Chapter 129 Episode 8: Recruit Training / Chapter 129: Establishing Troops (4) TL: emptycube / ED: Hungry Panda   When selecting new Berserkers, Choi Hyuk didn’t exclude those who were hostile towards him
บทที่ 129 ตอนที่ 8: รับสมัครฝึกอบรม / บทที่ 129: การจัดตั้งกองกำลัง (4) TL: emptycube / ED: Hungry Panda เมื่อเลือก Berserkers ใหม่ Choi Hyuk ไม่ได้ตัดถอนผู้ที่เป็นปฏิปักษ์ต่อเขา
 However- “What was your reason for applying?” “I want to fight without hesitation like Overseer Choi Hyuk!” He rejected everyone who held hostility towards him that said this while smiling
"ฉันต้องการที่จะต่อสู้โดยไม่ลังเลเช่น Overseer Choi Hyuk!" เขาปฏิเสธทุกคนที่เป็นปฏิปักษ์กับเขาที่กล่าวว่าขณะนี้ยิ้ม
 Choi Hyuk believed that there was sufficient reason to be hated considering the things he had done
Choi Hyuk เชื่อว่ามีเหตุผลเพียงพอที่จะเกลียดการพิจารณาสิ่งที่เขาได้ทำ
 “Although I hate people like you… I hate monsters more
"แม้ว่าฉันเกลียดคนอย่างคุณ ... ฉันเกลียดมอนสเตอร์มากกว่า
” “To kill you one day
"" จะฆ่าคุณในวันเดียว
” It was people like them who he would accept after evaluating their skills and checking that they weren’t ‘people to kill’ with his Eyes of the Judge
"มันเป็นคนที่ชอบพวกเขาที่เขาจะยอมรับหลังจากการประเมินทักษะของพวกเขาและตรวจสอบว่าพวกเขาไม่ใช่ 'คนที่จะฆ่า' ด้วยดวงตาของผู้พิพากษา
 The problem wasn’t that they were hostile towards him
ปัญหาคือไม่ว่าพวกเขาเป็นศัตรูกับเขา
 He didn’t need people who spoke differently from their actual thoughts
เขาไม่ต้องการคนที่พูดแตกต่างไปจากความคิดที่แท้จริงของพวกเขา
 The Berserkers were crazy warriors, and those whose inner thoughts differed from their external appearance weren’t crazy
Berserkers เป็นนักรบบ้าและผู้ที่มีความคิดภายในแตกต่างจากลักษณะภายนอกของพวกเขาไม่บ้า
   ** When Lee Jinhee moved, beads of sweat and blood splattered upwards
** เมื่อลีจางเต้ย้ายไป, ลูกปัดของเหงื่อและเลือดกระเด็นขึ้นมา
 Pakang! “Keuk!” She was unable to endure the backlash as their swords clashed, and her hand had become tattered
Pakang! 
 Blood dripped down, but she didn’t drop her sword once
เลือดหยดลง แต่เธอไม่ได้ดาบของเธอเพียงครั้งเดียว
 Her eyes didn’t lose their determination
ตาของเธอไม่ได้สูญเสียความมุ่งมั่นของพวกเขา
 Although her appearance was quite horrible, Baek Seoin didn’t bat an eye while looking at her
แม้ว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเธอค่อนข้างน่ากลัว Baek Seoin ไม่ได้ตีตาในขณะที่มองไปที่เธอ
 He was, for a completely different reason, grumbling to someone else since wounds like those were normal for Berserkers
เขาเป็นคนที่มีเหตุผลแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงและบ่นกับคนอื่นตั้งแต่บาดแผลอย่างเช่น Berserkers เป็นเรื่องปกติ
 “Leader! Please talk while doing it!” Pakaang! Puch! “Keleuk…” With blood spewing from her lips, Lee Jinhee was thrown backwards
"ผู้นำ! 
