Chapter 2 Chapter 2: Tender Loving Care The next day, I woke up once more
วันรุ่งขึ้นฉันตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
   The same room, the same view
ห้องเดียวกันมุมมองเดียวกัน
   My companion, the oil lamp, was taking a break today
เพื่อนของฉันโคมไฟน้ำมันกำลังหยุดพักในวันนี้
 Instead the sun took his place; it's warm radiance shining in from the window and onto the blanket covering me
แทนดวงอาทิตย์เอาสถานที่ของเขา; 
 ​ I guess yesterday’s events weren’t a hallucination after all
ฉันเดาว่าเหตุการณ์ในวันวานนี้ไม่ใช่ภาพลวงตา
 ​ I tried up to sit up and lower my legs, but that tiny movement alone wore me out
ฉันพยายามขึ้นนั่งและลดขาของฉัน แต่การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ เพียงอย่างเดียวสวมฉันออก
 It felt like I just ran a 100m dash
รู้สึกเหมือนวิ่งแค่ 100 เมตร
 ​ Is my body really that exhausted? I guess I’ll just lie in bed
ร่างกายของฉันจริงๆที่หมด? 
 ​ Right at that moment, the door opened and yesterday’s raincoat lady walked in
ในเวลานั้นประตูเปิดออกและหญิงเสื้อกันฝนของเมื่อวานเดินเข้ามา
 ​ Oh wait
โอ้รอ
It’s not a raincoat
ไม่ใช่เสื้อกันฝน
 Being of a much clearer state of mind, I recognized that 'raincoat' for what it truly was: a hooded robe
เป็นของรัฐที่ชัดเจนมากขึ้นของจิตใจผมได้รับการยอมรับว่า 'เสื้อกันฝน' สำหรับสิ่งที่แท้จริงคือ: เสื้อคลุมด้วยผ้าคลุมผม
 It was woven from a coarse brown cloth, giving it the look of the robe worn by a priest or farmer
เป็นผ้าทอจากผ้าสีน้ำตาลหยาบให้รูปลักษณ์ของเสื้อคลุมสวมใส่โดยนักบวชหรือชาวนา
 ​ As the owner of the mysterious female voice walked to my bedside, she finally revealed her identity
ในฐานะเจ้าของเสียงหญิงลึกลับเดินไปที่ข้างเตียงของฉันในที่สุดเธอก็เปิดเผยตัวตนของเธอ
 She pulled back her hood, revealing a head of silky long hair
เธอดึงหมวกกลับมาเผยให้เห็นศีรษะของเส้นผมยาว
 She was a brunette and like the people I saw yesterday, her face resembled a set of features I’ve never seen before
เธอเป็นคนผิวดำและเหมือนคนที่ฉันเห็นเมื่อวานนี้ใบหน้าของเธอคล้ายกับชุดของคุณสมบัติที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
   However, she was beautiful
อย่างไรก็ตามเธอสวยมาก
 Very beautiful
สวยมาก
 Like the white pistil of a flower, her beauty gave an impression of tender bashfulness
เหมือนเกสรตัวเมียสีขาวของดอกไม้ความสวยงามของเธอทำให้รู้สึกอึดอัดใจ
 What’s more, her age gave her beauty a mature flavor
ยิ่งไปกว่านั้นอายุของเธอทำให้ความงามของเธอสวยขึ้น
 ​ ??: 
??:
You’re awake?   She asked with a simple smile as she sat on the bedside
คุณตื่น? 
   Di Qi Ju: Yeah… Di Qi Ju: How may I address…   ??: My name? Let me think, my name translated into mandarin should be… ??: Poppy
Di Qi Ju: อืม ... Di Qi Ju: ฉันจะอยู่ได้อย่างไร ... ?: ฉันชื่อ? 
   Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
   Poppies were a beautiful but evil flower
ดอกป๊อปปี้เป็นดอกไม้ที่สวยงาม แต่ชั่วร้าย
  [1]   Di Qi Ju: There are poppies in this world as well? Poppy:
[1] Di Qi Ju: มีป๊อปปี้ในโลกใบนี้ด้วยหรือ? 
