Chapter 33 The Undying Drama Chapter 33: Farewells and Returning to Work {Draft} Poppy: Heeyy, don’t tell me you want me to repeat myself? Poppy: Litte Ju is such a ----PER ER VERT, Di Qi Ju: No
บทที่ 33 ละครเรื่องอมตะบทที่ 33: อำลาและกลับไปทำงาน {ร่าง} งาดำ: Heeyy อย่าบอกฉันว่าคุณต้องการให้ฉันพูดซ้ำ
I don’t mean that
ฉันไม่ได้หมายความว่า
Poppy: Well then, can you at least turn around to reply me? Di Qi Ju:
Poppy: งั้นคุณสามารถกลับไปตอบผมได้หรือไม่?
I steeled myself and turned around
ฉันกลับกลายตัวเองและหันไปรอบ ๆ
The smile that greeted me was as intimate as it was familiar, it was the smile that one welcomed a family member back home with
รอยยิ้มที่ทักทายกับฉันเป็นความสนิทสนมเหมือนที่คุ้นเคยมันเป็นรอยยิ้มที่คนในครอบครัวยินดีต้อนรับกลับบ้านด้วย
Her reddish-orange hair flowed naturally downwards like an alluring crimson waterfall
ผมสีแดงส้มของเธอไหลลงสู่ธรรมชาติอย่างลงตัวเช่นน้ำตกสีแดงเข้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์
With her outer clothes taken off, all she had on was a white undershirt that hugged her breathtaking body
กับเสื้อผ้านอกของเธอถอดออกทั้งหมดที่เธอมีอยู่คือเสื้อชั้นในสีขาวที่กอดร่างกายอันน่าทึ่งของเธอ
As for her lower body… She wore a short skirt
สำหรับร่างกายส่วนล่างของเธอ ... เธอสวมกระโปรงสั้น
To be exact, it was a short pleated skirt made out of a deep blue cloth material
แน่นอนมันเป็นกระโปรงจีบสั้นที่ทำจากวัสดุผ้าสีฟ้าลึก
It was a skirt that seemed strangely out of place with the era of this world
มันเป็นกระโปรงที่ดูเหมือนแปลกออกจากสถานที่กับยุคของโลกนี้
Poppy: What are you looking at? Don’t tell me you’re a thigh kind of guy? Di Qi Ju: That skirt… Poppy: Ah, that’s an invention of mine
Poppy: คุณกำลังมองหาอะไร?
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
your invention? Poppy: Yea, it’s pretty convenient for running
สิ่งประดิษฐ์ของคุณ?
Plus, with my robes covering my body, I don’t have to worry about the cold or accidental exposure
บวกกับอาภรณ์ของฉันครอบคลุมร่างกายของฉันฉันไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการสัมผัสเย็นหรืออุบัติเหตุ
Di Qi Ju: Hah, it’s really an invention ahead of its time
Di Qi Ju: ฮ่า ๆ มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ล้ำหน้าจริงๆ
Di Qi Ju: But… Di Qi Ju:
Di Qi Ju: แต่ ... Di Qi Ju:
Poppy
ต้นพอพพิ
Poppy: Hmm? I paused slightly before continuing in a serious voice
Poppy: อืมเหรอ?
Di Qi Ju: I don’t think I can accept that punishment you were talking about just now
Di Qi Ju: ฉันไม่คิดว่าฉันจะยอมรับการลงโทษที่คุณกำลังพูดถึงได้ในขณะนี้
Poppy: …… Poppy’s smile was slightly dampened but evidently, she still didn’t give up on this
Poppy: ...... รอยยิ้มของ Poppy ได้ลดลงเล็กน้อย แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่ยอมแพ้เรื่องนี้
Di Qi Ju: Miss Poppy, do you know of the “suspension bridge effect”? Poppy: Suspension bridge effect? Di Qi Ju: It means when a person on a suspension bridge gets scared of the shaking and ends up getting close to the first person he meets, creating an over reliance on that person
Di Qi Ju: คุณป๊อปปี้คุณรู้จัก "ผลสะพานแขวน" หรือไม่?
