Chapter 24 The Undying Drama Chapter 24: The Meaning of Being a Friend I had a vague memory of doing something really stupid during the second year of middle school
บทที่ 24 The Undying Drama บทที่ 24: ความหมายของการเป็นเพื่อนฉันมีความทรงจำที่คลุมเครือในการทำอะไรโง่ ๆ ในช่วงปีที่สองของโรงเรียนมัธยม
I remember standing at the foot of my bed and falling backwards with my back straightened
ผมจำได้ว่ายืนอยู่ที่เท้าของเตียงและล้มหลังกับหลังของฉันยืดตัว
That feeling of freefall was truly addictive, and made me want to try it again
ความรู้สึกของ Freefall เป็นเสพติดอย่างแท้จริงและทำให้ฉันต้องการที่จะลองอีกครั้ง
And so I did
และฉันก็ทำได้
With the bed as my makeshift trampoline, I jumped into the air and landed spread-eagled on back onto the bed
กับเตียงเป็นชั่วคราวของฉัน trampoline ฉัน jumped ในอากาศและ landed กระจาย eagled บนกลับไปยังเตียง
Then…*crack* the bed broke
จากนั้น ... * แตก * เตียงแตก
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
That was the exact sensation I was experiencing as I crashed through the dense canopy and onto the floor
นั่นเป็นความรู้สึกที่แท้จริงที่ฉันประสบขณะที่ฉันชนผ่านหลังคาที่หนาแน่นและลงบนพื้น
It seems like my wish ability saved me once more
ดูเหมือนความสามารถที่ต้องการของฉันช่วยฉันอีกครั้ง
The fall which would have killed most people only left me slightly dirtied
ฤดูใบไม้ร่วงที่จะฆ่าคนส่วนใหญ่เหลือเพียงเล็กน้อยฉันสกปรก
Darkness filled my vision at this moment as a giant, blanket-like object covered my body and face
ความมืดเต็มไปด้วยวิสัยทัศน์ของฉันในขณะนี้ขณะที่ร่างยักษ์ร่างห่มปกคลุมร่างกายและใบหน้าของฉัน
It was Mo Chuan
มันเป็นโมชวน
That’s right
ถูกตัอง
as we fell, he grabbed hold of me and tried to lessen the impact of the fall
ขณะที่เราล้มเขาคว้าฉันไว้และพยายามลดผลกระทบของฤดูใบไม้ร่วง
However, the end result was as shown… It was probably his last futile attempt at trying to save me
อย่างไรก็ตามผลลัพธ์ที่ได้ดังแสดง ... มันอาจเป็นความพยายามที่ไร้ประโยชน์ครั้งสุดท้ายของเขาที่พยายามจะช่วยฉัน
I didn’t mind it at all
ฉันไม่ได้คิดเลย
Or should I say, it made me happy knowing that someone cared that much for me
หรือฉันควรจะพูดว่ามันทำให้ฉันมีความสุขที่รู้ว่าคนดูแลที่มากสำหรับฉัน
Di Qi Ju: Mo Chuan
Di Qi Ju: Mo Chuan
Mo Chuan:
โมชวน:
Di Qi Ju: Mo Chuan? Mo Chuan:
Di Qi Ju: Mo Chuan?
There was no response
ไม่มีการตอบสนอง
All I heard was the pained breathing emanating from the top of my head
ทั้งหมดที่ฉันได้ยินคือการหายใจที่เจ็บปวดซึ่งไหลออกมาจากด้านบนศีรษะของฉัน
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Mo Chuan! I reached out with my hands and touched his chest
โมชวน!
That mangled sensation
ความรู้สึกผิดพลาดนั้น
his insides are done for… Even a seasonal wolf’s sturdy body couldn’t survive the impact of a 200 meter fall
insides ของเขาทำเพื่อ ... แม้ร่างแข็งแรงของหมาป่าตามฤดูกาลไม่สามารถอยู่รอดผลกระทบของฤดูใบไม้ร่วง 200 เมตร
That relief I felt from survived the fall was now gone without a trace
ความโล่งอกที่ฉันรู้สึกว่ารอดพ้นจากการล่มสลายได้หายไปโดยไม่มีร่องรอย
Di Qi Ju: Mo Chuan! Can you hear me?! I immediately crawled out from under his body and placed him in a recovery position
Di Qi Ju: Mo Chuan!