 Unable to endure Baek Seoin’s urging, Choi Hyuk, who had reflected Lee Jinhee’s sword and kicked her stomach, opened his mouth
Choi Hyuk ไม่สามารถทนต่อแรงกระตุ้นของ Baek Seoin ผู้ซึ่งได้สะท้อนดาบของ Lee Jinhee และเตะกระเพาะอาหารของเธอแล้วก็เปิดปาก
 “Director Lee Jinhee’s sword swung in a straight line
"ดาบของผู้กำกับ Lee Jinhee เหวี่ยงเป็นเส้นตรง
 That’s why if you hit it, it’ll reflect off with a ‘ba-bang’
นั่นเป็นเหตุผลที่ถ้าคุณตีมันจะสะท้อนออกด้วย 'ba-bang'
” Baek Seoin held his forehead when he heard his explanation
"Baek Seoin จับหน้าผากไว้เมื่อได้ยินคำอธิบายของเขา
 ‘Who will know what you’re saying with that sort of explanation?!’ Just in case, he glanced behind him, but the students of the Berserker school simply stood there with wide eyes
'ใครจะรู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรกับคำอธิบายแบบนั้น?!' ในกรณีที่เขามองไปข้างหลังเขา แต่นักเรียนของโรงเรียน Berserker ก็ยืนอยู่ที่นั่นด้วยสายตากว้าง
 They didn’t look like they understood at all
พวกเขาไม่ได้ดูเหมือนพวกเขาเข้าใจเลย
 Looking at them, Choi Hyuk tilted his head
มองไปที่พวกเขา Choi Hyuk เอียงศีรษะของเขา
 No matter who saw him, it seemed like he was asking, ‘You don’t understand?’ Turning around, Choi Hyuk faced Lee Jinhee, who was rushing towards him with gritted teeth, and kindly added a bit more detail
ดูเหมือนว่าเขาจะถามว่า "คุณไม่เข้าใจหรอกหรือ?" หันไปรอบ ๆ Choi Hyuk เผชิญหน้ากับลีจางเก้ที่กำลังวิ่งเข้าหาเขาด้วยฟันที่ถักและเพิ่มรายละเอียดอีกเล็กน้อย
 “So… Like this
"งั้น ... อย่างนี้
 ‘Ba-bang’!” Baang! When Choi Hyuk’s practice sword tapped Lee Jinhee’s short sword, Lee Jinhee’s right hand, which was holding her sword, was pushed upwards
'Ba-bang'! "Baang! 
 “Grrr! Damn it!” Lee Jinhee screamed in anger
“ฮึ่ม! 
 She tried her best to endure, but her power wasn’t able to overcome the impact in the end and she rolled on the ground
เธอพยายามให้ดีที่สุดที่จะอดทน แต่พลังของเธอไม่สามารถเอาชนะผลกระทบได้ในตอนท้ายและเธอกลิ้งอยู่บนพื้น
 She got back up as soon as she started rolling and shot towards him at the speed of light
เธอกลับขึ้นมาทันทีที่เธอเริ่มกลิ้งและยิงต่อเขาด้วยความเร็วแสง
 “I’ll see it! I’ll definitely see it this time!” However, Choi Hyuk was calm
"ฉันจะเห็นมัน! 
 He once again kindly explained, “Like this, ‘ba-bang’!” Thud! Due to Choi Hyuk’s downwards swing, Lee Jinhee’s hand slammed onto the ground while still holding her sword
เขาอธิบายอีกครั้งว่า "อย่างนี้ 'ba-bang'!" Thud! 
 “Keeuhup!” Swallowing her scream, she quickly dissipated the strength of the swing and escaped from Choi Hyuk’s attack range, but Choi Hyuk followed her this time
"Keeuhup!" กลืนน้ำตาของเธอเธอรีบเหวี่ยงความแรงของการแกว่งและหนีจากช่วงโจมตีของ Choi Hyuk แต่ Choi Hyuk เดินตามเธอในเวลานี้
 “When attacking first, ‘ba-bang’!” Ting!! Roll, thump
"เมื่อโจมตีครั้งแรก 'ba-bang'!" Ting !! 
 Lee Jinhee, who had hurriedly retreated, was unable to dissipate the strength behind Choi Hyuk’s sword and spun in midair before collapsing on the ground
Lee Jinhee ผู้ซึ่งรีบถอยหลังไม่สามารถหักล้างความแข็งแกร่งด้านหลังดาบของ Choi Hyuk และหมุนไปกลางอากาศก่อนยุบตัวลงบนพื้น
   Choi Hyuk, thinking that he had explained enough, turned his back on Lee Jinhee and faced the students
Choi Hyuk คิดว่าเขาอธิบายได้มากพอหันหลังให้ Lee Jinhee และเผชิญหน้ากับนักเรียน
 ‘They probably understand now, right?’ His expression soon became one of bewilderment
"ตอนนี้พวกเขาอาจเข้าใจแล้วใช่มั้ย?" การแสดงออกของเขาในไม่ช้าก็กลายเป็นความสับสน
 He tilted his head… ‘… Don’t tell me they still don’t understand?’ His confusion was wholly revealed through his expression without the need for words
เขาเอียงศีรษะของเขา ... 'อย่าบอกฉันว่าพวกเขายังไม่เข้าใจ?' ความสับสนวุ่นวายของเขาถูกเปิดเผยโดยการแสดงออกของเขาโดยไม่ต้องใช้คำพูด
 The students of the Berserker school avoided his gaze
นักเรียนของโรงเรียน Berserker หลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขา
 In the end, Choi Hyuk frowned
ในท้ายที่สุด Choi Hyuk ก็ขมวดคิ้ว
 “It’s not like you’re copying my actions
"ไม่ใช่ว่าคุณกำลังคัดลอกการกระทำของฉัน
 I’m just telling you to look at it and sense it but you can’t even do that…” The words he had mumbled in disappointment dug into the hearts of the students
ฉันแค่บอกให้คุณมองไปที่มันและรู้สึกได้ แต่คุณก็ไม่สามารถทำได้ ... "คำพูดที่เขาพึมพำในความผิดหวังที่ขุดขึ้นในหัวใจของนักเรียน
 Just then
เพียงแค่นั้น
 “I get it! I get it! I get it now! You damn leader!” Lee Jinhee, who had been collapsed on the ground, stood up and charged at him like lightning
"ฉันเข้าใจแล้ว! 