Di Qi Ju: To me, that just means that danger causes people to get overly close to each other
Di Qi Ju: สำหรับฉันแล้วนั่นหมายความว่าความเสี่ยงนั้นเป็นสาเหตุให้ผู้คนเข้าใกล้กันและกันมากเกินไป
Di Qi Ju: The Poppy in front of me today seems a lot dearer to me than before
Di Qi Ju: ป๊อปปี้ที่อยู่ข้างฉันในวันนี้ดูเหมือนจะเป็นที่รักมากขึ้นกว่าที่เคย
I feel that the suspension bridge effect is causing this
ฉันรู้สึกว่าผลกระทบของสะพานแขวนก่อให้เกิดปัญหานี้
Di Qi Ju: Aren’t we both facing a dangerous predicament of our own? Di Qi Ju: Miss Poppy, isn’t the reason why you left the Divine Hall because you wanted to start a normal, happy family? Poppy:
Di Qi Ju: พวกเราทั้งสองคนกำลังเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่ไม่ปลอดภัยของเราเองหรือ?
Mhm
Mhm
Di Qi Ju: Aren’t you still being chased by the Divine Hall? Poppy: Mhm
Di Qi Ju: คุณยังไม่ถูกไล่ตาม Divine Hall?
Di Qi Ju: Even if you
Di Qi Ju: แม้ว่าคุณจะ
do that with me now, you won’t be able to fulfill that wish
ทำแบบนั้นกับฉันตอนนี้คุณจะไม่สามารถตอบสนองความต้องการดังกล่าวได้
Poppy: Why not? Di Qi Ju: Because
Poppy: ทำไมไม่?
there’s nothing more important than security
ไม่มีอะไรสำคัญมากกว่าความปลอดภัย
Di Qi Ju: If it wasn’t for that insecurity, we wouldn’t have had to split up
Di Qi Ju: ถ้าไม่ใช่เพื่อความไม่ปลอดภัยดังกล่าวเราจะไม่ต้องแยกกัน
Di Qi Ju: If it wasn’t for that insecurity, you wouldn’t have wanted to kill someone simply because I had an accident
Di Qi Ju: ถ้าไม่ใช่เพื่อความไม่ปลอดภัยดังกล่าวคุณจะไม่อยากฆ่าใครสักคนเพราะเกิดอุบัติเหตุขึ้น
Di Qi Ju: As long as the root cause for our insecurity still exists, your wish will never truly be fulfilled
Di Qi Ju: ตราบใดที่รากเหง้าของความไม่มั่นคงของเรายังคงมีอยู่ความปรารถนาของคุณจะไม่ได้รับการตอบสนองอย่างแท้จริง
Di Qi Ju: Only after you’ve taken care of those elements which affect you, will I truly be able to accept… Poppy: If that’s the case
Di Qi Ju: หลังจากที่คุณได้ดูแลองค์ประกอบเหล่านั้นที่ส่งผลต่อคุณฉันจะสามารถยอมรับได้จริง ... Poppy: ถ้าเป็นเช่นนั้น
you’re rejecting me? Di Qi Ju: Huh? Poppy: Those elements can’t be resolved
คุณกำลังปฏิเสธฉันไหม
Poppy: The “Divine Hall” represents the orthodoxy of the human realms
Poppy: "Divine Hall" หมายถึงความเป็นออร์โธดอกซ์ของอาณาจักรมนุษย์
Its system is perfect and according to what I know, has no corruption or nefarious ambitions plaguing it
ระบบของมันสมบูรณ์แบบและเป็นไปตามสิ่งที่ฉันรู้ไม่มีการทุจริตหรือความทะเยอทะยานที่ชั่วร้ายทำให้เกิดภัยพิบัติ
Poppy: Hoping for them to self-destruct from depravity is basically impossible within my lifetime
Poppy: หวังว่าพวกเขาจะทำลายตนเองจากความชั่วช้าเป็นไปไม่ได้ในชีวิตของฉัน
Poppy: So
Poppy: งั้น
as long as the Divine Hall doesn’t let go of my betrayal, I’ll never be able to attain the happiness I seek
ตราบเท่าที่พระเจ้าฮอลล์ไม่ปล่อยให้ไปของการทรยศของฉันฉันจะไม่สามารถบรรลุความสุขที่ฉันแสวงหา
Di Qi Ju: Clergymen aren’t allowed to marry? Poppy:
Di Qi Ju: Clergymen ไม่ได้รับอนุญาตให้แต่งงาน?
