Chapter 32 The Undying Drama Chapter 32: Having a Talk {Draft} Di Qi Ju: Excuse me, may I know where is Alvin’s ward? I’m his colleague from the expeditionary forces
บทที่ 32 The Undying Drama บทที่ 32: มี Talk {Draft} Di Qi Ju: ขอโทษนะฉันรู้ได้ไหมว่า Alvin อยู่ที่ไหน?
Hospital Concierge: Alvin? Give me a second
ผู้ให้บริการในโรงพยาบาล: Alvin?
Room 2108
ห้อง 2108
Di Qi Ju: Alright, thanks
Di Qi Ju: เอาล่ะขอบคุณ
Poppy:
ป๊อปปี้:
Thanks to that quick stop at the concierge, we managed to locate his room with relative ease
ขอบคุณที่หยุดอย่างรวดเร็วที่พนักงานดูแลแขกที่เรามีการจัดการเพื่อหาห้องของเขาได้อย่างง่ายดายญาติ
Judging from its appearance, it seems to be a singles room
ดูเหมือนว่าจะเป็นห้องเดี่ยว
Just as I was about to knock on the door, Poppy abruptly pushed it open
ขณะที่ฉันกำลังจะเคาะประตู Poppy ทันทีผลักดันให้มันเปิด
Mo Chuan:
โมชวน:
slamming the door into the face of Mo Chuan who happened to be standing nearby
กระแทกประตูเข้าไปในหน้าของ Mo Chuan ที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
He was in the process of lifting the still unconscious Alvin onto the bed when we unceremoniously interrupted him
เขากำลังอยู่ระหว่างการยกสติอัลวินลงบนเตียงเมื่อเราขัดจังหวะอย่างไม่เป็นทางการ
He was still dressed in Alvin’s clothes
เขายังแต่งตัวอยู่ในเสื้อผ้าของอัลวิน
It was as if he had just given up on being a body double
มันเหมือนกับว่าเขาเพิ่งจะเป็นคู่กาย
was it because of the long wait? Mo Chuan: Ju, who is this? Di Qi Ju: Ah, she is---- Poppy: ----Hi, I’m pleased to make your acquaintance
เป็นเพราะรอนานหรือไม่?
I’m Di Qi Ju’s fiancee
ฉันเป็นคู่หมั้นของ Di Qi Ju
My name is Poppy
ฉันชื่อ Poppy
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Mo Chuan:
โมชวน:
fiancee? Poppy revealed the same calm and refined smile she had the first day I met her
คู่หมั้น?
It was this smile that seemed to give weight to whatever she said, no matter how much it sounded like a joke
รอยยิ้มนี้ดูเหมือนจะให้น้ำหนักกับสิ่งที่เธอพูดไม่ว่าจะเป็นเรื่องตลกแค่ไหน
But this calm exterior didn’t fool me one bit
แต่ภายนอกที่เงียบสงบนี้ไม่ได้หลอกฉันสักหน่อย
I knew exactly how active and “unrefined” her imagination was
ฉันรู้ดีว่าการจินตนาการของเธอเป็นไปอย่างราบรื่นและใช้งานได้อย่างไร
Poppy: Hmm? Little Ju didn’t mention this before? Mo Chuan: No, this is the first time I’ve heard of this
Poppy: อืมเหรอ?
Poppy: Little Ju, what am I going to do with you
Poppy: ลุงจู, ฉันจะทำอย่างไรกับคุณ
you know there’s no need to feel shy about this matter
คุณรู้ว่าไม่จำเป็นต้องรู้สึกอายเกี่ยวกับเรื่องนี้
Di Qi Ju: This has nothing to do with being shy, can we please skip past this pointless scenario? This was the scenario Miss Poppy had prepared when we left that village
Di Qi Ju: นี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการขี้อายหรอกเราสามารถข้ามขั้นตอนที่ไม่มีจุดหมายนี้ไปได้อย่างไร?
It was abandoned by me on that day itself
มันถูกทิ้งร้างในวันนั้นเอง
Poppy: Don’t tell me---you’ve found happiness elsewhere? Di Qi Ju: Let’s be serious for a second, over these past few days I’ve only come into contact with a bunch of stinking guys
Poppy: อย่าบอกฉัน --- คุณพบความสุขที่อื่น?