 However, Choi Hyuk didn’t even look at her properly and swung his sword in the same way as he did in his examples
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ไม่ได้มองเธออย่างถูกต้องและตบดาบของเขาเช่นเดียวกับที่เขาทำในตัวอย่างของเขา
 Ba-bang! Yet, the sound which resounded out was lackluster compared to before
Ba-ปัง! 
 Tik! “Huh?” “I get it now!” Shouting triumphantly, Lee Jinhee let Choi Hyuk’s sword pass her with the gladius in her right hand
ติ๊ก! 
 In her left hand was another short sword
ในมือซ้ายของเธอเป็นอีกหนึ่งดาบสั้น
 Imbuing the short sword with karma, she aimed at Choi Hyuk’s neck
สร้างแรงดึงดูดให้กับคอของ Choi Hyuk
 At the same time, Choi Hyuk’s disinterested eyes sharpened
ในเวลาเดียวกันดวงตาที่ไม่ใส่ใจของ Choi Hyuk ก็คมขึ้น
 Clang! Choi Hyuk reflected Lee Jinhee’s short sword and simultaneously kicked her
เสียงดังกราว! 
 Thud! Lee Jinhee didn’t avoid his kick, instead, blocking his kick by lowering her elbow and continued to charge towards him
thud! 
 The two clashed in close quarters
ทั้งสองปะทะกันอยู่ในบริเวณใกล้เคียง
 As it was no longer suitable to swing his sword in such close quarters, Choi Hyuk punched Lee Jinhee’s face
เพราะมันไม่เหมาะสมที่จะแกว่งดาบของเขาในบริเวณใกล้เคียงดังกล่าวชอยฮยอกก็ชกหน้าของลีจองจิ
 Thud! Accompanied by the sound which was quieter compared to the vigor behind the punch, Lee Jinhee’s face tilted backwards
thud! 
 Lee Jinhee had purposely tilted her head back to reduce the impact
Lee Jinhee ได้ตั้งใจเอียงศีรษะของเธอเพื่อลดผลกระทบ
 With her blue eyes observed Choi Hyuk, she rotated her body and slashed with her sword
ด้วยดวงตาสีฟ้าของเธอสังเกตเห็น Choi Hyuk เธอหมุนร่างของเธอและเฉือนด้วยดาบของเธอ
 The tip of her sword definitely made contact with Choi Hyuk’s forehead
ปลายดาบของเธอทำให้ติดต่อกับหน้าผากของ Choi Hyuk อย่างแน่นอน
 “Yes!” However, Lee Jinhee’s joy was short-lived
"ใช่แล้ว!" อย่างไรก็ตามความสุขของ Lee Jinhee ก็สั้น
 Choi Hyuk’s sword completely pierced through her body
ดาบของ Choi Hyuk แทงทะลุร่างของเธอ
 Puscht! “Ah…” A dejected sigh escaped her lips
Puscht! 
 Choi Hyuk added more strength to his sword, which had pierced through Lee Jinhee’s shoulder, and pushed her down to the ground
Choi Hyuk เพิ่มแรงดึงดูดให้กับดาบของเขาซึ่งทะลุไหล่ Lee Jinhee และผลักเธอลงไปที่พื้น
 Lee Jinhee grabbed his sword with both hands and resisted, but she pushed back slowly and her butt touched the ground in the end
Lee Jinhee คว้าดาบด้วยมือทั้งสองข้างและต่อต้าน แต่เธอก็ดันกลับช้าๆและก้นของเธอก็แตะพื้นในตอนท้าย
 Choi Hyuk asked, “Surrender?” Yet, Lee Jinhee didn’t reply to his question
Choi Hyuk ถามว่า "Surrender?" แต่ Lee Jinhee ไม่ตอบคำถามของเขา
 “Grr…” Biting her lips while looking up at him with her blue eyes, she didn’t give up and resisted Choi Hyuk’s sword
"Grr ... " กัดริมฝีปากของเธอขณะที่มองขึ้นเขาด้วยดวงตาสีฟ้าของเธอเธอไม่ยอมแพ้และต่อต้านดาบของ Choi Hyuk
 “Die!” Then it seemed like the blue light from activating Mind’s Eye grew brighter as she flung her body like a spring and attempted to bite Choi Hyuk’s sword-wielding hand
"Die!" จากนั้นก็ดูเหมือนแสงสีน้ำเงินจากการเปิดตาของ Mind's สว่างขึ้นขณะที่เธอขว้างร่างของเธอเหมือนฤดูใบไม้ผลิและพยายามกัดมือควงดาบของ Choi Hyuk
 She didn’t care whether the blade in her shoulder dug in further or not
เธอไม่สนใจว่าใบมีดในไหล่ของเธอขุดขึ้นหรือไม่
 It seemed she even utilized her karma as her teeth were dyed blue as well
ดูเหมือนเธอจะใช้กรรมของเธอเพราะฟันของเธอย้อมสีน้ำเงินเช่นกัน
 ‘I’ll take your hand at least!’ Lee Jinhee only saw Choi Hyuk’s hand
'ฉันจะเอามือของคุณอย่างน้อย!' Lee Jinhee เห็นเฉพาะมือของ Choi Hyuk เท่านั้น
 She revealed such a resolute competitiveness that she would wound her opponent even if she died
เธอเปิดเผยความสามารถในการแข่งขันอย่างแน่วแน่ว่าเธอจะทำให้คู่ต่อสู้ของเธอเสียชีวิตแม้ว่าเธอจะตายก็ตาม
 Choi Hyuk’s hand approached from a close distance
มือของ Choi Hyuk เดินจากระยะใกล้
 Then he smashed Lee Jinhee’s face
จากนั้นเขาก็ทุบใบหน้าของลีจางเก้
 Punch! Choi Hyuk threw a punch at Lee Jinhee without the slightest hesitation
หมัด! 