[1] Slowly but surely, his breathing became softer and softer as blood began dripping out of the corners of his mouth
[1] ช้า แต่แน่นอนลมหายใจของเขากลายเป็นนุ่มและนุ่มเป็นเลือดเริ่มหยดออกมาจากมุมปากของเขา
Di Qi Ju: Hey… Di Qi Ju:
Di Qi Ju: เฮ้ ... Di Qi Ju:
Mo Chuan? No response
โมชวน?
even his breathing had stopped
แม้กระทั่งการหายใจของเขาก็หยุดลงแล้ว
I got goosebumps as a chill descended upon my body
ฉันหงุดหงิดเมื่อเย็นลงบนร่างกายของฉัน
My brain was a complete mess as I sat there silently, my ragged breathing echoing slowly through air
สมองของฉันเป็นระเบียบที่สมบูรณ์แบบขณะที่ฉันนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ การหายใจที่คั่งแค้นของฉันสะท้อนออกมาอย่างช้าๆทางอากาศ
That soft, trembling sound as my breath trailed off
เสียงเบาและสั่นขณะลมหายใจของฉันหายไป
it was like the sad lamentations of a life lost
มันก็เหมือนเศร้าเศร้าของชีวิตที่หายไป
He’s…
เขา ...
dead… …… “Mo Chuan: -----Ju!” “Mo Chuan: Don’t just give up!” Di Qi Ju:
ตาย ... ...... "Mo Chuan: ----- Ju!" "Mo Chuan: อย่าเพิ่งยอมแพ้" Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju: You motherf*cking bastard----why did you have to motherf*cking die on me!! The surrounding leaves rustled as my mournful curse echoed in the ravine
Di Qi Ju: คุณเป็นลูกครึ่ง * ลูกครึ่งงงงวย ---- ทำไมคุณต้องแม่ลูก * ตายไปเรื่อย ๆ !!
I never realized that I had it in me to swear this hard
ฉันไม่เคยตระหนักว่าฉันมีมันในฉันที่จะสาบานอย่างนี้
As the filthy swear words echoed in my ears, I was gradually brought back to my senses
ในขณะที่คำสบถที่สกปรกสะท้อนอยู่ในหูของฉันฉันก็ค่อยๆนำกลับไปสู่ความรู้สึกของฉัน
With a decisive look on my face, I closed my eyelids and adopted the 十 pose as the familiar darkness filled my world once more
ด้วยรูปลักษณ์ที่โดดเด่นบนใบหน้าของฉันฉันปิดเปลือกตาของฉันและนำท่า十เป็นความมืดที่คุ้นเคยเต็มไปด้วยโลกของฉันอีกครั้ง
Di Qi Ju: Westrealm… Di Qi Ju: I beseech thee, oh Westrealm, God of this world… My vision was filled with the dense ocean of stars once more
Di Qi Ju: Westrealm ... Di Qi Ju: ฉันขอร้องท่านโอ้ Westrealm พระเจ้าของโลกนี้ ... วิสัยทัศน์ของฉันเต็มไปด้วยมหาสมุทรที่หนาแน่นของดาวอีกครั้ง
God had answered my prayers
พระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐานของฉัน
Di Qi Ju: Please save the life of my friend in front of me, please heal him of all the pain and injury on his body… The shimmering stars showed no signs of change, but I was sure of its acknowledgement
Di Qi Ju: โปรดช่วยชีวิตเพื่อนของฉันอยู่ข้างหน้าฉันโปรดช่วยรักษาความเจ็บปวดและการบาดเจ็บทั้งหมดบนร่างกายของเขา ... ดาวที่ส่องแสงไม่มีร่องรอยการเปลี่ยนแปลง แต่ฉันมั่นใจว่าจะได้รับการยอมรับ
Di Qi Ju: I am willing to pay…
Di Qi Ju: ฉันยินดีจ่ายเงิน ...
how many points should I use? In my heart, how much was Mo Chuan worth? While he didn’t unconditionally care for me like Miss Poppy; While he didn’t even try to talk to me most of the time… He was the one who quietly supported me from the beginning
ฉันควรใช้กี่คะแนน?