Poppy: Oh---well, that’s a relief
ป๊อปปี้: โอ้ --- สบายดี
Mo Chuan: Ju
โมชวน: จู
who is she? Poppy: His fiancee, FI AN CEE
เธอเป็นใคร?
She curled her arms around mine in a tight embrace before turning towards Mo Chuan and answering him
เธอขดแขนให้กอดฉันไว้รอบตัวฉันก่อนที่จะหันไปทาง Mo Chuan และตอบเขา
Poppy: In our hometown, once a woman has been engaged to a man, she belongs to him forever
ป๊อปปี้: ในบ้านเกิดของเราเมื่อผู้หญิงได้หมั้นกับผู้ชายแล้วเธอก็เป็นของเขาตลอดไป
Di Qi Ju: Exactly where did this new scenario come from---- Just as I was about to finish my sentence, my mouth was sealed shut by a slender but forceful finger to the lip by Poppy
Di Qi Ju: ฉากนี้เกิดขึ้นจากที่ใด ---- เหมือนกับที่ฉันกำลังจะจบประโยคปากของฉันถูกปิดผนึกโดยนิ้วที่เรียว แต่มีพลังเพื่อริมฝีปากโดย Poppy
Poppy: Who would’ve thought that right in the midst of our marital bliss, Little Ju’s parents would suddenly be stricken with a serious illness
Poppy: ใครจะคิดว่าถูกต้องท่ามกลางความสุขในชีวิตสมรสของเราพ่อแม่ของจูลจูก็จะต้องเจ็บป่วยอย่างรุนแรง
Poppy: Despite our best efforts, they ended up dying a few months later, leaving Little Ju with an enormous debt from their medical fees and funeral fees…
Poppy: แม้จะมีความพยายามที่ดีที่สุดของพวกเขา แต่พวกเขาก็ตายไม่กี่เดือนต่อมาทิ้ง Little Ju ด้วยหนี้มหาศาลจากค่ารักษาพยาบาลและค่าเลี้ยงชีพ ...
Poppy: The debtor detained me and said that if he didn’t return the money within the time limit
Poppy: ลูกหนี้กักตัวไว้และบอกว่าถ้าเขาไม่คืนเงินภายในเวลาที่กำหนด
as compensation, he would---- She abruptly cut off her sentence and left those words hanging in the air
เป็นชดเชยเขาจะ ---- เธอทันทีตัดประโยคของเธอและทิ้งคำพูดเหล่านั้นที่แขวนอยู่ในอากาศ
While it wasn’t stated explicitly, it was obvious as to what would come next
แม้ว่าจะไม่ได้ระบุไว้อย่างชัดเจน แต่ก็เห็นได้ชัดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป
Mo Chuan: I know the front half of that story
Mo Chuan: ฉันรู้ครึ่งหน้าของเรื่องนั้น
Poppy:
ป๊อปปี้:
I knew that Little Ju would have difficulty paying back the loan on time so I had no choice but to sneak away
ฉันรู้ว่าลิตเติ้ลจูจะมีปัญหาในการจ่ายคืนเงินกู้ได้ทันเวลาดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแอบหนีไป
Even if I risked getting captured by doing so, at least I managed to see him for one last time… Mo Chuan: Such a tragic series of events
แม้ว่าฉันจะเสี่ยงต่อการถูกจับกุมโดยการทำเช่นนั้นอย่างน้อยฉันก็ได้เห็นเขาเป็นครั้งสุดท้าย ... Mo Chuan: เป็นเหตุการณ์ที่น่าเศร้า
my condolences
ความเสียใจของฉัน
Mo Chuan: I want really want to help you Ju
โมชวน: ฉันอยากจะช่วยให้คุณจู
But I just don’t have that much money to give you
แต่ฉันไม่มีเงินมากพอที่จะให้คุณ
Di Qi Ju: Ah, you don’t have to worry about this… Mo Chuan: Also, even though you’ve managed to escape
Di Qi Ju: อ่าคุณไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ... Mo Chuan: ถึงแม้ว่าคุณจะสามารถหลบหนีได้
Miss Poppy, this place isn’t that safe either
นางสาวป๊อปปี้สถานที่แห่งนี้ไม่ปลอดภัยเช่นกัน
Mo Chuan: Our colleague, because of certain reasons, is now being chased by a killer
Mo Chuan: เพื่อนร่วมงานของเราเนื่องจากเหตุผลบางอย่างกำลังถูกไล่ล่าโดยนักฆ่า
If you continue to stay by our side, you might get embroiled in this mess as well
ถ้าคุณยังคงอยู่เคียงข้างคุณก็อาจจะพัวพันกับระเบียบนี้ด้วย
Poppy: Hmm? Are you talking about the stupid pig lying atop that bed waiting to be slaughtered? Mo Chuan: Mhm--- Mo Chuan: -----ah?? His nod of approval was cut short as he turned towards Poppy with a look of disbelief on his face
Poppy: อืมเหรอ?