 Her teeth, which had been imbued with karma, flew out, and she collapsed rigidly, unconscious
ฟันของเธอซึ่งได้รับการตบแต่งไว้ด้วยกรรมไหลออกมาและเธอก็ยุบตัวลงหมดสติ
   The students of the Berserker school watched this with horrified expressions
นักเรียนของโรงเรียน Berserker ได้เฝ้าดูสิ่งเหล่านี้ด้วยท่าทางที่น่าสะพรึงกลัว
 Although their training was tough, it wasn’t this insane
แม้ว่าการฝึกอบรมของพวกเขาเป็นเรื่องที่ยาก แต่ก็ไม่ใช่ความบ้านี้
 On top of that, wasn’t the Berserker who was collapsed on the ground with swollen eyes Lee Jinhee, one of the top three experts in the Berserkers? After mercilessly crushing such a great warrior, Choi Hyuk calmly stretched his arms
นอกเหนือจากนี้แล้ว Berserker ไม่ใช่คนที่ยุบตัวลงบนพื้นด้วยดวงตาบวม Lee Jinhee หนึ่งในสามผู้เชี่ยวชาญด้าน Berserkers หรือไม่? 
 “Ah… It was fun
"อา ... มันสนุกมาก
” He even unintentionally mumbled this
"เขายังตั้งใจพลิกแพลงเรื่องนี้
 A drop of red blood dripped down from his forehead
หยดเลือดแดงหล่นลงมาจากหน้าผากของเขา
 That one drop of blood made him very happy
เลือดที่หยดหนึ่งทำให้เขามีความสุขมาก
 “Jinhee nuna, I was surprised this time
"Jinhee nuna ฉันรู้สึกประหลาดใจในเวลานี้
” Although it was only a drop of blood right now, if Lee Jinhee had wielded a karma-weapon, it would have been quite a dangerous situation
"ถึงแม้ว่าตอนนี้ลีจุนได้ใช้อาวุธเป็นอาวุธเท่านั้น แต่ก็เป็นสถานการณ์ที่อันตรายมาก
 The fact that she accomplished such a feat against Choi Hyuk, who was a high-ranked warrior, was incredible
ความจริงที่ว่าเธอประสบความสำเร็จอย่างเช่น Choi Hyuk ซึ่งเป็นนักรบที่ได้รับการยกย่องเป็นอย่างเหลือเชื่อ
 Even considering how he had matched his karma to her level, there was undoubtedly a wall, which middle-ranked warriors couldn’t overcome, between high-ranked warriors and middle-ranked warriors
แม้กระทั่งการพิจารณาว่าเขาได้เข้าร่วมกับกรรมของเขาแล้วก็ตามมีกำแพงซึ่งนักรบระดับกลางไม่สามารถเอาชนะได้ระหว่างนักรบที่ได้รับการจัดอันดับสูงและนักรบระดับกลาง
 Expressing his admiration, Choi Hyuk flung Lee Jinhee on his shoulder
แสดงความชื่นชมของเขา Choi Hyuk พรวด Lee Jinhee บนไหล่ของเขา
 Looking at this, Baek Seoin said in surprise, “Wait! You have to finish your lecture!” Choi Hyuk shrugged his shoulder holding Lee Jinhee and said, “This is what Berserkers are
มองไปที่นี่ Baek Seoin กล่าวด้วยความประหลาดใจว่า "รอ! 