He was willing to trust me; to befriend me
เขายินดีที่จะเชื่อใจฉัน
Even if he hadn’t done anything for me, the importance he placed on me was clear for all to see
แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอะไรให้ฉัน แต่ความสำคัญที่เขาวางไว้กับฉันก็เป็นที่ชัดเจนสำหรับทุกคนที่เห็น
All these
ทั้งหมดนี้
were enough
มีเพียงพอ
It was a just mere three days
มันเป็นเพียงแค่สามวันเท่านั้น
Yet in that brief exchange, I had felt warmth, of which I have never experienced from a stranger in the past 16 years of my life
ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้ฉันรู้สึกอบอุ่นซึ่งฉันไม่เคยมีประสบการณ์จากคนแปลกหน้าในช่วง 16 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของฉัน
The budding warmth of a friendship
ความรู้สึกอบอุ่นจากมิตรภาพ
How much was this worth to me? Di Qi Ju: I am willing… Di Qi Ju:
ฉันมีค่าอะไรมาก
to give up 10,000 wish points; so please save his life; please cure all his injuries and pain
ยกเลิกคะแนนสะสม 10,000 คะแนน
Di Qi Ju: Westrealm…I’m begging you
Di Qi Ju: Westrealm ... ฉันขอร้องคุณ
Di Qi Ju: Oh, God… A minute later, the ocean of stars quietly retreated; the same as always
Di Qi Ju: โอ้พระเจ้า ... นาทีต่อมามหาสมุทรดวงดาวก็ค่อยๆถอยกลับไป
Just like the intangible gods above, you could never grasp the true will behind the these stars
เช่นเดียวกับพระเจ้าที่ไม่มีตัวตนข้างต้นคุณจะไม่สามารถเข้าใจความจริงที่อยู่เบื้องหลังดาวเหล่านี้ได้
I opened my eyes and placed my arms on Mo Chuan’s chest once more
ฉันลืมตาขึ้นและวางแขนของฉันไว้บนหน้าอกของ Mo Chuan อีกครั้ง
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
It’s back! That burly and dependable chest no longer felt mangled! His breath? Still kind of uneven but at least it seemed like the pain was gone
มันกลับมาแล้ว!
Is he saved? Di Qi Ju: Mo Chuan, Mo Chuan… Mo Chuan:
เขาช่วยชีวิต?
Mo Chuan: Ah… Di Qi Ju: Mo Chuan! How are you feeling?? Mo Chuan:…
Mo Chuan: อ่า ... Di Qi Ju: Mo Chuan!
A tiny crack appeared in his otherwise firmly shut eyelids; it seemed like he didn’t even have the energy to open his eyes
รอยแตกเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นในเปลือกตาปิดอย่างแน่นหนาอย่างอื่นของเขา
Mo Chuan:
โมชวน:
I can’t
ฉันไม่สามารถ
feel my body
รู้สึกถึงร่างกายของฉัน
Di Qi Ju: Can’t feel your body? Mo Chuan: I
Di Qi Ju: ไม่รู้สึกถึงร่างกายของคุณ?
can’t move
ไม่สามารถขยับได้
no energy… His soft quivering voice was a huge contrast to his fierce countenance when he fought those adventurers a few minutes ago
ไม่มีพลัง ... เสียงอ่อนนุ่มของเขาแตกต่างอย่างมากกับสีหน้าที่ดุร้ายเมื่อเขาต่อสู้กับเหล่านักผจญภัยไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
What’s going on? Don’t tell me
เกิดอะไรขึ้น?
the price of healing his injuries
ราคาของการรักษาอาการบาดเจ็บของเขา
was his body’s energy? Sounds about right
พลังงานของร่างกายของเขา?
I should’ve factored this in when I made that wish
ฉันควรจะได้รับปัจจัยในเรื่องนี้เมื่อฉันต้องการ
Mo Chuan: “Cannabis tranquilizer”
Mo Chuan: "กัญชายากล่อมประสาท"
? Di Qi Ju: Err
?
maybe, I’m not too sure
บางทีฉันไม่แน่ใจเกินไป
He seemed to have misunderstood it as the effects of the poison
ดูเหมือนว่าเขาเข้าใจผิดว่าเป็นผลของพิษ
If my wish was fulfilled, that poison on his legs should’ve been gone by now
ถ้าความปรารถนาของฉันเป็นจริงยาพิษบนขาของเขาก็ควรจะหายไปในตอนนี้
Either way, as long as he’s fine, half the battle is won
ทั้งสองวิธีตราบเท่าที่เขาสบายดีครึ่งรบก็ชนะแล้ว
As for the remaining half
ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง
how do we get out of here? There’s no way back up to that bridge without sprouting a pair of wings
เราจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร?