What greeted him was a stony, ice cold expression
สิ่งที่ทักทายเขาคือการแสดงออกด้วยน้ำแข็งและหนาวเย็น
While her face was deadpan, it still had that same smile on it
ในขณะที่ใบหน้าของเธอระงับความรู้สึกมันก็ยังมีรอยยิ้มเหมือนกันอยู่
However, only a fool would think that she wasn’t angry right now
แต่เพียงคนโง่เท่านั้นที่คิดว่าตอนนี้เธอไม่โกรธ
Poppy: For someone to want to slaughter this stupid pig, it must mean that he had been sufficiently fattened up
Poppy: สำหรับคนที่ต้องการฆ่าคนโง่โง่นี้ต้องหมายความว่าเขาได้รับการเลี้ยงดูอย่างพอเพียง
There’s no need to worry about him
ไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเขา
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan was stunned into silence by now
Mo Chuan ตอนนี้ก็ตะลึงในความเงียบ
Even I was a little taken aback by this huge change in personality
ถึงแม้ผมจะรู้สึกแปลกใจกับการเปลี่ยนแปลงบุคลิกภาพครั้งนี้ก็ตาม
Di Qi Ju: Err
Di Qi Ju: Err
Miss Poppy, perhaps it would be better if we didn’t allow him to get slaughtered like a pig? Mhm
นางสาวป๊อปปี้บางทีมันคงจะดีกว่าถ้าเราไม่อนุญาตให้เขาฆ่าเหมือนหมู?
Di Qi Ju: Deep down, he isn’t a bad person after all
Di Qi Ju: ลึกลงเขาไม่ได้เป็นคนไม่ดีเลย
I’ll feel bad if I let him just die like that
ฉันจะรู้สึกไม่ดีถ้าฉันปล่อยให้เขาตายแบบนั้น
Poppy: Sigh--- Poppy:
Poppy: Sigh --- Poppy:
Poppy: Alright, since Little Ju says so
Poppy: เอาล่ะตั้งแต่ Little Ju พูดอย่างนั้น
Poppy turned around and rested her head on my shoulders, her icy coldness disappearing in an instant as if it had sucked the heat away from my shoulders
Poppy หันกลับมาและวางหัวบนไหล่ของฉันความหนาวเย็นของเธอหายตัวไปในทันทีราวกับว่ามันได้ดูดความร้อนออกไปจากบ่าของฉัน
Mo Chuan:
โมชวน:
That’s right! Ju, did you report this matter to the military yet? Shouldn’t there be someone coming over to protect Alvin? Poppy: About that---there’s no longer anyone going after his life
ถูกตัอง!
He should thank his lucky stars for that
เขาควรจะขอบคุณดาวโชคดีของเขาสำหรับสิ่งนั้น
Poppy: Little Ju, let’s go
Poppy: ลุงจูไปเถอะ
I don’t want to breathe the same air as that pig
ฉันไม่ต้องการที่จะสูดอากาศเหมือนหมูตัวนี้
Di Qi Ju: Err
Di Qi Ju: Err
is he really alright? Poppy: Don’t you trust me? Di Qi Ju:
เขาเป็นคนดีจริงเหรอ?