” Choi Hyuk’s lecture had somehow ended well thanks to Lee Jinhee
"การบรรยายของ Choi Hyuk ได้จบลงด้วยการขอบคุณ Lee Jinhee
   ** As he was walking out after leaving Lee Jinhee in Bae Jinman’s care, a small hand tapped his shoulder
** ขณะที่เขากำลังเดินออกไปหลังจากที่ลีจองจินอยู่ในความดูแลของเบยองจันมือเล็ก ๆ ก็เคาะไหล่ของเขา
 A woman he couldn’t sense
ผู้หญิงที่เขาไม่สามารถรู้สึกได้
 “It’s been a while
"สักพักหนึ่ง
” Choi Hyuk said as he turned his head slightly
"Choi Hyuk กล่าวขณะที่เขาหันศีรษะเล็กน้อย
 As expected, Flame-Rain was there
ตามที่คาดไว้ Flame-Rain อยู่ที่นั่น
 “Hey~ This place looks nice!” She pretended to look around at her surroundings
"เฮ้ ~ ที่นี่ดูดี!" เธอแกล้งทำเป็นมองไปรอบ ๆ
 Her gaze landed on the territory pyramid erected in the center of the Berserker school then glanced at the various shops and the students discussing and training there
เธอจ้องมองไปที่พีระมิดที่ตั้งอยู่ในใจกลางของโรงเรียน Berserker จากนั้นก็เหลือบไปที่ร้านค้าต่างๆและนักเรียนก็คุยกันและฝึกซ้อมที่นั่น
 “It’s because Baek Seoin kept telling me we needed a school
"เพราะ Baek Seoin เล่าว่าเราต้องการโรงเรียน
 It’s my first time here as well
นี่เป็นครั้งแรกของฉันที่นี่เช่นกัน
” Flame-Rain giggled at Choi Hyuk’s words
"เปลวเพลิง - เรนจิ๊กโก่งที่คำพูดของ Choi Hyuk
 “Good
"ดี
 For this to be your first time
นี่เป็นครั้งแรกของคุณ
 It’s my first time as well
นี่เป็นครั้งแรกของฉันเช่นกัน
” Choi Hyuk simply grinned
"Choi Hyuk หัวเราะเบา ๆ
 Choi Hyuk no longer asked Flame-Rain why she came or who she was
Choi Hyuk ไม่ได้ถาม Flame-Rain ว่าทำไมเธอถึงมาหรือว่าเธอเป็นใคร
 However, this time, it was Flame-Rain who spoke first
อย่างไรก็ตามครั้งนี้ Flame-Rain เป็นคนแรก
 “I came to say my farewell
"ฉันมาบอกลาฉัน
” “Farewell?” “Yeah
"" ลาก่อน? "" ใช่
 I’m going far away… I don’t know if I’ll be able to return
ฉันจะไปไกล ... ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสามารถกลับมาได้หรือไม่
” She looked up at Dragonic’s rippling white sky
"เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีขาวของ Dragonic
 “As I thought… Your homeland’s sky was prettier
"เท่าที่ฉันคิด ... ท้องฟ้าของบ้านเกิดของคุณดูดีขึ้น
” Choi Hyuk stepped towards her, who was immersed in her emotions, and asked, “Where are you going?” “The world where monsters live
"Choi Hyuk ก้าวไปหาเธอผู้ซึ่งถูกแช่อยู่ในอารมณ์ของเธอและถามว่า" คุณจะไปที่ไหน? "" โลกที่สัตว์ประหลาดอาศัยอยู่
 I have been dispatched to the reconnaissance troops
ฉันถูกส่งไปยังกองกำลังลาดตระเวน
 I leave tomorrow
พรุ่งนี้ฉันจะออก
” While saying this, her voice didn’t contain any fear or regret
"ขณะที่พูดแบบนี้เสียงของเธอไม่มีความกลัวหรือเสียใจ
   “… The reconnaissance troops the princess of the Flame Wing Tribe is commanding?” “Have the rumors spread even here? Well, since you’re a high-ranked warrior, you’re considered an elite of the alliance
"... การสำรวจกองกำลังของเจ้าหญิงแห่ง Flame Wing Tribe คือการบัญชาการ?" "ข่าวลือแพร่กระจายไปถึงที่นี่หรือ? 
” She looked proud
"เธอดูน่าภาคภูมิใจ
 That moment, Choi Hyuk impulsively asked, “It’s you, right?” She replied as though it was a trivial matter, “Yeah
ช่วงเวลานั้น Choi Hyuk ขันถาม "คุณใช่มั้ย?" เธอตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย "ใช่
” Her thoughts seemed to be ‘it might be our last meeting, so why hide anything?’ Choi Hyuk’s insides twisted
"ความคิดของเธอดูเหมือนจะเป็น" มันอาจจะเป็นการประชุมครั้งล่าสุดของเราดังนั้นทำไมต้องซ่อนอะไร? "ตัวตนของ Choi Hyuk บิดเบี้ยว
 “Is it okay for the princess of the Flame Wing Tribe to be dispatched to a mission like that? Don’t the top 4 avoid stuff like that?” “Like you already know, there are some people who hate me
"มันเป็นไรสำหรับเจ้าหญิงแห่ง Flame Wing Tribe ที่ถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจแบบนั้น? 
