Chapter Prologue Chapter 0: Disaster Towering waves extending as far as the eye can see suddenly loomed over me
บทนำบทที่ 0: ภัยพิบัติคลื่นสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนตาสามารถมองเห็นฉันได้อย่างฉับพลัน
 My neck was stretched as far back as possible, but I still couldn’t see the crest of the wave
คอของฉันยืดออกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ฉันยังมองไม่เห็นยอดคลื่น
 Is my life going to end like this? Slowly battered to death by a giant wave? ​ This… was just too unreasonable
ชีวิตฉันจะจบแบบนี้ไหม 
 ​ … I’m screwed
... ฉันเมา
 ​ ------------------------------ ​ Hi, my name is Ju, surname Di Qi, a boy
------------------------------ สวัสดีชื่อของฉันคือจูนามสกุล Di Qi เด็กผู้ชาย
 It’s a pretty uncommon surname to be sure
เป็นนามสกุลแปลกสวยเพื่อให้มั่นใจว่า
 But in this mass of plainness known as me it is a defining feature
แต่ในมวลของธรรมดานี้เรียกว่าฉันเป็นคุณลักษณะที่กำหนด
 My only defining feature
คุณสมบัติเฉพาะของฉันเท่านั้น
 ​ Due to my prodigious reading skills and examination techniques, I graduated high school at the tender age of 16
เนื่องจากทักษะการอ่านและเทคนิคการตรวจสอบที่มหัศจรรย์ของฉันฉันเรียนจบมัธยมปลายเมื่ออายุได้ 16 ปี
 However, this doesn't mean that I’m smart
อย่างไรก็ตามนี่ไม่ได้หมายความว่าฉันฉลาด
 ​ After I had my college entrance exams, my parents and I went on a trip during the following holiday
หลังจากที่ฉันสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วพ่อแม่และฉันก็ไปเที่ยวในช่วงวันหยุดต่อไป
 It was supposed to be a normal graduation trip; however, an unexpected disaster struck
มันควรจะเป็นปกติการเดินทาง; 
 ​ It truly felt like I was on a train that derailed in a mountain pass as the ground violently shook around me
รู้สึกเหมือนอยู่บนรถไฟที่ลัดเลาะไปตามภูเขาเมื่อพื้นดินสั่นอย่างรุนแรง
 With the way it was shaking, I wouldn’t be surprised if the Earth was shattering right this instant
ด้วยวิธีที่มันสั่นผมจะไม่แปลกใจถ้าโลกกำลังสลายไปในทันทีทันใดนี้
 ​ Who knew earthquakes were so violent
ใครรู้ว่าเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงมาก
   Crawling out of the world’s most tragic ruins, my emotions were surprising bland as I stared at the quiet ocean in front of me
คลานออกจากสถานที่ปรักหักพังที่น่าเศร้าที่สุดในโลกอารมณ์ของฉันน่าแปลกใจเมื่อฉันจ้องมองที่มหาสมุทรอันเงียบสงบตรงหน้าฉัน
 With the way these ruins looked, it could pass off as one giant grave
ด้วยวิธีที่ซากปรักหักพังเหล่านี้มองก็สามารถผ่านออกเป็นหลุมฝังศพที่ยักษ์หนึ่ง
 ;which was fortunate as my parents have disappeared
ซึ่งโชคดีที่พ่อแม่ของฉันได้หายตัวไป
 Last I checked they were still in that ruins so they were likely to be dead
ครั้งสุดท้ายที่ฉันตรวจสอบพวกเขายังอยู่ในสถานที่ปรักหักพังที่พวกเขาจึงมีแนวโน้มที่จะตาย
 ​ In the first few hours after the initial tremor, I only met a few survivors
ในช่วงไม่กี่ชั่วโมงแรกหลังจากการสั่นสะเทือนครั้งแรกฉันพบเฉพาะผู้รอดชีวิตเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
 I was able to count them with both hands at first, but soon I only required one hand, as a portion of them never made it to midnight
ตอนแรกฉันสามารถนับได้ด้วยมือทั้งสองข้าง แต่ในไม่ช้าฉันก็ต้องใช้มือข้างเดียวเท่านั้นเนื่องจากบางส่วนของพวกเขาไม่เคยทำมาถึงเที่ยงคืน
 ​ The remaining survivors huddled together with tears in their eyes, encouraging each other
ผู้รอดชีวิตที่เหลือหดตัวพร้อมกับน้ำตาในดวงตาของพวกเขาซึ่งกันและกัน
 They told each other that help was coming and that they just had to survive till then
พวกเขาบอกกันและกันว่าความช่วยเหลือกำลังจะเกิดขึ้นและพวกเขาก็ต้องรอดไปเรื่อย ๆ
 However, cold hard logic dictated that this atmosphere would not last long
อย่างไรก็ตามตรรกะที่ยากเย็นตรึงใจว่าบรรยากาศนี้จะไม่นาน
   It was an obvious conclusion to draw
เป็นข้อสรุปที่เห็นได้ชัดในการวาด
 After all, there weren’t even any communications signals in this region
หลังจากทั้งหมดไม่มีสัญญาณการสื่อสารใด ๆ ในภูมิภาคนี้
 ​ With the chaotic state of this beach, a helicopter couldn’t land even if one actually came
ด้วยสภาพที่วุ่นวายของชายหาดแห่งนี้เฮลิคอปเตอร์ไม่สามารถลงจอดได้แม้ว่าจะมีใครเข้ามาก็ตาม
 There was sufficient food and water in the ruins but one ran the risk of dying in any subsequent tremors while scavenging
มีอาหารและน้ำเพียงพอในซากปรักหักพัง แต่มีความเสี่ยงที่จะตายในช่วงที่มีการสั่นสะเทือนในเวลาต่อมา
   The best everyone could do was pitch tents in the nearby forest, but then the chances of getting spotted by a rescue team were low
สิ่งที่ดีที่สุดที่ทุกคนควรทำคือการกางเต็นท์ในบริเวณป่าใกล้เคียง แต่โอกาสที่ทีมกู้ภัยจะได้รับน้อย
 Spoiler alert, no one came
เตือนสกิลไม่มีใครมา
 ​ A seaside city during the tourist season and the only survivors left after the violent shakes could be counted on a hand
เมืองชายทะเลในช่วงฤดูท่องเที่ยวและผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอาจนับได้ในมือ
 How many people actually died in this natural disaster? Based on my knowledge of earthquakes, it wouldn’t be strange if over a hundred thousand people died
กี่คนที่เสียชีวิตจริงในภัยพิบัติทางธรรมชาตินี้? 