Di Qi Ju: Well
Di Qi Ju: ดี
Mo Chuan, let’s head back
โมชวนลองมาดูกันเถอะ
Mo Chuan: …… Mo Chuan:
Mo Chuan: ...... Mo ชวน:
…… …… It wasn’t till nighttime that Mo Chuan came back to the inn
...... ไม่ถึงเวลากลางคืน Mo Chuan กลับมาที่โรงแรม
He didn’t leave with us during the day but instead stayed behind to stand watch over Alvin
เขาไม่ได้ออกไปกับเราในระหว่างวัน แต่แทนที่จะอยู่ข้างหลังเพื่อยืนเฝ้า Alvin
Leaving behind such a kind hearted soul made me feel extremely embarrassed
ทิ้งจิตใจแบบนั้นไว้ในใจทำให้ฉันรู้สึกอายมาก
Di Qi Ju: Mo Chuan
Di Qi Ju: Mo Chuan
is Alvin alright? Mo Chuan: He’s fine
อัลวินใช่ไหม?
He was much more lucid after he woke up
เขาตื่นขึ้นหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา
He said that, there was a voice persistently echoing in his head
เขากล่าวว่ามีเสียงอยู่เรื่อย ๆ สะท้อนอยู่ในหัวของเขา
However, that seemed to have disappeared after he woke up
อย่างไรก็ตามที่ดูเหมือนจะหายไปหลังจากที่เขาตื่นขึ้นมา
Mo Chuan: I didn’t notice anyone suspicious try to approach him so everything should be fine
โมชวน: ฉันไม่ได้สังเกตเห็นใครที่น่าสงสัยพยายามจะเข้าใกล้เขาดังนั้นทุกอย่างก็ควรจะดี
Poppy: Didn’t I say so already, there’s no need to worry about that pig
Poppy: ฉันไม่เคยพูดแบบนั้นมาก่อนแล้วก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องหมูตัวนี้
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan: Ju, who is this lady? Poppy: Hmm? His fiancee of course
โมชวน: จูใครเป็นผู้หญิงคนนี้?
Mo Chuan: Ju, I want you to answer me
Mo Chuan: Ju, ฉันต้องการให้คุณตอบฉัน
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
While there’s some things I can’t explain, if I had to say who she was to me… Di Qi Ju: She
ในขณะที่มีบางอย่างที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้ถ้าฉันต้องบอกว่าเธอคือใคร ... Di Qi Ju: เธอ
is my benefactor
เป็นผู้มีพระคุณของฉัน
Di Qi Ju: If I could only trust one person in this world, it would be her
Di Qi Ju: ถ้าฉันสามารถเชื่อถือได้เพียงคนเดียวในโลกนี้ก็จะเป็นเธอ
Mo Chuan:
โมชวน:
Poppy:
ป๊อปปี้:
She didn’t say anything but merely hugged my waist as she came closer to me
เธอไม่ได้พูดอะไร แต่เพียงกอดเอวของฉันขณะที่เธอเข้ามาใกล้ฉัน
As we stood there in a tender embrace, I could the warmth of her calm breathing on my neck
ในขณะที่เรายืนอยู่ตรงนั้นในอ้อมกอดที่นุ่มนวลฉันจะรู้สึกอบอุ่นจากลมหายใจที่คอของฉัน
Mo Chuan:
โมชวน:
sigh
ถอนหายใจ
Mo Chuan: Somehow, it seems like it has gotten even harder to understand you, Ju
Mo Chuan: อย่างใดดูเหมือนว่ามันยากที่จะเข้าใจคุณ Ju
Di Qi Ju: I’m not that hard to understand… Poppy: Aren’t you the same as well? Mr
Di Qi Ju: ฉันไม่ใช่เรื่องยากที่จะเข้าใจ ... Poppy: คุณไม่เหมือนกันเหรอ?
Seasonal Wolf
หมาป่าตามฤดูกาล
Mo Chuan: …… Mo Chuan: My name is Mo Chuan
Mo Chuan: ...... Mo Chuan: ฉันชื่อโมชวน
Poppy: Alright then, Mr
Poppy: เอาล่ะนาย
Mo Chuan, do you mind spending the night somewhere else? Mo Chuan:
Mo Chuan, คุณคิดที่จะใช้เวลากลางคืนที่อื่น?
huh? Mo Chuan: This is the room rented by the expeditionary force in order to allow me and Ju to recuperate
ฮะ?