Those in the outer ring are able to, but once they do so, they’re stuck there forever
ผู้ที่อยู่ในวงแหวนรอบนอกสามารถ แต่เมื่อพวกเขาทำเช่นนั้นพวกเขาจะติดอยู่ที่นั่นตลอดไป
Poppy: Clergymen who represent a type of will aren’t allowed to have their own thoughts and they aren’t allowed to get married either
Poppy: Clergymen ที่เป็นตัวแทนของประเภทของ will จะไม่ได้รับอนุญาตให้มีความคิดของตัวเองและพวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้แต่งงานกัน
They belong to God after all
พวกเขาเป็นของพระเจ้าหลังจากทั้งหมด
Di Qi Ju: So that’s how it is
Di Qi Ju: นั่นแหละครับ
Di Qi Ju: Even so, that doesn’t mean that I’ve rejected you
Di Qi Ju: ถึงอย่างนั้นไม่ได้หมายความว่าฉันได้ปฏิเสธคุณ
Di Qi Ju: All we need----is for them to give up on you
Di Qi Ju: ทั้งหมดที่เราต้องการ ---- คือพวกเขายอมแพ้ต่อคุณ
Poppy:
ป๊อปปี้:
Poppy: That’s not possible, it just can’t be done
งาดำ: นี่เป็นไปไม่ได้หรอกมันไม่สามารถทำได้
Poppy: I’m destined to spend my life as a fugitive
Poppy: ฉันตั้งใจจะใช้ชีวิตของฉันเป็นผู้ลี้ภัย
Di Qi Ju: And that’s why---I said that there’s no point in you leaving the Divine Hall if you continue to think this way
Di Qi Ju: และนั่นเป็นเหตุผล --- ฉันบอกว่าไม่มีประเด็นใดในตัวคุณที่จะออกจากห้องโถงของพระเจ้าหากคุณคิดแบบนี้ต่อไป
Poppy: …… Di Qi Ju: Poppy
Poppy: ...... Di Qi Ju: Poppy
while this might be a little shameless of me but
ขณะนี้อาจจะมีความละอายเล็กน้อยของฉัน แต่
do you, like me? Poppy: …… Poppy: I’m willing---- Di Qi Ju: I get it, I get it, you don’t have to use that body language to answer me--- Di Qi Ju: Then, do you believe that I like you as well? Poppy:
คุณชอบฉันไหม?
Poppy: I’ll strip--- Di Qi Ju: Stop, stop! Don’t give me that “as long as we do it, it’s fine” attitude
Poppy: ฉันจะตัด --- Di Qi Ju: หยุด, หยุด!
Di Qi Ju: Anyway, what I’m trying to say is… Di Qi Ju: ----Do you believe that I’m able to completely free you of the Divine Hall’s clutches and also fulfill your wish? Poppy:
Di Qi Ju: อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฉันพยายามจะพูดคือ ... Di Qi Ju: ---- คุณเชื่อไหมว่าฉันสามารถทำให้คุณเป็นอิสระจากเงื้อมมือของ Divine Hall และตอบสนองความต้องการของคุณได้?
Poppy:
ป๊อปปี้:
Di Qi Ju: Ah, your eyes seems to be shaking
Di Qi Ju: อ้าตามันน่าจะเขย่า
Poppy: Haha… Poppy: If only such a good thing happened to me
Poppy: Haha ... Poppy: ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เกิดอะไรขึ้นกับฉัน
the only way that will happen is if Westrealm suddenly fell in love with me Di Qi Ju: Uh
วิธีเดียวที่จะเกิดขึ้นคือถ้า Westrealm ก็ตกหลุมรักฉัน Di Qi Ju: Uh
Di Qi Ju: If
Di Qi Ju: ถ้า
he was able to see you right now, he might just fall in love with you
ตอนนี้เขาสามารถพบคุณได้แล้วเขาอาจจะตกหลุมรักคุณ
probably
อาจ
Poppy: Hmph
Poppy: Hmph
I never knew that you loved to tell jokes
ฉันไม่เคยรู้ว่าคุณรักที่จะเล่าเรื่องตลก
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
I never knew you were so fond of coquetry either
ฉันไม่เคยรู้เลยว่าคุณชอบที่จะแต่งกายด้วย
Poppy tapped her forehead onto mine as if to confirm my words
Poppy เคาะหน้าผากของเธอลงบนฉันราวกับจะยืนยันคำพูดของฉัน
Poppy: Is that so? You’re definitely different from the time we split up
Poppy: ใช่ไหม?
