Chapter 25 The Undying Drama Chapter 25 In the afternoon, the door to Breman’s makeshift command post was pushed open
Chapter 25 The Undying Drama บทที่ 25 ในตอนบ่ายประตูที่ทำการบัญชาการชั่วคราวของ Breman ถูกเปิดขึ้น
Breman put down his work and laid back against the chair with his eyes closed
Breman วางงานของเขาและวางกลับกับเก้าอี้ที่มีดวงตาของเขาปิด
It was time for the routine daily report
เป็นเวลาสำหรับรายงานประจำวันตามปกติแล้ว
Ethan: I have two things to report today
อีธาน: วันนี้ฉันมีข่าวสองเรื่อง
Breman:
Breman:
…… These past few days, Ethan’s afternoon reports were only regarding the progress of the frontlines
...... ช่วงสองสามวันที่ผ่านมารายงานช่วงบ่ายของอีธานเกี่ยวกับความคืบหน้าของแนวหน้า
If that second matter wasn’t at least of a similar level of importance, he wouldn’t have mentioned it
ถ้าเรื่องที่สองไม่น้อยกว่าที่มีความสำคัญเท่ากันเขาจะไม่พูดถึงเรื่องนี้
Ethan: The first, Starfall’s frontier has been fully partitioned and the main force has taken up position there
อีธาน: ขั้นแรกชายแดนของ Starfall ได้รับการแบ่งแยกอย่างเต็มที่และกองกำลังหลักเข้าประจำตำแหน่งที่นั่น
Ethan: As planned, every transit point, shelter, and medical stations will be completed by tonight
อีธาน: ตามที่วางแผนไว้ทุกคืนจะมีการขนส่งทุกจุดที่พักพิงและสถานีอนามัยคืนนี้
Ethan: The scouting balloons are all ready and waiting
อีธาน: บอลลูนลูกเสือกำลังพร้อมและรออยู่
We can send out the first wave of aerial reconnaissance at any time
เราสามารถส่งคลื่นลูกแรกของการลาดตระเวนทางอากาศได้ตลอดเวลา
Breman nodded his head in assent
Breman พยักหน้าหัวของเขาในความยินยอม
All these matters didn’t require his input, the men were merely proceeding according to plan; so there was nothing praiseworthy about these accomplishments
เรื่องทั้งหมดนี้ไม่จำเป็นต้องใส่ข้อมูลของเขาผู้ชายคนนั้นกำลังดำเนินการตามแผน;
In fact, they had already greatly exceeded his original schedule, so he definitely wasn’t in the mood to praise anyone
ในความเป็นจริงพวกเขาได้ทำเกินกำหนดเวลาเดิมมากแล้วเขาจึงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสรรเสริญใคร
The original plan was to find the missing team from 10 years ago within the first 15 days
แผนเดิมคือการหาทีมที่หายไปจาก 10 ปีที่ผ่านมาภายใน 15 วันแรก
However, right on the first day, he received reports of “unusual sightings”
อย่างไรก็ตามในวันแรกเขาได้รับรายงานจาก "sightings ผิดปกติ"
After which, the scouts with the relevant wish abilities began picking up signs of the “target objects” and marking their locations
หลังจากนั้นลูกเสือที่มีความต้องการตามความต้องการที่เกี่ยวข้องได้เริ่มเก็บร่องรอยของ "วัตถุเป้าหมาย" และทำเครื่องหมายสถานที่ของพวกเขา
This wasn’t logical
นี่ไม่ใช่เหตุผล
While he had reached the desired destination of Starfall, the discrepancy was too large
ขณะที่เขาถึงปลายทางที่ต้องการของ Starfall ความแตกต่างก็ใหญ่เกินไป
It was as if
มันเหมือนกับว่า
the place itself had moved towards Honor
สถานที่ที่ตัวเองได้ย้ายไป Honor
Even so, the plan must move on
แม้กระนั้นก็ตามแผนจะต้องดำเนินต่อไป
Ethan: Second, during the afternoon, a team of laborers on transport duty was ambushed by adventurers
อีธาน: สองช่วงบ่ายทีมงานของผู้ปฏิบัติงานด้านการขนส่งถูกซุ่มโจมตีโดยนักผจญภัย
Ah, again? There were already similar reports in the past two days, surely there’s no need to report it now… It’s probably a report about the patrols catching the perpetrators
อาอีกครั้งหรือ?