You want to chase me away? Poppy: Of course not, I don’t mean to force you out of here
คุณต้องการไล่ฉันไปไหม?
Poppy: But
ป๊อปปี้: แต่
don’t tell me that seasonal wolves have a voyeuristic habit of watching others have sex? Di Qi Ju: -------Pfft!!! Di Qi Ju: Cough-----Cough, cough… Mo Chuan: …… Poppy: Little Ju, did you choke on something? Di Qi Ju: Hey, you
อย่าบอกฉันว่าหมาป่าตามฤดูกาลมีนิสัยดูหมิ่นศาสนาในการเฝ้าติดตามผู้อื่น
cough, cough… That sentence almost made me choke to death on my own saliva! This must’ve been the closest I’ve come to dying ever since I’ve transmigrated to this world!! Poppy: As you can see Mr Mo Chuan, my fiance doesn’t want to have a witness nearby as well
ไอ, ไอ ... ประโยคนั้นเกือบทำให้ฉันสำลักตายด้วยน้ำลายของฉันเอง!
Poppy: So, can you please leave? Mo Chuan:
Poppy: งั้นคุณช่วยออกไปได้ไหม?
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan: I’ll be close by “listening” in on you guys
Mo Chuan: ฉันจะสนิทสนมกับ "ฟัง" กับพวกคุณ
Mo Chuan: Miss Poppy, you’re really strange
โมชวน: มิสป๊อปปี้คุณแปลกจริงๆ
Poppy: I’m quite sure you’re the strange one, Mr
Poppy: ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าคุณเป็นคนแปลกหน้านาย
Mo Chuan
โมชวน
Mo Chuan:
โมชวน:
In the end, he actually left the room and found accommodation somewhere else
ในที่สุดเขาก็ออกจากห้องและพบที่พักที่อื่น
Miss Poppy extinguished the lamps, throwing the room into pitch darkness in an instant
นางสาวป๊อปปี้ดับโคมไฟซึ่งทำให้ห้องมืดลงทันใด
What’s the time now? Is there only a quarter of the sunlight left? Or is it even later than that? As she laid on the bed, she reached out with both her hands and pulled on my waist causing me to lose my balance and to fall onto the bed
เวลาตอนนี้คืออะไร?
I laid there quietly with my back facing her
ฉันวางอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ กับด้านหลังของฉันหันหน้าไปทางเธอ
I knew she was right behind me at this moment but I never once thought of turning over to face her
ฉันรู้ว่าเธออยู่ด้านหลังฉันในขณะนี้ แต่ฉันไม่เคยคิดที่จะหันไปเผชิญหน้ากับเธอ
Poppy: Little Ju
ป๊อปปี้: ลิตเติ้ลจู
Di Qi Ju: Miss Poppy
Di Qi Ju: Miss Poppy
isn’t it time for you to tell me the truth? Di Qi Ju: It was like this as well during the afternoon
ไม่ใช่เวลาที่คุณจะบอกความจริง
All you did was drag around the streets without talking about your situation
สิ่งที่คุณทำก็คือลากไปตามถนนโดยไม่พูดถึงสถานการณ์ของคุณ
Di Qi Ju: You’ve taught me so much about this world but that’s not what I wanted to hear
Di Qi Ju: คุณได้สอนฉันมากเกี่ยวกับโลกนี้ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจะได้ยิน
Poppy:
ป๊อปปี้:
Poppy: It’s not like that
Poppy: ไม่ใช่แบบนั้น
Poppy: I just want to
Poppy: ฉันแค่อยากจะ
can I get a feel of you first? Poppy wrapped her arms around my chest and pulled herself into them
ฉันจะได้รับความรู้สึกของคุณก่อน?
All this while, my back was facing her, the sensation of her body indistinct, just like my impression of her
ทั้งหมดนี้ในขณะที่ด้านหลังของฉันกำลังเผชิญหน้ากับเธอความรู้สึกของร่างกายของเธอไม่ชัดเจนเช่นเดียวกับความประทับใจของฉันของเธอ
Truth be told, I didn’t understand her at all
ความจริงจะบอกฉันไม่เข้าใจเธอเลย
Her thoughts, her secrets
ความคิดความลับของเธอ
even being this close to her, I still didn’t understand them one bit
ถึงแม้จะอยู่ใกล้เธอ แต่ก็ยังไม่เข้าใจพวกเขาสักหน่อย
Poppy: Hmmm? Even though we are so close to each other, you don’t seem to be reacting as much as before
Poppy: Hmmm?