Di Qi Ju: The me right now
Di Qi Ju: ฉันตอนนี้
might just able to help you
ก็อาจจะช่วยคุณได้
Di Qi Ju: I’m not just coaxing you either
Di Qi Ju: ฉันไม่ใช่แค่หลอกลวงคุณ
Di Qi Ju: Poppy, if you’re truly able to look at all the conversations I’ve had so far, you should’ve known about that incident where I spouted a string of expletives
Di Qi Ju: ป๊อปปี้ถ้าคุณสามารถดูบทสนทนาทั้งหมดที่ฉันเคยเจอได้อย่างแท้จริงคุณควรรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ฉันได้เขียนคำหยาบคายออกมา
Poppy:
ป๊อปปี้:
Poppy: Based on your conversation with that seasonal wolf, Mo Chuan, I’m roughly able to guess what happened
Poppy: จากการสนทนากับหมาป่าตามฤดูกาล Mo Chuan ฉันเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
Poppy: You
Poppy: คุณ
really have that many wish points? Di Qi Ju:
จริงๆมีจุดประสงค์ที่หลาย?
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
I didn’t answer her right away
ฉันไม่ได้ตอบเธอทันที
I was waiting… The last time she asked me this question, my wish ability gave me a warning
ฉันรอ ... ครั้งสุดท้ายที่เธอถามฉันคำถามนี้ความปรารถนาของฉันทำให้ฉันได้รับคำเตือน
That tapping on my heart
ที่แตะหัวใจฉัน
that was what warned me in the past
นั่นคือสิ่งที่เตือนฉันในอดีต
But now… Di Qi Ju:
แต่ตอนนี้ ... Di Qi Ju:
Di Qi Ju: Mhm
Di Qi Ju: Mhm
That’s right
ถูกตัอง
Di Qi Ju: I have a lot of them, so much so that I can fulfill your wish
Di Qi Ju: ฉันมีจำนวนมากดังนั้นฉันจึงสามารถเติมเต็มความต้องการของคุณได้
Poppy:
ป๊อปปี้:
is that so? Poppy: The collective will of the Divine Hall is made up of over ten thousand clergymen, their combined wish points is probably more than 10 million
เป็นเช่นนั้น?
Poppy: Even if it means going against such a behemoth
ป๊อปปี้: ถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการต่อต้านมันเช่นกัน
will you still help me? Di Qi Ju: It’s not as if I have to eliminate every one of them
คุณจะช่วยฉันยังไงล่ะ?
I just have to make them give up on you and find a different clergymen to replace you
ฉันต้องทำให้พวกเขายอมแพ้ต่อคุณและหาคนทำบุญที่แตกต่างเพื่อมาแทนที่คุณ
Di Qi Ju: I swear by the name of Westrealm, that I will fulfill Poppy’s wish of having a happy family
Di Qi Ju: ฉันขอสาบานด้วยชื่อ Westrealm ว่าฉันจะตอบสนองความต้องการของ Poppy ในการมีครอบครัวที่มีความสุข
Di Qi Ju: And not just through an ephemeral moment of pleasure seeking in a place like this
Di Qi Ju: ไม่ใช่แค่ช่วงเวลาแห่งความสุขที่กำลังมองหาในสถานที่เช่นนี้
Poppy:
ป๊อปปี้:
Poppy:
ป๊อปปี้:
Poppy: When you say it like that
Poppy: เมื่อคุณพูดแบบนั้น
I suddenly feel a bit tired… Di Qi Ju: Then, just relax and have a good sleep
ฉันรู้สึกเบื่อหน่อย ... Di Qi Ju: จากนั้นก็พักผ่อนและนอนหลับดี
Poppy: Mhm… Poppy:
Poppy: Mhm ... Poppy:
No
ไม่
Before sleeping, I want that… Di Qi Ju: What? Poppy: Little Ju’s tongue
ก่อนนอนฉันต้องการมัน ... Di Qi Ju: อะไร?
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
How am I supposed to reject a request like this? As our lips met, my mouth was filled with an almost honey-like taste that writhed around my mouth
ฉันควรจะปฏิเสธคำขอเช่นนี้อย่างไร?
My eyes glazed over as I revelled in its intoxicating sweetness
ดวงตาของฉันแวววาวเมื่อฉันโหยหาในความหวานที่ทำให้มึนเมา
I wrapped my arms around her in a deep embrace, sharing in that rare moment of security as we slowly sink into the sea of our dreams
ฉันห่อแขนของฉันไว้รอบตัวเธอด้วยการกอดลึก ๆ ร่วมกันในช่วงเวลาแห่งการรักษาความปลอดภัยที่เราค่อยๆจมลงไปในทะเลในฝันของเรา
This was the power of trust
นี่คือพลังแห่งความไว้วางใจ
It wasn’t the kind of trust where we had to be with each other constantly to feel that sense of warmth
ไม่ใช่ความไว้วางใจที่เราต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาเพื่อรู้สึกถึงความรู้สึกอบอุ่น
It was the kind of trust where, no matter how hard it was to be together, we will always believe that we can be together
มันเป็นความไว้วางใจที่ไม่ว่าจะยากแค่ไหนที่จะได้อยู่ด้วยกันเราก็มักจะเชื่อว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้
If it’s Poppy, I’m sure that she understood this point as well
ถ้าเป็น Poppy ฉันแน่ใจว่าเธอเข้าใจประเด็นนี้เช่นกัน
The both of us
ทั้งสองคน
already understood this point
เข้าใจประเด็นนี้แล้ว
…… …
...... ...
The next day
วันถัดไป
What greeted me as I woke up this morning was the lightly dressed and beautiful sleeping figure of Poppy
สิ่งที่ทักทายฉันขณะที่ฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้คือการนอนหลับที่สวยงามและสวยงามของ Poppy
The scarce light of dawn woke me up and the contents of last night’s conversation rushed back into me
แสงที่รุ่งเรืองของยามเช้าปลุกฉันขึ้นและเนื้อหาของการสนทนาเมื่อคืนนี้รีบกลับเข้ามาหาฉัน
Di Qi Ju: Hah… Di Qi Ju: Last night… ---Exactly what did I say! ---Exactly what kind of mushy words were said by this mouth of mine!! ---I actually said all those embarrassing things in front a girl!!! Can I jump off the fourth floor and bury myself in a hole on the first floor? No… ……
Di Qi Ju: Hah ... Di Qi Ju: เมื่อคืน ... --- ฉันพูดอะไรกันแน่!
Mo Chuan: Morning
โมชวน: ตอนเช้า
As the both of us left the room, I spotted Mo Chuan sitting by the side of the corridor with a book in hand
ขณะที่เราทั้งสองคนออกจากห้องฉันเห็น Mo Chuan นั่งอยู่ที่ด้านข้างของทางเดินด้วยหนังสืออยู่ในมือ
Di Qi Ju: Huh
Di Qi Ju: หือ
did you spend the night here? Mo Chuan: Mhm
คุณพักค้างคืนที่นี่ไหม
It’s not a big deal
ไม่ใช่เรื่องใหญ่
He put down the book and looked up at me
เขาวางหนังสือและมองขึ้นมาที่ฉัน
Mo Chuan: Ju, did you guys do it? Di Qi Ju: Uh
Mo Chuan: Ju พวกคุณทำมันเหรอ?
didn’t you say you will listen in on us? Mo Chuan: My ears aren’t that sensitive
คุณไม่บอกว่าคุณจะฟังพวกเรา?
At most, I was able to hear your louder tsukkomis
มากที่สุดฉันก็สามารถได้ยินเสียงดังของคุณ tsukkomis
Di Qi Ju: I’m sorry you had to hear my tsukkomis
Di Qi Ju: ฉันขอโทษที่คุณต้องฟังเสียงทุ้มของฉัน
Poppy: There’s no need to continue guessing, Mr
Poppy: ไม่ต้องคาดเดาต่อนาย
Mo Chuan
โมชวน
The virgins remained as virgins
หญิงพรหมจารียังเป็นหญิงพรหมจารี
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Wait wha
รอสักครู่
? For some reason, I can’t bear to look at her in the face
?
As expected, last night’s conversation was just too
ตามที่คาดไว้การสนทนาในคืนสุดท้ายก็เป็นเช่นนั้นด้วย
embarrassing to recall! It was an incident that will forever be memorialised as a dark day in the until recently, female-less life of Di Qi Ju
อายที่จะเรียกคืน!
Mo Chuan:
โมชวน:
well the female side seems to still be a virgin but the male side on the other hand… Di Qi Ju: Hey, don’t make it sound like I secretly had some fun by myself
ด้านหญิงดูเหมือนจะยังคงเป็นพรหมจารี แต่ฝ่ายชายอยู่ตรงกันข้าม ... Di Qi Ju: เฮ้อย่าทำให้เสียงเหมือนฉันแอบมีความสนุกสนานด้วยตัวเอง
Mo Chuan: May I ask what were you two talking about last night? Di Qi Ju: We were talking about…
Mo Chuan: ฉันขอถามว่าทั้งสองคนกำลังพูดถึงอะไรเมื่อคืนนี้?
I can’t say it
ฉันไม่สามารถพูดได้
Poppy: Nothing much, we just made an agreement to bar any pre-marital sex
ป๊อปปี้: ไม่มีอะไรมากเราเพิ่งทำข้อตกลงที่จะห้ามเพศก่อนสมรสใด ๆ
Mo Chuan:
โมชวน:
Di Qi Ju: In a sense, that’s true… Di Qi Ju: By the way, did you spend the entire night reading that book? Mo Chuan: Yup, I was reading a book about how to transform your wish points into money
Di Qi Ju: ในความรู้สึกที่เป็นจริง ... Di Qi Ju: โดยวิธีการที่คุณใช้จ่ายตลอดทั้งคืนอ่านหนังสือเล่มนี้?
Di Qi Ju: Huh? Mo Chuan: Actually, there’s a question that’s been bugging me these past days: Since you have so many wish points, shouldn’t you be able to pay back your debt? Mo Chuan: After reading this book, I think I finally understand why
Di Qi Ju: หือ?
Mo Chuan: Even if wish points are able to fulfill any wish, wishes involving physical objects aren’t able to simply create something out of nothing
Mo Chuan: ถึงแม้ว่าจุดประสงค์จะสามารถตอบสนองความปรารถนาใด ๆ ความปรารถนาที่เกี่ยวกับวัตถุทางกายภาพไม่สามารถสร้างอะไรจากอะไรได้
Mo Chuan: In the case of wishing for money, after crossing a certain threshold, the wish would siphon money from the surroundings to the person who made the wish
Mo Chuan: ในกรณีที่ต้องการเงินหลังจากผ่านเกณฑ์หนึ่งความปรารถนาที่จะดูดเงินจากสภาพแวดล้อมไปยังคนที่ต้องการ
Mo Chuan: This is forbidden by the Divine Hall and anyone who does so will be sanctioned
Mo Chuan: สิ่งนี้ถูกห้ามโดย Divine Hall และทุกคนที่ทำเช่นนั้นจะถูกทำนองคลองธรรม
Mo Chuan: Relying on your own ability and time is the proper way to earn money
Mo Chuan: การพึ่งพาความสามารถและเวลาของคุณเป็นวิธีที่เหมาะสมในการหารายได้
Poppy: Mr
Poppy: Mr
Seasonal Wolf, this is common knowledge among any human who has lived for 16 years
หมาป่าตามฤดูกาลนี่เป็นความรู้ทั่วไปในหมู่มนุษย์ทุกคนที่อาศัยอยู่เป็นเวลา 16 ปี
Human society isn’t that darwinistic, especially in the country of Faith
สังคมมนุษย์ไม่ได้เป็นดาร์วินโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศแห่งศรัทธา
Mo Chuan:
โมชวน:
Di Qi Ju: By the way, Mo Chuan
Di Qi Ju: โดยวิธีการ Mo Chuan
Di Qi Ju: Since I have to repay this debt as soon as possible, I feel that it would be better if we returned to work earlier
Di Qi Ju: เนื่องจากฉันต้องชำระหนี้คืนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ฉันรู้สึกว่าจะดีกว่าถ้าเรากลับมาทำงานก่อนหน้านี้
Di Qi Ju: If I’m not mistaken, we aren’t getting paid for these few days
Di Qi Ju: ถ้าฉันไม่เข้าใจผิดเราจะไม่ได้รับค่าจ้างสำหรับสองสามวันนี้
Mo Chuan: I’m fine with that but what about your fiancee? I don’t think you can bring her into the expedition camp
Mo Chuan: ฉันสบายดีกับเรื่องนี้ แต่คู่หมั้นของคุณจะทำยังไง
Poppy: Oh, I can hide out for some time while Little Ju is busy earning money
ป๊อปปี้: โอ้ฉันสามารถซ่อนตัวได้อยู่พักหนึ่งในขณะที่ลิตเติ้ลจูกำลังยุ่งอยู่กับรายได้
Poppy: Seeing as I was able to escape, continuing to escape shouldn’t be a problem either
Poppy: เมื่อเห็นว่าฉันสามารถหลบหนีได้การหลบหนีอย่างต่อเนื่องไม่ควรเป็นปัญหาอย่างใดอย่างหนึ่ง
Di Qi Ju: Once I’m done with this stint in the expeditionary forces, I’ll pick you up then
Di Qi Ju: เมื่อฉันเสร็จสิ้นการ จำกัด ในกองกำลังแห่งการเดินทางนี้แล้วฉันจะไปรับคุณ
Di Qi Ju: Yup, that’s the plan
Di Qi Ju: ใช่นั่นเป็นแผน
Poppy: Yup, that’s the plan
Poppy: นี่เป็นแผน
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan:
โมชวน:
Mo Chuan: It feels like I’ve encountered a silly pair of husband and wife… Di Qi Ju: Oh, by the way, this scenario of us being engaged is--- Di Qi Ju: -----Ughh gu! Poppy: Oh, Little Ju, there’s no need to tell a stranger about our little secret
Mo Chuan: รู้สึกเหมือนได้เจอคู่สามีภรรยาที่โง่เขลา ... Di Qi Ju: โอ้สถานการณ์นี้เรากำลังทำงานอยู่ --- Di Qi Ju: ----- Ughh gu!
Poppy: wiggle wiggle--- Di Qi Ju: Geh wuh---sih shi--- Di Qi Ju:
Poppy: เลื้อยกระดิก --- Di Qi Ju: Geh wuh --- sih shi --- Di Qi Ju:
Puff---! Di Qi Ju: Hey! It’s one thing to cover my mouth, but did you really have to wiggle your finger about in my mouth?! Poppy: What’s the matter? Isn’t it really comfortable? Wuh muff… Di Qi Ju: Don’t stick it in your mouth either! Poppy: Hahaha---- She laughed as she ran down the stairs
พัฟ ---!
Having lost my tsukkomi target, all I could do was stare dryly at Mo Chuan
การสูญเสียเป้าหมาย tsukkomi ของฉันทั้งหมดที่ฉันสามารถทำได้คือการจ้องมองอย่างแห้งที่ Mo Chuan
Mo Chuan:
โมชวน:
Ju
จู
Di Qi Ju: Huh? Mo Chuan: Is this the legendary… “elegant on the outside but surprisingly stupid on the inside”? Di Qi Ju: Did you mean to say that women have a terrifying ability to disguise themselves? It looks like today is going to be another eventful day
Di Qi Ju: หือ?