Ethan: The adventurers hid below the bridge at the Grand Ravine and ambushed the laborers with poison when they tried to cross the bridge
อีธาน: นักผจญภัยซ่อนตัวอยู่ใต้สะพานที่ Grand Ravine และซุ่มโจมตีคนงานด้วยยาพิษเมื่อพวกเขาพยายามข้ามสะพาน
Ethan: During their robbery attempt, an adventurer and two laborers fell into the ravine
อีธาน: ในระหว่างการโจรกรรมพวกเขามีนักผจญภัยและคนงานสองคนเข้ามาในหุบเขา
Breman:
Breman:
Ethan: When we got to the scene, everyone was knocked out
อีธาน: เมื่อเราไปถึงที่เกิดเหตุทุกคนก็ถูกเขี่ยออก
Ethan: The laborers were knocked out by cannabis tranquilizer, while the adventurers were knocked out by blunt force trauma
Ethan: คนงานถูกคนขับขานกัญชาหลุดออกขณะที่นักผจญภัยถูกทุบโดยการบาดเจ็บที่ทื่อ
Ethan: We still don’t know the identity of the person who knocked out the adventurers and saved the laborers
อีธาน: เรายังไม่รู้ตัวตนของคนที่เคาะออกนักผจญภัยและช่วยคนงานเอาไว้
However, we were able to capture all the remaining adventurers
อย่างไรก็ตามเราสามารถจับภาพนักผจญภัยที่เหลือทั้งหมดได้
The laborers were all sent to the medical centers for treatment
คนงานถูกส่งตัวไปที่ศูนย์การแพทย์เพื่อรับการรักษา
Breman:…… Ethan: The names of the two laborers who fell into the ravine are
Breman: ...... Ethan: ชื่อของสองคนงานที่ตกอยู่ในห้วยคือ
Mo Chuan and Di Qi Ju
Mo Chuan และ Di Qi Ju
Breman:
Breman:
Ethan: -----that’s all for now
Ethan: ----- นั่นคือทั้งหมดสำหรับตอนนี้
Awaiting further instructions
กำลังรอคำแนะนำเพิ่มเติม
Having finished reading the report, Ethan finally raised his head and met the gaze of his superior
เมื่ออ่านรายงานเสร็จแล้วอีธานก็ได้ยกศีรษะขึ้นและจ้องมองหัวหน้าของเขา
A chill ran down his spine
ความหนาวเย็นวิ่งลงกระดูกสันหลังของเขา
The Breman before him right now could only be described as “livid”
Breman ก่อนเขาตอนนี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็น "แหลม"
The last time he had seen him so angry was at that time…that’s right
ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นเขาโกรธมากในเวลานั้น ... ถูกต้อง
that time when that person’s blonde head fell to the ground…it was the exact same anger as that time
เวลานั้นเมื่อศีรษะสีบลอนด์ของคนนั้นตกลงมาถึงพื้น ... มันเป็นความโกรธเช่นเดียวกับเวลานั้น
Breman was angry, from the very bottom of heart, furious
Breman โกรธจากด้านล่างสุดของหัวใจโกรธ
Unquenchable and all-consuming flames of rage, consumed his heart
เปลวไฟแห่งความโกรธที่ไม่สามารถควบคุมได้และสิ้นเปลืองหมดได้หมดหัวใจของเขา
However, he knew that Breman wasn’t one to lose himself so easily to anger
อย่างไรก็ตามเขารู้ว่า Breman ไม่ได้เป็นคนที่จะสูญเสียตัวเองได้อย่างง่ายดายเพื่อความโกรธ
If not, he wouldn’t have gotten the position of commander
ถ้าไม่ใช่เขาจะไม่ได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการ
Breman: Regarding Starfall, just follow the plan
Breman: เกี่ยวกับ Starfall เพียงทำตามแผน
Ethan: Yes
อีธาน: ใช่
Ethan:
อีธาน:
Ethan:
อีธาน:
Despite that long pause, the expected follow up wasn’t forthcoming
แม้จะมีการหยุดชะงักมานาน แต่การติดตามผลที่คาดว่าจะไม่ได้เกิดขึ้น
Ethan: Regarding the second matter, what are your instructions? Breman:
อีธาน: เกี่ยวกับเรื่องที่สองคุณมีคำแนะนำอะไรบ้าง?