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Poppy: I get it, it must be because I’m still wearing my clothes
Poppy: ฉันเข้าใจแล้วต้องเป็นเพราะฉันยังสวมชุดอยู่
Poppy temporarily released me and soon a faint rustling sound could be heard coming from behind me
Poppy ปล่อยฉันไว้ชั่วคราวและได้ยินเสียงครวญครางที่จาง ๆ มาจากข้างหลังฉัน
Is she
คือเธอ
taking off her clothes? I suddenly became nervous as I remembered that conversation she had with Mo Chuan
ถอดเสื้อผ้าออก?
In the end, I didn’t dare to turn around to check
ในตอนท้ายฉันไม่กล้าหันไปตรวจสอบ
The next time she got close to me… Di Qi Ju:
ครั้งต่อไปที่เธอได้ใกล้ชิดกับฉัน ... Di Qi Ju:
?! It was distinctly soft sensation
?!
It was so distinct I could almost picture the curvature of her body
มันแตกต่างออกไปฉันแทบจะมองเห็นความโค้งของร่างกายของเธอได้
It was a slightly firm yet bouncy feeling that caressed my upper back, stimulating my sense of touch and causing that alluring sensation of sensitivity
มันเป็นความรู้สึกที่มั่นคงเล็กน้อย แต่กระปรี้กระเปร่าที่กอดด้านบนของฉันกระตุ้นความรู้สึกของฉันในการสัมผัสและทำให้เกิดความรู้สึกที่มีเสน่ห์ของความไว
It was as if my sense of touch had been imparted with sight as I painted a realistic but illusionary picture of those protrusions in my mind
มันเหมือนกับว่าความรู้สึกของฉันสัมผัสได้รับ imparted กับสายตาในขณะที่ฉันวาดภาพเหมือนจริง แต่ภาพลวงตาของการยื่นออกมาเหล่านั้นในใจของฉัน
Even for someone like me who had no experience with women, I was able to make out what they were… Even though I should’ve been accustomed to her scent by now, the fragrance that lingered in my nose was still as tantalizing as ever
แม้แต่กับคนที่ชอบฉันที่ไม่เคยมีประสบการณ์กับผู้หญิงฉันก็สามารถที่จะทำให้สิ่งที่พวกเขาได้ ... ถึงแม้ว่าฉันควรจะเคยชินกับกลิ่นของเธอโดยขณะนี้กลิ่นหอมที่อ้อยอิ่งอยู่ในจมูกของฉันยังคงเป็นยั่วเย้าเช่นเคย
Poppy: Ah hah
Poppy: Ah hah
Little Ju seems to gotten a little firmer
ลิตเติ้ลจูดูเหมือนจะกระชับขึ้นเล็กน้อย
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Poppy: Weren’t you suspicious of the weight of my words that day? Now that you’ve experienced it, are you still suspicious? Di Qi Ju: No
ป๊อปปี้: นายสงสัยว่าน้ำหนักคำพูดของฉันในวันนั้น
Miss Poppy didn’t lie at all
นางสาวป๊อปปี้ไม่ได้โกหกเลย
Poppy: That’s right, I’ve never lied to you
Poppy: ถูกต้องฉันไม่เคยโกหกคุณ
Di Qi Ju: But this… Poppy: I’m not lying right now either, I said that I simply wanted to get a feel of you… Poppy: To get a feel of your existence, your warmth… Poppy: To get a feel of what you said before and of all the “communications” you’ve had up till now
Di Qi Ju: แต่นี่ ... Poppy: ตอนนี้ฉันยังไม่โกหกฉันก็บอกว่าฉันแค่อยากจะรู้สึกถึงคุณ ... Poppy: เพื่อให้รู้สึกถึงการดำรงอยู่ของคุณความอบอุ่นของคุณ ... Poppy: ให้ความรู้สึก
Di Qi Ju: That’s
Di Qi Ju: นั่นแหล่ะ
what’s that? Poppy: … Poppy: I’m able to hear, to hear about all that has happened to you these past few days
นั่นอะไร?
