penelope ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“What, unni?” Like always, Penelope replied affectionately
"สิ่งที่ unni?" เช่นเคยเพเนโลพีตอบอย่างเสน่หา
However, Camilla’s expression was solemn
อย่างไรก็ตามการแสดงออกของคามิลล่าเคร่งขรึม
“Like always, our clan will stand at the front
"เหมือนเคยตระกูลของเราจะยืนอยู่ข้างหน้า
” “That’s a given
"" นั่นเป็นข้อมูลที่ได้รับ
” “… But observe the other warriors outside of battle well
"" ... แต่ดูนักรบคนอื่น ๆ ที่อยู่นอกสนามรบกัน
Pass it on to everyone
ส่งต่อให้ทุกคน
” At Camilla’s rigid attitude, Penelope instinctively became tense
"ในทัศนคติที่เข้มงวดของ Camilla Penelope สัญชาตญาณก็เครียด
Her round eyes, which had always been good-natured, contained a keenness to them
ดวงตากลมของเธอซึ่งเคยเป็นคนที่มีนิสัยดีมีความกระตือรือร้นต่อพวกเขา
“What should we consider when observing them?” “Whether they have the qualifications to join our clan for one
"เราควรพิจารณาอะไรเมื่อสังเกตการณ์พวกเขา?" "พวกเขามีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมตระกูลของเราหรือไม่?
Especially focus on Richard’s clan members
โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ความสำคัญกับสมาชิกตระกูลริชาร์ด
Also, secondly… Those who might potentially become our enemy
นอกจากนี้ประการที่สอง ... ผู้ที่อาจจะกลายเป็นศัตรูของเรา
” “… Enemy?” “Yeah
"" ... ศัตรู? "" ใช่
Enemies
ศัตรู
Tell them to be careful
บอกให้ระวัง
Since Richard died… Although I don’t know how he did it, the peace until now was all due to him
ตั้งแต่ Richard ตาย ... แม้ว่าฉันไม่ทราบว่าเขาทำมันความสงบจนถึงขณะนี้คือทั้งหมดที่เกิดจากเขา
But he died
แต่เขาเสียชีวิต
The ones remaining are those wrapped in their own desires… People who feed off their own pride… Everything will change now
คนที่เหลือคือคนที่ห่อด้วยความปรารถนาของตัวเอง ... คนที่กินความภาคภูมิใจของตัวเอง ... ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปในขณะนี้
” Camilla raised her sword, which had been resting to the side for a moment
"คามิลล่ายกดาบของเธอขึ้นซึ่งพักอยู่ข้างๆครู่หนึ่ง
As she glared at the onrush of monsters, she said, “In the end, the sword is what protects paradise
ขณะที่เธอจ้องมองการโจมตีของมอนสเตอร์เธอกล่าวว่า "ในที่สุดดาบคือสิ่งที่ช่วยปกป้องสวรรค์
” Rather than looking at the monsters, she looked beyond them as she fiercely wielded her sword
"แทนที่จะมองไปที่มอนสเตอร์เธอมองไกลกว่าพวกเขาขณะที่เธอใช้ดาบของเธออย่างดุเดือด