Breman:
Breman:
Breman: I WILL LEAVE IT UP TO YOU TO HANDLE
Breman: ฉันจะปล่อยให้คุณจัดการ
Ethan:
อีธาน:
yes
ใช่
Ethan wisely retreated out of the room
อีธานถอยกลับออกจากห้องอย่างชาญฉลาด
While they haven’t been acquainted for too long, he was well aware of his superior’s temperament
ในขณะที่พวกเขาไม่คุ้นเคยเป็นเวลานานเกินไปเขาก็ตระหนักดีถึงอารมณ์ที่เหนือกว่าของเขา
At the same time, he knew what that last instruction meant
ในเวลาเดียวกันเขารู้ว่าคำสอนสุดท้ายหมายความว่าอย่างไร
There were some matters that the commanding officer couldn’t handle due to their status
มีบางเรื่องที่ผู้บัญชาการไม่สามารถจัดการได้เนื่องจากสถานะของพวกเขา
This was where he, as an adjutant, came in
นี่คือที่ที่เขาเป็นผู้ช่วยเสด็จเข้ามา
Having received his orders, he set out to fulfill them with the precision of a machine
หลังจากได้รับคำสั่งซื้อแล้วเขาจึงมุ่งมั่นที่จะเติมเต็มความแม่นยำด้วยเครื่อง
He immediately summoned his executive officer
เขาเรียกผู้บริหารทันที
Executive Officer: What are your orders Sir? Ethan: Mhm
เจ้าหน้าที่บริหาร: คำสั่งของคุณคืออะไร?
Ethan: Prepare the execution tools
Ethan: เตรียมเครื่องมือในการดำเนินการ
Send all the adventurers to Honor city for a public execution
ส่งนักผจญภัยทั้งหมดไปยังเมือง Honor เพื่อดำเนินการสาธารณะ
Executive Officer: Understood
เจ้าหน้าที่บริหาร: เข้าใจ
Ethan: Also prepare a search team of 10 men
อีธาน: เตรียมทีมวิจัยอีก 10 คนด้วย
Find those who are skilled in searching and handling unknown enemies
หาคนที่มีทักษะในการค้นหาและจัดการกับศัตรูที่ไม่รู้จัก
Ethan: You will lead them in
Ethan: คุณจะพาพวกเขาเข้า
finding the missing laborers
หาแรงงานที่ขาดหายไป
Executive Officer: Understood
เจ้าหน้าที่บริหาร: เข้าใจ
Is there anything else I should prepare? Ethan: Mhm
มีอะไรอีกบ้างที่ฉันควรเตรียม?
Prepare
เตรียมการ
two body bags
สองถุงร่างกาย
Executive: Understood, I’ll get to it immediately
ผู้บริหาร: เข้าใจฉันจะทำอย่างนั้นทันที
Ethan:
อีธาน:
Ethan:----also bring a medic with you
อีธาน: ---- ยังนำยาติดตัวไปด้วย
Make sure he brings along his medical instruments and the relevant first aid supplies
ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเขานำเครื่องมือทางการแพทย์และอุปกรณ์ปฐมพยาบาลที่เกี่ยวข้อง
Executive Officer:
เจ้าหน้าที่บริหาร:
Executive Officer: Understood Sir
เจ้าหน้าที่บริหาร: ทำความเข้าใจกับ Sir
…… …… Di Qi Ju: …
...... ...... Di Qi Ju: ...
Di Qi Ju: Hey------! Di Qi Ju: Save us------! Di Qi Ju: He--------lp! Di Qi Ju: Tasukete------! Di Qi Ju:
Di Qi Ju: Hey ------!