Di Qi Ju: Hear…? Poppy: The person who wanted to kill that pig, Alvin, was me
Di Qi Ju: ได้ยิน ... ?
Poppy: Last night, when they were executing those adventurers, your name was among the list of victims killed by the adventurers
Poppy: เมื่อคืนนี้เมื่อพวกเขากำลังดำเนินการเหล่านักผจญภัยชื่อของคุณอยู่ในรายชื่อเหยื่อที่ถูกสังหารโดยนักผจญภัย
Di Qi Ju: …… Poppy: The power of “communication” allowed me to find the root cause of it; that pig
Di Qi Ju: ...... ป๊อปปี้: พลังของ "การติดต่อสื่อสาร" ช่วยให้ฉันสามารถหาสาเหตุของมันได้
that useless pig was the reason why you were thrown into that dangerous situation
ว่าหมูไร้ประโยชน์คือเหตุผลว่าทำไมคุณถึงถูกโยนเข้าไปในสถานการณ์ที่อันตราย
Di Qi Ju: But I’m not dead
Di Qi Ju: แต่ฉันยังไม่ตาย
aren’t I just fine right now? Plus, that wasn’t Alvin’s fault
ตอนนี้ฉันไม่สบายดีใช่มั้ย?
Poppy: Hmm
ป๊อปปี้: อืม
that’s right
ถูกตัอง
Poppy: My heart is full of regrets right now
Poppy: หัวใจของฉันเต็มไปด้วยความเสียใจในขณะนี้
I thought that even if you were to join the expedition, you wouldn’t be assigned to such a dangerous job… Di Qi Ju: It’s fine, Miss Poppy
ฉันคิดว่าแม้ว่าคุณจะเข้าร่วมการเดินทางคุณจะไม่ได้รับมอบหมายให้ทำงานที่อันตรายเช่นนี้ ... Di Qi Ju: สบายดีมิสป๊อปปี้
I’m fine
ฉันสบายดี
Poppy: Don’t call me Miss Poppy, call me Poppy
Poppy: อย่าเรียกฉันว่า Miss Poppy โทรหาฉัน Poppy
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Poppy
ต้นพอพพิ
Poppy: Mhm
ป๊อปปี้: Mhm
Di Qi Ju: Poppy, can you tell me about your situation? Poppy: …… Poppy: I’m sure you’ve managed to deduce some facts about my situation
Di Qi Ju: ป๊อปปี้คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของคุณได้หรือไม่?
Di Qi Ju: Poppy are you
Di Qi Ju: คุณเป็นป๊อปปี้
an inquisitor of the Divine Hall? Poppy: …… Poppy: I was, but no longer; I ran away from that place
สอบสวนของ Divine Hall?
Poppy: The previous me was a clergyman of the middle ring who represented “language”
Poppy: ก่อนหน้าที่ฉันเป็นนักบวชของวงแหวนกลางที่เป็นตัวแทนของ "ภาษา"
Poppy: Other than my ability to communicate with intelligent organisms, I have an “ability to control the organs related to speech in an intelligent lifeform” and also an “ability to determine the contents of what was said or heard by an intelligent lifeform”
ผมมี "ความสามารถในการควบคุมอวัยวะที่เกี่ยวข้องกับการพูดในชีวิตที่ชาญฉลาด" และยังเป็น "ความสามารถในการกำหนดเนื้อหาของสิ่งที่พูดหรือได้ยินโดยชีวิตอัจฉริยะ"
Poppy: Both of them are at 100 points each
Poppy: ทั้งสองคนมีคะแนน 100 คะแนน
Poppy: I have a bunch of other utility abilities but these are the 3 main abilities that allow me to represent the will of Westrealm in the field of “language”
Poppy: ฉันมีพวงของความสามารถสาธารณูปโภคอื่น ๆ แต่เหล่านี้เป็น 3 ความสามารถหลักที่ช่วยให้ฉันเป็นตัวแทนของความตั้งใจของ Westrealm ในด้าน "ภาษา"
Poppy: That’s why, I’ve heard, from your body, the voice of
งาดำ: นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันได้ยินจากเสียงของร่างกายของคุณ
Hilda Carlyle
Hilda Carlyle
Di Qi Ju: You know each other? Poppy: Not really
Di Qi Ju: คุณรู้จักหรือไม่?