” Flame-Rain really didn’t seem to care and Choi Hyuk bit his lips
"เปลวไฟ - เรนดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจและชอยฮยอกก็ขยับปาก
 Although anger suddenly surged within him, he was strangely relieved
ถึงแม้ความโกรธจะพุ่งขึ้นภายในตัวเขาอย่างฉับพลัน
 ‘Is it okay to not consider her my enemy…?” To be honest, the Flame Wing Tribe was an existence which stood at the top of his list of enemies
'ไม่เป็นไรหรอกที่จะไม่ถือว่าเธอเป็นศัตรูของฉัน ... ? "ความซื่อสัตย์ Flame Wing Tribe คือการดำรงอยู่ซึ่งอยู่ด้านบนสุดของรายชื่อศัตรู
 However, Choi Hyuk had already unconsciously considered Flame-Rain to be different
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk ได้พิจารณาแล้วว่า Flame-Rain แตกต่างออกไป
 He had simply been unaware of this change
เขาเพิ่งไม่ได้ตระหนักถึงการเปลี่ยนแปลงนี้
   “Maybe, if they were to send someone other than me… A warrior who wasn’t one of the top 4, I probably would have been angrier
"บางทีถ้าพวกเขาส่งคนอื่นมาให้ฉัน ... นักรบที่ไม่ได้เป็นหนึ่งใน 4 อันดับแรกฉันอาจจะโกรธมาก
” Flame-Rain revealed her white teeth and happily burned her hair as she gave a meaningful smile
"เปลวไฟ - เรนเผยฟันขาวของเธอและเผาเส้นผมอย่างมีความสุขขณะที่เธอให้รอยยิ้มที่มีความหมาย
 “When we have received so much… We need to repay what we can
"เมื่อเราได้รับมาก ... เราจำเป็นต้องชดใช้สิ่งที่เราทำได้
” Choi Hyuk could see a faint golden light (sacrificial will) emitting from her through his eyes
"Choi Hyuk อาจเห็นแสงสีทองจาง ๆ (sacrificial will) ที่เปล่งออกมาจากเธอผ่านสายตาของเขา
 The golden light that he wouldn’t see many times during his lifetime he had seen multiple times from her
แสงสีทองที่เขาจะไม่ได้เห็นหลายครั้งในช่วงชีวิตของเขาที่เขาได้เห็นหลายครั้งจากเธอ
 “… You…” He stopped what he was about to say and shut his mouth
"... คุณ ... " เขาหยุดสิ่งที่เขากำลังจะพูดและปิดปาก
 As there was a saying ‘What you say will come true’ so he couldn’t bring himself to ask, ‘Are you planning to die?’ With his Eyes of Distinction, he could tell that Flame-Rain was willing to die for the mission
"สิ่งที่คุณพูดจะเป็นจริง" ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถามตัวเองว่า "คุณวางแผนที่จะตายหรือไม่?" ด้วยสายตาที่โดดเด่นของเขาเขาสามารถบอกได้ว่าเปลวไฟ - เรนอยากจะตายเพื่อ 
 The golden light which indicated a sacrificial will was proof of this
แสงสีทองซึ่งบ่งบอกถึงเจตจำนงการเสียสละเป็นหลักฐานแห่งการนี้
 Normally, he would have simply glossed over the golden light even if he saw it, but since he saw the golden light as she prepared for such a dangerous mission, he felt torn by anxiety
โดยปกติแล้วเขาจะกลบเกลื่อนไปทั่วแสงสีทองแม้ว่าเขาจะเห็น แต่เนื่องจากเขาเห็นแสงสีทองขณะที่เธอเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจที่เป็นอันตรายดังกล่าวเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าด้วยความวิตกกังวล
 ‘I really have no idea what she’s thinking
"ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอคิดยังไง
’ Flame-Rain was always like this
'เปลวไฟ - เรนอยู่เสมอเช่นนี้
 She would suddenly show her sacrificial will to Choi Hyuk
เธอก็จะแสดงความเสียสละของเธอกับ Choi Hyuk
 Since she did it back when they weren’t really close, Choi Hyuk could tell that this sacrificial will wasn’t only for him
ตั้งแต่เธอกลับมาตอนที่พวกเขาไม่สนิทมาก Choi Hyuk ก็บอกได้ว่าการเสียสละนี้ไม่ใช่เฉพาะกับเขาเท่านั้น
 She wanted to embrace all the small and weak tribes
เธอต้องการที่จะยอมรับทุกชนเผ่าที่เล็กและอ่อนแอ
 Choi Hyuk was one amongst them
Choi Hyuk เป็นหนึ่งในพวกเขา
 Looking back, the first time he met her was in the first mission he went on as a Consumable
เมื่อมองย้อนกลับไปครั้งแรกที่เขาได้พบกับเธออยู่ในภารกิจแรกที่เขาทำเป็น Consumable
 A great warrior of the transcendence level wandered onto the battlefield of lowest-ranked warriors and became friends with many people, regardless of their status
นักรบผู้ยิ่งใหญ่แห่งระดับความสามารถก้าวขึ้นไปบนสนามรบของนักรบที่มีคะแนนต่ำสุดและกลายเป็นเพื่อนกับคนจำนวนมากโดยไม่คำนึงถึงสถานะของพวกเขา
 Although the majority of them were unaware of Flame-Rain’s status
แม้ว่าส่วนใหญ่ไม่ทราบถึงสถานะของ Flame-Rain
   “Anyways, now that we’ve become friends that know everything about each other, I’ll give you some inside information… You’re going to be getting busier
"เดี๋ยวนี้เรากลายเป็นเพื่อนที่รู้ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับกันและกันฉันจะให้ข้อมูลภายในแก่คุณ ... คุณจะยุ่งมาก
” Suddenly changing the topic, Flame-Rain’s eyes began to fill with sadness
"ทันใดนั้นการเปลี่ยนหัวข้อนี้สายตาของ Flame-Rain เริ่มเต็มไปด้วยความเศร้า
 She had been calm when she said that this might be their final farewell
เธอสงบเมื่อเธอบอกว่านี่อาจจะเป็นช่วงสุดท้ายของการลาพักร้อน
 “Why?” “Old Mr
"ทำไม?" "นายเก่า
 Dragon seems to have taken a liking to you this time… They are assigning you a key duty of the alliance… Recruit training
มังกรดูเหมือนว่าจะชอบคุณในเวลานี้ ... พวกเขากำลังมอบหมายหน้าที่สำคัญของพันธมิตร ... รับสมัครฝึกอบรม
” “Recruit training?” “Yeah
"" รับสมัครการฝึกอบรม? "" ใช่
 When you guys awakened, the thing you experienced on Earth
เมื่อพวกคุณตื่นขึ้นมาสิ่งที่คุณได้รับบนโลก
 It was probably… , right?” Choi Hyuk, who had been hung up on thinking about Flame-Rain’s sacrificial will, suddenly felt as though he was suffocating
มันอาจจะใช่มั้ย? "Choi Hyuk ผู้ซึ่งถูกแขวนคอขึ้นเรื่อย ๆ เกี่ยวกับการเสียสละของ Flame-Rain รู้สึกราวกับว่าเขากำลังสำลัก
 The name that felt like a sudden attack, 
ชื่อที่รู้สึกเหมือนการโจมตีอย่างฉับพลัน,
 His voice became heavy
เสียงของเขาเริ่มหนักขึ้น
 “… We’re going to do that?” “Yeah
"... เราจะทำอย่างนั้น?" "ใช่
 The method and rules, you guys will be deciding everything
วิธีการและกฎระเบียบที่พวกคุณจะตัดสินใจทุกอย่าง
” “…” He had never trembled in front of any enemy, yet his hands were trembling right now
"" ... "เขาไม่เคยหวาดกลัวต่อหน้าศัตรูใด ๆ แต่ตอนนี้มือของเขากำลังสั่นอยู่
 “If I were to request something as a friend… Don’t be so harsh on them
"ถ้าฉันจะขออะไรบางอย่างเป็นเพื่อน ... อย่ารุนแรงมากเท่าที่พวกเขา
” Flame-Rain lightly held Choi Hyuk’s hand
"เปลวไฟ - เรนหยิบมือ Choi Hyuk ไว้เบา ๆ
 However, Choi Hyuk was too preoccupied to notice
อย่างไรก็ตาม Choi Hyuk กังวลมากเกินไปที่จะสังเกตเห็น
 His mind was churning rapidly
จิตใจของเขากำลังสั่นอย่างรวดเร็ว
 ‘They want us to do it? Are they telling to become a definite part of the alliance? Then do we have to do it? We have to make people kill each other like we were forced to? Do we really have to do it? No, there might be a different method
"พวกเขาต้องการให้เราทำ 
 Since it all depends on what we decide
เนื่องจากทั้งหมดขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราตัดสินใจ
 However… Will we be able to foster warriors who can survive in fights against the monsters by going easy on them?’ Flame-Rain said as if singing, “Although rage makes a strong warrior… Doing it this way won’t make them my ally
อย่างไรก็ตาม ... เราจะสามารถส่งเสริมนักรบที่สามารถอยู่รอดได้ในการสู้กับเหล่ามอนสเตอร์หรือไม่? "เปลวเพลิง - Rain กล่าวราวกับว่า" แม้ว่าความโกรธจะเป็นนักรบที่แข็งแกร่งก็ตามการทำแบบนี้จะไม่ทำให้พวกเขาเป็นแบบนั้น 
” “…” Although Flame-Rain’s voice was pleasant to listen to, Choi Hyuk didn’t pay attention to it
"" ... "ถึงแม้ว่าเสียงของ Flame-Rain ก็น่าฟัง แต่ Choi Hyuk ก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้
 Flame-Rain’s words went in one ear and out the other as he was lost in his own thoughts
คำพูดของ Flame-Rain เดินไปข้างหนึ่งข้างในและข้างในขณะที่เขาหลงทางความคิดของตัวเอง
 Looking at Choi Hyuk’s blank expression, Flame-Rain eventually realized he wasn’t listening to her and became annoyed
มองไปที่การแสดงออกที่ว่างเปล่าของ Choi Hyuk, Flame-Rain ในที่สุดก็รู้ว่าเขาไม่ได้ฟังเธอและรู้สึกหงุดหงิด
 “Hey!” Punch! “Kak!” Although Flame-Rain only swung her small fist, Choi Hyuk vomited blood while standing
"เฮ้!" Punch! 