As my shouts reverberated within the ravine, they were promptly soaked up by the green sponge of a canopy above us
เสียงตะโกนของฉันดังก้องอยู่ในหุบเขาพวกเขาก็ถูกแช่ขึ้นมาโดยฟองน้ำสีเขียวของท้องฟ้าเหนือเรา
No response
ไม่มีคำตอบ
I doubt it even made it past the canopy
ฉันสงสัยว่ามันทำให้มันผ่านหลังคา
As I looked at the strange markings on the trees in front of us, I silently agreed with Mo Chuan
ขณะที่ฉันมองไปที่เครื่องหมายแปลก ๆ บนต้นไม้ที่อยู่ตรงหน้าเราฉันเห็นด้วยกับ Mo Chuan อย่างเงียบ ๆ
this was no place to tarry
นี้เป็นที่ที่จะไม่รอช้า
Di Qi Ju: Let’s head to the side of the ravine
Di Qi Ju: ลองไปที่ด้านข้างของหุบเหว
Who knows, there might be a way up from there
ใครจะรู้อาจจะมีทางขึ้นจากที่นั่น
Mo Chuan:
โมชวน:
Mhm
Mhm
With that settled, we left behind a stone marking at our landing point in order to mark the direction we took
เมื่อเราปักหลักเราทิ้งร่องหินไว้ที่จุดเชื่อมต่อของเราเพื่อทำเครื่องหมายทิศทางที่เราเอาไว้
Mo Chuan was still unable to move so I decided to put him in a sleeping bag and secured it to my back with some rope as I walked
Mo Chuan ยังไม่สามารถย้ายดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะใส่เขาลงในถุงนอนและยึดไว้กับหลังของฉันด้วยเชือกบางขณะที่ฉันเดิน
However, his large size meant that rather than walking, I ended up crawling instead
อย่างไรก็ตามขนาดใหญ่ของเขาหมายความว่าแทนที่จะเดินฉันก็จบลงด้วยการรวบรวมข้อมูล
As for Mo Chuan, I was pretty much a moving inclined bed for him to rest on
สำหรับ Mo Chuan ฉันก็สวยมากเตียงเอียงสำหรับเขาที่จะพักผ่อนใน
Mo Chuan: Sorry about all the trouble… Di Qi Ju: It’s fine
Mo Chuan: ขออภัยเกี่ยวกับปัญหาทั้งหมด ... Di Qi Ju: สบายดี
My strength can manage it
ความแข็งแรงของฉันสามารถจัดการได้
Mo Chuan: Are you sure you aren’t injured? Di Qi Ju: It’s true! Should I strip naked and allow you to inspect my body? Mo Chuan:
Mo Chuan: คุณแน่ใจหรือว่าคุณไม่ได้รับบาดเจ็บ?
…
...
Mo Chuan: Ju, is your wish ability luck? Di Qi Ju:
โมชวน: จูความปรารถนาของคุณคือโชค?
huh? Mo Chuan: Based on your performance in the tests, you’ve had to at least been born with unnaturally high luck
ฮะ?
Mo Chuan: On top of that, you also needed to wish for luck
Mo Chuan: นอกจากนี้คุณยังต้องการความโชคดี
Am I right? Di Qi Ju: Ah haha… Di Qi Ju:
ฉันถูกไหม?
just 10 days ago, I thought I was the unluckiest person ever
แค่ 10 วันก่อนฉันคิดว่าฉันเป็นคนที่ไม่สุภาพที่สุดเท่าที่เคย
Mo Chuan: Oh? Di Qi Ju: Ah---it’s nothing
โมชวน: โอ้?