But I’ve heard that she was pretty enthusiastic about catching me
แต่ฉันได้ยินมาว่าเธอกระตือรือร้นที่จะจับฉัน
Di Qi Ju: So
Di Qi Ju: งั้น
you’ve been hiding from the Divine Hall all this time? Poppy: Mhm, that’s about it
คุณซ่อนตัวจากห้องโถงของพระเจ้าตลอดเวลานี้หรือ?
Di Qi Ju: But, why did you leave the Divine Hall? Aren’t clergymen a really formidable existence? Poppy: I’ve had an abnormally high amount of wish points from a young age
Di Qi Ju: แต่ทำไมคุณถึงออกจาก Divine Hall?
The inquisitor in charge of perceiving wish points found out about me and introduced me to the Divine Hall’s grooming programme
วิทยานิพนธ์ที่รับผิดชอบในการรับรู้จุดประสงค์ที่ได้รับรู้เกี่ยวกับตัวฉันและแนะนำให้ฉันไปที่โปรแกรมการกรูมมิ่งของพระเจ้า
Poppy: But recently, I’ve come to the realization that
Poppy: แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ตระหนักถึงสิ่งนั้น
life in the Divine Hall is so boring
ชีวิตในห้องโถงของพระเจ้าจึงน่าเบื่อ
Poppy: The Divine Hall’s final goal is to realize all the abilities permitted by God
Poppy: เป้าหมายสุดท้ายของ Divine Hall คือการตระหนักถึงความสามารถทั้งหมดที่ได้รับอนุญาตจากพระเจ้า
Poppy: They hope that one day, the entirety of their clergymen will be able to represent every facet of God
Poppy: พวกเขาหวังว่าวันหนึ่งความสมบูรณ์ของพวกพ้องของพวกเขาจะสามารถเป็นตัวแทนทุกแง่มุมของพระเจ้าได้
This is what they saw as truth faith towards God
นี่คือสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นความเชื่อความจริงต่อพระเจ้า
Poppy: Even if it’s some minor matter, they will strive to find a suitable person and groom him or her into a clergyman that can represent that field
ป๊อปปี้: แม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกเขาก็จะพยายามหาคนที่เหมาะสมและดูแลให้เขาเป็นนักบวชซึ่งสามารถเป็นตัวแทนของฟิลด์นั้นได้
Poppy: From important matters such as war and agriculture to minor everyday things like drinkable water and sleep, they will try to fill those fields with someone
ป๊อปปี้: จากเรื่องสำคัญเช่นสงครามและการเกษตรไปจนถึงสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตประจำวันเช่นน้ำดื่มและการนอนหลับพวกเขาก็จะพยายามเติมช่องว่างเหล่านั้นให้กับใคร
Poppy: Such a pointless goal
Poppy: เป้าหมายที่ไม่มีจุดหมาย
To think that I was going to waste my youth and not get married for such a stupid matter
คิดว่าฉันกำลังจะเสียความเยาว์วัยของฉันและไม่ได้แต่งงานกับคนโง่
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju: Is setting up a family that much more important than being a clergyman? Poppy: Definitely---- Poppy tightened her arms once more, the stimulation on my back growing stronger as she did so
Di Qi Ju: ตั้งครอบครัวที่มีความสำคัญมากกว่าการเป็นนักบวช?
Poppy: It’s natural for a girl to love the man she set her sights on
Poppy: เป็นเรื่องปกติที่ผู้หญิงจะรักผู้ชายที่เธอตั้งเป้าหมายไว้
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Miss Poppy !? Poppy: Ah, you called me “Miss Poppy” again
นางสาวป๊อปปี้!?
Looks like it’s time to punish you
ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่จะลงโทษคุณ
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
punish? Poppy: Let’s see, ohh--- Poppy leaned into my ear and whispered in an alluring voice
ลงโทษ?
Poppy: Your punishment is to turn me into a real woman
Poppy: การลงโทษของคุณคือการทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่แท้จริง
Di Qi Ju: ……Di Qi Ju:
Di Qi Ju: ...... Di Qi Ju:
huh??
ฮะ??