 Poppy: You seem have accepted that you've come to a different world
Poppy: ดูเหมือนว่าคุณยอมรับว่าคุณได้เข้าสู่โลกที่แตกต่าง
 Di Qi Ju: Uh------- Di Qi Ju: I’ve half-accepted it
Di Qi Ju: Uh ------- Di Qi Ju: ฉันยอมรับมันครึ่งหนึ่งแล้ว
 The other half I will have to confirm myself
อีกครึ่งหนึ่งฉันจะต้องยืนยันตัวเอง
   That’s right
ถูกตัอง
 By all accounts, I should be dead right now
โดยบัญชีทั้งหมดฉันควรจะตายตอนนี้
   Even if and that’s a big if, I managed to survive, I shouldn’t be lying on a bed in a place like this
แม้ว่าจะเป็นขนาดใหญ่ แต่ถ้าฉันรอดมาได้ฉันไม่ควรนอนบนเตียงในสถานที่เช่นนี้
 Transmigrating to a different world, no matter how plausible, required a round of verification at least
การย้ายข้ามประเทศไปยังโลกอื่นไม่ว่าจะเป็นไปได้อย่างไรต้องใช้การตรวจสอบอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
   Poppy:So, what’s your name? Di Qu Ju: Oh, my bad
Poppy: งั้นชื่อคุณคืออะไร? 
My name is Di Qi Ju
ฉันชื่อ Di Qi Ju
 Poppy: Di Qi Ju? As expected of a different world, such a unique naming sense
ป๊อปปี้: Di Qi Ju? 
 Di Qi Ju: Haha……   There definitely isn’t a person with an equally unique name beside me right now!   Poppy: I’m guessing you have a lot of questions for me right now, but let’s have breakfast first
Di Qi Ju: ฮ่าฮ่า ...... ตอนนี้ไม่มีคนที่มีชื่อที่ไม่เหมือนใคร 
   As she said this, she took out an equally unique looking bowl of porridge: white with strains of green mixed into it
ขณะที่เธอพูดแบบนี้เธอหยิบชามที่ดูไม่เหมือนใครของโจ๊ก: สีขาวกับสายพันธุ์ของสีเขียวผสมลงในนั้น
 While it wasn’t what I expected, the color wasn’t repulsive either
ในขณะที่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันคาดหวังสีไม่น่ารังเกียจอย่างใดอย่างหนึ่ง
   Di Qi Ju: Alright
Di Qi Ju: เอาล่ะ
Thank you
ขอขอบคุณ
   I watched as she scooped up a spoonful of porridge and gently blew on it and…   
ฉันเฝ้ามองขณะที่เธอตักขึ้นหนึ่งช้อนเต็มของโจ๊กและค่อยๆเป่าบนและ ...
Sent it right into her mouth
ส่งมันเข้าไปในปากของเธอ
   Di Qi Ju: 
Di Qi Ju:
Eh?   I guess that was her breakfast? I must’ve misunderstood her words? I guess the dream of having a beautiful mature lady gently feed me porridge one spoonful at a time was just that
ใช่มั้ย? 
a dream
ฝัน
 ​ As I reflected on my broken dreams and heart, Poppy suddenly put down the bowl
ขณะที่ผมได้สะท้อนความฝันและหัวใจที่แตกสลายของผม Poppy ก็ใส่ชามลง
 Lifting up her slender pale thighs, she mounted the wooden bed
ยกต้นเพรียวขึ้นเรื่อย ๆ เธอนั่งบนเตียงไม้
   Di Qi Ju: Hmm????   She straddled my body and slowly parted her brownish red hair
Di Qi Ju: Hmm? 
 Gently closing her eyes, she grabbed onto my face and slowly descended
ค่อยๆหลับตาลงเธอคว้าหน้าและค่อยๆลงมา
   Di Qi Ju : Ah wait wait wait-------   Just as our lips were about meet, she suddenly stopped and opened her eyes
Di Qi Ju: โอ้รอรอสักครู่ ------- เช่นเดียวกับริมฝีปากของเราเกี่ยวกับการพบเธอก็หยุดและเปิดตาของเธอ
   Poppy:
ป๊อปปี้:
   *Insert picture of someone swallowing*   Poppy:------Oh right! Di Qi Ju: What’s right?? Poppy: You’re awake so there’s no need to feed you this way
* ใส่ภาพของใครบางคนกลืนกิน * Poppy: ------ โอ้ใช่! 
 Di Qi Ju: 
Di Qi Ju:
   Hold on
กดค้างไว้
 If my understanding of the Chinese language is correct, doesn’t that mean that she…   Di Qi Ju: You’ve done it before? Poppy: If I hadn’t done so, you would have starved to death long ago
ถ้าความเข้าใจภาษาจีนถูกต้องไม่ได้หมายความว่าเธอ ... Di Qi Ju: คุณเคยทำมาก่อนหรือเปล่า? 
 Di Qi Ju: Aren’t there other methods? Isn’t doing that kind of awkward? Poppy: What’s wrong with doing it, the feeling of two tongues meeting is quite enjoyable
Di Qi Ju: ไม่ได้มีวิธีการอื่นหรือไม่? 
   Why did I feel like her words and her serene smile didn’t match up at all! Her actions weren’t any better either! While she said this, her face was as close as ever to my face; a slightly sweet-smelling breeze blew into my nose as she spoke
ทำไมฉันจึงรู้สึกเหมือนคำพูดของเธอและรอยยิ้มอันเงียบสงบของเธอไม่ได้เข้ากันเลย! 
   Ahhh
Ahhh
That wasn’t the answer I wanted to hear!   Di Qi Ju: Hold on! When did you find me? How long have I been unconscious? Poppy: Well, today should be the eleventh day
นั่นไม่ใช่คำตอบที่ฉันต้องการจะได้ยิน! 
 Di Qi Ju: So for those 11 days
Di Qi Ju: ใน 11 วันนี้
you were doing it? Poppy: Yup
คุณกำลังทำมันอยู่หรือ? 
 Not just feeding, I helped to clean your body and excrement as well
ไม่ใช่แค่การให้อาหารฉันก็ยังช่วยทำความสะอาดร่างกายและอุจจาระด้วยเช่นกัน
 Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
   Hearing this, a chill ran through my body
เมื่อได้ยินแบบนี้แล้วฉันรู้สึกหนาวสั่นวิ่งผ่านร่างกายของฉัน
 Wait, why does it feel kind of chilly under this blanket? It was at this moment that I discovered the naked truth!   As if my discomfort had been discovered, Poppy flashed me an alluring smile
เดี๋ยวก่อนทำไมมันถึงรู้สึกหนาวเย็นภายใต้ผ้าห่มนี้? 
   Poppy: Its,
Poppy: มัน,
ok
ตกลง
 Even your sphincter had a beautiful form
แม้กล้ามเนื้อหูรูดของคุณมีรูปแบบที่สวยงาม
 Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
 Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
   Form… Beautiful…   I, Di Qi Ju, male, 16
แบบฟอร์ม ... สวยงาม ... ฉัน, Di Qi Ju, ชาย, 16
 Have been praised as beautiful for the first time in my life
ได้รับการยกย่องว่าสวยงามเป็นครั้งแรกในชีวิตของฉัน
 And the reason was, my beautiful sphincter
เหตุผลก็คือกล้ามเนื้อหูรูดที่สวยงามของฉัน
 ​ Poppy: Ah? You’ve fallen asleep again? Poppy: I guess there’s no choice but to use the old method
Poppy: อา? 
 Di Qi Ju: I’m not asleep!!!   I mustered what strength I had left in my body to sit up and squeezed her to the foot of the bed
Di Qi Ju: ฉันไม่หลับ! 
 With her out of the way, I quickly pick up the bowl of porridge and poured it down my throat
กับเธอออกไปจากทางที่ฉันได้อย่างรวดเร็วหยิบชามโจ๊กและเทลงในลำคอของฉัน
   To be honest, as boy who has had zero experience with the opposite sex at my age, I do not mind her advances
ความซื่อสัตย์สุจริตในฐานะเด็กผู้ชายที่ไม่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้ามเมื่ออายุฉันไม่สนใจความก้าวหน้าของเธอ
   Or should I say, no man would reject the advances of a girl that suits his taste
หรือฉันควรจะพูดว่าไม่มีใครปฏิเสธความก้าวหน้าของผู้หญิงที่เหมาะกับรสนิยมของเขา
   But! I do mind that there were things I was not aware of being done to my body!   While I am aware of them now, I still hate it!   Di Qi Ju: I’m done eating! Poppy: Oh, you seem pretty energetic as you drank that porridge
แต่! 
 Have you recovered? Looks like my hard work over past 10 days weren’t in vain after all
คุณฟื้นตัวหรือยัง? 
 Di Qi Ju: Now
Di Qi Ju: ตอนนี้
with my belly full of questions, I have two important questions to ask
กับท้องของฉันเต็มไปด้วยคำถามฉันมีสองคำถามที่สำคัญที่จะถาม
 Poppy: No problem, go ahead and ask
ป๊อปปี้: ไม่มีปัญหา, ไปข้างหน้าและถาม
 I was planning to tell you more about this world anyway
ฉันวางแผนที่จะบอกคุณเกี่ยวกับโลกนี้ต่อไป
 Di Qi Ju: Firstly, what’s your age? ​ Poppy’s smile apparently went on a lunchbreak, leaving her expressionless momentarily
Di Qi Ju: ประการแรกคุณอายุเท่าไหร่ 
 ​ Poppy: 26 years old
Poppy: 26 ปี
 SINGLE
SINGLE
   So she’s older than me by 10 years
ดังนั้นเธออายุมากกว่าฉันถึง 10 ปี
 Wait, why did she emphasize the word single?   Di Qi Ju: Second, is there any part of my body that hasn’t been violated?   
รอทำไมเธอถึงเน้นคำเดียว? 
The room went quiet for a minute   Poppy: Quite a lot! The digestive system, the immune system, the circulatory system…
ห้องพักเงียบสงบเป็นเวลาหนึ่งนาที Poppy: ค่อนข้างมาก! 
 Di Qi Ju: So everything on the outside has been violated !?!? Poppy: wuuu
Di Qi Ju: ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ข้างนอกได้ถูกละเมิด!?!? 
Don’t tell me I’ve done something wrong? Di Qi Ju: Don’t tell me you did something right?? Poppy: But
อย่าบอกฉันว่าฉันได้ทำอะไรผิดพลาดหรือไม่? 
there’s a young and cute boy sleeping in front of me
มีเด็กหนุ่มและน่ารักกำลังนอนหลับอยู่ข้างหน้าฉัน
 There’s no way to not do anything! Di Qi Ju: …… Poppy: …… Di Qi Ju: …… Poppy: …
ไม่มีทางที่จะไม่ทำอะไรเลย! 
 Di Qi Ju: Anyway, can you at least let me wear some clothes? Poppy: Sure
Di Qi Ju: ยังไงก็ตามคุณสามารถปล่อยให้ฉันใส่เสื้อผ้าได้หรือไม่? 
 Got it
เข้าใจแล้ว
 Affirmative
ซึ่งยืนยัน
 …… …… When I woke up this morning, my acceptance of this whole 'transmigration into a different world' thing was at 50%
...... ...... เมื่อฉันตื่นขึ้นตอนเช้านี้การยอมรับของฉันเกี่ยวกับ "การย้ายเข้าสู่โลกที่แตกต่าง" เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่ 50%
   Right now, it’s at 90%
ตอนนี้มันอยู่ที่ 90%
 Why? Because: with a personality that is definitely 'out of this world'; a lady like poppy could only exist in a different world
ทำไม?