Look, we’re here
ดูเราอยู่ที่นี่
The ravine was only several meters wide, so it only took a few minutes of walking(crawling) to exit the woodlands and reach the shiny rock surface
หุบเขามีความกว้างเพียงไม่กี่เมตรดังนั้นจึงใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการเดิน (คลาน) เพื่อออกจากป่าและถึงพื้นผิวหินเงา
As I placed Mo Chuan down onto the floor, I evaluated the giant rock wall in front of me
ขณะที่ฉันวาง Mo Chuan ลงบนพื้นฉันประเมินผนังหินยักษ์ที่ด้านหน้าของฉัน
It was a nearly 90 degrees cliff face that seemed to stretched endlessly into the sky
หน้าผาเกือบ 90 องศาซึ่งดูเหมือนจะแผ่กว้างไปทั่วฟ้า
Along the walls were layers of rock outcroppings lining the cliff face that seemed more like they were chiseled on by men
ตามแนวกำแพงมีชั้นหินโผล่ออกมาซับหน้าผาที่ดูราวกับว่าพวกเขาถูกตัดด้วยผู้ชาย
No, no one would bother to chisel these here
ไม่ไม่มีใครอยากจะเอาชีวิตเหล่านี้ที่นี่
it should be handiwork of mother nature
มันควรจะเป็นฝีมือของธรรมชาติแม่
Despite this, there was still no road upwards to speak of
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังไม่ถึงถนนที่จะพูดถึง
While I had taken the liberal arts in high school, these rocks were clearly not within our geography syllabus
ในขณะที่ฉันได้รับศิลปศาสตร์ในโรงเรียนมัธยม, หินเหล่านี้ได้อย่างชัดเจนไม่ได้อยู่ในหลักสูตรทางภูมิศาสตร์ของเรา
Given my strength, I should be able to forcefully dig out a hand grip as I climbed up
ให้กำลังใจฉันควรจะสามารถจับมือจับมือได้อย่างมีกำลังขณะที่ฉันปีนขึ้นไป
But what if the rock face was too brittle? While it did not matter to me if they gave way, Mo Chuan would probably die once more from the fall
แต่ถ้าใบหน้าหินเปราะเกินไป?
Furthermore, how would he react to my sudden inhuman strength? The shock might cause him to overreact
นอกจากนี้เขาจะตอบสนองต่อความรุนแรงที่ไร้มนุษยธรรมอย่างกะทันหันของฉันได้อย่างไร?
losing a friend because of this was definitely a possibility
การสูญเสียเพื่อนเพราะเรื่องนี้เป็นไปได้อย่างแน่นอน
I’ll have to think of another plan… Mo Chuan: We should be able to climb up from here
ฉันจะต้องคิดแผนอื่น ... Mo Chuan: เราควรจะสามารถปีนขึ้นไปจากที่นี่ได้
Di Qi Ju: Huh? We can scale the cliff face from here? Mo Chuan: If I was fully healed, I should be able to
Di Qi Ju: หือ?
but… Mo Chuan:
แต่ ... โมชวน:
I can’t guarantee your safety as I carry you up the cliff face
ฉันไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของคุณขณะที่ฉันพาคุณขึ้นหน้าผา
Di Qi Ju: Oh
Di Qi Ju: โอ้
He was considering the exact same thing as me
เขากำลังพิจารณาเรื่องเดียวกับฉัน
even in this situation, he wanted to look after me
แม้ในสถานการณ์เช่นนี้เขาต้องการดูแลฉัน
Di Qi Ju: We should walk along the ravine walls
Di Qi Ju: เราควรเดินไปตามผนังหุบเหว
Who knows, there might be a gentler slope somewhere else
ใครจะรู้อาจจะมีความลาดชันที่อ่อนโยนกว่าที่อื่น
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan:
โมชวน:
Ju
จู
Di Qi Ju: Hmm? What’s the matter? Mo Chuan: I think I should make a wish to Westrealm
Di Qi Ju: อืมเหรอ?
Di Qi Ju: Err, why? Mo Chuan: With no natural way out of here, this could be considered a life and death situation
Di Qi Ju: เออทำไม?
Asking you to carry a burden like me would only lower our chances of survival
ขอให้คุณแบกรับภาระเช่นฉันจะลดโอกาสของการอยู่รอดเท่านั้น
Mo Chuan: Spending a wish point or two to recover my strength would greatly boost our survival chances
Mo Chuan: การใช้จ่ายจุดประสงค์หรือสองเพื่อกู้คืนความแข็งแรงของฉันจะช่วยเพิ่มโอกาสในการอยู่รอดของเรา
Di Qi Ju:…… That wasn’t such a bad idea, but it required Mo Chuan to spend his precious points
Di Qi Ju: ...... นั่นไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดี แต่ต้อง Mo Chuan ใช้จุดที่มีค่าของเขา
Di Qi Ju: How many points do you have left? Mo Chuan: Don’t worry, even without wish points, seasonal wolves are still much stronger than humans
Di Qi Ju: คุณเหลือกี่คะแนน?
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Come to think of it, I really didn’t have a way to carry Mo Chuan in his current state, out of the ravine
มาคิดถึงเรื่องนี้จริงๆแล้วฉันไม่ได้มีวิธีที่จะพา Mo Chuan ไปอยู่ในสถานะปัจจุบันของเขาจากหุบเหว
That would be extremely dangerous
นั่นอาจเป็นอันตรายอย่างยิ่ง
Plus, Mo Chuan was a seasonal wolf and thus had more experience in the woods than me
พลัส Mo Chuan เป็นหมาป่าตามฤดูกาลและมีประสบการณ์มากขึ้นในป่ามากกว่าฉัน
He’s definitely a better navigator than me
เขาเป็นผู้นำทางที่ดีกว่าฉัน
Having him regain his mobility was definitely the best choice available
การให้เขาฟื้นความคล่องตัวขึ้นเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
Di Qi Ju: Alright, since there’s no better option
Di Qi Ju: เอาล่ะเนื่องจากไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่า
I silently stood by his side, watching as he closed his eyes and made the customary pose, my job, to guard him as he made his wish
ฉันเงียบยืนอยู่ข้างเขาเฝ้ามองขณะที่เขาหลับตาลงและทำท่าทางตามธรรมเนียมงานของฉันเพื่อปกป้องเขาในขณะที่เขาทำตามความปรารถนาของเขา
As I watched him pray, his brows suddenly jumped and his mouth slanted to the side, revealing a slightly comical expression
ขณะที่ฉันเฝ้ามองเขาอธิษฐานคิ้วของเขาก็กระโดดขึ้นและปากของเขาเอียงไปทางด้านข้างเผยให้เห็นท่าทางขบขันเล็กน้อย
Hmm? Was this always how he prayed? A minute later, he finally opened his eyes
อืม?
Di Qi Ju: Ah, have you recovered? Mo Chuan slowly crawled out of the sleeping bag like a butterfly breaking free of its cocoon
Di Qi Ju: อา, คุณหายตัวไปแล้วหรือยัง?
Yup, it’s the same old burly Mo Chuan
Yup เป็นชุ่ยเดิมของ Mo Chuan
From the looks of it, he has completely recovered
จากลักษณะของมันเขาได้ฟื้นตัวอย่างสมบูรณ์
thank god
ขอบคุณพระเจ้า
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan: Di Qi Ju
Mo Chuan: Di Qi Ju
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Hearing him call out my full name startled me
การได้ยินเขาเรียกชื่อเต็มของฉันทำให้ฉันตกใจ
He turned towards me, his eyes grave with a hint of alarm in them
เขาหันไปทางฉันตาของเขาร้ายแรงกับคำเตือนของพวกเขาในการปลุก
Mo Chuan: You
โมชวน: คุณ
who are you? It was an interrogative tone, a weak one but an interrogative one nonetheless
คุณคือใคร?
It was a simple request for clarification, but it was one that he seemed anxious to have fulfilled
มันเป็นคำร้องง่ายๆสำหรับการชี้แจง แต่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เขาดูเหมือนจะกังวลใจที่จะปฏิบัติตาม
Yet, it also seemed like he wasn’t looking forward to hearing my answer as well
แต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่รอฟังคำตอบของฉันเช่นกัน
Di Qi Ju: Err
Di Qi Ju: Err
what’s going on? Mo Chuan: That’s what I want to know as well
เกิดอะไรขึ้น?
what’s going on… Di Qi Ju: What happened
เกิดอะไรขึ้น ... Di Qi Ju: เกิดอะไรขึ้น
when you were making your wish… Mo Chuan:…… He carefully evaluated my reaction before slowly saying
เมื่อไหร่ที่คุณต้องการ ... Mo Chuan: ...... เขาได้ประเมินปฏิกิริยาของฉันอย่างรอบคอบก่อนที่จะพูดช้าๆ
Mo Chuan: The stars
โมชวน: ดวงดาว
They increased
พวกเขาเพิ่มขึ้น
Di Qi Ju:……? Mo Chuan: I’ve never seen such a vast sea of stars
Di Qi Ju: ...... ?
never ever
ไม่เลย
Mo Chuan: That blinding radiance in the middle of a sea of darkness… Mo Chuan: There should at least be a thousand points
Mo Chuan: ความสว่างที่แจ่มใสอยู่กลางทะเลแห่งความมืด ... Mo Chuan: อย่างน้อยก็ต้องเป็นพัน ๆ จุด
no, there might even be more… Mo Chuan: That’s what happened to my wish points
ไม่ก็อาจจะมีมากขึ้นอีก ... Mo Chuan: นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นกับจุดประสงค์ของฉัน
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Mo Chuan: Ju, what exactly happened between the time I landed and the time I woke up? Mo Chuan: What did you do to me? Mo Chuan: Who exactly
Mo Chuan: Ju, เกิดอะไรขึ้นระหว่างเวลาที่ฉันลงไปและเวลาที่ฉันตื่นขึ้น
are you? Di Qi Ju:
คุณล่ะ?
I didn’t know as well
ฉันไม่รู้เหมือนกัน
Was it because I spent too many points while trying to revive him? Did the extra points become a part of Mo Chuan
เป็นเพราะผมใช้เวลามากเกินไปในขณะที่พยายามที่จะฟื้นเขา?
is that what happened? How should I explain this? How am I going to explain the fact that I could casually toss out a 10,000 point wish? Regarding this, even Miss Poppy wasn’t aware of it… Can I be honest with the Mo Chuan who saw me as his friend? Will he end our friendship if he knew of the truth? After telling him, what would happen? Will he hate me? Will he pander to me? Either way, it will never be the simple friendship we had before… I’m afraid
คือสิ่งที่เกิดขึ้น?
I’m afraid of telling him the truth
ฉันกลัวที่จะบอกความจริงกับเขา
I’m afraid of that unknown future
ฉันกลัวว่าอนาคตที่ไม่รู้จัก
Di Qi Ju: Maybe
Di Qi Ju: บางที
it’s the miracle of the Grand Ravine? *scratch* Mo Chuan:…… A futile attempt at bluffing my way through
เป็นเรื่องมหัศจรรย์ของ Grand Ravine หรือไม่?
The incident with the bestial wrath had taught me that I could only tell lies I had prepared beforehand
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับความโกรธที่ยิ่งใหญ่ได้สอนฉันว่าฉันสามารถบอกได้แค่เรื่องโกหกที่ฉันได้เตรียมไว้ล่วงหน้า
I was extremely bad at making them up on the spot
ฉันไม่ดีอย่างมากที่ทำให้พวกเขาอยู่ในจุดที่
*scratch scratch* Don’t tell me he
รอยขีดข่วนเกา * อย่าบอกฉัน
believes me? I looked up at Mo Chuan and found that he wasn’t looking at me at all
เชื่อฉันเหรอ?
His head was turned towards the direction of the woodlands
ศีรษะของเขาหันไปทางทิศของป่า
*scratch scratch scratch* His large hand grabbed my shoulders while his remaining hand made a hugging gesture
รอยขีดข่วนเกา * มือใหญ่ของเขาคว้าไหล่ของฉันขณะที่มือที่เหลือของเขาทำท่าทางกอด
All this while, his gaze was still fixed in that particular direction
ทั้งหมดนี้ในขณะที่สายตาของเขายังคงยึดติดอยู่ในทิศทางนั้น
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
huh? *Scratch* Di Qi Ju: What is-----that? Mo Chuan: Look’s like we have a visitor…
ฮะ?