   On the third day, a foul smell started emanating from the ruins
ในวันที่สามกลิ่นเหม็นเริ่มเล็ดลอดออกมาจากซากปรักหักพัง
 Looks like our food and water are no longer dependable
ดูเหมือนว่าอาหารและน้ำของเราไม่สามารถเชื่อถือได้อีกต่อไป
 By this time the atmosphere in the camp had started changing
ตอนนี้บรรยากาศในค่ายเริ่มเปลี่ยนไป
 I wonder how long before they start killing each other? The answer: the fifth day
ฉันสงสัยว่านานก่อนที่จะเริ่มฆ่ากัน? 
 ​ However, I had long since left their camp and made my own shelter in the forest
อย่างไรก็ตามฉันได้ทิ้งค่ายของพวกเขามานานแล้วและทำให้ที่พักพิงของฉันอยู่ในป่า
 My rations consisted of rainwater and hearts of palm
อาหารของฉันประกอบด้วยน้ำฝนและหัวใจของฝ่ามือ
 ​ On the 9th day, while searching for signs of a rescue team, I came across several long dead bodies
ในวันที่ 9 ขณะกำลังค้นหาสัญญาณของทีมกู้ภัยฉันได้พบศพที่ตายตัวหลายแห่ง
 They belonged to the people who had been crying together on the first day
พวกเขาเป็นของคนที่ร้องไห้ด้วยกันในวันแรก
   Di Qi Ju:What the heck… Di Qi Ju: I’m the only one…left?   By now, I was physically and mentally drained
Di Qi Ju: ห่า ... Di Qi Ju: ฉันเป็นคนเดียว ... ซ้าย? 
 Is the rescue team…coming? Don’t tell the earthquake destroyed this vast nation? Or even the world?   I don’t want to die…I want to live…   The only death I can accept is one where I die while searching for my parents
ทีมกู้ภัย ... มา? 
 But between survival and kinship, I had already chosen the cold logical choice of survival
แต่ระหว่างการอยู่รอดและความเป็นญาติกันฉันได้เลือกทางเลือกในการอยู่รอดที่เย็นแล้ว
 If I died now, it would be the ultimate insult to my parents
ถ้าฉันตายตอนนี้ก็จะเป็นการดูถูกที่ดีที่สุดกับพ่อแม่ของฉัน
 I DON’T WANT TO DIE, even if I’m the only one left…   Three days later I was woken up by an unusual tremor
ฉันไม่ต้องการที่จะตายแม้ว่าฉันจะเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ ... สามวันต่อมาฉันตื่นขึ้นโดยการสั่นสะเทือนที่ผิดปกติ
 Unlike the aftershocks, this was clearly a rapidly approaching tremor
ซึ่งแตกต่างจากระลอกนี้เป็นอย่างเห็นได้ชัดการสั่นสะเทือนอย่างรวดเร็วใกล้
 Other than a helicopter, there was nothing else that came to mind
นอกจากเฮลิคอปเตอร์แล้วยังมีอะไรอื่นที่คิดออก
 I excitedly dragged my fatigued body out of my makeshift shelter and raised my head------   …   This…was just too unreasonable
ฉันตื่นเต้นลากร่างกายที่เหนื่อยล้าออกจากที่พักพิงชั่วคราวของฉันและยกศีรษะของฉัน ------ ... นี้ ... เป็นเพียงเหตุผลเกินไป
   Everything…Everything, from the moment I opened my eyes to the last scene I saw, was just too unreasonable
ทุกสิ่งทุกอย่าง ... ทุกอย่างตั้งแต่ช่วงที่ฉันเปิดตาไปจนถึงฉากสุดท้ายที่ฉันเห็นก็ไม่มีเหตุผลอะไร
   As the giant waves swallowed my body, I curled up tightly
เมื่อคลื่นยักษ์กลืนร่างกายของฉันฉันขดตัวขึ้นอย่างแน่นหนา
 The only remaining emotion left in this body was hatred
อารมณ์เหลือเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่ในร่างกายนี้คือความเกลียดชัง
 Even if this was an unreasonable outcome… I still… Did not want to die
แม้ว่านี่จะเป็นผลที่ไม่สมเหตุสมผล แต่ฉันยัง ... ไม่อยากตาย
 … … 
... ...