Me and Poppy first went to check up on Alvin
ฉันกับป๊อปปี้ไปตรวจ Alvin ก่อน
The goal was to at least let him know that he wasn’t in danger anymore, even though Poppy seemed to be a little unwilling… While Mo Chuan was making up for his lost sleep, I made use of our compensation money to shop for some necessities
เป้าหมายอย่างน้อยก็ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไปแม้ว่าป๊อปปี้ดูเหมือนจะไม่เต็มใจสักเท่าไหร่ก็ตามในขณะที่ Mo Chuan กำลังนอนหลับอยู่ฉันก็ใช้เงินชดเชยของเราไปซื้อของ
As for the leftovers, I gave half of it to Poppy
ส่วนที่เหลือผมให้ครึ่งหนึ่งแก่ Poppy
She definitely needed this money during her journey
เธอต้องการเงินนี้อย่างแน่นอนในระหว่างการเดินทางของเธอ
During the whole process of planning our separate journeys, neither of us showed any signs of insecurity
ในระหว่างกระบวนการทั้งหมดในการวางแผนการเดินทางแยกกันของเราเราไม่ได้แสดงอาการไม่มั่นคงใด ๆ
We had complete trust in each other
เราไว้วางใจกันและกัน
……
......
As we stood under half-lit sun at the western gate of Honor, Poppy gave me a light peck on the cheek
ในขณะที่เรายืนอยู่ใต้ดวงอาทิตย์ครึ่งสว่างที่ประตูตะวันตกของ Honor, Poppy ให้ฉันตบเบา ๆ ที่แก้ม
Poppy: Once you’ve finished job, I’ll come to “collect this debt” from you, Little Ju
Poppy: เมื่อคุณทำงานเสร็จแล้วฉันจะมา "รวบรวมหนี้นี้" จากคุณลิตเติ้ลจู
Di Qi Ju: Mhm
Di Qi Ju: Mhm
I got it
ฉันเข้าใจแล้ว
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
By the way
ยังไงซะ
Poppy: Hmm? Di Qi Ju: What was the “communication method” you mentioned the last time we split up? Poppy: …… Poppy: You’re such a greedy boy
Poppy: อืมเหรอ?
If it’s that, didn’t I already give it to you? Di Qi Ju:
ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ได้มอบมันให้กับคุณ?
? Poppy: Don’t worry, Di Qi Ju
?
Unless Westrealm himself tries to stop me, I will definitely keep to my promise
เว้นเสียแต่ว่า Westrealm ตัวเองพยายามจะยับยั้งฉันไว้ฉันจะทำตามคำสัญญาของฉันแน่นอน
Di Qi Ju:
Di Qi Ju:
Di Qi Ju: Alright! Di Qi Ju: You don’t have to worry either, Poppy
Di Qi Ju: เอาล่ะ!
No matter what kind of dangers I may encounter in this expedition, unless Westrealm himself descends upon me, my life will never be taken by another
ไม่ว่าจะเป็นอันตรายแบบไหนที่ฉันอาจพบเจอในการเดินทางครั้งนี้เว้นแต่ Westrealm จะลงพ้นตัวฉันชีวิตของฉันจะไม่ถูกถ่ายโดยคนอื่น
Poppy: Hehe--- A light but unforgettable laugh
Poppy: Hehe --- หัวเราะเบา แต่น่าจดจำ
Poppy: Then---we will see each other again next time, Little Ju
Poppy: แล้ว --- เราจะเจอกันอีกครั้งในครั้งต่อไปล่ะจู
Di Qi Ju: Mhm, see you again! ………
Di Qi Ju: Mhm, เห็นคุณอีกครั้ง!
………
.........
Morning, In the eastern district of Honor administered by the expeditionary forces, Mo Chuan and I boarded a transport convoy headed back to our camp
ตอนเช้าในเขตภาคตะวันออกของ Honor โดยกองกำลังเดินทาง Mo ชวนและฉันขึ้นรถคุ้มกันมุ่งหน้ากลับไปที่ค่ายของเรา
What we didn’t know then, was how much the situation at the frontlines had changed in these two short days
สิ่งที่เราไม่เคยรู้มาก่อนคือว่าสถานการณ์ใน frontlines เปลี่ยนแปลงไปแค่ไหนในสองวันสั้น ๆ