Furthermore, Mo Chuan’s condition probably wouldn’t allow for such strenuous movement
นอกจากนี้สภาพของ Mo Chuan อาจจะไม่อนุญาตให้มีการเคลื่อนไหวอย่างหนักเช่นนี้
If he’s merely exhausted from the lack of energy, the best choice now would be to find some food and water for him
ถ้าเขาเหน็ดเหนื่อยจากการขาดพลังงานทางเลือกที่ดีที่สุดคือการหาอาหารและน้ำให้กับเขา
Di Qi Ju: Mo Chuan, wait here for a moment
Di Qi Ju: Mo Chuan, รอสักครู่
I’ll go have a look around and see if there’s anything we can use
ฉันจะไปดูรอบ ๆ แล้วดูว่ามีอะไรที่เราสามารถใช้ได้หรือไม่
Mo Chuan:
โมชวน:
you’re
คุณ
fine? Di Qi Ju: Oh
ละเอียด?
me? I was luckier than you
ผม?
Besides, didn’t you break my fall as we fell? Di Qi Ju: I’m fine
นอกจากนี้คุณไม่ได้ทำลายฤดูใบไม้ร่วงของฉันเมื่อเราลดลง?
Just wait a moment, I’ll be right back
แค่รอสักครู่ฉันจะกลับมาทันที
Mo Chuan:
โมชวน:
sure
แน่ใจ
A short distance away, the first thing I found was the remains of our water bottles and a puddle of water beside it
ระยะทางสั้น ๆ สิ่งแรกที่ฉันพบคือซากของขวดน้ำและบ่อน้ำข้างๆ
Near them, were our food pouches; their contents scattered about as well
อยู่ใกล้พวกเขาเป็นถุงอาหารของเรา
Among the rations were various bugs and worms crawling about
ในหมู่ปันส่วนมีข้อบกพร่องต่างๆและหนอนคลานไปมา
This
นี้
shouldn’t be edible anymore… *Bang* Di Qi Ju: -----!! The loud sound of something crashing onto the floor exploded nearby, as if a grenade had been tossed into the ravine
ไม่ควรกินได้อีกต่อไป ... * Bang * Di Qi Ju: ----- !!
Its echoes reverberating in the valley for several moments before finally dissipating
เสียงสะท้อนก้องอยู่ในหุบเขาเป็นเวลาหลายช่วงก่อนที่จะสลายตัวไป
What happened?! I rushed off towards Mo Chuan without even stopping to ponder the situation
เกิดอะไรขึ้น?!
Di Qi Ju: Mo Chuan! What happened? Mo Chuan was lying there, as good as ever, the only noteworthy thing was his half-opened eyes staring towards a certain direction
Di Qi Ju: Mo Chuan!
Mo Chuan: Over
Mo Chuan: กว่า
there… Di Qi Ju: I’ll go have a look! A few steps away, I made a discovery
มี ... Di Qi Ju: ฉันจะไปได้ดู!
It was a corpse that gave off the impression of a squashed housefly
มันเป็นซากศพที่ทำให้ภาพลักษณ์ของแมลงปีกแข็งซ้อน
It was that adventurer who tumbled over the bridge by accident while fighting Mo Chuan
มันเป็นนักผจญภัยที่ล้มลุกทับสะพานโดยบังเอิญในขณะที่ต่อสู้กับ Mo Chuan
what a gruesome death
สิ่งที่น่ากลัวเสียชีวิต
After a round of searching through the human patty, I finally found his water bottle and some rations
หลังจากรอบการค้นหาผ่านขนมอบมนุษย์ฉันสุดท้ายพบขวดน้ำและอาหารบางอย่างของเขา
This should be enough to last Mo Chuan for a while… As I continued in the direction of that explosive sound, I made another discovery ten steps away behind a tree
นี้ควรจะเพียงพอที่จะ Mo Chuan ล่าสุดในขณะที่ ... ในขณะที่ฉันยังคงอยู่ในทิศทางของเสียงระเบิดที่ฉันทำอีกสิบขั้นตอนการค้นพบหลังต้นไม้
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
the supply chests
ทรวงอกอุปทาน
What’s it doing here? I looked at the sky above me, but the dense canopy of the woodlands ignored my question
มันทำอะไรที่นี่?