 Her punch possessed a terrifyingly superhuman strength
หมัดของเธอมีความแข็งแกร่งเหนือมนุษย์
 However, as a warrior among warriors, Flame-Rain didn’t care about this amount of blood
อย่างไรก็ตามในฐานะนักรบในหมู่นักรบ Flame-Rain ไม่ได้ใส่ใจกับเลือดนี้
 “When someone is speaking… I, hmm? Came all the way here, hmm? To see you, hmm? When I’m so busy, hmm? When I have so many friends, hmm? I only came to say farewell to you, hmm?” Flame-Rain hectored him as though she was trying to fix his manners
"เมื่อมีคนพูด ... ฉัน hmm? 
 Although the place he was hit hurt, Choi Hyuk smiled when he saw her like that
ถึงแม้ว่าสถานที่ที่เขาโดนทำร้ายชอยฮยอกยิ้มเมื่อเห็นเธอแบบนั้น
   “Okay, okay
"ตกลงตกลง
” Flame-Rain, who had been hopping up and down, eventually let out a sigh when she saw Choi Hyuk’s plain reaction
"เปลวไฟ - เรย์ (Rain) ผู้ซึ่งกระโดดขึ้นและลงในที่สุดก็ถอนหายใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาธรรมดาของ Choi Hyuk
 “Haaa…” After sighing, she changed the mood again
"Haaa ... " หลังจากถอนหายใจเธอเปลี่ยนอารมณ์อีกครั้ง
 Her eyes turned serious as she said, “To be honest, I hoped that the earthlings wouldn’t be assigned to this duty… However, it’ll be a chance for you
ตาของเธอเปลี่ยนไปอย่างจริงจังขณะที่เธอพูดว่า "จริง ๆ แล้วฉันหวังว่าโลกนี้จะไม่ได้รับมอบหมายหน้าที่นี้ ... อย่างไรก็ตามมันจะเป็นโอกาสสำหรับคุณ
 The fact that you are in charge of training recruits means that you have already been acknowledged
ความจริงที่ว่าคุณอยู่ในความดูแลของการฝึกอบรม recruits หมายความว่าคุณได้รับการยอมรับแล้ว
 In fact, if the results are good, you’ll even accumulate great merits
ในความเป็นจริงถ้าผลดีคุณก็จะได้รับประโยชน์อย่างมาก
” ‘Acknowledgement’
" 'การรับทราบ'
 ‘Merits’
‘ข้อดี’
 Choi Hyuk hadn’t hoped for any of them
Choi Hyuk ไม่ได้หวังอะไรจากพวกเขา
   “Whether you pick an easy path… Or a hard one… I hope that you consider it carefully, friend
"ไม่ว่าคุณจะเลือกเส้นทางที่ง่ายหรือไม่ก็ยาก ... ฉันหวังว่าคุณจะพิจารณาเพื่อนอย่างรอบคอบ
” Tap
"แตะ
 Flame-Rain’s fist lightly touched Choi Hyuk’s chest
กำปั้นของ Flame-Rain สัมผัสหน้าอกของ Choi Hyuk เบา ๆ
 “I’m going
"ฉันกำลังไป
” Taking a step away, she waved her hand
"ก้าวออกไปเธอโบกมือให้เธอ
 Choi Hyuk hurriedly called out to her
ชอยฮยอกรีบโทรหาเธอ
 “Flame-Rain!” “Huh?” “… Let’s see each other again
"เปลวไฟ - เรน!" "ฮะ?" "... ลองดูกันอีกทีเถอะ
” Flame-Rain grinned
"เปลวไฟ - ฝนยิ้ม
 Placing one hand in her pocket, her entire body surged with flames
วางมือข้างหนึ่งลงในกระเป๋าของเธอร่างทั้งตัวของเธอพุ่งขึ้นด้วยเปลวเพลิง
 Flame-Rain disappeared, and cleanly burning flames remained in her place
เปลวเพลิงลุกไหม้หายไปและเปลวเพลิงลุกไหม้อย่างสะอาดเหลืออยู่ในที่ของเธอ
 The flames seemed to be waving, and they disappeared while waving
เปลวไฟดูเหมือนจะโบกมือและพวกเขาก็หายตัวไปในขณะที่โบกมือ
   Blaze
เปลวไฟ
   For some reason, Choi Hyuk couldn’t easily leave the place Flame-Rain had disappeared
ด้วยเหตุผลบางอย่าง Choi Hyuk ไม่สามารถออกจากสถานที่ได้อย่างง่ายดาย Flame-Rain ได้หายตัวไป