The impact of the fall had split the supply chest open
ผลกระทบของฤดูใบไม้ร่วงได้แบ่งหน้าอกอุปทานเปิด
Beside the shattered wood chips were a bunch of scattered metals and cloth materials
ข้างเศษไม้แตกเป็นพวงของโลหะกระจัดกระจายและวัสดุผ้า
Seems like these were headed for a construction site
ดูเหมือนว่าเหล่านี้กำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่ก่อสร้าง
With these materials alone, I could probably pitch a tent similar to the ones we had back at base camp
ด้วยวัสดุเหล่านี้เพียงลำพังฉันอาจจะตั้งเต็นท์คล้ายกับที่เราเคยไปที่ค่ายฐาน
Even the sleeping bags were here, along with the materials to start a fire
แม้แต่ถุงนอนก็อยู่ที่นี่พร้อมกับวัสดุที่จะเริ่มเกิดเพลิงไหม้
If only rations were included as well
ถ้ารวมเฉพาะปันส่วนเท่านั้น
pity
สงสาร
Did our companions regain control of the situation above? Perhaps they dropped this chest in hopes that we weren’t dead, and could use these materials to survive until help arrived
สหายของเราสามารถควบคุมสถานการณ์ข้างต้นได้หรือไม่?
Hopefully that’s it
หวังว่านั่นแหล่ะ
that’s all I can think of right now
นั่นคือทั้งหมดที่ฉันสามารถคิดได้ในขณะนี้
Without this faint bit of optimism supporting us, I don’t think we could survive until the rescue team saved us
หากปราศจากความรู้สึกมองโลกในแง่ดีที่สนับสนุนเราเราไม่คิดว่าเราจะสามารถอยู่รอดได้จนกว่าทีมกู้ภัยจะช่วยเรา
I grabbed the majority of the usable supplies and headed back to Mo Chuan
ฉันคว้าส่วนใหญ่ของวัสดุที่ใช้งานได้และมุ่งหน้ากลับไป Mo ชวน
Mo Chuan:
โมชวน:
After drinking the water and having a small meal, he looked significantly better and was able to sit up
หลังจากดื่มน้ำและทานอาหารมื้อเล็ก ๆ เขาก็ดูดีขึ้นมากและสามารถนั่งได้
Di Qi Ju: Mo Chuan, I’ve found some materials to pitch a tent
Di Qi Ju: Mo Chuan ฉันได้พบวัสดุบางอย่างในการวางกระโจม
We can set up camp here and await our rescue
เราสามารถตั้งค่ายที่นี่และรอการช่วยชีวิตของเรา
Mo Chuan: We can’t do that, we need to leave, now
Mo Chuan: ตอนนี้เราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้
Di Qi Ju: Huh? Di Qi Ju: If we leave now, the rescue team won’t be able to find us
Di Qi Ju: หือ?
Furthermore, how are we going to climb up this tall ravine? Mo Chuan: Either way, we can’t stay here
นอกจากนี้เราจะปีนขึ้นไปที่หุบเหวนี้ได้อย่างไร?
Mo Chuan pointed in front of us
โมชวนชี้ตรงหน้าเรา
I turned around and saw--- That path was definitely not natural
ฉันหันกลับไปและเห็น --- เส้นทางนั้นไม่ได้เป็นธรรมชาติ
It’s as if a bloated life form had squeezed its way through the trees ahead and left those marks behind
ราวกับว่ารูปแบบชีวิตพองได้บีบทางผ่านต้นไม้ข้างหน้าและทิ้งเครื่องหมายเหล่านั้นไว้ข้างหลัง
Mo Chuan: There are traces of a large beast here
Mo Chuan: มีร่องรอยของสัตว์ขนาดใหญ่ที่นี่
We need to leave
เราต้องออกเดินทาง
Di Qi Ju:
Di Qi Ju: